ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΗ, ΥΛΙΚΑ ΑΓΚΑΘΙΑ ΚΑΙ ΑΦΟΡΗΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

[stefanos_la_del_barrio]

Μετακομιση.Οι γονεις μου αποφασισαν, λιγο πριν φυγω υποτιθεται (ολο λεω οτι θα φυγω και τελικα μενω εξαιτιας της ιψδ) για Αθηνα, να μετακομισουν.Επομενως ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ.Πακεταρισμα, κουτες, ανεβοκατεβασματα.Οι γονεις μου εχουν ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ στο σπιτι που μας πηρε 2 ολοκληρες μερες να τα πακεταρουμε.Χιλιαδες βιβλια που ο μπαμπας μαζευε για χρονια και ποτε δεν πεταξε ουτε ενα, χιλιαδες σιντι, γυαλικα ειδη, μπιμπελο, μικροπραγματα, καλωδια, συσκευες, ρουχα, σεντονια, πετσετες.Επαθα καταθλιψη βλεπωντας ολα αυτα τα υλικα...αγκαθια.Τι χρειαζονται ολα αυτα; Ποσα λεφτα πρεπει να δωσει κανεις για να τα αποκτησει; Ποσο καταναλωτικη ειναι η κοινωνια μας; Θα ηταν καλυτερη η ζωη μας χωρις αυτα; Θα ηταν καλυτερη αν ζουσαμε χωρις ολα αυτα; Σκεφτομουν οτι εγω θελω ζω σε ενα μικρο σπιτακι με λιγα πραγματα και οτι ποτε δε θα ηθελα να γινω σαν τους γονεις μου που εχουν τοσα πολλα πραγματα μαζεμενα.Απο την αλλη ομως σκεφτομουν οτι χωρις αυτα τα υλικα αγκαθια, δεν καλοπερνας, δε διασκεδαζεις, δεν κανεις ενδιαφεροντα πραγματα, και εγω δε θελω να ζω στερημενα.
Μετα επρεπε να τα ξεπακεταρουμε.Κουραστηκα παρα πολυ.Ηταν εξουθενωτικο, γιατι δεν ηταν μονο ολη η δουλεια που επρεπε να γινει για τη μετακομιση, ηταν οτι με ολη αυτη την ενταση ειχα και τους ψυχαναγκασμους.Ειχα και τη μαμα να με πιεζει \"κανε γρηγορα, κανε αυτο, κανε το αλλο, το ενα εδω, το αλλο εκει\".Με επιασαν πολλοι ψυχαναγκασμοι, μαζεψα ενα σωρο πραγματα, ενα σωρο σκουπιδακια, μεχρι και ζουζουνακια απο το πατωμα.Ημουν βρωμικος, δεν ειχα ορεξη ουτε να πλυθω.Επισης ειχα την αγωνια για τα πραγματα που δεν ηθελα να πεταχτουν με τιποτα.Ετσι επρεπε να κανω συνεχεια ελεγχους και δε μπορουσα να ηρεμησω λεπτο.Ημουν σε απελπιστικη κατασταση.Εκανα καταθλιπτικες σκεψεις.Σκεφτομουν πως θα ηταν αν καθε μερα επρεπε να κανω αυτο το πραγμα.Σκεφτομουν αυτους που κανουν σκληρες δουλειες.Το κεφαλι μου κοντευε να σπασει.Μισουσα τη μαμα που με εβαζε να τα κανω ολα αυτα, αν και ηξερα οτι επρεπε να βοηθησω.
Σκεφτομουν πολλα, παρα πολλα.Μοναχα οταν επεφτα να κοιμηθω, σταματουσα να σκεφτομαι.
Μετα οταν γυρισα σπιτι, στο παλιο σπιτι, μου προκαλεσε θλιψη που το ειδα εντελως αδειο.\"Γιατι το κανατε αυτο; Γιατι;\" ελεγα εννοωντας τους γονεις μου.Ειδα τη ντουλαπα μου που ειχα αφησει τα ρουχα μου.Εκει μαζι με τα ρουχα ειχα ενα σωρο σκουπιδια.\"Τι θα τα κανω ολα αυτα;\" σκεφτηκα απελπισμενος.Αυριο υποτιθεται θα εφευγα για Αθηνα.Ομως οχι, δε γινεται...αφηστε που ειχα κολλησει και σε διαφορα αλλα πραγματα, εντωμεταξυ.Θα αναγκαστω να κατσω και αλλο Κρητη εξαιτιας της ιψδ.Μου ειναι δυσκολο να φυγω.Πρεπει να δω τι θα κανω με ολα αυτα τα σκουπιδακια.Να δω τι θα κανω με τα κολληματα που με κρατανε εδω ακομα.Οι φιλοι μου με περιμενουν.Μου λειπουν.Ομως απο την αλλη εδω ειναι η οικογενεια μου.Η γιαγια χαρηκε παρα πολυ που αποφασισα να κατσω και αλλο Κρητη.Γιατι να μη μπορω να τους κανω ολους χαρουμενους; Γιατι παντα καποιον πρεπε να δυσαρεστεις; Γιατι να ειναι ετσι η ζωη;

[selas-selas]

στεφανε, ετσι ειναι η ζωη, και ετσι θα ειναι οσο θα υπαρχει. συμβιβασου.