Μόνος...

[gianniss]

Γεια σε όλους. Είμαι 17 χρονών και πότε δεν είχα κάποιο πραγματικό φίλο και επίσης πότε δεν είχα κορίτσι. Στο σχολείο έχω βαρεθεί να είμαι μόνος μου ενώ οι άλλοι όλοι κάνουν παρέα.Επίσης δεν έχω ενδιαφέροντα και δεν έχω όνειρα.
Όταν τελειώσω το σχολείο δεν θέλω να γίνω τίποτα.
το καλοκαίρι είχα σκεφτεί πολλές φορές την αυτοκτονία (διότι η ζωή μου ήταν βαρετή, τα παιδιά στην ηλικία μου το καλοκαίρι συνηθίζουν να βγαίνουν έξω και να κάνουν βόλτες ενώ εγώ πέρασα όλο το καλοκαίρι μέσα στο σπίτι )αλλά να σας πω την αλήθεια φοβόμουν και δεν έκανα κάτι

[esoteriki_dynami]

gianniss, θα σε ωφελούσε αν εξέταζες τις σχέσεις που έχεις με τους γονείς σου και οι γονεις μεταξυ τους (π.χ. αν είναι επικριτικοί με κάθε σου λάθος, αν είναι λυπημένοι ως άνθρωποι κτλ). Δεν υπαρχει μεγαλυτερη ωθηση για εναν εφηβο απο ενα σπιτι γεματο ζωντανια και ευχαριστηση.

[crazy_diamond]

Γεια σου gianniss :)

Πω πω, 17, ε; Καλά, είσαι σε πολύ ωραία ηλικία!

Γιατί όμως κάθεσαι μόνος σου; Ξέρεις, καμιά φορά πρέπει και εμείς να απλώνουμε το χέρι μας σε άλλους ανθρώπους για να κάνουμε φίλους και παρέες.
Γιατί, λοιπόν, δεν προσπαθείς να προσεγγίσεις κάποιο από τα άλλα παιδιά, στο σχολείο σου αρχικά. Χαλαρά. Να γνωριστείτε.

Ενδιαφέροντα μπορείς να βρεις πολλά. Είναι στο χέρι σου. Δε διαβάζεις βιβλία; Μουσική ακούς; Ταινίες βλέπεις;
Δε μπορεί, κάτι θα υπάρχει από όλα αυτά που να σου αρέσει.. Ίσως παιχνίδια στον υπολογιστή;
Αν δεν υπάρχει κάτι, ψάξε το. Πρόσεξε τι σε κάνει να νιώθεις όμορφα, να περνάς καλά, να αισθάνεσαι ότι σου δίνει κάτι..

Αν αρχίσεις σιγά σιγά να ανοίγεσαι στους συμμαθητές σου, να δείχνεις ότι έχεις διάθεση να μιλήσεις, να μοιραστείς κάποιο από τα ενδιαφέροντα που είπαμε
θα δεις πως κάποια άτομα θα σε πλησιάσουν. Μπορεί να ακούτε την ίδια μουσική ή να έχετε κοινά γούστα στις ταινίες.
Πρέπει όμως και εσύ να κάνεις κάποια κίνηση, να μην κάθεσαι απομονωμένος
και πιστεύω πως έτσι θα αρχίσεις να νιώθεις καλύτερα.

[deleted-member30-03]

gianniss, θα σε ωφελούσε αν εξέταζες τις σχέσεις που έχεις με τους γονείς σου και οι γονεις μεταξυ τους (π.χ. αν είναι επικριτικοί με κάθε σου λάθος, αν είναι λυπημένοι ως άνθρωποι κτλ). Δεν υπαρχει μεγαλυτερη ωθηση για εναν εφηβο απο ενα σπιτι γεματο ζωντανια και ευχαριστηση.

το παλικαρακι λεει οτι ειναι μονο του δεν εχει φιλους, και φυσικα ουτε και κοπελα, κι εσυ του λες πως πρεπει να ξανακοιταξει τις σχεσεις του με τους γονεις ? τι δουλεια εχουν οι γονεις με αυτο που του συμβαινει ? ακομα κι αντικοινωνικος ή ντροπαλος να ειναι και να ευθυνεται το σπιτι του, τωρα πια ετσι ειναι, ο χαρακτηρας του διαμορφωθηκε (αν κι ακομα διαμορφωνεται), δε μπορει να αλλαξει ξαφνικα φτιαχνωντας τις σχεσεις του με τους γονεις, ουτε θα οφεληθει στο σχολειο...

τεσπα θα συμφωνισω με την crazy_diamond στο να βρει ενδιαφεροντα. μεσω αυτων ισως καταφερει και πλησιασει κι αλλα ατομα που μπορει να ταιριαξει. αν και δεν ειμαι ειδικος να μιλησω γι'αυτο το θεμα γιατι πασχω κι εγω απο μοναξια (παρολο που εχω ενδιαφεροντα), αν προσπαθησει να κανει τη πρωτη κινηση, μπορει να ειναι θετικη, ολο και καποια ανταποκριση θα υπαρχει. απ'τη στιγμη που παει ακομα σχολειο και το σχολειο ειναι ενας χωρος κοινωνικοποιησης, το να βρουμε εστω ενα ατομο να μας ταιριαζει πιστευω ειναι ευκολο εκει. δε μπορει, ολο και καποιο αλλο παιδακι θα καθεται κι αυτο μονο του, πλησιασε το...

[esoteriki_dynami]

ΚΕΝΟ, Πιστεύω ότι αυτό που αναζητά είναι η βασική αιτία , διότι οτιδήποτε άλλο θα έχει προσωρινά αποτελέσματα. Ο χαρακτήρας αλλάζει, εφόσον αλλάξει η αντίληψή μας και εμβαθύνουμε στην αυτογνωσία μας. Εκεί οφείλει να στρέψει τις προσπάθειές του πιστεύω.

Διότι η πρόταση 'βρες ενδιαφεροντα' , είναι κάτι που ισχύει για κοινωνικούς χαρακτήρες. Ένας μη κοινωνικός, δεν μπορεί να ευχαριστηθεί τις κοινωνικές δράσεις και ενδιαφέροντα. Εκτός και αν οι ανασφάλειες ειναι επιφανειακές αλλά από όσα βλέπω , έχουν εγκατασταθει στο χαρακτηρα του για τα καλα.

[deleted-member30-03]

νομιζω πως και στο αλλο θεμα, που ενα συνομιλικο του κοριτσακι ειχε προβλημα με τους γονεις (αλλα ηταν κοινωνικο) ειπες το ιδιο. γενικα ενω αυτο που λες φαινεται και ειναι σωστο, και πρεπει να αναζηταμε την ριζα του προβληματος, δυστυχως δεν ειναι η αμεση λυση παντα, δε φερνει γρηγορο αποτελεσμα. μεχρι λοιπον να εντοπιστει απο που ξεκινησε το προβλημα του κι εγινε κι αυτος αντικοινωνικος και ντροπαλος, και να διορθωσει τις σχεσεις του με τους γονεις (αν ευθυνονται κι ολας), τοτε θα εχει τελειωσει το σχολειο. τωρα ειναι το θεμα του, τι μπορει να κανει για να βρει εστω ενα ατομο να κανει παρεα... γι'αυτο του προτεινα να προσπαθησει μεσω ενδιαφεροντων, και να κανει τη πρωτη κινηση οταν βλεπει κι αλλα ατομα να καθονται μονα...

επισης τα ενδιαφεροντα δεν ειναι μονο για τους κοινωνικους. εγω προσωπικα ειμαι πολυ αντικοινωνικος, κυκλοφοραω μονο αν εχω καποια δουλεια να κανω. κι ομως εχω ενδιαφεροντα. ακομα κι αν δεν εχει, και μονο που καθεται στον υπολογιστη, ειναι κι αυτο απο μονο του ενα ενδιαφερον. αποκλειεται λοιπον να μην ασχοληται κανενα αλλο παιδακι στο σχολειο με υπολογιστες. να μην παιζει το ιδιο παιχνιδι, να μην ακουει μουσικη κλπ κλπ. ολα αυτα μας φερνουν πιο κοντα...

[keep_walking]

Η αντικοινωνικοτητα και η ντροπαλοτητα δεν ειναι προβλημα εαν εισαι σε ισορροπια με τον εαυτο σου.

[esoteriki_dynami]

KENO, το ζητούμενο που πραγματικά θα βοηθήσει, ειναι να ξεκινήσει μια προσπάθεια αλλαγής . Τα υπόλοιπα που πολύ σωστά αναφέρεις, σίγουρα βοηθάνε, όμως θεωρώ ότι θα τα έχει σκεφτεί ο ίδιος. Αν μπορούμε να του πουμε κατι διαφορετικο που ας μην εχει αμεσα και ταχυτατα αποτελεσματα ας το γραψουμε.
Αλλωστε γραφουμε διαφορετικες απαντησεις και προσεγγισεις για να εχει περισσοτερες επιλογες.

[gianniss]

Σας ευχαριστώ πολύ όλους σας για το ενδιαφέρον που δείξατε

Οι σχέσεις μου με τους γονείς μου είναι πολλή καλές, πάντως κάποτε είχα <φίλους> αλλά με παράτησαν επειδή δεν ήμουν καλός μαθητής :eek: από τότε σαν να έχασα την εμπιστοσύνη μου σε φιλίες

σας ευχαριστώ ξανά για το ενδιαφέρον σας

[rock]

gianniss θα σου προτεινα να πας σε καποιον ειδικο, μην αφηνεις σκεψεις αυτοκτονιας να υπαρχουν στη ζωη σου.
Ειναι δυσκολο να εισαι σε ενα περιβαλλον οπου δεν εχεις εναν κοντινο σου φιλο να πεις δυο κουβεντες, αλλα αυτο δεν ειναι κατι που δε διορθωνεται. Σιγουρα θα υπαρχει καποια ασχολια που σ'αρεσει, κατι το οποιο βρισκεις ενδιαφερον να κανεις , ειτε προκειται για μουσικη/ταινιες/αθληματα οτιδηποτε. Βρες τι σ'αρεσει και πανε τον εαυτο σου προς τα εκει, ολα θα παρουν το δρομο τους σιγα σιγα.

[Kandy]

Mηπως εσυ ο ιδιος θεωρεις τον εαυτο σου κατωτερο, επειδη δεν εισαι καλος μαθητης κ γι αυτο πιστευεις οτι δεν αξιζεις την παρεα των υπολοιπων????? Πρεπει να ξερεις οτι το να εισαι καλος μαθητης δεν ειναι προυποθεση για να κανεις φιλους... Και κατι αλλο.... Κουλαρε λιγακι!!! Δεν ειναι απαραιτητο να εχεις κοπελα απο τα 17 σου.... Καποιοι αργησαν πολυ περισσοτερο απο σενα! Δεν τρεχει κ τιποτα!!!! Αν λοιπον σε ενοχλει, εσενα τον ιδιο που δεν εισαι καλος μαθητης, βρες φιλους απο καποια αλλη δραστηριοτητα-σπορ... Αφησε τα πραγματα να κυλησουν μονα τους... Ουτως ή αλλως εσεις τα αγορια ειστε πολυ πιο χαλαροι στο ξεκινημα μιας συζητησης, ενος αστειου, μιας φιλιας... Μην αφηνεις το χρονο να περναει ετσι! Εισαι στην καλυτερη ηλικια!!!! Γ@μ@ τες τις αυτοκτονιες.........

[gus1973]

gianni γεια σου :)

Να είσαι σίγουρος ότι υπάρχουν άτομα μέσα στην τάξη ή γενικά στο σχολείο, με τα οποία θα μπορούσε να βρεις κοινά ενδιαφέροντα και να ξεκινήσεις μια φιλία. Απλά χρειάζεται να κάνεις ένα μικρό βήμα. Μπορείς να τους προσεγγίσεις ρωτώντας τους για μουσική, αθλητικά ή οτιδήποτε άλλο σε ενδιαφέρει (έστω και λίγο) και μετά θα έρθουν μόνα τους τα πράγματα...

Αυτό που θα ήθελα να σου πω είναι ότι η ζωή συνεχίζεται και μετά από το σχολείο. Συμφωνώ ότι δεν είναι ότι καλύτερο να είσαι μόνος αλλά είναι αλήθεια ότι έχεις πάρα πολύ χρόνο μπροστά σου, για να γνωρίσεις νέους καλούς φίλους, να προσεγγίσεις παλιούς ή να κάνεις σχέσεις με όμορφα κορίτσια :)

Επίσης, πιστεύω ότι δεν είναι και τόσο σημαντικό να είσαι "καλός" μαθητής σε αυτό το σχολείο. Μην σε παίρνει από κάτω. Πιστεύω ότι τα παιδιά που χαρακτηρίζονται ως "κακοί" μαθητές έχουν ενδιαφέρον ως άτομα μιας και έχουν αρκετό χρόνο να ασχοληθούν και με άλλα θέματα εκτός της σχολικής μελέτης.

Πολλοί από τους μεγαλύτερους μας, όταν ήταν και αυτοί μικροί, ήταν ή κακοί μαθητές ή λίγο πιο απόμακροι από τα άλλα παιδιά. Μεγαλώνοντας κατάφεραν να κάνουν και φίλους και σχέσεις με το άλλο φύλλο.

Α.. και κάτι άλλο! Αν θες να μιλήσεις σε κάποιον δεν θα ήταν κακό να απευθυνθείς και σε κάποιον από τους καθηγητές σου. Ξέρω ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι κάπως... ξενέρωτοι, σοβαροί... βρες κάποιον που είναι λίγο πιο κοντά στα παιδιά και πες του τους προβληματισμούς σου, έστω και με λιγότερες λεπτομέρειες. Δεν ξέρεις... μπορεί να βοηθήσει... :)

Όλα θα πάνε καλά :)

[ioannis2]

Γιαννη,

Πολλοί άμα τους λένε 17 ετών ξέρεις τι λενε και το εννοουν από τα βαθη της καρδιας τους!! : Να χα τα χρονια σου αχ και να τα χα, να χα τα χρόνια σου να χα μονάχα!!.
Είσαι στην καλύτερη φάση της ζωής σου. Μη σε πάρει από κάτω, πρόσεξε! Για δυο πραγματα να βαλεις από τώρα πολύ γερές βάσεις: Κοινωνική ζωή, φιλίες, σχέσεις
Μαθήματα, επαγγελματική σταδιοδρομία.

Στο να βρεις τον τροπο να μην είσαι μόνος καλήτερα να το συζητήσεις με τους γονείς σου και να ψαξετε να βρειτε κάποιο ειδικό, ψυχολογο, ο οποιος να σε βοηθήσει να συνηδητοποιήσεις το προβλημα, αιτίες κλπ και να σου μάθει μεθόδους να το επιλύσεις και να γινεις και συ κοινωνικός. Κάνε κι από μόνος σου προσπάθειες να ξανοιχτείς. Άμα πλησιάσεις τους άλλους, κάποιοι απ αυτούς θα σου δώσουν σημασία και θα σε βαλουν στην παρέα τους. Μην προκαταβάλλεσαι ότι είναι αρνητικοί απέναντι σου ή ότι δεν τα καταφέρνεις στην επικοινωνία. Δε σε θέλουν στη δική σου φαντασία, στη σκέψη τους το βλεπουν ότι εσύ επιλέγεις να μην τους κανεις παρεα ή ότι΄σ αρέσει η μοναξιά.

Κινήθου τώρα πριν να ναι αργα στη ζωή σου.

[No_name93]

gianniss, ως ένα σημείο καταλαβαίνω πως νιώθεις... κι εγώ είμαι σχετικά αντικοινωνικό άτομο, προτιμώ να περάσω ώρες μόνη μου γιατί αισθάνομαι ότι αν ανοιχτώ ακόμη και σε ελάχιστο βαθμό σε ένα άτομο γίνομαι πιο ευάλωτη... απο τις 5 φίλες που έχω τα τελευταία χρόνια εμπιστεύομαι την μια, κι αυτό όχι απολυτα... καταλαβαίνω ότι δεν μπορώ να στηρίζομαι σ' αυτό το ένα άτομο, ότι κάποια στιγμή θα χωρίσουν οι δρόμοι μας και θα μείνω εντελώς μόνη... όπως και να 'χει, η αυτοκτονία δεν είναι λύση... προσπάθησε να ρίξεις λίγο τα τείχη σου, να γνωρίσεις κάποια άτομα, κι αν το αποτέλεσμα δεν σ' αρέσει, παμε γι' αλλα... θα μου πεις, εύκολο στα λόγια... ίσως όμως να αξίζει η προσπάθειά σου... αν δεν το δοκιμάσεις, δεν θα μαθεις ποτέ...