Ένα κομμάτι της ζωής μου.

[Μουχλαλούδα]

..........................

[Μουχλαλούδα]

.................................

[esoteriki_dynami]

οκ μουχλαλούδα

[Sofia]

rock, είμαι της άποψης ότι ακόμα και τους εχθρούς μας να τους συγχωρούμε αντί να προσπαθούμε να τους εκδικηθούμε μέσα από 'νόμιμες' οδούς.
Η πραγματική απελευθέρωση ενός ανθρώπου γίνεται όταν ο ίδιος αποβάλλει τον θυμό εναντίον άλλου ανθρώπου. Όσο κακό και αν του έκανε αυτός. Στόχος της ωρίμανσης ειναι να προχωράμε ψυχολογικά μπροστά. Σε διαφορετική περίπτωση πάντα θα κουβαλάμε το βάρος του θυμού πάνω μας.

Είμαι βέβαιος ότι ο θείος της τυραννιέται και βιώνει μια σύγκρουση καθημερινά στην ψυχή του. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμωρία από αυτό. Φυσικά το να 'σαπίσει' στην φυλακή θα ακούγεται ωραίο για ό,τι έκανε, αλλά αλήθεια ποιοί είμαστε εμείς που θα καταδικάσουμε άλλους; Είμαστε πιο ώριμοι; Είμα τέλειοι; Δεν κάνουμε λάθη; Δεν έχουμε πληγώσει;
Στην τελική μπορεί να μην πληγώσαμε μικρά κορίτσια, αλλά αλάνθαστοι δεν είμαστε.

Είμαι λοιπόν της άποψης ότι αντί να προσπαθούμε να κατακρίνουμε άλλους ανθρώπους - πολύ πιο ώριμη λύση ειναι να κοιτάξουμε να καταλάβουμε τα κίνητρα τέτοιων ανθρώπων, να κατανοήσουμε τη γενικότερη δομή της όλης κατάστασης και τα συναισθήματά μας.
Πιστεύω ότι μόνο αυτό θα απελευθερώσει όχι μόνο την μουχλαλούδα, αλλά τον οποιονδήποτε.
Σίγουρα η εύκολη λύση ειναι "χώστον στη φυλακή τον ανώμαλο" - και που προτιμά η κοινωνία.
Όμως κατά πόσο θα απελευθερώσει την μουχλαλούδα η εκδίκηση αυτή; Από πότε η εκδίκηση προσφέρει αγαλλίαση και 'δικαίωση';

Επιπλέον θεωρώ ότι οι γονείς κάνανε ότι μπορούσαν να κάνουν. Λάθη σίγουρα κάνανε αλλά η κοπέλα είναι ενήλικη πλέον και δεν χρειάζεται κατά τη γνώμη μου να ψάχνει για εκδίκηση ή για 'ευθύνες' αλλού. Η πραγματική απελευθέρωση έρχεται μέσα από την κατανόηση και είμαι της άποψης ότι η αυτογνωσία δίνει στον άνθρωπο την πραγματική ελευθερία και το χαμόγελο πίσω.

Διαφωνω σε ολα. Κ εξηγω: ενα θυμα, οποιασδηποτε κακοποιητικης πραξης δεν ειναι απαραιτητο να καταννοησει και δεν υποχρεουται να καταννοησει κανεναν. Ειναι ευλογια να μπορεσει να καταννοησει, να νιωσει, να ερθει σε επαφη με μεγαλο φασμα των συναισθηματων του ωστε να μπορεσει καποτε να απελευθερωθει.

Επισης δεν θεωρω καθολου μα καθολου κακο να θυμωσει, να συγκρουστει κ να εξαγριωθει με το συστημα, με την κοινωνια κ τις προκαταληψεις ή τις δομες της. Κ φυσικα με τον θυτη κ τους γονεις. Μαλιστα το βρισκω πιο επικινδυνο το να μην θυμωσει κ να μην εκφρασει τον θυμο του, παρα να μην ερθει καν σε επαφη με τον θυμο του που ΑΠΟΛΥΤΑ δικαιολογημενα υπάρχει.

Εν τελη, το θεωρω παραλογο το να περιμενουμε απο ενα θυμα ουτε λιγο ουτε πολυ σε κατασταση ηρεμιας να δικαιολογησει τους παντες, να καταννοησει τον θυτη κ οσους δεν τον προστατευσαν οπως οφειλαν (ειδικα οταν μιλαμε για την τρυφερη παιδικη ηλικια) κ ειχαν ευθυνη κ να προχωρησει ΑΝΑΙΜΑΚΤΑ.

Αλλωστε, καμια αυτογνωσια δεν κερδηθηκε σε κατασταση ζεν.

[RainAndWind]

Συμφωνώ με τη Σοφία. Σε κανέναν δε χρωστάμε συγχώρεση. Η συγχώρεση κερδίζεται επίσης από αλλαγή στάσης, που έχει αποδειχτεί και που έχει κιόλας περάσει το τεστ του χρόνου, για να δούμε αν ήταν και fake ή αληθινή. Από την προσωπική μου πείρα, δε βοηθάνε καθόλου τέτοιες σχωροχαρτικές τακτικές. Άλλο να θες να ελευθερωθείς και άλλο να συγχωρείς. Και πολλά κακοποιημένα άτομα επίσης βιάζονται να θάψουν κάτω από το χαλί την κακοποίηση, με αυτή τη σχωροχαρτική διάθεση. Δεν είναι προυπόθεση της ελευθέρωσης η συγχώρεση. Και η επαφή με το θυμό, έχει μεγάλες απελευθερωτικές δυνάμεις! Κανένας δεν ξέφυγε από δυνάστες σχωρώντας τους. Ξέφυγε με τον κινητήρα και τον ατμό του θυμού!
Που, φυσικά δε λέμε να κρατήσει αιώνια, όσο πρέπει όμως, να κρατήσει ο ********ς! Είναι και βαθύτατα αντιφατικό, όταν ο άλλος στενάζει από την αδικία (και η αδικία ΠΡΕΠΕΙ να γεννάει θυμό, αλλιώς την έχουμε αλλιώς τοποθετήσει, αν με εννοείτε), να του λες μη θυμώνεις, κατανόησε. Πρώτα θυμώνεις, μετά περνάς στο κατανόησε. Πολύ μετά.

[rock]

@esoteriki_dynami
Δεκτη η αποψη σου αλλα διαφωνω κι εγω εντελως.
Αλλο πραγμα η συγχωρεση κατ'επιλογην, οταν εχεις κι αλλες εναλλακτικες κι αλλο η αναγκαστικη συγχωρεση επειδη δεν υπαρχει λυση καποιος να βρει ηρεμια.
Αν μιλουσαμε για μια κοινωνια οπου τα πραγματα γινονται με ισους ορους και δεν υπηρχαν αποτυπωμενα ολα αυτα τα στερεοτυπα για τα δυο φυλα ισως να ηταν διαφορετικη και η αποψη των ατομων.
Δε μιλησα πουθενα για φυλακες κτλ, καθε εγκληματικη ενεργεια ειναι διαφορετικη και θα επρεπε να αντιμετωπιζεται και διαφορετικα. Αλλα ειναι εκτος θεματος μαλλον το να πω τη γνωμη μου πανω σ'αυτο.

Παντως αν θελεις μπες στη διαδικασια να αναρωτηθεις γιατι σε τετοια θεματα οι γυναικες ειτε ειναι κακοποιημενες ειτε οχι, εχουν συνηθως διαφορετικες αποψεις απ'τους αντρες, οι οποιοι συνηθως κανουν λογο για κατανοηση και γενικα δυσκολα εχουν ακραιες αποψεις.
Αυτο δε συμβαινει επειδη εχουν φτασει σε βαθυτερα επιπεδα επιγνωσης της ανθρωπινης φυσης και των ελαττωματων της, αλλα επειδη πολυ απλα δε μπορουν να κατανοησουν τη θεση στην οποια εχει τοποθετηθει και ζει η γυναικα μεσα στην κοινωνια μας.
Φιλικα

[RainAndWind]

Ένας ολόκληρος πολιτισμός σε "σπρώχνει" να συγχωρέσεις. Σε πιέζει να πράξεις αντίθετα απ' ό,τι θα σε ελευθερώσει εσωτερικά. Και θυμώνω όταν διαβάζω για συγχωρέσεις, γιατί είναι παχιά, στρογγυλά, μεγάλα ψέματα αυτά που λέμε στον εαυτό μας και μας μαθαίνουν να του λέμε. Τι δείχνει ότι το κορίτσι μιλάει στο συγγενή σα να μην έχει γίνει τίποτε? Φόβο. Κι εμείς θα έρθουμε να της πούμε συγχώρεσε???
Γιατί να συγχωρέσει αλήθεια? Μία μάνα που της φέρθηκε σα να είναι αόρατη? Έναν συγγενή που εκμεταλλεύτηκε? Γιατί να το καλύψουμε γρήγορα και εύκολα?
Είναι εύκολο και γρήγορο?
ΟΧΙ!
Ποτέ δεν είναι!
Η Alice Miller έγραψε αυτό: "Όταν αρνιέμαι να συγχωρέσω, εγκαταλείπω τις ψευδαισθήσεις μου"
Και αυτό ακριβώς χρειάζεται το κακοποιημένο άτομο, να εγκαταλείψει τις ψευδαισθήσεις του. Τη μάταιή του αυτολύπηση. Τις ενοχές. Στη συγκεκριμένη πως είχε μάνα. Πως είχε θείο. Ούτε μάνα ούτε θείο έχει. Όποιος σε πονάει, σε πονάει. Όποιος θέλει τη συγχώρεσή σου να παλέψει γι αυτήν, όπως παλεύεις εσύ με τις πληγές σου. Τζάμπα συγχωρέσεις δεν έχει, μας τελειώσανε!
Η συγχώρεση ποτέ δεν έχει θεραπευτικό αποτέλεσμα. Είναι υποπροιόν μίας διαδικασίας, δεν αποτελεί τον προορισμό της. Είναι μάταιη, φρούδα, ψεύτικη, είναι υποκριτική. Λέμε ψέματα τα κακοποιημένα άτομα στους εαυτούς μας, ψέματα όμως που στηρίζονται και από θρησκευτικές και πολιτισμικές προπαγάνδες και από συμφέροντα που όλα γέρνουν προς το όφελος του κακοποιητή. Βολικότατο, συγχώρεσε, μη θυμάσαι, δεν έγινε και τίποτε. Τι λες που δεν έγινε. Έγινε και παραέγινε και το σώμα σου δεν το ξεχνάει ποτέ. Αρρωσταίνει όταν το κάνεις να ξεχάσει όταν δε θέλει, όταν δεν το ωφελεί. Είναι μία σύγκρουση, που επιτείνει τις ενοχές με μία πλαστή καλοσύνη. Το κορμί δεν καταλαβαίνει από ηθικές προπαγάνδες, θέλει ΑΛΗΘΕΙΑ. Όταν θάβεις την αλήθεια με προφάσεις, σου το δηλώνει με τους δικούς του, σοφούς τρόπους. Με ψυχοσωματικά, με άγχος, με εσωτερική πίεση, με χίλιους τρόπους το σώμα μας πάει στο σωστό και μεις εκεί, να το κοιμήσουμε. Μην κοιμίζεις τίποτε. Μη θάβεις τίποτε. Μην ξεχνάς. Γίνεσαι εύκολο θύμα ξανά, αυτό που σε δίδαξαν. Αόρατη!

Όσο για το ότι ο θύτης υποφέρει ήδη, από τύψεις και ενοχές... Πόσο απλοικό, πόσο ουτοπικό και πόσο παραμυθένιο. Θα το χαλάσω δίχως καμία ντροπή. Δεν υποφέρει καθόλου. Αν υπόφερε δε θα είχε μάτια να σε δει! Θα ντρεπόταν να σε αντικρίσει. Όχι, στο θάψανε μια χαρά κι εσύ είσαι αυτή που μένει να προσπαθεί να γιατρέψει. Δε θα γιατρέψεις με την υποκρισία. Οι πληγές θέλουν αλήθεια, την απαιτούν για να κλείσουνε. Πριν κλείσουνε θέλουν καθάρισμα, θέλουν κάποιος να τις ανοίξει, να πετάξει μακριά το πέπλο της σιγής, να δουλέψει για να γίνουν ορατές, ο πόνος είναι ο τρόπος τους να μας δείξουν ότι θέλουν καθάρισμα.
Οι ενοχές δεν ανήκουν σε σένα. Ρίξε το φταίξιμο εκεί που πρέπει. Δεν έφταιγες εσύ που έπεσες σε ανθρώπους που ξέφυγαν από το ρόλο τους. Φταίνε εκείνοι.

Η μηχανή του ελέους κάνει το θύμα να μένει ένα θύμα για πάντα. Διαιωνίζει την κακοποίηση, δίνοντας πάτημα στους θύτες να τη βγάλουν καθαρή, όπως έμαθαν να κάνουν. Ακόμη και το μίσος έχει θέση στη θεραπευτική διαδικασία. Και ποιος αγάπησε αυτόν που του στέρησε την υγεία του? Και γιατί να τον αγαπήσει δηλαδή?

Όταν ήμουν μικρή μου έδωσαν να διαβάσω την Καλύβα του Μπαρμπα Θωμά. Ο μπαρμπα θωμάς που λέτε, ήταν χριστιανός. Και μαύρος. Μια μέρα ο δυνάστης του, το αφεντικό του του έδωσε λεφτά να πάει σε μία άλλη πόλη να πληρώσει έναν λογαριασμό για το αφεντικό του. Ο μπαρμπα Θωμάς δεν πήρε τα λεφτά να τρέξει για την ελευθερία του. Γιατί δε θα ήταν "καλός χριστιανός". Γύρισε πίσω στο αφεντικό του, χαρούμενος που τον είχε εξυπηρετήσει. Χαρούμενος που ήταν καλός. Το αφεντικό του παίνευε τον μπαρμπα Θωμά για την εντιμότητά του. Και γιατί όχι εξάλλου? Ο μαλάκας ήταν ο μπαρμπα θωμάς, όχι ο ίδιος.
Έκανα χρόνια να καταλάβω πόσο η καλοσύνη αυτή βόλευε τον κακοποιητή του και όλους τους κακοποιητές του κόσμου. Κάποια ανάλογη καλοσύνη ζητιέται κι από τα θύματα της κακοποίησης τώρα, δεν έχει αλλάξει κάτι. Σου ζητάνε να είσαι καλό παιδί, καλός χριστιανός, καλός θεραπευόμενος, να πας πίσω τα λεφτά στο αφεντικό σου, να σβήσεις το τραύμα, να σου λες ψέματα.


Ο μπαρμπα θωμάς ψόφησε σαν καλός χριστιανός. Εσύ να μη φοβάσαι να μην είσαι καλός όταν δεν είσαι λεύτερος!

[Sofia]

Συμφωνώ με τη Σοφία. Σε κανέναν δε χρωστάμε συγχώρεση. Η συγχώρεση κερδίζεται επίσης από αλλαγή στάσης, που έχει αποδειχτεί και που έχει κιόλας περάσει το τεστ του χρόνου, για να δούμε αν ήταν και fake ή αληθινή. .

Kαι ουτε τοτε. Ακομα κι αν η αλλαγη στασης του θυτη ειναι αυθεντικη δεν συνεπαγεται οτι το θυμα υποχρεουται να συγχωρεσει. Κι αυτη η απουσια συγχωρεσης, να συμβαινει οχι εξαιτιας εκδικητικοτητας, απλα επειδη δεν θελει να συγχωρεσει, δεν μπορει κ δεν το νιωθει ετσι. Γιατι να υποχρεωθει να μπει σε μια τετοια διαδικασια "αγιοσυνης", καταννοησης των κινητρων των αλλων για να διαχειριστει δικα του θεματα?ή για να βρει τον εαυτο του κ να συνεχισει την ζωη του? προσωπικα δεν νομιζω οτι συντρεχει κανενας τετοιος λογος.

Κατα τα αλλα συμφωνω μαζι σου Ηρω.

[soft]

[QUOTE=esoteriki_dynami;220726]
Είμαι βέβαιος ότι ο θείος της τυραννιέται και βιώνει μια σύγκρουση καθημερινά στην ψυχή του. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμωρία από αυτό. Φυσικά το να 'σαπίσει' στην φυλακή θα ακούγεται ωραίο για ό,τι έκανε, αλλά αλήθεια ποιοί είμαστε εμείς που θα καταδικάσουμε άλλους; Είμαστε πιο ώριμοι; Είμα τέλειοι; Δεν κάνουμε λάθη; Δεν έχουμε πληγώσει;
Στην τελική μπορεί να μην πληγώσαμε μικρά κορίτσια, αλλά αλάνθαστοι δεν είμαστε.

Είμαι λοιπόν της άποψης ότι αντί να προσπαθούμε να κατακρίνουμε άλλους ανθρώπους - πολύ πιο ώριμη λύση ειναι να κοιτάξουμε να καταλάβουμε τα κίνητρα τέτοιων ανθρώπων, να κατανοήσουμε τη γενικότερη δομή της όλης κατάστασης και τα συναισθήματά μας.
Πιστεύω ότι μόνο αυτό θα απελευθερώσει όχι μόνο την μουχλαλούδα, αλλά τον οποιονδήποτε.
Σίγουρα η εύκολη λύση ειναι "χώστον στη φυλακή τον ανώμαλο" - και που προτιμά η κοινωνία.
Όμως κατά πόσο θα απελευθερώσει την μουχλαλούδα η εκδίκηση αυτή; Από πότε η εκδίκηση προσφέρει αγαλλίαση και 'δικαίωση';

QUOTE]
Αυτος ποιος ηταν που καταδικασε ???
Απο τιποτα δεν τυραννιεται ,και τιποτα απολυτως δεν βιωνουν αυτοι οι ανθρωποι.Και δεν ξερω γιατι ετσι οπως το θετεις ζητας ,να συγχωρεσω εναν "ανθρωπο" ,Που απλα εκανε λαθος
ξερεις τι μεγαλη διαφορα υπαρχει μεταξυ του λαθους που κανουμε στη καθημερινοτητα μας ,με εναν βιασμο σε ενα παιδι ??
ΤΕΡΑΣΤΙΑ!!!
Ε ...δεν μπορω λοιπον να μπω στη διαδικασια της συγχωρεσης για αυτους ,ουτε να ψαξω ουτε να δικαιολογησω ,τους λογους για τους οποιους καναν το ΛΑΘΟΣ
Και αν παμε και στο θεμα της τιμωριας τους ,θα πω οτι δεν ειναι μονο θεμα εκδικησης ,και ηθικης ικανοποιησης Αλλα και αποσυρση ,απο τη κοινωνια τετοιων αποβρασματων ,για να μην καταδικασουν ,κ αλλες αθωες ψυχες !!!


Συμφωνω απολυτα με τη Σοφια και τη Ροκ

Ρειν πολυ δυνατο ποστ για αλλη μια φορα !!!

[RainAndWind]

Έχεις δίκιο στην παρατήρηση Σοφία. Δεν αποτελεί αυτόματα μία επιταγή συγχώρεσης η αποδοχή της κακοποίησης από τον θύτη. Επαφίεται στη θέληση του κακοποιημένου. Αν θέλει ή δε θέλει, αν το μπορεί ή δεν το μπορεί, αν το βρίσκει βοηθητικό, ή καθόλου. Πάντως αυτονόητο και απαραίτητο βήμα δεν είναι.

[oboro]

Είμαι βέβαιος ότι ο θείος της τυραννιέται και βιώνει μια σύγκρουση καθημερινά στην ψυχή του. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη τιμωρία από αυτό. Φυσικά το να 'σαπίσει' στην φυλακή θα ακούγεται ωραίο για ό,τι έκανε, αλλά αλήθεια ποιοί είμαστε εμείς που θα καταδικάσουμε άλλους; Είμαστε πιο ώριμοι; Είμα τέλειοι; Δεν κάνουμε λάθη; Δεν έχουμε πληγώσει;
Στην τελική μπορεί να μην πληγώσαμε μικρά κορίτσια, αλλά αλάνθαστοι δεν είμαστε.

Το πρωτο ειναι κατι που δεν μπορεις εσυ να γνωριζεις αλλα ουτε και ειναι αναγκη να ισχυει: τοσο στην πραξη οσο και στην θεωρια διαπιστωνεται καθημερινα πως υπαρχουν ανθρωποι χωρις τυψεις και χωρις συνειδηση. Για την ακριβεια δεν εχω συναντησει ουτε μια σχολη που να μην λαμβανει υπ' οψιν αυτη την ανατριχιαστικη πλευρα της ανθρωπινης φυσης... Εκτος κι αν ειναι εκτος πραγματικοτητας. Αληθεια, γιατι ειναι τοσο σημαντικο να εχει οπωσδηπτε τυψεις και ενοχες "βαθια μεσα του" ο κακοποιητης? Ωστε να μπορουμε εμεις να τον δουμε πιο ανθρωπινα? Ισως για να βαλουμε στο ιδιο επιπεδο θυτη και θυμα μεσα απο αβεβαια θεωρητικα σχηματα?

Τη συγκριση μεταξυ συστηματικου κακοποιητη και του καθημερινου ανθρωπου που λανθανει δεν τη σχολιαζω καν, κατα τη γνωμη μου θα επρεπε να ειναι αυτονοητο ποσο λανθασμενη ειναι. Απο την μια λοιπον να μην κρινουμε, γιατι ουδεις τελειος, κι απο την αλλη να αναγουμε θυτη και θυμα στη ιδια θεωρητικη σφαιρα ασχετως τι λενε τοσο οι θεωριες οσο και η καθημερινη εμπειρια! Και φυσικα ασχετως των προσωπικων περιστασεων του ανθρωπου που μας ανοιγεται και που καλο θα ηταν ισως να ακουγαμε με προσοχη πριν αρχισουμε για μια ακομη φορα την επιβολη των δικων μας θεωρητικων πλαισιων πανω στην οδυνηρη εμπειρια του...

[marian_m]

Δε νομίζω ότι είναι υγιές κάποιος που έχει υποστεί κάτι τέτοιο να μην αισθάνεται θυμό.
Εκτός αν είναι ο Δαλάι Λάμα.

[Μουχλαλούδα]

Παιδιά, ένιωσα μέσα μου μια μικρή επίθεση χθες.
Γι'αυτό και έσβησα όλα μου τα σχόλια. Συγγνώμη.

Απλά θα ήθελα να πω σε σένα εσωτερική_δύναμη πως
δε χρειάζεται σε ότι κάνω τώρα ή ότι πω τώρα
να κρύβεται πίσω "ένα πονεμένο παιδί" .
Ούτε πιστεύω πώς είμαι από τα άτομα που εκλαμβάνει τη χαρά ως
μέσο διασκέδασης πάρτυ κτλ κτλ και μόνο.

Γενικότερα, με στεναχώρησε το γεγονός ότι στάθηκες για παράδειγμα
στις αυτοκαταστροφικές τάσεις μου, ή σε αυτά που σας διηγήθηκα πως ένιωσα.
Δε μίλησα για να σας πω γι'αυτά, και να μου επισημάνεις το γεγονός
ότι υπάρχει πιθανότητα να κατρακυλίσω ξανά. ή να μου επισημάνεις το γεγονός ότι δε με
έχω αποδεχτεί. Για να είμαι εδώ, και για να μην έχω καταλήξη κάπου άλλου
σημαίνει κάτι. Μπορεί βέβαια να μη σημαίνει και τόσο πολλά για σένα, αλλά για μένα
και για τη προσπάθεια που έχω κάνει όλα αυτά τα χρόνια είναι αρκετό, όχι τόσο
όσο να με κάνει να σταματήσω , αλλά αρκετό.

Μίλησα για να σας πω αυτά που ένιωθα, πως με τις δικές μου
προσπάθειες έχω φτάσει σε σημείο να προσπαθώ για μένα και να μη τα παρατάω και
να προσπαθώ ακόμη περισσότερο.

Απλά το ότι σας ρώτησα κάποια πράγματα όλους σας
γιατί ήθελα μια παραπάνω γνώμη, όπως για παράδειγμα αν
μπορώ να το λέω ελεύθερα στους ανθρώπους μου, αν θα κάνει εμένα να νιώθω καλύτερα.
Όλα αυτά τα ρώτησα γιατί πραγματικά χρειάζομαι και άλλες γνώμες για το πως
θα με αντιμετωπίζουν ή άλλοι, όχι για το πως θα με αντιμετωπίζω εγώ. Και αυτό, γιατί
δεν έχω κάνει τις κατάλληλες προσπάθειες ώστε να δω μόνη μου πως συμπεριφέρονται
οι υπόλοιποι όταν τους λες κάτι τέτοιο, τώρα. όχι στο παρελθόν

όσο για το θυμό, φυσικά και ένιωθα θυμό, εδώ οι άνθρωποι νιώθουν θυμό επειδή
δε σήκωσες το τηλέφωνο ας πούμε. Απλά, πλέον δε νιώθω θυμό και κακία γιατί
σας εξήγησα ότι δε με ενδιαφέρει αυτό, προσπαθώ να βρω την ηρεμία μου, γιατί ο θυμός
ήταν αυτός που με έκανε να ξεσπάω σε μένα. όταν νιώθω θυμό,
βρίσκω άλλα πράγματα να ξεσπάσω
υγιή πράγματα. Πραγματικά με το να νιώθω συναισθήματα τέτοια μίσους και κακίας
νίωθω ότι με χάνω. Γι'αυτό θέλω να κάνω αυτό που νιώθω καλύτερο για
μένα και δεν θα έχει σημασία για μένα η κάθε θεωρία που θα έπρεπε να ακολουθήσω.

άλλωστε, ο καθέ ένας έχει διαφορετικές δυνατότητες. Αυτές πρέπει να αναπτύξουμε
στον κάθε ένα ξεχωριστά.

[Μουχλαλούδα]

παιδιά, μου άρεσε που έκανα αυτή τη συζήτηση μαζί σας.
Δε ξέρω αν καταλαβαίνεται ότι δε θέλω να με αντιμετωπίζετε
ως το παιδί που νιώθει πόνο , και έχει περάσει τόσα, και
είχε αυτοκαταστροφικές τάσεις, και νιώθει μειονεξία.

Πραγματικά ναι τα ένιωθα.

Αλλά είμαι εδώ τώρα, συνειδητοποιημένη.
Δε θα με αντικρύσετε και θα είμαι ένα ράκος,κάθε άλλο.


Δε ξέρω , αν πιστεύετε ότι όλα αυτά τα λέω επειδή απλά δε τα δέχομαι
ή επειδή δικαιολογούμαι, ή επειδή δεν με αποδέχομαι.

Αλλά δε το κάνω γι'αυτό,
το κάνω γιατί πραγματικά νιώθω
καλα με μένα σε ενα βαθμό και αυτό προσπαθώ να ενισχύσω.
Εκεί θα ήθελα βοήθεια
όχι στο να νιώσω ξανά ανύμπορη.

σίγουρα σας είπα νιώθω μελαγχολία
αρκετές φορές ίσως και περισσότερο απόσο θα πρέπει. Αλλά αυτό δεν είναι
κάτι που θα με εμποδίσει και θα με τρομάξει για το αν θα γυρίσω στα ίδια.

[Sofia]

παιδιά, μου άρεσε που έκανα αυτή τη συζήτηση μαζί σας.
Δε ξέρω αν καταλαβαίνεται ότι δε θέλω να με αντιμετωπίζετε
ως το παιδί που νιώθει πόνο , και έχει περάσει τόσα, και
είχε αυτοκαταστροφικές τάσεις, και νιώθει μειονεξία.

Πραγματικά ναι τα ένιωθα.

Αλλά είμαι εδώ τώρα, συνειδητοποιημένη.
.

Μουχλαλουδα,

νομιζω πώς οταν φτανουμε να μπορουμε να μιλησουμε ανοιχτα (εστω κ μεσω δικτυου) για ενα τοσο επιπονο γεγονος, να υπερασπισουμε τη θεση μας, που ειμαστε κ που δεν ειμαστε, να συμφωνησουμε αλλα κ να διαφωνησουμε ανοιχτα κ οχι με μισολογα μπορουμε να λεμε οτι ειμαστε σε εναν πολυ καλο δρομο. Κ πιστευω οτι σε εναν τετοιο βρισκεσαι! Ευχομαι σε ολους μας να μπορουμε να βρισκουμε τη δυναμη οπου την χρειαζομαστε λοιπον! Ευχομαι να συνεχισεις την προσπαθεια σου για οπου θελεις να φτασεις! Θαυμαζω το θαρρος σου.