ΖΩΑ ΚΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΡΑΧΕΣ…. - Page 3
ICPS banner

[ Όροι Χρήσης Forum - ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ ] [ Προστασία ανηλίκων ]

Page 3 of 4 FirstFirst 1234 LastLast
Results 31 to 45 of 48
  1. #31
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2006
    Location
    ΑΘΗΝΑ
    Posts
    719
    Νίκο μου με έκανες κομμάτια.............:(:(:(
    Λυπάμαι αφάνταστα και δεν μπορώ να εκφράσω με συναισθήματα αυτό που ένιωσα μόλις διάβασα το μήνυμά σου.............\'Όντως ήταν γιαγιά η ψιψίνα σου..........
    Είμαι σίγουρη ότι κοντά σου πέρασε καλά!
    Δεν θέλω να σκέφτομαι τέτοια σενάρια για τον γατούλη μου.........:(:(
    Είναι ενεργό μέλος του σπιτιού!!! Είναι οικογένειά μου και το νιώθει.........

    Πάντως ψάξε να βρεις την αλήθεια........
    Μην μένεις με ερωτηματικά...........εγώ θα είμουν σε αναμμένα κάρβουνα για να μάθω την αλήθεια.........:(

  2. #32
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2006
    Posts
    240
    Πραγματικά κι εγώ δε θέλω να το σκέφτομαι καθόλου για τη γάτα που έχω τώρα. Στο παρελθόν \"έχασα\" γάτα από γηρατειά... κι ήταν σα να έχανα άνθρωπο. Ακόμα στεναχωριέμαι όταν το θυμάμαι...

    Νίκο, η γάτα σου μάλλον δεν ήταν και στα καλύτερα της... Ίσως να έψαχνε πράγματι μέρος για να ξεψυχήσει. Η δική μου προσπαθούσε να συρθεί μακριά από το σπίτι... Είναι περήφανα ζώα και δε θέλουν να δείχνουν την \"αδυναμία\" τους...

    Σκέφτομαι μήπως υπάρχει και τρίτο ενδεχόμενο... Μήπως τη βρήκαν οι δικοί σου και δε σου το είπαν για να μη στενοχωρηθείς... Σε αντίθεση με την Όλγα, θα σου έλεγα να μη το ψάξεις... Ακόμα κι ευθανασία να της έκαναν δεν θα το έκαναν γιατί δε τη συμπαθούσαν...

    :(

  3. #33
    Senior Member
    Join Date
    Jul 2006
    Location
    Αθήνα
    Posts
    195
    Λυπαμαι ειλικρινα :((
    Ξερω πως ειναι να χανεις ενα ζωακι που το εχεις σα μελος της οικογενειας.

    Εχω χασει κι εγω ενα σκυλακι που το λατρευα, μεγαλωσε στα χερια μου κι \"εφυγε\" με πολυ οδυνηρο τροπο...Ακομη κια τωρα, μου ειναι πολυ δυσκολο να το σκεφτω χωρις να δακρυσω σκεπτομενη με νοσταλγια τις σκανταλιες και τις ομορφες και τρυφερες στιγμες που μας χαριζε οταν ηταν κοντα μας...

    Κουραγιο, δεν ξερω τι αλλο να πω... :(((

  4. #34
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2006
    Location
    ΑΘΗΝΑ
    Posts
    719
    Αγγελική μου κατανοώ βρε ψυχή γιατί ανέφερες να μην ψάξει ο Νίκος την αλήθεια........;)

    Απλώς ώρες ώρες προκειμένου να βρεις τη ψυχική σου γαλήνη , καλό είναι να αποζητάς την αληθινή απάντηση στα ερωτηματικά που σου δημιουργούνται από τέτοιες άσχημες καταστάσεις όπως αυτή που βίωσε ο Νικόλας μας............:o

    Είναι πολύ ψυχοφθόρο να σε ακολουθεί στο μέλλον ένα μόνιμο αναπάντητο γιατί.............και να βασανίζεις ακόμα περισσότερο τον εαυτό σου με πιθανά σενάρια για το τί πραγματικά έχει συμβεί............:(:(

    Εμένα μια τέτοια διαδικασία θα με είχε τσακίσει στον πρώτο μήνα..............:(

  5. #35
    Senior Member
    Join Date
    May 2006
    Posts
    13,014
    Δεν το ψαχνω δεν ειμαι θυμωμενος με καποιον απλως στεναχωρημενος.Ετσι ειναι η ζωη:(
    [COLOR=#0000cd][SIGPIC][/SIGPIC]Εκφραζω προσωπικες αποψεις χωρις να ειμαι ειδικος.[/COLOR]

  6. #36
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2006
    Location
    ΑΘΗΝΑ
    Posts
    719
    Α ρε Νικόλα μου!!!:(:(

    Εμένα πάντως δεν μου φεύγει ακόμα από το μυαλό το όλο θέμα..........
    Με επηρέασε αφάνταστα...........τί να πω...........

    Έχω μείνει με την απορία του τί ακριβώς έγινε........σνιφ:(:(:(

  7. #37
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2006
    Location
    ΑΘΗΝΑ
    Posts
    719
    Νά\'μαι και πάλι!!!!!:):)

    Σας ευχαριστώ για την ανησυχία σας φιλαράκια μου γλυκά κατά την on-line απουσία μου, αλλά σίγουρα οι περισσότεροι θα καταλάβατε ότι πέρασα κάτι χοντρό......:(:(

    Η αλήθεια είναι ότι για 3 εβδομάδες έχασα τον εαυτό μου........Δεν είχα τη δύναμη να μπαίνω στο forum μιας και με είχε απορροφήσει το θέμα υγείας του γατούλη μου........

    Επίσημα πλέον θεωρείται διαβητικός! 1 μήνα έτρεχα μαζί του για εξετάσεις , υπερήχους κα και μετά από δοκιμές χαπιών που δεν του έκαναν, τον έχω πλέον με σταθερή δόση ινσουλίνης πρωί και βράδυ (ενέσιμη). Όπως καταλαβαίνετε δεν είχα διάθεση για τίποτα.Τον υπολογιστή μου τον άνοιξα σήμερα...........:(

    Ο γατούλης μου που μου έχει σταθεί τόσο πολύ ψυχολογικά μέχρι τώρα - είχε ανάγκη τη βοήθειά μου και δεν μπορούσα να τον αμελήσω......΄Αφησα τα πάντα στην άκρη για την αποκατάσταση της υγείας του ..........ακόμα και εμένα..........

    Τώρα τον έχω σταθεροποιήσει και νιώθω καλά.........αφού και ο γούνινος σύντροφός μου νιώθει πια καλά........:):)
    Και μόνο που με κοιτάει στα μάτια με τόσο ζεστό τρόπο.......νιώθω ότι οι προσπάθειές μου δεν πήγαν χαμένες ..........και ότι η απουσία μου στο forum όσο και αν κόστισε έπρεπε να γίνει.........

    Φιλιά σε όλους και εύχομαι να είστε όλοι καλά...........άλλωστε θα σας δω και στο chat!!!!!!!!!;);)

  8. #38
    Senior Member
    Join Date
    Jun 2007
    Posts
    354
    Το άκουσα στις ειδήσεις... Μου άρεσε και είπα να το μοιραστώ μαζί σας...

    Ιδιοκτήτης σκύλου (Λαμπραντόρ) καταδικάστηκε απο δικαστήριο της Αγγλίας γιατί αντιμετώπισε με ανευθυνότητα το θέμα της διατροφής του σκύλου του, με αποτέλεσμα να γίνει υπέρβαρος!
    (73 κιλα... )

  9. #39
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2006
    Location
    ΑΘΗΝΑ
    Posts
    719
    Ναι Μιχάλη το άκουσα και εγώ! Καλά του κάνανε!!!

    Τί περίμενε ότι μπορούσε ο σκύλος να πάρει πρωτοβουλία να ρυθμίσει το βάρος του???..........ή θα πήγαινε από μόνο του σε γιατρό ?????? :(:(

    Ο τύπος δεν είχε καν πάει το καημένο για να δει αν έχει εμφανίσει υπερθυρεοειδισμό!!!!!!!!!

    Εδώ εγώ που εντόπισα νωρίς ότι ο γάτος μου ανέπτυξε οργανικό διαβήτη τον τρέλανα στις εξετάσεις .........
    Χώρια που δεν υπάρχει περίπτωση να αποκλείνω από το πρόγραμμα της ενέσιμης ινσουλίνης που του δίνω 2 φορές την ημέρα όσο κουρασμένη και αν είμαι...........

    Ο άλλος τον σκύλο τί τον πήρε σπίτι του δηλαδή????:o:o

  10. #40
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2007
    Posts
    3,217
    Originally posted by olga_soul
    Πολλά έχουν δημοσιευτεί διεθνώς χρόνια τώρα από αναγνωρισμένες επιστημονικές ομάδες, για την ευεργετική συνδρομή των κατοικίδιων στην αντιμετώπιση δημοφιλών προβλημάτων όπως κατάθλιψη, αγοραφοβία κτλ , σε άτομα που είτε ακολουθούν φαρμακοθεραπεία, είτε ψυχοθεραπεία (είτε συνδιασμό των δύο) και πολλά θετικά αποτελέσματα κυριολεκτικά δικαιώνουν τα όσα έχουν ειπωθεί……

    Πόσοι από εσάς που ήδη έχετε κατοικίδια νιώθετε ότι πραγματικά βοηθούν με τον τρόπο τους στο πρόβλημά σας?
    Όσοι έχετε συγκεντρώσει πηγές στο internet σχετικά με το θέμα θα ήταν καλό να τις αναφέρετε…….
    Εγώ συνυπάρχω χρόνια με έναν γατούλη , ο οποίος με βοήθησε θεαματικά με την κατάθλιψή μου, ενώ τα άλλα μου ζώα ….κουνέλι, νεροχελώνα, ψάρια μου δίνουν καθημερινά μια ξεχωριστή χαλάρωση στο άγχος μου!!!

    Εκτός των άλλων τα κατοικίδια (ιδιαίτερα σκύλοι, γάτες…) σε μοναχικά ηλικιωμένα άτομα αποτρέπουν την δημιουργία εκτεταμένης κατάθλιψης που έτσι και αλλιώς παρουσιάζεται ως ψυχολογική κατάσταση στην τρίτη και τέταρτη ηλικία……

    Ειλικρινά περιμένω τα σχόλιά σας, τις πηγές πληροφόρησης που έχετε και μπορεί να αγνοώ…και τις εμπειρίες σας στην συνύπαρξη με τα κατοικίδια ως βοηθητικό παράγοντα στα ψυχολογικά σας προβλήματα………
    Μόλις είδα το ζώα και ψυχολογικές διαταραχές είπα περίεργο θέμα..Θε να με κουζουλάνει το κοπέλι ότι και τα ζα έχουν τα ψυχολογικά τους;Αλλά είδα εκτενέστερα το θέμα και το χάρηκα.Πολύ μου λείπουν τα τσιν τσι λα που χάρισε η μαμά μου λόγω του ότι λέει τα φροντίζαμε ανεπαρκώς...Γκρρρ.Είχε πολύ ροκανίδι η κατάσταση αλλά να σου πω τώρα που θα έχω το δικό μου σπίτι θα ψάξω κάποιο γλυκό ζωάκι...να με συντροφεύει..συγκινήθηκα..Σ νιφ,σνιφ..Ένα ωραίο είναι το τσόου τσόου...σκυλάκι...θα δω αλλά πάντα ζούσα με ένα ζωάκι..Το τι πένθη έχω ρίξει για ψαράκια ,παπαγαλάκια,κοτοπουλάκια,� �απάκια και πάσης φύσεως κατοικίδιο δε λέγεται αλλά επιμένω αγάπη μου.Τα ψάρια μου γαμώ το τα πέθανα επειδή τα τάιζα πολύ...Έλεγαν οι οδηγίες(άκου πλάκα) ένα φυλαράκι την ημέρα και εγώ τους έβαζα και τους ξαναέβαζα.Έλεγα για να το τρώνε θα πεινάνε και χαιρόμουν που φρόντιζα τα χρυσόψαρά μου...Αλλά τα ψάρια έχουν μνήμη 3 σεκόντα και που να θυμούνται....Τα μπούκωσα,τα κακόμοιρα....Και αρχίσαν τα κόπρανα τα πολλά,μόλυναν το νερό και αρρώστησαν....Πόσες φορές δεν έχω δει το ψάρι να τουμπέρνει;Άπειρες.....Όλα τα σκότωνα..Μου θυμίζει μια ταινία με την αλκοολική(αυτή που έπαιζε στο Miss Congeniality-δεν μου\'ρχεται όνομα)όπου στο κέντρο αποτοξίνωσης γνώρισε έναν τύπο που σκότωνε κάθε τι που βρισκόταν γύρω του και το φρόντιζε.Συγκεκριμένα κλαψούριζε ιδιαίτερα γιατί όλα του τα φυτά μαραίνονταν...Θέλω ζωάκι.Είναι το επόμενο βήμα μου...

  11. #41
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2006
    Location
    ΑΘΗΝΑ
    Posts
    719
    kassi μου τα ζωάκια καταλαβαίνουν πολλά σε ψυχικό επίπεδο...........;);)

    Εμένα ο τριχωτός γατούλης μου με καταλαβαίνει καλύτερα από άνθρωπο όταν πέφτω ψυχολογικά.......:):)

    Τον αγαπώ πολύ!!!!!!!!

    Σου εύχομαι ολόψυχα να αποκτήσεις ένα κατοικίδιο και να έχετε αμοιβαία ανταλλαγή συναισθημάτων.....:):)

    Σίγουρα αξίζει.......(αρκεί να μην το εξοντώσεις από την υπερβολική τροφή........χε.........χε καλό αυτό που ανέφερες με τα ψάρια.........:P:P)

  12. #42
    Senior Member
    Join Date
    Jan 2007
    Posts
    3,217
    Ναι τα κακόμοιρα μικρά ψαράκια μου.Τα σκότωσα η κακούργα...Έχω ρίξει κλάμα για κατοικίδια και κατοικίδια..μα ποτέ δεν σπάραξα λες και πέθανε άνθρωπος όπως όταν πέθανε ο επί 3 χρόνια παπαγάλος μου.Τον είχαμε πάρει από μικρό,τον είχαμε εξημερώσει,τον βγάζαμε έξω από το κλουβί και τον μάθαμε να πετάει και να έρχεται στον ώμο μας.....Και με καταλάβαινε τόσο ρε πούστη.Θυμάμαι μια μέρα μονολογούσα-τι σπάνιο-και είχε γείρει το κεφάλι του σε εμένα ενώ στεκόταν στον ώμο μου.....Αφιέρωσα πολύ χρόνο και πολλή αγάπη σ\'αυτό το πτηνό...Φαντάσου ότι ήταν ένα απλό love bird,κι όμως παρ\'ότι λένε πως τσιμπάνε πολύ και είναι επιθετικά αυτό ήταν τόσο ήμερο...Και δεν το πίεζα να έρθει στον ώμο μου.Ερχόταν μόνο του και στεκόταν..Έκλαψα πολύ,φαντάσου μόνο για ένα πτηνό αλλά έκλαψα,ομολογώ.......Κατά τ\'άλλα απ\'τα \"θαυματουργά\" μου χέρια πέρασαν παπάκια,κοτοπουλάκια,περισ τέρια,τσιν τσι λα,ψάρια....Τώρα θέλω να πάρω ένα τσόου τσόου αλλά η μαμά δεν αφήνει..Κάπως θα την ψήσω...Ευελπιστώ.....Ρε θυμάμαι τώρα στόρι που είχα πάει στην κτηνίατρο για να εμβολιάσω τα τσιν τσι λα καθ\'ότι είχαν πάθει ψώρα και ήταν μια ηλικιωμένη κυρία που είχε φέρει ένα καροτσάκι..Σ\'αυτό το καροτσάκι με την κουβερτούλα δεν ήταν μωρό..ΌΟΟΟΟΟΧΙ!!!!Ήταν ο σκύλος της ο οποίος δεν άντεξε και πέθανε..Μιλάμε η τύπισσα παραμιλούσε..Την ρώτησα \"Πέθανε;\"Και ενώ ήταν νεκρό αυτή έλεγε \"Όχι ζει,είναι μια χαρά\"......Δεν μπόρεσε να δεχτεί το χαμό του...Πρώτη φορά είδα τέτοια στενοχώρια.....

  13. #43
    Senior Member
    Join Date
    Dec 2006
    Location
    Θεσσαλονίκη
    Posts
    160
    Συμπαθώ πολύ τα ζώα, οτιδήποτε έχει ζωή. Αλλά φιλόζωος δεν είμαι.
    Τα ζώα είναι ζωντανά, έχουν ζωή, αλλά ψυχή δεν έχουν. Έχουν βιολογικές και νοητικές λειτουργίες ανάλογες με του ανθρώπου. Αλλά πολύ πολύ διαφορετικές.
    Άλλο πράγμα είναι να χρησιμοποιούν επιστήμονες πειραματόζωα στις έρευνές τους κι άλλο να εφαρμοστούν τα συμπεράσματά τους σε ανθρώπους (όπως γίνεται για τα φάρμακα).
    Πολύ περισσότερο διαφέρουν οι άνθρωποι απʼ τα ζώα σε πνευματικό επίπεδο (αυτό σηκώνει πολύ νερό;)). Έχουν και τα ζώα νοητικές λειτουργίες, συναισθήματα κλπ., αλλά είναι άτοπο να τα ταυτίζουμε με του ανθρώπου.
    Είναι ωραίο να έχει κάποιος κατοικίδια ζώα, μπορεί να είναι επωφελές και για τον ίδιο και για εκείνα. Είναι όμως άτοπο να περιμένει ή έστω να θεωρεί πως από αυτή τη συνύπαρξη θα αποκομίσει όσα από τη συνύπαρξή του με τους γύρω του ανθρώπους. Με τους ανθρώπους μπορεί κάποιος να έχει σχέσεις καλές ή κακές, με τα ζώα όχι. Η συνύπαρξη δεν είναι σχέση. Η αλληλεπίδραση δεν είναι επικοινωνία. Μπορούμε να δώσουμε στο νιαούρισμα μιας γάτας ή στο κούνημα της ουράς ενός σκύλου τη σημασία ή τη βαρύτητα κάποιας αντίστοιχης ανθρώπινης συμπεριφοράς, αλλά δε σημαίνει ότι πράγματι την έχει. Μπορούμε να της την αποδώσουμε, αλλά όχι να την αναγνωρίσουμε. Πολύ απλά γιατί πρέπει και τα ζώα να κάνουν το ίδιο. Μια γάτα που χαϊδεύεται στα πόδια μας, μας αγαπάει; Τότε κι ένας σκύλος-φύλακας που επιτίθεται σʼ ένα παιδί είναι εγκληματίας. Δεν είναι έτσι. Ζώα είναι και φέρονται όπως η φύση τους υπαγορεύει. Αντίστοιχα μπορεί να χαρακτηρίσουμε «κτήνος» έναν άνθρωπο ή «κτηνώδη» μια συμπεριφορά ανθρώπου, αλλά και τότε αδικούμε και τα ζώα και τους ανθρώπους. Η κτηνωδία είναι στη φύση και του ανθρώπου και των ζώων, αλλά μεμπτή μόνο στον άνθρωπο. Αν κάτι μας δίνει το δικαίωμα να εκτιμούμε ή να δυσανασχετούμε για μιαν ανθρώπινη συμπεριφορά είναι ακριβώς το ότι είναι αποτέλεσμα εσωτερικής διεργασίας, σκέψης και επιλογής, κάτι αδιανόητο για τα ζώα. Αν κάτι π.χ. μπορεί να απαλλάξει έναν άνθρωπο από τις ευθύνες του είναι το «ακαταλόγιστο» των πράξεών του.
    Το να έχει κανείς κάποιο κατοικίδιο έχει τη χαρά του, αλλά και τους περιορισμούς του. Δεν είναι ποτέ σίγουρο αν και κατά πόσο αποδίδει τα αναμενόμενα οφέλη, στους ανθρώπους τουλάχιστον. Μπορεί η συνύπαρξη με κάποιο κατοικίδιο να είναι «μια κάποια λύση», δεν είναι όμως η μοναδική και σίγουρα όχι η καλύτερη. Ο άνθρωπος είναι «ζώον πολιτικόν» από τη φύση του κι έχει ανάγκη την ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία. Είναι κανείς άνθρωπος αν και μόνο αν έχει ανθρώπινες σχέσεις. Και ολοκληρώνει κανείς την ανθρώπινή του υπόσταση στο βαθμό που πραγματώνει μιαν ομαλή κοινωνικοποίηση.
    Να βλέπουμε τα πράγματα όπως είναι. Δεν χάνουμε ούτε αδικούμε κανέναν και τίποτα. Αυτό νομίζω πως είναι το μέτρο.

  14. #44
    Senior Member
    Join Date
    Sep 2005
    Posts
    4,305
    ο σκυλάκος μου είναι 7-8 μηνών πια.δε πίστευα ποτέ ότι θα αγαπήσω τόσο ένα ζωάκι.όταν λείψω για αρκετές ώρες, η χαρά που κάνει είναι απερίγραπτη.είναι αγγλικό μπουλντόγκ και λίγο παχύς, γιατί του δίνω αρκετά συχνά φαγητό.οπότε βλέπεις ένα χοντρούλικο πλασματάκι να χοροπηδάει στον αέρα, να κουνάει την ουρίτσα του σα τρελό και να πηδάει πάνω μου.δεν έχει βγει άδικα το : αν δεν έχεις σκύλο, δεν έχεις φίλο.

  15. #45
    Senior Member
    Join Date
    Apr 2007
    Posts
    482
    Κι όμως τα ζώα έχουν το καθένα τη δική του προσωπικότητα και αυτό μπορεί κανείς να το καταλάβει αν υπάρχουν αρκετά στο περιβάλλον του. Κάθε γάτα είναι διαφορετική, κάθε σκύλος το ίδιο.
    Ο δικός μας ο γατούλης είναι ο πιο ήσυχος που εχω ποτέ συναντήσει. Ότι και να του κάνουν τα πιτσιρίκια αυτός δε βγάζει ποτέ νυχάκια να τα γρατσουνίσει, δεν αγριεύει, το πολύ πολύ να νιαουρίσει παραπονεμένα. Από την άλλη δεν του πολυαρέσει να τον χαιδεύουν, αλλά επιζητά τη συντροφιά μας. Το πρωί ακολουθεί τη μητέρα μου παντού, ανεβαίνει στο νιπτήρα για να την παρακολουθήσει να πλένει τα πιάτα, \"βοηθά\" κι αυτός στις δουλειές του σπιτιού.
    Και είμαστε πολλοί τυχεροί που ο συγκεκριμένος έχει ένα περίεργο τρίχωμα που δεν αφήνει το σπίτι γεμάτο τρίχες, παρόλο που είναι μακρύτριχο.

    Βασικά για άλλο λόγο μπήκα σε αυτό το θέμα. Σήμερα ήρθε η μητέρα μου με το μικρό μου αδελφό με ένα κουνελάκι με κρεμαστά αυτιά και είναι από τα πιο γλυκά πλάσματα που έχω δει. Να πω την αλήθεια τους την ψιλοείπα γιατί η ιδέα που έχω για τα κουνέλια είναι ότι είναι ατίθασα, δε μπορείς να συννενοηθείς, πεθαίνουν γρήγορα, είναι πολύ ευάλωτα και ζουν μόνο μέσα σε κλουβί. Ε, μπήκα σε ένα σωρό site για να βρω τη ράτσα του συγκεκριμένου και έμεινα έκπληκτη. Είναι καθαρά όσο και οι γάτες, κάνουν παιχνίδια, είναι τρυφερά, τους αρέσει να τα χαϊδεύουν, δίνουν φιλάκια, εκπαιδεύονται για την τουαλέτα, μπορείς να τα έχεις μέσα στο σπίτι ελεύθερα, μπορείς να τα μάθεις να περπατάνε με λουρί και ένα σωρό τέτοια. Υπάρχουν ένα σωρό ράτσες που η κάθε μία έχει τα δικά της χαρακτηριστικά. Άλλες είναι ιδανικές για μικρά παιδιά, άλλες είναι πιο τεμπέλικες και ούτω κάθεξής. Είναι μια διαφορετική πρόταση και ίσως κάποιος να ενδιαφερόταν να το κοιτάξει. Θα τον συμβούλευα πρώτα όμως να κάνει μια περιήγηση στο Internet για να δει τα χαρακτηριστικά της κάθε ράτσας γιατί άλλες είναι για κατοικίδια και άλλες όχι.

    Η ιδέα να γράψω εδώ ένα ποστ πέρα από την πεποίθησή μου για τις ευεργετικές επιδράσεις των κατοικιδίων στην ψυχολογία μας, μου ήρθε όταν διάβασα μια ιστορία κάποιου που πήρε ένα κουνέλι γιατί του το συνέστησε ο γιατρός ως συμπλήρωμα της θεραπείας για διπολική διαταραχή.

Page 3 of 4 FirstFirst 1234 LastLast

Posting Permissions

  • You may not post new threads
  • You may not post replies
  • You may not post attachments
  • You may not edit your posts
  •