ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ ΡΕ ΑΛΗΤΕΣ!!!

[carrot]

Καταλαβαίνω ότι στις περιπτώσεις όπου η "διαταραχή" είναι μεγάλη (π.χ. σχιζοφρένεια, κτλ) μπορεί τα φάρμακα να έχουν λόγο ύπαρξης. Αλλά σε περιτπώσεις ανθρώπινου συναισθήματος, είναι? Αναφέρομαι σε ψυχικές "διαταραχές" τύπου "φοβάμαι να μιλήσω στο αφεντικό μου", "περνάω μιά φάση στεναχώριας στη ζωή μου", κτλ. Υπάρχει ανάγκη γιά όλη αυτή τη χαπολογία?

Για μένα είναι καλύτερο να σε θανατώσουν οι άλλοι παρά να σου μηδενίσουν τη ζωή σταδιακά και να σε αφήσουν να αναπτύξεις μια πάθηση η να σε κάνουν φυτό από τα φάρμακα..
Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνεις αλλά και οι άνθρωποι με σχιζοφρένεια έχουν (είχαν) συναισθήματα και πληγώνονται.

[Παστελι]

Για μένα είναι καλύτερο να σε θανατώσουν οι άλλοι παρά να σου μηδενίσουν τη ζωή σταδιακά και να σε αφήσουν να αναπτύξεις μια πάθηση η να σε κάνουν φυτό από τα φάρμακα..
Ειλικρινά το μόνο που σκέφτομαι εδώ και καιρό είναι το να βρώ έναν τρόπο να πεθάνω (και να πάρω όσες περισσότερες ζωές μπορώ μαζί μου), κάτι στο οποίο δεν φαίνεται να έχει κανείς αντίρρηση.
Δεν ξέρω αν το καταλαβαίνεις αλλά και οι άνθρωποι με σχιζοφρένεια έχουν (είχαν) συναισθήματα και πληγώνονται.

Γιατι να πεθανεις μια χαρα νεαρος εισαι οταν ακουω τετοια σαλτερνω.Τους αλλους τους γραφουμε οπως μας εχουν γραμμενοι και αυτοι.
Για μερικους τα φαρμακα ναι ειναι απαρετητα οπως και σε μενα το ζαναξ ειναι απαραιτητο για τον σωματικο πονο που νιωθω.Τα συναισθηματικα τα παλευω και χωρις φαρμακα.

[carrot]

Δεν έχω σε κάτι να ελπίζω, γι'αυτό (και δεν είναι και το πιο πιθανό να έχω να ελπίζω σε κάτι στο μέλλον). Καλύτερα να ήμουν στρατιώτης σε πόλεμο παρά να σάπιζα έτσι όπως σαπίζω τώρα.

[Παστελι]

Δεν έχω σε κάτι να ελπίζω, γι'αυτό (και δεν είναι και το πιο πιθανό να έχω να ελπίζω σε κάτι στο μέλλον). Καλύτερα να ήμουν στρατιώτης σε πόλεμο παρά να σάπιζα έτσι όπως σαπίζω τώρα.

Δεν δουλευεις καπου δεν εχεις ονειρα?τοσα χρονια σε διαβαζω εμενα μου φενεσαι μια χαρα αντρας και ποτε δεν σε εχω ξαναδει ετσι απελπισμενο .τι τρεχει?

[carrot]

Δεν είμαι μια χαρά. Είμαι μες τη μοναξιά και η μοναξιά πονάει. Δουλεια, κοινωνικές σχέσεις , όλα αυτά πάνε μαζί. Κάτι δεν πάει καλά και στραβώνουν και τα υπόλοιπα.
Με έχει κατακλήσει η αρνητική ενέργεια και τα βλέπω όλα μαύρα. Μόνο η μάνα μου συμπαραστέκεται.
Κάποτε ήμουν πολύ χαρούμενο και αισιοδοξο παιδί. Αλήθεια! Βοηθούσα και όποιον το είχε ανάγκη. Έδινα λεφτά στους φτωχούς επειδή τους λυπομουν και τώρα βλέπω τα χάλια μου και λυπάμαι εμένα.
Στην ζωή δεν είναι ότι δώσεις θα πάρεις. Δυστυχώς.

[Παστελι]

Και εγω νιωθω μοναξια τι να κανω.Μονο το παιδι εχω να μου κραταει συντροφια με σκοτωνει η υπολοιπη μοναξια.Δεν εισαι μονος και ειναι και ολη η ανεγεια και η κριση που μας αγχωνονε περισσοτερο!Εγω 1 μηνα ειμαι χαλια εντελως αλλα ελπιζω στο καλυτερο δεν το βαζω κατω.

[NickPot]

Θέλει να μου πει κάποιος (αν ξέρει) ΠΟΤΕ η Διπολική Διαταραχή "έγινε" επίσημα διαταραχή? Πότε δημιουργήθηκαν και βγήκαν στην αγορά τα πρώτα φάρμακα ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ και μόνο για αυτό?

[claire]

http://news.in.gr/science-technology...aid=1231102571

[ioannis2]

Δεν είμαι μια χαρά. Είμαι μες τη μοναξιά και η μοναξιά πονάει. Δουλεια, κοινωνικές σχέσεις , όλα αυτά πάνε μαζί. Κάτι δεν πάει καλά και στραβώνουν και τα υπόλοιπα.
Με έχει κατακλήσει η αρνητική ενέργεια και τα βλέπω όλα μαύρα. Μόνο η μάνα μου συμπαραστέκεται.
Κάποτε ήμουν πολύ χαρούμενο και αισιοδοξο παιδί. Αλήθεια! Βοηθούσα και όποιον το είχε ανάγκη. Έδινα λεφτά στους φτωχούς επειδή τους λυπομουν και τώρα βλέπω τα χάλια μου και λυπάμαι εμένα.
Στην ζωή δεν είναι ότι δώσεις θα πάρεις. Δυστυχώς.

[]

Σε καταλαβαίνω. Η μοναξιά σε καταβάλλει. Αυτό είναι που δεν παέι καλά και γι αυτό στραβώνουν τα υπόλοιπα. Από τη μοναξιά ξεκινάει η αρνητική σου ενέργεια. Αυτό καταρρακώνει τις δυνάμεις σου. Και πιστεύω έχεις μέσα σου πολλές δυνάμεις και μπορείς να πετύχεις πολλά πράγματα, αλλά αυτή η κατάσταση έχει αποτελεσμα να σε κρατά σε αδράνεια.

Είναι ανθρώπινη ανάγκη να χεις καποιους δίπλα σου. Στην κοινωνία μας να ξερεις κανεις δεν εκτιμα το ότι έδωσες, πρέπει να σαι επικοινωνιακός για να προσελκύσεις, αν το χεις να σαι λίγο κλειστός ή καπως ιδιόρυθμος θα σε καταδικάσουν να ζεις στο περιθωριο ή ακόμα χειρότερα θα σε εκμεταλλευτούν. Κανένας δε σου δινει την ευκαιρεία να εκφραστείς. Σε είδε λίγο και δεν του άρεσες αμέσως σε διαγράφει. Και οι συνεπειες είναι να νοιωθεις μελαγχολία και απογοητευση, η προσοχή σου να συγκεντρωνεται εκεί και να μην μπορείς να δουλέψεις, να γυρνάς στους δρομους και να παρακαλάς τον τυχόντα να σου μιλήσει. Οι διαπροσωπικές σχέσεις έχουν καταντήσει ρηχές.

Όμως ψάξε, καπου θα βρεις έστω λίγα άτομα που θα θελουν να σε κάνουν παρέα, κάπου υπάρχουν, πρέπει να τους βρεις, πήγαινε σε οργανωμένα συνόλα όπου πιστευεις ότι θα βρεις τετοιους ανθρώπους, ψάξε σε συγγενείς, παλιους συμμαθητές, στη σχολή, υπάρχουν καπου καποιοι και για σενα. Απ αυτούς θα παρεις δυναμεις, θα νοιωσεις ενθουσιασμό για τη ζωή, η διάθεση σου θα αλλάξει. Ειμαστε διπλα σου!

[carrot]

Ευχαριστώ για το μήνυμα. Ιωάννη δεν είμαι και εντελώς μόνος, ντάξει τα παραλέω ίσως. Να ψάξω για παρέα είναι κάπως άσχημο συνήθως τυχαίνουν αυτά. Όταν θα φύγει εντελώς αυτό το γκρίζο σύννεφο αρνητικότητας από το κεφάλι μου θα είμαι καλύτερα...

[Lacrymosa]

insect δυσκολο πραγμα η μοναξια και αβασταχτο..κ μεγαλωνει κ οσο σκεφτεσαι πως ησουν παλια κ συγκρινεις με το τωρα..προσπαθησε μεσα στη μοναξια σου να πιαστεις απο καπου..δυσκολο ειναι βεβαια..διαβασα καπου παραπανω γραφεις "στη ζωη δεν ειναι οτι δωσεις θα παρεις"..πολυ σωστο αυτο κ αληθινο..πιστευω πως πρεπει να προσπαθουμε εστω απ αυτα που εχουμε παρει να τα εκτιμησουμε κ αν μπορουμε να δωσουμε κ εμεις...

[Lacrymosa]

http://news.in.gr/science-technology...aid=1231102571

και να ταν μονο αυτο ενα σωρο πραματα μπορει να παθεις πλεον δεν τα ψαχνω γιατι οσο τα ψαχνω αγχωνομαι κ στην τελικη δεν μπορω να κανω κ κατι....:P