άγχος, έκτακτες συστολές και τρελός φόβος

**stilvie** · 19-09-2010, 19:12

Καλησπέρα και από μένα. Είναι η πρώτη φορά που γράφω κάτι εδώ αλλά παρακολουθώ το site εδώ και λίγο καιρό και κάποιες φορές με βοήθησε αρκετά. Θέλω να σας πω το πρόβλημά μου και σας παρακαλώ βοηθήστε με γιατί σήμερα δεν αντέχεται.
Να ξεκινήσω όμως από την αρχή: Είμαι 24 χρονών. Τον Νοέμβριο είχα αρρωστήσει με γρίππη και πήγα στο νοσοκομείο για να με εξετάσουν (λόγω γρίππης των χοίρων). Εκεί ήταν ένας νεαρός γιατρός που μου έβαλε στο δάχτυλο εκείνο το πραγματάκι που μετράει σφυγμούς. Είχα γύρω στους 150. Εκείνος επειδή τρόμαξε ζήτησε να μου κάνουν καρδιογράφημα. Εδώ να σημειώσω πως ταχυκαρδίες έχω από μικρό παιδάκι (ίσως λόγω άγχους από διάφορες οικογενειακές καταστάσεις) και η παιδίατρος είχε πει πως είχα και ένα φύσημα (αν το λέω και σωστά). Το καρδιογράφημα μάλλον ήταν μια χαρά γιατί δεν μου είπε να υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Το ίδιο και η ακτινογραφία που έβγαλα εκείνη τη μέρα και οι εξετάσεις αίματος.
Από τότε μου μπήκε η περιέργεια να μετράω τους σφυγμούς μου οι οποίοι ήταν σχεδόν πάντα 90-100. Βέβαια τότε δεν είχα κανένα πρόβλημα ούτε με είχε αγχώσει εκείνο το γεγονός. Επίσης να σημειώσω ότι τον τελευταίο καιρό έχει βουλώσει το αυτί μου και ακούω εκεί τους σφυγμούς μου και μπάινω συνέχεια στη διαδικασία να συγκεντρώνομαι σε αυτούς και αυτό είναι που με αγχώνει πολύ.
Και ερχόμαστε στο βράδι της 28ης Ιουνίου. Την προηγούμενη μέρα είχα περάσει μια πολύ μεγάλη ένταση με τον πατέρα μου που όμως δεν μπορώ να πω ότι με απασχολούσε και πολύ την επομένη. Ήμουν λοιπόν ξαπλωμένη στο κρεβάτι έτοιμη να κοιμηθώ και ξαφνικά ένιωσα μια αδυναμία. Ανασηκώθηκα λίγο και τότε ζαλίστηκα λίγο. Σηκώθηκα να πάω να πιω λίγο νερό να συνέλθω και τότε ένιωσα την καρδιά μου να πηγαίνει σαν τρελή! Και τότε ήρθε ο πανικός ότι κάτι μου συμβαίνει, ότι πεθαίνω, ότι παθαίνω έμφραγμα ή κάτι τέτοιο. Αφού ήπια νερό, κάθισα λίγο στην αυλή και συνήλθα. Η ταχυκαρδία πέρασε αλλά μου έμεινε ο φόβος και η αδυναμία. Μετά από λίγο, πάντε λεπτά ίσως συνήλθα εντελώς. Μετά από μισή ώρα με έπιασε ξανά το ίδιο αλλά λίγο πιο ήπιο. Πέρασε εκείνη η βραδιά και την επόμενη μέρα είχα το φόβο ότι ίσως κάτι πάθω και πεθάνω και δεν προλάβω να ζήσω όλα όσα θα ήθελα. Επειδή όμως έχω διαβάσει λίγο για θέματα ψυχολογίας κατέληξα πως ίσως έπαθα κρίση πανικού, το απέδωσα στην ένταση των ημερών και προσπάθησα να το ξεχάσω και τα κατάφερα. Ώσπου ένα βράδι με θυμήθηκε ξανά εκείνη. Και πάλι το ξεπέρασα. Την επόμενη φορά όμως που με έπιασε δε με άφησε για 2 μέρες ο φόβος ότι κάτι μου συμβαίνει. Ήμουν χάλια, αδύναμη, δεν σηκωνόμουν από το κρεβάτι, δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν. Την τρίτη μέρα ο αρραβωνιαστικός μου με πήγε σε έναν παθολόγο. Εκείνος, όταν του είπα τα συμπτώματα και με είδε και πόσο αγχωμένη είμαι, έχοντας και υπόψη του τα προβλήματα που αντιμετωπίζω με την οικογένειά μου και αφού του είπα και για τις εξετάσεις που είχα κάνει τον Νοέμβριο με καθυσήχασε και μου είπε απλά να προσπαθήσω να αποβάλλω το άγχος μου, να σκέφτομαι θετικά και πως δεν έχω τίποτα. Ομολογώ πως από εκείνη τη στιγμή με άφησαν όλα τα συπτώματα και ήμουν περδίκι. Ούτε που τις σκεφτόμουν τις κρίσεις. Έφυγα και λίγο καιρό από το περιβάλλον που με άγχωνε και ήμουν σχεδόν όπως πριν τις κρίσεις. Όταν επέστρεψα όμως επέστρεψαν και αυτές πολύ πιο ήπιες όμως αυτή τη φορά. Σχεδόν είχα μάθει να τις διαχειρίζομαι. Αυτό που δεν μπορώ να διαχειριστώ είναι το άγχος μου.
Και φτάνω στο σήμερα. Σήμερα είμαι χάλια, με άγχος, αδυναμία, εξάντληση σχεδόν, και αρκετές έκτακτες συστολές που μου κόβουν τα γόνατα, πόνους στην πλάτη και τραβήγματα και έναν τρομερό φόβο πως κάτι έχει η καρδιά μου.
Βοηθήστε με σας παρακαλώ γιατί δεν θέλω να είμαι έτσι. Μπορεί αυτό που μου συμβαίνει να είναι σωματικό και όχι ψυχολογικό; Φοβάμαι πως θα πεθάνω, πως η καρδιά μου δεν θα επανέλθει μετά την έκτακτη. Βοηθήστε με σας παρακαλώ.

ΥΓ: Συγνώμη για το τεράστιο post!

**silveroula** · 19-09-2010, 19:38

Καλησπερα καλη μου. Αυτο που ενιωσες εσυ λιγες φορες, εγω το εχω νιωσει χιλιαδες φορες αλλα οπως βλεπεις ειμαι ζωντανη ακομα :) Κι αυτη την στιγμη που σου γραφω ετσι νιωθω. Θα σου ελεγα να προσπαθησεις να χαλαρωσεις αλλα ξερω οτι ειναι ευκολο να το λεμε στον αλλον αλλα δυσκολο να το κανουμε. Γι\'αυτο θα επιλεξω να σου πω να βαλεις ενα χυμο να πιεις και να παρεις τηλεφωνο μια φιλη η ενα φιλο να ερθει και να κανεις μια ευχαριστει συζητηση.

**stilvie** · 19-09-2010, 20:14

Καταρχήν σε ευχαριστώ πάρα πολύ για την απάντησή σου. Το ξέρω πως σε αυτή τη θέση βρίσκονται πάρα πολλοί άνθρωποι και αν και εγωιστικό νιώθω μια μικρή ανακούφιση που δεν είμαι μόνη μου σε όλο αυτό. Η παρηγοριά μου είναι ο σύντροφός μου που πραγματικά προσπαθεί πάρα πολύ να με στηρίξει αλλά όσο να \'ναι δεν νομίζω πως μπορεί να καταλάβει απόλυτα αυτό που νιώθω μιας και δεν το έχει περάσει και εύχομαι να μην το περάσει ποτέ. Απλά αυτό που με φοβίζει είναι ότι δεν έχω κάνει αρκετές εξετάσεις για να αποκλείσω το παθολογικό κομμάτι μιας και τρέμω μόνο στην ιδέα να μπω σε ιατρείο ή νοσοκομείο αυτή την περίοδο. Από την άλλη όμως σκέφτομαι ότι αν οι γιατροί έβλεπαν κάτι δεν θα μου έκαναν κάποιες παραπάνω εξετάσεις; Συγνώμη που σε ζαλίζω αλλά πραγματικά αισθάνομαι χάλια. Νιώθω πως η καρδιά μου ζορίζεται με την παραμικρή κίνηση που κάνω και νιώθω να πνίγομαι. Ευχαριστώ πάντως πολύ για τη βοήθεια. Αν θέλεις μπορούμε να μιλήσουμε και για το δικό σου πρόβλημα, ίσως μας κάνει καλό.

**silveroula** · 19-09-2010, 20:35

Σιγουρα δεκανεις εναν καρδιολογικο ελεγχο. Εγω κανω καθε χρονο. Ειναι πολυ καλο που εχεισ εναν ανθρωπο διπλα σου. Η αληθεια ομως ειναι οτι οποιος δεν το εχει ζησει δεν μπορει να καταλαβει ποσο ασχημο και δυσκολο ειναι.

**silveroula** · 19-09-2010, 20:38

Οτι να \'ναι γραφω :) Δεν χανεις τιποτα να κανεις εναν καρδιολογικο ελεγχο. Αυτο ηθελα να γραψω

**silveroula** · 19-09-2010, 20:42

Και μην ανησυχεις δεν με ζαλιζεις. Εγω ζαλιζομαι απο μονη μου :)

**VasilisA** · 19-09-2010, 21:36

Stilvie κάπως έτσι ξεκίνησαν τα προβλήματα με το άγχος και τις κρίσεις πανικού σε όλους μας.
Είσαι θα έλεγα μια κλασική περίπτωση
Θα έπρεπε να σκεφτείς την επίσκεψη σε ψυχολόγο και ακόμη περισσότερο να προσέξεις την διατροφή σου όπου για εμένα προσωπικά είναι το άλφα και το ωμέγα.
Η καρδιά μας είναι ένας μυς που αντιδρά ανάλογα και μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να αλλάξουμε τρόπο σκέψεις.
Είναι σχετικά απίθανο να πάθεις κάτι παθολογικό εν ώρα κρίσεις πανικού.

**stilvie** · 19-09-2010, 21:42

Ευχαριστώ πάρα πολύ Βασίλη για το ενδιαφέρον σου και την απάντησή σου. Το πιο γελοίο είναι πως όλα άυτά τις περισσότερες φορές μου συμβαίνουν όταν τα σκέφτομαι ενώ όταν καταφέρνω να χαλαρώσω είμαι μια χαρά. Απλά φοβάμαι να πάω σε άλλους γιατρούς πάρα πολύ κσι τα ψιλοχάνω με το παραμικρό πονάκι που σε άλλες περιπτώσεις δε θα έδινα σημασία. Αν είχα κάτι που θέλει περισσοτερο ψάξιμο δεν θα το είχε δείξει το καρδιογράφημα και η ακτινογραφία; Το ξέρω πως κάποια στιγμή θα πρέπει να πάω σε καρδιολόγο απλά στη φάση που είμαι τώρα ζαλίζομαι από το φόβο και μόνο στη σκέψη.

**nopanic** · 19-09-2010, 22:14

Σε αυτα ακριβως τα μικροπονακια πρεπει να ξαναεκπαιδευσουμε το μυαλο μας να μην δινει σημασια .

**stilvie** · 19-09-2010, 22:24

έχεις δίκιο nopanic απλά είναι πάρα πολύ δύσκολο την ώρα που σε πιάνει αυτή η βλακεία να σκεφτείς ότι δεν έχεις κάτι και απλά θα περάσει. Είμαι τρομοκρατημένη και φοβάμαι να κάνω και την παραμικρή κίνηση για να μην σταματήσει η καρδιά μου... Το ξέρω ότι μπορεί να ακούγεται τρελό όλο αυτό αλλά έτσι νιώθω.

**SpiralStaircase** · 20-09-2010, 00:35

Μην ανησυχείς stilvie, από το άγχος είναι όλα. Είμαι και εγω στο club των ταχυκαρδιών και έκτακτων συστολών.
Όπως βλέπεις λίγο πολύ όλοι τα ίδια συμπτώματα έχουμε. Έχω και εγώ φοβία με γιατρούς και νοσοκομεία, αγχώνομαι και μόνο που τα σκέφτομαι.

Επίσης είναι σημαντικό και αυτό που έγραψε ο Βασίλης παραπάνω, για την διατροφή. Επίσης να αποφεύγεις τον καφέ και το τσάι, εγώ τα έχω κόψει εντελώς, μετά απο συμβουλή ψυχιάτρου.

**stilvie** · 20-09-2010, 01:07

Γεια σου και σένα και ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να απαντήσεις. Καφέ και τσάι τα έχω κόψει κι εγώ καθώς επίσης και την κόκα κόλα την οποία έπινα ΜΑΝΙΩΔΩΣ, μπορεί και 2 λίτρα τη μέρα. Εμένα ο παθολόγος που είχα πάει μου είπε να κόψω γενικά την καφεϊνη. Και τώρα που το σκέφτομαι, μπορεί να φταίει και αυτό για τη χθεσινή μου κρίση γιατί μετά από δύο μήνες αποχής χθες το βράδι ήπια 2 ποτήρια. Από δω και πέρα ούτε να την ξαναδώ δε θέλω.

**nopanic** · 20-09-2010, 01:10

Originally posted by stilvie
έχεις δίκιο nopanic απλά είναι πάρα πολύ δύσκολο την ώρα που σε πιάνει αυτή η βλακεία να σκεφτείς ότι δεν έχεις κάτι και απλά θα περάσει. Είμαι τρομοκρατημένη και φοβάμαι να κάνω και την παραμικρή κίνηση για να μην σταματήσει η καρδιά μου... Το ξέρω ότι μπορεί να ακούγεται τρελό όλο αυτό αλλά έτσι νιώθω.

Ετσι ακριβως νοιωθω κ εγω πολλες φορες και ειδικα μολις φαω και με πιασει αυτη η ατονια σε συνδιασμο με την ελαφρια ζαλαδα
Εκεινη την ωρα νομιζω οτι θα σταματησει η καρδια μου , αισθανομαι πολυ ασχημα , αλλα μετραω τους σφυγμους μου και ειναι κανονικοι !!
Πριν απο λιγο καιρο μολις μου συνεβαινε κατι τετοιο ανεβαζα 125 σφυγμους .

Προσπαθω , μια με την δυναμη του μυαλου μια με τα xanax να το ελεγξω .

**nopanic** · 20-09-2010, 01:14

Τις εκτακτες συστολες πως τις αντιλαμβανεστε ?

**stilvie** · 20-09-2010, 01:24

Τις έκτακτες εγώ κάποιες φορές τις περνάω τελείως επιπόλαια αλλά κάποιες άλλες μου κόβονται τα πόδια. Χθες το πρωί ας πούμε ένιωσα ένα κενό στο λαιμό μου και μετά από λίγο την καρδιά μου να κάνει έναν δυνατό χτύπο. Και πραγματικά δεν ένιωσα σημασία. Το βράδι όμως την ένιωσα για τα καλά. Ένιωσα πάλι αυτό το άδειασμα και τον χτύπο μετά και με κατέκλυσε ένα απίστευτο άγχος και πανικός ότι κάτι μου συμβαίνει. Σήμερα που είμαι γενικά χάλια, όταν πάω να πάρω βαθιά ανάσα νιώθω τις περισσότερες φορές αυτό το άδειασμα, χωρίς όμως να ακολουθείται πάντα από χάσιμο παλμού. Κάποιες φορές είναι πραγματικά τρομακτικό. Επίσης όταν έχω άγχος τις νιώθω και όταν κάθομαι σε καρέκλα απότομα.