Mανούλα μου, μου λείπεις...

[marina6]

Σχεδόν 5 χρόνια μετά... Σήμερα γιορτή της μητέρας έπεσα τυχαία ξανά σε αυτή τη σελίδα, σε αυτό το post που είχα κάνει... Περίεργη που είναι η ζωή, δε συμφωνείτε; Κοιτάω αυτά που έγραφα και ταυτίστηκα. Μετά από λίγο βλέπω το nickname και βλέπω ότι ήμουν εγώ εκείνες τις πρώτες μέρες....Που δε θέλω να θυμάμαι... "Ακόμη μου λείπεις μαμά μου - δε θα σε ξεχάσω ποτέ...! Προσπαθώ να συνεχίσω τη ζωή μου, να προοδεύω και να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ γιατί ξέρω ότι αυτό θέλεις και αυτό θα σου δώσει χαρά! Είμαι περήφανη για σένα, για το θάρρος , την καλοσύνη, την αγάπη που μας έδωσες, ! Ήσουν πάντα ο φύλακας άγγελος μου και ξέρω ότι συνεχίζεις να είσαι από εκεί ψηλά... Σ'αγαπάω πάρα πάρα πολύ Μαμά μου!!!!" Θα τη θυμάμαι για πάντα γιατί όσο τη θυμάμαι τόσο θα συνεχίσει να υπάρχει έστω και νοερά στη ζωή μου... Θέλει μεγάλη προσπάθεια παιδιά να συνεχίσεις τη ζωή σου μετά από μια τέτοια απώλεια... Μου λείπει πάρα πολύ............Καλό σας απόγευμα...

[Αναζητηση]

.................................................. .................................................. .................................................. .................................................. ................................................

[ioannis2]

Σχεδόν 5 χρόνια μετά... Σήμερα γιορτή της μητέρας έπεσα τυχαία ξανά σε αυτή τη σελίδα, σε αυτό το post που είχα κάνει... Περίεργη που είναι η ζωή, δε συμφωνείτε; Κοιτάω αυτά που έγραφα και ταυτίστηκα. Μετά από λίγο βλέπω το nickname και βλέπω ότι ήμουν εγώ εκείνες τις πρώτες μέρες....Που δε θέλω να θυμάμαι... "Ακόμη μου λείπεις μαμά μου - δε θα σε ξεχάσω ποτέ...! Προσπαθώ να συνεχίσω τη ζωή μου, να προοδεύω και να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ γιατί ξέρω ότι αυτό θέλεις και αυτό θα σου δώσει χαρά! Είμαι περήφανη για σένα, για το θάρρος , την καλοσύνη, την αγάπη που μας έδωσες, ! Ήσουν πάντα ο φύλακας άγγελος μου και ξέρω ότι συνεχίζεις να είσαι από εκεί ψηλά... Σ'αγαπάω πάρα πάρα πολύ Μαμά μου!!!!" Θα τη θυμάμαι για πάντα γιατί όσο τη θυμάμαι τόσο θα συνεχίσει να υπάρχει έστω και νοερά στη ζωή μου... Θέλει μεγάλη προσπάθεια παιδιά να συνεχίσεις τη ζωή σου μετά από μια τέτοια απώλεια... Μου λείπει πάρα πολύ............Καλό σας απόγευμα...

Πολύ ωραίο το μήνυμα σου!
Κουράγιο! Φαινεσαι όμως δυνατος χαρακτηρας που προχωρησε τη ζωη του!

[marina6]

Αυτό μου έλεγαν όλοι. Είσαι δυνατή δε σε φοβάμαι...Δυστυχώς αυτοί που φαινομενικά ειμαι δυνατοί, αυτοί ειναι οι πιο ευαίσθητοι... :-(

[αλεξανδρος_77]

ΕΝΟΕΙς οτι αυτοι που ειναι οι πιο ευαισθητοι παρεμιναν ευαισθητοι επειδη φροντισαν να εξασφαλισουν στον εαυτο τους τη καταληλη θορακιση που τους εκανε πιο δυνατους.
η δυναμη ομως ειναι μια αδυναμια.

[μυσπ]

Καλα κανεις μελος καλο κουραγιο κ ολα θα σου πανε καλυτερα γεμισε την ζωη σου με ανθρωπους για σενα συντροφο φιλους απο ολα

[δελφίνι]

Μαρίνα πόσο χρονών ήταν η μαμά σου όταν έφυγε; Πόσο χρονών είσαι εσύ; Πολύ συγκινητικό το ποστ σου σε καταλαβαίνω απόλυτα!

[marina6]

Καλησπέρα σε όλους... Σήμερα, πάλι εδώ στη γιορτή της μητέρας, θέλησα να γράψω κάτι, εδώ που δε με γνωρίζει κανείς... Έτσι για τη μνήμη της... Γιατί μου λείπει πολύ, γιατί όσο μεγαλώνω τόσο πιο πολύ συνειδητοποιώ πόσο ΜΑΝΑ ήταν με όλη τη σημασία της λέξης.
Δεν ξέρω αν συμβαίνει σε εσάς, εγώ όμως όταν είμαι χάλια, όταν περνάω δύσκολα τη βλέπω στον ύπνο μου με κάποιον τρόπο... Δεν ξέρω τι υπάρχει μετά, κόλαση-παράδεισος, μια άλλη ζωή, κάτι όμως υπάρχει... Δε γίνεται να χανόμαστε έτσι απλά...
Δύσκολη η απώλεια, δεν ξεπερνιέται ποτέ. Απλά μαθαίνουμε να ζούμε με αυτή. Ζορίστηκα πολύ να απαγκιστρωθώ, γιατί η μητέρα μου δυστυχώς ή ευτυχώς αποτελούσε τα θεμέλια του σπιτιού μας. Με κρίσεις πανικού αρχικά, με μεγάλο ζόρι γιατί όλοι ήμασταν σε πένθος και η ψυχολογία μας ήταν στα τάρταρα, σιγά-σιγά άρχισα να βρίσκω τον εαυτό μου. Έναν εαυτό όμως λίγο διαφορετικό πλέον... Με καινούρια στοιχεία, με μεγαλύτερη ωριμότητα θέλοντας και μη. Λένε ότι όσο έχουμε τη μαμά μας, είμαστε πάντα παιδιά... Ε εγώ γέρασα απότομα. Προσπαθώ όμως κάπου βαθιά μέσα μου, να βρίσκω κάποιες πτυχές του εαυτού μου, του άλλου, του ξέγνοιαστου.

Σε όποιον έχασε τη μητέρα του λοιπόν και είναι σε άσχημη κατάσταση και στέγνωσε πλέον από δάκρυα και πολύ απλά δεν μπορεί να το διαχειριστεί, υπομονή... Μόνο αυτό μπορώ να πω, γιατί ο χρόνος είναι ο καλύτερος ψυχολόγος και όχι ο καλύτερος γιατρός. Γιατί κάτι τέτοιο δε γιατρεύεται ποτέ απλά επουλώνεται επιφανειακά.

Σε όσους έχετε τη μητέρα σας, χαρείτε την όσο είναι ο καιρός... Οι στιγμές δεν επιστρέφουν ποτέ πίσω. Ρουφήξτε τις στιγμές μαζί της...

Σ'αγαπάω μαμά μου και μου λείπεις πολύ. Ήσουν θησαυρός και ελπίζω με κάποιον τρόπο να με ακούς...

[Demi71]

Καλησπέρα σε όλους... Σήμερα, πάλι εδώ στη γιορτή της μητέρας, θέλησα να γράψω κάτι, εδώ που δε με γνωρίζει κανείς... Έτσι για τη μνήμη της... Γιατί μου λείπει πολύ, γιατί όσο μεγαλώνω τόσο πιο πολύ συνειδητοποιώ πόσο ΜΑΝΑ ήταν με όλη τη σημασία της λέξης.
Δεν ξέρω αν συμβαίνει σε εσάς, εγώ όμως όταν είμαι χάλια, όταν περνάω δύσκολα τη βλέπω στον ύπνο μου με κάποιον τρόπο... Δεν ξέρω τι υπάρχει μετά, κόλαση-παράδεισος, μια άλλη ζωή, κάτι όμως υπάρχει... Δε γίνεται να χανόμαστε έτσι απλά...
Δύσκολη η απώλεια, δεν ξεπερνιέται ποτέ. Απλά μαθαίνουμε να ζούμε με αυτή. Ζορίστηκα πολύ να απαγκιστρωθώ, γιατί η μητέρα μου δυστυχώς ή ευτυχώς αποτελούσε τα θεμέλια του σπιτιού μας. Με κρίσεις πανικού αρχικά, με μεγάλο ζόρι γιατί όλοι ήμασταν σε πένθος και η ψυχολογία μας ήταν στα τάρταρα, σιγά-σιγά άρχισα να βρίσκω τον εαυτό μου. Έναν εαυτό όμως λίγο διαφορετικό πλέον... Με καινούρια στοιχεία, με μεγαλύτερη ωριμότητα θέλοντας και μη. Λένε ότι όσο έχουμε τη μαμά μας, είμαστε πάντα παιδιά... Ε εγώ γέρασα απότομα. Προσπαθώ όμως κάπου βαθιά μέσα μου, να βρίσκω κάποιες πτυχές του εαυτού μου, του άλλου, του ξέγνοιαστου.

Σε όποιον έχασε τη μητέρα του λοιπόν και είναι σε άσχημη κατάσταση και στέγνωσε πλέον από δάκρυα και πολύ απλά δεν μπορεί να το διαχειριστεί, υπομονή... Μόνο αυτό μπορώ να πω, γιατί ο χρόνος είναι ο καλύτερος ψυχολόγος και όχι ο καλύτερος γιατρός. Γιατί κάτι τέτοιο δε γιατρεύεται ποτέ απλά επουλώνεται επιφανειακά.

Σε όσους έχετε τη μητέρα σας, χαρείτε την όσο είναι ο καιρός... Οι στιγμές δεν επιστρέφουν ποτέ πίσω. Ρουφήξτε τις στιγμές μαζί της...

Σ'αγαπάω μαμά μου και μου λείπεις πολύ. Ήσουν θησαυρός και ελπίζω με κάποιον τρόπο να με ακούς...

Γεια σου Μαρίνα... ειμαι η Δήμητρα κι έχασα κι εγώ τη μαμά μου πριν λίγες μέρες στις 26 Οκτωβρη ,ανημερα της γιορτής μου ... σε διαβάζω και κλαίω . Η μαμά μου ήταν τα πάντα για μένα όπως ήταν και η δική σου η μαμά!! Να την θυμάσαι πάντα!!!!

[Badhusband]

Σχεδόν 5 χρόνια μετά... Σήμερα γιορτή της μητέρας έπεσα τυχαία ξανά σε αυτή τη σελίδα, σε αυτό το post που είχα κάνει... Περίεργη που είναι η ζωή, δε συμφωνείτε; Κοιτάω αυτά που έγραφα και ταυτίστηκα. Μετά από λίγο βλέπω το nickname και βλέπω ότι ήμουν εγώ εκείνες τις πρώτες μέρες....Που δε θέλω να θυμάμαι... "Ακόμη μου λείπεις μαμά μου - δε θα σε ξεχάσω ποτέ...! Προσπαθώ να συνεχίσω τη ζωή μου, να προοδεύω και να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ γιατί ξέρω ότι αυτό θέλεις και αυτό θα σου δώσει χαρά! Είμαι περήφανη για σένα, για το θάρρος , την καλοσύνη, την αγάπη που μας έδωσες, ! Ήσουν πάντα ο φύλακας άγγελος μου και ξέρω ότι συνεχίζεις να είσαι από εκεί ψηλά... Σ'αγαπάω πάρα πάρα πολύ Μαμά μου!!!!" Θα τη θυμάμαι για πάντα γιατί όσο τη θυμάμαι τόσο θα συνεχίσει να υπάρχει έστω και νοερά στη ζωή μου... Θέλει μεγάλη προσπάθεια παιδιά να συνεχίσεις τη ζωή σου μετά από μια τέτοια απώλεια... Μου λείπει πάρα πολύ............Καλό σας απόγευμα...

Μαρίνα καταρχήν λυπάμαι πολύ για την απώλεια.
Σε καταλαβαίνω γιατί μέχρι τα 32 μου(36 τώρα) έχασα και τον Πατέρα μου και την Μητέρα μου από τον ίδιο λόγο.
Πάντα θα μας λείπουν γιατί όπως είπες ήταν Μητέρα και για εμένα και Πατέρας με Μ και Π κεφαλαίο.
Στεναχωρέθηκα και για τους 2 αλλά πολύ περισσότερο για την Μητέρα μου γιατί ήταν αυτή που πέρασα μαζί της όλα τα δύσκολα με τα ψυχολογικά μου προβλήματα αλλα και τα προβλήματα μου γενικά.
Την βλέπω συνέχεια στον ύπνο μου και πάντα μου χαμογελάει.Και μόνο αυτό με ηρεμεί.
Πρέπει να συνεχίσουμε και να κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για εμάς.Και μόνο αυτό θα έκανε πολύ ευτιχισμένα τα πρόσωπα που έχουν φύγει.Και εγώ το προσπαθώ γιατί ξέρω οτι αυτό θα ήθελαν.
Κράτα γερά και να την αγαπάς το ίδιο όπως την αγαπούσες πάντα.Οι άνθρωποι "φεύγουν" αλλά η αγάπη δεν παύει ποτέ να υπάρχει.
Κουράγιο φίλη μου και ότι καλύτερο από εδώ και πέρα.