Αν μετά το τέλος το τίποτα ?

[gios_new]

Ίσως σε βοηθήσει η σκέψη ότι ο πατέρας σου από εκεί που είναι (εφόσον το πιστεύεις - και φυσικά τίποτα δεν αποκλείεται) θα θέλει να βλέπει εσένα να είσαι ευτυχισμένος, γαλήνιος και να προχωρήσεις στη ζωή σου - αντί να σε βλέπει να λυπάσαι, να αγωνιάς και να αμφιβάλεις.

Όσο για τη μητέρα σου, είναι ενήλικος άνθρωπος που σημαίνει ότι είναι υπεύθυνη και ικανή να διαχειριστεί τον εαυτό της - σε αντίθεση με ένα μικρό παιδί και ότι ο ερωτικός σύντροφος δεν είναι εκεί για να μας στηρίξει όπως ένας πατέρας το μικρό παιδί (γυναίκα).

Ακόμα και ο ίδιος ο πατέρας σου, παρ' ότι πέρασε σκληρά , γνώμη μου είναι ότι ένας ενήλικος άνθρωπος είναι ο ίδιος ο σχεδιαστής της ζωής του και της πραγματικότητάς του . Δηλαδή σχεδιάζει την πραγματικότητά του αντανακλώντας την εκτίμηση που έχει για τον εαυτό του. Αντιθέτως, η κατηγορία και η μεμψιμοιρία είναι τρόποι άρνησης ότι είχαμε / έχουμε ευθύνη για αυτά που μας συμβαίνουν στην ζωή.

Με λίγα λόγια , πιστεύω ότι εμείς φέρνουμε τις εξελίξεις στην ζωή μας (ασυναίσθητα ως αντανακλαση της αυτοεκτίμησής μας) παρά ότι η ίδια η ζωή τις φέρνει σε εμάς .

Η λύτρωσή σου πιστεύω θα έρθει με το να πάψεις να λυπάσαι για την πορεία ενός ενηλίκου, ο οποίος άθελά σου σε επηρέασε (ο πατέρας πάντα επηρεάζει τον γιο) ότι η ζωή στάθηκε άδικη μαζί του .

Σε αυτό που έχεις δίκιο είναι πως αν είναι κάπου και με βλέπει σίγουρα θα ήθελε να είμαι δυνατός και να στηρίξω την οικογένεια και να προχωρήσω.
Το άλλο που λες πως εμεις στην ουσία φτιάχνουμε το μέλλον μας επέτρεψε μου να διαφων'ησω . Σίγουρα το επηρεάζουμε σε πολύ μεγάλο βαθμο ... Ναι έτσι είναι κάνουμε κινήσει κινήσεις σήμερα που επηρεάζουν το αύριο... Αλλά... υπάρχουν και κάποια πράγματα που μας συμβαίνουν και για τα οποία δεν ευθυνόμαστε...

Τον χτύπησαν 3 αρρώστιες πάρα πολλύ βαριές και η μία δημιουργήθηκε απο την άλλη και στο τέλος προέκυψε μία μαλακία όπου αφου τον έκανε και υπέφερε στο τέλος τον σκότωσε...

Τουλάχιστον αυτού του ανθρώπου δεν του άξιζε τέτοιο τέλος ... Αν υπάρχει Θεός θα του πω πως στο τέλος ήταν αυτός άδικος μαζί του...
Αν δεν υπάρχει Θεός τότε να πάνε να γ@@ το σύμπαν όλο ...

[gios_new]

gios_new, γεια σου.

Λυπάμαι για την απώλειά σου.
Είναι μόλις 8 μήνες που πέθανε και ο δικός μου πατέρας. Στην αρχή όχι, δεν ήταν δύσκολα.
Επειδή απλά πάλευα με το μυαλό μου, τις σκέψεις μου, όλα ήταν σκέψεις, φιλοσοφία, προβληματισμοί, άγνωστοι χ, ψ και ωμέγα, ματαιότητα, αιωνιότητα, απολογισμοί,
υπολογισμοί, ψυχωμένα αινίγματα που ποτέ μου δε θα λύσω.

Τους τελευταίους μήνες, ναι, ήταν δύσκολα.
Γιατί έ-ν-ι-ω-σ-α όλον αυτόν τον απίστευτο πόνο που νιώθει όποιος χάνει φτερούγα. Και φτερούγα είναι ό,τι κόβεται σύρριζα. Οριστικά και αμετάκλητα.
Εδώ δεν έχει μυαλό, εδώ έχει μέχρι το μεδούλι. Και δεν μπορείς παρά να αφεθείς σ' αυτό, για να το ελευθερώσεις και να σε ελευθερώσει.

Δεν πιστεύω πως ο πατέρας μου είναι γύρω μου, πάνω μου, έξω μου, κάπου, όπου, αιώνιος κι ευτυχισμένος στον πλανήτη του μικρού πρίγκηπα μαζί με το τριαντάφυλλο που ένα και μοναδικό δε θα βρω σε άλλο μέρος ποτέ ξανά και πουθενά..
Πιστεύω, όμως, ξέρω, καταλαβαίνω, αισθάνομαι πως ο πατέρας μου είναι μέσα μου. Και εκεί θα είναι για όσο ζω.
Για ό,τι ήταν και για ό,τι δεν ήταν. Για ό,τι μου έδωσε και για ό,τι δε μου έδωσε αλλά μου έμαθε πώς να το κερδίσω. Για αυτό που είμαι σήμερα.

Να είσαι όπως νιώθεις, gios_new. Και μη στεναχωριέσαι με τέτοιες σκέψεις. Κράτησε γερά και αγέρωχα όλα τα δώρα αυτά μέσα σου.
Έτσι είναι μόνο απέθαντοι οι άνθρωποι. Παραμένοντας κομμάτι εκείνων που αγάπησαν, εκείνων που τους αγάπησαν.

Το πιστεύω αυτό. Ό,τι δύναται να μείνει είναι αγάπη.

Εμπιστεύσου το χρόνο και τον εαυτό σου. Και θα προχωρήσεις.

Καλή δύναμη σου εύχομαι κι αυτό από καρδιάς.

Και ναι, να ζήσεις το ταξίδι, γιατί αξίζει τον κόπο

Λυπάμαι και εγω για την απώλεια σου ... Δεν έχω να σου πω κατί γιατί και εσυ βιώνεις τον δικό σου πόνο .
Σίγουρα με άγγιξαν τα λόγια σου και εάν δεν ήμουν τωρα στη δουλεια και ήμουν σπίτι σίγουρα θα δάκρυζα και θα έπινα..
Πλέον είναι μόνο μέσα μου ο πατέρας μου. Ξέρω τι θα ήθελε ν ακάνω για το οτιδήποτε χωρίς να μου πεί κάτι.. Ξέρω πότε θα χαιρόταν χωρίς να τον δω να χαμογελάει..

Ο θάνατος είναι μία αμετάκλητη κατάσταση.. Μακάρι να μπορούσα να τσακωνόμουν με κάποιον προκειμένου να ερχόταν πίσω.. Αλλά δεν ξέρω ποιόν να χτυπήσω , ποιόν να βρίσω..

Ποτέ δεν θα τον ξεχάσω γιατί ο πατέρας μου ήταν εγώ και εγώ΄είμαι ο πατέρας μου

( είναι 7 μήνες που τον έχουμε χασει και ο πόνος μία φεύγει και μία έρχεται )

[Remedy]

...........
Αν .. Αν λέω όταν πεθαίνει ο άνθρωπος με΄τά δεν γίνεται απολύτος τίποτα. Τίποτα...

Ούτε η ψυχή ταξιδεύει ούτε τίποτα , απλά σβήνει όπως σβήνει και το σώμα .
Εμένα ο πατέρας μου πέθανε πριν απο κάποιους μήνες και θέλω να πιστεύω πως είναι κοντά μου . Στην καρδιά μου σίγουρα θα είναι για πάντα , αλλά αν τελικά δεν συμβαίνει τίποτα μετά .... Πόσο μάταιη είναι τελικά η ζωη μας..

.......

ΑΝ λοιπον...
ΑΝ τελικα δεν υπαρχει τιποτε μετα, τοτε ειναι φανερο, πως ολη η αξια της υπαρξης μας ειναι ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ!
ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΖΟΥΜΕ, ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ, ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

USE IT OR LOSE IT..........

[ανεμος]

Σωστο και οπως ακριβως εδω στην γειτονια μου καποιος εχει γραψει <<υπάρχει ζωη πριν τον θανατο>>?σημασια εχει να ζησουμε πριν πεθανουμε.......

[esoteriki_dynami]

Αυτοί που ζουν όμορφα τώρα , δεν πολυ-σκέφτοντια το μετά , ενώ αυτοί που δεν ζουν καλά τώρα , σκέφτονται (και ελπίζουν, και αγριευουν οσους το αμφισβητουν) το μετα.

Γι'αυτο η εκκλησια δημιουργουσε τις στερησεις: η στερηση δεν επιτρεπει στον ανθρωπο να ειναι ευτυχης τωρα, ετσι συμφιλιωνεται στην ιδεα της μεταθανατιας υπεροχης ζωης (παραδεισος) οταν και μονον οταν 100% ειναι συμφωνος με τους αυστηρους (και πολλες φορες αοριστους) κανονες των 'ιερων και θεοσταλτων' γραφων .

[researcher]

Αυτοί που ζουν όμορφα τώρα , δεν πολυ-σκέφτοντια το μετά , ενώ αυτοί που δεν ζουν καλά τώρα , σκέφτονται (και ελπίζουν, και αγριευουν οσους το αμφισβητουν) το μετα.

Γι'αυτο η εκκλησια δημιουργουσε τις στερησεις: η στερηση δεν επιτρεπει στον ανθρωπο να ειναι ευτυχης τωρα, ετσι συμφιλιωνεται στην ιδεα της μεταθανατιας υπεροχης ζωης (παραδεισος) οταν και μονον οταν 100% ειναι συμφωνος με τους αυστηρους (και πολλες φορες αοριστους) κανονες των 'ιερων και θεοσταλτων' γραφων .

η αληθινη κατα Χριστον ζωη ειναι χαρουμενη ζωη (μιλω για την εδω στη γη)

εχεις διαβασει το βιβλιο βιος και λογοι του γεροντος πορφυριου?

σεβομαι πολυ την αποψη σου και φυσικα εχεις τους λογους σου να πιστευεις ο,τι πιστευεις

απλα εαν θελεις διαβασε αυτο το βιβλιο

ισως καταλαβεις τι εννοω εσωτερικη δυναμη

φιλικα

καλο σου βραδυ

[gios_new]

Ειναι τοσο συντομη η ζωη και εχει τοσες δυσκολιες...
Παλεύουμαι για να χαρούμε στο 1/10 της ζωης μας και μετα να γινουμε χωμα..

[esoteriki_dynami]

researcher,
Σέβομαι όλες τις θρησκείες και γι' αυτό αναφέρθηκα στην 'εκκλησία' (παλαιότερα χρόνια) και όχι στην θρησκεία. Κατά τη γνώμη μου οι θρησκείες στο σύνολό τους είναι φιλοσοφικά κείμενα υψίστης αξίας που τελικά ασκούν ψυχοθεραπεία (έστω με άλλη μορφή πιο αλληγορική και λιγότερο άμεση) . Επομένως μπορούν να βοηθησουν με τον τροπο τους τον καθε ανθρωπο και να του προσφέρουν ανακουφιση .

[WeakbutPowerfull]

Δεν γινομαστε χωμα.Η ψυχη ειναι αθανατη.Ο καθενας θα κριθει συμφωνα με τα εργα του οι δικαιοι με τους δικαιους οι αμαρτωλοι στην αιωνια κολαση.Ο Χριστος δεν υποχρεωνει κανεναν να ακολουθησει το αποδικνεει κιολας η Αγια Γραφη.Στενη η πυλη του παραδεισου αλλα ο μισθος θα ειναι αιωνια ευτηχια.Οποιος θελει να σωθει πρεπει να πιστεψει οτι ο Χριστος ηρθε στον κοσμο επαθε και σταυρωθηκε την τριτη ημερα αναστηθηκε και εκτος αυτου πρεπει να φυλαξει τις 10 εντολες.Ο πιστευων εις εμε εχει ζωην αιωνιον.Το γραφει το ευαγγελιο και δεν λεει ψεματα γιατι ειναι ο λογος του Θεου.

[WeakbutPowerfull]

Γι'αυτο η εκκλησια δημιουργουσε τις στερησεις: η στερηση δεν επιτρεπει στον ανθρωπο να ειναι ευτυχης τωρα, ετσι συμφιλιωνεται στην ιδεα της μεταθανατιας υπεροχης ζωης (παραδεισος) οταν και μονον οταν 100% ειναι συμφωνος με τους αυστηρους (και πολλες φορες αοριστους) κανονες των 'ιερων και θεοσταλτων' γραφων .

Η εκκλησια δεν εδωσε καμια στερηση ο Χριστος εδωσε τις 10 εντολες και σε πληροφορω οτι δεν ειναι αοριστοι οι κανονες.Και οι πραγματικοι χριστιανοι ειναι πραγματικα ευτυχισμενοι.Ο Αγιος Πορφυριος ο οποιος εκανε τα θαυματα των θαυματων,ελεγε οτι το πολυ αγχος και οι ψυχικες αρρωστιες ειναι δαιμονια.Ευχομαι να πιστεψεις καποτε οτι υπαρχει Τριαδικος Θεος που τοσο μας αγαπαει ωστε εστειλε τον Μονογενη Υιο του για τη σωτηρια μας

[WeakbutPowerfull]

researcher,
Σέβομαι όλες τις θρησκείες και γι' αυτό αναφέρθηκα στην 'εκκλησία' (παλαιότερα χρόνια) και όχι στην θρησκεία. Κατά τη γνώμη μου οι θρησκείες στο σύνολό τους είναι φιλοσοφικά κείμενα υψίστης αξίας που τελικά ασκούν ψυχοθεραπεία (έστω με άλλη μορφή πιο αλληγορική και λιγότερο άμεση) . Επομένως μπορούν να βοηθησουν με τον τροπο τους τον καθε ανθρωπο και να του προσφέρουν ανακουφιση .

Ειναι πολλες οι θρησκειες αλλα και οι αιρεσεις αλλα μονο η χριστιανικη θρησκεια ειναι η πραγματικη για απειρους λογους καθως και απτες αποδειξεις.

[WeakbutPowerfull]

Αν υπάρχει Θεός θα του πω πως στο τέλος ήταν αυτός άδικος μαζί του...
Αν δεν υπάρχει Θεός τότε να πάνε να γ@@ το σύμπαν όλο ...

Ο Θεος υπαρχει και ειναι αναρχος δηλαδη παντα υπηρχε καθως ειναι πανταχου παρων και τα παντα πληρων.Ξερει,βλεπει ακουει τα παντα.Και δεν ειναι καθολου αδικος αλλα δικαιος καθως αγαπαει τον ανθρωπο οσο δεν φανταζομαστε.Αλλα ποιος ειμαι εγω το μυρμηγκι να μιλησω για τον Θεο.Απλα σου ειπα οτι αγαπαει τον καθε ανθρωπο ξεχωριστα.Εδωσε ελευθερια στον ανθρωπο δεν επιβληθηκε σε κανεναν αρα συνεπως ειναι δικαιος.

[WeakbutPowerfull]

Και οι αγαπη του Κυριου δεν σταματαει εκει.Εδωσε τα αγια μυστηρια για παραδειγμα το βαπτισμα,την εξομολογηση,αλλα και την θεια κοινωνια και μερικα ακομα.Στα 2 τελευταια που ανεφερα ειναι πολυ σημαντικα.Με εξομολογηση των αμαρτιων ή των παραπτωματων μας ο Θεος συγχωρει τις αμαρτιες μας με απλα λογια διαγραφονται.Α και το συμπαν δημιουργηθηκε απο την απειρη σοφια του και αφηστε αυτα τα περι bing-bang theories.Ολα για τον Θεο ειναι δυνατα απλα πρεπει να πιστεψουμε οτι ειναι ο Επουρανιος Πατερας μας.

[sabb]

gios_new, αυτοί που αγαπούμε και χάνουμε , συνεχίζουν και ζουν μέσα μας, όπως πολύ σωστά είπες είσαι ο πατέρας σου κι ο πατέρας σου ήταν εσύ. Όταν κοιτάζω τα παιδιά μου, βλέπω τον εαυτό μου μέσα τους, στο τι έχω ζήσει, και ζω τα νιάτα μου στα νιάτα τους, άσχετα αν οι κόσμοι μας απέχουν πολλά τσιπ δημιουργικής ευφυίας στις καθημερινότητες μας...

Έτερον εκάτερον...

Οι φιλοσοφικές αναζητήσεις για το "μετά" , δεν μπορούν να δώσουν καμιά σαφή απάντηση - οπότε το πιθανότερο είναι πως ο πατέρας σου θα συνεχίζει να ζει σε όσους είναι μνημονεύσιμος - δηλαδή παράγει νοσταλγικές μνήμες , από εκεί και πέρα λυπάμαι, αλλά θα ήταν ίσως άδικο να μιλάμε για μια αιώνια ζωή , χωρίς εντάσεις, λάθη, πάθη, "αμαρτίες" (το βάζω σε εισαγωγικά γιατί δεν πιστεύω στην ύπαρξη τους), σε μια χαζοχαρούμενη αιωνιότητα όπου τα πάντα είναι επίπεδα, με αγγελάκια να τραγουδούν χωρίς σταματημό και να υμνούν έναν θεό, αντί να παίζουν ζεϊμπέκικα της μαγκιάς , που αρκεί μια της στιγμή (της μαγκιάς) για να μείνει στην αιωνιότητα ζωντανή - όσο ζούμε εμείς κι όσο μας θυμούνται , όλοι όσοι μας αγάπησαν.

Ο φίλος μου ο weakκλπ, έχει ένα κόλλημα με τον τριαδικό θεό, αλλά η λύση στο προβληματισμό σου, δεν μπορεί να δοθεί από καμιά προοπτική που προσδιορίζεται από θρησκευτικές πεποιθήσεις, γιατί παρά τα όσα είπαν κάποιοι αγαπητοί συμφορουμίτες, εγώ θεωρώ τις θρησκείες σαν τροχοπέδη στην ανάγκη του ανθρώπου να εμβαθύνει στον εαυτό του, παρά σαν τον δρόμο που θα πρέπει να ακολουθήσει κάποιος για να αγγίξει την αυτογνωσία. Κατ' εμένα η πεποίθηση (πίστη) πως κάτι άυλο καθορίζει τις ζωές μας κι άρα και τον θάνατο μας, δεν είναι τίποτε άλλο παρά η προαιώνια ανάγκη να μην μπορούμε να αποδεχτούμε ένα τέλος.

Προσωπικά, όταν θα σταματήσω να έχω ενδιαφέροντα για τη ζωή, αντί να μεμψιμοιρώ με υπέργηρους συνομηλίκους μου σε ένα καφενείο της γειτονιάς για το αν υπάρχει μετά θάνατον ύπαρξη, προτιμώ να "ζήσω" σ' ένα απέραντο κενό όπου οι φιλοδοξίες των αρίστων ισούνται με τα ζητούμενα των απλοϊκών...

ΥΓ Η σημερινή οικονομική κατάσταση της εταιρείας μου, είναι σε τέτοιο χάλι , που πιθανόν αύριο να μην έχω σπίτι να μείνω γιατί θα μου το πάρουν οι τράπεζες. Εγώ, και φαντάζομαι πολλοί άλλοι στην ίδια θέση με μένα , ζούμε την κόλαση μας εδώ κι όποιος πει πως υπάρχει κι άλλη μετά θάνατο, θα βάλω τα γέλια - ίσως πιο πολύ γιατί ο παράδεισος μου, την έκανε για άλλες πολιτείες εδώ και πολλά πολλά χρόνια, όταν και τελείωσε η ανεμελιά της νιότης και την θέση της πήραν οι ευθύνες απέναντι σ' αυτούς που αγαπώ και μ'αγαπούν.

Συλλυπητήρια για την απώλεια σου φίλε μου, δεν θα σου μιλήσω για τους διάφορους γλυκόρρητους γέροντες υπηρέτες θρησκειών και τι πρεσβεύουν, ζήσε την απώλεια σου με τρόπο που να αγγίζει την ψυχή σου με αγάπη κι όχι να την κατατρώει σαν σαράκι ...

Να ζήσεις, να τον θυμάσαι τον πατέρα σου....

[carrot]

ΥΓ Η σημερινή οικονομική κατάσταση της εταιρείας μου, είναι σε τέτοιο χάλι , που πιθανόν αύριο να μην έχω σπίτι να μείνω γιατί θα μου το πάρουν οι τράπεζες. Εγώ, και φαντάζομαι πολλοί άλλοι στην ίδια θέση με μένα , ζούμε την κόλαση μας εδώ κι όποιος πει πως υπάρχει κι άλλη μετά θάνατο, θα βάλω τα γέλια - ίσως πιο πολύ γιατί ο παράδεισος μου, την έκανε για άλλες πολιτείες εδώ και πολλά πολλά χρόνια, όταν και τελείωσε η ανεμελιά της νιότης και την θέση της πήραν οι ευθύνες απέναντι σ' αυτούς που αγαπώ και μ'αγαπούν.

Λυπάμαι πολύ που το ακούω αυτό. Μπορεί να σου φανεί περίεργο αλλά είμαι από τους ανθρώπους που τους αρέσει να ακούν καλά νέα από τους συμπολίτες τους και όχι κακά. Θα ξέρεις βέβαια πως όλη η Ελλάδα έχει πρόβλημα σαν δημόσια οικονομία καταρχάς αλλά και σαν αδυναμία ισορρόπησης των οικονομικών αναλογιών (πληθωρισμού, ανεργίας, ανάπτυξης κτλ) και σε μεγάλο βαθμό πληρώνουν οι μεσοαστοί σαν εμάς. Εύχομαι τελικά να φτιάξουν τα πράγματα σε σένα που έχεις και δύο παιδάκια τα οποία έχουν ανάγκη από ένα πατέρα να τους προσέχει αλλά και για όλους εμάς που προσπαθούμε με ότι δυνάμεις μπορούμε να έχουμε να μην πεινάσουμε καταρχάς και να μπορέσουμε να προχωρήσουμε ελπίζοντας για κάτι καλύτερο.

Συλλυπητήρια στον θεματοθέτη και από μένα για τον πατέρα του.