Originally posted by olga_soul
Αλήθεια πόσο αποτελεσματικοί στην υποστήριξη των <<πελατών-ασθενών >> τους πιστεύετε ότι μπορούν να είναι οι εν ενεργεία ψυχολόγοι και ψυχίατροι οι οποίοι έχουν ιστορικό ψυχικών διαταρραχών (π.χ κατάθλιψη, διπολική διαταρραχή, κρίσεις πανικού κτλ) σε προσωπικό επίπεδο? Ειλικρινά πάντα με απασχολούσε αυτό, όπως επίσης εάν θα έχουν μελλοντικά τη δύναμη να σηκώσουν το ψυχολογικό βάρος του επαγγέλματός τους. Εάν ναι κατά πόσο είναι πιθανό κάποιες συνεδρίες ασθενών που θα <<ξυπνήσουν>> προσωπικά τους βιώματα , να ενεργοποιήσουν τις ίδιες ψυχολογικές διαταρραχές που είχαν στο παρελθόν τους? Δεδομένου του ιστορικού τους , η επαγγελματική δράση τους στο χώρο αυτό μήπως τελικά γίνει καταστροφική για την περετέρω τους ύπαρξη ως οντότητες? Συχνά αναρωτιέμαι μιας και οι ψυχικοί λειτουργοί με τέτοιο ιστορικό δεν είναι λίγοι..με αποτέλεσμα να προβληματίζομαι για το αν πέρα από τις γνώσεις τους θα έπρεπε τελικά να στραφούν προς άλλον επαγγελματικό για την προσωπική τους επιβίωση.
Περιμένω με αγωνία τις απόψεις σας και ιδιαίτερα όσων ανήκουν στον χώρο κλινικήςψυχολογίας-ψυχιατρικής ......
ολγα θα σου την γνωμη μου εστω και αν δεν ανηκω στο χωρο αυτο που απευθυνεσαι γιατι νομιζω οτι εει μονο περιορισμενη σημασια αν οχι λεπτομερειακη...
Νομιζω καθε ανθρωπος που ανοιξε μια μερα στην ζωη του απλα ενα βιβλιο ψυχολογιας , εξω απο την υποχρεωτικη μαθηση στο σχολικο προγραμμα , αναζητα να βρει απαντησεις σε ερωτηματα του για θεματα που εχουν παιξει και ισως παντα θα συνεχισουν να παιζουν καθοριστικη σημασια για την προσωπικοτητα του....
Η απάντησή μου ειναι ότι καθε νεα πληροφόρηση σε μια προσωπικότητα που εχει την ικανότητα της επικοινωνιας , ταξινομείται και αξιολογείται πριν απαντηθεί η ακόμα καλύτερα, πριν γίνει βίωμα του παραλήπτη της...
Βέβαια , η δυνατότητα ενός ψυχικά ασθενούς να εχει υψηλό δείκτη νοημοσύνης, επιτρέπει καποια στιγμή να αποκτήσει και τις δυο ιδιότητες! Θα έλεγα μόνο ότι η πλευρά του θεραπευτή
ειναι καλά εξοπλισμένη με μια σειρά εκλογικεύσεων που εύκολα θα μετέτρεπαν την επιθετικότητα , σε λιγότερο επιβλαβείς για τον ίδιο δράσεις οσο επίμονη και να ειναι η πλευρά του ψυχικά άρρωστου... Το πρόβλημα ίσως ερχότανε απο καθαρά σωματικούς παράγοντες, όπως πχ η στέρηση της ομαλής σεξουαλικής του ζωης , ο εθισμός σε φάρμακα και ουσίες [πχ ο Φρόιντ] και τέλος στο αν η επιλογή κάποιου,να δέχεται καθημερινά εξωτερικά ερεθίσματα απο κάποιους άλλους, δεν του μειώνει αισθητά τον βαθμό αυτονομίας, να βγει απο το προστατευτικό του καβούκι και να ανακαλύψει αυτο που έλεγε ο Σωκράτης, δηλαδή το \"εν οίδα ότι ουδέν οίδα\"
Την πρώτη φορά που βρέθηκα στην Κεντρική Αφρική, έμαθα απο τον αρχηγό του ατομικού σαφάρι που είχα την τύχη να επιλέξω, σαν τρόπο γνωριμίας, με αυτο το σημείο του πλανήτη , τι σημαινει πραγματικά σκλάβος και γιατί μεχρι σήμερα ζουν τόσοι πολλοί σκλάβοι παντού στην Αφρική, με άλλη φυσικά λιγότερο \"επώδυνη\" για μας και οχι γιαυτους ,ονομασία....
Σκλάβος λοιπόν στην Σενεγάλη , ειναι ένα παιδί μιας φτωχής οικογένειας [συνηθως πολυγαμικής ] το οποίο προσφερουν οικειοθελώς οι γονείς του σήμερα στον Μαραμπού[θρησκευτικό ηγέτη], για να το μεγαλώσει με αντάλλαγμα την ελευθερία του ...
Είναι αυτη η εικόνα που έφτασε στο μυαλό σου μέσα απο τις προσλαμβάνουσες στην Ευρώπη η τις ΗΠΑ?
Ασφαλώς οχι .... Όταν το έμαθα, έγινα πολύ καλύτερος ψυχολόγος απο ότι ήμουνα πριν και νομίζω να σε βοηθήσει να δεις και εσύ τα πράγματα διαφορετικά...
Γιατί στο δικο μας εθνικό στερεότυπο η ελευθερία αξίζει τον θάνατο , ενω στο δικο τους ειναι μια λογική πράξη η στέρησή της με αντάλλαγμα την ζωή...