Θέλω να πεθάνω

[Θεοφανία]

ας καταθεσω κ εγω την εμπειρια μου (προφανως αυτα ισχυουν για μενα, για αλλους δεν ξερω).

εχω βρεθει κ εγω οχι μονο σε θεση να "θελω να πεθανω" ελαφρας μορφης, η αληθεια ειναι οτι σε καποιες δυσκολιες το χω καραμελα κ το θεωρω αδυναμια του χαρακτηρα μου, αντι να λυσω τη δυσκολια, να χω το τροπαρι "θελω να πεθανω".

αλλα κ σε βαριας μορφης. τοτε που εκανα τις αποπειρες ημουν τελειως χαλια κ αντικειμενικα δεν ειχα τπτ. δλδ αντικειμενικα ενας εξω παρατηρητης δεν θα μπορουσε καθολου να καταλαβει ουτε πώς αισθανομουνα, ουτε γιατι αισθανομουνα τοσο χαλια, ουτε γιατι εκανα τις αποπειρες. ολα μια χαρα ηταν. ειχα περασει στην πιο υψηλοβαθμη σχολη της πρωτης δεσμης, δεν ειχα καποιο προβλημα υγειας, ημουν αρτιμελης, οχι οικονομικο προβλημα η αλλου ειδους προβλημα η οικογενεια μου, εμφανισιακα μια χαρα, κανενα πενθος/απωλεια αγαπημενου προσωπου. κι ομως. ηταν μακραν η χειροτερη περιοδος της ζωης μου. κ γονιο να χασω τωρα δε νομιζω οτι ειναι δυνατον να αισθανθω τοσο χαλια οσο ημουν τοτε.

ναι, θα ελεγα οτι ευθυνεται ο χαρακτηρας κ το πώς εβλεπα τα πραγματα αλλα αυτο δεν ειναι κατι που συνειδητα επιλεγεις. εχεις χτισει ενα πολυ προβληματικο τροπο να αντιμετωπιζεις τα πραγματα κ δεν εχεις ιδεα σε τι κινδυνο θα μπορουσες να μπλεξεις. μετα ολο αυτο σκαει πολυ αποτομα με καποια γελοια αφορμη. εγω νομιζω οτι κ στην τριτη λυκειου χαλαρα θα επαιρνα διαγνωση για καταθλιψη, αλλα ημουν πληρως λειτουργικη κ ξεσκιζομουνα στο διαβασμα. μετα κατα τα χριστουγεννα στο πρωτο ετος εσκασε ολο αυτο το πραγμα. πχ παω να ψωνισω ρουχα, δε βρισκω παντελονι να μου παει κ πεφτω τεζα. μετα αρχιζει κ σε παιρνει απο κατω για ψυλλου πηδημα. ειναι οντως bug χαρακτηρα, αλλα τον χαρακτηρα που ειχα τοτε δεν τον επελεξα. χτιστηκε ασυνειδητα με τα χρονια. ουτε ηξερα που θα με οδηγησει. σιγα σιγα αρχιζεις κ νιωθεις τοσο ασχημα με ολα κ τοσο αχρηστος κ αναξιος να ανταπεξελθεις στο ο,τιδηποτε, που ουτε η ζωη μοιαζει με δωρο, ουτε υπαρχει τπτ απο το οποιο να μπορεις να αντλησεις ικανοποιηση. η ζωη μοιαζει με ενα ατελειωτο βασανιστηριο κ νιωθεις οτι δεν μπορεις να κανεις τπτ. ας πουμε λοιπον οτι ηθελα να πεθανω επειδη ο δυσλειτουργικος μου χαρακτηρας με εφερε σε μια κατασταση συναισθηματικη/γνωσιακη αλλα κ σωματικη (γιατι η καταθλιψη εχει κ σωματικα συμπτωματα, πχ κουραζεσαι ευκολα) που ανετα μπορεις να την αποκαλεσεις κ αρρωστια (διαταραχη το λιγοτερο).

οποτε δεν ειναι τοσο απλα τα πραγματα για αυτον που ειναι εγκλωβισμενος μεσα σε αυτη την παγιδα, ουτε ξερει πώς να βγει απο εκει μεσα. κ σαφως δεν τα εβλεπα τα πραγματα απο μεσα οπως θα τα εβλεπε ο νορμαλ απ εξω. τα εβλεπα ολα χαλια. εγω εβλεπα οτι δεν καταλαβαινω τπτ απο μαθηματα, οτι δεν μπορω να σπουδασω τελικα, οτι ειμαι ασχημη, χοντρη, δε θα βρω ποτε γκομενο, οι αλλοι δε με θελουν κ δεν ξερω τι αλλο. ε, νιωθεις κ χαλια, πιστευεις οτι δε μπορεις να κανεις τπτ, απο εκει κ περα δε θελει κ πολυ...

αυτό εννούσα λου...όλα αυτά που περιέγραψες...αυτό λοιπόν είναι κατάθλιψη και συ την παλεύεις χρόνια τώρα.
Αυτό είναι αρρώστια που προέκυψε και δεν είμαστε γιατροί για να βρούμε τις αιτίες της, (εγώ τουλάχιστον).
Είναι περιττό να πω, πως με συγκλόνισε το ποστ σου.

[Lou!]

συμφωνω μαζι σου ανεμε. αν προσεξες, αυτα που λες εσυ τα αναφερω κ εγω με αλλα λογια. οταν πιο πανω εγραψα, οτι σε καθε δυσκολια το "θελω να πεθανω" το εχω καραμελα, ειναι σαν αυτο που λες εσυ "το βαζω κατω με το παραμικρο". ας πουμε οτι αυτο ειναι μια αδυναμια του χαρακτηρα μας που εγω τουλαχιστον δεν εχω καταφερει ακομα να αντικαταστησω με καποια μεθοδο πιο λειτουργικη. κ ολα αυτα που εγραψα περι δυσλειτουργικου χαρακτηρα ουσιαστικα ειναι τροποι να βλεπεις τα πραγματα κ να λειτουργεις που σε φερνουν σε συναισθηματικα αδιεξοδα κ πτωσεις πολυ πιο συχνα κ ευκολα απο οτι ενας αλλος ανθρωπος που θα εχει καλυτερους τροπους να διαχειρζεται τα προβληματα του.

απλα, ολα αυτα, αρχικα τουλαχιστον δεν ειναι συνειδητα επιλεγμενα. καπως εχουν διαμορφωθει κ σε καθε δυσκολια αναδυονται αυθορμητα κ σαν σκεψεις κ σαν πολυ υπουλες ασυνειδητες σκεψεις, κ σαν συναισθηματα κ σαν συμπεριφορες. οποτε δεν ειναι συνειδητη επιλογη το να πεφτει καποιος σε καταθλιψη, δεν παταει ενα κουμπι, α, τωρα θα πατησω το κουμπι [depression mode on]. προκυπτουν αυθορμητα. γι αυτο κ κανουμε ψυχοθεραπεια, για να καταλαβουμε τι σκατα κανουμε λαθος κ με ποιους καλυτερους τροπους μπορουμε να μαθουμε να λειτουργουμε. τωρα, αν καποιος κανει ψυχοθεραπεια, εφαρμοσει στην πραξη τις νεες μεθοδους, ξεμπλοκαρει κ ανοιξει επιλογες που πριν του ηταν αδυνατον ψυχολογικα να εφαρμοσει κ μετα απο ολη αυτη τη διαδικασια, αφου γνωριζει οτι μπορει στην πραξη να αντιμετωπιζει τη ζωη με ενα πιο θετικο τροπο, αυτος αποφασισει να ξαναεπιστρεψει στις παλιες μεθοδους με τις οποιες παθαινε καταθλιψη, τοτε θα αποκαλεσω την καταθλιψη επιλογη. αλλα οταν για εναν ανθρωπο ο δρομος που οδηγει στην καταθλιψη ειναι ο μονος δρομος που ξερει να βαδιζει, τοτε για τι επιλογη μιλαμε?

[Θεοφανία]

Άρα αφού θεωρείς και δεν ξέρεις είμαι σωστός. Και άρα έχω δίκιο ότι και δεν ξέρεις και χρησιμοποίησεις την λέξη λάθος.

Ναι σε λίγο θα της πεις ότι στην πραγματικότητα είναι "άρρωστη" και πρέπει να πάρει τηλέφωνο το Χ Ψ Ζ Τ ψυχολόγο ή ψυχίατρο ή να μπει σε καμία κλινική.

2011 και ακόμα πουλάνε το δόγμα "όλοι είναι τρελοί". λολ

Τελικά έχω καταλάβει ότι είναι απίστευτο σε αυτό το φόρουμ να γράψει κάποιος κάτι χωρίς αυτό να είναι φυσιολογικό και αμέσως τρέχουνε οι περισσότεροι να δημιουργήσουνε αρρώστιες από το πουθενά.

και αφού λοιπόν, είμαστε όλοι λάθος εδώ μέσα και αφού μισείς και ακυρώνεις τους ψυχολόγους όπως λες, γιατί μπήκες σε ένα τέτοιου είδους φόρουμ?

και ακόμη χειρότερα, μπήκες εδώ να μας πλασάρεις το "βιβλίο" σου που μόλις αντιλήφθηκες πως δεν ασχολήθηκε κανείς μαζί του και μόνο εμπαιγμούς δέχτηκες, άρχισες να οργώνεις τα θέματα ακυρώνοντας το χώρο.

δεν μας λες λοιπόν γιατί είσαι ακόμη εδώ?

[Θεοφανία]

Θεοφανία,

Ακριβώς σε αυτές τις γραμμές από το post σου αναφερόμουνα. Πολύ εύστοχη η παράθεσή σου. Διάβασε καλύτερα το δικό μου!
Αν κι εγώ δεν πιστεύω ότι εκτίθεσαι!!! (α! και δεν θα συμμετέχω σε τέτοιου είδους διαλόγους περαιτέρω).

μύστικ συγνώμη αν παρεμπήνευσα.

Διάβασα αυτό και το πήρα στραβα.......:Οκ είναι αστείο να κάθεστε και να συνδιαλέγεστε για το αν είμαι άρρωστη ή όχι. Πάντως ευχαριστώ.


Σου εύχομαι να είσαι δυνατή και την επόμενη φορά που θα γράψεις πιο αισιόδοξη. Για ότι θες, εδώ είμαστε...

[Lou!]

Θεοφανια δεν ειμαι τοσο αρρωστη να παλευω αυτη την κατασταση που περιεγραψα απο τοτε! το ξεπερασα! [ανεφερομαι στην περιοδο 99-00]
ας πουμε ημουν χαλια 2 χρονια κ μετα που εκανα ψυχοθεραπεια σοβαρα συντομα αισθανθηκα καλυτερα κ εβαλα τη ζωη μου σε ενα δρομο.
τωρα αν ξαναπερασα κατι κακες περιοδους μια στην αμερικη κ μια προσφατα που ειχα ανοιξει το νημα κ ξαναρχισα ψυχοθεραπεια, αυτα ηταν καταθλιψουλες!
κ η παρελθοντικη εμπειρια παντα βοηθαει κ μας προστατευει απο κακοτοπιες!

[Θεοφανία]

Θεοφανια δεν ειμαι τοσο αρρωστη να παλευω αυτη την κατασταση που περιεγραψα απο τοτε! το ξεπερασα! [ανεφερομαι στην περιοδο 99-00]
ας πουμε ημουν χαλια 2 χρονια κ μετα που εκανα ψυχοθεραπεια σοβαρα συντομα αισθανθηκα καλυτερα κ εβαλα τη ζωη μου σε ενα δρομο.
τωρα αν ξαναπερασα κατι κακες περιοδους μια στην αμερικη κ μια προσφατα που ειχα ανοιξει το νημα κ ξαναρχισα ψυχοθεραπεια, αυτα ηταν καταθλιψουλες!
κ η παρελθοντικη εμπειρια παντα βοηθαει κ μας προστατευει απο κακοτοπιες!

ξερεις...ο όρος αρρώστια ακούγεται κάπως, όμως, εκτός του ότι κανείς μας δεν πιστεύω πως δεν έχει θέματα να λύνει συνέχεια, αυτοί που είναι πραγματικοί πολεμιστές, είναι αυτοί που παλεύουν και βγαίνουν νικητές από τέτοιες καταστάσεις.
Θα μείνω σε κάτι που διάβασα από ένα μέλος, (δεν θυμάμαι που).....έλεγε πως μακάρι να του έβρισκαν κάτι παθολογικό οι γιατροί γιατί αυτό που περνούσε δεν μπορούσε να το παλέψει με τίποτα τότε, και τώρα είναι καλύτερα.
Αυτό θεωρώ πως είναι όλη η ουσία αυτών που συζητάμε τώρα....

[fackatos]

ναι ρε φιλε, εγω που ενιωθα ετσι οπως περιεγραψα στο αποπανω ποστ, χωρις σοβαρο [κατα τους αλλους] λογο, με πηγαν οι δικοι μου σε ψυχιατρο κ συνεστησε να νοσηλευτω 2 φορες!!!

η Θεοφανια πολυ καλα το θετει, ενας ανθρωπος που χωρις σοβαρο λογο ειναι διαταραγμενος να αντλησει χαρα/ικανοποιηση απο ο,τιδηποτε δεν ειναι ψυχικα αρρωστος? για σενα τι ειναι? στη λεξη "θεωρω" θα κολλησουμε?

φακατος, το στραβο με εσενα δεν ειναι οτι δε ξερεις για τι πραγμα μιλαμε, το στραβο ειναι οτι εισαι 100% σιγουρος για τι πραγμα μιλαμε!

ναι, θα ελεγα οτι ευθυνεται ο χαρακτηρας κ το πώς εβλεπα τα πραγματα αλλα αυτο δεν ειναι κατι που συνειδητα επιλεγεις.
τα εβλεπα ολα χαλια. εγω εβλεπα οτι δεν καταλαβαινω τπτ απο μαθηματα, οτι δεν μπορω να σπουδασω τελικα, οτι ειμαι ασχημη, χοντρη, δε θα βρω ποτε γκομενο, οι αλλοι δε με θελουν κ δεν ξερω τι αλλο. ε, νιωθεις κ χαλια, πιστευεις οτι δε μπορεις να κανεις τπτ, απο εκει κ περα δε θελει κ πολυ...

Η αρρώστια που είναι; Έχω μιλήσει με 900000000000000000000 παιδιά στην ηλικία μου με παρόμοια προβλήματα. Κατάθλιψή, ανασφάλεια, αδυναμία να ελέγξεις τις σκέψεις σου και τα συναισθήματα σου και τα λοιπά. Πήγανε όλοι "μέσα"; Όχι. Ο ένας βρήκε σχέση, ο άλλος άρχιζε να γράψει, ο τρίτος άρχισε την ζωγραφική, ο τέταρτος παίζει σε μπάντα, ο πέμπτος πήρε πτυχίο, ο έκτος βρήκε καλή δουλειά, ο έβδομος έλαβε μέρος σε εθελοντικές οργανώσεις κατά του ΧΠΦΣ. Ο καθένας μπορεί να βρει "γιατρειά" ανάλογα με το περιβάλλον που βρίσκεται και αυτά που έχει και αυτά που δεν έχει και αναλόγως το παρελθόν του καθενός.

Εάν δεν κάνανε απολύτως τίποτα, εννοείται πως θα πήγαιναν και αυτοί "μέσα".

Τώρα εάν είσαι αδύναμος χαρακτήρας και δεις στην πορεία πως κάποιες ενέργειες δεν σε αλλάζουνε φυσικά και θα πας σε έναν ειδικό.

Και εγώ ξέρω και πάλι πάνω από 900000000000000000000 άτομα που πήγανε στον κάθε ψυχολόγο/ψυχίατρο και όχι απλά δεν έγινε τίποτα αλλά χειροτέρεψε η κατάσταση τους συν την σπατάλη του χρηματικού ποσού.

Η ουσία είναι μία. Στο χέρι σου είναι να αντιμετωπίσεις κάποια πράγματα ως ένα βαθμό και να αξιοποιήσεις τις πιθανότητες που έχεις μπροστά σου. Το να έχεις πρόβλημα δεν είναι εξαναγκαστικό πως είσαι "άρρωστος", "θες χάπια", "μπες μέσα" και στο χέρι σου είναι πως θα το χειριστής.

Εάν κάθε φορά που άνθρωπος έλεγε έχω πρόβλημα, τότε η άνθρωπος είναι άρρωστος από την μέρα που υπήρξε και πρέπει να μας βάλουνε μέσα και να μας χλαπακίσουνε.

Έτσι και αλλιώς, η κοπέλα εάν δεν κάνω λάθος είπε πως έχει κάνει κάποια βήματα προόδου, μετά ξαναέπεσε στην αρχική φάση αλλά μετά το πάλεψε και αυτό είναι το θετικό και θα συνεχίσει να το παλεύει μέχρι να δει πως πράγματα πρέπει να ξαναδεί ψυχολόγο ή ψυχίατρο.

Και ναι θα παίζουμε με τις λέξεις γιατί άλλο είναι να πεις κάποιον τρελό/τρελάκια και άλλο να πεις "δεν είναι στα καλά του", "περνάει κρίση", "περνάει την φάση της εφηβείας". Με δουλεύεις τώρα ή πραγματικά δεν ξέρετε το βάρος της κάθε λέξης;

Συν ότι για να σε πούνε "άρρωστο" επιστημονικά/κλινικά πρέπει πρώτον να καλύπτεις κάποια κριτήρια + και αυτό να ενισχύετε με την συλλογή και καταγραφή πληροφοριών από ιατρικά/ψυχολογικά τεστ και γενικής εποπτείας. Η σωστή δουλειά έτσι γίνεται. Η δουλειά της πλάκας γίνεται αλλιώς.

Τώρα το να θεωρείς πως έχεις δικαίωμα να λες ότι ο άλλος είναι άρρωστος ή έχει μια αρρώστια από την στιγμή που δεν το κατέχεις το αντικείμενο, είναι εγκληματικά λάθος. Το τόπικ δεν είναι "ποιος είναι ο ορισμός της αρρώστιας για εσάς" για να γράψουμε τι θεωρούμε εμείς.

Ναι ρε φίλε είσαι απολύτως λάθος.

[Θεοφανία]

ναι, θα ελεγα οτι ευθυνεται ο χαρακτηρας κ το πώς εβλεπα τα πραγματα αλλα αυτο δεν ειναι κατι που συνειδητα επιλεγεις.
τα εβλεπα ολα χαλια. εγω εβλεπα οτι δεν καταλαβαινω τπτ απο μαθηματα, οτι δεν μπορω να σπουδασω τελικα, οτι ειμαι ασχημη, χοντρη, δε θα βρω ποτε γκομενο, οι αλλοι δε με θελουν κ δεν ξερω τι αλλο. ε, νιωθεις κ χαλια, πιστευεις οτι δε μπορεις να κανεις τπτ, απο εκει κ περα δε θελει κ πολυ...


Η αρρώστια που είναι; Έχω μιλήσει με 900000000000000000000 παιδιά στην ηλικία μου με παρόμοια προβλήματα. Κατάθλιψή, ανασφάλεια, αδυναμία να ελέγξεις τις σκέψεις σου και τα συναισθήματα σου και τα λοιπά. Πήγανε όλοι "μέσα"; Όχι. Ο ένας βρήκε σχέση, ο άλλος άρχιζε να γράψει, ο τρίτος άρχισε την ζωγραφική, ο τέταρτος παίζει σε μπάντα, ο πέμπτος πήρε πτυχίο, ο έκτος βρήκε καλή δουλειά, ο έβδομος έλαβε μέρος σε εθελοντικές οργανώσεις κατά του ΧΠΦΣ. Ο καθένας μπορεί να βρει "γιατρειά" ανάλογα με το περιβάλλον που βρίσκεται και αυτά που έχει και αυτά που δεν έχει και αναλόγως το παρελθόν του καθενός.

Εάν δεν κάνανε απολύτως τίποτα, εννοείται πως θα πήγαιναν και αυτοί "μέσα".

Τώρα εάν είσαι αδύναμος χαρακτήρας και δεις στην πορεία πως κάποιες ενέργειες δεν σε αλλάζουνε φυσικά και θα πας σε έναν ειδικό.

Και εγώ ξέρω και πάλι πάνω από 900000000000000000000 άτομα που πήγανε στον κάθε ψυχολόγο/ψυχίατρο και όχι απλά δεν έγινε τίποτα αλλά χειροτέρεψε η κατάσταση τους συν την σπατάλη του χρηματικού ποσού.

Η ουσία είναι μία. Στο χέρι σου είναι να αντιμετωπίσεις κάποια πράγματα ως ένα βαθμό και να αξιοποιήσεις τις πιθανότητες που έχεις μπροστά σου. Το να έχεις πρόβλημα δεν είναι εξαναγκαστικό πως είσαι "άρρωστος", "θες χάπια", "μπες μέσα" και στο χέρι σου είναι πως θα το χειριστής.

Εάν κάθε φορά που άνθρωπος έλεγε έχω πρόβλημα, τότε η άνθρωπος είναι άρρωστος από την μέρα που υπήρξε και πρέπει να μας βάλουνε μέσα και να μας χλαπακίσουνε.

Έτσι και αλλιώς, η κοπέλα εάν δεν κάνω λάθος είπε πως έχει κάνει κάποια βήματα προόδου, μετά ξαναέπεσε στην αρχική φάση αλλά μετά το πάλεψε και αυτό είναι το θετικό και θα συνεχίσει να το παλεύει μέχρι να δει πως πράγματα πρέπει να ξαναδεί ψυχολόγο ή ψυχίατρο.

Και ναι θα παίζουμε με τις λέξεις γιατί άλλο είναι να πεις κάποιον τρελό/τρελάκια και άλλο να πεις "δεν είναι στα καλά του", "περνάει κρίση", "περνάει την φάση της εφηβείας". Με δουλεύεις τώρα ή πραγματικά δεν ξέρετε το βάρος της κάθε λέξης;

Συν ότι για να σε πούνε "άρρωστο" επιστημονικά/κλινικά πρέπει πρώτον να καλύπτεις κάποια κριτήρια + και αυτό να ενισχύετε με την συλλογή και καταγραφή πληροφοριών από ιατρικά/ψυχολογικά τεστ και γενικής εποπτείας. Η σωστή δουλειά έτσι γίνεται. Η δουλειά της πλάκας γίνεται αλλιώς.

Τώρα το να θεωρείς πως έχεις δικαίωμα να λες ότι ο άλλος είναι άρρωστος ή έχει μια αρρώστια από την στιγμή που δεν το κατέχεις το αντικείμενο, είναι εγκληματικά λάθος. Το τόπικ δεν είναι "ποιος είναι ο ορισμός της αρρώστιας για εσάς" για να γράψουμε τι θεωρούμε εμείς.

Ναι ρε φίλε είσαι απολύτως λάθος.

ότι να ναι.....

Λου....πάμε να φτιάξουμε μια μπάντα, να τα φτιάξουμε μεταξύ μας, ν αρχίσουμε να ζωγραφίζουμε, (ξέρω κάποιον να μας μάθει :ρ), να γίνουμε εθελοντές για τη διάσωση της πεσκαντρίτσας, όλοι μαζί από δω μήπως και βρούμε γιατρειά......:ρ

[fackatos]

ότι να ναι.....

Λου....πάμε να φτιάξουμε μια μπάντα, να τα φτιάξουμε μεταξύ μας, ν αρχίσουμε να ζωγραφίζουμε, (ξέρω κάποιον να μας μάθει :ρ), να γίνουμε εθελοντές για τη διάσωση της πεσκαντρίτσας, όλοι μαζί από δω μήπως και βρούμε γιατρειά......:ρ

Εγώ πουλάω χάπια 2+1 δώρο. Άμα θες εδώ είμαι.

[Θεοφανία]

Εγώ πουλάω χάπια 2+1 δώρο. Άμα θες εδώ είμαι.

απ΄οτι φαίνεται δεν κάνουν καλή δουλειά, οπότε θα προτιμήσω άλλη άκρη...

[soft]

.................

[fackatos]

απ΄οτι φαίνεται δεν κάνουν καλή δουλειά, οπότε θα προτιμήσω άλλη άκρη...

Ε ναι τώρα. Η δικιά σου άκρη περί αρρώστιας είναι σοφία θεού.

[Lou!]

φακατος να σου πω που ειναι η αρρωστια. [ειπα οτι σε πολλους μπορει να φταιει ο τροπος που λειτουργουν (χαρακτηρας, οπως θες πες το). σε καποιους μπορει να ειναι κ πιο βιολογικη κ να εμφανιζεται κ χωρις αφορμη καν.]

εσυ εκεινη την ωρα δε βλεπεις το προβληματικο του χαρακτηρα, αυτο θελει καποια ψυχοθεραπευτικη δουλεια για να αρχισεις να το βλεπεις.

βλεπεις ολα τα συμπτωματα της καταθλιψης που ειναι:

νιωθεις χαλια η πολυ χαλια για ενα μεγαλο κομματι της μερας, σχεδον καθε μερα. σε παιρνει απο κατω για καθε ψυλλου πηδημα. επειδη πηρες ενα γνωστο για καφε κ σου ειπε οχι, επειδη εχασες το λεωφορειο, επειδη δε βρηκες μπλουζακι να σου παει κλπ. γενικως γινεσαι υπερευαισθητος, που ειναι πολυ κουραστικο.

αρχιζεις να εχει παρα πολλες ασχημες σκεψεις για τον εαυτο σου, το μελλον σου, τον κοσμο, τους αλλους. σκεφτεσαι οτι εισαι αχρηστος , δε θα τα καταφερεις, οι αλλοι δε σε θελουν, τι θα απογινεις κλπ (βαλτο κ αυτο αρκετη ωρα καθε μερα, οχι 5 λεπτακια).

αρχιζεις κ κουραζεσαι σωματικα ευκολα. θελεις να κοιμασαι πιο πολυ η εχεις αυπνιες, σου κοβεται η ορεξη απο τη στενοχωρια η σου ανοιγει η ορεξη, αν εισαι απο αυτους που ξεσπαν τη στενοχωρια τους στο φαι.

αρχιζεις να γινεσαι αργοστροφος κ να μην καταλαβαινεις τοσα πολλα. η μνημη σου πεφτει, η ικανοτητα συγκεντρωσης πεφτει.

δε θελεις να δεις ανθρωπο, νιωθεις οτι κανεις δε θα σε θελει ετσι μιζερος που εισαι. καθεσαι μονος λοιπον κ αποφευγεις να βλεπεις ανθρωπους.

δεν εχεις ορεξη για τπτ, ουτε για τις πιο αγαπημενες σου ασχολιες. η κακη σου διαθεση επισκιαζει τα παντα. προτιμας να κατσεις στο κρεβατι παρεα με τις ασχημες σκεψεις σου παρα να σηκωθεις να πας να δεις μια ταινια που υπο κανονικες συνθηκες θα ηθελες πολυ να δεις!

μπορει να σκεφτεσαι οτι θελεις κ να πεθανεις.

ολα αυτα σου φαινονται υγιη?

περιττο να σου πω οτι ολο αυτο το πακετο βιωνεται εμπειρικα κ ειναι πολυ πιο οδυνηρο απο οτι οταν διαβαζεις τα συμτωματα σε ενα ενημερωτικο φυλλαδιακι περι καταθλιψης
ειναι σαν το ζωντανο σεξ με εραστη με σαρκα κ οστα κ τον οδηγο αυτοβοηθειας που μιλαει για το σεξ, απλα στην αρνητικη του εκδοχη.
αν με πιανεις.

[Lou!]

Ε ναι τώρα. Η δικιά σου άκρη περί αρρώστιας είναι σοφία θεού.

φακατος δεν τα λεμε μονο εμεις, ανοιξε κ κανα βιβλιο ψυχιατρικης απο καθηγητες να διαβασεις λιγο!

[Lou!]

ότι να ναι.....

Λου....πάμε να φτιάξουμε μια μπάντα, να τα φτιάξουμε μεταξύ μας, ν αρχίσουμε να ζωγραφίζουμε, (ξέρω κάποιον να μας μάθει :ρ), να γίνουμε εθελοντές για τη διάσωση της πεσκαντρίτσας, όλοι μαζί από δω μήπως και βρούμε γιατρειά......:ρ

Θεοφανια παμε για την μπαντα, κ τη διασωση πεσκανδριτσας! (+ ενα ανεπισημο ρεπ ποιντ απο μενα)