Οι "ξυλιές" ως τρόπος διαπαιδαγώγησης

[arktos]

φτου...!!!!
sabb, με υιοθετείς? :D

[sabb]

Originally posted by arktos
φτου...!!!!
sabb, με υιοθετείς? :D

:D

[Sofia]

Originally posted by dreamer


Σοφία, σημαντική η παρατήρησή ότι και η απειλή και μόνο περιέχει βία.

Όμως οι σχέσεις μεταξύ γονιού παιδιού δεν είναι ισότιμες. Δεν πρέπει να είναι ισότιμες γιατί ο γονιός είναι αυτός που καθορίζει τά όρια. Αν τα καθορίζει το παιδί σημαίνει ότι ζει σε ένα υπερπροστατευτικό περιβάλλον κατά συνέπεια μεγαλώνοντας θα είναι ανασφαλές.

Για αυτό λοιπόν αν αλλάξεις την λέξη \"απειλή\" στο κείμενό σου με την λέξη \"προειδοποίηση\" σε καμία περίπτωση δεν είναι κακοποίηση. Και κατά την άποψή μου ο γονιός πρέπει να προειδοποιπεί το παιδί για να ξέρει και το ίδιο τις συνέπειες των πράξεων.

Χαρά μου που σε βλέπω και πάλι στο site.

Σ ευχαριστω για το καλοσόρισμα:)

Ακομα κι αν αλλαζα την λεξη που χρησιμοποιησα δλδ την \"απειλη\" με την \"προειδοποιηση\" τί θα αλλαζε? Το περιεχομενο της πραξης παραμενει ως εχει.

Σε οτι αφορα αυτο που γραφεις, φυσικα κ δεν ειναι οι σχεσεις γονεα-παιδιου ισοτιμες. Συμφωνω μαζι σου.Σαφως κ πρεπει ο γονιος να του θεσει καποια ορια κ σταθερες. Με ποιο τροπο ομως? Προσωπικα δεν πιστευω πως αυτος ειναι ο τροπος. Ειναι σαν να του λες πώς ειναι δικαιωμα σου να σηκωνεις χερι, οτι ως ο πιο ισχυρος θα επιβληθεις και οτι ο θυμος σου διοχετευεται προς τα εξω ετσι. Με το σηκωμα του χεριου. Το χτυπημα μπορει να ειναι πολυ ελαφρυ. Ομως κ μονο αυτο το σηκωμα του χεριου δεν ειναι δειγμα βιας? Δεν ειναι μια απειλη? Δεν ειναι προειδοποιηση για επιβολη του ισχυρου στον πιο αδυναμο? Ακομα κι αν δεν ακολουθησει το χτυπημα, το σημα που δινεις ειναι αυτο.Η βια δεν απαιτει δυναμη σωματικη.Η προταση του Σαββα σχετικα με το πως εισαι, η εκφραση του προσωπου σου οταν σηκωνεις χερι, ειναι νομιζω πολυ ευστοχη. Παρατηρησε τον εαυτο σου.

Αληθεια, κ μιας κ που ρωτησες συγκεκριμενα,πιο πρακτικα στα σκηνικα που εγιναν, εχεις σκεφτει τί θα γινονταν αν εκανες νοημα στον οδηγο οτι τελικα δεν θα ξεπαρκαρεις κ εδινες τον χρονο του στο παιδι? Κ στον εαυτο σου τελικα? Δεν νομιζω οτι θα χανονταν ο κοσμος...το πολυ πολυ να επεφτε καμια μουτζα με τον οδηγο που περιμενε να παρει τη θεση σου...:)

Στη θεση σου θα θελα να μπορω να σκεφτω:Το ξυλο ή εστω ξυλια (πες το οπως θες) ποσο εχει να κανει με αλλες λυσεις που μπορεις να βρεις ευκαιρες? Ποσο εχει να κανει με την κουραση σου? Ποσο εχει να κανει με το ποσο καλα εισαι? Με το ποσο οικεια σου ειναι σαν μεθοδος? Ή ακομα ακομα κ με οτι κυριαρχουσε στην οικογενεια σου ως σωστο ή λαθος?

Φυσικα δεν γραφω με σκοπο να απαντησεις εδω...απλα σκεψεις μου διατυπωνω που ελπιζω να βοηθησουν στο ελαχιστο στους δικους σου προβληματισμους ή τυχον αναθεωρησεις.

[3wtiko]

dreemer καλημέρα !!

προσπαθω 11 χρόνια να αναθρέψω ένα παιδί, και γι αυτό παίρνω το θάρρος απο την πλευρά του γονιού να μιλήσω γι αυτό το θέμα,

όταν βρέθηκα με δικιά μου επιλογη (και του συντρόφου μου) να γίνω γονιός , κατάλαβα

ότι δεν ήξερα πως να αναθρέψω σωστά ένα παιδί , το μόνο οδηγό που είχα μέσα μου

ήταν ότι ήθελα να το καλοδεχτώ στη ζωή, και να του προσφέρω αγάπη.

ακόμα μαυτό τον οδηγό προχορώ, όμως κάθε μέρα υπάρχουν πρακτικά ζητήματα που

καλείται η αγάπη μου να πάρει σάρκα και οστά και να αποδεικνύεται.

δυστυχώς δεν υπάρχει βιβλιο με τους χρυσούς κανόνες, είναι η διαφορετικότητα μας

που κάνει τους κανόνες εξαιρέσεις.

εγω για καλή μου τύχη έχω ένα παιδί που απο την μέρα που ήρθε στον κόσμο ήταν

συνεργάσιμο, δεν χρειάστηκε ποτέ να υψώσω την φωνή μου για τίποτα, ακόμα και

όταν χρειάστηκε να νοσηλευτεί, διαχειριζόταν μόνος του το θέμα με τους γιατρούς,

θα ξεφύγω σα μαμα κουκουβάγια τώρα.. θέλω να πω μαυτό ότι όλα τα παιδιά δεν είναι ίδια,

πραγματικά νιώθω ευγνόμων που δεν χρειάστηκε να δοκιμαστώ σε δύσκολες καταστάσεις, ακόμα , αλλά πίσω έχει η αχλάδα την ουρά λένε

γι αυτό έχω τον νου μου και πάντα δίνω προσοχή σε ότι αναφέρεται για τα παιδιά.

αναγνωρίζω σε σένα ότι έχεις πραγματικό ενδιαφέρον για το παιδί σου συμφωνα με όσα γράφεις

αλλιώς δεν θα έκθετες τον εαυτό σου και τις πράξεις σου, πόσο μάλλον που σε κάποια γραπτά σου <απολογήθηκες > κι όλας.

εφόσον νοιάζεσαι σίγουρα θα βρεις τον τρόπο να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες νασαι γονιος

εγώ με αφορμή την ευθύνη μου ως γονιός πριν 1,5 χρόνο(ερχόταν η εφηβεία και με ανησύχησε) ξαναμπήκα για 2η φορά

στην συμβουλευτική διαδικασία με κάποιον ειδικό ψυχολογο, και ευτυχώς για μένα

είχα ωφέλος και σαν γονιός αλλά περισσότερο ως άνθρωπος.

αν ο γονιός είναι καλά, έχει περισσότερες πιθανότητες να είναι καλά και τα παιδιά του.

επίσης θαπω και ότι τα παιδιά που όλοι αντιλαμβανόμαστε ως τρυφερές και αγαθές υπάρξεις δεν είναι πάντα τόσο αγγελικά πλασμένα

γιατί φέρουν την ανθρώπινη φύση όπως όλοι μας και συνυπάρχει το καλό και το κακό μέσα μας

και το να καλιεργήσουμε και να υπερισχύσει το καλό θέλει δουλειά και χρόνο

και είναι μια επιλογή που έχουμε όλοι μας διαθέσιμη.

΄σου εύχομαι καλή δύναμη ,
είμαι σίγουρη ότι το ενδιαφέρον σου και η αγάπη για το παιδί σου θα σε οδηγήσει να βρεις και τον τρόπο να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες!
καλό σαββατοκύριακο,

ααα και μια και είναι σαββατοκύριακο δώσε το χρόνο σου ,παιξε μαζί του, αγκαλιασέτο

κάντε πράγματα που δεν έχουν πολλά πρέπει μέσα,

κάντε ενα παιχνίδι , παίξε εσύ το ρόλο του παιδιού και στο παιδί δωσε τον ρόλο σου,

να δεις τι θα εκφράσει μιμούμενος εσένα,

εμένα αυτό το παιχνίδι με βοηθούσε να δω πως λάμβανε το παιδί την συμπεριφορά μου,

είναι αποκαλυπτικο, κάποια πράγματα που είχα την εντύπωση ότι περνούσαν απαρατήρητα ,

είχαν άλλη υπόσταση στο νού του.
καλη μέρα και πάλι!

[RainAndWind]

Originally posted by dreamer

Originally posted by RainAndWind
Δεν θα επιβάλλω στο παιδί,αφού δεν δουλέψουν οι διάφοροι τρόποι(και το χιούμορ κυρίως).Θα το αφήσω να λουστεί τις φυσικές συνέπειες.Δηλαδή,δε θα το πίεζα να κατουρήσει,αλλά να πονάει μετά περισσότερο το πουλάκι του,ώστε να κλάψει.Όταν θα έκλαιγε,θα του επεσήμανα πως γι αυτό το λόγο είχαμε πάει στο γιατρό,ώστε να μην κλαίει από πόνο.Και θα συμπλήρωνα\"όταν αποφασίσεις να μην πονάς,μου το λες\"και θα έφευγα απ\'το χώρο που βρισκόμουν μαζί του,συνεχίζοντας τις δικές μου δραστηριότητες.

Θα είχε διδαχτεί τις φυσικές συνέπειες της άρνησής του,δίχως την ξυλιά.

Πάντα αφήνω στα παδιά μου να υποστούν τις φυσικές συνέπειες των ενεργειών τους εφόσον κρίνω ότι το κόστος αυτής της ενέργειας είναι λογικό.
Λυπάμαι, αλλά δεν θα άφηνα το παιδί με μόνιμη βλάβη στα νεφρά για να του θυμίζω τι παθαίνει κανείς όταν δεν ακούει τους γονείς του.

Ερώτηση ρητορική.Αν είσαι τόσο σίγουρος για το δίκιο της γονεικής σου μεθοδολογίας,γιατί έβαλες το θέμα προς συζήτηση,αν όχι γιατί είχες αμφιβολίες για την ορθότητά της;

Καλές οι άμυνες.Αλλά στην πράξη,όταν είμαστε σίγουροι πως αυτό που κάνουμε είναι το σωστό και είμαστε πεπεισμένοι και ασφαλείς,δε ρωτάμε \"εσείς τι θα κάνατε\".Δεν έκανες γκάλοπ λοιπόν,είχες αμφιβολίες.Δεν είναι κακό,δε χρειάζεται να το αρνείσαι.

[dreamer]

Originally posted by arktos
παραπάνω έφερες ένα παράδειγμα για προΙστάμενο και υφιστάμενο.
η σχέση επιβάλλεται να είναι ισότιμη.
οι αρμοδιότητες του καθενός είναι διαφορετικές.
όταν ο προϊστάμενος δεν βλέπει τον υφιστάμενο ως ισότιμο, διακρίνεται από έλειψη παιδείας και σωστής αγωγής.
( άσε που δεν έχει και επιτυχία στη θέση του. ) :D

Θα το κάνω πιο ξεκάθαρο να εξηγήσω για πιο λόγο οι σχέσεις γονιού - παιδιού δεν πρέπει να είναι ισότιμες χωρίς να θέλω να δώσω άλλη συνεχεια σε αυτό.

Ο υφιστάμενος μπορεί να μιλάει στον προιστάμενό του στο πληθυντικό και να τον αποκαλεί κύριο ενώ ο προιστάμενος να του μιλάει στο ενικό και να τον αποκαλεί με το όνομά του.

Δεν σημαίνει ότι ο ένας αξίζει πιο πολύ από τον άλλο ωστόσο οι σχέσεις δεν είναι ισότιμες. Αλίμονο αν ήταν...

Ισότιμες είναι οι σχέσεις μεταξύ φίλων.

Κατά τον ίδιο τρόπο ο γονιός είναι αυτός που θα καθορίσει πόση ώρα θα βλέπει τηλεόραση το παιδί.

Αν το παιδί \"καθορίσει\" με τον τρόπο του πόση ώρα θα βλέπει τηλεόραση δεν είναι διαφορετικό από τον βλέπεις τον υπάλληλο να πηγαίνει στο διευθυντή και να του λέει:
Σε πέντε λεπτά σε θέλω στο γραφείο μου.

[dreamer]

Originally posted by Sofia
Αληθεια, κ μιας κ που ρωτησες συγκεκριμενα,πιο πρακτικα στα σκηνικα που εγιναν, εχεις σκεφτει τί θα γινονταν αν εκανες νοημα στον οδηγο οτι τελικα δεν θα ξεπαρκαρεις κ εδινες τον χρονο του στο παιδι? Κ στον εαυτο σου τελικα? Δεν νομιζω οτι θα χανονταν ο κοσμος...το πολυ πολυ να επεφτε καμια μουτζα με τον οδηγο που περιμενε να παρει τη θεση σου...:)

Σοφία, το σκέφτηκα αργότερα αυτό που λες όμως το συγκεκριμένο σκηνικό δεν είναι αποκομένο από το γεγονός ότι λίγες μέρες πριν ενώ οδηγούσα στον περιφερειακό έβγαλε τις τιράντες και προσπαθουσε να ανοίξει και το κούμπωμα γύρω από την μέση του στο καρεκλάκι. Τον είδα από τον καθρέφτη και του είπα να σταματήσει αμέσως ενώ στην συνέχεια προσπαθούσε η μητέρα του να τον πείσει να σταματήσει. Τίποτα όμως, ούτε εγώ μπορούσα να σταματήσω το αυτοκίνητο εκείνη την στιγμή.
Κάποια στιγμή που σταμάτησα το αυτοκίνητο του έβαλα τις τιράντες και του είπα αυστηρά πως δεν θα δει παιδικά όταν φτάσουμε σπίτι αν τις ξαναβγάλει.
Έκλαψε απογοτευτηκε αλλά πειθάρχησε. Μετά που το συζητήσαμε μου είπε δεν θέλει να φοράει ζώνη. Του είπα ότι όλοι φοράμε ζώνη και ότι δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να τον αφήσω να καθήσει χωρίς ζώνη στο καρεκλάκι γιατί είναι επικίνδυνο για τον ίδιο.

Ε, ήθελε να δει αν εννοούσα αυτό που έλεγα.
Ήθελε μάλλον να του δείξω ότι πράγματι τον αγαπάω μην επιτρέποντάς του να καθήσει χωρίς ζώνη στο καρεκλάκι του.
Έτσι ερμηνεύω εγώ τουλαχιστον τις κακότροπες συμπεριφορές των παιδιών σύμφωνα με ένα ποστ που έχω γράψει παραπάνω.

[dreamer]

Originally posted by RainAndWind
Ερώτηση ρητορική.Αν είσαι τόσο σίγουρος για το δίκιο της γονεικής σου μεθοδολογίας,γιατί έβαλες το θέμα προς συζήτηση,αν όχι γιατί είχες αμφιβολίες για την ορθότητά της;

Καλές οι άμυνες.Αλλά στην πράξη,όταν είμαστε σίγουροι πως αυτό που κάνουμε είναι το σωστό και είμαστε πεπεισμένοι και ασφαλείς,δε ρωτάμε \"εσείς τι θα κάνατε\".Δεν έκανες γκάλοπ λοιπόν,είχες αμφιβολίες.Δεν είναι κακό,δε χρειάζεται να το αρνείσαι.

Καταρχήν δεν δέχομαι την λέξη \"μεθοδολογία\", όπως δεν δέχομαι και την λέξη \"τακτική\" που χρησιμοποίησε η άρκος.

Επί της ουσίας τώρα ρέιν αν ήμουν σίγουρος για την «ορθότητα» της ξυλιάς δεν θα έθετα όντως το θέμα.

Δεν είμαι, είναι προφανές, το έχω αφήσει άλλωστε ανοιχτό ότι μπορεί να ήμουν και υπερβολικός.

[dreamer]

Originally posted by Sofia
Στη θεση σου θα θελα να μπορω να σκεφτω:Το ξυλο ή εστω ξυλια (πες το οπως θες) ποσο εχει να κανει με αλλες λυσεις που μπορεις να βρεις ευκαιρες? Ποσο εχει να κανει με την κουραση σου? Ποσο εχει να κανει με το ποσο καλα εισαι? Με το ποσο οικεια σου ειναι σαν μεθοδος? Ή ακομα ακομα κ με οτι κυριαρχουσε στην οικογενεια σου ως σωστο ή λαθος?

Έτσι είναι Σοφία μου. Όλα έχουν σχέση.

[dreamer]

Ξωτικό σε ευχαριστώ και το ζεστό και ανθρώπινο μήνυμά σου. Σου εύχομαι και γω καλή δύναμη.

[missirlou]

πολυ ωραιο φορουμ και μολις ενεργοποιησα την εγγραφη μου, καλησπερα!

Ειμαι παιδι που εχω φαει πολυ ξυλο...εφυγα απο το σπιτι μου μια μερα γιατι δεν αντεχα αλλο καταπιεση. Δεν μου βγηκε σε κακο ευτυχως.

Διαφωνω ομως με τις νεες μεθοδους που αναγνωριζουν στα παιδια μονο δικαιωματα και οχι υποχρεωσεις....

Οσο μικρο και να ειναι ενα παιδι, μια χαρα καταλαβαινει οτι οι γονεις του το αγαπανε και οτι θελουν το καλο του. Χρησιμοποιουν διαφορα τεχνασματα για να κανουν αυτο που θελουν, και συνηθως το καταφερνουν.

Οι γονεις λοιπον πρεπει να θεσουν ορια....χωρις βία, χωρις απειλες, χωρις να φοβηθουν τα παιδια, χωρις, χωρις, χωρις...σωστο και σεβαστο.

Στην πραξη ομως δεν γινεται να συμβαινει αυτο παντα.

Θα ερθουν στιγμες που τα παιδια μας θα νιωσουν οτι τα καταπιεζουμε ή ακομη και ότι τα κακοποιησαμε....ειδικα στην εφηβεια....που ολα μεγαλοποιουνται.

Φυσικα και δεν πρεπει να χτυπαμε τα παιδια μας, ειναι αυτονοητο......αλλα dreamer στην περιπτωση σου δεν θεωρωοτι κακοποιησες το παιδι σου....

Ο πρωτος μου γιος ειναι υπακουος πολυ, συνεργασιμος κλπ.....Για να ειναι ετσι απο πολυ νωρις εμαθε οτι ακουμε τη μαμα και το μπαμπα. Σιγουρα θα στεναχωρεθηκε που τον μαλωσα....εχει φαει και ξυλια στον κωλο, του εχω και πει και οτι θα φωναξω την αστυνομια....Αλλα μπηκαν τα ορια και αυτο θεωρω οτι ειναι πιο σημαντικο απο την 'παραβατικοτητα' της πραξης μου....

Ο δευτερος γιος ειναι ακομη μικρουλης....1.5 χρονων. Τα ορια που του θετω τα αναγνωριζει μια χαρα προς το παρον. Ευτυχως ακολουθει και τον μεγαλο....Καταλαβαινει δηλαδη οτι η μαμα και ο μπαμπας τα λατρευουν, προσπαθουν να κανουν ό,τι μπορουν για να ειναι ευτυχισμενα, τα προστατευουν και τα μαθαινουν πως να 'σερφαρουν' τον κοσμο....

Το παν ειναι να γινουν συναισθηματικα ασφαλεις και ευτυχισμενοι....δεν με αφορα το να ειναι απλα χαρουμενα επειδη δεν τα μαλωσα ποτε....θα τα μαλωσω αν δεν υπαρχει αλλος τροπος.

Ειμαι ευτυχης ομως που ο μεγαλος ας πουμε ειναι ενα πολυ ευτυχισμενο και κοινωνικο παιδι, δεν ειναι κακομαθημενο και αναγνωριζει πως εχει καποιες (εστω μικες) υποχρεωσεις....και ας ειναι μονο 5.

Αν το ρωτησεις 'σε μαλωνει η μαμα?' Απανταει 'οχι'.....θεωρω οτι στο υποσυνειδητο του λοιπον δεν καταγραφεται σαν αρνητικο συναισθημα...ισως να ειναι στιγμιαιο αρνητικο συναισθημα αλλα δεν δημιουργει πληγες.

[Remedy]

μισιρλου καλησπερα
κανεις δεν θα πει οτι κακοποιησες το παιδι επειδη εφαγε μια ξυλια στον πισινο καποτε, η το φοβισες με την αστυνομια.
ωστοσο αυτα , ηταν εκφοβισμος για το παιδι, δεν το επεισες, απλα υποταχθηκε...
ειναι γνωστο οτι τα παιδια υποτασσονται στον εκφοβισμο κι οτι ειναι ο πιο ευκολος και γρηγορος τροπος.
το θεμα για μενα σε αυτο το επιπεδο του εκφοβισμου που δεν προκαλει και κανεναν αφορητο πονο δα, δεν ειναι ο πονος αυτος καθαυτος.

το θεμα ειναι ομως οτι το παιδι μαθαινει να ειναι υποτελες...
να υπακουει στον εκφοβισμο και οχι στο επιχειρημα
να περιμενει μια τεοτια συμπεριφορα για να παψει
να μηχανευεται πονηριες για να την γλυτωσει
με αποτελεσμα και συγνωμη για την υπερβολη της εκφρασης, να μεγαλωνουμε ραγιαδες...

αυτο θελουμε η ελευθερους ανθρωπους που σκεφτονται, συνδιαλλεγονται και πειθονται με επιχειρηματα?

[Παστελι]

Kαι εγω του εχω δωσει ξυλο στον πισηνο μερικες φορες αλλα με αυτον τον τροπο δεν καταλαβενουν ουτε και με φωνες επισης.
Ο τροπος π βγηκα και μ εχει πετυχει εμενα ειναι με τημωριες.Του απομακρινω πλει στεσιον και τετοια και πιανει καλυτερα απο τις φωνες και τις ξιλιες.

Επισης τον βαζω με μισανοικτη πορτα σε ενα δωματιο ο το ονομασα δωματιο για τα ατακτα παιδια και τον αφηνω για 7 λεπτα οσο ειναι η ηλικια του αλλα πολλες φορες δεν εχω ιπομονη να τα κανω ολα αυτα και του φωναζω ασχημα η τον αφηνω ατημωριτο.

Και πολλες φορες στο δωματιο για ατακτα παιδια κανει ενα σωρο διαολιες.Μακαρι να ειχα ενα απλο υσηχο παιδι με κουραζει τοσο πολυ...

Y Γ πριν 2 χρονια που του ειχα δωσει μια ξυλια εβαλα τα κλαματα του ζητησα συγνωμη και ενιωθα τρομερες τυψεις.απο τοτε μονο με τημωριες και φωνες αλλα ρε παιδια αν δεν εχεται ζωιρο παιδι δεν ξερετε πως ειναι να σε λεει ηλιθια μπροστα στον κοσμο η μεσα στο σουπερ αν δεν του παρεις το παιχνιδι π θελει να πεφτει ανασκελα και να χτυπιετε.Εσυ ντριμερ δεν ενιωθες τυψεις μετα που του δινες ξυλιες?Εγω χαλιομουν για ωρες και μερες.

[Παστελι]

Σοφία, το σκέφτηκα αργότερα αυτό που λες όμως το συγκεκριμένο σκηνικό δεν είναι αποκομένο από το γεγονός ότι λίγες μέρες πριν ενώ οδηγούσα στον περιφερειακό έβγαλε τις τιράντες και προσπαθουσε να ανοίξει και το κούμπωμα γύρω από την μέση του στο καρεκλάκι. Τον είδα από τον καθρέφτη και του είπα να σταματήσει αμέσως ενώ στην συνέχεια προσπαθούσε η μητέρα του να τον πείσει να σταματήσει. Τίποτα όμως, ούτε εγώ μπορούσα να σταματήσω το αυτοκίνητο εκείνη την στιγμή.
Κάποια στιγμή που σταμάτησα το αυτοκίνητο του έβαλα τις τιράντες και του είπα αυστηρά πως δεν θα δει παιδικά όταν φτάσουμε σπίτι αν τις ξαναβγάλει.
Έκλαψε απογοτευτηκε αλλά πειθάρχησε. Μετά που το συζητήσαμε μου είπε δεν θέλει να φοράει ζώνη. Του είπα ότι όλοι φοράμε ζώνη και ότι δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να τον αφήσω να καθήσει χωρίς ζώνη στο καρεκλάκι γιατί είναι επικίνδυνο για τον ίδιο.

Ε, ήθελε να δει αν εννοούσα αυτό που έλεγα.
Ήθελε μάλλον να του δείξω ότι πράγματι τον αγαπάω μην επιτρέποντάς του να καθήσει χωρίς ζώνη στο καρεκλάκι του.
Έτσι ερμηνεύω εγώ τουλαχιστον τις κακότροπες συμπεριφορές των παιδιών σύμφωνα με ένα ποστ που έχω γράψει παραπάνω.

Ντριμερ ποσο σε καταλαβενω.Εγω οταν οδηγαω και παμε καπου απο 4 χρονων μου εκανε του κοσμου τις διαολιες.
Του επευτε η πιπιλα επρεπε να σταματησω να την πιασω .εβγαζε την ζωνη και την βγαζει ακομα τωρα π ειναι 7-8 χρονων ανοιγει παραθυρα βγαζει κεφαλια χερια απο εξω μου πεταει πραγματα στο κεφαλι.Πολλες φορες κινδυνευσαμε να φυγουμε απο γκρεμο και να σκοτωθουμε.Τωρα οποτε μ κανει κολπα σταματαω το αυτοκινητο στην ακρη και κανω αυτο που θελει χωρις φωνες και ξυλο.

[missirlou]

καλησπερα και παλι...συμφωνω 100% οτι αυτη η λυση δεν ειναι η καλυτερη και οτι ο γονιος πρεπει να ΠΑΣΧΙΖΕΙ να του μαθει οτιδηποτε με επιχειρηματα.
Απλα πιστευω οτι για να γινει αυτο, πρεπει να βοηθαει και ο χαρακτηρας του παιδιου. Να ειναι δεκτικο. Αν δεν ειναι, προτιμω να το προστατευσω (γιατι σε αυτες τις ηλικες για προστασια συνηθως μιλαμε) με τον λιγοτερο καλο τροπο παρα να το αφησω να κανει αυτο που του αρεσει μονο και μονο για να μην το στεναχωρεσω.
Παραδειγμα
Προχθες γυρισε ο γιος μου απο το σχολειο (προνηπιο) και μου λεει μαμα η κυρια μου (η βοηθος της παιδαγωγου) μας ειπε οτι υπαρχουν αληγατορες και αν δεν ειμαστε καλα μπορει και να φερει κανεναν.
Το θεωρησα απαραδεκτο. Του εξηγησα οτι αυτα ειναι τεχνασματα παρομοια με αυτα που χρησιμοποιουσα οταν ηταν μωρο , πχ να φωναξω την αστυνομια, επειδη δεν ηταν ησυχα στο σχολειο. Και φυσικα του εξηγησα οτι αφενος δεν θα ερθει κανενανς αληγατορας και αφετερου την επομενη φορα να πει στην δασκαλα του ότι δεν πρεπει να τρομοκρατει τα παιδια αλλα να τους εξηγει.
Θελω να πω οτι αυτοι οι οχι και τοσο καλοι τροποι διαπαιδαγωγησης δεν ειναι δυνατον να ακολουθουν τα παιδια μας για παντα.....ειναι ενα βημα πριν μαθουν να σκεφτονται επαγωγικα και μονο.