να βλεπει κανεις τους άλλους ως αντιπαλους

[esoteriki_dynami]

ioannis2, το νευρικό σύστημα 'εκπαιδευεται' κατα τα πρωτα χρονια της ζωης μας, και κατ' επεκταση στην εφηβεια . Η εκπαιδευση γινεται κατα την αλληλεπιδραση με τους αλλους. Κυριως το στενο περιβαλλον ειναι οι γονεις επομενως η εκπαιδευση του γινεται κυριως με προτυπο τις σχεσεις με αυτους.
Εκει εγκαθιστανται αντιληψεις και η ταυτοτητα και η εικονα του ανθρωπου για το ατομο του.

Οταν ενας ανθρωπος βλεπει τους αλλους ως αντιπαλους πιθανον να εχει δεχτει αρκετη κριτικη ή/και πίεση άμεση ή έμμεση , δηλαδή παραβίαση των ορίων του ή συμπεριφορές που προσομοιάζουν σε εκμετάλευση. Έτσι περιμένει ανα πάσα στιγμη να του ξανασυμβει αυτο, και δυσκολευεται πολυ να ανοιχτει.

[ioannis2]

Κι όταν ειναι κοπελα που θα θελα να κανω σχεση μαζί της να με πιάνει ένας φόβος, ένα πάγωμα, κάτι σα να εκτοξεύεται από το 5 απότομα στο 300 και να μη μπορώ να κάνω τίποτα. Στο τέλος λόγω της κατάστασης αυτής, αντί να προσπαθώ να προσεγγίσω, να μένω μακριά, να προσπαθώ να το παίξω δείχνοντας σκληρός και απασχολημένος ώστε να μην έχω χρονο να αφιερώσω και λιγομίλητος. Μήπως είναι θέμα απειρίας και εξοικίωσης;

[oboro]

Προσωπικα δεν ηξερα τι να απαντησω στο θρεντ αυτο γιατι μου φανηκε λιγο ασαφες το αρχικο σου ποστ... Επροκειτο να σε ρωτησω αν μπορεις να γινεις λιγο πιο συγκεκριμενος, αλλα δεν προλαβα μιας και ολοι αρχισαν να απαντουν : )

Τωρα που γραφεις οτι προκειται για εσενα, μπορει να δωσεις καποιες λεπτομερειες? Τους βλεπεις *ολους* σαν εχθρους ας πουμε η μονο συγκεκριμενα ειδη ατομων σε συγκεκριμενα ειδη καταστασεων? Ειναι μια δυνητικη κατασταση που απειλει να εκφραστει ανα πασα στιγμη η εχεις σχηματισει καποια εικονα του κοσμου σαν σκληρου κλπ οπου πρεπει κανεις να επιβιωσει ας πουμε? Ειναι κατι που σου βγαινει μονο σαν αντιδραση η το εχεις παντα μεσα σου? Υπαρχουν και αλλα πραγματα που αισθανεσαι να σε απειλουν η μονο ανθρωποι στο κανουν αυτο? Οποτε βλεπεις καποιον σαν εχθρο μαζευεσαι, αμυνεσαι, επιτιθεσαι..?

Γιατι οπως βλεπεις απο τις αποψεις που εχουν εκφραστει ηδη υπαρχουν παρα πολλοι τροποι να αισθανεται κανεις κατι σαν κι αυτο που περιγραφει ο τιτλος...

[ioannis2]

Το έχω ξεκινήσει ως γενικό το θέμα, όμως βασικά προσανατολίζεται σε μένα. Σαν ένα είδος ενδοσκόπησης από εμένα για εμένα μέσα από τη δική σας βοήθεια. Έχω πάρει ήδη αρκετές πολύ καλες απαντήσεις που βοηθούν να ξεδιπλώσω αυτή την εσωτερική κατάσταση.

Όσον αφορά τις ερωτησεις του oboro, μάλλον ως εχθρούς βλέπω συγκεκριμένα άτομα που μου θυμίζουν άτομα με τον ίδιο ή παρόμοιο χαρακτήρα από το παρελθόν με τα οποία΄είχα πρόβλημα. Όμως στο τώρα προσπαθώ να ξεχωρίσω ότι άλλο παρελθόν και άλλο τώρα, ότι όσες ομοιότητες και να υπάρχουν δεν πρέπει να νοιωθω ότι απειλούμε από άτομα που συναντώ στο σήμερα και ότι θα πρέπει να προσπαθήσω να τους βλεπω σαν φίλους.

Ίσως είναι δυνητική κατάσταση, ένα είδος να είμαι συνέχεια σε ετοιμότητα να αντιδράσω αν μου παρουσιαστεί κάτι. Προσπαθώ να ασκηθώ σε θέμα ετοιμότητας, δηλαδή να μπορώ ανα πάσα στιγμή που κάποιος θα μου πει κάτι ή θα μου κάνει κάτι αμέσως να αντιδράσω.
Φαίνεται πως αυτή την τάση την έχω πάντα μέσα μου ,΄ξεκίνησε από βιώματα και είναι ένα είδος φοβίας να μην επαναληφθούν παρόμοια στο σήμερα. Έχω φαίνεται ακόμα την τάση, αν και όπως γράφω πιο πάνω΄΄εχω συνηδητοποιησει ότι είναι λάθος και προσπαθώ να το αλλάξω, να βλέπω κάποια άτομα , δηλαδή ακόμα και με το που θα τους δω για πρωτη φορά, να τους βλέπω σαν άτομα για τα οποία θα πρέπει να κρατώ άμυνα, ανά πάσα στιγμή να ανταποδώσω, με τα οποία δύσκολα θα κανα φιλία.
Όλα έχουν ρίζα στο παρελθόν σε αρνητικές καταστάσεις με ανθρώπους, οι οποίες καταστάσεις και άνθρωποι δημιούργησαν φόβο και χαμηλή αυτοεκτίμηση, τα οποία έχω συνηδητοποιήσει και παλεύω στο σήμερα να τα ξεπεράσω. Για να υπάρχουν ακόμα στο νου μου τόσο έντονες τετοιες καταστάσεις φαίνεται πως έχω ακόμα πολλή δρόμο .....

[rock]

ioannis2 εγω πιστευω οτι οταν πραγματικα καποιος θελει ενα αλλο ατομο , οταν του δωθει η ευκαιρια κατι θα κανει κατι θα δειξει, αν οχι τελειως ανοιχτα, σιγουρα εμμεσα.
Ειχες ποτε σου καποια σχεση μεσα στην οποια να εισαι πραγματικα ανετα? Δηλαδη μια μακροχρονια σχεση οπου ο αλλος σε δεχεται γι'αυτο που εισαι? Ή σου τονιζει σαν θετικα αυτα που εσυ νιωθεις για τον εαυτο σου σαν αρνητικα? Η γνωμη μου ειναι οτι απο εκει εξαρτωνται πολλα σ'αυτο το θεμα, οταν νιωσει κανεις εστω και μια φορα στη ζωη του την πραγματικη αποδοχη απο εναν αλλο ανθρωπο κατι αλλαζει μεσα του. Και με το να σε αποδεχτει δεν εννοω να αρεσεις σε καποια και να κανετε μια σχεση, εννοω την αποδοχη μεσα στην καθημερινοτητα, το να μη σκεφτεσαι για πολλα πραγματα τι να κανεις και τι να πεις αλλα το να εισαι χαλαρος με τον εαυτο σου.

[ioannis2]

Μια σχεση που ειχα ήταν κάτι σα συμβιβασμός. Υπήρχε σε αρκετό βαθμό αποδοχή, αλλά στο βάθος του νου μου ήταν συμβιβασμός. ΄΄Ισως και γι αυτό δεν άντεξε στο χρόνο. Αληθινή σχέση δεν είχα ποτέ.
Αποδοχή από την άλλη στην καθημερινότητα είχα αρκετές φορές από αλλα πρόσωπα είτε για το χαρακτήρα είτε για τη δουλειά μου, σαν αναγνώριση αυτό. Αλλά έννοιωσα πολλές φορές έντονα την υποτίμηση και τον εμπαιγμό και από εδώ φαίνεται να ξεκινούν όλα τα πλην που λέω ότι νοιώθω για τους άλλους.
Υπάρχει και η άλλη διάσταση που φαίνεται σε δυο τρια μηνυματα πιο πάνω, για τη δυσκολία με κοπέλες που μου αρέσουν.

[rock]

Τα διαβασα αλλα αυτο που δεν καταλαβα ειναι αν εννοουσες οτι το προβλημα υπαρχει με κοπελες που απλα σου αρεσουν ή και με κοπελες τις οποιες εχεις ερωτευτει, νομιζω εχει τεραστια διαφορα το ενα με το αλλο. Το να μην εχει το θαρρος καποιος να προσεγγιζει ευκολα κοπελες που του αρεσουν απεχει πολυ απ'το να ερωτευτει καποιος μια κοπελα και παρ'οτι τον κατακλυζει ολο αυτο το συναισθημα και μπορει να εχει την ευκαιρια και να απλωνονται ολα μπροστα του να μην το επιχειρησει καν να της εκφρασει τι νιωθει.

[ioannis2]

Το αρέσει μια κοπέλα είναι κάποια σκαλοπάτια πιο κάτω από να ερωτευτείς μια κοπέλα. Σίγουρα κάποιος που είναι ερωτευμένος με μια κοπέλα θα πρέπει να κάνει κάτι για να της δείξει τα αισθήματα του, έστω μια κουβέντα. έστω να προσπαθήσει σιγά σιγα να της μιλά. Το πρόβλημα είναι να νοιώθεις ερωτευμένος μαζί της ή έστω να σου αρεσει, αλλά να φοβάσαι, να κομπλάρεις να της το δείξεις ή να σκέφτεσαι οτι ο τρόπος με τον οποίο θα την προσεγγίσεις θα την απωθήσει, και έτσι όλο το συναίσθημα να υπάρχει απλά στο κεφάλι. Ή σε όλο αυτό τον κυκεώνα να εμφανίζεται ως αδιάφορος ή φίλος ή βιαστικός από το φόβο να επιχειρήσει να εκφραστεί. Και αυτό να συμβαίνει ακόμα και όταν εμφανίζονται ευκαιρίες μπροστά του.

[RainAndWind]

Γιάννη, καλημέρα. Διαβάζεις ποτέ το τι θέλει ο άλλος απέναντί σου, από τα μηνύματα που σου δίνει με το κορμί του ολόκληρο? Έχεις δοκιμάσει να αναζητήσεις τα μηνύματα αυτά? Τι σου λένε τα μάτια της, τα χείλη, τα χέρια της?
Η επιθυμία εκδηλώνεται όχι με τα λόγια αρχικά, τα λόγια έπονται και μπορεί και να μη χρειαστούν καν κάποιες φορές. Αν ο χορός των σωμάτων είναι εναρμονισμένος και ελεύθερος, οι λέξεις είναι σχεδόν περιττές. Η πρόσκληση είναι σωματική, το άλλο κορμί μπορεί να "ουρλιάζει" σε θέλω, κι εσύ να μην το πιάνεις το ουρλιαχτό του, να περιμένεις αέναα να φτάσει στο λεκτικό πεδίο η πρόσκληση, το έλα κοντύτερα γιατί σε γουστάρω.
Σε ένα κλαμπ, που η μουσική είναι εκκωφαντική, και οι λέξεις δεν κάνουν τίποτε, τα σήματα από τα κορμιά είναι που οδηγούν τα ζευγαράκια στις τουαλέτες. Η συνεννόηση δεν είναι λεκτική, είναι νοήματα, νεύματα, στάση κορμιού, καρφώματα δήθεν αδιάφορα, αλλά να η ματιά να ξαναγυρνάει και να τσεκάρει, και ξανά και ξανά. Όταν το θηλυκό δε θέλει, ή το αρσενικό, δεν στέλνει μηνύματα αποδοχής, αλλά απόρριψης, υπάρχουν και αυτά.
Αν ήσουν σε ένα μπαράκι, με εκκωφαντική μουσική, θα διάβαζες ποιες γυναίκες εκεί μέσα σε γουστάρουν?

[ioannis2]

Δε θα διάβαζα εύκολα στο κλαπ ποιες γουσταρουν, κάποιες φορές είδα κάτι αλλά δε μου άρεσαν.
Το πρόβλημα είναι στην καθημερινότητα, όταν καταλαβαίνω οτι κάποια με γουστάρει, που το δείχνει με το βλέμμα, με κάποια λόγια, τι κάνω εκεί; ποιο είναι το πρώτο βήμα για μένα, η πρώτη κίνηση και πως το προχωρώ απ εκεί και περα. Και είμαι μου πειτε είναι το να της πω πάμε για καφέ, από την πρώτη στιγμή. Από την αλλη, ενα βιβλίο για την έλξη που παρείγγειλα λέτε να βοηθά;

[RainAndWind]

Η πρώτη κίνηση είναι αυτή που φοβάσαι να κάνεις. Δηλαδή η δίχως πέπλα και περιττές ευγένειες. Δεν πάσχεις από ευγένεια, η τόλμη να δείξεις αυτό που θες στο φόβο της άρνησης είναι που σε μπλοκάρει. Και χυλόπιτα να φας, δεν υπάρχει γυναίκα που δε θα κολακευτεί από μία προσέγγιση ενός αρσενικού που τη γουστάρει, οπότε και να αρνηθεί, εσύ θα ξέρεις πως για τους δικούς της λόγους δεν μπορεί/δε θέλει το παραπέρα, αλλά δε θα σου μένουν οι εσωτερικές κριτικές για δειλία, θα σου μένει το μπράβο, κυνήγησες αυτό που επιθυμούσες. Και στις δύο περιπτώσεις, και της άρνησης, και της αποδοχής, θα έχεις κερδίσει κάτι, ενώ με την αδράνεια σου μένει και η αμφιβολία για σένα, και η αμφιβολία για τα δικά της θέλω.