Η ερωτική σχέση του (διαζευγμένου) γονέα σε σχέση με το παιδί
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Results 1 to 11 of 11
  1. #1
    Junior Member
    Join Date
    Jun 2006
    Posts
    1

    Η ερωτική σχέση του (διαζευγμένου) γονέα σε σχέση με το παιδί

    Μετά από 1,5 χρόνο απόστασης από τον σύζυγο ξεκίνησα και διατηρώ ολικόμηνη σχέση με έναν άντρα. Ο εν λόγω άντρας δεν μου ήταν άγνωστος στο παρελθόν (πλέον 10-ετίας γνωστός) και είναι και ο ίδιος διαζευγμένος με ένα παιδί στην εφηβεία που ζει με τη μητέρα του αλλά διατηρεί συχνές επαφές και με τον πατέρα. Υπάρχει μεταξύ μας αμοιβαία εμπιστοσύνη καθώς κοινή βλέψη να ευδοκιμήσει η σχέση μας σε οικογένεια. Η επαφή του με το παιδί μου γίνεται χωρίς προβλήματα (παίζουν κλπ) αλλά ομολογώ ότι εξάρχής σκόπευα και πίστευα ότι αυτού του είδους οι επαφές μεταξύ τους θα επέτρεπα να αρχίσουν τουλάχιστον μετά την παρέλευση ενός έτους σχέσης. Ομως λόγω της αποστάσεως που μας χωρίζει με τον εν λόγω άντρα με επισκέπτεται όταν μπορεί περίπου 2-3 φορές την εβδομάδα. Από αυτές την μία το παιδί απουσιάζει στους γονείς μου αλλά τις άλλες 2 το παιδί αντιλαμβάνεται την παρουσία του - με όσες προφυλάξεις κι αν έχω πάρει, του τύπου να παραμείνει ο φίλος μου στο υπνοδωμάτιό μου για να φύγουμε στις δουλειές μας / σχολείο εγώ και το παιδί. Όμως τις περισσότερες φορές το παιδί τον αντιλαμβάνεται διότι ΄(υποθέτω) με βρίσκει να κοιμάμαι εκτός του υπνοδωματίου μου, οπότε κάνει τον συνειρμό ότι ο τάδε κοιμάται στο κρεβάτι μου. Δεν ενοχλείται καθόλου (εμφαν'ως τουλάχιστον) από την παρουσία του- αντιθέτως επιμένει να τον δει, να του μιλήσει κλπ. Να προσθέσω ότι η συμπεριφορά μας παρουσία του παιδιού μου δεν περιλαμβάνει διάχυση συναισθημάτων λεκτικά ή με άλλο τρόπο.

    Προβληματίζομαι σχετικά. Δεν ξέρω τι πρέπει και τι όχι. Σίγουρα δεν είναι μόνο σεξουαλική η σχέση μας. Το παιδί τι κινδυνεύει να πάθει από την τακτική εμφάνιση του φίλου μου; Πρέπει ή δεν πρέπει να του κρύψω την αλήθεια; Είναι 2,5 ετών αλλά κατά ομολογία πολλών που έρχονται σε επαφή μαζί του και κατά την δική μου αντίληψη είναι ιδιαίτερα έξυπνος και παρατηρητικός, ενώ γενικά δεν μπορώ να "τον κοροϊδέψω" με τεχνάσματα των "μεγάλων" για οποιοδήποτε θέμα. Κατά την παρουσία του φίλου μου ο μικρός δείχνει να απολαμβάνει την αντρική φιγούρα μέσα στο σπιτικό μας (πχ τον μιμείται, κατεβαίνει μαζί του από τη σκάλα αφήνωντας εμένα με το ασανσέρ) χωρίς εγώ να έχω ενθαρρύνει κάτι τέτοιο. Η επαφή του μικρού με τον φυσικό του πατέρα είναι 2 φορές την εβδομάδα για 2-3 ώρες κάθε φορά, παρουσία εμού και ποτέ στο σπίτι μας, παρά σε εξωτερικούς χώρους. Επίσης τηλεφωνικά σχεδόν μέρα παρά μέρα. Το παιδί αγαπάει τον πατέρα του, το ζητά αλλά όχι επίμενο ή συνεχώς αλλά τακτικά.;)

  2. #2
    Senior Member
    Join Date
    Mar 2005
    Posts
    149
    Αγαπητή φίλη

    Το θέμα σου είναι πολύ σοβαρό και θα ήταν επικίνδυνο να βασιστείς στις δικές μας απόψεις που κάθε άλλο παρά επιστημονικές είναι...
    Διαφαίνονται πολλά σημεία και πολλά ερωτηματικά που πρέπει να αναλυθούν από τον ειδικό της εμπιστοσύνης σου γενικότερα για τη σχέση σου με τον πρώην,το παιδί,τον νύν και τη διαδικασία και τη φάση που βρίσκονται γενικά και ειδικά όλες αυτές οι σχέσεις για να δει το θέμα συνολικά και όχι ειδικά μόνο τη παρουσία κάποιου άλλου προσώπου στη ζωή σου...(όπως πχ γιατί θα πρέπει να βλέπει ο πατέρας το παιδί του παρουσία δική σου κτλ κτλ...)
    Σε κάθε περίπτωση μη ξεχνάς ότι τα πρώτα χρόνια της ζωής μας φέρουν τη μεγαλύτερη βαρύτητα στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας και επίσης τα πρότυπα των γονιών μας καταγράφονται ανεξίτηλα και επειρεάζουν τόσο τη σεξουαλικότητά μας όσο και τη μετέπειτα συμπεριφορά μας στις σχέσεις μας...
    Αυτό δε σημαίνει ότι κάνεις κάτι λάθος αλλά δε σημαίνει ότι δεν υπάρχει και πρόβλημα...
    Εγώ θα έλεγα πάντως φαντάσου ότι το σπίτι σου είναι ένας χώρος που αφορά εσένα και το παιδί σου και όλα τα υπόλοιπα άτομα ας τα αντιμετωπίζεις σαν να ζούσες στο σπίτι του (αυστηρού κι ας μην είναι )πατέρα σου....


    φιλικότατα

    Γιάννης

  3. #3
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2006
    Posts
    139
    Ειδα αυτο σημερα στις ειδησεις που η μανα με το γκομενο της το 4 χρονον παιδακι το σακατεψαν στο ξυλο και μπορει τορα το παιδακι να πεθανει και ζαλιστικα. Να αφησω σε ξενο να εχει το δικο μου παιδι; Δυσκολη κατασταση. Εμασ με τον αδερφο μου οταν χορισαν οι γονεις ευτυχοσ μασ μεγαλωσε η γιαγια με τον παπου και οχι ενας ξενος.

  4. #4
    Junior Member
    Join Date
    Dec 2007
    Posts
    8

  5. #5
    Senior Member
    Join Date
    May 2007
    Posts
    328
    \"Ειδα αυτο σημερα στις ειδησεις που η μανα με το γκομενο της το 4 χρονον παιδακι το σακατεψαν στο ξυλο και μπορει τορα το παιδακι να πεθανει και ζαλιστικα. Να αφησω σε ξενο να εχει το δικο μου παιδι; Δυσκολη κατασταση. Εμασ με τον αδερφο μου οταν χορισαν οι γονεις ευτυχοσ μασ μεγαλωσε η γιαγια με τον παπου και οχι ενας ξενος. \"

    Ψυχραιμία χρειάζεται κι όχι άγχος. Δεν είναι όλες οι μάνες έτσι. Προς Θεού. Καλά είναι πάντως ο άλλος γονέας να ελέγχει τακτικά το περιβάλλον που ζει το παιδί, να παίρνει πληροφορίες για το ποιον του καινούριου συντρόφου του πρώην συζύγου, να ρωτά το παιδί, να ενδιαφέρεται, να έχει συχνές επαφές.Η αδιαφορία τα φέρνει αυτά. Δεν το άκουσα γιατί δεν είδα ειδήσεις, αλλά είναι πολύ άσχημο αυτό που έγινε. Μήπως ο πατέρας δεν ενδιαφερόταν αρκετά? Δεν είχε ελέγξει το περιβάλλον? Και επίσης, αν η μητέρα είχε ψυχολογικά προβλήματα, μήπως δεν έπρεπε να έχει αυτή το παιδί?

  6. #6
    Member
    Join Date
    May 2007
    Posts
    74
    Για μας τις γυναικες που ειμαστε μανουλες αλλα και χωρισμενες συγχρονως ειναι λιγο περιεργα τα πραγματα....

    Απο την μια μπαινει πανω απο ολα το μητροτητα. Τις περισσοτερες φορες δενομαστε περισσοτερο με το παιδι μας θελουμε να μην του λειπει συναισθηματικα τουλαχιστον τιποτα.
    Και απο την αλλη ειμαστε και γυναικες μονες. Εχουμε την αναγκη να εχουμε εναν συντροφο στην ζωη μας.
    Και εγω εχω ανησυχιες με το πως μπορουν αυτες οι δυο ιδιοτητες μας. να βαδιΖουν μαζι.
    Πως θα ειμαστε σιγουροι οτι δεν πληγωνουμε μια παιδικη ψυχουλα....
    και πως μπορουμε να διασφαλισουμε την ηρεμια στο σπιτικο μας??

  7. #7
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2007
    Posts
    249
    Είναι γεγονός ότι το παιδί κι ας είναι παιδί καταλαβαίνει τα πάντα.

    Νομίζω ότι εφόσον τον αφορά η όλη κατάσταση, καλό είναι να είναι ενημερωμένος και \"επίσημα\" για τη σχέση σας αυτή (επίσημα εννοώ όχι να το συμπεραίνει από μόνος του αλλα να έχει γίνει συζήτηση). Είναι σε θέση για μια τέτοια αντιμετώπιση.

    Συμφωνώ ότι το θέμα είναι πολύ λεπτό ώστε και να μην ξεπεραστούν τα όρια (και το παιδί μάθει παραπάνω από αυτά που μπορεί να κατανοήσει ή να αντέξει) και ώστε να μην υπάρξει σύγχυση του ρόλου του άντρα με τον οποίο έχετε σχέση και του πατέρα του. Επίσης προσοχή θέλει και στο να ξέρει το παιδί ότι ανήκει κάπου, ότι δεν χάνει τη μαμά του από κάποιον άλλο, και άλλα τέτοια.

    Θα σας συμβούλευα να μιλήσετε με κάποιον ψυχολόγο για το πώς να το χειριστείτε!
    :)

  8. #8
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2008
    Posts
    1,522
    εμενα μολις με αγγιξει αλλος αντρας ακομα και ο πατερας μου ο γιος μου αγριεβει πολυ και χτυπαει αυτον π με αγγιξε ποσο μαλλον να με αγγιξει καποιος ερωτικος συντροφος αργοτερα.ασε που με τα τοσα π ακουγοντε δεν εμπιστευωμαι καποιον ξενο κοντα στο παιδι μου και εκτος αυτο τον πατερα του τον λατρευει ο μιρκος.ετσι τον εμαθα αν τον αγαπαει γιατι ετσι πρεπει

  9. #9
    Ακουγεσαι να είσαι προσκολλημένη στο παιδί σου... ακούγεσαι να είσαι υπερβολικά ελεγκτική με τον πατέρα του... γενικά διαφαίνονται πάρα πολλά που πρέπει να δουλέψεις... Όλη αυτή η μή εμπιστοσύνη στον πατέρα εχει βάση; Κακοποίεισε το παιδί; Αν όχι ποιος σου δίνει το δικαίωμα να εξασκεις τόση εξουσιαστική βία στην σχέση με το παιδί του;
    Νιώθεις ένοχη για όσο κάνεις συνειδητα στην σχεση του γιου σου με τον πατέρα του και σου βγαίνουν οι ενοχές στην σχεση με τον φίλο σου...
    Η μη εμπιστοσύνη στον πατέρα οφείλεται στον πατέρα ή χσε δικά σου παιδικα βιώματα...
    Γενικά... πρέπει οπωσδηποτε να απευθυνθείς σύντομα σε έναν καλό κλινικό ψυχολογο που ασχολείται με θάματα παιδιών και εφήβων...

  10. #10
    Quote Originally Posted by ADIAKRITOS View Post
    Ακουγεσαι να είσαι προσκολλημένη στο παιδί σου... ακούγεσαι να είσαι υπερβολικά ελεγκτική με τον πατέρα του... γενικά διαφαίνονται πάρα πολλά που πρέπει να δουλέψεις... Όλη αυτή η μή εμπιστοσύνη στον πατέρα εχει βάση; Κακοποίεισε το παιδί; Αν όχι ποιος σου δίνει το δικαίωμα να εξασκεις τόση εξουσιαστική βία στην σχέση με το παιδί του;
    Νιώθεις ένοχη για όσο κάνεις συνειδητα στην σχεση του γιου σου με τον πατέρα του και σου βγαίνουν οι ενοχές στην σχεση με τον φίλο σου...
    Η μη εμπιστοσύνη στον πατέρα οφείλεται στον πατέρα ή χσε δικά σου παιδικα βιώματα...
    Γενικά... πρέπει οπωσδηποτε να απευθυνθείς σύντομα σε έναν καλό κλινικό ψυχολογο που ασχολείται με θάματα παιδιών και εφήβων...
    ...χμ...λίγο δύσκολο να σου απαντήσει..:)

    το θέμα είχε μπει πριν τρία χρόνια...:ρ

  11. #11
    Senior Member
    Join Date
    Nov 2010
    Location
    κεντρο
    Posts
    743
    καθε πραγμα στον καιρο του και ο κολιος τον Αυγουστο!!!

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •