Δεν μπορώ να βρώ έναν ψυχολόγο που να συμφωνούμε

[TerribleLie]

Γεία σε όλους. Πάσχω απο διαταραχή πανικού με αγοραφοβία για 4 χρόνια. Έχω επισκεφτεί και ψυχολόγους και έχω πάρει και φάρμακα. Αλλά τίποτε δεν φαίνεται να με συνέφερε. Πρίν κάτι μήνες έπεσε στα χέρια μου το "at last a life" του paul david, και εκεί κατάλαβα πλέον τι είναι η διαταραχή πανικού, γιατί συμβαίνει και πώς αντιμετωπίζετε. Το κακό είναι ότι ο αγώνας μου να γίνω καλά έχει γίνει εμμονή και έτσι δεν μπορώ να ηρεμήσω.

Το βιβλίο λέει απλά πράγματα. Πώς η διαταραχή πανικού δεν είναι ψυχική ασθένεια αλλά κουρασμένο απο το άγχος νευρικό σύστημα. Χρειάζεται ξεκούραση και όχι να βάζουμε άγχος πάνω στο άγχος. Αυτά βέβαια τα πιστεύω απόλυτα γιατί τα ζώ.

Το ερώτημα είναι το εξής. Ήθελα να βρώ έναν ψυχολόγο να έχει αυτή την προσέγγιση. Το να μιλάω για το πώς νιώθω η πώς βίωνα κάποια πράγματα με πολύωρες ιστορικές αναδρομές, μόνο κακό μου έκανε, γιατί απλά συζητούσα και κρατούσα ζωντανό το πρόβλημα. Συν τις άλλης μου φαίνεται εντελώς παράξενο απο μια συζήτηση μια φορά την βδομάδα, να μου φύγει η αγοραφοβία μαγικά.

Έτσι δεν μπορώ να βρώ έναν ψυχολόγο που να συμφωνούμε. Σήμερα είδα κάποιον ψυχολόγο που κάνει ανθρωποκεντρική. Και πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν θέλω να αναλωθώ πάλι σε συζητήσεις χωρίς αποτέλεσμα. Ξέρει κανείς κάτι για την ανθρωποκεντρική;

Επίσης γιατί υπάρχουν τόσες πολλές προσεγγίσεις; Άλλοι πιστεύουν πως πρέπει να ψάξεις το παρελθόν σου να βρείς την αιτία. Άλλοι επικεντώνονται στο σήμερα. Άλλοι προτείνουν έκθεση σε ότι σε φοβίζει. Μεγάλο μπέρδεμα. Ακόμα και στην αγοραφοβία οι μισοί μου λένε να μην κάνω έκθεση δεν ωφελεί τώρα και άλλοι να κάνω οπωσδήποτε έκθεση!

[αλεξανδρος_77]

ειχα κ εγω το ιδιο ακριβως προβλημα πηγα σε ψυχολογο τοτε κ δεν εγινε απολυτος τιποτα κ τελικα διαβασα μονος μου εκανα φιλους εκανα σχεση κ ολα αυτα με βοηθησαν πολυ να το ξεπερασω

[TerribleLie]

Εμένα πάλι η σχέση μάλλον με δυσκολεύει. Καθώς δεν καταλαβαίνει ακριβώς τι έχω και με πιέζει να πηγαίνω και σε μέρη που δεν μπορώ να πάω. Είχες αγοραφοβία;

[αλεξανδρος_77]

τωρα οχι παλια ναι οταν λεω σχεση δεν ενοω να ερχετε νυχτα κ να φευγει πρωι ενοω σχεση πνευματικη οχι με βαση το σεξ (καλο ειναι κ το σεξ δε λεω)

[TerribleLie]

οχι δεν κάνω τέτοιες σχέσεις ούτως η άλλος. Αλλά επειδή είμαστε λίγο καιρό μαζί δεν έχει προλάβει φυσικά να γίνει τόσο πνευματική η σχέση. Την αγοραφοβία πως την αντιμετώπισες;

[αλεξανδρος_77]

κανοντας φιλους ειμουν μονος δεν εβγαινα εγω κ αυτο χειροτερευε τα πραγματα εκανα φιλους κ μου περασαν ολα του ελεγα τα προβληματα μου μου ελεγε τα δικα του το ριξαμε στη ψυχαναλυση κ βοηθησαμε ο ενας τον αλλο κ μετα εκανα σχεση που με βοηθησε ακομα περισσοτερο κ τα πολα ψυχολογικα βιβλια που ειχα διαβασει ηταν ενας συμδιασμος ολων αυτων μαζι

[TerribleLie]

Εχω θέματα εγώ. Στους περισσοτερους φίλους δεν θέλω να δείχνω αδυναμία. Και έτσι δεν αισθάνομαι άνετα να πάθω πχ πανικό μπροστά τους. Δεν καταλαβαίνουν τι έχω και δεν θέλω σε καμία περίπτωση να με λυπούνται. Και εκτός αυτού ο λόγος που έχω αγοραφοβία είναι γιατί δεν είναι εύκολο το να χειριστώ ένα πανικό έξω απο το σπίτι. Δυστυχώς.

[αλεξανδρος_77]

να σου πω καποτε το σκεφτομουν κ εγω αυτο αλλα πρακτικα δεν θα συμβει απολυτος τιποτα κ πανικο να παθεις εξω απο το σπιτι εγω τον συγεκριμενο τον εμπιστευτικα κ του ειπα οτιδηποτε ειχα στο μυαλο μου

[deleted-member141015]

Γεία σε όλους. Πάσχω απο διαταραχή πανικού με αγοραφοβία για 4 χρόνια. Έχω επισκεφτεί και ψυχολόγους και έχω πάρει και φάρμακα. Αλλά τίποτε δεν φαίνεται να με συνέφερε. Πρίν κάτι μήνες έπεσε στα χέρια μου το "at last a life" του paul david, και εκεί κατάλαβα πλέον τι είναι η διαταραχή πανικού, γιατί συμβαίνει και πώς αντιμετωπίζετε. Το κακό είναι ότι ο αγώνας μου να γίνω καλά έχει γίνει εμμονή και έτσι δεν μπορώ να ηρεμήσω.

Το βιβλίο λέει απλά πράγματα. Πώς η διαταραχή πανικού δεν είναι ψυχική ασθένεια αλλά κουρασμένο απο το άγχος νευρικό σύστημα. Χρειάζεται ξεκούραση και όχι να βάζουμε άγχος πάνω στο άγχος. Αυτά βέβαια τα πιστεύω απόλυτα γιατί τα ζώ.

Το ερώτημα είναι το εξής. Ήθελα να βρώ έναν ψυχολόγο να έχει αυτή την προσέγγιση. Το να μιλάω για το πώς νιώθω η πώς βίωνα κάποια πράγματα με πολύωρες ιστορικές αναδρομές, μόνο κακό μου έκανε, γιατί απλά συζητούσα και κρατούσα ζωντανό το πρόβλημα. Συν τις άλλης μου φαίνεται εντελώς παράξενο απο μια συζήτηση μια φορά την βδομάδα, να μου φύγει η αγοραφοβία μαγικά.

Έτσι δεν μπορώ να βρώ έναν ψυχολόγο που να συμφωνούμε. Σήμερα είδα κάποιον ψυχολόγο που κάνει ανθρωποκεντρική. Και πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Δεν θέλω να αναλωθώ πάλι σε συζητήσεις χωρίς αποτέλεσμα. Ξέρει κανείς κάτι για την ανθρωποκεντρική;

Επίσης γιατί υπάρχουν τόσες πολλές προσεγγίσεις; Άλλοι πιστεύουν πως πρέπει να ψάξεις το παρελθόν σου να βρείς την αιτία. Άλλοι επικεντώνονται στο σήμερα. Άλλοι προτείνουν έκθεση σε ότι σε φοβίζει. Μεγάλο μπέρδεμα. Ακόμα και στην αγοραφοβία οι μισοί μου λένε να μην κάνω έκθεση δεν ωφελεί τώρα και άλλοι να κάνω οπωσδήποτε έκθεση!

Οι προσεγγίσεις και οι απόψεις πάντα θα διαφέρουν, ακόμα και για πολύ απλά ζητήματα στις ζωές των ανθρώπων. Το θέμα είναι να βρεθεί ένας συνδυασμός επιστημονικής τεκμηρίωσης και του τι εσύ νιώθεις πως σου ταιριάζει. Στη φάση βέβαια που νιώθεις 'χαμένος', θα ήταν καλό απλά να εμπιστευτείς έναν ψυχολόγο, που αν μη τι άλλο (εκτός από τα τυπικά προσόντα) θα νιώσεις ότι υπάρχει καλή 'χημεία' ή θεραπευτική σχέση ή συνεννόηση μεταξύ σας. Πάντως, από όσα περιγράφεις, ίσως να μην σου ταιριάζει η ανθρωποκεντρική.

Λες όμως ότι γενικά μέχρι σήμερα δεν έχεις ταιριάξει με κάποιον... μήπως ψάχνεις στα 'τυφλά' και πολύ βιαστικά? Σε ρωτάω γιατί δεν είναι ξεκάθαρο πώς επιλέγεις και τι διάρκεια έχει η κάθε σου προσπάθεια... Επίσης, καλό είναι να μην έχεις θεμελιώδεις διαφωνίες - απορίες γύρω από την όλη ιδέα-διαδικασία της ψυχοθεραπείας. Για παράδειγμα, αυτό που λες 'πώς θα μου φύγει η αγοραφοβία μαγικά με μια συζήτηση την εβδομάδα', δείχνει ότι δεν έχεις κατανοήσει την ουσία και τους στόχους μιας ψυχοθεραπευτικής προσέγγισης... οπότε έχεις προσδοκίες που δεν εκπληρώνονται και το άγχος αυξάνεται. Θα έλεγα όταν νιώσεις έτοιμος να δουλέψεις με τον εαυτό σου και να εμπιστευτείς κάποιον θεραπευτή, να συζητάς μαζί του όλα όσα σε προβληματίζουν γύρω από τη θεραπεία, γιατί είναι πολύ σημαντικό να μην νιώθεις συνέχεια αίσθηση ανικανοποίητου, δυσπιστία και ανεπάρκεια.

[TerribleLie]

marina38 θέλεις να μου εξηγήσεις την ουσία και τους στόχους της ψυχοθεραπευτικής προσέγγισης γιατί όντως φαίνεται να μην τους καταλαβαίνω.

Εγώ πάω σε έναν ψυχολόγο με στόχο να απαλαγώ απο αυτή την διαταραχή. Οταν περνάει ο καιρός και δεν βλέπω έστω και μικρή βελτίωση όπως καταλαβαίνεις αρχίζω και αμφιβάλλω. Είναι ανθρώπινο νομίζω. Εκτός απο μια φορά, όλες τις υπόλοιπες είχα εξαιρετική χημεία με τους ανθρώπους. Απλά έβλεπα οτι όχι μονο δεν είχα βελτίωση αλλά με το πές πές το πρόβλημα μεγάλωνε.

[Lena01]

Mε κάθε επιφύλαξη, TerribleLie, μήπως θέλεις κάποιον που να σου πει τί να κάνεις για να απαλλαγείς από τους πανικούς? θέλεις μια συνταγή δηλαδή?
Μια πεπατημένη?

Νομίζω ότι κανείς δεν μπορεί να σου το δώσει αυτό, είναι άλλη η οπτική της ψυχοθεραπείας. Αν έχω καταλάβει καλά, η ουσία είναι με το πες-πες να έρθεις σε επαφή με τον ουσιαστικό εαυτό σου που έχει αλλοτριωθεί και κάπου εκεί να τα βρεις με τον εαυτό σου.
Ίσως για αρχή να σε βοηθούσε περισσότερο ένα εγχειρίδιο αυτοβοήθειας...Να βάλεις σε μια σειρά τις σκέψεις, τις αναμνήσεις σου, τα βιώματα σου... Θα σου σύστηνα 2 που προσωπικά με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ, δεν είναι εξειδικευμένα στην αγοραφοβία και σίγουρα θα υπάρχουν άλλα πιο εξειδικευμένα, από την εμπειρία μου τα αναφέρω.
1) Όρια ζωής
Πρέπει να έχεις έναν εαυτό για να μπορείς να τον προσφέρεις
Συγγραφείς: John Townsend - Henry Cloud
Εκδότης: Η Έλαφος

2) Ανακαλύπτοντας ξανά τη ζωή σας
Συγγραφείς: Janet Klosko - Γιανγκ Τζέφρι
Εκδότης: Πατάκης

Ριξτους μια ματιά, υπάρχουν και σε βιβλιοθήκες, κάνε και μια δουλίτσα με τον εαυτό σου διαβάζοντας τα και έλα, μετά να μας πεις πώς σου φάνηκε. Νομίζω ότι το βήμα μετά στον ψυχοθεραπευτή θα είναι ίσως πιο κατανοητό για σένα...

[TerribleLie]

Όχι να μην έχεις καμία επιφύλαξη. Έχεις απόλυτο δίκιο. Όντως ψάχνω μια συνταγή. Η καλύτερα πιο πρακτικά πράγματα.

Έχω χάσει αλήθεια τον εαυτό μου; Αν τον έχω χάσει προφανώς να πάω σε ένα ψυχολόγο για να τον ξαναβρώ. Μήπως όμως δεν τον έχω χάσει και απλά φοβάμαι να μην πάθω πανικό; Γιατί ο πανικος ξέρεις είναι μια απο τις χειρότερες εμπειρίες που μπορεί να ζήσει κανείς. Μια κοπέλα πχ οταν βιάζεται έστω και μια φορά, ζεί στον φόβο. Δεν νομίζω οτι έχασε τον ευατό της. Απλά έγινε ένα τρομακτικό συμβάν.

Ειλικρινά ρωτάω απλά τι συμβαίνει και ποιός είναι ο σωστός δρόμος που πρέπει να πάρω,δεν το παίζω ξερόλας. Όπως είπα και σε ενα ψυχολόγο το να ξέρω οτι όλο αυτό είναι μια "εκρηξη ανδρεναλίνης" με βοηθάει. Το να βγεί μέσα απο κάποιες συνεδρίες οτι σκέφτομαι "απόλυτα" πολλές φορές η είμαι υπερβολικός σε άλλες, δεν με βοηθάει. Ισα ισα μου προσθέτει και αλλα προβλήματα στα ήδη υπάρχοντα. Το να έχω φτάσει σε ένα σημείο όπου σκέφτομαι να πάω 3 4 τετράγωνα με τα πόδια, ξέροντας οτι είμαι υπερβολικός σαν άνθρωπος, δεν έχει καμιά πρακτική σημασία τώρα.

Νομίζω προέχει πρωτα να καλυτερέψει η ζωή μου και μετά να δούμε τα όποια προβλήματα υπάρχουν με την σκέψη μου.

Ειλικρινά είμαι πολύ μπερδεμένος πάντος. Γιαυτό ρώτησα και την αποψή σας.

[Lena01]

Noμίζω ότι για το σωστό δρόμο κανείς μα κανείς δεν θα σου δώσει απάντηση με την έννοια να σου δείξουν το δρόμο και να σου πουν ότι εδώ πρέπει να πατήσεις και να προχωρήσεις.
Αυτοί που δείχνουν τέτοιους δρόμους ανήκουν σε οργανώσεις, σε θρησκείες, σε σέκτες, κλπ, αλλά δεν ειναι ψυχίατροι ή ψυχολόγοι.

Εσύ το καταλαβαίνεις αυτό που λες ότι βγήκε, ότι δηλαδή μπορεί να σκέφτεσαι απόλυτα ή να είσαι υπερβολικός? το καταλαβαίνεις ή σου φαίνεται ξένο?

[TerribleLie]

Αυτό λένα το ξέρω απο τότε που κατάλαβα τον ευατό μου. Δεν περίμενα 15 συνεδριες για να το μάθω. Που και που σαν φίλτρο μπαίνει στο μυαλό μου και μόλις σκέφτομαι κάτι λέω "εντάξει σκέφτομαι κάπως υπερβολικά τώρα". Η επίσης κάποιες φορές αποφεύγω απόλυτες λέξεις όπως όλοι η πάντα. Όλα καλά μέχρι εδω. Αυτη την στιγμή όμως η κατάσταση συνεχίζει, γιατί μου έχει γίνει εμμονή οτι πρέπει να απαλλαγώ απο την αγοραφοβία. Σηκώνομαι το πρωι και δεν μπορώ να κάνω οτι κανουν οι άλλοι. Αυτο με στεναχωρεί αφάνταστα και προσθέτει άγχος μπόλικο στον ήδη ταλαιπωρημένο οργανισμό μου απο το άγχος. Με λίγα λόγια δεν τον αφήνω να ηρεμήσει ποτέ.

Γιαυτό επιμένω στα πρακτικά. Αν έβλεπα κάποια βελτιωση στα καθημερινά τοτε θα καθόμουν να συζητήσω και τα διάφορα στοιχεία του ευατού μου που με κάνουν δυσλειτουργικό υποθετικά. Δηλαδή εναν άνθρωπο που πνίγεται πρώτα τον βγάζεις απο την θάλλασα και μετά ρωτάς τι έγινε και πως κατέληξε να πνίγεται. Αυτή την άποψη έχω.

[deleted-member141015]

To βασικό πρόβλημα όμως δεν είναι η αγοραφοβία... αλλά η εμμονή να απαλλαγείς από την αγοραφοβία. Κι αυτό, δεν είναι κάτι 'πρακτικό' (με την έννοια του χειροπιαστού), αλλά μια σκέψη. Καταλαβαίνω βέβαια ότι χρειάζεσαι μια μικρή έστω βελτίωση στη δυσλειτουργική καθημερινότητα, προτού ασχοληθείς με τις όποιες δυσλειτουργικές σκέψεις. Όμως, οι σκέψεις είναι που καταλαμβάνουν όλο το 'χώρο' στο μυαλό σου και δεν μπορείς να βρεις λεπτό ησυχία. Έτσι, εκτός από τις σκέψεις που επισημαίνεις (του στυλ δλδ 'σκέφτομαι υπερβολικά κι απόλυτα' άρα θα προσπαθήσω να αποφεύγω τις λέξεις 'πάντα, ποτέ, τίποτα, όλα κλπ' κι όλα καλά), υπάρχουν και πολύ πιο γενικές και αγχωτικές σκέψεις. Και καταλήγεις να έχεις το δάχτυλο στη σκανδάλη και προς τον θεραπευτή και προς τον εαυτό σου. Το πρώτο λοιπόν δεν είναι να κάνεις μια βόλτα 3-4 τετράγωνα με τα πόδια, ούτε και να ασχοληθείς με ενδελεχή ενδοσκόπηση (που ενδεχομένως σε αυτή τη φάση να επιδεινώνει την κατάσταση). Αλλά να χαλαρώσεις.... Ναι οκ λέγεται πιο εύκολα απ' όσο γίνεται, αλλά σκέψου ότι και στο παράδειγμα σου με αυτόν που πνίγεται, σαφώς προηγείται να τον σώσεις, μόνο που για να τον σώσεις χρειάζεται και γνώση και ηρεμία αλλιώς θα πνιγείτε κι οι δυο.

Η ψυχοθεραπεία πάντως ασχολείται κυρίως με την αλλαγή των σκέψεων και την αναδόμηση της προσωπικότητας, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι παραβλέπει τα πρακτικά ζητήματα και την καθημερινότητα. Πόσο καιρό / πόσες συνεδρίες έκανες σε κάθε προσπάθεια ψυχοθεραπείας και με ποια προσέγγιση?