πως να τον πεισω?

[Veroniki]

Οχι δα, ναι ειστε αγνωστοι αλλα μεχρι τωρα μου εχετε δωσει πολυ σωστες συμβουλες. Δεν καταλαβαινω το υφος σου. Συμπαρασταση εχω και πολυ καλη μαλιστα και απο δικους μου ανθρωπους, αλλα οι περισσοτεροι σε αυτο το forum εχετε και καποια παραπανω ιδεα για τετοιου ειδους θεματα και γι\' αυτο ζηταω τη συμβουλη σας.

[carrot]

λοιπον απανταω στο αρχικο μηνυμα.

σωστα λες στον αντρα σου πως πρεπει να κοψει τις ουσιες, εφοσον εχει και παιδι και εχει μια υποχρεωση παραπανω σε τουτο τον κοσμο. σωστα ανησυχεις γιατι αν δεν ανησυχουσες θα ησουν γαιδουρα και σωστα προσπαθεις να προστατεψεις το παιδι σου πανω απο λα.

λαθος πρωτο. αναμιγνυεις τον πατερα σου.

λαθος δευτερο. οι ουσιες και η συμπεριφορα δεν διορθωνεται με την καλη σου θεληση η την προτροπη του πατερα σου αλλα με συνειδητοποιηση του αντρα σου για την κατασταση στην οποια εχει βρεθει.

[Veroniki]

οκ τωρα σε καταλαβαινω και συμφωνω ειδικα στο δευτερο γιατι στο πρωτο η αναμειξη ηταν δυστυχως αναποφευκτη γιατι μενουμε στο πατρκο μου και οι γονεις μου πηγαινοερχονται

[Remedy]

Originally posted by Veroniki
Παιδια, σας τα \'χω πρηξει το ξερω αλλα θελω τη γνωμη σας. Μιλησα με τον αντρα μου σημερα και κατοπιν πιεσης του οτι θα ειμαστε μαζι και ποτε θα κανουμε το δευτερο παιδι, του ανεφερα οτι παιρνω ασφαλιστικα μετρα. Το ξερω ειναι σκληρο πολυ σκληρο, αλλα δεν καταλαβαινε αλλιως οτι οι πραξεις του εχουν και συνεπειες. Αρχισε να μου λεει οτι θα πηγαινει καθε βδομαδα για τοξικολογικες για να μου αποδεικνυει οτι δεν πινει κι αν βγει θετικος τοτε να παρω ασφαλιστικα μετρα και του απαντησα οτι τοτε θα εχω αποτυχει ως μητερα, αν δηλαδη ρισκαρω να βρεθει το παιδι σε μια τετοια κατασταση. Του ειπα οτι ξεσκιζω την ψυχη μου αλλα προτιμω να κανω αυτο παρα να περασει το παιδι αυτα που περασα εγω τους προηγουμενους μηνες και φανηκε καπου να το καταλαβαινει. Μεχρι που μου ειπε οτι προτιμαει να μη βλεπει καθολου το παιδι παρα να κανω ασφαλιστικα μετρα, οτι δεν μπορει να ζησει χωρις εμενα και οτι θα αυτοκτονησει. Ο λογος που το εκανα ειναι οτι επειδη ετσι μονο μπορω να προστατευθω προτιμησα να του το πω οσο ειναι μεσα ωστε αν εχει οποιαδηποτε κακη αντιδραση να ειναι τουλαχιστον σε ελεγχομενο περιβαλλον. Ακομα δεν εχει καταλαβει οτι υπαρχει προβλημα και πιστευει οτι εγω το βλεπω σαν προβλημα και οτι αν τα κοψει θα τα κοψει για χαρη μου. Τωρα θα μου πειτε πας στον πληγωμενο και του μπηγεις το μαχαιρι στην πληγη, αλλα και τι να κανω που αλλη λυση δεν υπαρχει γιατι οι γιατροι εκει περα βλεπουν λεει οτι παει καλυτερα και οτι σε καμια 15αρια μερες θα βγει. Ποναω παρα πολυ, ειναι σα να στρεφω το μαχαιρι εναντιον μου, αλλα αισθανομαι οτι αν δεν πιασει πατο αυτος ο ανθρωπος δεν προκειται να καταλαβει. Ελπιζω να μην εχω κανει καμια χοντρη μαλακια. Τουλαχιστον να το εχει χωνεψει μεχρι να βγει και να μη βρεθει προ απροοπτου.

συμφωνω με τις ενεργειες σου βερονικη, οπως και με την κινηση σου να τον ενημερωσεις.
νομιζω θα ηταν πολυ χειροτερα να βρεθει προ εκπληξεως, οπως νομιζω κι οτι θα εχει μια τελευταια ισως ευκαιρια να σκεφτει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ οτι αν θελει να εχει οικογενεια , πρεπει να κανει τις επιλογες του ως προς την σχεση του με τις εξαρτησεις.
αν τελικα διαλεξει τα ναρκωτικα απ το παιδι του, θα ειναι και για εκεινον καλυτερα να παρει μια συνειδητη αποφαση γι αυτο, παρα να δοκιμαζεται η σχεση σας και η ισοροπια του παιδιου σας στο πλαισο του μπες-βγες στις ουσιες που μεχρι τωρα ισχυει..

[Veroniki]

Απολυτως σωστο μου φαινεται αυτο που λες αλλα εγω θελω να το δω και στην πραξη. Σημερα μου ειπε οτι θα τα κοψει με οδηγιες των γιατρων τις οποιες ομως δε μου διευκρινησε αλλα δεν του συνιστουν να παει σε θεραπευτικη κοινοτητα για απεξαρτηση γιατι λεει εκει μπορει να μπλεξει χειροτερα. Ειναι λεει προτιμοτερο να πηγαινει εκει μια φορα τη βδομαδα να τον βλεπουν. Τι να πω, δεν ξερω τι ειναι σωστο και τι οχι. Τελικα η διαγνωση ειναι διπολικη διαταραχη η οποια εκδηλωνεται με τη χρηση ουσιων, αλλα εγω δεν εχω καταλαβει ποιο ειναι το αιτιο και ποιο το αποτελεσμα τελικα. Σε καθε περιπτωση εγω εμμενω στα ασφαλιστικα μετρα και φαινεται να συμφωνει, δε μου παει κοντρα και μου λεει οτι μου εχει απολυτη εμπιστοσυνη. Για να δουμε θα συνεχισει να κραταει αυτη τη σταση? Ελπιζει παντως παρα πολυ οτι θα ξαναειμαστε μαζι, ενω εγω τις εχω ψιλοχασει τις ελπιδες μου. Ενας φιλος μου μου ειπε να παψω να κουβαλαω σταυρους αλλων ανθρωπων και να συγκεντρωθω στο δικο μου.

[pelariry]

Γέννησες! Τελικά πήγαν όλα καλά! όσο για τη νοσηλεία ήταν φως, φανάρι... κάπου ανακάλυψες ότι αυτή η χώρα είναι ένα μεγάλο μπουρδέλο... σου πέσανε όλα μαζεμένα... εσύ περίμενες απλώς να γεννήσεις και βρέθηκες με έναν ντορβά στην πλάτη... κάπου τα \'χασες, κάπου τα βρήκες, κάπου τα ξανάχασες... ώρα για διάλειμμα, ξεκούραση και δίαιτα...έχεις ένα μωρό στην αγκαλιά...απόλαυσέ το...η διπολική διαταραχή είναι πολύ μεγάλο παζλ... δεν υπάρχει λόγος για βιασύνεις... μια ζωή θα το λύνεις... νάνι νάνι το παιδί να κάνει τώρα, κοιμήσου μικρό μου και τα σχετικά...

[Veroniki]

Σ\' ευχαριστω. Ας ελπισουμε οτι θα πανε ολα καλα. Δεν ξερω αν θα ειμαι μαζι του να λυνουμε μαζι το παζλ του, πρεπει τωρα αυτος μονος του να κανει κατι για εκεινον. Το μονο σιγουρο ειναι οτι δε βιαζομαι. Θελω να απολαυσω αυτη την στιγμη της ζωης μου οσο γινεται περισσοτερο. Απλα ανησυχω γιατι βλεπω τον αντρα μου να βιαζεται πολυ για νεους στοχους για εμας και φοβαμαι οτι θα χασει τον πρωταρχικο, δηλ, την αντιμετωπιση της ασθενειας του. Δεν ειμαι σιγουρη οτι εχει 100% αποδεχθει το προβλημα του ή οτι το λεει επειδη ακουσε για ασφαλιστικα μετρα. Το σιγουρο ειναι οτι νιωθει ασχημα που ειναι μακρια απο το παιδι του αλλα και πώς να του δειξω και παλι εμπιστοσυνη, Δεν μπορω. Σιγα σιγα ενας ενας οι φιλοι του δηλωνουν κουρασμενοι απο αυτη την ιστορια και ετοιμαζονται να τον εγκαταλειψουν, δεν αντεχουν αλλο λενε. Απο την αλλη οι γονεις μου δε θελουν να τον βλεπουν στα ματια τους, θεωρουν οτι ολα τα εχει κανει επιτηδες γιατι ειναι υστεροβουλος και στοχευει στην περιουσια μας. Τσακωνομαι συνεχεια για αυτο το θεμα μαζι τους. Δε θελω να μεγαλωσει το παιδι και να ακουει μαλακιες που δεν ισχυουν για τον μπαμπα του. Αυριο θα παρει αδεια για να το δει. Ο πατερας μου δε θελει να ερθει στο σπιτι κι εγω δε θελω να βγαλω το παιδι εξω, ειναι πολυ νωρις. Κατι θα σκεφτω και γι\' αυτο. Μαλλον θα τον φερω εδω μαζι με τον αδερφο του που θα λειπουν οι δικοι μου, κοινως κουλουβαχατα η ολη κατασταση. Ειναι δυσκολο παντως να αγαπας καποιον και να αναγκαζεσαι να του κανεις ασφαλιστικα μετρα. Ελπιζω να με καταλαβει και να μη μου κρατησει κακια. Καποτε θα πρεπει να μαθει και να δεχθει τις συνεπειες των πραξεων του. Και το παζλ δεν ειναι η διπολικη διαταραχη μου φαινεται απο την στιγμη που το προβλημα γινεται αποδεκτο απο τον ασθενη και αντιμετωπιζτεαι, παζλ ειναι ομως ολα αυτα που εχει σαν αποτελεσμα στη ζωη του ασθενους και των γυρω του. Αυτο το παζλ θελω να δω πώς και αν θα λυθει τελικα.

[pelariry]

κι όμως η διπολική διαταραχή είναι το παζλ. δεν φτάνει να την αποδεχτείς, χρειάζεται και να την κατανοήσεις. τότε θα μάθεις να διαχειρίζεσαι εντελώς διαφορετικά τις συνέπειές της. από τη στιγμή που χρησιμοποιείς το διαδίκτυο υπάρχουν πολλά που μπορείς να διαβάσεις αν έχεις διάθεση. ακόμα κι εγώ μετά από περίπου οχτώ χρόνια δεν έχω βρει άκρη με την ασθένειά μου. με σοκάρει, με εκπλήσσει, αναστώνει τη ζωή μου κάθε τόσο κι ας την έχω αποδεχτεί κι ας την αντιμετωπίζω. δεν είναι εύκολο. σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ. είναι η έκτη αιτία αναπηρίας. δεν έχει σημασία αν θα είστε μαζί στο ίδιο σπίτι ή χώρια. αν έχει επαφή με το παιδί σας οφείλεις να λύνεις μαζί του το παζλ. οφείλεις να διαχωρίζεις ποια στοιχεία ανήκουν στη συμπτωματολογία της ασθένειας και ποια στον χαρακτήρα και στην προσωπικότητά του. οφείλεις να έχεις διαφορετική συμπεριφορά στα πρώτα και διαφορετική στα δεύτερα. ξαναλέω πως το \"οφείλεις\" εκφράζει την πιθανότητα του να έχετε την οποιαδήποτε επαφή αλλιώς δεν οφείλεις τίποτα.
τι προτείνω; προτείνω να επιβάλλεις όρια (μέχρι που μπορείς δηλαδή να ανέχεσαι την κατάσταση και τι περιμένεις από αυτόν) και να του δώσεις κίνητρα, στόχο ώστε να αντιμετωπίσει την κατάσταση (αυτήν την περίοδο δεν υπάρχει μεγαλύτερο και υγιέστερο κίνητρο από την οικογένεια και το παιδί σας). πάνω από όλα, όχι βιαστικές κινήσεις και αποφάσεις. η ατμόσφαιρα είναι πολύ φορτισμένη και σε τέτοιες περιπτώσεις χρειάζεται ψυχραιμία γιατί το μυαλό θολώνει.
αυτά και εύχομαι τα καλλίτερα.

[Veroniki]

\\Σ\' ευχαριστω για τις συμβουλες. Ισως ειναι πολυτιμοτερες και απο αυτες που θα μου εδινε ενας ειδικος. Οι αντοχες μου εχουν πεσει στο ελαχιστο, τις κραταω για το παιδι μου, οποτε τα περι οριων οπωσδηποτε θα τα ακολουθησω, σιγουρα δεν πρεπει να παρω βιαστικες αποφασεις, γι\' αυτον φοβαμαι και τον παρορμητισμο που τον διακατεχει. Η επαφη μας μαζι του θα εξαρτηθει σε μεγαλο βαθμο απο το σε ποιο βαθμο εχει κατανοησει την ασθενεια του και κατα ποσο ειναι διατεθημενος να την αντιμετωπισει. Καταλαβαινω οτι ειναι δυσκολο για αυτον που εχει αυτη την ασθενεια να συνειδητοποιησει και να αντιμετωπισει αυτο που εχει, ειναι ομως δυσκολο και για τους δικους του ανθρωπους να βιωνουν συμπεριφορες που ειναι εξω απο τον χαρακτηρα του, οποτε ναι εχεις δικιο, αυτο θελει βοηθεια για να αντιμετωπιστει. Το κινητρο ειναι η οικογενεια, ομως θα τον κρατησω σε αποσταση για αρκετο καιρο ακομα, γιατι θελω να δω τι θα κανει. Γιατι το δυσκολο με αυτον τον ανθρωπο ειναι οτι οταν παιρνει φορα δεν τον σταματαει τιποτα, δεν ειναι δηλαδη οτι εκδηλωνονται τα συμπτωματα και τα αναγνωριζει και λεει οτι τωραεκδηλωνεται η ασθενεια και πρεπει να την αντιμετωπισω. Τα κανει ολα ******* μεχρι να τον παρουν σηκωτο να τον πανε στο νοσοκομειο, συνερχεται και μετα ζηταει συγγνωμη και μετα παλι τα ιδια. Απο την εμπειρια σου ξερεις καποια sites που να ενημερωνουν για το θεμα αυτο, οπως και ισως καποια λιστα με ειδικους επανω στο θεμα? Επισης, αυτη η ασθενεια ειναι χρονια και δε θεραπευεται ποτε? Εισαι δηλαδη μια ζωη με φαρμακα? Και τριτον ειναι κληρονομικη? Να εχω στο νου μου για το παιδι μου? Στην περιπτωση του αντρα μου η ασθενεια εκδηλωνεται οταν παιρνει ουσιες. Στα καλα του δεν εχω δει κατι παραξενο. Ομως δεν εχω καταλαβει αν εκδηλωνεται η ασθενεια σε καποιες περιοδους και αυτο τον οδηγει στο να παιρνει ουσιες (διπλη διαγνωση). Αν μπορεις να μου απαντησεις θα με βοηθησεις πολυ.

[3wtiko]

veroniki καλημερα!

διαβάζοντας τα τελευταία μηνύματά σου ,θέλω να σου εκφράσω το θαυμασμό μου ,

για την δύναμη που εκφράζεις να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες ,

προσπαθείς και είναι πολύ σημαντικό,

αυτη τη στιγμή μπορει να μην στο αναγνωρίζει κανένας απο τους γυρω σου ,

γιατί ο καθενας έχει τις προσωπικές του ενοχλήσεις απο αυτη την κατάσταση,

και είσαι στην μέση όλων αυτών ,και προσπαθεις να ισορροπίσεις για το κάλύτερο όλων σας,

είναι δύσκολή η θέση σου και αισθάνομαι απο όσα έχω διαβάσει απο εσένα σου αξίζει η αναγνώριση ότι είσαι γεναία,

παρόλο των δυσκολιών νομίζω οτι έχεις κάνει το καλύτερο.

απο τα πρώτα μηνύματα μέχρι σημερα νομίζω ότι έχεις κάνει μεγάλο δρόμο και δύσκολο,

θα ταν ευχάριστο να μην είχες δυσκολίες και απο τους γονείς σου, ακόμα και μέσα απο όποια αντίδραση,

φαίνεται ότι σε νοιάζονται και με το χρόνο αφου κατανοήσουν αυτό που συμβαίνει στον άντρα σου

πιστεύω ότι θαναι καλοι παπούδες ΄.

η pelariry έχει ανοιξει θεμα για το <ΜΑΖΙ> ρίξε μια ματιά το βρήσκω πολύ χρήσιμο και ελπιδοφόρο

ίσως είναι και για σένα χρήσιμο.

σου εύχομαι καλή μέρα και νασαι δυνατη να αντιμετωπίζεις με θάρος τις δυσκολιες και να απολαμβάνεις με την ίδια δύναμη τις ομορφιές της ζωής.

[pelariry]

Veroniki, για το ότι ο άντρας σου έχει διπολική διαταραχή ΔΕΝ φταίει αυτός και φυσικά ούτε εσύ. η διπολική διαταραχή συνεπάγεται πολλά πράγματα. ναρκωτικά, εγκατάλειψη από φίλους και και και χίλια δυο πράγματα. ακόμα και να αποδεχτεί το ότι έχει διπολική (σε πάρα μα πάρα μα πάρα πολλούς ανθρώπους παίρνει χρόνια) δεν φτάνει από μόνο του για να μάθει να αναγνωρίζει τα συμπτώματα. αυτό παίρνει πολύ χρόνο. αλλά ούτε αυτό αρκεί. γιατί ακόμα και όταν μάθει να αναγνωρίζει τα συμπτώματα δεν σημαίνει ότι αυτόματα θα τα ελέγχει. διαφορετικά, δεν θα είχε νόημα να συζητάμε τώρα γιατί πολύ απλά θα ήταν πολύ απλά τα πράγματα. όμως δεν είναι.

το να αντιμετωπίσει τη διπολική είναι σαφώς πρωτίστως δική του ευθύνη. λες πως φοβάσαι. δικαιολογημένα. γιατί η διπολική σκοτώνει. ένα 20-25% αποπειράται να αυτοκτονήσει. όπως καταλαβαίνεις δεν είναι καθόλου μικρό το ποσοστό. αυτή η απειλή όμως δεν μπορεί σε καμμία περίπτωση να αποτελέσει δικαιολογία για να μην τον απομακρύνεις εφ\' όσον κρίνεις ότι κάνει κακό και σε σένα και στο παιδί μην έχοντας επίγνωση της κατάστασής του και συνεχίζοντας να επιλέγει τις ουσίες και όχι την οικογένειά του. με άλλα λόγια, για το οποιοδήποτε κακό κάνει στον εαυτό του ΔΕΝ φταις εσύ. αρκετό κακό σου έχει κάνει ΗΔΗ και θα έπρεπε να απομακρυνθεί ήδη αλλά καλώς ή κακώς υπάρχει ακόμα στη ζωή σου και συζητάμε εδώ τώρα μια πιθανή επόμενη ευκαιρία.
το δίλημμα είναι πολύ σαφές. οικογένεια ή ουσίες; (και αναφέρομαι και στο αλκοόλ)

ένα νεοσύστατο site είναι το www.mazi.org.gr. είναι το site του συλλόγου που έχουμε ιδρύσει για πάσχοντες από διαταραχές διάθεσης και το περιβάλλον. βρισκόμαστε σε πιλοτικό στάδιο αλλά σιγά σιγά ανεβάζουμε ενημερωτικό υλικό.
εδώ υπάρχει μια καλή περιγραφή: http://www.kantartzis-sotirios.gr/html/dipoliki.html
και εδώ: http://www.psynet.gr/
και εδώ: http://www.epipsi.gr/dipoliki/
εδώ υπάρχει ένας οδηγός αυτοβοήθειας σε μορφή κόμικ: http://www.psychiatry24x7.gr/bgdisplay.jhtml?itemname=brainchip_bipolar
αυτά πιστεύω είναι αρκετά για αρχή. το ότι συνομιλείς με διπολικούς είναι πολύ καλό, μαθαίνεις πιο γρήγορα έτσι.
λίστα ειδικών πάνω στη διπολική διαταραχή; αν εννοείς αυτό, δεν υπάρχει. μακάρι να υπήρχε.
αυτή η ασθένεια είναι χρόνια και ανήκει στα δυσίατα νοσήματα. με άλλα λόγια, δεν θεραπεύεται. ελέγχεται.
για το αν θα είσαι μια ζωή με φάρμακα υπάρχουν διάφορες απόψεις.
αυτή που δεν παίρνεις καθόλου.
αυτή που παίρνεις όταν κάνεις επεισόδιο.
και αυτή που παίρνεις μια ζωή τη δόση συντήρησης και στα επεισόδια προσαρμόζεις την αγωγή σου.
προσωπικά, ακολουθώ την τρίτη οδό.
κληρονομική είναι αν είναι η ευαλωτότητα, η προδιάθεση.

όντως μπορεί να εκδηλώνεται όταν παίρνει ουσίες. μπορεί πάλι η χρήση ουσιών να είναι μία συνέπεια των επεισοδίων του. μακάρι να είναι το πρώτο γιατί πολύ απλά αν δεν ξαναπάρει ουσίες δεν θα ξαναεκδηλώσει συμπτώματα.
το τελευταίο για να το καταλάβεις, πρέπει να διαβάσεις πρώτα τι είναι διπολική διαταραχή.

[pelariry]

είναι Ο pelariry. βερονίκη, το ξωτικό σου αναγνωρίζει πράγματα που παραδέχομαι κι εγώ. έχεις σταθεί και στέκεσαι όρθια παρά τις αντιξοότητες. κράτα γερά! την καλημέρα μου κι έφυγα

[Veroniki]

Παιδια σας ευχαριστω παρα πολυ για τις οδηγιες, τις συμβουλες και το κουραγιο που μου δινετε ολον αυτον τον καιρο. Θελω να ξερετε οτι τιποτα απο ολα αυτα δε θα γινοταν αν δεν ακολουθουσα τις οδηγιες σας και ποιος ξερει που θα ειχαμε καταληξει τωρα που μιλαμε και γι\' αυτο σας λεω οτι μιλωντας μαζι σας ειναι πολυτιμοτερο και απο το να μιλαω σε ειδικο. Ειστε κι εσεις γενναιοι γιατι παραδεχτηκατε και αντιμετωπισατε κατι που ειναι δυσκολο να αντιμετωπιστει και να γινει και αποδεκτο. Θα ενημερωθω απο τα sites που μου στειλατε και θα μιλαμε. Θελω να μαθω για να μπορω να διαχειριστω την κατασταση αυτη. Φιλια πολλα.

[Veroniki]

Παιδια, γεια σας και παλι. Υπαρχει περιπτωση το alloperidin-stedon-tavor που του δινουν να μην ειναι σωστο για την περιπτωση του, γιατι στασιμα τα βλεπω τα πραγματα. Εν τω μεταξυ δεν ξερω αν ειναι σωστο αυτο που γινεται αλλα του δινουν συνεχεια μονοημερες αδειες για εξω και τον αφηνουν και καβαλαει και μηχανη. Με τα φαρμακα παρεα επιτρεπεται αυτο? Αν παθει τιποτα θα με δειτε στις ειδησεις. Συν οτι φαινεται οτι χθες που βγηκε πρεπει να ηπιε γιατι ο αδερφος του μου περιεγραφε την κατασταση του οπως οταν ειναι πιωμενος. Υπαρχει περιπτωση τα φαρμακα αυτα που του δινουν να δρουν ετσι? Ασε που ηταν σε τρελη τσιτα για καποια ωρα, τσακωθηκε με καποιαν υπαλληλο σε δημοσια υπηρεσιες και κλωτσαγε καρεκλες.. Ευτυχως μαζι μου ηταν θετικος, αν και δεν τον ειδα απο κοντα γιατι δεν ηθελα, μ\' εχει πιασει ανασφαλεια με αυτον τον ανθρωπο, να δω τι θα κανω με την παρτη του. Αν και λεει οτι θα κανει απεξαρτηση μου δινει την εντυπωση οτι μας κοροιδευει και παει και πινει με την καθε ευκαιρια λες και δε θα το καταλαβουμε, σαν το μικρο παιδακι. Συν οτι εμαθα απο φιλο μου οτι ο γιατρος τελικα του ειχε συστησει θεραπευτικη κοινοτητα και οχι τις αρες μαρες κουκουναρες που μου ελεγε εμενα οτι του ειπαν να πηγαινει καλυτερα εκει. Φοβαμαι παρα πολυ μηπως εχει \"φυγει\" για παντα και δεν επιστρεψει ποτε. Μηπως να τον παρουμε απο \'κει και να τον παμε σε αλλη κλινικη, δεν ξερω. Εκει τους πιστευει λεει πολυ τους γιατρους, αλλα πολλη ελευθερια του δινουν και δεν ξερω ποσο καλο ειναι αυτο. Την προηγουμενη φορα οι αλλοι γιατροι το ειχαν δωσει risperdal-trileptal και παρολο που τοτε ειχε πιει πολυ περισσοτερο ηταν περδικι σε 15-20 μερες συν οτι δεν του επιτρεπανε επισκεπτηριο και επικοινωνια με κανεναν για μια βδομαδα. Το θεμα ειναι οτι δεν τα θελει τα συγκεκριμενα φαρμακα γιατι λεει ειναι αντικουκου και δε γουσταρει. Γιατι το alloperidin δεν ειναι? Αντιψυχωτικα χωρις παρενεργειες δεν υπαρχουν? Μηπως καθε κριση ειναι και χειροτερη και δε φταινε τα φαρμακα, δεν ξερω, παντως εχω χασει την μπαλα κι εγω.

[elis]

ολα τα αντιψυχωτικα ειναι αντικουκου μπορει το αλλοπεριντιν να μην τον παινει ειτε γιατι ειναι μικρη η δοση ειτε γιατι δεν του κανει σαν φαρμακο ειλικρινα παντωσ κατι παιζει γιατι οι γιατροι οταν ειναι επιθετικοσ ο ασθενησ του ριχνουν μεγαλη δοση για να μην μπορει να κανει τιποτα πεσ του να μην οδηγαει γιατι τα αντανακλαστικα του δεν ειναι τα ιδια με χωρισ φαρμακο ειναι κατα πολυ μειωμενα ρωτα να μαθεισ ποια ειναι η δοση του σε mg λογικα ειναι πολυ μικρη τα αντιψυχωτικα οταν τα περνεισ δε μπορεισ να νευριασεισ δε γινεται