άγχος, έκτακτες συστολές και τρελός φόβος

[dcat]

Και ξαναρωτώ όλοι εσείς που είστε τώρα βρήκατε λύση??? Ή έστω υπάρχει κάποιος άλλος σε αυτή την κατάσταση που να βρήκε λύση??????

[Nicos70]

Εγω προσωπικα οχι χρόνια τωρα και οσο παω ολο και χειροτερα

[dcat]

Όταν λες χειρότερα? τι συμπτωματολογία έχεις? Πόσα χρόνια το αντιμετωπίζεις έχεις ακολουθήσει ποτέ κάποια θεραπεία?

[Nicos70]

Εχω εκτακτες συστολες απο τα 19 ειμαι 45 χρονο με το χρονο χειροτερευει η κατασταση μου . Αρχικα ειχα καποιες στη μερα 5-10 ισως τωρα στο τελευταιο holder ειχα 600+ Θεραπεια concor εδω και 2 χρονια 10 mg τη μερα αν και εγω περνω το μισο γιατι πεφτουν οι παλμοι μου στους 55 και η πιεση στο 10-11.

[dcat]

Με το concor πως είσαι? γενικώς δε σου έχουν πει τι τις προκαλεί? κολπικές ή κοιλιακές κάνεις? Άλλα όπως ζαλάδες πόνους και τέτοια έχεις?

[Johnc]

Καλησπέρα και από μένα. Είναι η πρώτη φορά που γράφω κάτι εδώ αλλά παρακολουθώ το site εδώ και λίγο καιρό και κάποιες φορές με βοήθησε αρκετά. Θέλω να σας πω το πρόβλημά μου και σας παρακαλώ βοηθήστε με γιατί σήμερα δεν αντέχεται.
Να ξεκινήσω όμως από την αρχή: Είμαι 24 χρονών. Τον Νοέμβριο είχα αρρωστήσει με γρίππη και πήγα στο νοσοκομείο για να με εξετάσουν (λόγω γρίππης των χοίρων). Εκεί ήταν ένας νεαρός γιατρός που μου έβαλε στο δάχτυλο εκείνο το πραγματάκι που μετράει σφυγμούς. Είχα γύρω στους 150. Εκείνος επειδή τρόμαξε ζήτησε να μου κάνουν καρδιογράφημα. Εδώ να σημειώσω πως ταχυκαρδίες έχω από μικρό παιδάκι (ίσως λόγω άγχους από διάφορες οικογενειακές καταστάσεις) και η παιδίατρος είχε πει πως είχα και ένα φύσημα (αν το λέω και σωστά). Το καρδιογράφημα μάλλον ήταν μια χαρά γιατί δεν μου είπε να υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Το ίδιο και η ακτινογραφία που έβγαλα εκείνη τη μέρα και οι εξετάσεις αίματος.
Από τότε μου μπήκε η περιέργεια να μετράω τους σφυγμούς μου οι οποίοι ήταν σχεδόν πάντα 90-100. Βέβαια τότε δεν είχα κανένα πρόβλημα ούτε με είχε αγχώσει εκείνο το γεγονός. Επίσης να σημειώσω ότι τον τελευταίο καιρό έχει βουλώσει το αυτί μου και ακούω εκεί τους σφυγμούς μου και μπάινω συνέχεια στη διαδικασία να συγκεντρώνομαι σε αυτούς και αυτό είναι που με αγχώνει πολύ.
Και ερχόμαστε στο βράδι της 28ης Ιουνίου. Την προηγούμενη μέρα είχα περάσει μια πολύ μεγάλη ένταση με τον πατέρα μου που όμως δεν μπορώ να πω ότι με απασχολούσε και πολύ την επομένη. Ήμουν λοιπόν ξαπλωμένη στο κρεβάτι έτοιμη να κοιμηθώ και ξαφνικά ένιωσα μια αδυναμία. Ανασηκώθηκα λίγο και τότε ζαλίστηκα λίγο. Σηκώθηκα να πάω να πιω λίγο νερό να συνέλθω και τότε ένιωσα την καρδιά μου να πηγαίνει σαν τρελή! Και τότε ήρθε ο πανικός ότι κάτι μου συμβαίνει, ότι πεθαίνω, ότι παθαίνω έμφραγμα ή κάτι τέτοιο. Αφού ήπια νερό, κάθισα λίγο στην αυλή και συνήλθα. Η ταχυκαρδία πέρασε αλλά μου έμεινε ο φόβος και η αδυναμία. Μετά από λίγο, πάντε λεπτά ίσως συνήλθα εντελώς. Μετά από μισή ώρα με έπιασε ξανά το ίδιο αλλά λίγο πιο ήπιο. Πέρασε εκείνη η βραδιά και την επόμενη μέρα είχα το φόβο ότι ίσως κάτι πάθω και πεθάνω και δεν προλάβω να ζήσω όλα όσα θα ήθελα. Επειδή όμως έχω διαβάσει λίγο για θέματα ψυχολογίας κατέληξα πως ίσως έπαθα κρίση πανικού, το απέδωσα στην ένταση των ημερών και προσπάθησα να το ξεχάσω και τα κατάφερα. Ώσπου ένα βράδι με θυμήθηκε ξανά εκείνη. Και πάλι το ξεπέρασα. Την επόμενη φορά όμως που με έπιασε δε με άφησε για 2 μέρες ο φόβος ότι κάτι μου συμβαίνει. Ήμουν χάλια, αδύναμη, δεν σηκωνόμουν από το κρεβάτι, δεν ήθελα να μιλήσω σε κανέναν. Την τρίτη μέρα ο αρραβωνιαστικός μου με πήγε σε έναν παθολόγο. Εκείνος, όταν του είπα τα συμπτώματα και με είδε και πόσο αγχωμένη είμαι, έχοντας και υπόψη του τα προβλήματα που αντιμετωπίζω με την οικογένειά μου και αφού του είπα και για τις εξετάσεις που είχα κάνει τον Νοέμβριο με καθυσήχασε και μου είπε απλά να προσπαθήσω να αποβάλλω το άγχος μου, να σκέφτομαι θετικά και πως δεν έχω τίποτα. Ομολογώ πως από εκείνη τη στιγμή με άφησαν όλα τα συπτώματα και ήμουν περδίκι. Ούτε που τις σκεφτόμουν τις κρίσεις. Έφυγα και λίγο καιρό από το περιβάλλον που με άγχωνε και ήμουν σχεδόν όπως πριν τις κρίσεις. Όταν επέστρεψα όμως επέστρεψαν και αυτές πολύ πιο ήπιες όμως αυτή τη φορά. Σχεδόν είχα μάθει να τις διαχειρίζομαι. Αυτό που δεν μπορώ να διαχειριστώ είναι το άγχος μου.
Και φτάνω στο σήμερα. Σήμερα είμαι χάλια, με άγχος, αδυναμία, εξάντληση σχεδόν, και αρκετές έκτακτες συστολές που μου κόβουν τα γόνατα, πόνους στην πλάτη και τραβήγματα και έναν τρομερό φόβο πως κάτι έχει η καρδιά μου.
Βοηθήστε με σας παρακαλώ γιατί δεν θέλω να είμαι έτσι. Μπορεί αυτό που μου συμβαίνει να είναι σωματικό και όχι ψυχολογικό; Φοβάμαι πως θα πεθάνω, πως η καρδιά μου δεν θα επανέλθει μετά την έκτακτη. Βοηθήστε με σας παρακαλώ.


ΥΓ: Συγνώμη για το τεράστιο post!

Αγαπητή φίλη μην τρομάζεις.ΟΛΟΙ κάνουμε έκτακτες απλώς κάποιοι τις νιώθουν ενώ κάποιοι όχι.Εγω έχω έκτακτες κολπικές και κοιλιακές και σε λίγο καιρό μπαίνω νοσοκομείο για καθετηριασμό υπερκοιλιακής ταχυκαρδίας επανεισόδου.Είμαι 23.Μην σε ιάνει πανικός.Οι έκτακτες μπορούν να προκαλέσουν πρόβλημα ΜΟΝΟ σε κάποιον με σοβαρή καρδιοπάθεια.

[Nicos70]

Μπα δε βαριεσαι το μονο θετικο ειναι οτι η καρδια χτυπαει χαλαρα σε ρυθμους 60 περιπου το λεπτο αλλα οι εκτακτες εκει.

[SOTETHNIC]

Καλησπερα.Εκανα την εγγραφη στο σαιτ για να καταθεσω την εμπειρια μου και να βοηθησω μεσα απο αυτη οσο μπορω γιατι εχω και εγω το ιδιο προβλημα αλλα ευτυχως βρηκα τροπο να το παλευω και εχω τρομερη βελτιωση.Λοιπον αθληση, καλος υπνος και το κυριοτερο σωστη διατροφη ΠΟΥ ΣΗΜΕΝΕΙ πολλα φρουτα και λαχανικα ελαχιστα γαλακτοκομικα και κρεας.Βεβαιως υπομονη και καλη διαθεση γιατι η βελτιωση δε ερχετε απο την επομενη μερα.Το προβλημα το εντοπισα στο γαστρεντερολογικο που με παιδευει εδω και κατι χρονια , τα χαπια που μου διναν για την παλινδρομιση με χειροτερευαν γιατι μου διαλυσαν το ανοσοποιητικο τελικα.Εδω και 6 μηνες τα εκοψα και αποφασισα να περασω στο αλλο στρατοπεδο, αυτο της υγειηνης διατροφης.Η βελτιωση μεγαλη στην ποιοτητα της ζωησ μου και αν δεν εκανα και της ατασθαλειες ισως να ειχε εξαφανιστη τελειως το προβλημα!Αυτη ειναι η δικη μου εμπειρια, πιστευω τελικα πως ειναι κατι το διαχειρισιμο.Ευχομε καλη υγεια σε ολους, επισεις ψαξτε να βρειτε τον Σπαρτακο στο web θα σασ βοηθησει σιγουρα!

[sasv]

για σας κ απο μενα.εγω τις καταλαβαινω περιπου 10 χρονια.στην αρχη εκανα καμια κανα σαββατο ξαπλωμενος στον καναπε.δεν το εδινα σημασια ομως.τον μαρτιο του 13 ενιωσα φτερουγισμα και δεν ημουν καλα.πηγα στο νοσοκομειο και με κρατησαν.κολπικη μαρμαριγη ειπαν παροξυσμικη.αυτοαναταχτηκ� � και με διωξαν χωρις να μου εξηγησουν πολλα οποτε μετα σαν να επεσε 1 βουνο επανω μου με γενικη αγχωδης διαταραχη κρισεις πανικου κτλ.πηγα σε πολλους γιατρους εχασα το μετρημα σε πολλες ειδικοτητες αλλα βασικα καρδιολογους.πολυ αγχος και στρες,δεν γλιτωσα και την χημεια σε αγωγη(παροξετινη).το 16 το καλοκαιρι με επιασαν εκτακτες που κρατησαν μιαμιση μερα.ολες οι εξετασεις τελεις ομως.εκει ειναι το γαμωτο.δεν κανω πολλες γενικα αλλα δεν τις θελω τις σιχαινομαι.οτι και να μου πουν οι γιατροι παντα εχω αμφιβολια.παντα.να σας πω οτι επινα coca-cola βαρελισια και ετρωγα σχεδον μονο junk food συν το τσιγαρο οχι παθητικα αλλα ακομα και τωρα το μειωσα αρκετα δεν μπορω να το κοψω.και απο μενα θα συμφωνησω με τον sotethnic.περπατημα καθε μερα χυμος ροδι αμυγδαλα κεφιρ αριανιανι γενικα καλη ζωη υγιεινη ζωη και σε καποια φαση πιστευω να φυγουν.θελει πολλυ υπομονη κ επιμονη.ειμαι 36 ετων 4 χρονια παραπηγα σε γιατρους.σε οποιον φοβαται να παει σε γιατρο να αφησει τα χαζα και να πααει για σιγουρια.εγω απο ψυχοσωματικα να φαν κ οι κοτες.αν υπαρχει καποιο γκρουπ θα ηθελα να συμμετεχω.

[sasv]

Παιδιά Πώς στέλνουμε μυνήματα σε κάποιο προφίλ;

[whoknows]

Παιδιά καλημέρα και απο μενα. Πριν απο καμποσους μήνες με επιασαν και μένα οι εκτακτες. Και μαλιστα (για να γελάσουμε και λίγο) απο έκτακτες τις τελευταιες εβδομαδες έγιναν τακτικές !!!! Όλο και ποιο πολλές μέσα στη μέρα.
Πήγα στον καρδιολόγο, έκανα υπέρηχο, ΗΚΓ, έβαλα και Holter και απ οτι μου είπε ο καρδιολογος η καρδιά είναι μια χαρα. Πηγα εκανα μεχρι και τριπλεξ αγγειων, εξετασεις αιματος και γενικο τσεκ απ. ΟΛΑ ΟΚ !!! Ελα όμως που εγώ δεν μπορώ να ησυχάσω!! Και οταν ερχονται οι εκτακτες με ριχνει πολυ ψυχολογικα (αυτο το κενο στο στομαχι, κατι σαν κομπος στο λαιμο, σαν αδειασμα), . Γενικά έχω άγχος ναι. Αλλα ποιος δεν εχει σήμερα αγχος ετσι οπως μας καταντησαν...
Τεσπα.. Αυτο που εγω παρατηρησα ειναι οτι με το περπατημα και με ηπια αεροβια ασκηση καπως φευγουν. Δεν ξέρω τι συμβαινει στο σωμα μου τον τελευταιο καιρο.. αλλα νομιζω οτι αρχισε και τα παιζει. Αρχιζω να παρατηρω συμπτωματα που παλιοτερα δεν εδινα καν σημασια. πχ την τελευταια εβδομαδα νοιωθω μυιικους σπασμους στο κάτω χειλος (τρεμοπαιγμα) !!
Δε με παιρνει να το βαλω κατω γιατι εχω μεγαλες υπχρεωσεις οποτε αν και σεις εχετε αποκλεισει οτιδηποτε παθολογικο με ιατρικες εξετασεις, μη τα παρατατε . Να πηγαινετε κοντρα στον ανεμο και στο κύμα, και αν νοιωθετε και σεις αυτες τις γαμω εκτακτες να βγαινετε για περπατημα πχ μια βόλτα στο παρκο εμαν με ηρεμει απιστευτα. Που ξερετε ισως με αυτα τα παιχνιδια που μας κανει η καρδια να θελει να μας υπενθυμισει οτι την έχουμε παραμελησει!!! Μη ξεχνατε οτι και η καρδια είναι γένους θυληκού και τις λαχταραει τις βόλτες της :)

Ευχομαι όλοι μας να ξεπεράσουμε τα προβληματα μας και να ξαναγυρίσουμε γρήγορα στη καθημερινότητα μας, γιατι μια ζωη είναι. Δευτερη δεν εχει!!!!!

Ααααα κου που 'στεεεε...Καθε πρωι οταν ξυπνατε το πρωτο πραγμα που κανετε ναι ειναι ενα τεραστιο χαμογελο ακομα και με το ζορι. Ακομη και αν δεν σας βγαινει. θα το δειτε με τον καιρο, κανει δουλεια :)

ΦΙΛΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ

[whoknows]

για σας κ απο μενα.εγω τις καταλαβαινω περιπου 10 χρονια.στην αρχη εκανα καμια κανα σαββατο ξαπλωμενος στον καναπε.δεν το εδινα σημασια ομως.τον μαρτιο του 13 ενιωσα φτερουγισμα και δεν ημουν καλα.πηγα στο νοσοκομειο και με κρατησαν.κολπικη μαρμαριγη ειπαν παροξυσμικη.αυτοαναταχτηκ� � και με διωξαν χωρις να μου εξηγησουν πολλα οποτε μετα σαν να επεσε 1 βουνο επανω μου με γενικη αγχωδης διαταραχη κρισεις πανικου κτλ.πηγα σε πολλους γιατρους εχασα το μετρημα σε πολλες ειδικοτητες αλλα βασικα καρδιολογους.πολυ αγχος και στρες,δεν γλιτωσα και την χημεια σε αγωγη(παροξετινη).το 16 το καλοκαιρι με επιασαν εκτακτες που κρατησαν μιαμιση μερα.ολες οι εξετασεις τελεις ομως.εκει ειναι το γαμωτο.δεν κανω πολλες γενικα αλλα δεν τις θελω τις σιχαινομαι.οτι και να μου πουν οι γιατροι παντα εχω αμφιβολια.παντα.να σας πω οτι επινα coca-cola βαρελισια και ετρωγα σχεδον μονο junk food συν το τσιγαρο οχι παθητικα αλλα ακομα και τωρα το μειωσα αρκετα δεν μπορω να το κοψω.και απο μενα θα συμφωνησω με τον sotethnic.περπατημα καθε μερα χυμος ροδι αμυγδαλα κεφιρ αριανιανι γενικα καλη ζωη υγιεινη ζωη και σε καποια φαση πιστευω να φυγουν.θελει πολλυ υπομονη κ επιμονη.ειμαι 36 ετων 4 χρονια παραπηγα σε γιατρους.σε οποιον φοβαται να παει σε γιατρο να αφησει τα χαζα και να πααει για σιγουρια.εγω απο ψυχοσωματικα να φαν κ οι κοτες.αν υπαρχει καποιο γκρουπ θα ηθελα να συμμετεχω.

Πως εισαι τωρα? Εισαι καλύτερα ???

[viviann]

Καλημέρα σε όλους!!!!
whoknows πολύ ενθαρρυντικά τα λόγια σου!!! Κι εγώ μετά απο ενα χρόνο έντονων ψυχοσωματικών αναθεώρησα και είπα, ο,τι είναι να με βρει,ας με βρει τλχ χαρούμενη!! Σκεφτείτε μόνο οτι δεν είμαστε μόνο εμείς οι προνομιούχοι...εφόσον χαίρουμε άκρας υγείας με τη βούλα ιατρού, μην ασχολείστε περαιτέρω με τρελές ιστορίες...αν πείσετε τον εαυτό σας οτι όλα είναι καλά,δε χρειάζεται να φοβάστε τπτ!!!!

[StellaG]

Καλησπέρα, είμαι Ψυχολόγος και πήρα το θάρρος να σου απαντήσω...από τον τρόπο που γράφεις και μόνο φαίνεται το πόσο άγχος έχεις!!! Ακριβώς αυτό το συναίσθημα που μετά την ''κρίση'' παραμένει, ο φόβος δηλαδή, είναι και το κύριο σύμπτωμα του άγχους, το οποίο προφανώς έχει συσσορευτεί μέσα σου και φυσικά μπορεί να σκεσπάει ακόμη και την επομένη από την ημέρα που συναίβει κάτι δυσάρεστο!! Το πρώτο που θα πρέπει να σκεφτείς είναι πως αν είχες κάτι παθολογικό είτε στο νοσοκομείο είτε στον παθολόγο σου θα έβρισκαν κάποιο σημάδι και μετά από τόσα ξεσπάσματα που αναφέρεις, σίγουρα! Παράλληλα, το ότι βιώνεις πολλά συμπτώματα μαζί, όπως ταχυκαρδία, τρέμουλο στα πόδια, αδυναμία, πόνους στην πλάτη κλπ σε συνδιασμό με αυτή την εσωτερική ανησυχία δηλώνουν κρίση πανικού! Ήθελα να σε ρωτήσω, πόσα λεπτά διαρκεί; Αν θέλεις στείλε μου και προσωπικό μήνυμα!!! Πήρα το θάρρος να σου γράψω μήπως και βοηθήσω...η καρδούλα σου θα επανέλθει μόλις χαλαρώσεις, αφιέρωνε 20' λεπτά την ημέρα ανεξαρτήτου αν νιώθεις normal ή όχι και βάλε μία μουσική χαλαρή, πχ ήχους θάλασσας πουλιών, νερό που κυλάει, χαμήλωσε το φως και φέρε στο μυαλό σου εικόνες όμορφες, όπως ένα καταπράσινο τοπίο και συνέχισε την ιστορία στο μυαλό σου....ξέρω ότι είναι δύσκολο και σου φαίνεται περίεργο όμως θα δεις μέρα με τη μέρα θα το συνηθίσεις και θα σε βοηθήσει πολύ!! Φρόντισε τη στιγμή που χαλαρώνεις - που προσπαθείς - να βρίσκεσαι μόνη αν όχι στο σπίτι, τότε στο δωμάτιο. Η περιγραφή σου δείχνει άγχος αλλά και άγχος συγκεκριμένα για τις αρρώστιες ή το θάνατο...πιθανόν να είχες βιώσει κάτι πολύ έντονο τελευταία.

[whoknows]

Καλημέρα σε όλους!!!!
whoknows πολύ ενθαρρυντικά τα λόγια σου!!! Κι εγώ μετά απο ενα χρόνο έντονων ψυχοσωματικών αναθεώρησα και είπα, ο,τι είναι να με βρει,ας με βρει τλχ χαρούμενη!! Σκεφτείτε μόνο οτι δεν είμαστε μόνο εμείς οι προνομιούχοι...εφόσον χαίρουμε άκρας υγείας με τη βούλα ιατρού, μην ασχολείστε περαιτέρω με τρελές ιστορίες...αν πείσετε τον εαυτό σας οτι όλα είναι καλά,δε χρειάζεται να φοβάστε τπτ!!!!

Ετσι ακριβως Vivian. Όλα τα ομορφα πραγματα ειναι εκει εξω και μας περιμενουν.
Προσωπικα μερα με τη μερα νοιωθω και καλυτερα και οι εκτακτες εχουν σχεδον εξαφανιστει. Αλλαξα τη διατροφη μου, αθλουμαι με αεροβια γυμναστικη και περπατημα μεσα στο πρασινο και νοιωθω πραγματικα άλλος ανθρωπος. Μη το βάζετε κατω παιδια. Η ζωη ειναι το ομορφοτερο δωρο που μας εχει δωθει. Ας τη καταναλωσουμε σε οσο το δυνατοτερο ομορφοτερες στιγμες.

Ρουξηξτε τις απλες χαρες της καθημερινότητας με όλο σας το είναι. Η ομορφια βρισκεται στα πιο απλα μικρα καθημερινα πράγματα!!

Σήμερα έναι μια πανέμορφη δροσερή, μέρα και το Πήλιο περιμένει !!!!
ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΠΕΡΝΑΤΕ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΙΑ ΑΝΑΜΝΗΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΓΕΛΑΤΕ ΟΤΑΝ ΘΑ ΤΟ ΘΥΜΟΣΑΣΤΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ !!

ΦΙΛΙΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑΑΑΑΑΑΑ :cool: