μεχρη ποτε θα καιγεται η καρδια μου οταν τον σκεφτομαι?

[_niki_]

Εχω χωρισει απο μια σχεση που ειχα 7 χρονων απο τον Ιανουαριο. Αισθανομαι τυψεις πιστευω πως εγω φταιω που φτασαμε σε αυτο το σημειο.. απο την μερα που χωρισαμε δεν εχω παψει μερα να μην τον σκεφτομαι η να μην τον δω στον υπνο μου, σε ολα μου τα ονειρα με αποριπτει! το χειροτερο ειναι οτι τον βλεπω με την κοπελα του κ ξυπναω χαλια.. πριν μια βδομαδα ηθελε να με δει μολις μου το ειπανε πεταξα μεχρι το ταβανι κρατουσα μια μκρη ελπιδα πωσ ισως.. μολις τον ρωτισα τι με ηθελε μου ειπε << ετσι απλα ηθελα να σε δω ,συγνωμη που σε εφερα σε δυσκολη θεση, 7χρονια ειμασταν μαζι οπως θελεις εσυ το καλο μου ετσι το θελω κ εγω..>> οταν αποχαρετιστικαμε με ρωτησε αν μπορουσε να με παρει αγκαλεια και εγω χωθηκα σαν μικρο παδακι!! μολις γυρισα σπιτι βουλιαξα στο μαυρο μου κενο, του εστειλα μηνυμα και του ειπα οτι δεν ηθελα να τον ξαναδω για τον λογο οτι εγω παντα ειμαι αυτη που ποναει επειδη δεν το εχω ξεπεραση ακομη, μου ζητησε συγνωμη δεν ηθελε να διμιουργισει προβλημα κ οτι χαρικε που με ειδε.. δεν πιστευα οτι θα χωριζα με αυτο το ατομο δεν ειχαμε κανενα προβλημα μεσα στην σχεση μας εννοω τσακωμους ζηλιες κ τετοια.. ειναι λαθος μου το ξερω αλλα τον ειχα πολυ ψηλα μονο με αυτον ενιωθα ολοκληρωμενη .Τους πρωτουσ μηνες ηθλελα να αυτοκτονισω γιατι δεν νιωθω χαρα σε τιποτα εκεινος ηταν το επικεντρο μου ,προσπαθω να δημιουργισω μια εικονα στο μυαλο μου για το μελλον μου και δεν μπορω εχω ενα κενο αν δεν ημουν δηλη θα το ειχα κανει.. προσπαθω να πιεζω τον εαυτο μου να κανει πραγματα και ας μην εχω ορεξη οπως να παω σε μια φιλη μου η να μεινω καπου που γελανε και περνανε καλα τον πιεζω ακομη να μην δειχνει τα αισθηματα μου στους γυρο μου κανω συνεχεια τον καραγκιοζη οτι δεν ποναω ειδικα στους γονεις μου δεν θελω να τους στεναχωρω , αν και το καταλαβενουν... Παρακαλαω το θεο να με κανει να νιωσω σαν εκεινον ,να βρω και εγω την ευτηχια να παψω να τον σκεφτομαι να ηρεμισω ,εχω κουραστει δεν θελω να τον σκεφτομαι αλλα σε καθε κινηση που κανω η που ακουω η που βλεπω μου τον θυμιζει...Ειναι φυσιολογικο που εχουνν περασει τοση μηνες κ εγω ειμαι ακομη κολλημενη? κανω καλα που πιεζομαι ενω μεσα μου νιωθω ενα πλακωμα?

[Θεοφανία]

Νίκη....ο επίσημος λόγος που χωρίσατε, ποιος ήταν?

[_niki_]

μαλλον ρουτινα μεναμε μαζι κα δουλευαμε μαζι .. περισυ τον ειχα παραμελισει αρκετα οταν με προειδοποιησε εκεινος οτι και καλα ετσι οπως παω θα τον κανω να ξενερωσει και μετα δεν θα μπορουμε να σωσουμε την σχεση μας ... ε!! τελικα τον εκανα τον ιανουαριο μου ειπε να φυγω απο το σπιτι (συζουσαμε στο δικο του) γιατι ηθελε να μεινει ενα διαστιμα μονος του ηταν μπερδεμενος,τον αφησα καποιες μερες να σκεφτει και του ζητησα να μηλισουμε εκεινος δεν δεχτικε μου ειπε να το αφησουμε ετσι..

[angsofcha]

Νίκη μου σε καταλαβαίνω απόλυτα. Κάνουμε τις ίδιες σκέψεις. Κι εγώ όλο την αυτοκτονία σκέφτομαι. ' Εχω ταλαιπωρηθεί κι 'εγώ πάρα πολύ συναισθηματικά τους τελευταίους 21 μήνες περίπου. Αν θες, διάβασε και τη δική μου ιστορία εκεί που λέει "η πρώτη και μοναδική μου αγάπη".
Δεν περνάει μέρα να μήν κλάψω. Ευτυχώς όμως εσύ, φαντάζομαι ότι θα είσαι νέα και θα το ξεπεράσεις. Πρόσεχε τον άνθρωπο που θα επιλέξεις για να κάνεις οικογένεια μαζί του. Συνήθως επιλέγουμε αυτούς που δέν μας ταιριάζουν. " Ετσι ε'ιμαι κι εγώ. Επέλεξα έναν άνθρωπο που δεν ταιριάζουμε σε τίποτα, αλλά λόγω, λόγω, λόγω, δεν φεύγει από το σπίτι, παρολο που του λέω να χωρίσουμε. ΄Εχει βρει τη βολή του.
Ηταν η πρώτη σου αγάπη??? Η πρώτη αγάπη είναι τόσο δυνατή, και αξεπέραστη. Εγώ δυστυχώς ε'ιχα βρει έναν τέλειο άνθρωπο, αλλά δεν είχα τότε μυαλό (λόγω ηλικίας). Κλαίω τώρα για ότι έχασα μαζίτου, από αυτόν, από την οικογένειά του και τη χώρα του. Γκρέμισα μία σχέση, και από τότε όλες οι επιλογές μου ήταν από κακές έως χάλια.
Καλως ήλθες στο κλαμπ.
Πάντως βρε Νίκη μου κάνε μία προσπάθεια κι εσύ. Αν είναι δυνατή η αγάπη σας, θα κρατήσει. ' Ασε τους εγωισμούς και σε λίγο καιρό κάνε πάλι την προσπάθειά σου. Αν ταιριάζετε, γιατί να στον πάρει άλλη???
Εγώ το έχω μετανοιώσει πικρά που άφησα αυτή τη σχέση μου, αλλά ήταν κι 'αλλοι λόγοι. Απόσταση, ηλικία, όπως είπα.
Μην τα παρατήσιες πάντως. Προσπάθησε και πες μου. Θέλω να μάθω. Στεναχωριέμαι όταν χωρίζουν ζευγάρια, όταν αγαπιούνται προπαντός.

[path]

μεχρι να ξαναερωτευτεις ! αν βρεις τη δυναμη να το κανεις ,,,, ................ λες πως το φταιξιμο ητανε δικο σου ; ηθελε να σε δει και στο ειπανε ; ποιοι στο ειπανε ; ......................οι συναντησεις με τους πρωην ειναι δραματικες παντα , ζουμε ξανα και ξανα τον ιδιο πονο που θελουμε να ξεχασουμε,,,,, βλεπεις και ζεις ξανα εκεινη την εικονα του αποχαιρετισμου χωρις επομενη μερα ,,,,

[crazy_diamond]

niki, γεια σου.

Έχω νιώσει κι εγώ αυτό τον πόνο που ακολουθεί ένα χωρισμό και τη δυσκολία να αποχωριστώ έναν άνθρωπο.
Αυτό που θα ήθελα να σου πω είναι να δώσεις χώρο στον εαυτό σου να εκφραστεί και να νιώσει ό,τι αναβλύζει τόσο φυσικά από μέσα σου. Μην πιέζεσαι δηλαδή. Δεν είναι ντροπή να δείξεις σε άλλους, ίσως ανθρώπους που νιώθεις κοντά σου, ότι πονάς μόνο και μόνο για να μην τους στεναχωρήσεις.

Είναι καλό που προσπαθείς να κάνεις πράγματα, να βρίσκεσαι με παρέες, να συμμετέχεις, όμως είναι καλύτερο για σένα να μην προσποιείσαι στους άλλους και ειδικά στον εαυτό σου πως δεν τρέχει τίποτα, αφού δεν ισχύει αυτό και βρίσκεσαι σε στενάχωρη κατάσταση.
Νομίζω πως θα σε βοηθήσει και η απόσταση από τον πρώην σύντροφό σου από τη στιγμή που η κατάσταση είναι νωπή για σένα ακόμα. Παράλληλα αφέσου να νιώσεις και μην κρύβεσαι.

Εκτός από χώρο δώσε στον εαυτό σου και χρόνο. Αν αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο να βιώσει αυτή τη φάση της ζωής σου, σιγά σιγά με τον καιρό, θα αποδεχτείς πως αυτός ο κύκλος έκλεισε. Κάποια στιγμή θα μπορείς και να αξιολογήσεις πιο καθαρά αυτή τη σχέση και επειδή η ζωή δε φρενάρει, θα βρεις τον εαυτό σου να προχωράει και να γυρίζει σελίδα. Προς το παρόν νιώσε, εκφράσου. Και βήμα βήμα.

[_niki_]

στην αρχη εκανα καποιοιες προσπαθειες,δεν του ειπα καθαρα σε θελω γυρνα (δεν θελω να νιωσει πιεση)... απλα του ξεκαθαρισα πως νιωθω και πως θα νιωθω για εκεινον, αλλα τιποτα το περασε στο ντουκου.. αυριο εχει γενεθλια οσο σκεφτομαι οτι θα ειναι το τελευταιο μηνημα που θα παρει απο μενα στεναχωριεμαι πολυ. Και να αφησω λγο καιρο να περασει και να ξανακανω κινηση αν δεν με βλεπει ερωτικα ? παλι αποριψη θα παρω .. διαβασα την ιστορια σου ακριβως τα ιδια με τους γονεις του ειχαμε αριστες σχεσεις ,με ειχαν αγαπησει σαν παιδι τους ... Ολοι μου λυπουνε πολυ ...

[_niki_]

(path) ναι σκεφτομαι οτι το φταιξιμο ηταν δκο μου επειδη με ειχε προειδοποιηση αν αλλαζα συμπεριφορα ..αν δεν τον παραμελουσα τοσο ισως να μην ειχαμε φτασει μεχρ εδω...οσο για το ποιος μου το ειπε , συναντισε τον ξαδερφο μου που ηταν για καφε με την κοπελα του (ο ξαδερφος μου) και των ρωτησε η κοπελα τον πρωην μου αν εχουμε επαφες και απαντησε εκεινος οχι ,απ'οτι μου ειπε μετα οταν συναντιθηκαμε ,εφαγε λεει φλασια και ηθελε να με δει ετσι απλα ..

[path]

αχ βρε νικι , αχ βρε νικι. ,,,,, και εισαι καψουρα! , και προειδοποιηθηκες! , και τον παραμελεις! ,,και ειναι και τοξοτης (που ευκαιρια ψαχνει για τσιλιμπουρδισματα ),,,,,,,και τωρα κλαις και οδηρεσαι !!!! ,,,τωρα θα μου πεις κανας χρονος περασε , μπορει μες τον δευτερο να τον ξεπερασεις ,,,, αλλα πρεπει να προχωρησεις κιολας ,και οχι καθε που θα συνανταει τα ξαδερφια σου και θα τρωει φλασια εσυ να εισαι εκει και διαθεσιμη ........ ( εκτος κι αν μπορεις να παιξεις τωρα το δευτερο προσωπο (?)

[arktos]

νίκη, να πω πως δν σε νοιώθω , ψέματα θα σου πω.
πιστεύω πάντως πως αισθάνεσαι έτσι γιατί σε χώρισε αυτός κ γιατί κατάλαβες πως είχες μεγάλο μερίδιο ευθύνης για αυτό το χωρισμό.
σου εύχομαι να τα ξαναβρείς μαζί του κ αυτή τη φορά να είσαι πιο προσεκτική.
όταν θέλουμε κάτι πολύ , δν το ριψοκινδυνεύουμε , γιατί μπορεί να το χάσουμε.
το τελευταίο το λέω για να το ακούσω κ εγώ.

[RainAndWind]

Καλημέρα niki. Νομίζω πως ειδικά στις μακροχρόνιες σχέσεις το να θεωρείται το άλλο μέλος δεδομένο, οδηγεί σε τέτοια λάθη με την ανάλογη κατάληξη. Δεν είναι δύσκολο να χαθεί κανείς μέσα στη ρουτίνα, να ξεχάσει πως το ερωτικό πάθος αποτελεί τη ρίζα της σχέσης που αν αφεθεί δίχως πότισμα θα διψάσει όλο το δέντρο, θα στεγνώσουν και τα κλαριά και τα φύλλα, δεν είναι δύσκολο να πάψουμε να φροντίζουμε τον άλλον γιατί έχουμε τον εφησυχασμό της ήρεμης συντροφικότητας και την ψευδαίσθηση της παντοτινότητας της σχέσης. Όμως, ό,τι έγινε έγινε. Δε σε βοηθά κατά την άποψή μου η αποκλειστική φόρτωση όλου του ενοχικού φορτίου στους δικούς σου ώμους. Γιατί και ο πρώην σύντροφός σου μπορεί να σε προειδοποίησε αλλά η προειδοποίηση δεν αποτελεί εργασία για τη σχέση, αποτελεί έναν προιδεασμό μεν για την τυχόν δυσμενή της εξέλιξη, αλλά όχι ουσιαστική προσπάθεια για να φτιάξουν πράγματα μέσα σ'αυτήν.

Οπότε η δική μου άποψη είναι να κρατήσεις το μάθημα για το μέλλον, να συνεχίσεις παρά τον πόνο της απώλειας, που είναι και φυσικό να υπάρχει, αφού και μόνο τη δύναμη της συνήθειας να βάλεις στο καλάθι, πάλι είναι αρκετό το ξεθεμελίωμά της για να υποστείς ένα ταρακούνημα, και να το πας μέρα με τη μέρα, μέχρι που να ανακτήσεις την αισιοδοξία και το κέφι σου για τη ζωή ξανά. Τρώγοντας έρχεται η όρεξη, όταν νιώθεις αποθαρρημένη, να θυμάσαι πως κι αυτό ανθρώπινο είναι και μέσα στο διάβα της ζωής.

[VasilisA]

Εγω θα ευχηθω κατι το οποιο θα σου φανει παραξενο..
Να μην τα ξαναβρείτε , απλα…
Δεν θα μπω σε λεπτομερειες αλλα με εκνευρίζουν αυτοι οι τυποι που δεν ξεκαθαριζουν την κατασταση για να εχουν την λεγόμενη καβατζα…
Να νιωθεις υπερήφανη για τον εαυτό σου Νικι και η ζωη είναι μπροστα σου..Μην ασχολείσαι πλεον με τη μιζέρια αυτων των ανθρώπων…

[_niki_]

Σας ευχαριστω ολους πολυ !! που μου ειπατε κα εσεις τι γνωμη σας!! να σται καλα...