ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΦΟΒΙΑ

[fear77]

Με τις συναναστροφές πώς τα πάτε; Βγαίνετε έξω, πηγαίνετε σε σπίτια φίλων; Πώς νιώθετε σε τέτοιες καταστάσεις; Η Ολγα π.χ.στα βαφτίσια που ήταν καλεσμένη, τα πήγε μια χαρά.

[kiki]

Σχετικά με την κοινωνική ζωή να σας πω: βγαίνω έξω δεν έχω πρόβλημα με αυτό και έχω φίλους. Βέβαια είναι δύσκολο να γνωρίσω καινούριους ανθρώπους εκτός αν με προσεγγίσουν εκείνοι (με τρόπο που δε θα με ενοχλήσει). Η δημόσια έκθεση είναι αυτό που με τρομοκρατεί αλλά τώρα που το σκέφτομαι κάποιες φορές (λίγες ) που δε μπορούσα να κάνω αλλιώς και έπρεπε να βρίσκομαι στο επίκεντρο της προσοχής του πλήθους, μετά το πρώτο σοκ μου φαίνεται πως το διασκέδασα.
Αυτό που αντιμετωπίζω τώρα είναι πως στο στενό μου περιβάλλον κανείς δε θεωρεί πως έχω πρόβλημα και να ψάξω για βοήθεια είναι υπερβολή. Δε συμμερίζομαι την άποψη τους γιατί δε μπορώ να συμπεριφερθώ φυσιολογικά σε πολύ απλές καταστάσεις αλλά το σημαντικό είναι πως αποφάσισα να μη με νοιάζει τι θα πουν και ας δυσσαρεστηθούν όσο θέλουν!
Όλγα τι άλλα προβλήματα έχεις;

[kiki]

και fear στις συναναστροφές αισθάνομαι συνήθως άβολα. Εκτός απο τα άλλα άγχη έχω και το άγχος οτι δε θα συμπεριφερθώ κοινωνικά και θα κάθομαι σα το χαζό. Αυτό μπορεί να με κάνει να πω χαζομάρες τις οποίες θα σκέφτομαι μετά και θα αναλύω το τι έγινε και πως συμπεριφέρθηκα εγώ

[fear77]

Καλημέρα μας! Απλά ήθελα να πω, οτι χαίρομαι πολύ που βρήκα αυτό το site, που σας γνώρισα, που τα λέμε, που επικοινωνούμε. Να\'στε όλοι καλά!

[kiki]

εσείς ντρέπεστε να γράφετε μηνύματα στο site;

[olga_soul]

Μιχάλη μου ο πατέρας μου είχε πολλά άλλα...τί να σου πω ολόκληρη ιστορία...... Βοήθεια δεν ήθελε μιας και όπως έλεγε όλοι οι υπόλοιποι ήταν άρρωστοι στο σπίτι και λέγαμε μαλακίες ότι ήταν αλκοολικός και με ψυχολογικά που χρίζαν βοήθειας ψυχιάτρου..... Μέχρι που χόντρινε η κατάσταση και μας έβλεπε μετά από αρκετά χρόνια μέχρι και δαιμονισμένους και ότι ο σατανάς μας έβαζε λόγια για να τον βάλουμε σε κλινική.. Δοκιμάσαμε πολλές μορφές προσέγγισης και επαγγελματικές (με το ζόρι....σχεδόν)..αλλά τα πράγματα γίναν περίπλοκα...θέλει βιβλίο ολόκληρο για να διηγηθώ το θέμα.... Χέστα!!!


Fear μου κοινωνικά είμαι οκ, μέσα στον κόσμο κάθε μέρα (και μιλάμε για πολύ κόσμο ιδιαίτερα στη δουλειά μου), παρέες και έξοδοι αρκετοί, φίλους ιδιαίτερα cool και συμμετέχω όσο μπορώ σε εκδηλώσεις μήπως και ελαχιστοποιήσω τα κρούσματα πανικού στην κοινωνίκή φοβία που δε με ξεχνάνε τα σκασμένα.....

Κική μου είμαι 9 χρόνια σε αγωγή με seroxat για κατάθλιψη, αγοραφοβία, κρίσεις πανικού και κοινωνική φοβία. Πλήρες πακέτο!!!!!!!!!!

[gus1973]

Τόσο σε αυτό όσο και στο άλλο topic με θέμα την κοινωνική φοβία βρήκα πάρα πολλά κοινά σε σχέση με την δική μου περίπτωση. Τελικά είμαι κοινωφοβικός από πολύ μικρός. Μια κατάσταση που αρχικά εμφανίστηκε με ντροπαλότητα. Ήμουν και εγώ το καλό παιδί το ώριμο, που λέει \"σωστές κουβέντες\". Οι γονείς μου και οι συγγενείς παρουσίαζαν αυτή την ντροπαλότητα μου σαν ένα από τα βασικά μου προτερήματα, λέγοντας \"τι καλό παιδί!\" και άλλα τέτοιες μλκίες. Ο πατέρας μου δεν ήταν ιδιαίτερα κοινωνικός, δεν έβγαινε έξω και περνούσε τη μέρα του με διάφορες ασχολίες στο σπίτι. Σαν άτομο όμως είναι δημιουργικό. Στην εφηβεία \"έσκασε\" το πρώτο κοινωφοβικό επεισόδιο στο σχολείο, όπου όταν η καθηγήτρια μου ζήτησε να πω μάθημα άρχισε να τρέμει η φωνή μου. Από τότε έχω αρκετά παρόμοια επεισόδια κυρίως όταν πρέπει να μιλήσω μπροστά σε κόσμο.


Έχω κάποιους φίλους, με τους οποίους έρχομαι συχνά σε σύγκρουση κυρίως λόγω της αντικοινωνικότητας μου που βγαίνει σε επιθετικότητα. Βγαίνω έξω αλλά αποφεύγω τις μεγάλες παρέες. Εκεί, κυριολεκτικά, δεν έχω τίποτα να πω ή μάλλον δεν μπορώ να πω και πολλά. Εξετάζω την κάθε μου λέξη και μετά αν κρίνω ότι είπα καμιά βλακεία, ακολουθεί λεπτομερής εξέταση. Σε συναναστροφές ένα προς ένα (ή και παρέα δύο ατόμων) τα πάω αρκετά καλά.

Αποφεύγω γάμους και βαφτίσια. Πριν δύο εβδομάδες πήγα σε γάμο όπου και εγώ έβγαζα φωτογραφίες ώστε να κάνω κάτι άλλο. Την επόμενη εβδομάδα παντρέυομαι ΕΓΩ!:P Πρίν από μια εβδομάδα παραβρέθηκα σε τραπέζι της νύφης όπου χαιρέτισα 300 άτομα. Είχα κάποιο άγχος επειδή ήμουν το επίκεντρο της προσοχής αλλά αφού δεν έπρεπε να μιλήσω μπροστά σε πολύ κόσμο δεν είχα πρόβλημα. Γι\' αυτό δεν αγχώνομαι και πολύ για το γάμο μου. Γιατί δεν θα χρειαστεί να μιλήσω. Το μόνο που με αγχώνει είναι ότι θα πρέπει να χορέψω, γι\' αυτό θα προσπαθήσω να το αποφύγω (με συνένοχο τη νύφη) :P.

Ελπίζω να τα καταφέρω...

[Joker]

Να ζήσετε gus, ότι επιθυμείτε, βίο ανθόσπαρτο σας εύχομαι
ʼντε περιμένουμε μπομπονιέρες

[olga_soul]

Gus μου σίγουρα έχεις περάσει σε άλλη διάσταση της κοινωνικής σου φοβίας όπως και εγώ!
Μάλλον την αντιμετωπίζεις ψύχραιμα εκεί που πρέπει και είναι θετικό......
Εύχομαι ολόψυχα να χαρείς το γάμο σου.........και τα παιδάκια που θα αποκτήσεις με το καλό να τα κάνεις έντονα κοινωνικά και δραστήρια!!!!!!!!!
ΦΙΛΙΑ

[anwnimi]

Gus να ζήσετε πάντα ευτυχισμένοι, ότι καλύτερο!!!!

[fear]

Gus, έστω και αργοπορημένα, εύχομαι τα καλύτερα και καλούς απογόνους! Υγεία και ευτυχία! Όσο για το χορό, πιες κανένα-δυο ποτηράκια κρασί και όλα θα πάνε μια χαρά.

Πρώην fear77.

[gus1973]

Να είσαι καλά fear. Θα το παλέψω και θα προσπαθήσω να το διασκεδάσω.

[gus1973]

Λοιπόν, τελείωσε και ο γάμος....

Όλα πήγαν καλά. Η κοινωνική φοβία και το άγχος προσπάθησαν να εισχωρήσουν στην όλη διαδικασία αλλά τα έδιωχνα με τον τρόπο μου. Τις προηγούμενες ημέρες έκοψα τον καφέ και οτιδήποτε άλλο ήταν πιθανό να μου επιδεινώσει την ένταση και προσπάθησα να ηρεμήσω.

ʼγχος είχα την ώρα της τελετής. Ίδρωσα σε πρόσωπο και χέρια και κάποιες στιγμές πίστεψα ότι θα λιποθυμήσω. Η γυναίκα μου κρατούσε σφιχτά το χέρι, μιας και αντιλήφθηκε τι γίνεται και προσπαθούσε να μου δώσει κουράγιο. Στις χαιρετούρες μετά την εκκλησία όλα πήγαν πολύ καλά.

Και πάμε τώρα στο επίμαχο θέμα. Στον χορό και σε όλη την διδαδικασία του τραπεζιού η οποία θα με έφερνε στο επίκεντρο. Ε λοιπόν και χόρεψα (αρκετά κιόλας) και χαιρέτησα και όλα όσα φοβόμουν τα έκανα με χαρακτησριστική άνεση.

Όλες τις \"δύσκολες\" στιγμές είχα στο νου μου την λέξη \"έκθεση\". Προσπαθούσα κάθε στιγμή την έννοια αυτή να την κάνω πράξη, και πιστεύω ότι τα κατάφερα με τον καλύτερο τρόπο.

Ο αγώνας συνεχίζεται....

[olga_soul]

gus μου να ζήσεις μωρό μου!!!!!!!!!

Ότι καλύτερο βρε!!!!

[fear]

Gus, τις καλύτερες ευχές μου!!!

ʼξιος, άξιος!!!

...άντε και στα δικά μας βρε παιδιά!!!