Solitudine

[Adzik]

επισεισ κοιτα τι βρηκα..ειναι λιγο ακριβα..αλλα ισωσ αξιζει!!:):):)makia pollaaa

http://www.kentroseminarion.gr/?gcli...Fcse4QoduSwXdg

[soft]

:) η καθρεφτες μπορει και να σου γελανε με τη ζωη που ειναι μια τρελα :)

το ζητησες το εχεις ,γιατι ετσι !!


http://www.youtube.com/watch?v=vShSZogjOf4


:)

[Θεοφανία]

Εγώ φευγάτε στα έχω πει και πριβέ μερικά πράγματα. Ωραία η φιλοσοφία, αλλά μερικές φορές πρέπει να παίρνουμε αποφάσεις δυναμικές, όσο δύσκολες και αν είναι. Που ξέρεις? Μπορεί έτσι να σωθεις....:)

[fevgatos67]

Έκανα κάποιες μετατροπές , δεν με έπιανε και ο ύπνος , να δω τι θα σκέφτομαι μετά από χρόνια όταν θα το διαβάζω

[fevgatos67]

Solitudine


-Αν θες να δεις τα καλύτερα κινούμενα σχέδια δεν έχεις παρά να κοιτάς τα σύννεφα

Μου πρότεινε μια σκέψη
Αναμφίβολα ήταν η καλύτερη , σε σχέση με όσες είχαν μαζευτεί για μία ακόμη φορά στο μυαλό μου, και το είχαν μετατρέψει σε καφενείο,
Αρκετές μόνες τους, και οι υπόλοιπες σε παρέες, κάποιες φώναζαν τόσο δυνατά και με προεκλογική πειθώ , πρώτα τρομοκρατώντας και μετά υπόσχονταν, πως υπηρετούν το συμφέρων μου
Ο μόνος τρόπος για να σταματήσω όλο αυτό που συνέβαινε μέσα μου, είναι να στρέψω την προσοχή μου σε κάποια απο αυτές η ακόμα και σε καμία, απλά να τις αγνοήσω, δεν ήταν εύκολο, αλλά ούτε και ακατόρθωτο
Αλλά επειδή όπως λένε ΄΄΄ όποιος έχει το όνομα έχει και την χάρη΄΄΄επιλέγω αυτές που με ταξιδεύουν

ΤΟ ΑΝΑΠΌΦΕΥΚΤΟ,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,

Φώναξα δυνατά κάνοντάς τες με μιάς να σιωπήσουν, όλες, το βλέμμα μου είχε ρίξει άγκυρα στον ουρανό και η μαγεία απο το θέαμα με είχε κρατήσει στο παράθυρο ενώ ταυτόχρονα με ταξίδευε
O ΝΟΤΙΑΣ ΒΡΟΧΗ ΘΑ ΦΕΡΕΙ, συνέχεισα, για τις μαύρες σκέψεις που με μαστιγώνουν στην πλάτη κάθε φορά που γυρνάω την πλάτη μου σε αυτές, προσπαθόντας να φέρω στον νού μου το ταξίδι που κάνει μια σταγόνα βροχής και χωρίς δεύτερη σκέψη βρέθηκα στον δρόμο, είχα απομακρυνθεί ηδη αρκετά αλλά κάποια βρήκε την δύναμη να φωνάξει ----που γυρνοβολάς σαν την άδικη κατάρα ε ? ----

Τουλάχιστον απολάμβανα την μυρουδιά τις βροχής, τους ήσυχους δρόμους, τα σπίτια

Μέχρι που πέρασα έξω απο το σπίτι τις μοναξιάς, κοντοστάθηκα για λίγο, έκανα να φύγω, δεν πρόσεξα, ως συνήθως στο εμπόδιο πρίναπο την πόρτα της και στην προσπάθειά μου να ισορροπήσω κάνοντας σαν νίντζα την κίνηση του βατράχου χωρίς πόδια, χτύπησα το κουδούνι της μοναξιάς

Ναι ( ακούω μια φωνή ) ποιος είναι ?

-Είναι η μοναξιά επάνω ? ( λέω )

-Ποιός την ζητά ?

-Ο Φευγάτος πείτε της

-Μισό λεπτό να ρίξει κάτι επάνω της και έρχεται ( Ποιο μισο λεπτό σε 5 δευτερόλεπτα είχε κατέβει )

-Χάθηκες , που ήσουν τόσο καιρό ? με παρέα φαντάζομαι ε ? και ποιος καλός άνεμος σε έφερε εδώ ? και ...

-Μοναξιά μην με ζαλίζεις ακόμα δεν ήρθες , πάω μια βόλτα μέχρι το αναπόφευκτο, ήθελα παρέα, έρχεσαι ?

-Στο αναπόφευκτο ? τι είναι αυτο πάλι καλέ ? ααααα κατάλαβα , ήρθαν πάλι ? ....και ήρθες στην κολλητή σου ε ? καλά έκανες και ήρθες σε εμένα την δημιουργική, γιατί αν περιμένεις απο την αδελφή μου για κάτι καλό, σώθηκες

-Τι κρατάς στα χέρια σου ?

-Το γνωστό αγαπημένο μου παγουράκι, για να περισυλλέγω το απόσταγμα

-Δάκρυ ? καλά βρε μοναξιά τι σου αρέσει τέλος πάντων σε αυτό που αποκαλείς απόσταγμα, και κάνεις σαν παλαβή ? καυτή αλμύρα, σαν λάβα χαράζει το πρόσωπο μέχρι να φτάσει στα χείλι

-Στο έχω πεί και άλλες φορές πως με τρέφουν καλέ αυτά τα αλμυρά χαχα.
Πές μου τι σε έφερε στην πόρτα μου ? γιατί μόνο όταν θέλεις να μου μοιάζεις έρχεσαι και μπορώ να πω πως κάνεις καλή παρέα μαζί μου, όταν είμαστε μαζί εννοώ, όσο και αν δεν με θέλεις πάντα με κερνάς ένα ποτήρι, το δάκρυ σου για μένα είναι το απόσταγμα όλων όσωνβράζεις μέσα σου

- ...........................................

Τι έχεις γιατί δεν μιλάς ?


-Πόσο πολύ μου αρέσει η ηρεμία μοναξιά μου δεν λέγεται, αυτή η γαλήνη, όπως τώρα, πόσο όμορφοι κήποι σε αυτά τα σπίτια που σε κάνουν να ζηλεύεις, δεν συμφωνείς ? και όλες αυτές οι μυρουδιές, τις βροχής, των λουλουδιών, ακόμα και ο καπνός απο τα τζάκια είναι το κάτι άλλο
10 γραμμάρια απλού νου αρκούν για να καταλάβουμε πόσα και πως τα απλά πράγματα μας κάνουν ευτυχισμένους, ότι μας αγγίζει αποτότε που ήμασταν παιδιά
Θυμάμαι πως βιαζόμασταν να μεγαλώσουμε και τώρα που μεγαλώσαμε να ευχόμαστε να ήμασταν παιδιά ....

-Τι σε εμποδίζει να νιώσεις ευτυχισμένος;

-Είναι τα πράγματα εκείνα που πίστευα και πιστεύω ότι «θα έπρεπε» να κάνω
Βασικά οι σκέψεις μου την καθορίζουν την ευτυχία,το σωστό και το λάθος παλεύουν για το ποιο θα επικρατήσει

Το εύκολο είναι σωστό
Συνέχισε εύκολα και θα είναι σωστό
Ο σωστός δρόμος για να βρεις το εύκολο
είναι να ξεχάσεις το σωστό δρόμο
και να ξεχάσεις ότι είναι εύκολο ( Chuang Tzu )

αφού ώρες ώρες λέω πως ζώ μέσα σε μια ζούγκλα και μέσα σε όλα αυτά ψάχνοντας για θρεπτικούς ανθρώπους πάω και πέφτω πάνω σε αυτούς που μου τραβούν και ότι θρεπτικό έχω έως ότου να συνειδητοποιήσω το πώς επηρεάζουν οι σκέψεις τη συναισθηματική μου κατάσταση έχω χάσει αρκετό πολύτιμο χρόνο και με βάση την μέχρι σήμερα εμπειρία μου θα σου εκμυστηρευτώ πως τα περισσότερα είναι δημιουργήματα του μυαλού μου

-Μου αρέσει άμα μιλάς ετσι φευγάτε

-Το λές αλήθεια ? μόνο εσύ με καταλαβαίνεις μοναξιά μου

-Οχι για αυτό το λόγο , αλλά .........γιατί .......

-Ελα μην κομπιάζεις πές μου

-Να , γιατί συνεχίζεις να γράφεις σαν ένα παιδί που θέλει να μεγαλώσει αλλά το σημαντικότερο είναι πως αμα συνεχίζεις να μιλάς έτσι θα είμαστε για πάντα μαζί χαχαχαχα

-ΑΜΑ ΘΑ ΣΕ ΠΙΑΣΩ ΘΑ ΣΟΥ ΔΕΙΞΩ ΕΓΩ
Ετρεχα για αρκετή ώρα για να την πιάσω αλλά που , πιάνεται εύκολα νομίζετε ?

[fevgatos67]

-Πόσο με κάνουν να γελώ αυτά που λές

-Ανακωχή δεν αντέχω άλλο, ωραίο ήταν το τρέξιμο παντός, ξέδωσα λίγο, να, θα σταματήσω σε αυτό το παγκάκι να ξεκουραστώ, έλα δεν θα σε πειράξω έχεις τον λόγο μου είπα παραδίνωμε αν και εγώ σε κυνηγούσα

Κοιτούσα στο απέναντι σπίτι και μου έκανε εντύπωση το πόσο ωραίο κήπο είχε, γύρο γύρο τριανταφυλλιές, διάφορα πολύχρωμα φυτά ενδιάμεσα, κάποιους καταπράσινους θάμνους κομμένους με τέτοιο τρόπο που λές και ήταν αγάλματα, στο βάθος είχε πολλά & διάφορα δένδρα, λεμονιές, μανταρινιές, πορτοκαλιές, μηλιές, και πολλά άλλα, μου έκανε πολύ εντύπωση και το πόσο νοικοκυρεμένα και σε τάξη ήταν όλα όσα έβλεπα

-Φαντάζομαι πως θα είναι και αρκετά πλούσιοι αυτοί που το έχουν αυτό το σπίτι και πως θα έχουν και κηπουρούς για να το διατηρούν σε τόσο καλή κατάσταση

-Οχι δεν είναι έτσι όπως τα λές και πάμε να φύγουμε γρήγορα σε παρακαλώ απο εδώ τώρα δεν θέλω να με δούν , ελα κουνήσου σου λέω

-Μισό βρε μοναξιά τι σε έπιασε , πως κάνεις έτσι ? ... σε καλό σου θα σκοτωθώ έτσι που με τραβάς ηρέμησε ...

-Δεν θέλω να με δεί η ευτυχία

η μοναξιά είχε χαθεί και ένα μικρό κοριτσάκι ήταν δίπλα μου και μου φώναζε

-Συγνώμη κύριε , ΚΥΡΙΕΕΕΕΕ ????

-Ναι !!!!

-Μπορείτε σας παρακαλώ να με περάσετε απέναντι ?

-Μα και το ρωτάς , περίμενε λίγο

-Δεν θα μου κρατήσετε το χέρι ?

-Ναι ναι βεβαίως , έλα , πάμε γρήγορα τώρα που δεν περνά κανείς

-Ευχαριστώ κύριε είστε πολύ ευγενικός , και λίγο παραπάνω δυνατός γιατί χωρίς να το καταλάβετε μου σφιξατε πολύ δυνατά το χεράκι μου , μάλλον σαν άγχωσα έτσι που σας φώναξα προηγουμένως, αλλά και εσείς δεν με ακούγατε που σας φώναζα, να εδώ μένω και πάλι σας ευχαριστώ

-Εδώ ? κοίτα σύμπτωση και ότι κοιτούσα απο απέναντι το πόσο ωραίο κήπο έχει, και φαντάζομαι πως το ίδιο υπέροχο θα είναι και το σπίτι

-Ναι έτσι είναι, μπορείτε να έρθετε όποτε θέλετε, συγνώμη αλλά βιάζομαι πολύ αντίο σας κύριε

-Γειά σου κοριτσάκι
τρέχοντας κάτι είπε που δεν άκουγα καλά

Τι είπες ?

-Δεν με λένε κοριτσάκι

-Πως σε λένε ?

-ΕΛΠΊΔΑ

Πέρασα απέναντι ξανα και κάθισα στο παγκάκι του πάρκου , και σιγοτραγουδούσα

Μοναξιά μου όλα
μοναξιά μου τίποτα
μην μ αφήνεις τώρα
που είναι όλα ποιο δύσκολα

Απότομα ένοιωσα να κρυώνει ο ιδρώτας στο πρόσωπο μου , και χωρίς να γυρίσω καθόλου κατάλαβα πως μέσα σε μια στιγμή είχε επιστρέψει

Για αρκετή ώρα δεν έλεγα τίποτα, ήξερα απλά πως ήταν δίπλα μου, και με κρύωνε, πρώτα εξωτερικά, και όσο περνούσε η ώρα όλο και προχωρούσε, με πονούσε το κρύο, και δεν έκανα τίποτα για αυτό, μέχρι που δεν άντεξα άλλο και τις φώναξα δυνατά

ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΣΕ ΚΑΝΩ ΠΑΡΕΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΜΑΘΑΙΝΩ ΑΠΟ ΕΣΕΝΑ ΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΩ

Έδωσα μια στο σώμα μου και όσο και αν άγαρμπα πετάχτηκα συνέχισα να περπατάω και μετά από λίγο να τρέχω
Δεν με ένοιαζε τίποτα εκείνη την στιγμή, η ευτυχία είναι διαδρομή & οχι προορισμός, έλεγα και το απολάμβανα στην πράξη



Η βροχή δεν έλεγε να σταματήσει και ήμουν απο αυτούς που δεν την φοβόντουσαν μιας και ήμουν ήδη βρεγμένος, και κουρασμένος ήθελα τόσο ένα ήσυχο, στεγνό, και καθαρό μέρος όσο τίποτα άλλο

-Δεν έχω που να πάω μοναξιά μπορώ να έρθω σπίτι σου ?

-Και το ρωτάς ? άλλο που δεν θέλω

Η μοναξιά που με τόση άνεση με ξεναγούσε στο σπίτι της, αν και λόγο της κούρασης μου λίγα πράγματα καταλάβαινα, έδειχνε να είναι λίγο νευρική, ίσως να φοβόταν μην τυχών και δεν μου άρεσε κατά τα άλλα παράξενο σπίτι της
Το πρώτο πράγμα που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν πως όλα ήταν μαυρόασπρα μέσα σε αυτό, καθώς και η διακόσμηση, όλα ήταν μονά

-Εδώ είναι το δωμάτιό σου φευγάτε, εδώ δεν πρόκειται να σε ενοχλήσει τίποτα, και κανείς, και ποτέ, μόνο άμα με χρειαστείς ξέρεις εσύ με μια σου σκέψη, η με το να πατήσεις το ::on:: ……..

Ίσα που πρόλαβα να την ευχαριστήσω, ξεράθηκα σαν λέμε στην κυριολεξία

Ούτε που ξέρω πόσες ώρες κοιμήθηκα και αισθανόμουν αυτό το γλυκό μούδιασμα σε όλο μου το κορμί, μέσα στην απόλυτη ησυχία που άκουγα την αναπνοή μου, και ήταν τόσο ανάλαφρη, επιτέλους είπα
Σηκώθηκα και πήγα μέχρι το ένα στενόμακρο παράθυρο ήταν τόσο λεπτό που δεν χωρούσαν και τα 2 μάτια μου να δουν έξω, παρά μόνο ένα κάθε φορά
Μου έκανε εντύπωση πως υπήρχαν κάποιες κυρίες στα μαύρα και κάποιες άλλες στα λευκά και τις ακολουθούσαν πλήθος ατόμων που ήταν όμως ανακατεμένα ντυμένοι αυτοί, αλλά πάντα με βάση το λευκό και το μαύρο
Σε κάθε τι που λέγαν αυτές οι κυρίες ανταποκρινόταν όσοι τις ακολουθούσαν με πνιχτές φωνές, παράξενα πράγματα συμβαίνουν

[fevgatos67]

εδώ σκέφτηκα αλλά η περιέργειά μου πεινούσε και δεν είχα άλλη επιλογή απο το να την ταΐσω
Χωρίς δεύτερη σκέψη πάτησα το ::on:: κουμπί και σε λίγο εμφανίστηκε η μοναξιά

-Καλημέρα μοναξιά μου !!!!

-ΣΣΣΣΣΣΣ εδώ δεν λέμε καλημέρα, κοιτώντας τον άλλον στα μάτια είναι αρκετό
Έχω αρκετά να σου μάθω
ρώτα με όμως ότι θες, απλά στο σπίτι υπάρχουν ορισμένοι κανόνες που θα πρέπει να σέβονται όλοι

-Εντάξει τότε, καταρχήν θέλω να σε ευχαριστήσω για το ότι δέχθηκες να με φιλοξενήσεις, και το ότι αυτή η ησυχία που είχα πολύ ανάγκη μεξεκούρασε, γαλήνεψε, χαλάρωσε, αλλά με παραξενεύουν και κάποια πράγματα δεν λέω είναι κάπως ...........παράξενα

-Πριν συνεχίσεις πάμε μια βόλτα έξω ? θα στα εξηγήσω όλα, α τα ρούχα σου ήταν μούσκεμα αλλά μην ανησυχείς εδώ σου έχω ότι χρειαστείς, σίγουρα θα σε παραξενεύει το ότι είναι όλα άσπρα η μαύρα ε ? έχουμε απλοποιήσει τα πράγματα ανάλογα με την διάθεση που θες να δείχνεις η να έχεις και............

-Μοναξιά μου συγνώμη που γελάω τόσο αλλά μου φαίνονται τόσο αστεία

-Εδώ δεν μπορείς κάτω από ονόματα η πίσω απο ---φευγάτες--- μάσκες να κρυφτείς
Όταν δεν θα μπορείς ποια να ξοδέψεις τον χρόνο σου
Οταν θα έχουν αποκτήσει μια άλλη αξία τα πράγματα που μέχρι χτες υποτιμούσες
Οταν θα έχεις ποια ωριμάσει
Ισως θα αρχίσεις να λες στις σκέψεις σου ΠΑΡΑΤΗΣΤΕ ΜΕ
Ισως τότε βιώσεις το όνειρο
Ισως τα πλην να γίνουν σην και τα δια να γίνουν επί
Θυμάσαι τι μου έλεγες τις προάλλες ?

΄΄΄Ποιος άραγε να είμαι ?
Πες μου έστω , που μέσα μου βρίσκομαι
Βαρέθηκα φαντάσματα να κυνηγώ΄΄΄

Πάρε την απόφαση να αλλάξεις σκεπτικό , γιατί ζεις στο ψέμα, στο παραμυθένιο κόσμο σου
Δες τα λάθη σου και διόρθωσε τα, ένωσε όλα τα κομμάτια σου και γίνε ένα ξανά και μην επιτρέψεις ακραία σκεπτικά να σε διαιρούν και να βασιλεύουν τα ίδια λάθει
Μην βιαστής να απαντήσεις κάτσε και σκέψου πρώτα όσο θες μην αντιδράσεις τώρα από συνήθειο και μου αραδιάσεις όλες τιςκονσερβοποιημένες απαντήσεις σου
Ποιος ο λόγος να σου αποδείξω το δίκιο μου άμα στο τέλος μου πεις πως έτσι ήσουν έτσι είσαι και έτσι θα παραμείνεις
Θέσε και αποδέξου τα πλαίσια των σημερινών πραγματικών δυνατοτήτων σου, με νέα σχέδια νέα οράματα, για το τι θες και κάνε το ΠΡΑΞΗ
Θέλω να μην αποσπάτε η προσοχή σου και να το καταλαβαίνεις απο μόνος σου, τόσο απλά
κάτι σαν τις μαυρόασπρες φωτογραφίες δείχνουν την ουσία του θέματος χωρίς να σου αποσπούν την προσοχή τα χρώματα
..............Τώρα πήρα φόρα θα πω και άλλα................
ξέρω πως σου αρέσουν οι διαφημίσεις και αυτή η ατάκα θα σε κάνει να γελάσεις
για να δω χαμόγελο ? ................ ναι ............. έλα ............να το, το βλέπω είναι ακριβός πίσω από τα σφιγμένα χείλη σου ...................δεν μεξεγελάς εμένα σε ξέρω καλά

Ε δεν άντεξα έσκασα στα γέλια, για άλλη μια φορά, θυμήθηκα την διαφήμιση, γελάγαμε παρέα μέχρι την στιγμή που ακούστηκε κάτι ναγρατζουνίζει την πόρτα, με δυσκολία συγκρατούσα τα γέλια μου μέχρι την στιγμή που άνοιξα την πόρτα και είδα...............την μελαγχολία να μου λέει

Μαζί σου θα τρέξω
και θα σε προλάβω
μπροστά απο σκέψεις
που τώρα διχάζουν

σε σκέψεις που θέλουν
τα φτερά σου να κόψουν
και αυτο που φοβούνται

την πλάτη σαν στρέψεις
και τότε πεθάνουν
και τότε ποια πάψουν

Ολα σε αυτήν την πόλη γυρίζουν
Και περιστρέφονται στο ίδιο λάθος

Έκλεισα την πόρτα με όση δύναμη είχα και στεκόμουν για αρκετή ώρα, αμήχανος, το μόνο που γνώριζα ήταν πως με θα με περίμενε εκεί απ έξω, ακόμα και ο ψίθυρος της μοναξιάς ακούστηκε σαν βροντή στα αυτιά μου

-Να σου θυμίσω πως τα πάντα που βλέπεις γύρο σου δεν είναι τίποτα άλλο απο παραμορφωτικούς καθρέπτες των όσων είσαι εσύ στην πραγματικότητα

- Τι είναι αυτά που λές πάλι άρχισες πάλι ? δεν άκουσες τι είπε ? και ξέρεις πολύ καλά πως κάθε φορά αυτή μαζί με τις άλλες κολλητές της θα κάνουν πράξη αυτά που λένε, και πάντα έρχονται εκεί που πάει να σκάσει έστω και ένα γέλιο μου, εδώ ήσουν την είδες και την άκουσες, λες και έχω κάνει κάτι πολύ κακό και μια κατάρα με κυνηγάει, ποιος η ποια να θέλει το κακό μου ? σε τι έχω φταίξει ? ποιον έχω πειράξει ? ακόμα και μόνος μου που είμαι εδώ και τόσο καιρό που ούτε τα βλέμμα ανθρώπων δεν κοιτώ, ούτε παρέα με κανέναν κάνω, ούτε καν σχολιάζω ακόμα και αυτούς που με κοροϊδεύουν, σαν τι περισσότερο να κάνω ? να γίνω αόρατος ? αν έστω υπήρχε αυτή η δυνατότητα να είσαι σίγουρη πως θα το έκανα, θα θυμάσαι τότε που είχα φτάσει στα σημερινά σύνορά μου τότε που ήθελα να περάσω στην απέναντι μεριά και τότε βρέθηκες εσύ και με συγκράτησες πως αν κάνω έστω και ένα βήμα επιστροφή δεν έχει και πως κανένας δεν γύρισε απο εκει για να μας πει αν είναι χειρότερα η έστω καλύτερα..................... .........................

- Άντε πάλι να τ αρμέξουμεεεε βρε μπουμπουνοκέφαλε εγώ είπα μια πρόταση και εσύ έφτασες στην καταστροφή του κόσμου σου, καλά για τις μεταφυσικές σου ανησυχίες ούτε λόγος, πάλι καλά που δεν είπες για μάγισσες και για χαρτορίχτρες, πως σου ξέφυγε βρε αστροπελέκι ?
Ασε ξέρω τι θέλεις να ακούσεις

>>> Εχεις ξεφυγγ ???<<<.......
έτσι μπράβο και έχεις ωραίο χαμόγελο

- Εντάξει κέρδισες πάλι αφού με έκανες να χαμογελάσω , έλα πες τώρα τι ήθελες να μου πεις πριν

- Πόσα πράγματα μπορείς να δεις με τα μάτια σου ?
Αντικείμενα που είναι μπροστά σου έτσι δεν είναι ?
Τα χέρια σου και μέρος από το σώμα σου ε ?

[fevgatos67]

Το πρόσωπό σου όμως ?
Την πλάτη σου ?
Πίσω από τοίχους η πόρτες ?
Γενικά πίσω απο το κάθε τι ?
Ασφαλώς και όχι μέχρι που ανακάλυψαν τον καθρέπτηηηηηη και τι κάνουν οι άνθρωποι όταν βρεθούν μπροστά σε έναν καθρέπτη ?
Βλέπουν αυτά που με τα μάτια τους δεν μπορούν σωστά ?
Το θέμα είναι πως όλοι οι καθρέπτες δεν είναι το ίδιο γιατί ορισμένοι απο την κατασκευή τους και ανάλογα με την κλίση τους σε παραμορφώνουν, πόσες φορές σου έχω πει πως ένας καλός ο φίλος μοιάζει με έναν καλό καθρέπτη που σε δείχνει έτσι ακριβός όπως είσαι χωρίς να σε παραμορφώνει ?

- Ακόμα και εσύ μοναξιά μου είσαι καθρέπτης ?

- Ακόμα και εγώ και επειδή όταν έρχεσαι σε εμένα είναι γιατί ψάχνεις για απαντήσεις, αυτό που βλέπεις σε εμένα δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που είσαι στην πραγματικότητα, αυτό μόνο οι άνθρωποι το μπορούν, και πρέπει να μην χάνεις το κουράγιο σου και συνεχώς να ψάχνεις, σαν να λέμε κιπ γουολκιν, και οχι να πλακώνεσαι στο τζονι γουολκερ γιατί δεν μπορείς να αντέξεις την πραγματικότητα και γιατί έτσι μπορείς να φαντασιώνεσαι το όραμά σου, αυτό λέγεται εικονική πραγματικότητα, όσο είσαι μέσα σε αυτήν είναι καλά αλλά νομίζεις, γιατί αυτό που βλέπεις μέσα απο αυτό είναι ενα ψέμα, ένα έργο που τα πάντα είναι με ωραία γραφικά αλλά ψεύτικα
Αυτή είναι αλήθεια μου για τα ψέματά σου και για τις ψεύτικες υπάρξεις σου, που εγώ αποκαλώ

- Και πώς Μοναξιά μου ξεχωρίζεις την αλήθεια απο το ψέμα ?
Αν είχε γεύση ίσως να ήταν ευκολότερο, γλυκιά για την αλήθεια και πικρή για το ψέμα, αλλά και απο την άλλη έχουμε συνηθίσει να λέμε πως η αλήθεια είναι πικρή και πονάει και πως το ψέμα είναι πειρασμός, και γλυκός μάλιστα
Εδώ μάταια προσπαθώ να πείσω, πως το ψέμα είναι η κάθε στροφή στον δρόμο προς την αλήθεια που είναι ευθεία εμπρός μας

- Η αλήθεια είναι φως που κανένα σκοτάδι δεν μπορεί να την σβήσει, γιατί πολύ απλά το σκοτάδι υπάρχει μόνο στην περίπτωση τις έλλειψης του φωτός
Το ψέμα - σκοτάδι , το τροφοδοτεί ο φόβος
Ο φόβος ως σύμβουλος είναι αυτός που δημιουργεί τα περισσότερα προβλήματα, απο αυτόν ξεκινάνε όλα, αυτός τα προκαλεί, ενώ θα έπρεπε απλά να μας προειδοποιεί για ενδεχόμενο κίνδυνο και να έχουμε υπ όψιν κάποιες εναλλακτικές και όχι σαν σύμβουλο
Ψάχνει και βρίσκει χώρο στο κενό που αφήνει η έλλειψη τις γνώσης, και όταν το ανακαλύψει τρυπώνει σαν να λέμε εκεί που δεν τον σπέρνουν, και όσο καλλιεργούμε τον η τους φόβος τόσο αυτός εδραιώνεται και αποκτά

λόγο και αντιπροσωπεύει τα κενά μας σκορπώντας χωρίς κανένα φραγμό την σύγχυση και ενα πλήθος απο ενοχές για κάτι που δεν έκανες ΄΄΄σωστά΄΄΄ ενώ σε είχε προειδοποιήσει καλύπτοντας πάντα την θέση του ρίχνοντας πάντα το φταίξιμο στους άλλους

- Μα πως μας φοβίζει ? τι μας λέει ? πως το καταφέρνει αυτό ? ........

- Και περιμένεις να σου απαντήσει ένας καθρέπτης ? ένα χαμόγελο μπορώ να σου χαρίσω και αυτό όταν ανακαλύψεις μια ενδιαφέρουσα ερώτηση σαν και αυτή

- Πες μου κάτι μοναξιά μου , αφού είσαι ο καθρέπτης μου όπως λες γιατί με βλέπω από την μέση και πάνω ? και το υπόλοιπο σώμα μου γιατί είναι θολό ?

- Γιατί ο κάθε καθρέπτης , εστιάζει διαφορετικά , για παράδειγμα εγώ ως καθρέπτης μοναξιάς εστιάζω στην καρδιά και στο μυαλό σου, στο δίπλα δωμάτιο των αναμνήσεων βρίσκονται οι καθρέπτες των όσων έχεις γνωρίσει και αν θες να πάμε να ρίξουμε μια ματιά, μάλιστα θα σεκαταπλήξω με με κάποια τρικ που έχω
με την ιδιότητά μου ως καθρέπτης σου

- Με φέρνεις σε δύσκολη θέση, προσπαθώ να τις αποφύγω, δεν λέω πως δεν υπάρχουν και κάποιες ωραίες αλλά η κάθε ανάμνηση είναι σαν ντόμινο πέφτει η μία επάνω στην άλλη και στο τέλος ανάλογα με την τελευταία ανάμνηση, καλή η κακή πέφτει επάνω μου και με κάνει να νοιώθω ανάλογα

- Ναι αλλά μαζί μου έχεις ξαναπάει ? άλλωστε μόνο εσύ μπορείς να τα ρίξεις σωστά ? και το σημαντικότερο, που είναι και η έκπληξή μου, βρίσκεται στους γύρο τοίχους του δωματίου και δεν το έχεις καν παρατηρήσει γιατί μαζί θα πάρουμε και το φως τις φαντασίας και είμαι σίγουρη πως θα ξετρελαθείς .................... έλα μην κάθεσαι και το σκέφτεσαι, άλλο να στο λέω και άλλο να το δεις και μόνος σου

- χμμμμ κανόνισε να αξίζει τον κόπο γιατί αν συμβεί αυτό που φοβάμαι, μην να το πάρεις ως απειλή αυτό που θα πω αλλά ως προειδοποίηση, η κάθε κακή ανάμνηση είναι χειρότερη και από τον κρύο βοριά, και την πρώτη φορά που το ένοιωσα, μου έδωσαν να πιω κάτι για να με ζεστάνει και να με κρατήσει ζεστό, μέχρι να καταλάβω πως τελικά σου κάνει χειρότερο κακό από το κρύο, πέρασε πολύς καιρός, αλλά στην απελπισία του ο άνθρωπός δοκιμάζει ότι του πουν, κάτι σαν τον ναυαγό που τραβάει τα μαλλιά του νομίζοντας πως έτσι θα σωθεί

- Είμαι τόσο σίγουρη πως θα σου αρέσει ευχάριστα η έκπληξή μου & που με το δάκρυ σου θα έχω να πίνω για πολύ καιρό

Άνοιξα την πόρτα που οδηγεί στο δωμάτιο των αναμνήσεων, ένας στενόμακρος διάδρομος που χωρούσε μόνο εμένα, πίσω μου ακολουθούσε η μοναξιά, δεξιά και αριστερά του διαδρόμου, φωτογραφίες δικές μου, κάθε μία από αυτές μου φέρνουν στον νου μου στιγμές που ούτε με χίλιες λέξεις δεν περιγράφονται, στο τέλος του διαδρόμου και μέσα απο ένα πέρασμα μόνο, να καταλήγει στο κέντρο του δωματίου και σαν να ήταν αρχαίο θέατρο, αλλά σε σπιράλ ανοδικό, να είναι γεμάτο απο τα ντόμινο των αναμνήσεων, όλα τακτοποιημένα σε ίσες αποστάσεις και σε τάξη

- Φτάσαμε μοναξιά , και τώρα ? δεν πρόκειται πάντως να κοιτάξω καμία ανάμνηση γιατί ήδη σου εξήγησα τι θα συμβεί, λοιπόν ? για δείξε μου

- Κατ αρχήν έλα σιγά σιγά προς το μέρος μου, δεν βρίσκεται εκεί αυτό που θέλω να σου δείξω, είσαι και θρεφταράκι και με μιά απότομη κίνηση αργεί το κακό να γίνει ?
Θα σου δείξω με το φως της φαντασίας τι βρίσκεται στους γύρο τοίχους

Η περιέργειά μου είχε φτάσει στο αποκορύφωμα, παρ όλα τα πειράγματα της δεν είπα τίποτε, μέχρι την στιγμή που μέσω ενός άλλου διαδρόμου με οδήγησε σε ένα άλλο χώρο που είχε με την σειρά του και άλλες εισόδους τριγύρω και που επάνω σε κάθε μία είσοδο είχε και μια επιγραφή
Μπήκαμε σε αυτή που έγραφε e-psychology, λες και βρισκόμουν στην μέση της σκηνής σε αρχαίο θέατρο, το περίεργο ήταν πως δεν υπήρχαν θεατές αλλά εκατοντάδες καθρέπτες, πάνω απο τον καθένα είχε και ένα όνομα
Θεοφανία , Arsi , Marina38 , Empneustηs , Triella , giwta , Πανος , Mariah , RainAndWind , Remedy , Arktos , recearcher , Soft , Αφωτεινη ,sabb , Incect , john11 , και πολλοί άλλοι που λόγο τις απόστασης δεν έβλεπα

[fevgatos67]

- Μην ντρέπεσαι Φευγάτε φώναξε δυνατά αυτό που θες να ρωτήσεις

- Γιατί δεν με αναγνωρίζω ? γιατί δεν μου αρέσει τίποτα όπως κάποτε ? τι έχω πάθει ? Σαν να μην φτάνουν όλα τα εμπόδια που υπάρχουν γύρο μας βάζω και δικά μου γιατί άραγε ?

Και τότε συνέβη το εξής αναπάντεχο , είδα τα σημάδια επάνω μου που μέχρι τότε δεν έβλεπα μόνο ένοιωθα, μια χαρμόσυνη λύπη με είχε κυριεύσει, και ......όλα συντονισμένα, εικόνα, ήχος, σε μια αίσθηση
Στάθηκα μπροστά σε έναν καθρέπτη,που επανω έγραφε RainAndWind
δεν ήταν κάποιος μοντέρνος, ούτε καινούργιος, ούτε γυαλιστερός.λίγο παλιός, με φθαρμένη τσίγκινη κορνίζα, με το ασήμι του πίσω φαγωμένο εδώ κι εκεί, με τη λάμψη του μαλακομένη από το χρόνο, ένας καθρέφτης ευγενικός μέσα του είχε μια λάμψη που δεν έδειχνε την μορφή μου, μόνο σκιές μέσα στην λάμψη του, προσδιόριζαν το σχήμα του προσώπου μου, απ όσο μπορούσα να διακρίνω
Άπλωσα το χέρι μου επάνω του να διώξω την σκόνη και ...........κατατρόμαξα που ξαφνικά κάτι με άγγιζε στο πρόσωπο, για μια στιγμή έκανα να φύγω αλλά η περιέργειά μου ήταν ποιο δυνατή απο τον φόβο μου
Έκανα πάλι την ίδια κίνηση ποιο απαλά, σχεδόν διστακτικά και ........ ξανά η ίδια αίσθηση στο πρόσωπό μου, συνέχισα παρ όλη την ταραχή, μέχρι την στιγμή που άκουσα μιά φωνή μέσα απο τον καθρέπτη

- ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΜΕ ΣΚΟΥΠΊΖΕΙΣ ΆΜΑ ΔΕΝ ΈΡΘΕΙΣ ΠΟΙΟ ΚΟΝΤΆ ΔΕΝ ΠΡΌΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΊΠΟΤΕ

Περιττό να σας πω που έφτασα με ένα σάλτο απο την τρομάρα μου, ίσως άσχετο αλλά άμα ηταν ολημπιακό άθλημα, το χρυσό θα το είχα σίγουρο, η φωνή όμως μέσα απο τον καθρέπτη συνέχιζε να ακούγεται

-ΓΙΟΥ ΧΟΥΥΥ ΧΕΛΟΟΟΥΥΥΥ ΦΟΛΟΥ ΜΙΙΙΙ ΚΑΛΕΕΕΕΕ ΚΑΜ ΤΟΥ ΔΏΘΕ .....ΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΜΟΥ ΜΕΣΑ ΤΙ ΓΛΩΣΣΆ ΝΑ ΜΙΛΆΕΙ ΕΤΟΥΤΟΣ?

-Σε εμένα μιλάς ?

-ΟΧΙ ΚΑΛΕ ΣΤΟΥ ΑΓΟΡΙΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΠΕΙΤΕ ΤΟΥ ΠΩΣ ΤΟΝ ΘΕΛΩ ..........ΣΕ ΕΣΕΝΑ ΦΥΣΙΚΑ ΕΔΩ ΕΣΥ ΜΙΛΑΣ ΣΤΗΝ ΜΟΝΑΞΙΑ ΣΟΥ , ΣΤΑ ΝΤΟΜΙΝΑ ΣΟΥ , ΚΑΙ ΕΓΩ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΣΕ ΠΟΙΑ ΆΛΛΑ,,,, ΣΟΥ,,,, ΣΕ ΈΝΑΝ ΚΑΘΡΈΠΤΗ ΘΑ ΚΟΛΛΉΣΕΙΣ ?
Θέλω να είμαι ένας καθρέφτης ευγενικός με το πρόσωπό σου και με το δικό μου πρόσωπο. Δε θέλω να σε τρομάζω με τη λάμψη μου, θέλω να σε κάνω να ονειρεύεσαι δίχως φόβο.

Πλησίασα διστακτικά, στο πάνω μέρος έγραφε RainAndWind, αφού στάθηκα μπροστά του ξανά είπα μέσα μου μην φοβάσαι τις σκιές, ούτε το σκοτάδι, ούτε αυτό που θα δεις, ότι και αν είναι ζήσε το όσο ποιο έντονα μπορείς

RainAndWind
-ΣΕ ΒΑΣΑΝΙΖΕΙ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΣΟΥ ΠΑΛΙ ΣΑΝ ΤΟ ΔΟΝΤΙ ΠΟΥ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΣΕ ΚΑΙΡΟ ΟΤΑΝ ΚΑΤΙ ΚΡΥΟ ΤΟ ΑΓΓΙΞΕΙ ΣΟΥ ΘΥΜΙΖΕΙΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΑΦΙΑΧΤΟ .

soft
-Bλεπεις κατι που ισως εσυ δεν εχεις ,και ισως να ηθελες δυναμη προσφορα που σημαινει χαρα ,ανοιγμα μαλακωμα ικανοποιηση πεισμα,αλλαγη θεληση για ανατρωπες
Καθρεπτιζεις
ενα πλεχτο πoυ το εχεις φορεσει πολυ καιρο ,και παρολο που αρχιζουν να φευγουν οι ποντοι του και να ξηλωνεται ,και να μη σουπροσφερει αλλο αυτο που σου προσφεραι ΑΣΦΑΛΕΙΑ ας πουμε
επιμενεις να το φορας ,απο συνηθεια ,και γιατι νομιζεις οτι αλλο πλεχτο δεν θα μπορει να σου προσφερει την ασφαλεια αυτου που φοραςτοσα χρονια Ο τρομος και ο φοβος του αγνωστου.
,και οι καθρεφτες ,που ακομα και μπροστα τους να σταθουμε γυμνοι θα βλεπουμε μεσα τους την αντανακλαση του εαυτου μαςπαραμορφωμενη ,γιατι ετσι θελουμε ετσι μας βολευει , ,γιατι εχουμε ντυσει τα ματια μας ,με την εικονα του παρελθον τος της συνηθειας και της επαναληψη ς Δυσκολα φευγεις απο αυτα που θεωρεις μεχρι τωρα κεκτημενα δικα σου και περιουσια σου.
Και οταν θα πεταξουμε ολα τα παραπανω και σταθουμε μπροστα χωρις ολες αυτες τις αυτοπροβολες και με γυμνια αληθινη θα τρομαξειςστη αρχη ,και θα πισωγυρναμε αλλα ,οχι παντα και απαραιτητα απο φοβο μονο ,αλλα γιατι θα εχουμε χασει κατι το οικειο που γνωριζαμε,και μπαινουμε σε αλλες αντανακλασεις βλεπουμε και πισω απο το καθρεπτη ,και αυτες τρομαζουν ,και μας δινουν μια πικρη γευση στoστομα
Δες το αλλιως σαν σε ενα μερος που δεν γνωριζεις καθολου , Ειμαι σιγουρη οτι μια αγωνια θα την εχεις ,και μια ανησυχια ,μηπως δεν το βρεις ,και ισως απο τη προηγουμενη να ανοιξεις και κανενα χαρτη ,να σιγουρευτεις την πορεια που θα ακολουθησεις
αλλα μεχρι να φτασεις στη πορτα και να παρκαρεις ,θα εισαι στο δρομο ,και αναλογα ποσο μακρυς ειναι ο προορισμος σου .......
Αλλα ξερεις να οδηγας ,και ξερεςι να προσανατολιζεσαι

crazy_diamond
Πατιναρισμένη μπρούντζινη κορνίζα και θαμπή επιφάνεια. Είναι μονάχα ο χρόνος που αναπνέει επάνω στην ύλη κι αυτό μη σε φοβίζει.Νιώσε την υφή. Κάπως έτσι άφησες κι εσύ τα χνώτα σου επάνω σ’ ένα τζάμι κάποιο χειμωνιάτικο πρωί, ίσα ίσα για να χαράξεις με τ’ ακροδάχτυλα μια λέξη. Ονόματα. Και αδέσποτα- σφήνες που δε θα πάψουν ίσως και ποτέ τους να γαβγίζουν.
Όσο πεινάνε, όσο αισθάνονται τη δίψα.
Εσύ αυτιά τεντωμένα στο μουσικό του δρόμου.
Παίζει με το ακορντεόν του κάτω απ’ το παραθύρι σου μία ταραντέλλα. Θυμάσαι;
Γαβ άλφα, γαβ βήτα, γαβ, που όλο και πιο σπάνια ωμέγα.

Ένα ρο σου λείπει. Αυτό που σου αφήνει στη χούφτα κάθε ρό-δι που χωρίζεται στα δύο. Το άλλο αντανακλάται στον καθρέφτη.
Όχι τόσο κόκκινο και σα να έρχεται από κάποιο μακρινό του παρελθόντος κήπο. Μα και πάλι δικό σου κομμάτι και αυτό.
Και με δύο ρο, σκέφτομαι πως ίσως, όλο και πιο δύσκολο να γέρνει στο πλάι αυτή η ρημάδα η ισορροπία,
όλο και πιο σταθερά τα πόδια, κι ας έχουν και σημάδια.



iberis
όσο ευαίσθητος κι αν είναι κάποιος, όσο κι αν πονάει, όσο εγκλωβισμένος αν νιώθει σε μία κατάσταση, όσο κι αν αναζητάει κάποια πράγματα αλλά δεν υπάρχει κάποιος να του τα δώσει..έρχεται η στιγμή της συνειδητοποίησης που εκεί παίρνει αποφάσεις

Mετά την μπόρα πάντα βγαίνει το ουράνιο τόξο. ;)

[fevgatos67]

Θεοφανία
Ωραία η φιλοσοφία, αλλά μερικές φορές πρέπει να παίρνουμε αποφάσεις δυναμικές, όσο δύσκολες και αν είναι. Που ξέρεις? Μπορεί έτσι να σωθεις....:)

John11
Τι ωραίος τρόπος να δει κανείς την αλήθεια!

γιώτα2
Εχεις αρχισει να συνηδειτοποιεις καποια πραγματα Φευγατε,εχεις αρχισει να θωρακιζεις τον εαυτο σου,ξυπνας απο τον ληθαργο καιπροσαρμοζεσαι σε μια διαφορετικη πραγματικοτητα.Μπορεις να βλεπεις πιο καθαρα,μπορεις ν΄αντεξεις αυτα που παλαιοτερα σε πονουσαν πολυ.Ξερεις οτι ποναει αλλα εισαι πιο δυνατος.







Η γνώση που με κερνάς είναι απόσταγμα του ποιο πολυτίμου και δυσεύρετου νέκταρ και που τελικά είναι μύθος που λένε πως είναι προνόμιο των θεών

Κάποια στιγμή η βροχή θα σταματήσει , αυτό περιμένω , και μετά θα μαζέψω όσα περισσότερα ΡΟ μπορώ , μπορεί να μου έχουν τελειώσει τα δικά μου , αλλά χάρη στο κέρασμα σου θα την βγάλω και αυτή την φορά

-Ξέρεις τι μου αρέσει σε εσένα μοναξιά μου ? πως μπορείς να με κάνεις να βλέπω το ίδιο πράγμα από διαφορετική πλευρά, είσαι η καλύτερη μου φίλη




- Έτσι είναι αν έτσι το θέλεις η το επιθυμείς, μάλλον όχι επιθυμείς γιατί αυτός΄ ο όρος περιέχει τον θυμό, έτσι θέλεις
Δεν μου είπες τελικά για το αναπόφευκτο, τι είναι ? κάποιο απο τα αλληγορικά σου παιχνίδια ? αν ναι μπορώ να συμμετέχω ?




-Ναι αμέ όποιος θέλει μπορεί να συμμετέχει και να πάρει τον λόγο η τον ρόλο που θέλει, κάπου διάβασα πως αρκετοί άνθρωποι μπροστά σου προσέχουν τι λένε, αν τους δώσεις μια μάσκα όμως ?




Έχω δαπανήσει πολύ χρόνο στην ζωή μου ψάχνοντας το γιατί




Στο παιχνίδι του γιατί δεν υπάρχει μια απάντηση, δεν είναι λίγες οι φορές που ένα γιατί, στέκεται σαν εμπόδιο στην καθημερινότητά μας, αν δεν πεις γιατί έτσι, πάει έμεινες εκεί κολλημένος στο εμπόδιο, είναι καλύτερα να μένουν τα πράγματα έτσι όπως είναι, χαλάνε οι ισορροπίες σε διαφορετική περίπτωση και χάνεται η αυθεντικότητα σε ότι κάνουμε οι πιστεύουμε, ακόμα και η ασχήμια παίζει τον ρόλο της, πως θα θα μπορούσαμε να αναγνωρίσουμε την αξία τις ομορφιάς αν δεν την συγκρίναμε δίπλα στην ασχήμια ?




Πως κατορθώνεις να μου δείχνεις και κάτι το διαφορετικό κάθε φορά ?




-Μα με το φως τις φαντασίας τι άλλο ?

-Η σκέψεις είναι όπως το νερό στον οργανισμό μας , χωρίς αυτές δεν μπορείς να ζήσεις




Είναι ανυπολόγιστης αξίας και δυστυχώς στην καθημερινότητά μας δεν κατέχει μια από τις πρώτες θέσεις




Όταν θεωρούμε κάτι δεδομένο, αυτόματα μπαίνει σε δεύτερη για να μην πω και τρίτη μοίρα στην ζωή μας, μόνο αν μας λείψει αναγνωρίζουμε τι κρατούσαμε μέχρι τότε στα χέρια μας




Όπως το νερό έτσι και οι σκέψεις περνάνε από πολλά στάδια μέχρι να πέσουν επάνω σου, και κανένα από αυτά δεν σου δίνει την ίδια αίσθηση, η σου καλύπτει την ίδια ανάγκη
Mπορεί να χαίρετε ένα μικρό παιδί την θέα σε κάθε μικρή λιμνούλα, και την αίσθηση που θα του δώσει η έκρηξη που προκαλεί σε αυτό το παράξενο πράγμα που πατάει και όλοι τρέχουν μακριά κάθε φορά, και παρόλες τις φωνές αξίζει τον κόπο να το ξανακάνει, άλλωστε είναι δεδομένο πως στο σπίτι θα ξαναγίνει πάλι βασιλιάς




-Πόσο πολύ μου έχει λείψει αυτή η αίσθηση μοναξιά, όσο για το βασιλιάς τότε δεν το γνώριζα, ούτε το ένιωσα, τέτοιες έννοιες τις προσθέτεις όταν μεγαλώσεις




-Σαν μια λευκή σελίδα γεννιόμαστε που πάνω σε αυτή γράφετε η γνώση απο αυτά που μαθαίνουμε και όσο ζούμε μαθαίνουμε , και δεν εννοώ ζωη απο την ημερομηνία επηβήβασης στο τρένο τις ζωής ,μέχρι τον σταθμό αποβίβασης , αλλά αυτή χαράσεται η γράφεται βαθειά και με ανεξίτηλα χρώματα απο τον χρόνο
Μόνο αυτός μπορεί
Κανείς και τίποτα δε μπορεί να σβήσει τα γραφόμενά του, να καλυφθεί απο σκόνη ίσως, αλλά να ξέρεις πως θα είναι για πάντα εκεί




-Είναι αναπόφευκτο
Το νερό που φαίνεται καθαρό αλλά είναι μολυσμένο είναι αναπόφευκτο να μην σε αρωστήσει,

[fevgatos67]

Η βροχή που πέφτει επάνω σου είναι αναπόφεκτο να μην βαρήνει τα ρούχα σου , να μην σε κρυώσει αργότερα
Και οι ιδιες αδιέξοδες σκέψεις είναι αναπόφεφκτο να μην σε οδηγήσουν στα ίδια αδιέξοδα




Με μιας πετάχτηκε επάνω η μοναξιά και άρχησε να λέει




-Απο νερό οι σκέψεις γίνονται
πότε βροχή πότε πηγή
και μένουνε σε λίμνη




ποτάμια στο πρώσοπο βαθιά
στην θάλασσά της σταματά
που κολυμπώ
για εκείνη




- Αβάντι μοναξιά μου εναν καλαμαρτινό ερε γλέντια , αδικήσε μοναξιά τέτοιο ταλέντο για να μου φτιάξεις την διάθεση ? είσαι κορυφή


-Η θλίψη είναι ένας κατηφορικός δρόμος, δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια για να περπατήσεις , απλά σε παρασέρνει και στο τέλος τις διαδρομής οδηγεί στο πηγάδι τις κατάθλιψης , αν είσαι τυχερός και πιαστείς από κάπου και δεν πέσεις μέσα δεν σημαίνει πως σώθηκες , είναι σαν να λέμε πως το λιγότερο χειρότερο, είναι καλύτερο
Άμα πέσεις μέσα στο πηγάδι τις κατάθλιψης και δεν έχεις τσακιστεί μέχρι να πέσεις στο παγωμένο νερό της, στην αρχή θα λες την γλίτωσα αλλά μετά αν σταματήσεις την προσπάθεια πρώτα να κρατηθείς ζεστός , μετά να βρεις την δύναμη και τον τρόπο να σκαρφαλώσεις και που με κραυγές αγωνίας παράλληλα πιστεύεις πως κάποιος θα σε ακούσει , και που να σε ακούσει θα πρέπει να κατέβει στο σημείο που είσαι να σε πιάσει γερά και να σε ανεβάσει επάνω , αν έχει χώρο , αλλιώς ρίχνει σχοινί να τυλιχτείς επάνω του , αλλά δεν είναι σίγουρο πως θα σε τραβήξει με την πρώτη προσπάθεια , πέρα τον πόνο που σου προκαλεί όταν σφίγγει το ήδη ταλαιπωρημένο σώμα σου

[fevgatos67]

Κάπου δεν πρόσεχα αυτά που μου έλεγε –περπατούσα αβίαστα είχε πέσει ομίχλη δεν ήταν η πρώτη φορά που περπατούσα μέσα σε αυτήν άλλωστε δεν πήγαινα κάπου συγκεκριμένα, και πάντα η βόλτα με την μοναξιά ήταν ένα ταξίδι χωρίς προορισμό απλά προσπαθώ έστω να το απολαμβάνω

Θυμήθηκα μια φωτογραφία που είχα δει σε ένα περιοδικό που έδειχνε έναν άνθρωπο πάνω σε ένα παγόβουνο, στο κομμάτι που ήταν έξω από το νερό έγραφε συνειδητό και στο υπόλοιπο υποθαλάσσιο κομμάτι έγραφε υποσυνείδητο, μου είχε κάνει τόσο πολύ εντύπωση που εκείνο το βράδυ είχα ονειρευτεί πως οι άνθρωποι γεννιόντουσαν στους πόλους είτε στον βόριο είτε στον νότιο πάνω σε μια κατάλευκη επιφάνεια που με τον καιρό προχωρούν προς την θάλασσα και από την στιγμή που αποκολλιούνται από το μέχρι τότε κυρίως σώμα να ξεκινάει το ταξίδι αφήνοντας να το παρασέρνονταν τα ρεύματα, σε ένα ταξίδι χωρίς επιστροφή
Στην πορεία συναντιόντουσαν, συγκρουόντουσαν, άλλα προσπέρναγαν με μεγαλύτερη ταχύτητα, αυτό που μου είχε κάνει μεγαλύτερη εντύπωση ήταν όσα προσπαθούσαν με διάφορους τρόπους να κρατηθούν ανα μεταξύ τους, πρώτα με νοήματα, μετά πετώντας σχοινιά ο ένας στον άλλον όσα περισσότερα μπορούσαν
Επέλεγε ο καθένας το σημείο που θεωρούσαν ως το ποιο ιδανικό και έφτιαχναν μια η και περισσότερες γέφυρες

Ξύπνησα με την σκέψη πως ανάμεσα μας πάντα μας χωρίζει μια θάλασσα η ένα ποτάμι αλλά αυτό δεν είναι εμπόδιο αν κατασκευάσουμε γέφυρες, γέφυρες επικοινωνίας, όσο απλό δείχνει στο μάτι θέλει να έχεις όραμα γνώσεις, εμπειρία, θέληση, επιμονή, και όταν θα σου γκρεμίζετε μία εσύ να σηκώνεσαι και να φτιάχνεις δύο, αρκεί να μαθαίνεις από τα λάθη σου

Με μια λέξη θέλει ΜΑΣΤΟΡΙΑ΄

Αφέθηκα και το περπάτημα έγινε τρέξιμο χωρίς προσπάθεια αβίαστα μόνο που δεν μπορούσα να σταματήσω έτρεχα σε έναν κατηφορικό δρόμο και σαν κάποιος να μιλούσε ,,,,,,,,,την απέναντι ,,,,,λαλιά
- Όσο μια προσπάθεια δεν θέλει κόπο, τι συγκίνηση θα σου προσφέρει ο τερματισμός ?
Με ευχολόγια δεν βγάζεις άκρη, ταμπέλες στα μονοπάτια τις σκέψης είναι που σε οδηγούν εκεί που λένε, προς ευτυχία, προς δυστυχία, προς πάνω ραχούλα και προς κάτω ραχούλα

Οσο άκουγα τις ,,,φωνές που μπερδεύονταν η μία με την άλλη σαν κάποιος κακόγουστος DJ ανοιγοκλείνοντας την ένταση τις φωνής, κάποιες ξεχώριζαν ξαφνικά και απότομα σαν σε αφύλακτη διάβαση τρένου να βλέπεις ξαφνικά την ορμή από τον ανατριχιαστικό ήχο τις προειδοποίησης μέσα στα δέκατα του δευτερολέπτου πριν την σύγκρουση ,,,,ποτέ ένα τέτοιο ΟΧΙ δεν έχει ακουστεί τόσο δυνατά και πόσο πολύ περισσότερο αν είχε ακουστεί λίγο πιο πριν

Έπεσα στο έδαφος με τα χέρια τυλιγμένα στο κεφάλι πιστοί υπηρέτες με αυτοθυσία που όσο και αν μια ζωή είναι αντίθετα τόσο μαζί εργάζονται συνεργάζονται ακόμα και το ίδιο στο το χέρι τα δάχτυλα αν δεν είχαν τον ισχυρό αντίχειρα να στέκεται απέναντι σε άλλα τέσσερα

Πόσο με συγκινεί αυτή η σύγκληση των αντιθέτων που βρίσκουν πάντα τρόπους να συνεργάζονται

[fevgatos67]

Άνοιξα δειλά δειλά τα μάτια μου και προσπαθούσα να καταλάβω που βρισκόμουν, πονούσα παντού, σαν σκιά τα χέρια μου ταξίδευαν στον χώρο, έμπειροι ιχνηλάτες ακολουθούσαν τα σημάδια απ όλο το σώμα μέχρι να καταλήξουν στο πρόσωπο
---Όλα καλά όλα καλά --- μια από τις σκέψεις μέσα μου έλεγε μονότονα, το ίδιο και το ίδιο, έπρεπε να κάνω κάτι γρήγορα, λένε πως η μυρουδιά του φόβου τραβά από χιλιόμετρα μακριά αιμοβόρα αρπακτικά & που καθόλου δεν θα θελα να διαπιστώσω αν είναι μύθος η πραγματικότητα.
Αναρωτιόμουν τι και πώς βρέθηκα μέσα σε ένα,,,,,,,,,,,, πηγάδι ??? μα δεν μπορεί να συνέβη σε εμένα, δεν γίνεται, δεν το πιστεύω, μα πως,,,,,,,,,
Οσο περνούσε ο χρόνος τόσο το νερό πότιζε τα ρούχα με πάγωνε και έκανε το σώμα ποιο δυσκίνητο, βούλιαζα κάθε φορά που σταματούσα να κινούμε αλλά καθώς μια εσωτερική δύναμη έδινε εντολές στο σώμα να με κρατήσει στην επιφάνεια
Δεν δίνουν λύση
τα πως,
τα πότε,
τα γιατί,
ούτε και οι σπασμωδικές κινήσεις, και κυρίως οι φωνές από το καφενείο του μυαλού μου
Ωρα να κάνω πράξεις τα λόγια από τις σκέψεις που δίνουν λύσεις, πάτησα γερά με τα ποδιά μου στις μικρές πέτρες από τα τοιχώματα και εντυπωσιασμένος από τις αντοχές και την δύναμη που έχει το σώμα όταν συνεργάζεται αρμονικά, σφύριζα μελωδικά το τραγούδι τις μοναξιάς
---μοναξιά μου όλα
μην μ αφήνεις τωρα
που είναι όλα ποιο δύσκολα ---

πάνω στον ενθουσιασμό μου αφού έβλεπα πως τα κατάφερνα να ανεβαίνω, εκεί που νόμιζα πως τα σημεία στήριγμα που έβλεπα νόμιζα πως ήταν σαν και τα προηγούμενα, ποιο γρήγορα και από την ταχύτητα τις σκέψης, βρισκόμουν ξανά και ξανά στην αγκαλιά ,,,,,τις,,,
μέσα κάποιες φορές προσπαθούσα να το διασκεδάζω φωνάζοντας----- βουτάωωωω---- όμως ο καιρός περνούσε και όταν σε ένα μέρος δεν υπάρχει η εναλλαγή μέρας νύχτας ο χρόνος δεν σου δίνει την ίδια αίσθηση και η κόπωση από τις προσπάθειες δεν είναι καθόλου αμελητέα
Ούτε που θυμάμε πόσες φορές είχα προσπαθήσει και πάνω που αισθανόμουν τις δυνάμεις μου να με εγκαταλείπουν η φωνή τις μοναξιά μου υπενθύμιζε πως

-Να πέφτεις μια και να σηκώνεσαι δύο

Μέχρι την στιγμή που είπα τέρμα τα αστεία, συγκεντρώσου, σε αυτό που κάνεις, με αργά και σταθερά βήματα, χωρίς τίποτε να σε παρασύρει, έχεις μια ψυχή που κατευθύνει το σώμα, & το σώμα δεν είναι ούτε σκλάβος καμιάς σκέψης ούτε δούλος των παθών του. Υπηρέτης που είναι υπερήφανος

ένοιωθα κάποια τσιμπήματα στα πόδια και κάποιες παιδικές φωνές που έλεγαν
- Όχι ρε αυτό θα πονέσει να τον γαργαλίσουμε καλύτερα
-Εγώ λέω να τον τρομάξουμε
-Να του ρίξουμε νερό?
- Να του φωνάξουμε δυνατά ΞΥΠΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

Προσπαθούσα μέσα στη θαμπή εικόνα να διακρίνω τις κινούμενες μορφές, χελιδόνια στον ουρανό χαρά θα φέρουν σκέφτηκα, μέχρι που σαν μέσα από τα σύννεφα που κοιτούσα είδα την μορφή της να μου λέει

-Ξύπνα υπναρά μου, αν και με τα παραμιλητά και τα τινάγματα σου τα παιδιά μας έχουν ξεκαρδιστεί, ποιος ξέρει τι έβλεπες
Σου έχω ποτέ πει πόσο γλυκός είσαι όταν κοιμάσαι ? αλλά πές μου ήμουν και εγώ μέσα στο όνειρο σου ?

Μα αγάπη μου είσαι μέσα στην ζωή μου που είναι ήδη ένα όνειρο

ΤΕΛΟΣ