Results 16 to 30 of 103
-
20-09-2010, 00:29 #16
- Join Date
- Oct 2007
- Posts
- 194
Και εγω αραια και που, αισθανομαι ενα στιγμιαιο αδειασμα-κενο στον λαιμο , αλλα σε ολα τα triplex και καρδιογραφηματα που εχω κανει δεν μου βρηκαν κατι ..
- 20-09-2010, 00:35 #17
- Join Date
- Sep 2010
- Posts
- 33
Τότε δεν θα έχεις κάτι, οπότε κάνε μια προσπάθεια να το ξεπεράσεις όλο αυτό. Κι εμένα μου φαίνεται βουνό αλλά έχω κουραστεί να είμαι έτσι έστω και το ελάχιστο αυτό χρονικό διάστημα που το αντιμετωπίζω αυτό. Μακάρι να είχα το κουράγιο να πάω αύριο στον γιατρό αλλά δεν το έχω. Παρηγοριέμαι μόνο στην ιδέα πως το καρδιογράφημα και η ακτινογραφία δεν έδειξαν κάτι και προσπαθώ να το πολεμήσω.
20-09-2010, 00:43 #18
- Join Date
- Oct 2007
- Posts
- 194
Αυτο το ασθημα της κουρασης το εχουμε περασει και το περναμε ολοι οσοι εχουμε μπει σε αυτο το \"λουκι\" .
Δεν πρεπει να μας καταβαλει .
Και εγω φετος δεν πηγα να κανω τριπλεξ και λεω οτι αφου δεν ειχα τιποτα περισυ, φετος με καλυτερη διατροφη και γυμναστικη που πλεον κανω δεν υπαρχει λογος να ειμαι χειροτερα ..
Απο την αλλη ομως ενας υπερηχος απο μια ηλικια και μετα καθε 1-1,5 χρονο δεν εβλαψε κανεναν ε? :D
20-09-2010, 00:50 #19
- Join Date
- Sep 2010
- Posts
- 33
Συμφωνώ απόλυτα και ξέρω πως κάποια στιγμή πρέπει να το κάνω, απλά περιμένω να ηρεμήσω λίγο και να το πάρω απόφαση γιατί τώρα και μόνο στη σκέψη του νοσοκομείου αγχώνομαι πολύ. Αλλά μιας και το ανέφερες, από ποια ηλικία πρέπει κάποιος να κάνει αυτές τις εξετάσεις;
20-09-2010, 00:52 #20
- Join Date
- Jul 2010
- Posts
- 119
αχ αυτες οι εκτακτες βρε παιδια...καταραμενες,οπως ειχε πει και καποιος σε αλλο θεμα!
Πολυ τρομακτικο συναισθημα!...καποιοι απο εδω μεσα σιγουρα ξερουν τι εχω τραβηξει και εγω...:)
Ποσες εξαιτασεις,ποσες επιβεβαιωσεις απο γιατρους...εγω εκει!!! Σκευτομαι τα χειροτερα!
Επερνα inderal για ενα διαστημα και αρχισα και γυμναστικη αεροβια και μπορω να πω ελλατωθηκαν αρκετα μερα με τη μερα.
Μεχρι προσφατα παθαινα ομως που και που!
Ολα ειναι στο μυαλο μας!!! Μακαρι να μπορουσα δια μαγειας να κανω ενα format...και να αρχισω απο την αρχη!
Υπομονη...οπως ολοι stilvie...!Μονη σου θα τις διωξεις! Διαβασα την ιστορια σου και μου θυμησες εμενα! Πραγματικα σε καταλαβαινω!Αλλα πως μπορω να βοηθησω καποιον οταν και εγω η ιδια φοβαμαι πολυ? Η συζητησεις μου κανουν καλο παντως!
20-09-2010, 00:58 #21
- Join Date
- Oct 2007
- Posts
- 194
Originally posted by Agia
Ολα ειναι στο μυαλο μας!!! Μακαρι να μπορουσα δια μαγειας να κανω ενα format...και να αρχισω απο την αρχη!
Υπομονη...οπως ολοι stilvie...!Μονη σου θα τις διωξεις! Διαβασα την ιστορια σου και μου θυμησες εμενα! Πραγματικα σε καταλαβαινω!Αλλα πως μπορω να βοηθησω καποιον οταν και εγω η ιδια φοβαμαι πολυ? Η συζητησεις μου κανουν καλο παντως!
Να ηξερες μονο ποσες φορες εχω πει κ εγω για αυτο το φορματ :)
Και σιγουρα οι συζητησεις κανουν καλο και με εχουν βοηθησει παρα πολυ τα τελευταια 3 χρονια που επισκεπτομαι το φορουμ αυτο .
Πιστευω οτι μια καλη ηλικια για να αρχισουμε να κοιταμε την καρδια μας καθε 1,5 χρονο το πολυ 2 ειναι η ηλικια των 40 ετών .
Αλλα ακομη και πριν απο αυτη δεν ειναι κακο να κανουμε μια εξεταση καθε 5 χρονια περιπου και οπωσδηποτε μια στην εφηβεια .
20-09-2010, 01:02 #22
- Join Date
- Sep 2010
- Posts
- 33
Σε αυτή τη βοήθεια ήλπιζα κι εγώ όταν αποφάσισα να γράψω εδώ. Είναι διαφορετικό να μιλάς με κάποιον που έχει περάσει το ίδιο με σένα και αλλιώς με κάποιον που δεν έχει ιδέα. Οσύντροφός μου πραγματικά με στηρίζει πολύ αλλα δεν μπορεί να καταλάβει ακριβώς τι νιώθω την ώρα της κρίσης.
Τώρα για τις έκτακτες είναι όπως τα λες. Αλλά με παρηγορεί το γεγονός πως οι περισσότερες με πιάνουν όταν είμαι αγχωμένη ενώ όταν εόμαι ήρεμη μια στις τόσες. Τι να πω, ελπίζω να μην είναι τίποτα και να ξεπεράσουμε όλοι μας αυτό το πράγμα.
20-09-2010, 01:12 #23
- Join Date
- Oct 2007
- Posts
- 194
Το οτι ο συντροφος σου σε στηριζει πολυ ειναι παρα πολυ θετικο .
Εχω κ εγω πολυ μεγαλη στηριξη απο την γυναικα μου .
Ειμαι ευγνωμων για αυτο.
Να του δειξεις το φορουμ και το οτι υπαρχει και αλλος πολυς κοσμος με παρομοια προβληματα για να κατανοησει οσο περισσοτερο μπορει την κατασταση σου.
Οσο για την ελπιδα , σιγουρα υπαρχει και πρεπει να υπαρχει. Και οπως ειπαμε αυτο το φορουμ μας βοηθα να ελπιζουμε και οχι μονο.
Η πραγματικη θεραπεια ομως βρισκεται κρυμμενη βαθεια μεσα μας . Πρεπει βρουμε να αντιμετωπισουμε τους φοβους μας.
Ισως ειναι και ενα ειδος δοκιμασιας αυτο ετσι ? ;)
20-09-2010, 01:13 #24
- Join Date
- Jul 2010
- Posts
- 119
Το πιο τραγικο για μενα ειναι οταν καλη ωρα ειμαι ηρεμη, βλεπω τηλεοραση και αρχιζω να νυσταζω...\"ΝΤΟΥΠ\" αυτο το καταραμενο αισθημα των εκτακτων συστολων,και το τελος μου!Ξαγρυπναω μεχρι να δω το φως της μερας.
Ποσες φορες ετρεχα στα επειγοντα...αλλα δε παει αλλο,με ειχανε μαθει ολοι...ρεζιλι γινομουν, και εφευγα με μια θλιψη κ μια απογωητευση οτι και καλα με κοροιδεψαν,και εγω μεσα μου να φωναζω κ να λεω καταλαβετε με ποσο εχω τρομαξει με αυτο το συναισθημα,φοβαμαι!!!
Επρεπε να το παρω αποφαση ομως...αλλα μου εμεινε ο φοβος για την καρδια μου!
Μακαρι να μη με ακολουθουν και στην υπολοιπη ζωη μου...εχω πολλα να κανω και να ζησω.Και αυτα σε αφηνουν πισω κ σε καθηστερουν!
Ευχομαι για ολους μας...να πανε ολα καλα!
20-09-2010, 01:18 #25
- Join Date
- Sep 2010
- Posts
- 33
Έχω διαβάσει σε πολλά ποστ εδώ ότι για να σε ξεχάσουν οι κρίσεις και οι ενοχλήσεις πρέπει να τις ξεχάσεις εσύ πρώτα. Μακάρι να μας έλεγαν και τον τρόπο...
20-09-2010, 01:21 #26
- Join Date
- Oct 2007
- Posts
- 194
Ενας τροπος , αυτος που προσπαθω κ εγω ,ειναι σιγα σιγα να μην κανω πισω αμεσως με το πρωτο ενοχλημα ..
Οταν με πρωτοεπιασε με το παραμικρο επρεπε να φυγω να παω σπιτι να ξαπλωσω .
Τωρα μπορω κ αντεχω πολυ παραπανω .
Σε αυτο βοηθαει πολυ και η συζυγος μου γιατι οπου και να ειμαστε δεν ντρεπομαι να της πω τι αισθανομαι και να φυγουμε ..
20-09-2010, 01:29 #27
- Join Date
- Sep 2010
- Posts
- 33
Η κατανόηση από τους συντρόφους μας είναι όντως ίσως και το πιο σημαντικό. Το να μπορείς να μιλήσεις ελεύθερα για αυτό που νιώθεις χωρίς να σκέφτεσαι τι θα νομίσει ο άλλος για σένα είναι τεράστια βοήθεια. Ακόμα και μόνο το ότι κάποιος σε αγαπάει και ακούει προσεκτικά αυτό που του λες είναι πολύ θετικό. Ευχαριστώ τον Θεό κάθε μέρα για τον άνθρωπο που έστειλε πλάι μου.
20-09-2010, 01:36 #28
- Join Date
- Oct 2007
- Posts
- 194
Εγω πλεον μιλω ανοικτα για το προβλημα μου και στους συνεργατες μου και οπου το φερει η συζητηση .
Ειναι πολυ δυσκολο να το κατανοησει καποιος αν δεν το εχει περασει .
Αυτο κανει την αξια αυτων που εχουμε διπλα μας ανυπολογιστη.
Επισης αυτος ο φοβος οτι κατι εχει η καρδια μου υπαρχει και σε εμενα εδω και 4,5 χρονια απο την πρωτη κριση .
Εχω κανει ομως 3-4 τριπλεξ , εξετασεις αιματος και μαλιστα εδω και εναν χρονο κανω και διαδρομο και ποτε δεν ενοιωσα -και να μην νοιωσω ποτε - εντονο πονο στο στηθος . Παρ΄ολα αυτα ομως καθε φορα που θα αισθανθω μια ενοχληση , μια ζαλαδα εμενα το μυαλο μου παει οτι κατι συμβαινει με την καρδια μου ...
Ε δεν τρωγομαι με τιποτα !!! :P:P:P:P
20-09-2010, 01:41 #29
- Join Date
- Oct 2007
- Posts
- 194
Κατι σημαντικο πιστευω στην βοηθεια μας να κατανοησουμε κ να καταπολεμησουμε αυτο που μας συμβαινει ,ειναι οτι μπορουμε να αποδειξουμε και μονοι μας στον εαυτο μας οτι δεν ειναι κατι παθολογικο , προσπαθωντας να τα προκαλεσουμε εμεις π.χ απλα κανοντας μια σκεψη που μας ενοχλει .
20-09-2010, 01:46 #30
- Join Date
- Sep 2010
- Posts
- 26
Καλησπερα σε ολους και παλι... Διαβαζοντας αυτα που λες Stilvie καταλαβαινω οτι ειμαι και εγω ενας απο αυτους που περναει ακριβως τα ιδια με σενα!!! Μεσα απο αυτο το FORUM καταλαβαινω πως δεν ειμαι ο μονος που περναει δυσκολα και αυτο μου δινει κουραγιο να το πολεμησω!!!Το ιδιο πρεπει να κανεις και εσυ και ολοι μας!!!Αν και παιρνω θεραπευτικη αγωγη εδω και ενα μηνα δεν εχω δει και πολλα πραγματα!!!Αυτο ομως που δεν μπορω να καταλαβω ρε παιδια ειναι πως οι γιατροι μας λενε πως η περιπτωση μας ειναι κλασικη περιπτωση αγχους αλλα κανενας απο αυτους δεν μας κανει καλα...
Το φαινόμενο των Incels (=Αθέλητα Άγαμοι)
20-09-2024, 01:14 in Συζητήσεις Ψυχολογικού Ενδιαφέροντος