Βοήθεια.

[provlimatikos]

elena pou ine i omorfia kai tin psaxno akoma???

[raphsssodos]

Δεν είναι πουθενά, υπ-άρχει παντού όμως...

[provlimatikos]

ine auto pou lene.iparxei pantou giro alla pote den erxetai sta xeria mas.

[Δένα]

Γεια σε όλους,

μετά από πολλές μέρες ξανακοίταξα τη συζήτησή μας και είδα ότι έχει προχωρήσει.

Με στενοχωρήσαν αυτά που γράφετε, αλλά παράλληλα σας καταλαβαίνω γιατί από τα ίδια έχω περάσει και εγώ, όπως και πολλοί άλλοι.

Είναι αλήθεια ότι πάρα πολλές φορές εχω σκεφτεί ότι θα ήθελα να υπάρχει ένα κουμπί και να μπορώ απλά να το κλείσω, να σταματήσουν όλα. Γιατί βέβαια και εγώ δεν ένιωσα ποτέ ότι έχω τα κότσια να τελειώσω μόνη μου τα πράγματα. Ακόμα, βασανίζομαι από μια αφόρητη ματαιότητα, δυσκολεύομαι να βρω κάτι που να έχει νόημα,κάτι να ελπίσω σε αυτό ή να προσπαθήσω για κάτι. Και πολλή μοναξιά, σα να είμαι ο μοναδικός άνθρωπος στη γη και ας βρίσκονται γύρω μου πολλοί.

Παρόλα αυτά, κάποια στιγμή που ένιωσα λίγο καλύτερα, απευθύνθηκα σε έναν ψυχολόγο και στην αρχή πολύ διστακτικά, και συνεχώς σκεπτόμενη ότι δεν πρόκειται να έχει κανένα αποτέλεσμα. Όμως, συνέχισα να πηγαίνω και τώρα μετά από αρκετό καιρό εκεί, έχω καταλάβει πολλά σημαντικά πράγματα για μένα. Ουσιαστικά έχω βρει ποιες είναι οι βαθύτερες αιτίες για τις σκέψεις μου και αυτό ελπίζω ότι σιγά- σιγά θα κάνει τα πράγματα καλύτερα. Βέβαια θέλει πολλή προσπάθεια και κόπο, αλλά σας συνιστώ από την προσωπική μου εμπειρία να επισκεφθείτε έναν ειδικό. Πιστεύω ότι εάν έχετε λίγη υπομονή τα πράγματα μπορούν να πάνε καλύτερα.

Εύχομαι δύναμη σε όλους και συνεχίστε να γράφετε, θα χαρώ πολύ να συνεχίσουμε τη συζήτησή μας.

Φιλικά,

Δένα

[Stargazer]

Αν υπάρχει ανάμεσά μας κάποιος που έχει κάνει απόπειρα αυτοκτονίας, παρακαλώ να μου στείλει U2U. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

[Aggelika]

Ωραία, βρε... Ελάτε να κάνουμε ένα club αποπειρασθέντων αυτοκτονίας!

Πρόεδρος να φανταστώ ότι θα γίνει εκείνος με τις περισσότερες απόπειρες?

Σοβαρά τώρα...
Είναι κουτό να σκεφτεί κανείς πως υπάρχει κάποιος άνθρωπος που σε κάποια φάση της ζωής του να μην έχει σκεφτεί ή να μη σκεφτεί στο μέλλον την αυτοκτονία.

ʼλλο όμως το να φλερτάρει με την ιδέα κάποια στιγμή κι άλλο το να την υλοποιήσει. Κι αυτό το φλέρτ με την ιδέα δεν είναι τίποτα άλλο από τη στιγμή αδυναμίας που έχουμε σαν άνθρωποι...

Ακούω συνέχεια να λέτε \"δεν έχω τα κότσια να την κάνω\". Βλακείες. Η απόπειρα είναι ακριβώς το αντίθετο. Σημαίνει δεν έχω τα κότσια να παλέψω, να ζήσω. Είναι καθαρά μια στάση δειλίας.

Ξεκολλήστε!!!
Πάτε να δείτε ένα γιατρό!

Όχι, η κουβέντα μόνο δεν κάνει τίποτα... Απλά καταλάβαιτε πως ο ψυχίατρος δεν είναι ένας σοφός άνθρωπος ή κάτι τέτοιο. Είναι ένα μέσο για να βάλουμε τις σκέψεις μας σε μια σειρά και το καταφέρνει κυρίως γιατί \"καταπολεμά\" τα οργανικά αίτια της μιζέρια μας.

Αν είχαμε ένα επίμονο κρύωμα, θα πηγαίναμε σε γιατρό για να μας κάνει καλά και να μην έχουμε το βήχα ή τον πυρετό μόνιμο σύντροφο. Οι ίδιοι όμως προτιμάμε να \"πετάμε\" τις μέρες μας κάνοντας ένα σωρό νοσηρές σκέψεις...

Πού είναι η ομορφιά? Ιδέα δεν έχω... Ακόμα το παλεύω, αλλά σήμερα... μετά από 10 χρόνια αρχίζω να ξεκολλώ από την \"άρρωστη\" διάθεσή μου που πια την έβλεπα σα φυσιολογική.

Αν μπορώ εγώ, τότε πιστέψτέ με, όλοι μπορούν!

[penny]

συμφωνω κι επαυξανω με την Αγγελικη..αν αγαπητε/η stargazer καταλάβαιναν ή συνειδητοποιουσαν τα ατομα που αυτοκτονουν ποσο πονο,πικρα ,θλιψη αφηνουν στους ανθρωπους που μενουν πισω-ειμαι κι εγω ενας απ΄αυτους που εμεινα πισω- σιγουρα δεν θα το εκαναν..θα ηθελες να εισαι στην θεση που εισαι τωρα?όχι πιστευω απ΄αυτα που γραφεις..θα ηθελες να φερεις αλλους στη θεση σου?πιστευω πως οχι..άρα γιατι δεν ζητας βοηθεια απο ειδικους ώστε και συ να φυγεις έστω σιγα -σιγα απ΄αυτην την θεση και αλλους να μην οδηγησεις εκει?σου μιλαω με πολυ πονο ψυχης..αυτοκτονεις και?που πας?ποιος σου ταζει οτι αν φυγεις θα ειναι καλυτερα κι οτι οπου πας θα σου δωσουν την δυνατοτητα που εχεις εδω να παλεψεις και να βοηθηθεις?τόσα ατομα ενδιαφερονται και σου απαντουν κι ειναι κοντα σου..για την αντιπερα οχθη τι ξερεις????ξεκινα ,να παρεις την ζωη στα χερια σου με ανθρωπους που γνωριζουν περισσοτερα απο μας και θα σε βοηθησουν,με ανθρωπους που σ΄αγαπουν ή που θα σ΄αγαπησουν στο μελλον..ανοιξε το παραθυρο να μπει φως..μπες σε μια εκκλησια,κανε βολτα σ΄ένα παρκο,μιλησε σ΄ενα μωρό,σ΄ένα παιδι,χαιδεψε ενα σκυλακι,μ ι λ η σ ε...κανεις μας ισως δεν εχει την ζωη που θαθελε..ολοι παλευουν..και μην βλεπεις τα εξωτερικα..κανεις δεν ξερει τι κρυβουν οι ψυχες..η ζωη που ζουμε εχει σημασια αν το καθε της λεπτο το περναμε με αγαπη και ομορφες σκεψεις..να βαζεις διλεπτα μετα πενταλεπτα κλπ θετικων σκεψεων,να απασχολεις τα χερια σου και το νου με οποιαδηποτε εργασια..υπαρχουν πολλοι ανθρωποι γυρω μας
που ειναι σε πιο ασχημη θεση απο μας και μας εχουν αναγκη..ξεκινα απ΄την αρχη..άλλα βηματα με νεες ομορφες σκεψεις...σιγα-σιγα θα βγεις στο ξεφωτο..κι υπαρχουν ανθρωποι ετοιμοι να σου σταθουν..ειναι μικρη απο μονη της η ζωη για να την μικρυνουμε εμεις περισσοτερο ,απλα να την χαρουμε με ενα μικρο λουλουδι,μένα στιχο,μ΄ενα αισιοδοξο τραγουδι..και να δινουμε το χερι σ΄οσους χρειαζονται κατι απο μας ..ολοι χρειαζομαστε τους αλλους ,άλλοι περισσοτερο αλλοι λιγοτερο,ετσι θα βαδισουμεμε με λευκη και φωτεινη την καρδια μας κι οχι μαυρη ...χαμογελα..να χαμογελας στον εαυτο σου εστω με το ζορι στην αρχη και μετα στους αλους.
ολοι εχουμε αναγκη ενα χαμογελο...μπορει ν΄αλλαξεις την μερα καποιου μ΄ενα χαμογελο.αυτο και μονο ειναι αιτια ζωης..απλα πραγματα..δεν χρειαζονται πολλα για την χαρα..εμεις ισως ζηταμε πολλα και χανομαστε στο τελος..ξεκινα..καθε μερα μια νεα αρχη..πολεμαω πολυ κι εγω
καθε μερα με πολυ πονο..ξημερωνει ομως η μερα και ξερω οτι θα δω τον ηλιο και θ΄ακουσω το καναρινι να τραγουδα..απ΄την αλλη μερια δεν ξερω τι με περιμενει...μ΄αρεσει εδω ο ηλιος κι η θαλασσα και το κυκλοφοριακο κι η ρυπανση..δεν φευγω γιατι εχω παρει πολυ πονο και δεν θελω να δωσω κιεγω τοσο..γιατι μαθαινω να πολεμω και να μην φευγω αν χαθει μια μαχη ..αλλα σηκωνομαι
και παλι απ΄την αρχη..δεν φευγω γιατι μ΄αγαπουν ,δεν φευγω γιατι αγαπώ...

[Elisabeth_P]

Ημουν 19 χρονων και ενιωθα ενα τιποτα. Η μητερα μου απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου εβγαζε πανω μου τα απωθημενα της, με καθε τροπο που μπορεις να φανταστεις. Κι ετρωγα το ξυλο της αρκουδας. Ο πατερας μου απων. Μονιμη κουβεντα του, να κανω υπομονη, και καποτε θα φυγω απο το σπιτι. Μαλλον τη φοβοταν κι εκεινος... Στα 19 μου πηρα οτι φαρμακο υπηρχε στο σπιτι και το καταπια. Με εσωσε ο αδελφος μου. Στο νοσοκομειο πηρα μια πολυ σημαντικη αποφαση. Δε θα ξαναγυρνουσα σπιτι μου. Με στηριξαν ολοι οι συγγενεις, εκτος απο τη μητερα μου. Οταν πηγα να παρω καποια πραγματα μου, με κυνηγησε με ενα ψαλιδι, για να μου κοψει τα μαλλια και να ντρεπομαι να βγω απο το σπιτι. Τη μαζεψε ο θειος μου.
Πηγα κι εμεινα με το συντροφο μου. Μου πηρε χρονια να βρω τον εαυτο μου, και επι μια δεκαετια δεν πατησα στο πατρικο μου. Ολα αυτα που περασα με εκαναν σκληρη και αδιαφορη για τον κοσμο γυρω μου.
Περασαν πολλα χρονια απο τοτε. Εζησα πολλες καταστασεις,καλες και κακες, περασα και καποια χρονια της ζωης μου με καταθλιψη. Σ ολην αυτην την πορεια, αυτο που με κρατησε ηταν η αγαπη που λαμβανα απο γυρω μου. Ανθρωποι που με στηριζαν. Σκεφτηκα κι αλλες φορες να τερματισω τη ζωη μου, γιατι ενιωθα ενοχη που τους βαραινα με τη φροντιδα και την ανησυχια μου. Δεν το εκανα γιατι εβλεπα την ειλικρινεια στις πραξεις και τις προθεσεις τους. Εβλεπαν την αναγκη μου και μου προσφεραν την αγαπη τους αμεριστα, χωρις ορους.
Εδω που βρισκομαι τωρα, εχοντας περασει ουκ ολιγα βασανα στη ζωη μου (δεχομενη πως για τα περισσοτερα απο αυτα, εγω δεν εφερα καμμια ευθυνη) καταλαβαινω οτι ηταν ευλογια η διασωση μου τοτε. Ισως το σπιτι μου να ηταν ενα εφιαλτικο μερος για μενα, αλλα εξω απο αυτο βρηκα ολη την αγαπη, τη συμπονοια, την κατανοηση, και τη συμπαρασταση που ειχα αναγκη. Αυτο που ειχε σημασια ομως οτι πηρα το ρισκο να αφεθω σε αυτην, οσο κι αν στην αρχη αρνιομουν τα παντα. Βλεπεις, νομιζα οτι δεν αξιζα να με αγαπαει κανεις, αφου δεν μπορουσε να με αγαπησει η ιδια η μητερα μου.
Αυτο νομιζω πως πρεπει να κανεις κι εσυ. Μπορει να εισαι αρνητικος προς το παρον, και ειναι κατανοητο αυτο. Ομως ειμαι σιγουρη πως υπαρχουν γυρω σου ανθρωποι πραγματικοι, με σαρκα και οστα, κι οχι απλα μερικες γραμμες συμπαραστασης σε εναν δικτυακο τοπο, που εχουν αντιληφθει την κατασταση σου και θελουν να σε βοηθησουν, να σε ακουσουν, να σε αγκαλιασουν... και να σε παρηγορησουν. Αφησε τους. Στην αρχη θα σου φαινεται ασκοπο, το καταλαβαινω. Οσο πιο αληθινα ομως ειναι τα αισθηματα, τοσο περισσοτερο θα σε επηρεασουν, και θα σε βοηθησουν να εκφραστεις, να κλαψεις να χτυπηθεις, να πονεσεις ισως, αλλα πανω απο ολα να απαλλαγεις. Γιατι θα εχεις εκτονωθει.

[provlimatikos]

και εγω 8α προσ8εσω κατι ακομα.πολλες φορες μου περνανε σκεψεις παραξενες απο το μιαλο.αλλα ενας αλλος λογος που δεν θελω να φυγω ειναι α.οτι δεν 8ελω να στεναχωρησω κανεναν και δευτερο 8ελω να ειμαι εδω να βοη8αω οσο μπορω τους αλλους.ναι πολλες φορες δεν με νιαζει για μενα και πολλες φορες η μεγαλυτερη μου χαρα ειναι οταν εχω καταφερει και εχω δωσει ενα χαμογελο.ισως λεω η ζωη μου ειναι να βοη8ω αλλα μεσα απο αυτο γινομται και εγω καλυτερα.

[Appolllon]

Stargazer άκου!

Από όλες αυτές τις ανοησίες που διαβάζω ότι σου λένε οι άλλοι και που δείχνουν ΑΓΝΟΙΑ και ημιμάθεια, δηλαδή \"κάνε θετικές σκέψεις\" και \"να είσαι πιο αισιόδοξος\" κλπ. Ένα έχω να σου πώ: Έχει αποδειχτεί ότι το πώς αισθανόμαστε και το τί σκεφτόμαστε είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα της απρόσκοπτης ή όχι λειτουργίας των νευρωνικών συνάψεων στον εγκέφαλό μας. ΌΧΙ δεν μπορούμε να καθορίσουμε απόλυτα τις σκέψεις μας ή τα συναισθήματά μας γιατί αυτά τα παράγει αυτοματικά σε μεγάλο βαθμό ο εγκέφαλος. Αν η χημεία του είναι σωστή, τότε και οι σκέψεις είναι ισορροπημένες. Αν δεν είναι σωστή κάνεις παράλογες σκέψεις και νιώθεις αδικαιολόγητα συναισθήματα.
Οι ψυχολόγοι μέχρι τώρα υιοθετούν την μονόπλευρη (εγκληματική κατά την γνώμη και την εμπειρία μου) προσέγγιση \"Πίστεψέ το και θα γίνεις!\". Και είναι εγκληματικό γιατί αυτή η δήλωση υπονοεί φυσικά ότι \"Είσαι έτσι όπως είσαι τώρα, επειδή το πιστεύεις\". Η ψυχιατρική προσέγγιση είναι κατά τη γνώμη μου πιο σωστή και υπεύθυνη΄, δηλαδή \"Δεν φταίς εξ\'ολοκλήρου εσύ, αλλά η βιοχημεία του μυαλού σου. Ας την βελτιώσουμε με κάποιο φάρμακο λοιπόν για να σου επιτρέψει το μυαλό σου μετά να κάνεις και τις πολυπόθητες \"θετικές\" σκέψεις.

[provlimatikos]

appollon kalitera na min iparxoun lexeis tou stil anoisia.o kathenas leei auto pou pisteuei oti tha boithisei ton allon.oute psixologoi imaste oute psixiatroi oute me ximeia.episis to ti pianei ton kathena ine sxetiko.an ego px den thelo na paro farmako to post sou tha einai xoris noima eno kapoio allo isos me pisei na prospathiso.filika panta.

[Appolllon]

Stargazer ξανάκου!

Επειδή κάνει μπαμ ότι χρειάζεσαι επειγόντως φως και βοήθεια, πήγαινε σε ένα ψυχίατρο και απαίτησε αν μπορείς από αυτόν να φερθεί υπεύθυνα απέναντί σου και να σε βοηθήσει πραγματικά.
Και ξαναλέω: αν πονάει π.χ. το συκώτι σου, δεν είναι δυνατόν να επιμένει κανείς ότι πονάει επειδή εσύ το πιστεύεις. Δεν είναι δυνατόν να μπούμε στη λογική \"Λοιπόν από σήμερα θα βλέπω πιο θετικά τα πράγματα... το συκώτι μου δεν θα πονάει κι εγώ θα νιώθω καλύτερα!\". Αν το συκώτι δεν λειτουργεί σωστά θα πονάει και είναι αδύνατον να νιώσεις καλά. Πρέπει να πάρεις πρώτα κάτι για να διορθωθεί και μετά βλέπεις.
Μην εμπιστεύεσαι τις τωρινές σου σκέψεις. Αυτές δεν είναι εσύ, αλλά πιθανόν κάποιο malfunction που διορθώνεται.

[nikigirl18]

Οταν δεν συμφωνουμε με τη γνωμη καποιου δε σημαινει απαραιτητα οτι αυτος λεει και ανοησιες.Ο καθενας οτι γνωριζει λεει και αυτα που λεει εκφραζουν την προσωπικη του αποψη,απο κει και περα το αν φανερωνουν αγνοια ή οχι ειναι αλλο θεμα.
Οσον αφορα τις σκεψεις,οντως καποιες φορες δεν ευθυνομαστε εμεις για αυτες αλλα ισως να υπαρχει καποια διαταραχη στη λειτουργια των νευροδιαβιβαστων αλλα το αν θα παρει κανεις φαρμακο ή οχι για να βοηθηθει θα το κρινει ο γιατρος.

[Appolllon]

Κατ\'αρχήν να συστηθώ. Ειδικότητά μου είναι να κάνω τους άλλους να με αντιπαθούν. Αυτό είναι ένα από τα προβλήματά μου. Αν διαβάσετε την διάθεσή μου αυτό λέει \"οξύθυμος\". Οπότε έχετε δίκιο να με επιπλήττεται έτσι.
Αλλά εμένα δεν με νοιάζει αυτό. Έτσι κι αλλιώς δεν γίνομαι συμπαθής. Εμένα με νοιάζει η ανησυχία του Stargazer που μιλάει για θάνατο. Στον θάνατο πιστεύω ότι σοβαρεύουν λίγο τα πράγματα και δεν μπορεί να λέει \"ο καθένας ό,τι γνωρίζει\". Επίσης δεν πρότεινα κανένα φάρμακο, αφού ούτε εγώ ο ίδιος δεν παίρνω. Να πάει σε γιατρό είπα.

[nikigirl18]

Το οτι διαφωνουμε σε κατι δε σημαινει και οτι σε αντιπαθησαμε οποτε μην το παιρνεις ετσι.Σοβαρευουν τα πραγματα σιγουρα οταν καποιος αρχιζει να σκεφτεται το θανατο και το πρωτο που θα πρεπει να κανει ειναι πιστευω να παει σε γιατρο.Οσο για το \'ο καθενας ο,τι γνωριζει\'το λεω με την εννοια οτι δεν ειμαστε ολοι ειδικοι εδω αλλα προσπαθουμε να βοηθησουμε οσο μπορουμε.