ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΟΡΙΑΚΟ.ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΕ ΝΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΑΒΩ

[ICare]

καλησπερα σε ολους σας μετα απο χρονια.καποιοι ισως με θυμαστε,αλλοι οχι.να μαι λοιπομ εδω μετα απο 5 χρονια..οσοι διαωασατε τη ιστορια μου η θελετε, ισως καποιοι με θυμαστε...δεν τον αφησα ποτε..προσπαθησα.περασαν 3 χρονια πολθ καλα γι αυτον.ζουσε κ χαμογελουσε...κ σημερα απλα τον εχασα για παντα.δεν ειμασταν μαζι εδω κ χρονια.εγινα οιογενεια.ξταν εγκαταλειμενος.δε καταλαωαινω γιατι τωρα.δωσαμε αγωνα να παρει επιδομα.θα το επαιρνε σε 2 μηνες.δε κτλαωαιανο, γιατι εγινα σκληρη.δε καταλαβαινω γιατι επινε τοσο.κ τελικα δε κατλαωαινβ για τι εδωσε τελος στη ζωη του ετσι,,αν κ απο τη τελυετια νοσηλεια τα Χριστουγενα κατι μεα μου μου ελεγε, θα..φυγει..μια ηθελε να ζει, αλλα οχι ετσι, μια ηθελε απλα να πεθανει γιατι κουραστηκε...ξερω τα λαθη μου.αν ειχα παει χτες οπως περιμενε αλλα τελικα δε πηγα γιατι δεν ημουν καλα θα τον προλαωαινα νομιζω..δε ξερω, πονεσε?ηταν τοσο ηρεμος σα να κοιμοταν..ζητω συγμωμη απο ολους σας....τελικα τιποτα δε καταφερα.ποναω

[ICare]

Ν απισημανω επισης οτι ολα αυτα τα χρονια πλεον απο οριακος ειχε διαγωστει ως σχιζοφρενης.λαθος δικο μου?ποτε δε τον ειδα ετσι, δεν ηταν βιαιος ποτε αλλα ειχε το τροπο του να κακοποιει ψυχικα..διαληθηκα..δε θελω λυπηση, αυτος εφυγε, εγω εμεινα..απλα ανα καποιος γνωιριζει, υπαρχει πονος με αυτοκτονια με χαπια κ αλκοολ η πεφτουν σε κωμα κ παθαινουν πνευμονικο οιδημα?ηταν ηρεμος,περιμςνω τη νεκραψια

[ICare]

Βοηθεια...απλα βοηθεια..ποναω πολυ!δε ξερω να ζω χωρις αυτον...συγχωρεστε με!!!!

[AN NA]

Σε παρακαλώ μην ρίχνεις ευθύνες στον εαυτό σου !! Δεν έκανες κανένα λάθος...και να πήγαινες χθες σπίτι του, ισως τον προλάβαινες αλλά άμα ειχε αποφασίσει να το κάνει θα το έκανε σήμερα ή αύριο ή οποιαδήποτε άλλη στιγμή μέχρι να το πετύχει. Όχι δεν πόνεσε με τα χάπια, απλά βυθίστηκε σε ένα βαθυ ύπνο προσπαθώντας να δώσει ένα οριστικό τέλος σε αυτόν τον "πόνο" που κάποιοι άνθρωποι είμαστε καταδικασμένοι να νιώθουμε. Αυτά σου τα γράφω από προσωπική εμπειρία αφού εχω διαγνωστεί με χρόνια κατάθλιψη αλλά και ως οριακή και έχω πολλές φορές πλησιάσει το θάνατο πέρνοντας συνδιασμούς από χάπια και αλκοολ. Ειλικρινά μέσα από την ψυχή μου σε διαβεβαιώνω ότι δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα για να το αποτρέψεις, ο φίλος σου όπως και εγώ είμαστε καταδικασμένοι αργά ή γρήγορα σε ένα τέτοιο τέλος. Να θυμάσαι τα χαμόγελα που του χάρισες...

[ICare]

Αγαπητη ΑΝ ΝΑ σε ευχριστω πολυ!εκανα παθη κ μαλιστα πολλα...ηξερα ομως πως καποια στιγμη θα γινοταν.θα τα καταφερνε.απλα δε περιμενα τωρα....τοσα χρονια επαιζε με το θανατο...αλλωτε λιγοτερο, αλλωτε περισοτερο.ομως ηθελε να ζησει καταβαθος νομιζω...δε χερω, ισως φταει το τοι εγινασκληρη μαζι του για να μπορεσω να τον αντιμετοπισω...αληθεια δε χερω...ουτε θα μαθω ποτε...κ αν περιμενε να παω παλι να τον σωσω??ενω ειχε σπασει το κλειδι της κλειδαριας κ ηξερε πως θα κοιμομουν..αν το εκανε αθελα του απλα να με τρομαξει παλι?δε καταλαβαινω..γιατι να θελει να πεθανει τωρα?ειχαμε περασει κ πολυ χειροτερα κ περιμενε καλυτερα πραγματα...γιατι ?

[ICare]

και ουτε ενα σημειωμα...τιποτα..κατι...για κανεναν..ουτε κανα για μενα...τοσο πολυ τον απογοητευσα τελικα?

[ICare]

τα τελευταια χρονια δεν ειχα χαμογελσα να χαρισω..εμαθα να ζω με την αγωνια του θανατου καθε μερα κ μου κοπηκαν...μαλλον σκληρη κ ρπικριτικη ημουν..σε εναν ανθρωπο που ναι μεν ηταν χειριστικος κ πανεξυπνος αλλα κ ασθενης...το χασα στο τελος...τον πικραινα κ τον ζωριζα να σηκκωθει να κανει κατι...ισως ηταν λαθος,αλλα ειχα δοκιμασει ολους τους τροπους ειλικρινα...

[melissa]

Συλληπητήρια για την απώλειά σου. Πρέπει να είναι πολύ δύσκολο από τη μια να έχεις χάσει έναν κοντινό σου άνθρωπο και από την άλλη να κατηγορείς τον εαυτό σου για το χαμό του. Έχεις σκεφτεί να απευθυνθείς σε έναν ειδικό για να σε βοηθήσει με τη διαχείριση του πένθους σου; Είναι άδικο να κατηγορείς τον εαυτό σου για ό,τι έγινε.

[ICare]

melissa σε ευχαριστω πολυ!απευθυνθηκα ηδη,μονη μοου δε νομιζω πως θα τη παλεψω....δε ξερω αν ειναι αδικο, δε ξερω αν θα προλαβαινα, δε ξερω αν το εκανε να τρεξω παλι, δε χερω αν το ηθελε τελικα αφου καθε μερα για θανατο μιλουσε...ξερω ομως πως δεν ηταν ζωη αυτη που ζουσε κ αντι να τον τραβηξω βουλιαξα κ εγω..ποναω πολυ κ παραλληλα νιωθω ανακουφιση..πως γινεται?ενω θελω να σηκωθω το πρωι κ να χω το κλασσικο μηνυμα του...κουραστηκα τοσα χρονια, περιμενα οτι καποτε θα συμβει, αλλα οχι τωρα.απο την αλλη θα μου πεις αλλο να το περιμενεις κ αλλο να το βιωνεις...κ μενα απο το 2006 ο θανατος δικων μου αγαπημενων με περιτριγυριζει....κουραστηκ α, απλα κουραστηκα!συγνωμη προς αυτον αλλα κ προς ολους οσους αντιμετωπιζουν προβληματα κ εμεις οι υποτιθεμενοι υγιης δε μπορουμε να τα κατανοησουμε πληρως.συγνωμη απο ολους!!!

[anxious4ever]

ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ..
σε παρακαλω...μη νιωθεις υπευθυνη..διαβασα τα μνμτα σου κ πονεσα πολυ!
κοριτσι μου δεν ευθυνομαστε εμεις για τον θανατο αγαπημενων μας προσωπων.
σταματα να το κανεις αυτο στον εαυτο σου..
θελησε να φυγει κ το εκανε..
θα περασεις απο διαφορα σταδια του πενθους κ καποια στιγμη θα το αποδεχτεις.
ομως προς θεου! μη ριχνεις βαρη σε σενα!!
δεν φταις σε τιποτα! εσυ η ιδια ζητουσες βοηθεια για εκεινον..του σταθηκες τοσο!!
κ συ να μην ησουν,να μην υπηρχες διπλα του, ο ανθρωπος σου τελικα κ παλι μπορει να ηθελε να εφευγε..λογω της ασθενειας που ειχε...
στο υπογραφω!
θυμισου ομορφες στιγμες σας..κ κεινος ετσι να νιωθεις δεν θελει ειμαι σιγουρη..
προσπαθησε να μιλας οσο πιο πολυ μπορεις ..να κλαις κ να εκφραζεσαι οσο πιο πολυ!
θα το ξεπερασεις...τωρα γινονται ζυμωσεις.
κ μην αφησεις τον ειδικο..να πηγαινεις κ να μιλατε.μη το αφησεις!

[ICare]

anxious4ever σε ευχαριστω πολυ, αυτο το κοριτσακι μου ποσο γλυκο...!
τελικα εφυγς ιπως ηθελε..επαθε οξυ εμφραγμα του μυοκαρδιου το πρωι..την ωρα που τρεχαμε..δε ξερω πλεον πως καταλαβαινα τη καθε φορα που κατι δε πηγαινε καλα..ειχε βεβαια καταναλωσει κ αλκοολ με χαπια, οπως εκανε κθε μερα, αλλα αργουν αυτες οι τοξικολογικες...οχι οτι εχει κ καμια ιδιαιτερη σημασια πια..αλλα νομιζω πως δε καταλαβε τιποτα, στον υπνο του μαλλον, ηταν τοσο ηρεμος, δε νομιζω πως πονεσε..με τη ζωη που ζουσε ηταν θεμα χρονου, διατροφη,χαπια,αλκοολ,ακιν� �σια...πηγα στον γιατρο, ειχαμε παει καποτε μαζι γι αυτον τον ηξερε..κ μου ειπε πως ηταν πολυ βαρια αυτοκαταστροφικη η περιπτωση του κ πως δε μπορουσα να κανω τιποτα.πως κ τοσα χρονια απορουσε πως εμεινα, κ πως αυτο τον εκανε να ζει, η φροντιδα μου.ενιωσα λιγο καλυτερα, αλλα ο πονος δε φευγει..κ πως να φυγει?δεκα χρονια κ τωρα ξαφνικα νιωθω πως δεν εχω τιποτα να κανω...καλα θα ειμαι, το ξερω..θα περασω τα σταδια κ θα ειμαι καλα...αλλα θα ηθελα να γινοταν γρηγορα...πολυ γρηγορα...ειμαι πια τοσο κουρασμενη κ δε νιωθω σα να μη καταφερα τιποτα..ειχαμε κ ομορφες στιγμες...αυτες προσπαθω να σκεφτομαι..σας ευχαριστω ολους κ ζητω συγνωμη για ολους εμας που θεωρουμαστε υγιεις κ δε μπορουμε να καταλαβουμε...γιατι τελικα,οσο κ να προσπαθουμε, δε μπορουμε....καπου το χανουμε

[ICare]

anxious4ever σε ευχαριστω πολυ, αυτο το κοριτσακι μου ποσο γλυκο...!
τελικα εφυγς ιπως ηθελε..επαθε οξυ εμφραγμα του μυοκαρδιου το πρωι..την ωρα που τρεχαμε..δε ξερω πλεον πως καταλαβαινα τη καθε φορα που κατι δε πηγαινε καλα..ειχε βεβαια καταναλωσει κ αλκοολ με χαπια, οπως εκανε κθε μερα, αλλα αργουν αυτες οι τοξικολογικες...οχι οτι εχει κ καμια ιδιαιτερη σημασια πια..αλλα νομιζω πως δε καταλαβε τιποτα, στον υπνο του μαλλον, ηταν τοσο ηρεμος, δε νομιζω πως πονεσε..με τη ζωη που ζουσε ηταν θεμα χρονου, διατροφη,χαπια,αλκοολ,ακιν� �σια...πηγα στον γιατρο, ειχαμε παει καποτε μαζι γι αυτον τον ηξερε..κ μου ειπε πως ηταν πολυ βαρια αυτοκαταστροφικη η περιπτωση του κ πως δε μπορουσα να κανω τιποτα.πως κ τοσα χρονια απορουσε πως εμεινα, κ πως αυτο τον εκανε να ζει, η φροντιδα μου.ενιωσα λιγο καλυτερα, αλλα ο πονος δε φευγει..κ πως να φυγει?δεκα χρονια κ τωρα ξαφνικα νιωθω πως δεν εχω τιποτα να κανω...καλα θα ειμαι, το ξερω..θα περασω τα σταδια κ θα ειμαι καλα...αλλα θα ηθελα να γινοταν γρηγορα...πολυ γρηγορα...ειμαι πια τοσο κουρασμενη κ δε νιωθω σα να μη καταφερα τιποτα..ειχαμε κ ομορφες στιγμες...αυτες προσπαθω να σκεφτομαι..σας ευχαριστω ολους κ ζητω συγνωμη για ολους εμας που θεωρουμαστε υγιεις κ δε μπορουμε να καταλαβουμε...γιατι τελικα,οσο κ να προσπαθουμε, δε μπορουμε....καπου το χανουμε

[maria eleni]

Λυπάμαι για εκεινον αλλά του στάθηκες τόσο πολύ τόσα χρόνια γλυκιά μου (τα διάβασα όλα από την αρχή), κριμα για την ζωη του που την εχασε αλλά εκανες οτι μπορουσες.. καιρος να δεις και τη δικη σου τη ζωη...

[Ανυσία]

Icare, διάβασα όλη την ιστορία σου. Με συγκίνησε...Όπως λες, με τη ζωή που ζούσε, ήταν θέμα χρόνου... Μπράβο σου γλυκιά μου, που πήγες σε έναν ειδικό, χρειάζεσαι πολύ μεγάλη στήριξη τώρα. Τόσα χρόνια στήριζες εσύ, τόσα χρόνια προσπαθούσες απεγνωσμένα να είσαι εκεί για εκείνον, τόσα χρόνια πάλευες με τα θέματά του. Τώρα πρέπει κάποιος να είναι εκεί για εσένα....Μέχρι να μάθεις να είσαι εσύ εκεί για εσένα, να ζεις τη δική σου ζωή, έχοντας στο κέντρο της εσένα. Μην σε κατηγορείς που νιώθεις ανακούφιση ανακατεμένη με τον πόνο σου, είναι ανθρώπινο, κουβαλούσες ένα τεράστιο βάρος. Ώρα να σε φροντίσεις. Σου εύχομαι καλή δύναμη.. κάθε αρχή και δύσκολη. Αλλά αξίζει. Το να εξελισσόμαστε, πάντα αξίζει. Σε ευχαριστώ που μοιράστηκες την ιστορία σου.

[ICare]

Σας ςυχαριστω ολους απο καρδιας!σα σημερα τον ειδα τελευταια φορα...μου ειναι τοσο δυσκολο...ημουν μονη σε ολο αυτο πριν, ειμαι μονη κ τωρα...απογοητεθτηκα κ απο φιλους...φιλους που τοσα χρονια εδιναν συμβουλες κ τωρα δε ρωτουν καν πως ειμαι...ασχτεοι νεοι ανθρωποι μου στεκονται πιο πολυ...κ πραγματικα αναγνωριζω οτι δεν ειναι ευκολο για κανεναν...αλλα μιλαω για φιλιες χρονων..που παντα ειχαν αποψη...κ τωρα μονο 3 νοιαζονται κ αλλοι 2 που τους γνωρισα προσφατα...απογοητευομαι...ο λοι εσεις εδω μου μιλατε με τοση κατανοηση κ αγαπη, λογια απλα, φιλικα.τι γινεται με τους ανθρωπους?μονο στα καλα κ στα γλεντια?ευτυχως εχω μια φιλη του που τον ηξερε καλα κ αλληλοβοηθομαστε.ισως να μη χρειαζομαι κ αλλους...Σας ευχαριστω πολυ!