τι;

[berg]

Χρονια πολα τι-ποτε να ζησεις και να εχεις οτι θελεις. Βγες εξω μονη να το χαρεις με τις φιλες σου αν σου κανει κεφι χωρις να το σκεφτεις πολυ. Για το κοματι με την τουρτα γινεται να κρατησεις εσυ το κοματι και να παρω την υπολοιπη τουρτα γιατι τρελενομαι για τα γλυκα. Να ζησεις και να εισαι γερη.

[τι-ποτέ]

ε, τελικά, ναι, ένα γλυκό πρέπει να το φάμε...
μα και μια γλυκιά κουβέντα, κι αυτή, μας ανοίγει την όρεξη...
:)
ευχαριστώ για τις ευχές σου μπεργκ, κι εσύ να είσαι καλά, να κρατάς γερά!

να σας πω τι έγινε χτες, χαρτί και καλαμάρι:
τα τρία παιδιά μου μου έφεραν δώρα: ένα κόμιξ για τους αμερικάνους, και σιντί μουσικής με τους στέρεο νόβα που μ\' αρέσουν. χάρηκα κι έβαλα τα κλαματα σαν ηλίθια που είμαι. είχα στεναχωρηθεί που ακυρώθηκε η έξοδός μας, εκεί που είχε προγραμματισει ο μικρός μας. η κόρη μου μου είπε: εγώ δε θα στεναχωριόμουνα γι\' αυτό, θα στεναχωριόμουνα που ο μπαμπάς δε δέχτηκε να\'ρθει.
ήταν δλδ σαν να μου έλεγε καθαρά πως μπορώ να μιλάω. έτσι το εξέλαβα.
όταν ήρθε ο τάκης, ο γιώργος ο μικρός, του είπε με θυμό: έκανες τη μαμά να στεναχωρηθεί!
-γιατί;
-γιατί δε θέλησες να πάμε να φάμε όλοι μαζί.
-εγώ; τι λες! απλώς δε μπορούσα να πάω εκεί κάτω...
-ρε, άει από δώ....
-γιώργο, ίδιος με τη μαμά σου γίνεσαι έτσι. ακριβώς όπως το λέει αυτή.
ο μικρός στάματησε αυτόματα.
ο τάκης γέλαγε.
εμένα δε μου άρεσε αυτό. ποιο; πως τον είδα έτσι απτόητο. ούτε μια ευχή. ούτε ένα λουλούδι. τουλάχιστον μέχρι στιγμής.
εν τω μεταξύ, είναι η πρώτη χρονια που μου κάθησε να κάνω κάτι στα γενέθλιά μου.

ήρθαν τα ανήψια μου, οι φίλες της κόρης μου, η φίλη του γιού μου, ένα ζευγάρι που μένουμε στο ίδιο σπίτι, και η μαμά ενός συμμαθητή του γιώργου με το παιδί της...
φάγαμε την τούρτα, και μετά παραγγείλαμε πίτσες. από κείνη την ώρα ο τάκης άρχισε να γίνεται περιποιητικός με τους φίλους. εγώ κάθησα, γιατί δεν τολμούσα να κάνω τίποτε, φοβούμενη πως θα προέκυπτε κάτι. μίλαγα με τους παρόντες, σχολιάζοντας βέβαια κ το ότι βρήκα την καλή, και δεν κάνω τιποτα!
δλδ ωραία περάσαμε τελικά!

σας ευχαριστώ που μ\' ακούσατε χτες...
και σας καλημερίζω με πολλή αγάπη.

[mariza]

τι-ποτέ,

Έστω και καθυστερημένα θα ήθελα να σου ευχηθώ με όλη μου την καρδιά καταρχήν υγεία για εσένα και την οικογένειά σου. Πέρα από αυτό εύχομαι, δεν ξέρω πως, με ένα μαγικό τρόπο ίσως, να βρεθούν δίπλα σου άνθρωποι με κατανόηση. Κατανόηση και σεβασμό για το ποια είσαι και το τι θέλεις.
Μεγάλες κουβέντες, αστείες καμιά φορά...
Όμως γιαυτό δεν υπάρχουν και οι ευχές; Για να κάνεις όνειρα και τα αστεία να φαίνονται σοβαρά.

Χρόνια Καλά!

[τι-ποτέ]

geia σας φίλοι, τι κάνετε;
εγώ είμαι απίστευτα φορτωμένη, και η ζέστη με κουράζει. λείπω και στη θάλασσα, κι εκεί δεν έχω πρόσβαση σε ίντερνετ...
πώς είσαστε;
εγώ γύρισα σπίτι και λίγο φοβάμαι, χωρίς να υπάρχει ίσως λ΄γος.
το κακό είναι πως καμιά φορά όταν φοβάσαι, είναι σαν να προκαλείς το φόβο σου να γίνει πραγματικότητα...
λέω, σκεπτόμενη εσάς, να πάψω να φοβάμαι...:D
κάντε καμιά προσευχή για όλους...

[olga_soul]

Τί-ποτέ μου έστω και αργά καρκινάκι μου γλυκό χρόνια σου πολλά για τα γεννέθλια που πέρασαν......;);)

Ή δεν πρόσεξα το μήνυμά σου λόγο φόρτου εργασίας που είχα , ή δεν έτυχε να μπω εκείνη τη μέρα! Όπως και νά\'χει σου εύχομαι ότι επιθυμείς με ηρεμία και συναισθηματική ισορροπία στη ζωή σου!

Όσο για τη ζέστη άστα να πάνε...........όλοι υποφέρουμε.........:(:(

Σε έχω χάσει βρε.....περιμένω νέα σου! :)

ΦΙΛΙΑ!!!

Υ.Γ Ήδη ξύπνησε το ενοχικό μου σύνδρομο του καρκίνου που σε ξέχασα........είμαι απαράδεκτη!

[Adzik]

xronia toy polla polla!!!!! an kai kathisterimena..... kai apo mena.... na kseris ise apo tis simpathies moy.... na prosexis... filia...

[τι-ποτέ]

φιλιά σε όλους σας, ιντερνετικά, στοργικά, συναδελφικά, κάποτε πικρά, μα ζεστά, άμεσα, έστω κι αν δε σας ξέρω φατσικά.
μοιραζόμαστε όλοι πράματα εδώ μέσα. κι αυτό με αναπαύει. να \'στε καλά!

[olga_soul]

τι-ποτέ μου πού χάθηκες βρε ψυχή? Διακοπές ήσουν? Και εσύ να είσαι καλά......μας έλειψες βρε......:):)
Περιμένω νέα σου.....ξέρεις γιατί.........;)
Ελπίζω κάποια πράγματα να έχουν ισορροπίσει Καρκινάκι μου!
ΦΙΛΙΑ!!!:):)

[τι-ποτέ]

μ\'αγαπάς;
ναι
τότε γιατί περνάμε τόσο άσχημα;
γιατί περνάμε τόσο άσχημα; γιατί;
θέλεις ένα γερό χέρι ξύλο, γιατί μόνο ότι φοβάσαι σέβεσαι.


διάλογος μετά μια ερωτική επαφή.

[fearless]

:o:o

[τι-ποτέ]

πόσο μπορεί να υποφέρει κάποιος μέσα σε γάμο ανθρώπων με ψυχικά τραύματα;
μέχρι πόσο ανεβαίνει η ένταση;
εγώ θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολα. δε με ενδιαφέρει πια αν έχω δίκιο ή άδικο.
ξέρω μόνο πού έχω φτάσει. η σκέψη πως μπορεί να φταίω για όλα είναι μέσα μου. μα δε με καλύπτει να αναζητήσω αν είναι αλήθεια ή λάθος. απλώς βλέπω πως ό,τι και να κάνω υπάρχει πάντα μια αντίθεση. ακόμη κι όταν μιλάω. απλώς να μιλάω. ακόμη κι αν δε μιλάω.
βριζω όμως.
χαμηλόφωνα.
χύτρα ταχύτητος ... εκτροχιασμένη (κύλησε λίγο πιο μακριά απ\' τον τέτζερη και ο γάμος απέτυχε.
πολύ δύσκολα.

[τι-ποτέ]

νιώθω πολύ πληγωμένη κι ανήμπορη, όταν θυμάμ αι το σύζυγο, να έρχεται πάνω από το κρεβάτι όπου ο εντεκάχρονος δύσκολος γιος μας ετοιμάζεται να κοιμηθεί τη νύχτα, και να του λέει: η μαμά σου είναι κακιά, για να πειράξει εμένα σας έχει κάνει αιχμαλώτους της, κλπ...
κι απ\'την άλλη, οι ψυχίατροι που λένε ότι είναι προς αποφυγή ένα διαζύγιο για το μικρό μας γιο...

[Adzik]

...εγω τι-ποτε μου σαν παιδί... κι εγω.. θα ελεγα πως όσο και αν με πλήγωνε ενα διαζύγιο... θα καταλάβαινα... και θα δεχόμουν σαν την καλύτερη απόφαση ...το διαζύγιο αν ήταν να δώσει ευτυχία ..αέρα και χώρο για ζωή στους γονείς μου και ειδικά στον πιο κοντινό γονιό που στην προκειμενη.. είσαι εσυ... τα παιδια χρειάζονται υγιής γονείς... μα ο γονιός μπορει μονο να αρρωστήσει .. σε μια αρρωστημένη σχέση.... ..αυτη ειναι η αποψη μου... φιλια.

[Adzik]

...

[τι-ποτέ]

Ο δωδεκάχρονος γιώργος Έχει ξυπνήσει στις 7 παρά, πήρε τις ‘βιταμίνες’ (δλδ τα εντιεπιληπτικά του φάρμακα, του στις 8.45, έπαιξε, περπάτησε, έφαγε. Το βράδυ που γυρίσαμε σπίτι, πήρε τις βιταμίνες του γύρω στις 8.20 το βράδυ. Μετά τρώει, και μετά τριγυρίζει μ’ ένα τρόπο που φανερώνει ίσως ότι κάτι δεν πάει και πολύ καλά.
Ώσπου αρχίζει ένα ύποπτο γελάκι, πέφτει στην αγκαλιά της αδελφής τους που τηλεφωνεί εκεί κοντά, το ακούω, τον αγκαλιάζω, εκείνη την ώρα ακόμη είχε περίπου τις αισθήσεις του, και μαλακά κάθομαι με το γιώργο αγκαλιά σε μια καρέκλα. Τα ματάκια του γυρίζουν προς τα πάνω. Ζητώ να χαμηλώσουν οι θόρυβοι της τηλεόρασης στο σαλόνι. Ο άντρας μου ο τάκης κι αυτός όπως και η κόρη μου κι εγώ έχουμε αναστατωθεί. Ο τάκης περνά και ρωτάει ‘γιώργο τι έγινε ματάκια μου;’ Και μιλά δυνατά. Του λέω να μιλά πιο ήπια και απαντώ με ηπιότητα στη θέση του γιώργου: ‘καλά είναι, κουράστηκε, μάλλον θέλει να κοιμηθεί’. Ο μπαμπάς υψώνει τον τόνο της φωνής του. Η κόρη κι εγώ του λέμε να μιλήσει πιο χαμηλόφωνα. Εκείνος προφανώς ανήσυχος ανεβάζει τον τόνο της φωνής του. Ο γιώργος περνάει λίγη ώρα στην αγκαλιά μου, συνέρχεται σιγά-σιγά, και μετά θέλει να πάει να κοιμηθεί. Αφού θα κοιμηθεί στο σαλόνι, τον οδηγώ εκεί στην αγκαλιά μου στην αρχή, και μετά τον βάζω να περπατήσει. Φτάνουμε και λέω στον τάκη να κλείσει την τηλεόραση. Εκείνος αγριεμένος λέει ‘όχι, δεν την κλείνω’. Αγριεύω κι εγώ και του λέω ‘να πας στο δωμάτιό σου’, πικαρισμένη με τη σκέψη ότι κοιμάται στο δωμάτιο του γιώργου, αντί να κοιμάται στο σαλόνι. Αυτός αγριεύει περσότερο, λέει δεν θα κλείσει την τηλεόραση, κι εγώ κλείνω την τηλεόραση από μόνη μου, βλέποντας το παιδάκι μας να θέλει να ησυχάσει. Εκεί είναι ο χώρος του, κι αν ο τάκης θέλει τηλεόραση, μπορεί να δει και στον υπολογιστή.
Τότε ο τάκης υψώνει τον τόνο της φωνής του
Κι εγώ
Του λέω: φέρεσαι ανώριμα. Ή θα προσέχεις περισσότερο –δε θυμάμαι ακριβώς ούτε τι μου είπε ούτε τι του είπα- το ρεζουμέ είναι ‘ή θα προσέχεις περισσότερο ή να σηκωθείς να φύγεις.
Είμαστε και οι δυο εκτός ελέγχου.