Αγχώδης διαταραχή, κρίσεις πανικού, κατάθλιψη. Πως τα έζησα και πως το ξεπέρασα...

**alex30** · 13-07-2006, 23:07

Δημητρη σε ευχαριστώ πολύ για τα links. Είναι πολυ ενδιαφέροντα. Λένα καλωσόρισες, αν θες μπορεις να ανοίξεις ποστ και να γράψεις ότι σε απασχολεί. Καλά το λες Δημήτρη \"να είμαστε καλά όλοι μας\"

**anwnimi** · 13-07-2006, 23:39

Lenaki

αυτό που πέρασες είναι από τα δυσκολότερα πράγματα στη ζωή ενός ανθρώπου: η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου...Πολύ σωστά το

περιγράφεις: μονιμο\" και αδιαπραγματευτο...

Αυτό που πρέπει να συνειδητοποιήσεις είναι ότι αφού αρκετούς μήνες μετά το θάνατο της μητέρας σου κατάφερες να σταθείς

δυνατή, μπορείς να το καταφέρεις και τώρα. Μην απογοητεύεσαι, όλα θα γίνουν σταδιακά. Δεν πειράζει αν ξαναπέσεις στην

προσπάθεια. Θα ξανασηκωθείς. ʼλλωστε το έχεις κάνει τόσες φορές Lenaki. Είναι απόλυτα φυσιολογικό αυτό που έπαθες, δεν

είμαστε ρομπότ προγραμματιζόμενα. Χαιρόμαστε αλλά και πονάμε. Εδώ και ένας άνθρωπος χωρίς ιστορικό κρίσεων πανικού μπορεί

να εμφανίσει μετά από μία απώλεια. Και το περίεργο είναι ότι οι κρίσεις εμφανίζονται όχι ακριβώς μετά το στρεσογόνο γεγονός

αλλά λίγο αργότερα...

Προσπάθησε την ώρα της κίνησης να αποσπάσεις την προσοχή σου. Βάλε κάτι στο ράδιο να παίζει, βάλε ένα CD που σε χαλαρώνει,

ή που σου ξυπνά ευχάριστες αναμνήσεις από μία όμορφη περίοδο του παρελθόντος...Βάλτο να παίζει δυνατά, τραγούδα από μέσα ή

απ\' έξω σου!
Όταν αγχωνόμουν μήπως πάθω κρίση πανικού προσπαθούσα να λέω τα λόγια χαρούμενων τραγουδιών

ʼνοιξε το κινητό σου, δες μία φωτό που σου αρέσει ή κάποια μηνύματα που τα έχεις φυλάξει... Σίγουρα θα σου αποσπασουν την

προσοχή. Όταν θα τα καταφέρεις οι επόμενες φορές θα είναι όλο και πιο εύκολες...Το ξέρεις άλλωστε...

Αν αυτό σου δίνει δύναμη σκέψου πως η μητέρα σου σε βλέπει, είναι μαζί σου ακόμα κι αν εσύ δεν τη βλέπεις...Και θέλει να σε

ξαναδεί ευτυχισμένη...Είναι ένας φύλακας άγγελος τώρα που σε προστατεύει...Δεν πρόκειται να πάθεος τίποτα εκείνη τη

στιγμή...Χαίρομαι που είσαι δυνατή και παλεύεις, μπράβο Lenaki!

Φιλιά πολλά!

Έλενα καλωσόρισες!

**siga_siga** · 14-07-2006, 12:31

Originally posted by ελενα
καλησπερα σε ολους,με λενε ελενα και πασχω απο κρισεις πανικου εδω και 6 χρονια.εκανα ψυχοθεραπεια 1 χρονο με φαρμακα zanax kai αντικαταθλιπτικα,σταματησ� � την θεραπεια για πολλους λογους ενας απο αυτους η εξαρτηση κι απο τα φαρμακα κι πτον γιατρο..θελω να ζησω,θελω να γινω οπως πριν,δεν βγαινω,δεν ταξιδευω,δεν ΖΩ..ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΣΑς ΒΡΗΚΑ και ευχομαι τα καλυτερα σε ολους..

θα ζήσεις πολύ καλύτερα από πριν,
ώρα θα πάρουνε την πορεία τους.
στο χέρι σου είναι θα βρείς τον τ΄ροπο και όλα θα είναι καλά.
αρκεί να πιστέψεις στον εαυτό σου!
να δείξεις εμπιστοσύνη.
πήγαινε κάπου για 4 ημέρες, με φίλους αν δεν έχεις κάνε εκεί που θα πας.
κάνε ένα ταξίδι έστω και μόνη σου!πάρε το λεωφορείο από το κτελ και πήγαινε μία βόλτα στο Ναύπλιο ή λουτράκι.
πήγαινε μία βόλτα στην θάλασσα και κάνε μπάνιο μόνη σου.
πάρε κάποιον φίλο ή φίλη και πηγαίνετε μαζί.
θα νιώσεις την διαφορά μέρα με την μέρα!
smile to me!

**Έλενα** · 14-07-2006, 12:44

καλημερα λιμπιντο,σε ευχαριστω καταρχην για τις συμβουλες,ομως δεν μπαινω ουτε σε λεωφορεια ,τρενα,δεν παω σε μερη αγνωστα δεν ΖΩ..ειμαι εγκλωβισμενη σε συγκεκριμενα πραγματα..

**pratsdim** · 15-07-2006, 14:08

Originally posted by pratsdim

Originally posted by alex30
Σε ευχατιστω πολυ Δημητρη για το ενδιαφέρον σου. Θα με βοηθούσε πολύ να μου έδινες διευθύνσεις που παρόμοια sites αν θες είτε με ποστ είτε να σου δωσω το email μου. Πες μου πως εσένα σου είναι πιο εύκολο.

Καλησπέρα alex,
με πετυχαίνεις στη δουλειά, οπότε σου στέλνω 2 sites που έχω στα bookmarks του browser μου εδώ. Στο laptop μου έχω περισσότερα links, οπότε επιφυλάσσομαι να σου τα στείλω πολύ σύντομα. Μέχρι τότε θα έχεις αρκετά να διαβάσεις σε αυτά που βλέπεις παρακάτω. :-)

http://www.stress.gr/disorders/disorders.html
http://www.depressionanxiety.gr/e_dep_01.html

Ειδικά το πρώτο το θεωρώ πολύ καλό. Τα κείμενά του για την κατάθλιψη και για τον πανικό με είχαν βοηθήσει πολύ.

Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης

Καλησπέρα σε όλους,
Αλέξη ακόμα ένα ενδιαφέρον link:

http://www.psychologia.gr/disorders/anxiety%20disorders.htm

Δημήτρης

**alex30** · 15-07-2006, 16:02

Να εισαι καλα Δημητρη σε ευχαριστω πολυ για την βοήθειά σου.

**pratsdim** · 17-07-2006, 11:17

\"Πείθουμε τους εαυτούς μας ότι η ζωή θα είναι καλύτερη μόλις παντρευτούμε , αποκτήσουμε ένα μωρό και μετά ένα άλλο.
Μετά απογοητευόμαστε επειδή τα παιδιά μας δεν είναι αρκετά μεγάλα , και ότι όλα θα είναι καλά όταν μεγαλώσουν.
Έπειτα απογοητευόμαστε επειδή φτάνουν στην εφηβεία και πρέπει να ασχοληθούμε με αυτό. Σίγουρα θα είμαστε περισσότερο χαρούμενοι όταν περάσουν τα εφηβικά χρόνια.
Λέμε στους εαυτούς μας ότι η ζωή μας θα είναι καλύτερη όταν ο συντροφός μας πάρει τη δράση του μαζί του/της , όταν αποκτήσουμε ένα καλύτερο αυτοκίνητο , όταν μπορέσουμε να πάμε διακοπές , όταν τελικά θα πάρουμε σύνταξη.
Η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχει καλύτερος χρόνος να είσαι χαρούμενος από ότι τώρα ακριβώς. Αν όχι , τότε πότε ;
Η ζωή σου θα είναι πάντα γεμάτη από προκλήσεις. Είναι καλύτερα να το αποδεχτείς όσο περισσότερο και να αποφασίσεις να είσαι χαρούμενος παρά όλα αυτά.
Για πολύ μακρύ χρόνο, φαινόταν ότι η ζωή ήταν έτοιμη να ξεκινήσει. Η αληθινή ζωή.
Όμως πάντα υπήρχε κάποιο εμπόδιο στο δρόμο , μια δοκιμασία να περάσεις , κάποια δουλειά να τελειώσεις , κάποιος χρόνος να δοθεί , ένας λογαριασμός να πληρωθεί. Έπειτα θα ξεκινούσε η ζωή.
Τελικά έφτασα να καταλάβω ότι αυτά τα εμπόδια ήταν η ζωή.
Αυτή η άποψη με βοήθησε να δω ότι δεν υπάρχει κανένας δρόμος για την ευτυχία. Η ευτυχία ΕΙΝΑΙ ο δρόμος.
Επομένως, απόλαυσε κάθε στιγμή.
Σταμάτα να περιμένεις για να τελειώσει το σχολείο , για να επιστρέψεις στο σχολείο , να χάσεις 10 κιλά, να πάρεις 10 κιλά, για να ξεκινήσει η δουλειά, για να παντρευτείς , για το απόγευμα Παρασκευής , για το πρωινό Κυριακής , να περιμένεις για νέο αυτοκίνητο , για την άνοιξη , για το καλοκαίρι , για το φθινόπωρο , για το χειμώνα, για τον πρώτο ή τον δεκατοπέμπτο μήνα , για το τραγούδι σου να ακουστεί στο ραδιόφωνο, να πεθάνεις , να ξαναγεννηθείς πριν αποφασίσεις να είσαι χαρούμενος.

Η ευτυχία είναι ένα ταξίδι , όχι ένας προορισμός.
Δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή να είσαι χαρούμενος από ΤΩΡΑ!
Ζήσε και απόλαυσε τη στιγμή.

Τώρα , σκέψου και προσπάθησε να απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις :
1 Ονόμασε τους 5 πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο.
2 Ονόμασε τις 5 τελευταίες νικήτριες του διαγωνισμού Μις Κόσμος
3 Ονόμασε τους 10 τελευταίους νικητές του βραβείου Νόμπελ
4 Ονόμασε τους 10 τελευταίους ηθοποιούς που πήραν Όσκαρ.

Δεν μπορείς να το κάνεις ; Μάλλον δύσκολο , έτσι ;
Μην ανησυχείς , κανένας δε θυμάται αυτά.

Το χειροκρότημα σβήνει σιγά σιγά !
Τα βραβεία μαζεύουν σκόνη !
Οι νικητές σύντομα ξεχνιούνται.

Τώρα απάντησε στις ερωτήσεις:
1 Ονόμασε 3 δασκάλους που συνέβαλλαν στην εκπαίδευσή σου.
2 Ονόμασε 3 φίλους που σε βοήθησαν σε ώρα ανάγκης σου.
3 Σκέψου λίγους ανθρώπους που σε έκαναν να νιώσεις εξαιρετικά.
4 Ονόμασε 5 ανθρώπους που σου αρέσει να περνάς χρόνο μαζί τους.

Πιο εύκολα τώρα , έτσι ;
Οι άνθρωποι που σημαίνουν κάτι στη ζωή σου δεν βαθμολογούνται «οι καλύτεροι» , δεν έχουν τα περισσότερα λεφτά , δεν έχουν νικήσει τα μεγαλύτερα βραβεία
Είναι εκείνοι που νοιάζονται για σένα , σε φροντίζουν , εκείνοι που, ό,τι κι αν συμβεί , μένουν κοντά σου.

Σκέψου το για μια στιγμή.
Η ζωή είναι πολύ σύντομη!
Και εσύ , σε ποια λίστα είσαι ; Δεν ξέρεις ;

ʼφησε με να σε βοηθήσω.
Δεν είσαι ανάμεσα στους περισσότερους «διάσημους» , αλλά ανάμεσα σε εκείνους που θυμάμαι να στείλω αυτό το μήνυμα
Λίγο καιρό πριν , στους Ολυμπιακούς αγώνες του Σιάτλ , εννέα αθλητές , όλοι πνευματικά ή σωματικά ιδιαίτεροι , στέκονταν στη γραμμή εκκίνησης για τον αγώνα τον 100 μέτρων.
Το πιστόλι ακούστηκε και ο αγώνας ξεκίνησε. Δεν έτρεχαν όλοι , αλλά όλοι ήθελαν να συμμετέχουν και να νικήσουν.
Έτρεχαν σε τριάδες , ένα αγόρι σκόνταψε και έπεσε , έκανε μερικές τούμπες και άρχισε να κλαίει.

Οι υπόλοιποι οκτώ τον άκουσαν να κλαίει.
Έκοψαν ταχύτητα και κοίταξαν πίσω τους
Σταμάτησαν και γύρισαν πίσω Όλοι τους

Ένα κορίτσι με σύνδρομο Ντάουν έκατσε κάτω δίπλα του , τον αγκάλιασε και τον ρώτησε , «Αισθάνεσαι καλύτερα τώρα;»
Τότε , όλοι μαζί και οι εννέα περπάτησαν ώμο με ώμο μέχρι τη γραμμή τερματισμού.
Όλο το πλήθος σηκώθηκε και χειροκροτούσε. Και το χειροκρότημα κράτησε για πολύ χρόνο

Οι άνθρωποι που το είδαν ακόμα μιλάνε γιαυτό. Γιατί ;
Επειδή βαθιά μέσα μας, όλοι ξέρουμε ότι το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι περισσότερο από το να νικάμε για τον εαυτό μας.

Το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή είναι να βοηθάμε άλλους να νικάνε. Ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να επιβραδύνουμε και να αλλάζουμε τον αγώνα μας.

«Ένα κερί δε χάνει τίποτα αν χρησιμοποιηθεί για να ανάψει ένα άλλο.» \"
-ʼγνωστος συγγραφέας

**alex30** · 18-07-2006, 00:43

Η ζωή είχα κάνει το λάθος να νομίζω ότι ειναι 100άρι. Τα έδινα όλα και μετα έμενα από ψυχικές δυνάμεις σαν του σπριντερς. Δεν είναι όμως έτσι. Είναι μαραθώνιος η ζωή. Πότε έχει ευθείες πότε ανηφόρες πότε κατηφόρες. Τα εμπόδια ποτέ δε σταματούν και για κάποιους κάθε εμπόδιο είναι ευκαιρία για άλλους κάθε ευκαιρία είναι εμπόδιο. Εδώ είναι και το πως βλέπει κανείς τη ζωή. Ασιόδοξα ή απαισιόδοξα. Γνώρισα πρόσφατα ένα έτομο καταπληκτικό με κινητικά προβλήματα από τα 25 του και μετά σε τροχαίο. Ο τρόπος που αντιμετωπίζει τόσα χρόνια τη ζωή με έκανε να ντρέπομαι μέσα μου για αυτά τα \"κακά\" που λέω ότι με βρήκαν όταν το άλλο παιδί είναι σε μία θέση που δε θα ήθελα να είμαι και δεν ξέρω αν θα έντεχα να ζήσω έτσι όπως εκείνος. Αλλά πάντα αυτό το χαμόγελο και ο τρόπος που βλέπει τη ζωή με γεμίζει με ενέργεια. Οπότε πάντα λέω υπάρχουν και χειροτερα γιατί αλλιώς αισθάνομαι αχάριστος γιατί πρώτα προσπαθώ να εκτιμώ αυτά που μου έχει δώσει η ζωή και όχι αυτά που με έχει στερήσει.

**Lenaki** · 24-07-2006, 16:40

Originally posted by ελενα
καλησπερα σε ολους,με λενε ελενα και πασχω απο κρισεις πανικου εδω και 6 χρονια.εκανα ψυχοθεραπεια 1 χρονο με φαρμακα zanax kai αντικαταθλιπτικα,σταματησ� � την θεραπεια για πολλους λογους ενας απο αυτους η εξαρτηση κι απο τα φαρμακα κι πτον γιατρο..θελω να ζησω,θελω να γινω οπως πριν,δεν βγαινω,δεν ταξιδευω,δεν ΖΩ..ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΣΑς ΒΡΗΚΑ και ευχομαι τα καλυτερα σε ολους..

Ελενα καλωσορισες.
Καταλαβαινουμε ολοι νομιζω πως αισθανεσαι ακριβως. Λιγο -πολυ εχουμε περασει η περναμε αυτο το σταδιο της αρνησης. Εγω δυστυχως το περασα πολλες φορες και για μεγαλα χρονικα διαστηματα. Η γνωμη μου ειναι να μην απορριπτεις τοσο κατηγορηματικα τη θεραπευτικη αγωγη και εκεινους που στη χορηγουν. Και αυτο στο λεω εγω που, παρα το οτι απεχθανομαι ακομη και την ασπιρινη, μετα απο 10 χρονια πληρους αρνησης απεναντι στις ουσιες, συμβιβαστηκα με το ατιθασο πνευμα μου και αποφασισα να συνεχισω αυτο που σταματησα : τη σωστη φαρμακευτικη αγωγη.
Ξερω πως τωρα δε ζεις...Ξερω καλα πως ειναι, οπως και ολοι εδω...Και πιστεψε με. το να εγκλωβιστεις μεσα σε χωρους που θεωρεις πως σου προσφερουν ασφαλεια δεν ειναι η λυση. ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ να δεχτεις τα φαρμακα. Η σωστη και με καθοδηγηση χρηση τους θα σε βοηθησει. Συνεχισε την ψυχοθεραπεια σου. Χρειαζεσαι στηριξη. Απλωσε το χερι σου για βοηθεια και στους ανθρωπους που σε αγαπουν, που σε νοιαζονται. Μην αφηνεσαι και, κυριως, μην οπισθοχωρεις.
Εγω αφεθηκα, οπισθοχωρησα πολλες φορες και προεταξα εναν εγωισμο που σημα κατατεθεν του ηταν \"ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΩ ΦΑΡΜΑΚΑ, ΔΕ ΓΙΝΟΜΑΙ ΕΡΜΑΙΟ ΟΥΣΙΩΝ ΚΑΙ ΓΙΑΤΡΩΝ\".
Το πληρωσα ακριβα. Θα μπορουσα να εχω αποφυγει την υποτροπη μου σε Διπολικη Ι Διαταραχη. Τωρα εχω κι αυτο να παλευω.
Αυτη απλα η αποψη μου. Ειναι δικη σου η αποφαση. Εγω θα ειμαι \"κοντα σου\" σε οτι κι αν αποφασισεις, εστω και απροσωπα, μεσα απο δω...

ΥΓ
Το οτι εγω εμφανισα υποτροπη δε σημαινει σε καμια περιπτωση πως συμβει και σε ολους οσους πασχουν απο διαταραχες πανικου. Για να αποφευχθουν παρεξηγησεις...

**alex30** · 24-07-2006, 19:42

Lenaki αφού πρώτα σου ευχηθώ να ξεπεράσεις το ταχύτερο δυνατό αυτό που σε δυσκολεύει θα μου επιτρέψεις να σε συγχαρώ και για την υπευθυνότητά σου που φαίνεται στο μήνυμα που έχεις παραθέσει.
Φιλικά
Alex30

**Lenaki** · 24-07-2006, 20:24

Να εισαι καλα Alex30. Ευχομαι απο καρδιας σε ολους το ιδιο. Ειναι γλυκια η ανακουφιση του να ξερεις πως υπαρχει κι αλλος κοσμος που ΞΕΡΕΙ και ΝΙΩΘΕΙ το ιδιο με σενα. Απο την αλλη θλιβομαι που διαπιστωνω πως 17 χρονια μετα τον πρωτο μου πανικο, αυτος ο κοσμος εχει αυξηθει ραγδαια

**Έλενα** · 24-07-2006, 21:23

λενακι σε ευχαριστω παρα πολυ για το ενδιαφερον σου και για την γλυκια ψυχη που ζωγραφιζεται μπροστα μου.μου δινεις κουργιο και δυναμη...8 χρονια τωρα δεν ζω λενακι και δεν θα επιτρεψω αλλο πια στον εαυτο μου να αρνειται να συνεργαστει,μεσα στα λογια σου κρυβομαι πισω απτο δαχτυλο μου και δεν θελω πια να ζω ετσι..τα ονειρα σου ευχες μου,σε ευχαριστω μεσα απτην ψυχη μου...

**Lenaki** · 25-07-2006, 10:47

Ελενα ολα ειναι δυσκολα εως ΠΟΛΥ δυσκολα σ αυτη τη ζωη.Τιποτα ομως δεν ειναι πιο αμετακλειτο απο το θανατο...Ειναι το μονο που δεν παλευεται. Το πιο ΟΡΙΣΤΙΚΟ.
ΟΛΑ τ αλλα ( κι αυτο το λεω συνεχεια για να το βλεπω και να τ ακουω κι εγω ) παλευονται. Με κοπο, δε λεω. Και καταθεση ψυχης. Αλλα εχουμε καλες πιθανοτητες. Και τελικα ειναι κριμα να παραδινομαστε αμαχητι σε κατι τοσο μικρο οσο ειναι ο πανικος (διαρκει μολις μερικα δευτερολεπτα) , ενω απο την αλλη \"σνομπαρουμε\" τη ζωη, αυτο το τοσο μεγαλο δωρο που μας δωθηκε να το κανουμε ΟΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ. Γιατι λοιπον να μην προσπαθησουμε να την κανουμε καλυτερη;;;
Αυτο να σκεφτεσαι οσο μπορεις περισσοτερο.
Η ζωη ειναι αγωνας δρομου. Και νικητης δεν ειναι αυτος που τερματιζει πρωτος και παιρνει το βραβειο. Ο πραγματικος νικητης ειναι εκεινος που παρα το οτι νιωθει τα ποδια του να καινε και να \"κοβονται\" απο την κουραση, συνεχιζει, αγωνιζεται, παλευει για να φτασει στο τελος του δρομου. Δε φανταζεσαι ποσο μεγαλυτερη ειναι η ικανοποιηση του απο το νικητη...Γιατι με μια πνοη λεει Α Ν Τ Ε Ξ Α και Ε Φ Τ Α Σ Α.

Με αγαπη
Λενα

**pratsdim** · 25-07-2006, 15:13

Originally posted by ελενα
καλησπερα σε ολους,με λενε ελενα και πασχω απο κρισεις πανικου εδω και 6 χρονια.εκανα ψυχοθεραπεια 1 χρονο με φαρμακα zanax kai αντικαταθλιπτικα,σταματησ� � την θεραπεια για πολλους λογους ενας απο αυτους η εξαρτηση κι απο τα φαρμακα κι πτον γιατρο..θελω να ζησω,θελω να γινω οπως πριν,δεν βγαινω,δεν ταξιδευω,δεν ΖΩ..ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΣΑς ΒΡΗΚΑ και ευχομαι τα καλυτερα σε ολους..

Καλό μεσημέρι σε όλους,
Έλενα καλως όρισες και από εμένα. Το προσωπικό μου πρόβλημα, το οποίο κατέληξε σε κατάθλιψη, είχε τη βάση του και την εκκίνησή του στις ..περιβόητες κρίσεις πανικού. Αυτό το αίσθημα του ότι δε με χωράει ο τόπος, ότι πεθαίνω, ότι σβήνω, ότι πνίγομαι και χιλιάδες άλλα ότι...
Προσπαθούσα επί αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα να ορίσω το πρόβλημα των κρίσεων μου και να καταλήξω στο που αυτές οφείλονται , από που προέρχονται. Προσπαθούσα όταν ένιωθα ότι επέρχεται κρίση πανικού να την \"παρατηρήσω\", να την \"ελέγξω\". Ακόμα και πάνω στην ώρα του πανικού προσπαθούσα να \"δω\" πράγματα και δεδομένα που θα με βοηθούσαν. Αυτό που τελικά επιτεύθχηκε με τον συγκεκριμένο τρόπο ήταν όχι μόνο να μπορέσω να κατανοήσω που οφείλονται οι κρίσεις πανικού μου αλλά και να απομυθοποιήσω την ίδια την έννοια \"κρίση πανικού\". Πείστηκα, από κάποια στιγμή και πέρα, ότι οι κρίσεις μου προέρχονταν από την μεγαλοποίηση σωματικών συμπτωμάτων που οφείλονταν στην αρνητική μου, εκείνη την περίοδο, ψυχολογία. Ένιωθα πόνο στο κεφάλι και αμέσως σκεφτόμουν ότι θα πάθω εγκεφαλικό ή ότι έχω ...όγκο στο συγκεκριμένο σημείο. Πονούσα στο στήθος και η συνεπαγόμενη και άμεση σκέψη ήταν ότι θα πάθω καρδιακό. Όλα αυτά, φυσικά, δεν ήταν τίποτα άλλο από τον αρχέγονο φόβο που ένιωθα σκεφτόμενος ότι έχω κάτι, το οποιό θα με οδηγήσει στο θάνατο. Ήταν ο φόβος μου για τον ίδιο το θάνατο σε τελική ανάλυση. Να αναφέρω ότι, μέχρι τότε, είχα υποβληθεί σε ..άπειρο αριθμό ιατρικών εξετάσεων, εξαιτίας των προαναφερθέντων φόβων μου. Αφού, λοιπόν, κατέληξα στο που οφείλεται το πρόβλημα των κρίσεων πανικού, το μόνο που έμενε ήταν να \"συμβιβαστώ\" με την έννοια του ...θανάτου. Όχι φυσικά στην ιδέα ότι θα πέθαινα εκείνη την περίοδο, αλλά με την έννοια του θανάτου όπως πραγματικά αυτός υφίσταται. Όλοι κάποτε θα τον συναντήσουμε, το πότε δεν θα το μάθουμε ποτέ... Επομένως, αυτόματα συνεπάγεται το ότι το να τον φοβάμαι δεν έχει κανένα απολύτως νόημα. Μπορεί να πεθάνω σήμερα, αύριο, την ώρα που γράφω αυτό το μήνυμα, μπορεί να πεθάνω στα 100 μου. Γιατί θα πρέπει να φοβάμαι λοιπόν? Θέλω όταν έρθει η ώρα μου να έχω ζήσει όσα πιο πολλά μπορώ... Όλα αυτά, ήταν οι σκέψεις μου και η \"φιλοσοφία\" που με ανάγκασαν να αποκτήσω οι κρίσεις πανικού. Όπως διαπιστώνεις, το κέρδος από την άσχημη εκείνη περίοδο με τις κρίσεις είναι ανεκτίμητο, απομυθοποίησα το φόβο μου για το θάνατο, το αίτιο δηλαδή των πανικών μου, έμαθα να ζω πραγματικά. Πάντα σε κάθε τι δύσκολο, αντιστοιχεί και κάτι όμορφο, δυνατό και έντονο. Από οποιαδήποτε άσχημη περίοδο, μπορούμε να κερδίσουμε πάρα πολλά..
Έλενά μου, πίστεψε στον εαυτό σου και φέρσου και λίγο \"εγωιστικά\" απέναντι στις κρίσεις πανικού. \"Όχι ρε γαμώτο, δεν πρόκειται να σε φοβηθώ...\", αυτό έλεγα εγώ όταν ένιωθα ότι έρχεται η κρίση πανικού... Τελικά, \"κατάλαβε\" και η ίδια ότι δεν μπορεί να με νικήσει, \"κατάλαβε\" ότι θα την συντρίψω... Κι έτσι έφυγε, όπως και ήρθε... Εντελώς ξαφνικά..
Ειλικρινά, σου εύχομαι μέσα από την καρδιά μου το καλύτερο.. Και μην ξεχνάς ότι ό,τι δεν φέρνουν τα χρόνια το φέρνει η στιγμή.. Μην σε απογοητεύει καθόλου το ότι ακόμη σε απασχολούν οι κρίσεις πανικού.. Ίσως έχεις βάλει κι εσύ το χεράκι σου, με το να κάθεσαι και να τις περιμένεις αδρανής... Είπαμε, όταν ξανάρθει, αιφνιδίασε την, κάνε την να δει μια άλλη Έλενα, αποφασισμένη να την πολεμήσει και να τη νικήσει!
Να είμαστε όλοι καλά,
Δημήτρης

**Έλενα** · 25-07-2006, 17:42

δημητρη διαβαζοντας σε κλαιω.ζω με αυτο 8 χρονια,το εχω δεχτει και προχωραω,μερικες φορες νιωθω πως θα τρελαθω απτον εσωτερικο διαλογο καθυσηχασμου..οι οικογενεια μου λεει πως καταλαβαινει μα στην ουσια εχει παντελη αγνοια.προσπαθω..και θα προσπαθω,και απο σεπτεμβρη που θα δουλευω και θα βγαζω δικα μου χρηματα θα ξανααρχισω την θεραπεια..δημητρη σε ευχαριστω,οπως και το λενακι μεσα απτην ψυχη μου.επιτελους νιωθω να με καταλαβαινουν.ευχομαι λυτρωση..ελενα