Δεν εχω ζωη...δεν εχω τιποτα.

[TheFlameWithin]

στην 2η ερωτηση ναι εχω ευθυνη. Δε θα ξεχασω ποτε πως στους αμετρητους καυβγαδες μας την αποκαλουσα καθηστερημενη, της ευχομουν τα χειροτερα πραγματα και ολα αυτα τα εκανα χωρις ιχνος ντροπης, ετσι απλα μπροστα στα ματια της. Ειμαι σιγουρη πια πως ολα αυτα εχουν στραφει εναντιον μου.
οσο αφορα τα υπολοιπα ερωτηματα πιστεψε με τα κανω καθημερινα...δε μπορω ομως να βρω απαντηση. Ειναι λες και δεν εχω τη δυναμη, λες και χρειαζομαι ακομα να ερθει η μαμα μου να με παρει απ\'το χερακι οπως καποτε να με βγαλει στον κοσμο...μου ειναι σχεδον αδυνατο να προσαρμοστω στα καινουρια δεδομενα της ζωης μου οπως μου φαινεται τοσο αδυνατο να δρασω. Ακομα και ο συντροφος μου εχει αγανακτησει με ολη αυτη την κατασταση που δε μπορει να με βοηθησει πια. Πως θα προσφερω στην σχεση αυτη (και στην οποιαδηποτε σχεση) απ\'τη στιγμη που δε μπορω να προσφερω στον εαυτο μου τα στοιχειωδη?

[Θεοφανία]

Ξέρεις τι μου βγαίνει μιλώντας όλο και περισσότερο μαζί σου?
Δεν έζησες την παιδική σου ηλικία και τώρα καλείσαι να ζήσεις την ενήλικη.
Σίγουρα είναι αδικο για σένα και όλο αυτό που βιώνεις είναι η αντίδραση σου απέναντι στην ίδια τη ζωή. Ξέρεις όμως κάτι? Όταν συνειδητοποιήσεις ότι ο μόνος ανεύθυνος σε όλα αυτά είναι η αδελφή σου θα είναι τρομερό σοκ για σένα.
Δεν έχω καταλάβει ακόμη από τι πάσχει, είναι κρίμα όμως πραγματικά να ξεσπάς πάνω της. Δεν της φτάνει η δική της αδυναμία, έχει και τη δική σου απόρριψη.
Αλήθεια, δεν έχεις νιώσει άσχημα για τη συμπεριφορά σου απέναντι της? Τι σκεφτόσουν όταν έλεγες όλες αυτές τις κουβέντες? Πως ήταν επιλογή της να βυθίσει πρώτα απ όλα τον εαυτό της και μετά όλη την οικογένεια σε δυστυχία?

[TheFlameWithin]

Ναι δεν εζησα. Βλεπω σημερα τα διαφορα παιδακια που εχουν ενα σωρο δρατηριοτητες και απορω, εγω γιατι δεν ειχα ποτε? γιατι δεν εγινα ποτε μελος καποιας ομαδας η καποιου κοινωνικου συνολου? γιατι ενω θελω να ικανοποιησω επιτελους τωρα ολα αυτα τα αποθημενα νιωθω ανικανη να το κανω? Η αδερφη μου, εχει απλως σχετικα μικροτερο IQ απο το νορμαλ...αντιμετωπιζει δυσκολιες στο να γραψει να μιλησει, μια μορφη δυσλεξιας. Δεν ειναι σε θεση να κατανοησει τα απλα πραγματα μερικες φορες και ενω αυτη η κατασταση χρηζει φροντιδας εγω προσωπικα το αντιμετωπιζα με εκνευρισμο. Ειμαι η μοναδικη που μπορει να \"μεταφρασει\" το τι θελει να πει πολλες φορες και οταν ακομα και οι γονεις μου δε καταλαβαν τι ειπε. ολα αυτα σε συνδυασμο με την απανθρωπη συμπεριφορα των συμμαθητων της και την απραξια της οικογενειας της την εκαναν να κλειστει κι εκεινη στον εαυτο της οπως εγω, και να παρουσιαζει μηδαμινα ποσοστα αυτοπεποιθησης. Με ρωτας αν εχω τυψεις...φυσικα κ εχω. δεν εχω μονο τυψεις εχω και οργη που σιγα σιγα εγινε κατανοηση. κατανοηση για τους απαισιους τροπους που μου φερθηκε κι εκεινη σε μια προσπαθεια να μου τραβηξει την προσοχη. Κατανοηση για το οτι πρεπει να την βοηθησω διοτι εκεινη δε μπορει να βοηθησει τον εαυτο της και οργη που η συγκεκριμενη της συμπεριφορα απεναντι μου ειναι το εργο μου το ιδιο. Και ενω εγω και κατ\'επεκταση ο συντροφος μου ειμαστε η μονη της παρεα, αντι να μας πλησιασει η να μας αφησει να την πλησιασουμε, μας πολεμαει σε μια ενδειξη μισους για τις όποιες στιγμες ευτυχιας εχουμε, ενω εκεινη δε καταφερε να αποκτησει ποτε.

[WeakbutPowerfull]

Originally posted by TheFlameWithin
στην 2η ερωτηση ναι εχω ευθυνη. Δε θα ξεχασω ποτε πως στους αμετρητους καυβγαδες μας την αποκαλουσα καθηστερημενη, της ευχομουν τα χειροτερα πραγματα και ολα αυτα τα εκανα χωρις ιχνος ντροπης, ετσι απλα μπροστα στα ματια της. Ειμαι σιγουρη πια πως ολα αυτα εχουν στραφει εναντιον μου.
οσο αφορα τα υπολοιπα ερωτηματα πιστεψε με τα κανω καθημερινα...δε μπορω ομως να βρω απαντηση. Ειναι λες και δεν εχω τη δυναμη, λες και χρειαζομαι ακομα να ερθει η μαμα μου να με παρει απ\'το χερακι οπως καποτε να με βγαλει στον κοσμο...μου ειναι σχεδον αδυνατο να προσαρμοστω στα καινουρια δεδομενα της ζωης μου οπως μου φαινεται τοσο αδυνατο να δρασω. Ακομα και ο συντροφος μου εχει αγανακτησει με ολη αυτη την κατασταση που δε μπορει να με βοηθησει πια. Πως θα προσφερω στην σχεση αυτη (και στην οποιαδηποτε σχεση) απ\'τη στιγμη που δε μπορω να προσφερω στον εαυτο μου τα στοιχειωδη?

Καιρος να αποκαταστησετε τη σχεση σας λοιπον και να της ζητησεις συγνωμη.Πιστεψε θα νιωσετε και οι δυο καλα

[Θεοφανία]

Ακόμη και αυτά όμως είναι αποτέλεσμα της δυστυχίας της και πρέπει να τα κατανοήσεις. Είναι \"φυσικό\" να νιώθει έτσι.
Το πρώτο σου βήμα λοιπόν είναι να αποδεχτείς τις χαμένες στιγμές, (με την έννοια να μη διαιωνίσεις την κατάσταση χάνοντας και άλλα χρόνια από τη ζωή σου) και να προσπαθήσεις, (στο μέτρο του δυνατού), να καταλάβεις τη φρίκη που τραβάει η αδελφή σου και να της συμπαρασταθείς.

Μίλησες για τον σύντροφο σου. Τι σόι σύντροφος είναι αυτός που και μόνο η παρουσία του δεν σου δημιουργεί ευτυχία?

[TheFlameWithin]

Δεν εχει να κανει με μια απλη συγνωμη. Στον τελευταιο μας τσακωμο βρεθηκα να στεκομαι απο την απ\'εξω μερια των καγκελων του μπαλκονιου. Αυτο που με θλιβει περισσοτερο ειναι πως εχω φτασει σε αυτο το σημειο : δεν εχω δικαιωμα να αισθανομαι τοσο απαισια για οσα μου προκαλει διοτι το εναυσμα το εδωσα εγω.
δε μπορω να παω κοντα της και να της ζητησω μια απλη συγνωμη, δε το εννοω. Νιωθω απεραντη θλιψη για ολα αυτα μα οχι δε μπορω να νιωσω τη συγνωμη, λυπαμαι γι\'αυτο. . Δε τα επελεξα ολα αυτα...

[TheFlameWithin]

Originally posted by Θεοφανία
Ακόμη και αυτά όμως είναι αποτέλεσμα της δυστυχίας της και πρέπει να τα κατανοήσεις. Είναι \"φυσικό\" να νιώθει έτσι.
Το πρώτο σου βήμα λοιπόν είναι να αποδεχτείς τις χαμένες στιγμές, (με την έννοια να μη διαιωνίσεις την κατάσταση χάνοντας και άλλα χρόνια από τη ζωή σου) και να προσπαθήσεις, (στο μέτρο του δυνατού), να καταλάβεις τη φρίκη που τραβάει η αδελφή σου και να της συμπαρασταθείς.

Μίλησες για τον σύντροφο σου. Τι σόι σύντροφος είναι αυτός που και μόνο η παρουσία του δεν σου δημιουργεί ευτυχία?

μου δημιουργει ευτυχια...μα ολα αυτα που μου συμβαινουν δε με αφηνουν να τη χαρω...μαζι με μενα εχω παρασυρει και αυτον και εχω επωμιστει και αυτο το βαρος...αντι να μας κανω και τους 2 να αισθανθουμε καλυτερα, μενω απραγη, κανοντας τον να αναρωτιεται κι ενεινος το γιατι.

[Θεοφανία]

Κάτσε, εδώ κάνεις ένα λάθος. Η ευτυχία δίπλα στο σύντροφο μας είναι συναίσθημα. Εσύ μας περιγράφεις ότι ζεις μια κόλαση. Λες πως είσαι παρατηρητής της ζωής των άλλων. Δεν κάνεις τίποτε για τον εαυτό σου, δεν προσπαθείς, δεν έχειςδυνάμεις. Αν πραγματικά αυτό που ζούσες με αυτόν τον άνθρωπο ήταν έρωτας, να είσαι σίγουρη πως όλα αυτά που μας περιγράφεις θα σε απασχολούσαν και θα σε στεναχωρούσαν αλλά δεν θα σημάδευαν τόσο έντονα τη ζωή σου.

[TheFlameWithin]

Originally posted by Θεοφανία
Κάτσε, εδώ κάνεις ένα λάθος. Η ευτυχία δίπλα στο σύντροφο μας είναι συναίσθημα. Εσύ μας περιγράφεις ότι ζεις μια κόλαση. Λες πως είσαι παρατηρητής της ζωής των άλλων. Δεν κάνεις τίποτε για τον εαυτό σου, δεν προσπαθείς, δεν έχειςδυνάμεις. Αν πραγματικά αυτό που ζούσες με αυτόν τον άνθρωπο ήταν έρωτας, να είσαι σίγουρη πως όλα αυτά που μας περιγράφεις θα σε απασχολούσαν και θα σε στεναχωρούσαν αλλά δεν θα σημάδευαν τόσο έντονα τη ζωή σου.

ισως τοτε δε το εθεσα σωστα ναι. πιο πολυ εννοουσα οτι κοντα του ειναι σαν να αλλαζω \"καναλι\" για λιγο, ξεφευγω ισως για λιγες ωρες πριν επιστρεψω σε ολα αυτα. Το θεμα ειναι οτι ο συγεκριμενος ανθρωπος αρνειται κατηγορηματικα να δει την \"ψυχη\", την συναισθηματικη πλευρα αυτων των πραγματων. στο παρελθον εκανα πολλες λαθος επιλογες και πολλα λαθη τα οποια μου \"χτυπουσε\" με τον πιο ασχημο τροπο πολλες φορες. Θα με ρωτησεις γιατι το ανεχομαι. Πως ειναι δυνατον να ζω με εναν ανθρωπο που με κατηγορησε και με μειωσε για τα σφαλματα μου αντι να με βοηθησει να τα ξεπερασω και κατ\'επεκταση να τα βγαλει κι εκεινος απο το μυαλο του? η απαντηση ειναι πως αυτος ο ανθρωπος ειναι ο μονος που παρ\'ολα αυτα, μου προσφερει στοργη. ειναι ισως η μονη συντροφια που μου απομεινε.

[Θεοφανία]

Τώρα είπες ακριβώς αυτό που είχα στομυαλό μου όταν διάβασα πως έχεις \"σχέση\".
Συμβιβάζεσαι γιατί δεν έχεις και πολλές επιλογές. Γιατί όμως δεν έχεις?
Γιατί πολύ απλά νιώθεις κουρασμένη και δεν βρίσκεις τη δύναμη να ψάξεις.
θα σου δώσω δυο συμβουλές καιν εύχομαι να τις ακολουθήσεις και τις δυο.
Σε όλες τις περιοχές, (στο Δήμο), υπάρχουν κέντρα ψυχικής υγείας. Πήγαινε κλείσε ένα ραντεβού με ψυχολόγο, είναι δωρεάν.
Πήγαινε γυμναστήριο, έστω και με το ζόρι. Αν δεν έχεις την οικονομική άνεση, υπάρχουν επίσης δημοτικά γυμναστήρια που είναι σχεδόν δωρεάν.
Θα με θυμηθείς και για τα δύο αν το αποφασίσεις.
Πίεσε τον εαυτό σου,κάντο με το ζόρι. Σε λίγες μέρες θα νιώθεις άλλος άνθρωπος. Για ότι άλλο θες εδώ είμαστε.

[TheFlameWithin]

Συμβιβασμος...την φοβομουν αυτη τη λεξη...δε θελω να την παραδεχτω....εχω φτασει να αισθανομαι παραπανω απο απλη αγαπη γι\'αυτον τον ανθρωπο, νιωθω κατανοηση για οσα περναει κ αυτος εξ\'αιτιας μου, οπως αισθανομαι κ γι\'αυτα που περναει η αδερφη μου...θελω να το προσπαθησω...ξερεις τι? δε θα γραφτω γυμναστηριο ειμαι αρκετα αδυνατη αλλωστε ... θα γραφτω επιτελους στη σχολη χορου που τοσο πολυ το θελω ολα αυτα τα χρονια...λυπαμαι αν σας κουρασα με ολα αυτα. θελω να πιστευω πως η επομενη φορα που θα γραψω εδω θα ειναι για να σας πω οτι επιτελους τα καταφερα..

[WeakbutPowerfull]

Οχι ρε παιδι μου δεν μας κουρασες.Ουτως οι αλλως ολοι εδω περα πανω κατω μοιραζονται τον πονο τους.Ξερεις τι ωραιο ειναι να σε καταλαβαινουν οι αλλοι.

[Θεοφανία]

Originally posted by TheFlameWithin
Συμβιβασμος...την φοβομουν αυτη τη λεξη...δε θελω να την παραδεχτω....εχω φτασει να αισθανομαι παραπανω απο απλη αγαπη γι\'αυτον τον ανθρωπο, νιωθω κατανοηση για οσα περναει κ αυτος εξ\'αιτιας μου, οπως αισθανομαι κ γι\'αυτα που περναει η αδερφη μου...θελω να το προσπαθησω...ξερεις τι? δε θα γραφτω γυμναστηριο ειμαι αρκετα αδυνατη αλλωστε ... θα γραφτω επιτελους στη σχολη χορου που τοσο πολυ το θελω ολα αυτα τα χρονια...λυπαμαι αν σας κουρασα με ολα αυτα. θελω να πιστευω πως η επομενη φορα που θα γραψω εδω θα ειναι για να σας πω οτι επιτελους τα καταφερα..

Δεν κούρασες κανένα. Εμένα προσωπικά το κίνητρο μου για να μιλάμε τόση ώρα και να ανταλλάξουμε τόσα μνμ είναι πρώτα απ όλα η ηλικία σου, (στα είκοσι πρέπει να πετάς και όχι να κοιτάς σαν τις γριές απ το παράθυρο), και το γεγονός πως διακρίνω ότι είσαι θύμα σε μια κατάσταση που όμως δεν έχει θύτες και έτσι είναι ακόμη πιο δύσκολο.
Θα περιμένω να μας πεις πως γράφτηκες στη σχολή χορού και όταν θα είσαι έτοιμη θα μιλήσουμε και για τον ψυχολόγο....

[TheFlameWithin]

Originally posted by WeakbutPowerfull
Οχι ρε παιδι μου δεν μας κουρασες.Ουτως οι αλλως ολοι εδω περα πανω κατω μοιραζονται τον πονο τους.Ξερεις τι ωραιο ειναι να σε καταλαβαινουν οι αλλοι.

το διαπιστωσα με αυτη τη συζητηση...

ναι αυτο θα κανω θα επανελθω για να σας πω τις πρωτες κινησεις που εμαθα!

[selas-selas]

μπραβο θεοφανια μας ! οταν γραφεις, ΓΡΑΦΕΙΣ !