ΒΡΊΣΚΟΜΑΙ ΣΕ ΑΔΙΈΞΟΔΟ

[ArTeMios 16]

Ναι και για να είσαι καλά θα πρέπει να πετάξεις όλες της ευθύνες που έχεις σαν γονέας και να να ασχολήσε μόνο με τα θέλω τα δικά σου ? και τα θέλω του παιδιού ? ο παππούς και η γιαγιά ? δυο γέροι άνθρωποι να τρέχουν και δε φτάνουν για να νιώθει το παιδί τους καλά ? Σίγουρα νιώθεις καλύτερα όταν το 90% του χρόνου σου ασχολήσε με τη πάρτη σου και προσφέρεις μόνο για τον εαυτό σου. Σίγουρα του λείπει η μητέρα του αλλά όταν τη χιάζετε και εκείνη είναι αλλού για να νιώθει καλά ? Και όταν λέω αλλού εννοώ με φίλους – φίλες που δεν έχουν οικογενειακές υποχρεώσεις και το παιδί ?με τον παππού και τη γιαγιά , και να κλαίει το παιδί και να θέλει να φύγει . Δεν μπορείς να βάλεις τον άλλον να σε αγαπάει με το ζόρι και να ζει και μαζί σου . Αλλά αν θες να αλλάξεις τρόπο ζωής και να ξαναγίνεις 20 στο καλό . Μη πάρεις ώμος και άλλους στο λαιμό σου .Μετάνιωσες για τη ζωή που διάλεξες να κάνεις , την οικογένεια σου , θέλεις να κάνεις τη ζωή σου ? τα ξενύχτια σου τα ταξίδια σου για να νιώθεις καλά ? ο.κ. . Δικαίωμα σου , αλλά , μην στερείς τις χαρές και τα όνειρα του πατέρα που θέλει να ζήσει με το παιδί του . ΛΑΘΟΣ ?

[Remedy]

. Δικαίωμα σου , αλλά , μην στερείς τις χαρές και τα όνειρα του πατέρα που θέλει να ζήσει με το παιδί του . ΛΑΘΟΣ ?

το κομματι αυτο της απαντησης σου, δειχνει ακριβως το οτι στην πραγματικοτητα δεν μπορεις να δεχτεις τον χωρισμο σας στην ζωη σου και την επιλογη της γυναικας σου σχετικα με αυτο.
εφοσον υπαρχει ενας χωρισμος, ο ενας απο τους δυο θα το στερηθει το παιδι, με την μορφη που το ειχε μεχρι τοτε...
αν δεν το στερηθει ο πατερας, θα το στερηθει η μητερα..
δεν εχεις εσυ μεγαλυτερο δικαιωμα στην χαρα του παιδιου σου απ οτι η γυναικα σου, οποτε δεν μπορεις να το θετεις σαν δικη σου τιμωρια απο αυτην.
"δεν μπορει να μου στερει το παιδι μου", δεν στο στερει εκεινη, ο χωρισμος σας στο στερει και ο χωρισμος εγινε γιατι δεν ειστε πια καλα μαζι, οχι για να τιμωρηθεις εσυ....
περα απο το "εσυ η αυτη" στην στερηση του παιδιου, το παιδι πρεπει να ειναι με αυτον που χρειαζεται περισσοτερο. το ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΕΞΙΣΟΥ εχει τελειωσει. πρεπει να το καταλαβεις αυτο.

εγω δεν ειμαι απο τους ανθρωπους που πιστευουν οτι το παιδι ειναι καλυτερα με την μανα, με τα ματια κλειστα.
μπορει πραγματι το παιδι να ειναι καλυτερα με τον πατερα του.
αυτο ομως δυστυχως πρεπει και παλι μαζι να το αποφασισετε...δεν μπορεις να το αποφασισεις μονος σου...
αν η μανα συμφωνει, ναι, γιατι να μην το εχεις εσυ μαζι σου το παιδι?
αν δεν συμφωνει ομως, οπως ξερεις ο νομος ειναι με το μερος της...
ολα αυτα, χωρις να παρουμε καθολου υποψη και την δικη της αποψη, την οποια δεν εχουμε εδω, γιατι αυτο που εσυ παρουσιαζεις μεσα στην δυσαρεσκεια σου σαν "παρκαρισμα" του παιδιου, μπορει η ιδια να το παρουσιαζε σαν μια υγιη και ουσιαστικη σχεση με το παιδι.....
εδω που τα λεμε, αν η μανα οντως αδιαφορουσε για το παιδι της και το ειχε 'παρκαρει", θα της ηταν και βαρος. τοτε γιατι να μην ηθελε να το δωσει σε εσενα που θα το ηθελες μετα χαρας? κατι δεν κολλαει εδω... μηπως δεν αδιαφορει οσο μας λες?
το οτι βγαινει και με φιλους κι οχι μονο για τα απαραιτητα της δουλειας της, εγω το θεωρω αυτονοητο, δεν μπορω να καταλαβω γιατι το παρουσιαζεις με τοσο ακραιο τροπο!!!
βεβαια το να καταναλωνει το 90% του χρονου της αλλου κι οχι στο παιδι της ειναι πολυ απογοητευτικο αν ειναι αληθεια.
ειναι ομως, η ειναι μια δικη σου υπερβολη μεσα στην δυσαρεσκεια σου?

και να σου πω και κατι για τους "δυστυχεις γερους".
οι παπουδες που ξερω εγω να βοηθανε στο μεγαλωμα των εγγονων τους ειναι πολυ ευτυχεις, τα αγαπανε πολυ και νοιωθουν και οι ιδιοι δημιουργικοι με εναν τετοιο ρολο στα γεραματα τους.
τα εγγονια επισης, αν εχουν ειδικα τους γονεις τους εν ζωη και δεν ειναι ορφανα η πραγματικα "παρκαρισμενα" μονιμως οπως κι εσυ μας το παρουσιαζεις, ειναι επισης ευτυχη με μια κοντινη σχεση με τους παππουδες και τους αγαπουν πολυ.
εσυ ομως μας παρουσιαζεις και τους παππουδες σαν δυστυχεις και το παιδακι σαν φυλακισμενο κι απελπισμενο.
εισαι σιγουρος οτι ειναι ετσι τα πραγματα, η μιλαει παλι η δυσαρεσκεια σου απο το οτι εμεινες χωρις τον γαμο σου και χωρις το παιδι μεσα στο σπιτι σου?

[ArTeMios 16]

το κομματι αυτο της απαντησης σου, δειχνει ακριβως το οτι στην πραγματικοτητα δεν μπορεις να δεχτεις τον χωρισμο σας στην ζωη σου και την επιλογη της γυναικας σου σχετικα με αυτο.
εφοσον υπαρχει ενας χωρισμος, ο ενας απο τους δυο θα το στερηθει το παιδι, με την μορφη που το ειχε μεχρι τοτε...
αν δεν το στερηθει ο πατερας, θα το στερηθει η μητερα..
δεν εχεις εσυ μεγαλυτερο δικαιωμα στην χαρα του παιδιου σου απ οτι η γυναικα σου, οποτε δεν μπορεις να το θετεις σαν δικη σου τιμωρια απο αυτην.
"δεν μπορει να μου στερει το παιδι μου", δεν στο στερει εκεινη, ο χωρισμος σας στο στερει και ο χωρισμος εγινε γιατι δεν ειστε πια καλα μαζι, οχι για να τιμωρηθεις εσυ....
περα απο το "εσυ η αυτη" στην στερηση του παιδιου, το παιδι πρεπει να ειναι με αυτον που χρειαζεται περισσοτερο. το ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΕΞΙΣΟΥ εχει τελειωσει. πρεπει να το καταλαβεις αυτο.

εγω δεν ειμαι απο τους ανθρωπους που πιστευουν οτι το παιδι ειναι καλυτερα με την μανα, με τα ματια κλειστα.
μπορει πραγματι το παιδι να ειναι καλυτερα με τον πατερα του.
αυτο ομως δυστυχως πρεπει και παλι μαζι να το αποφασισετε...δεν μπορεις να το αποφασισεις μονος σου...
αν η μανα συμφωνει, ναι, γιατι να μην το εχεις εσυ μαζι σου το παιδι?
αν δεν συμφωνει ομως, οπως ξερεις ο νομος ειναι με το μερος της...
ολα αυτα, χωρις να παρουμε καθολου υποψη και την δικη της αποψη, την οποια δεν εχουμε εδω, γιατι αυτο που εσυ παρουσιαζεις μεσα στην δυσαρεσκεια σου σαν "παρκαρισμα" του παιδιου, μπορει η ιδια να το παρουσιαζε σαν μια υγιη και ουσιαστικη σχεση με το παιδι.....
εδω που τα λεμε, αν η μανα οντως αδιαφορουσε για το παιδι της και το ειχε 'παρκαρει", θα της ηταν και βαρος. τοτε γιατι να μην ηθελε να το δωσει σε εσενα που θα το ηθελες μετα χαρας? κατι δεν κολλαει εδω... μηπως δεν αδιαφορει οσο μας λες?
το οτι βγαινει και με φιλους κι οχι μονο για τα απαραιτητα της δουλειας της, εγω το θεωρω αυτονοητο, δεν μπορω να καταλαβω γιατι το παρουσιαζεις με τοσο ακραιο τροπο!!!
βεβαια το να καταναλωνει το 90% του χρονου της αλλου κι οχι στο παιδι της ειναι πολυ απογοητευτικο αν ειναι αληθεια.
ειναι ομως, η ειναι μια δικη σου υπερβολη μεσα στην δυσαρεσκεια σου?

και να σου πω και κατι για τους "δυστυχεις γερους".
οι παπουδες που ξερω εγω να βοηθανε στο μεγαλωμα των εγγονων τους ειναι πολυ ευτυχεις, τα αγαπανε πολυ και νοιωθουν και οι ιδιοι δημιουργικοι με εναν τετοιο ρολο στα γεραματα τους.
τα εγγονια επισης, αν εχουν ειδικα τους γονεις τους εν ζωη και δεν ειναι ορφανα η πραγματικα "παρκαρισμενα" μονιμως οπως κι εσυ μας το παρουσιαζεις, ειναι επισης ευτυχη με μια κοντινη σχεση με τους παππουδες και τους αγαπουν πολυ.
εσυ ομως μας παρουσιαζεις και τους παππουδες σαν δυστυχεις και το παιδακι σαν φυλακισμενο κι απελπισμενο.
εισαι σιγουρος οτι ειναι ετσι τα πραγματα, η μιλαει παλι η δυσαρεσκεια σου απο το οτι εμεινες χωρις τον γαμο σου και χωρις το παιδι μεσα στο σπιτι σου?

Τον χωρισμό μου με τη γυναίκα μου τον έχω δεχτεί , έχω πάρει τις αποφάσεις μου , η αλήθεια είναι ότι δεν είναι και τόσο εύκολο να ξεπεράσεις όλα αυτά που έζησες με τον άνθρωπο σου 20 χρόνια . Καλός ή κακός ήρθαν έτσι τα πράγματα .Σε ένα χωρισμό φταίνε και οι δυο , σίγουρα και οι δυο , ο καθένας για τους δικούς του λόγους και δεν υφίσταστε γάμος – οικογένεια αν δεν το θέλουν και οι δύο . Αλλά έχουν και οι δυο υποχρέωση να κάνουν κάποιες προσπάθειες και υποχωρήσεις όταν υπάρχουν παιδιά. Αλλά και οι δύο .Τιμωρία είναι όταν έχεις όνειρα και δεν σε αφήνουν να τα πραγματοποιήσεις .Θεωρώ τιμωρία για μένα , όταν ένα παιδί περνάει κάπου καλά και αναγκάζετε να φύγει . Και πως κρίνεις ποιόν έχει περισσότερο ανάγκη ένα παιδί ? Όσο ανάγκη έχει τον έναν έχει και τον άλλο .Όσο για τους παππούδες , συμφωνώ , τα αγαπάνε και τα τρία τους εγγόνια αλλά νομίζω ότι έχουν κάθε δικαίωμα και αυτοί να ηρεμούν , να ξεκουράζονται και όχι να έχουν αναλάβει την ανατροφή τούς . Άλως ο ρόλος του παππού και άλως του γονέα . Άλλο βοηθάω και άλλο αναλαμβάνω .Τώρα και αρκετό καιρό έχει αλλάξει εργασία και δουλεύει 4ωρο για να έχει περισσότερο χρόνο με το παιδί . Αλλά και πάλι τον περισσότερο χρόνο ασχολείται με τα θέλω της. Αν ήμουν και εγώ αυτής της άποψης ότι πρέπει να μένω μακριά από τα προβλήματα για να νιώθω καλά τότε πώς θα ήταν τα πράγματα ? Δεν με ενοχλεί το ότι έμεινα χωρίς τον γάμο μου, με ενοχλεί που δε βλέπω συχνά το παιδί μου ,και το παιδί μου δεν είναι αντικείμενο που λείπει από το σπίτι μου . Είναι η ζωή μου και θέλω να είναι ευτυχισμένο και να περνάει καλά .
Σε ευχαριστώ για την βοήθεια .