Τύψη και ντροπή

[esoteriki_dynami]

Ίσως βοηθήσουν κάποια παραδείγματα που μου έρχονται στο νου :

"Ντρέπομαι επειδή αυνανίστηκα" (έκανα κάτι που έρχεται σε αντίθεση με το σύστημα αξιών μου)
"Ντρέπομαι επειδή έβρισα τον χριστό από μέσα μου" (παρόμοια κατάσταση)

"Νιώθω τύψεις επειδή σε πλήγωσα με όσα είπα" (είπα κάτι που και αντίθετο με το σύστημα αξιών μου είναι, και σε πλήγωσε)
" Νιώθω τύψεις που έβρισα το χριστό και το άκουσες και έτσι πληγώθηκες"

[Φωτεινη!]

καλημερα!
Μου αρεσε και εμενα πολυ αυτο το θεμα και βρηκα πολυ χρησιμες τις παρατηρησεις σας..
Το μονο που εχω να προσθεσω ειναι το εξης:
Η ντροπη σε εμενα βγαινει εκεινη την στιγμη..
οι τυψεις ερχονται λιγο αργοτερα.απο αποψη χρονου..

Δεν ξερω γιατι η ντροπη ειναι τοσο αμεση..μαλλον γιατι ειναι κολλημενη στο πετσι μας και την κουβαλαμε σαν παγιωμενη αντιληψη?

Στο παραδειγμα του μπολτ,εγω προσωπικα θα μπορουσα να αντιδρασω και με τους δυο τροπους..ειμαι και λιγο ανισσοροπο η αληθεια ειναι..

[keep_walking]

Εγω αυτη την περιοδο δεν ντρεπομαι για τιποτα...το μονο που αισθανομαι ειναι τυψεις για αυτα που μπορουσα να κανω και δεν εχω κανει ακομα.
Αλλα ποτε δεν ειναι αργα.