ΦΟΒΙΑ ΔΕΥΣΜΕΣΗΣ

[ifiwasadog]

Originally posted by kassi_21
....Και μένει και ένα τελευταίο ερώτημα.....Εσύ γιατί δεν κατάφερες να της προσδώσεις την ασφάλεια που χρειαζόταν στην σχέση;;;;

2-3 μέρες πριν χωρίσουμε είχε πει χαρακτηριστικά ότι είμαι ο καλύτερος σύντροφος που είχε ποτέ ακριβώς επειδή δείχνω κατανόηση, την ανέχομαι και κυρίως επειδή αισθάνεται ασφάλεια!

Και η ασφάλεια αυτή σε καμία περίπτωση δεν ήταν αποπνικτική. Το ρεζουμέ είναι ότι τα ζόρια που τράβαγε η ίδια, απλά τα έτρωγε και μόνη της χωρίς να τα επικοινωνεί στη σχέση. Έτσι τη μία μέρα μπορεί να ήταν χαλαρά και όμορφα, και την άλλη να έλεγε αψυχολόγητα πράγματα, που φυσικά πλήγωναν εμένα, χωρίς να το καταλαβαίνει. Έτσι θέλω να πιστεύω δηλαδη. Γιατί αν αυτά που πέταγε, τα έλεγε συνειδητά, τότε όντως έχει σοβαρό πρόβλημα.

Δε νομίζω ότι ένας δεσμοφοβικός, φοβάται τη δέσμευση επειδή δε νοιώθει ασφάλεια. Φοβάται τη δέσμευση επειδή τη θεωρεί σαν κάτι εξαναγκαστικό που πιέζει τον ίδιο άσχετα άμα σε κάποιες περιπτώσεις ισχύει και σε άλλες όχι.

Από τη στιγμή που μετά από λίγο καιρό μέσα στη σχέση, ο άλλος βλέπει ήδη το τέλος της (χωρίς προφάσεις) μέσα στο μυαλό του και συνεχώς όλα περιστρέφονται γύρω από το τέλος της σχέσης, δεν έχει σημασία το τί προσφέρω εγώ.

[Kassi]

Originally posted by ifiwasadog

Originally posted by kassi_21
....Και μένει και ένα τελευταίο ερώτημα.....Εσύ γιατί δεν κατάφερες να της προσδώσεις την ασφάλεια που χρειαζόταν στην σχέση;;;;

2-3 μέρες πριν χωρίσουμε είχε πει χαρακτηριστικά ότι είμαι ο καλύτερος σύντροφος που είχε ποτέ ακριβώς επειδή δείχνω κατανόηση, την ανέχομαι και κυρίως επειδή αισθάνεται ασφάλεια!

Και η ασφάλεια αυτή σε καμία περίπτωση δεν ήταν αποπνικτική. Το ρεζουμέ είναι ότι τα ζόρια που τράβαγε η ίδια, απλά τα έτρωγε και μόνη της χωρίς να τα επικοινωνεί στη σχέση. Έτσι τη μία μέρα μπορεί να ήταν χαλαρά και όμορφα, και την άλλη να έλεγε αψυχολόγητα πράγματα, που φυσικά πλήγωναν εμένα, χωρίς να το καταλαβαίνει. Έτσι θέλω να πιστεύω δηλαδη. Γιατί αν αυτά που πέταγε, τα έλεγε συνειδητά, τότε όντως έχει σοβαρό πρόβλημα.

Δε νομίζω ότι ένας δεσμοφοβικός, φοβάται τη δέσμευση επειδή δε νοιώθει ασφάλεια. Φοβάται τη δέσμευση επειδή τη θεωρεί σαν κάτι εξαναγκαστικό που πιέζει τον ίδιο άσχετα άμα σε κάποιες περιπτώσεις ισχύει και σε άλλες όχι.

Από τη στιγμή που μετά από λίγο καιρό μέσα στη σχέση, ο άλλος βλέπει ήδη το τέλος της (χωρίς προφάσεις) μέσα στο μυαλό του και συνεχώς όλα περιστρέφονται γύρω από το τέλος της σχέσης, δεν έχει σημασία το τί προσφέρω εγώ.

Λοιπόν εφ\'όσον η κοπέλα αυτό το έκανε και σε άλλες σχέσεις της,ναι,θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κάπως προβληματική η θέση της.Αν όντως οριακή δεν πρέπει να ξεχνάμε την κυκλοθυμία που μας δέρνει και ότι στο μυαλό μας αυτός που σήμερα είναι καλός και κατάλληλος αύριο είναι κακός,θέλει το κακό μας,ειναι αρνητικός κ.τ.λ......Για ποιό λόγο τελικά χωρίσατε;;;;;

[Sofia]

Originally posted by kassi_21
Αν όντως οριακή δεν πρέπει να ξεχνάμε την κυκλοθυμία που μας δέρνει και ότι στο μυαλό μας αυτός που σήμερα είναι καλός και κατάλληλος αύριο είναι κακός,θέλει το κακό μας,ειναι αρνητικός κ.τ.λ.

Να θυμήσω εδω οτι αυτο το γνωρισμα μπορει να χαρακτηριζει (απο τα οσα λετε, το συμπεραινω) τους οριακους, αλλά δεν εχουν κ τα αποκλειστικά δικαιωματα!

[kanenas]

Originally posted by ifiwasadog
Δε νομίζω ότι ένας δεσμοφοβικός, φοβάται τη δέσμευση επειδή δε νοιώθει ασφάλεια. Φοβάται τη δέσμευση επειδή τη θεωρεί σαν κάτι εξαναγκαστικό που πιέζει τον ίδιο άσχετα άμα σε κάποιες περιπτώσεις ισχύει και σε άλλες όχι.

Προσωπικα μιλωντας, εχεις αδικο. Φοβαμαι κατι επειδη φοβαμαι να αντικρυσω τις τυχον αλλαγες, επειδη λ.χ. θεωρω πως αδυνατω να ανταποκριθω.

Το παραδειγμα που αναφερεις ειναι συμπτωμα που πιθανως προκυπτει απο τη δεσμοφοβια. Αυτο νομιζω εννοει η Κασι.

[ifiwasadog]

@kassi_21

Ο λόγος που χωρίσαμε, ήταν μία ασήμαντη αφορμή για καυγά, ο οποίος καυγάς με τη σειρά του απεδείχθει εξίσου ασήμαντος. Το σημαντικό είναι ότι στάθηκε αφορμή για αυτή να απομακρυνθεί απότομα και να έχει μία απαράδεκτη συμπεριφορά που με ώθησε να το λήξω. Το πακέτο συμπληρώθηκε με ένα sms που έστειλε μετά από ένα μήνα και έλεγε ότι τελικά απλά ήθελε να μείνει μόνη... πράγμα το οποίο σέβομαι και κατανοώ μεν, αλλά δεν μπορώ και να δεχτώ ντε φάκτο δεδομένου ότι 1-2 μέρες πριν το χωρισμό είχε πει και \"τελικά απλά θέλω να είμαι μαζί σου\". Επίσης δε μπορώ να δεχτώ ότι δεν έκανε καμία αναφορά στην απαράδεκτη συμπεριφορά της, άσχετα άμα και οι δύο την καταλαβαίνουμε.

@Sofia
Συμφωνώ ότι αυτό δεν είναι αποκλειστικό χαρακτηριστικό των Οριακών. Άλλωστε όλοι μας λίγο πολύ έχουμε οριακές αντιδράσεις ανά καιρούς.

@kanenas
Σύμφωνοι όσον αφορα τη φοβία αντίκρουσης τυχόντων αλλαγών. Όταν όμως αυτά στα οποία πρέπει να ανταποκριθείς δεν είναι κάτι δραματικό, ούτε επιφέρουν σημαντικές αλλαγές στη ζωή σου, τότε μάλλον απλά πνίγεσαι σε μία κουταλιά νερό.

[Sofia]

εγώ θα έλεγα οτι ενας δεσμοφοβικος φοβάται να πάρει τις ευθύνες των επιλογών του...επίσης καμ ια φορά το γιατί και το πως, δεν ξέρω πόση ανακουφιση μπορουν να σου προσφέρουν. το να θυμώνεις με την όλη κατάσταση μου φαινεται πολύ λογικο....

[kanenas]

Originally posted by ifiwasadog
@kanenas
Σύμφωνοι όσον αφορα τη φοβία αντίκρουσης τυχόντων αλλαγών. Όταν όμως αυτά στα οποία πρέπει να ανταποκριθείς δεν είναι κάτι δραματικό, ούτε επιφέρουν σημαντικές αλλαγές στη ζωή σου, τότε μάλλον απλά πνίγεσαι σε μία κουταλιά νερό.

Θα διαφωνησω. Εσυ μπορει να το βλεπεις ασημαντο. Για την αλλη ομως, η επισημοποιηση της σχεσης (δεν ενοο με παπα κ κουμπαρα), προξενει τεραστιο αγχος, το οποιο αν δεν ξεπεραστει, καποτε θα βγει στην επιφανεια, καταστρεφοντας τελικα τη σχεση.

εξαιρετικο παραδειγμα υπαρχει στο υπογειο του ντοστογιεφσκι.

τα ανωτερω ισχυουν για την περιπτωση που καποια φοβαται τη δεσμευση. το να σηκωθει κ να φυγει επειδη τελικα αποφασισε οτι δεν γουσταρει, ειναι αλλη ιστορια.

[Pastel]

Αν και βλεπω οτι εχετε αφησει το συγκεκριμενο θεμα, καμποσο καιρο στο συρταρι, νιωθω οτι με εκφραζει απολυτα, για αυτο και ειπα να το ξαναφερω λιγο στην επιφανεια..
Χτες βιωσα μια παρομοια κατασταση, ουσα εγω στη θεση αυτου που κατακεραυνωθηκε!!
Με τον φιλο μου, ειμαστε (ημασταν) μαζι, 2 χρονια.
Μια σχεση, αρκετα δυσκολη, με μια προδοσια (απο μερους του) να σκιαζει την ατμοσφαιρια και μια 15ετη διαφορα ηλικιας (εγω 21 , αυτος 36) να ξεφυτρωνει και να δημιουργει μικροπροβληματα ανα πασα στιγμη.
Δε θα αναλωθω τοσο στα της ιστοριας, και γενικοτερα του πως ηταν η σχεση γιατι φοβαμαι οτι θα ξεχαστω και θα γραψω τοσα, ωστε κανεις δε θα αντεξει να τα διαβασει! ;)
Το τελευταιο τριμηνο, ζουσαμε πραγματικα καλα.
Μιας και εγω ειμαι φοιτητρια στην Αθηνα και οι γονεις μου ζουν σε ενα πανεμορφο Αιγαιοπελαγιτικο νησι μονιμα, ειχα την ευκαιρια και την απεριοριστη ελευθερια, απο την αρχη κιολας της σχεσης μας, να περναω σχεδον ολα μου τα βραδια..μαζι του!
Περνωντας οι μηνες και οι εβδομαδες και καθως ερχομασταν ολο και πιο κοντα, ηταν πλεον δεδομενο, πως εγω ναι μεν εχω το σπιτι μου, αλλα το βραδυ θα κατεληγα στο δικο του! Ειχα αρχισει σιγα σιγα να συμβαλλω ακομα και σε εξοδα του διαμερισματος του και γενικοτερα να ζουμε ουσιαστικα μαζι , ουσα εκλιππομενη απλως η ταμπελα της \'συμβιωσης!\'.
Τους τελευταιους μηνες ενιωθα μια πικρα και ενα θυμο απεναντι του, που ηταν εκδηλος σε ολες μου τις εκφανσεις. Ισως μου βγηκε τωρα η \'τρελα\' για το περσινο του παραστρατημα (το οποιο και ποτε δε παραδεχτηκε), ισως απλα δεν ηθελα να συνεχιζω να ζω σαν 40χρονη διπλα του, ξεχνωντας πως ειμαι μολις 21 ετων! Σιγουρα δεν ηθελα να τον αφησω, απλα ισως ηθελα υποσεινηδητα (και μισοσεινηδητα) να τον ταρακουνησω λιγο!!
Εκεινος ανθρωπος της τεχνης (με την ματαιοδοξια που την συνεπαγεται), αρκετα γοητευτικος (κατι το οποιο γνωριζει) και σχεδον καθολου εκδηλωτικος (ενα σαγαπω το μηνα; και πολυ λεω!) εχει στο βιογραφικο του 3 μακροχρονιες σχεσεις, πριν απο εμενα!
Μια 6χρονη, μια 7χρονη, και μια 2χρονη στα ενδιαμεσα.
Δεχτηκα γρηγορα τους ισχυρισμους του, οτι ολες αυτες οι σχεσεις, απλα δε τραβαγαν.. και αργησα καμποσο να αναρωτηθω, το γιατι.
Ο Φοβος δεσμευσης που ειχε (και που υποθετω για παντα θα εχει), ηταν εκδηλος ακομα και σε στιγμες ασημαντες η\' εστω προσπερασιμες. Ειχα αρχισει να παρατηρω, οτι παροτι ειμασταν μαζι ηδη ενα χρονο και περνωντας το μεγαλυτερο μερος της ημερας συντροφια, σπανια μιλουσε με το ρημα \'εμεις\' , ακομα και οταν ηξερε οτι εκει διπλα θα ημουν και εγω.
Το \'εγω\' του κυριαρχουσε! Και εγω η ανοητη τοτε, απλως θαμπονωμουν! Το θεωρουσα εως και γοητευτικο!
Καπως ετσι λοιπον, απο μια ασημαντη στιγμη, ξεκινησε και η χτεσινοβραδυνη πλακιτσα , που τελικα μαλλον σωτηρια ηταν για εμενα!!
Τον ρωτησα χαριτωμενα και καπως πιο ναζιαρικα απο το επιτρεπτο (οι γυναικες καταλαβενετε υποθετω), ενω ημασταν ξαπλωμενοι αγκαλια και μολις ειχαμε απολαυσει το τσιζκεικ που του εφτιαξα (γιατι πρεπει να αποδειξω οτι ασχετως ηλικιας, ειμαι και μια καλη νοικοκυρα... μη χε..).. χμμμ τον ρωτησα λοιπον..:
- Εμεις μωρο μου, ποτε θα παρουμε ενα δικο μας σπιτακι να μεινουμε μαζι;
- Μα καλα, δε φτανει που εχω εσενα εδω , θα εχω και ολα σου τα πραγματα (γελια!!!!) Αλλωστε εγω ειμαι εργενης!!
Χωρις να πολυθυμαμαι, τι ακριβως ειπα, συνεχισα την κουβεντα στο ιδιο κλιμα, αστειευομενη!! (ειλικρινα)
Αλλωστε ειμαι μολις στο τεταρτο ετος της σχολης μου, εχω αρνηθει απο τα εφηβικα μου κιολας χρονια το μοντελο της κλασικης νοικοκυρας και πραγματικα απορησα που μπορει και να...τσιμπησε στην πλακιτσα μου!!
Και ομως τσιμπησε!!!
Και αρχισε ξαφνικα, να αλλαζει εκφραση, χρωματα, θεση στο κρεβατι, να κλεινει παραθυρα και να κουναει νευρικα το δεξι γονατο!!
Τσιριζε σχεδον σαν υστερικος :
-Δε θα μου το ξαναπεις αυτο!! Με ακους; Δε θα μου ξαναπεις για συμβιωσεις και για κοινο μελλον και κουραφεξαλα. Η φιλη σου η Ναντια σου βαλε ιδεες ; Αυτα λεγατε το πρωι στον καφε ;
Τον κοιτουσα κυριολεκτικα αποχαυνωμενη! Απο τη μια ηθελα να γελασω, απο την αλλη να βροντηξω τη πορτα και να σηκωθω να φυγω απο εκει μεσα. Ξαφνικα αυτο το σπιτι διολου φιλοξενο δεν εδειχνε!!
Εβλεπα , οτι το συνεχιζε, λες και ειχε κολλησει η γλωσσα του, στα ιδια ακριβως λογια.
Και καποια στιγμη, αποφασιζω να μιλησω (εχοντας κι εγω αφησει για τα καλα την πλακα αρκετα πισω μου), ωστε και ρωτησα:
-Και εγω ; Μετα απο δυο χρονια σχεση, τι ειμαι εγω ;
Συνεχισε το βιολι του, πηρα το υγρο για τους φακους (ηξερα οτι θα το χρειαστω) και οτι αλλο βρηκα εκει περα προχειρο και εφυγα.
Τηλεφωνησα στον κολλητο μου και κατεβηκαμε Ψυρρη να ξεγελασω για λιγο τον πονο και τα νευρα μου.
Το πρωι εβαλα το κινητο αθορυβο και πλαγιασα στο φοιτητικο μου κρεβατακι! (Στα 2 χρονια, η 5η φορα!).
Οταν σηκωθηκα κατα τις 3, ειδα οτι μου ειχε στειλει μηνυμα στη 1 ανακοινωνοντας μου, οτι θα πανε με την παρεα μας για εκδρομη (με εμμεσο τροπο με καλουσε υποθετω, αλλα ουτε αυτο δε βρηκε το θαρρος να κανει), και μια ωρα αργοτερα μου ειχε τηλεφωνησει κιολας. Αλλα εγω κοιμομουν και δεν απαντησα..
Εδω και 3 ωρες εχω ξυπνησει. Δεν εχω ανταποδοσει ακομα τις κλησεις.. και δε νομιζω να το κανω.

[Sofia]

Pastel καλώς ήρθες!

Αναρωτιέμαι διαβαζοντας τα οσα ειπες με ποιον εισαι θυμωμενη περισσοτερο τελικα? Με τον αγαπημενο σου ή με σενα?

[Pastel]

Originally posted by Sofia
Pastel καλώς ήρθες!

Αναρωτιέμαι διαβαζοντας τα οσα ειπες με ποιον εισαι θυμωμενη περισσοτερο τελικα? Με τον αγαπημενο σου ή με σενα?

Mε προβληματισες!!
Για αρχη , λεω να προσπαθησω να πεισω τον εαυτο μου , οτι ειμαι με εκεινον... και βλεπουμε!;)

[Sofia]

ξερεις, κανεις δεν μας κανει οτι θέλει. αλλα μπορουμε να μας αφηνουμε να μας κανουν οτι θελουν. για πολλους λογους.

νομίζω οτι μια τετοια σχεση ειναι πολυ χρησιμη για να δεις τί παιζει και τί πηγε στραβά με σενα. Θα σου εξαιρετικα χρήσιμο:)

Οσο και να αναλυεις τον αλλο, παει έφυγε..εσυ θα μεινεις με σενα και ειναι χρήσιμο να τα πηγαινεις καλα μαζι του:)