ΩΣ ΠΟΤΕ ΘΑ ΥΠΟΦΕΡΩ?

[chesire]

broken doll με εβαλαν σε σκεψεις αυτα που ειπες σχετικα με το κατα ποσο κατι ειναι φυσιολογικο η οχι..συγκεκριμενα για τις ιδεοληψιες οτι μπορει να μην ειναι ιδεοληψιες αλλα κατι πραγματικο..αυτες τις σκεψεις κανω συνεχεια εδω και πολυ καιρο καθοτι αντιμετωπιζω εμμονες ιδεες..και σκεφτομουν συνεχεια μηπως δεν ειναι εμμονες αλλα πραγματικες επιθυμιες και απλα καταπιεζονται στην προσπαθεια να μας κανουν να λειτουργησουμε οπως οι περισσοτεροι...οτι δηλαδη ειναι ενστικτα που καταπιεζονται επιτηδες..δεν ξερω αν ειναι ακριβως ετσι..πχ ειχα εμμονες να κανω κακο στη μητερα μου..δεν ξερω κατα ποσο αυτο ειναι αληθινο εφοσον ο μεγαλυτερος μου φοβος ειναι να πεθανει..αυτο ειναι περιπλοκο θεμα ομως..γενικα το νορμαλ και το μη νορμαλ ειναι πολυ σχετικα..ο καθενας ειναι διαφορετικος και τοσο ανομοιος με τον αλλο..τι παει να πει νορμαλ και οχι??ολοι τρελοι ειμαστε με τον τροπο μας :) απλα αυτοι που το συνειδητοποιουν ειναι οι πιο ελευθεροι απο αλλους που καταπιεζονται στην εννοια της κοινης λογικης..σε αυτο που ειπες οτι αποφευγεις τα κλισε,απλα νομιζω οτι λιγο πολυ σε αυτα καταληγουμε..ο τυπος γυναικας που λες οτι αντιπροσωπευεις ισως ειναι και αυτο ενα κλισε αντιθετο απο αυτον που θες να μην εισαι...μοναδικος αλλα τυπος..οποτε δεν ξερω κατα ποσο γινεται να πιστευουμε οτι πηγαινοντας κοντρα στα κλισε τα απορριπτουμε..μαλλον τα αποδεχομαστε πιο βαθια..αποδοχη στη μοναδικοτητα χρειαζεται μονο..ο καθενας μας αποτελει ενα κλισε και μια ομαδα απο μονος του..αυτο πιστευω..απλα τε λεω ολα αυτα γιατι σκεφτηκα αρκετα με αυτα που ειπες παραπανω ;)

[BrokeN_DoLL]

ναι συμφωνω αλλα καθε κλισε αντιπροσωπευει καποια πλειοψηφια!!!!!!! ο,τι ειναι μειοψηφια κατηγοριοποιειται αλλου!

οι εμμονες με το να κανουμε κακο σε καποιον ειναι κατι περα απο τα πλαισια της πραγματικοτητας διοτι ειναι μια ''φαντασιωση''. οταν περασουμε στο σταδιο της πραξης ειναι τοτε μια πραγματικοτητα. οσο δεν περναμε φοβομαστε αυτη τη πραξη και το αποτελεσμα της.

οι φαντασιωσεις ειναι κατι επικiνδhνο. στα βιβλια που εχω διαβασει οσες εχουν να κανουν με την βια, και οσες ειναι ανικανοποιητες απο μικρη ηλικια, τοτε αυτες προσαρμοζονται και γινονται ακομα πιο εξελιγμενες με την παροδο του χρονου. πχ καποιος με βιαιες τασεις η τασεις αυτοκτονιας οταν τις εχει απο μικρος με τον πολυ προγραμματισμο που κανει η σκεψη αυτη εξελισεται αν δεν την βγαλει παραεξω και δεν βοηθηθει, με αποτελεσμα να γινει μακελειο οταν πια δεν αντεχει αλλο και αποφασισει να την πραγματωσει.

οι βιαιοτητα των σκεψεων μας δεν ειναι κατι παρωδικο γιαυτο πρεπει να διαχωρηστει εξ αρχης η φαντασιωση απο την απλη στιγμιαια σκεψη που μας περναει απ το μυαλο. η φαντασιωση διατηρηται - εξελισσεται- πραγματωνεται - ειτε το θελουμε ειτε οχι....

πιστευω πως ειμαι κατι αλλο, σιγουρα υπαρχουν ατομα σαν εμενα, αλλα και ταυτοχρονα ειμαι μοναδικη. σκεφτομαι αλλιως νιωθω αλλιως. αλλα το σιγουρο ειναι οτι ΔΕΝ ειμαι πλειοψηφια

αν ομως τελικα δεν ειμαι τπτ απ ολα αυτα που πιστευω και μια μερα ξυπνισω και συνηδειτοποιησω πως ολα οσα ζουσα ηταν μια πλανη που εφτιαξα εγω σαν θολο προστασιας γυρω μου? σαν ενα μεσο να νιωσω μεγαλυτερη αυτοπεποιθηση? αν η μου το φτιαξαν οι αλλοι γυρω μου για να το πιστεψω κι εγω η ιδια? τοτε απογοητευομαι και θελω να ξανακοιμηθω και αντιδραω για να μου αποδειξω πως δεν ειμαι αυτο το τιποτα που νιωθω αυτο το πρωι....αλλα τοτε ειναι δυσκολο γιατι εχεις γευτει την αποτυχια και την πλανη που ησουνα

[Lacrymosa]

Ναι αυτο το κανω και εγω, προσπαθω να καταλαβω από το προσωπο αν μου λεει αληθεια ή οχι, βλεπω διαφορα και πλαθω σεναρια και παντα μα παντα χαλιεμαι, φοβαμαι οτι κατι συμβαινει και δεν το ξερω, οτι ολα οσα υποψιαζομαι ειναι αληθεια....από την αλλη προσπαθω να σκεφτομαι λογικα οταν πια "ηρεμω" οτι θα μπορουσε αυτο που ειδα να σημαινει οτιδηποτε...οτι ειναι παραλογο και απίθανο αυτο που σκεφτηκα...οτι δεν μπορει να ειναι καποιος τοσο διπροσωπος, μ@λ#κ#ς, ψευτης, υποκριτης για να με κοροιδευει τοσο επιδεξια που δεν εχω τπτ απτό μονο τις σκεψεις μου και καποιες συμπτωσεις (ή τουλάχιστον για μενα φαίνονται ετσι)...και αν οντως ειναι ετσι ο τυπος του και 10 χρονια τωρα δεν τον καταλαβα τοτε καλο θα μου κανει να μαθω οτι ειναι να μαθω και να ξεκαθαρισει η κατασταση....Αλλα...οταν με ακουει οταν λεω τις παρανοιες μου χωρις να θυμωνει, οταν με καθυσυχαζει, οταν με αγγαλιαζει και με φιλα...σκεφτομαι οτι αποκλειεται να συμβαίνουν ολα αυτα που φανταζομαι και ΟΛΑ ειναι η καταραμενη ιδεοληψια μου....

κι ομως μπορει να ειναι..κ υπαρχουν πολλοι που ειναι κ γενικα ειμαι πολυ καχυποπτη κ δεν ξερω πια τι να πιστεψω κ τι οχι σκεφτομαι κατι κ μετα αμεσως λες "κι αν οντως ειναι ετσι?" "κ που ξερω γω τι μπορει να σημαινει αυτο η το αλλο?" απ τη μια προσπαθω να βαλω ενα στανταρ στο μυαλο μου κ απ την αλλη μπερδευονται οι σκεψεις μου κ προσπαθω να καταλαβω τους αλλους κ ποτε μα ποτε δεν θα ειμαι σιφουρη για τιποτα ουτε καν για τον εαυτο μου..σκεφτομαι οτι πολλες φορες εκ των υστερων καταλαβαινω την πραγματικοτητα για κατι κ αφου εκεινη τη στιγμη τα βλεπω καπως αρα δεν μπορει σιγουρα θα κανω λαθος...

[Lacrymosa]

Πρωτα να μαθεις να ξεχωρίζεις το λογικό από το παράλογο, το πραγματικό από το φανταστικό, αυτό που χει γινει στο παρελθόν και τελείωσε πχ το να πλάθω με το νου μου επεισόδια ότι έρχονται να μου κανουν κακό ή να φαντάζουμε ότι καποιος με κτυπά ή με προσβαλλει ενώ στο χορο και χρονο που βρισκομαι δεν βρισκεται αυτός ούτε συμβαίνει κάτι τετοιο ή το να αναμοχλευω γεγονότα του παρελθόντος, δηλαδή να τα ξαναζώ στο κεφάλι μου και να προσθετω σ’ αυτά κι άλλα φανταστικά γεγονότα, για κατι που ήδη τελείωσε ή το να χαρακτηρίζω αποτυχημένο τον εαυτό μου επειδή έκανα ένα λάθος. Τετοιες είναι οι διαστρεβλωμενες σκεψεις.

Τη μεθοδο που σου γραφω τη δοκίμασα, εβαλα θεληση να τα καταφερω, και δούλεψε.

το παλευω με τη μεθοδο αυτη πιστευω ειμαι σε καλο δρομο πολυ χρησημη πραγματι..μερικες φορες ομως τρεχουν τοσο γρηγορα οι σκεψεις μου κ εναλλασονται συνεχως κ δεν μπορω να σταθω σε κατι κ να καταλαβω αν ειναι σωστη η διαστρεβλωμενη η σκεψη κ αν αυτο που σκεφτομαι ειναι αυτο που θελω κ δεν ειναι η πραγματικοτητα...

[Lacrymosa]

μπορει να μην ειναι ιδεοληψια μας το χεις σκεφτει ποτε! μερικες φορες μ περναει απ το μυαλο οτι ολοι οι αλλοι ειναι τρελλοι κ οτι εγω ειμαι νορμαλ. κ αν εμεις ειμαστε οι νορμαλ και οι υπολοιποι ειναι βλαμμενοι και μας εχουν περασει το μνμ οτι φταιμε εμεις?

αυτο σκεφτομαι κι εγω πολλες φορες..κ το πιστευω...

[ioannis2]

κι ομως μπορει να ειναι..κ υπαρχουν πολλοι που ειναι κ γενικα ειμαι πολυ καχυποπτη κ δεν ξερω πια τι να πιστεψω κ τι οχι σκεφτομαι κατι κ μετα αμεσως λες "κι αν οντως ειναι ετσι?" "κ που ξερω γω τι μπορει να σημαινει αυτο η το αλλο?" απ τη μια προσπαθω να βαλω ενα στανταρ στο μυαλο μου κ απ την αλλη μπερδευονται οι σκεψεις μου κ προσπαθω να καταλαβω τους αλλους κ ποτε μα ποτε δεν θα ειμαι σιφουρη για τιποτα ουτε καν για τον εαυτο μου..σκεφτομαι οτι πολλες φορες εκ των υστερων καταλαβαινω την πραγματικοτητα για κατι κ αφου εκεινη τη στιγμη τα βλεπω καπως αρα δεν μπορει σιγουρα θα κανω λαθος...

Είναι έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους άλλους, δηλαδή καχυποψία. Είναι αποτέλεσμα της απογοήτευσης από τη συμπεριφορά των άλλων απέναντι μας είτε γενικά ή σε συγκεκριμένα περιστατικά όπου μας πλήγωσαν ή μας έβλαψαν και αρκετές φορές αυτό διαπιστωνόταν εκ των υστέρων. Εχει συνεπεια να μαστε επιφυλακτικοί, να δημιουργούμε καλούπια για τους άλλους πχ να λεμε μεσα μας αυτός μου θυμίζει τον ταδε που μου κανε αυτό ή εκείνος τον Χ που μου συμπεριφερθηκε ασχημα. Έτσι όταν συναντάμε κάποιον όλα τα συναισθήματα που προέκυψαν από αρνητικά βιώματα και το αποτελεσμα τους η καχυποψία ερχονται στη σκέψη και κρινουμε τον άλλο μεσα από αυτά. Είναι σα να θολώνει από όλα αυτά η σκέψη μας, την βομαρδίζουν όλα αυτά και δεν μπορούμε να δούμε τα πραγματα που εχουμε εκείνη τη στιγμή μπροστά μας ξεκάθαρα.

Και έτσι πολλές φορές δε θα μπορεσουμε να κερδισουμε καλούς ανθρώπους ή θα τους κανουμε να απομακρυνθούν λόγω αυτής της στασης μας. Και δυστυχώς αυτό το καταλαβαινουμε εκ των υστέρων. Όπως σωστα λες την πραγματικότητα την καταλαβαίνουμε εκ των υστέρων, πραγματικότητα που μπορεί να ναι μια ευκαιρία πού έχει ήδη χαθεί.

Τουλάχιστον να μαστε ανοικτοί στους άλλους, αλλά και αποφασιστικοί, ευθείς και διεκδικητικοί, αλλά και προσεκτικοί όχι όμως απόμακροι και καχύποπτοι. Κάπως έτσι θα βοηθηθούμε να ξεπεράσουμε την κατάσταση. Και να χουμε αυτοπεποίθηση, οι άλλοι δεν ειναι ακλύτεροι μας. Εχουμε τις δυναμεις να γινουμε κι εμείς καλοί με την προσπαθεια μας.

[ioannis2]

το παλευω με τη μεθοδο αυτη πιστευω ειμαι σε καλο δρομο πολυ χρησημη πραγματι..μερικες φορες ομως τρεχουν τοσο γρηγορα οι σκεψεις μου κ εναλλασονται συνεχως κ δεν μπορω να σταθω σε κατι κ να καταλαβω αν ειναι σωστη η διαστρεβλωμενη η σκεψη κ αν αυτο που σκεφτομαι ειναι αυτο που θελω κ δεν ειναι η πραγματικοτητα...

Χαίρομαι που το παλεύεις και που ομολογείς ότι είσαι σε καλό δρόμο. Υπάρχουν και οι φορές που οι σκέψεις τρέχουν γρήγορα και έντονα και εναλλάσσονται συνεχώς και ετσι δε σ΄αφηνουν να διακρινεις αν είναι διαστρεβλωμενες ή όχι. Θέλει πολλή προσπάθεια, δεν είναι και ευκολα τα πραγματα, αλλά μπορείς να δεις καλό αποτελεσμα.

[Lacrymosa]

Είναι έλλειψη εμπιστοσύνης προς τους άλλους, δηλαδή καχυποψία. Είναι αποτέλεσμα της απογοήτευσης από τη συμπεριφορά των άλλων απέναντι μας είτε γενικά ή σε συγκεκριμένα περιστατικά όπου μας πλήγωσαν ή μας έβλαψαν και αρκετές φορές αυτό διαπιστωνόταν εκ των υστέρων. Εχει συνεπεια να μαστε επιφυλακτικοί, να δημιουργούμε καλούπια για τους άλλους πχ να λεμε μεσα μας αυτός μου θυμίζει τον ταδε που μου κανε αυτό ή εκείνος τον Χ που μου συμπεριφερθηκε ασχημα. Έτσι όταν συναντάμε κάποιον όλα τα συναισθήματα που προέκυψαν από αρνητικά βιώματα και το αποτελεσμα τους η καχυποψία ερχονται στη σκέψη και κρινουμε τον άλλο μεσα από αυτά. Είναι σα να θολώνει από όλα αυτά η σκέψη μας, την βομαρδίζουν όλα αυτά και δεν μπορούμε να δούμε τα πραγματα που εχουμε εκείνη τη στιγμή μπροστά μας ξεκάθαρα.

Και έτσι πολλές φορές δε θα μπορεσουμε να κερδισουμε καλούς ανθρώπους ή θα τους κανουμε να απομακρυνθούν λόγω αυτής της στασης μας. Και δυστυχώς αυτό το καταλαβαινουμε εκ των υστέρων. Όπως σωστα λες την πραγματικότητα την καταλαβαίνουμε εκ των υστέρων, πραγματικότητα που μπορεί να ναι μια ευκαιρία πού έχει ήδη χαθεί.

Τουλάχιστον να μαστε ανοικτοί στους άλλους, αλλά και αποφασιστικοί, ευθείς και διεκδικητικοί, αλλά και προσεκτικοί όχι όμως απόμακροι και καχύποπτοι. Κάπως έτσι θα βοηθηθούμε να ξεπεράσουμε την κατάσταση. Και να χουμε αυτοπεποίθηση, οι άλλοι δεν ειναι ακλύτεροι μας. Εχουμε τις δυναμεις να γινουμε κι εμείς καλοί με την προσπαθεια μας.

ποσο δικιο εχεις σ αυτα που γραφεις.....ειναι η καχυποψια κ η επιφυλακτικοτητα που σε μπλοκαρει πολλες φορες κ σου βαζει παρωπιδες με αποτελεσμα να χανεις ευκαιριες κ πολλες φορες να μην μαθαινεις καν ποια ηταν η πραγματικοτητα...εχοντας δημιουργησει καποια στανταρ στο μυαλο σου για τους χ ψ λογους τα βλεπεις μετα ολα με βαση αυτα που εχεις οριοθετησει κ δεν μπορεις να διακρινεις ξεκαθαρα πλεον..

[ioannis2]

ποσο δικιο εχεις σ αυτα που γραφεις.....ειναι η καχυποψια κ η επιφυλακτικοτητα που σε μπλοκαρει πολλες φορες κ σου βαζει παρωπιδες με αποτελεσμα να χανεις ευκαιριες κ πολλες φορες να μην μαθαινεις καν ποια ηταν η πραγματικοτητα...εχοντας δημιουργησει καποια στανταρ στο μυαλο σου για τους χ ψ λογους τα βλεπεις μετα ολα με βαση αυτα που εχεις οριοθετησει κ δεν μπορεις να διακρινεις ξεκαθαρα πλεον..

Υπογραμμίζω αυτά τα δυο σημεια στο μήνυμα σου. Πόσο μας έχουν στοιχήσει άσχημες εμπειρίες του παρελθόντος, συμπεριφορές ανθρώπων που μας έβλαψαν ή μας κοροίδεψαν ή μας φέρθηκαν άσχημα.

Χάσαμε την αυτοπεποίθηση μας στις κοινωνικές συναναστροφές και βαλαμε τους άλλους σε καλούπια. Αποτέλεσμα, να λειτουργεί μεσα μας ένα αίσθημα «δεν τα καταφέρνω στις κοινωνικές σχέσεις» ή «δεν έχω εμπιστοσύνη σε κανένα» με συνέπεια να μην καταφέρνουμε να φτιάξουμε φιλίες με καταπληκτικούς ανθρώπους ή να δημιουργούμε αποστάσεις από αυτούς. Και αοι αποστάσεις να δημιουργούν στους άλλους την εντύπωση ότι είμαστε κλειστοί και ιδιορυθμοι κάτι που δεν ισχύει καθόλου, που είναι στην πραγματικότητα ένα μπλοκάρισμα που δίνει προς τα έξω τετοια εικόνα. Και τελικά να φεύγουν τελικά καλοί άνθρωποι από κοντά μας. Και η δυσκολία αυτή έχει ως περαιτέρω συνέπεια χαμηλή αυτοεκτίμηση η οποία διαχέεται σε όλους τους τομείς της ζωής μας με αποτελεσμα κι εκεί να χανονται ευκαιρίες.

Πρέπει να εξασκήσουμε τον εαυτό μας στο να διακρίνει τους άλλους, να βάλουμε στο νου μας την πεποίθηση ότι τα καλούπια μπορεί να πέφτουν κι έξω, να καταλάβουμε τη μοναδικότητα μας, να προσεγγίσουμε με αυτοπεποίθηση ανθρώπους που η συναναστροφή μαζί τους αξίζει και να επιδιώξουμε τουλάχιστον να χουμε επαφή μαζί τους, από την άλλη να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τον καθένα που με οποιοδήποτε τρόπο θέλει να μας ενοχλήσει και να τον βαζουμε στη θέση του. Με αυτό τον τρόπο θα σπάσουν τα καλούπια, όσο δύσκολο κι αν είναι αυτό.

[BrokeN_DoLL]

ιοαννη κι ομως δεν ειναι ολοι ετσι δεν βαζουν σε καλουπια ατομα ! πχ την πατανε αλλα συνεχιζουνε και την πατανε ετσι λοιπον επειδη εμπιστευεσαι τους ανθρωπους και δεν βαζεις παρωπιδες εγω ετσι κανω αλλα δεν με νοιαζει αμα την πατησω επειδη εχω το χαρισμα να βλεπω τους αλλους οπως με βλεπουνε (εκτος απο ξεχωριστες περιπτωσεις)

[ioannis2]

ιοαννη κι ομως δεν ειναι ολοι ετσι δεν βαζουν σε καλουπια ατομα ! πχ την πατανε αλλα συνεχιζουνε και την πατανε ετσι λοιπον επειδη εμπιστευεσαι τους ανθρωπους και δεν βαζεις παρωπιδες εγω ετσι κανω αλλα δεν με νοιαζει αμα την πατησω επειδη εχω το χαρισμα να βλεπω τους αλλους οπως με βλεπουνε (εκτος απο ξεχωριστες περιπτωσεις)

καλούπια εννοώ, επειδή περασαμε καποια βιώματα στο παρελθόν να φοβόμαστε μήπως ξαναπάθουμε το ίδιο και έτσι να μην εμπιστευόμαστε. Οι καταστάσεις κανουν μερικες φορες τον άνθρωπο να κρατά αποστάσεις από τους άλλους. Δεν είναι όμως αυτή η σωστη σταση στη ζωή. Δεν πρεπει να αποφευγουμε τους άλλους αλλά να μαθαίνουμε να αντιμετωπίζουμε τον καθενα ξεχωριστά. Το χαρισμα να βλεπεις τους άλλους όπως σε βλεπουνε, δηλαδή να ξερεις να τους αντιμετωπίζεις. Ποιες είναι οι ξεχωριστές περιπτωσεις;

[BrokeN_DoLL]

ναι δεν αντιλεγω. εγω πχ ο,τι κ να παθω ιδια μενω δν με νοιαζει κ αντιμετωπιζω τον καθενα διαφορετικα

[Lacrymosa]

Υπογραμμίζω αυτά τα δυο σημεια στο μήνυμα σου. Πόσο μας έχουν στοιχήσει άσχημες εμπειρίες του παρελθόντος, συμπεριφορές ανθρώπων που μας έβλαψαν ή μας κοροίδεψαν ή μας φέρθηκαν άσχημα.

.

πολλες φορες τυχαινει ακομη κ αν δεν εχουμε ζησει τοσο αρνητικες καταστασεις η ασχημα βιωματα παλι για καποιο λογο να ειμαστε τοσο καχυποπτοι κ υποψιασμενοι με τα παντα με αποτελεσμα να χανουμε ευκαιριες..το να ειμαστε επιφυλακτικοι δεν το βρισκω γενικα κακο αλλα μεχρι ενα σημειο...μετα στην τελικη εμεις ζημιωνομαστε κ ζουμε συνεχως με τον φοβο κ το αγχος με αποτελεσμα να χανουμε την ευκαιρια να γνωρισουμε ενδιαφεροντα ατομα η καταστασεις..
το χω παρατηρησει στον εαυτο μου οτι ακομη κ σχετικα με θεματα που δεν ειχα αρνητικη εμπειρια η ουτε θετικη (δλδ πεδιο ουδετερο) να με πιανει ασυνηθιστος φοβος κ καχυποψια με αποτελεσμα να μην μπορω να διακρινω καθαρα την πραγματικοτητα...επισης μου συμβαινει πολλες φορες κ το αντιθετο δλδ σε τομεις που εχω πολυ ασχημα βιωματα να μην μου περναει καν απ το μυαλο κ να το βλεπω πολυ ανετα το ολο θεμα ενω κανονικα θα πρεπε να μαι πιο μπλοκαρισμενη...

[Jlspy]

καλημερα παιδια! Η ιδεοληψια μου συνεχιζει να με βασανιζει...προσπαθω να την αγνοω αλλα με επηρεαζει αρκετα σε βαθμο που μου προκαλει γενικευμενο αγχος και το "αισθημα" οτι με πιανει κριση πανικου..Προσπαθησα να το ελεγξω με ομοιοπαθητικη αλλα μαλλον ματαια..και δεν ξερω τι να κανω και πως να αποφυγω τα ψυχοφαρμακα! Υποφερω εδω και 8 μηνες και νομιζω οτι οσο παω και πεφτω. Κανω καποια πραγματα για μενα, γυμναστηριο κτλ αλλα δεν! Οταν με πιανει το αγχος φοβαμαι τοσο πολυ οτι θα παθω ξανα κριση πανικου (ειχα παλια) που οντως νοιωθω το αισθημα του fight or fly! :(

Μηπως να σταματησω τον ψυχολογο και να παω σε ψυχιατρο?????

[BrokeN_DoLL]

ε αμα φοβασαι πως θα παθεις κριση πανικου τρεφεις το αγχος σου! απ το αγχος το παθαινεις αυτο ! γιατι δεν δοκιμαζεις αντι για γυμναστηριο που τσιτωνει τα νευρα, κατι πιο χαλαρωτικο? κανε μαθηματα γιογκα η κανα μασαζακι. μετα αν δν κανει δουλεια βλεπεις για ψυχιατρο