Είμαστε καταδικασμένοι για πάντα στις κρίσεις πανικού?

[Μελισσάνθη]

Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ για τις συμβουλές σας.
Το περίεργο στην περίπτωσή μου είναι πως είμαι πολύ δυναμικός άνθρωπος.Έχω σκεφτεί πολλές φορές \"εγώ θα σε νικήσω κακέ δαίμονα και όχι εσύ εμένα\" Δυστυχώς όμως δεν είναι πολύ εύκολο.
Μόλις σταμάτησα τα χάπια για 2 μήνες, να σου πάλι!!!Δεν θέλω με τίποτα να γίνω εξαρτημένη από τα χάπια.Όταν όμως πρέπει να πας στη δουλειά σου σαν να μην τρέχει τίποτα και να αντιμετωπίσεις όλες τις δυσκολίες, επιβάλλεται δυστυχώς να πάρεις. Στην περίπτωση μου ούτε να μπώ στο τρένο δεν μπορώ.
Εδώ και μια βδομάδα λοιπόν με τα\" δεκανίκια \"και με μεγάλη εσωτερική δύναμη πάω κανονικά στη δουλειά μου.
liberchild χαίρομαι για αυτά που λές, αλλά δεν είναι εύκολο να πετάξουμε στο κάδο των αχρήστων, ότι μας δυσαρεστεί, γιατί εμένα με δυσαρεστεί η δουλειά μου αλλά δεν είναι εύκολο να βρώ άλλη με τα ίδια χρήματα , με την ανεργία που υπάρχει, ούτε να την παρατήσω όπως καταλαβαίνεις. susperia και margo συμφωνώ απόλυτα μαζί σας .Άν οφειλόταν μόνο στο άγχος και στις δυσάρεστες καταστάσεις, θα είχαν οι περισσότεροι άνθρωποι με ίχνος ευαισθησίας!! Για αυτό αρχίζω να πιστεύω πως είναι και βιολογικό.
Γι΄αυτό έκανα αυτή την ερώτηση, σαν θέμα. Από την άλλη βλέπω ανθρώπους εδώ που το ξεπέρασαν και νιώθω καλύτερα.
Κassi ευχαριστώ, παρεπιπτώντως αυτό είναι από τα αγαπημένα μου τραγούδια.

[Winston_man]

ΜΠΡΑΒΟ Μελισσάνθη-συγχαρητηρια, πολύ χαιρομαι. Μη σε απασχολεί το θεμα των χαπιών, αφου με αυτα νιωθεις καλύτερα να τα παίρνεις. Μη κανεις πειραματα του στιλ να τα κοψεις μονη σου. Παντα με συννενοηση με το γιατρό σου και οταν αισθανθεις καλύτερα τα μειωνεις αρχικά και μετά τα κόβεις. Συνεχισε τη προσπάθεια δεν εισαι μονη.

[funny_guy]

Παιδιά καλησπέρα.
Να γράψω κι εγώ την εμπειρία μου.

Ζω με τις κρίσεις πανικού τα τελευταία 20 χρόνια, από τότε που απωλήθηκα από φαντάρος. Χάπια δεν έχω πάρει ποτέ. Ψυχιάτρους επισκέφτηκα 3 φορές. Άκουσα με πολύ προσοχή τις συμβουλές τους, προσπάθησα να βγάλω τα συμπεράσματά μου, αλλά δεν πήρα ποτέ αυτά που μου συνταγολόγησαν, ούτε κι έκανα την ψυχοθεραπεία που μου συνέστησαν.

Συνήθως με πιάνουν στη διάρκεια του ύπνου, και είναι πολύ επώδυνες. Είτε πριν κοιμηθώ, είτε ξυπνάω τη νύχτα. Στη διάρκεια της ημέρας με πιάνουν σπανιότερα. Η συχνότητα είναι συνήθως 1-2 το μήνα, αναλόγως εποχής. Άλλοτε πιο αραιά, άλλοτε πιο πυκνά.

Προφανής λόγος δεν υπάρχει. Η ζωή μου είναι σε πολύ καλή φάση, η δουλειά μου επίσης. Το έχω ψάξει πολύ, έχω κάνει μαθήματα διαλογισμού και χαλάρωσης, έχω διαβάσει κάθε σχετικό βιβλίο, ειλικρινά δεν κατάφερα να βρω τι φταίει. Έχω πάρει απόφαση ότι θα μάθω να ζω με τις κρίσεις πανικού, γιατί ξέρω πια ότι είναι μέρος της ζωής μου. Κάθε φορά που εμφανίζονται, λέω «καλώς την».

Στην αρχή βέβαια έτρεχα στα νοσοκομεία, όμως εδώ και 15 χρόνια έχω μάθει να τις ελέγχω.
Σε πρώτη φάση έκοψα το τσιγάρο. Επίσης κάνω υγιεινή ζωή και διατροφή, καθώς και τακτικά check up για να ξέρω ότι δεν υπάρχει πρόβλημα υγείας. Κι όταν εμφανίζεται η κρίση, προσπαθώ να βοηθήσω τον εαυτό μου όσο περισσότερο μπορώ.
Θα σας πω τι με βοηθάει.

1. Ξέρω ότι θα μου έχει περάσει μετά το πολύ από μια ώρα. Οπότε λέω υπομονή, το έχω ξαναδεί το έργο. Κοιτάω το ρολόι μου και λέω «την Χ ώρα θα είμαι καλύτερα».
2. Παίρνω ένα χάπι quiet life της Lacom (όχι παραπάνω) πίνοντας ένα ποτήρι γάλα. Είναι εντελώς ανώδυνα (βιταμίνες, εκχυλίσματα κλπ) και πωλούνται στα φαρμακεία χωρίς συνταγή. Θεωρούνται σκευάσματα, όχι φάρμακα. Δεν είναι δραστικά σαν τα ηρεμιστικά, όμως βοηθάνε πραγματικά.
3. Παίζω κομπολόι ή κάνω βόλτες πάνω-κάτω. Οι επαναλαμβανόμενες κινήσεις επιδρούν στους νευροδιαβιβαστές και βελτιώνουν τη διάθεση.
4. Προσπαθώ να αποσπάσω την προσοχή μου (όσο μπορώ) με πιο ευχάριστες σκέψεις.
5. Προσπαθώ να κάνω ασκήσεις χαλάρωσεις ή διαλογισμό.
6. Παίρνω σταδιακά βαθιές αναπνοές, που κρατάω για 3-4 δευτερόλεπτα και μετά εκπνέω. Αυτό αποφορτίζει κάπως το άγχος που δημιουργείται εξ αιτίας της κρίσης πανικού.
7. Όταν περάσει η κρίση, πάω για ύπνο, και δεν σκέφτομαι καθόλου αν και πότε θα ξαναεμφανιστεί. Οι γιατροί με έχουν διαβεβαιώσει ότι κανείς ΠΟΤΕ δεν έπαθε τίποτα από κρίση πανικού. Έτσι έχω πείσει τον εαυτό μου πως ΔΕΝ πρέπει να ανησυχώ.

Από κει και πέρα, προσπαθώ να κάνω τη ζωή μου όσο πιο εύκολη και πιο ευχάριστη μπορώ. Φυσικά αυτό ποτέ δεν είναι απόλυτα εφικτό, αλλά προσπαθώ στο μέτρο του δυνατού.

Για όσους υποφέρουν και από κατάθλιψη, θα τους συνιστούσα να υιοθετήσουν ένα κατοικίδιο. Βοηθάει πολύ. Για σωστή επιλογή κατοικίδιου, ειδικά μέσα σε διαμέρισμα, θα πρότεινα είτε σκύλο μικρού μεγέθους, είτε γάτα. Επειδή η υιοθεσία ενός ζώου δεν είναι απλή υπόθεση, θα σας έλεγα να συμβουλευτείτε σχετικά κάποιο σοβαρό κτηνίατρο, ή ίσως και τον ψυχίατρό σας. Τα κατοικίδια είναι σχεδόν απολύτως απαραίτητα όταν υπάρχει και πρόβλημα μοναξιάς.

Όσους τους βοηθούν τα χάπια, δεν θα τους συμβούλευα να τα σταματήσουν. Καθένας μας είναι διαφορετική προσωπικότητα, έχει τις δικές του ανάγκες. Εξ άλλου, τα αντικαταθλιπτικά που χορηγούνται σε τέτοιες περιπτώσεις δεν προκαλούν εξάρτηση. Όμως ας μην περιμένει τα πάντα από τα χάπια ή ενδεχομένως την ψυχοθεραπεία. Πρέπει να προσπαθήσει να βοηθήσει τον εαυτό του μόνος του όσο είναι δυνατόν. Δεν πρέπει να το βάλει κάτω, δεν πρέπει να κλειστεί στον εαυτό του, δεν πρέπει να παραιτηθεί. Ολόκληρη η ζωή μας είναι ένας αγώνας, κι αυτός ο αγώνας δίνει νόημα στην ύπαρξή μας.