Παρομοιαστε τον ανθρωπο

[carrot]

ο ανθρωπος προηλθε απο την θαλασσα, ηπηρξε σαν ενας θαλασσιος μικροοργανισμος, ο οποιος οργανισμος εξεληχθηκε με την παροδο των αιωνων, και συνεχιζει να εξελισεται......

ναι αυτη ειναι η επικρατουσα θεωρια. δεν εξηγει πολλα πραγματα ομως. μπορει αυτα τα μικροβια να προηλθαν απο μετεωριτη για παραδειγμα και ετσι να εξελιχθηκε η ζωη στη γη.

[seleios]

εξηγει αυτα που απασχολησαν περισοτερο την σκεψη του...

[carrot]

οκ. και τωρα παρουσιαζω τη νεα μου υπογραφη. καπως ετσι παρομοιωνω τον ανθρωπο τωρα.

[seleios]

ημαστε μια... σκεψη.. μια ιδεα ισως.. η ζωη αλλωστε ειναι στο μυαλο.. απο μια ιδεα ημαστε στη ζωη

[crazy_diamond]

ο ανθρωπος προηλθε απο την θαλασσα, ηπηρξε σαν ενας θαλασσιος μικροοργανισμος, ο οποιος οργανισμος εξεληχθηκε με την παροδο των αιωνων, και συνεχιζει να εξελισεται......

seleios,

μου άρεσε αυτή η σκέψη :) Από τη θάλασσα, την αρχαία μήτρα..

[carrot]

seleios,

μου άρεσε αυτή η σκέψη :) Από τη θάλασσα, την αρχαία μήτρα..

λολ, ειναι αστειο. αυτο το ειχε γραψει ενας αλλος χρηστης παλια εδω μεσα και δεν επιφωνηθηκε απο κανεναν. τεσπα, εμενα μου θυμιζει ενα παλιο βιντεοπαιχνιδι οπου δειχνει ενα ψαρι να εξελισετε σε εναν ανθρωπο με την βοηθεια της μητερας φυσης. Evo λεγεται το παιχνιδι. Τα πρωτειοα λοιπον εκει που αξιζει. σε οσους εφτιαξαν αυτο το ομορφο παιχνιδι. credti οπως λενε και στα αγγλικα where is should be given.

[crazy_diamond]

insect,

ίσως επειδή αγαπάω πολύ τη θάλασσα.
Μου άρεσε όμως και η εικόνα του ψαρά :) Άλλωστε δεν χρειάζονται φωτόσπαθα των τζένταϊ ούτε και πολλά άλλα εφέ για να την παλέψει ο άνθρωπος..

Θυμήθηκα και μια άλλη ενδιαφέρουσα παρομοίωση:

''Ο άνθρωπος είναι σαν το κλάσμα.
Ο αριθμητής είναι αυτό που είναι στην πραγματικότητα,
ενώ ο παρονομαστής είναι αυτό που νομίζει για τον εαυτό του. Όσο μεγαλύτερος ο παρονομαστής τόσο μικρότερο και το κλάσμα.''

Τολστόι, Λέων Νικολάγεβιτς

[carrot]

Δεν αντιλέγω. απλά ήθελα να δώσω τα εύσημα σε ένα παιχνίδι για μια παλιά αγαπημένη κονσόλα. Ο πλήρες τίτλος είναι EVO - The Search For Eden (η Αναζήτηση για την Εδέμ). Τώρα που το σκέφτομια θα την κάνω με αλαφρά και θα παίξω κανα παιχνίδι στο πισι να αποβλακωθώ λιγάκι. Δεν χρειάζεται να είναι όλη την ώρα όλα τα αλαρμ αναμένα..!

[carrot]

Και βέβαια (δεν το λεω για σένα) να υποθέσω πως όσο θράσσος είχα κάποτε άλλο τόσο μετανιώνω που υπάρχει θράσσος χωρίς λόγο. Νεύρα χωρίς λόγο, νεολαία χωρίς αιτία πολέμου αλλά πολεμοχα΄ρης; παραταύτα. Μια μουτζα θα δώσω εκεί που πρέπει και θα καληνυχτίσω καπου εδώ.

[dora-agxos]

ο ανθρωπος ειναι..ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΟΣ!!!δεν μπορω να τον παρομοιασω με κατι αλλο περα απο κανιβαλο!

[carrot]

ο ανθρωπος ειναι..ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΟΣ!!!δεν μπορω να τον παρομοιασω με κατι αλλο περα απο κανιβαλο!

λολ, ξερεις τι γινεται. αν δηλωσεις χριστιανος και πεις πως οι ανθρωποι ειναι κανιβαλοι τοτε ολα ειναι οκ. αν δηλωσεις μωαμεθανος και πεις οτι οι ανθρωποι ειναι καλοι τοτε δεν σε πιστευουν. σωστα?

[DissolvedGirl]

Εκεί όπου σκεφτόμουν τι είναι άραγε ο άνθρωπος, αποφάσισα ότι άνδρες και γυναίκες είναι σαφώς διαφορετικά είδη, οποτε είπα να περιοριστώ στο είδος μου.
Και έγραψα το παρακάτω μαργαριτάρι με χιουμοριστικές φυσικά τάσεις, το οποιο έχει το ελεύθερο οποια φεμινίστρια στερείται ικανοποίησης να μου πετάξει στο κεφάλι ως ένδειξη διαμαρτυρίας.

Υπαρξιακό σε Λα Μείζονα

Τι'ναι τάχα η γυναίκα;

Λάβα, ηλιαχτίδα, κούκλα;
Θάλασσα; Eρημος, Mέκκα;
Μην παράδεισος; Πανούκλα;
'Η πληρώνεις με το χρόνο
η βασίλισσα σε θρόνο.
Άνθρωπος δεν είναι μονο.

Φύγε αν θέλεις μακρυά της.
Μείνε (αντέχεις;) στο πλευρό της.
Παίδευε την σαν χωριάτης.
Παίνευε την σαν ιππότης.

Κόψε το λαιμό σου, σφάξου, τούτο μονο μη ξεχάνεις:
μην ανθρώπινες κουβέντες, μην μαζί της λόγια χάνεις...

[RainAndWind]

Αυτό κι εγώ, παρόμοια με τον ίνσεκτ. Έτσι τον φαντάζομαι τον άνθρωπο. Σαν τον Σαντιάγο από το Γέρος και η Θάλασσα. Σκληρό από ανάγκη αλλά με πολλά ευάλωτα φορτία, σε μία μάχη με τη φύση που τον συγκλονίζει σαν βίωμα, σαν ένα πλάσμα που παλεύει την αναδουλειά ξαπλώνοντας κάθε βράδυ στο μοναχικό του κρεβάτι. Στο τέρμα του δρόμου της ξεχωριστής ευκαιρίας, χάνοντας το ψάρι του από τον μάκο -που πλήρωσε με την κομμένη του παλάμη-, δέχεται την ήττα με την κουρασμένη σοφία που κληροδοτεί ο χρόνος. Υπομονή. Το μεγάλο μάθημα.