ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΦΟΒΙΑ

[βεργινα]

Γεια σας παιδες! ειναι καλο να μιλαμε κ ανακουφιστικο!
θελω να πω οτι ειμαι μονη στο σπιτι μετα απο αρκετο καιρο .. εκανα πολυ ασχημες σκεψεις ωσπου εβαλα τα κλαματα κ ξεφουσκωσα.
Ολγα 9 χρονια με κρισεις πανικου κ seroxat επισης η μουρη μου!οποτε καταλαβαινεις τωρα ,βραδυ...μονη... αντε να ξημερωσει!!!!!!!!!!
ειναι κανεις εδω???????
βεργινα

[fear]

Orion, έχεις απόλυτο δίκιο στο θέμα της συγκεντρωσης. Το κλειδί είναι να μπορέσουμε σιγα-σιγά να φτάσουμε στο σημείο που δεν θα μας ενδιαφέρει καθόλου η γνώμη των άλλων και το τι μπορεί να πουν για μας. Θέλει προσπάθεια, καθότι ο άνθρωπος σαν φύσει κοινωνικό ον, επιζητά πάντα την αποδοχή.
Η συνήθης λαϊκή φράση στ\'αρχ... μου (με το συμπάθειο, παιδιά), πρέπει να γίνει πράξη.
Και για να γίνει, θέλει δουλειά πολυ (που λέει κι ο ποιητής), θέλει να φτάνουμε κάθε μέρα στα όρια μας.
Δες το σαν πρόκληση. Έτσι το βλέπω εγώ.

[gus1973]

Olga, Fear και όλα τα υπόλοιπα παιδιά σας ευχαριστώ για τις ευχές σας. Εύχομαι να καταφέρουμε να βρούμε το δρόμο μας και να περάσουμε τη ζωή μας όπως επιθυμούμε

[olga_soul]

gus1973 σε χάσαμε βρε μετά το γάμο?
Είσαι καλά?


BNW24 καλώς ήρθες στο forum στο οποίο από ότι είδες αν υποφέρεις από κοινωνική φοβία μιας και ρωτάς για σχετική φαρμακολογία , δεν είσαι το μόνο άτομο εδώ! Υποφέρεις μόνο από κοινωνική φοβία??

Εγώ προσωπικά παίρνω seroxat 9 χρόνια τώρα και για κοινωνική φοβία και για άλλα ενοχλήματα (αγοραφοβία, κρίσεις πανικού, κατάθλιψη...).
Όταν τα ξεκίνησα μετά από 4 μήνες σταθεροποιήθηκα και απλώς διατηρώ σε τυπικά mg την αγωγή για συντήρηση εξαιτίας των βιωμάτων μου που μου δημιουργούν συχνά ψυχολογικά σκαμπανευάσματα και επιμέρους ξύπνημα των ενοχλήσεων ανάλογα τις καταστάσεις. Κάτι άλλο η αλήθεια είναι ότι δεν παίρνω.....Σίγουρα όμως στην κοινωνική φοβία με βοήθησε πολύ η αλλαγή συνηθειών και δραστηριοτήτων.......Η επαφή με το κοινό σε σταδιακή έκθεση που εφάρμοσα από μόνη μου χωρίς γιατρούς να με συμβουλεύουν σχετικά , με βοήθησε πολύ και βελτίωσε αισθητά και τα επίπεδα της αγοραφοβίας μου!!!
Ψυχίατρο για αγωγή και επιστημονικές συμβουλές ζήτησα και πήγα από μόνη μου στα 22 (τώρα είμαι 34) - μια κίνηση που έκρινα άκρως σημαντική να γίνει! Αντί να ψάχνεις ιδιότητες φαρμάκων , θα σε συμβούλευα να επισκευτείς κάποιον γιατρό ώστε ο ίδιος βάση της δικής σου περίπτωσης να κρίνει τί ακριβώς θα είναι αποτελεσματικό......
Κάθε άτομο στην ειδικότητά του......μην αγχώνεσαι λοιπόν με εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες και παρενέργειες.........
Έτσι και αλλιώς κάθε άτομο αντιδρά διαφορετικά στην κάθε αγωγή....ακόμα και στο χρονικό διάστημα που τον πιάνει!!!

Πες μας κάτι παραπάνω για σένα και μείνε στην παρέα μας, μιας και απαρτίζεται από ότι θα διαπιστώσεις από ενδιαφέροντες χαρακτήρες που βασανίζονται δυστυχώς από παρόμοιες καταστάσεις...

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ!!!

[olga_soul]

BNW24 καλό είναι μιας και αναφέρεις ότι παρουσιάζεις περίεργα συμπτώματα και δεδομένου ότι ήδη είχες πάει σε γιατρό για αγωγή, να πας πάλι να τον συμβουλευτείς!
Κάποιες άλλες πιο προσωπικές πληροφορίες που θα ήθελα να σε ρωτήσω σχετικά με την όλη κατάστασή σου θα σου τις στείλω με ερώτηση σε u2u γιατί κρίνω ότι είναι προσωπικές και δεν θα ήθελα να βρεθούν σε κοινή θέα.
Ελπίζω να πράξεις δε ανάλογα και να δεχτείς για δεύτερη φορά τη γνώμη του ειδικού!
ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ!

[NikosD.]

BNW24,
έχεις σκεφθεί την εναλλακτική περίπτωση μιας ψυχοθεραπευτικής, αντί μιας φαρμακευτικής διαδικασίας?

ΥΓ. Θα σε παρακαλούσα να μη χρησιμοποείς greeklish σε αυτό το φόρουμ.
Ευχαριστώ.

[ΜΙΧΑΛΗΣ]

dodoni, η ψυχοθεραπεία και η ψυχανάληση είναι διαφορετικά πράγματα?

Αν η ψυχοθεραπεία βοηθάει στην κοινωνική φοβία, πόσος είναι περίπου ο μέσος χρόνος προκειμένου κάποιος ασθενής να νιώθει καλύτερα?

ΒΝW24, Εγώ παίρνω τα seroxat και με βοηθούν. Όταν κάποια κατάσταση με αγχώνει ιδιαίτερα χρησιμοποιώ και τα tranxene (αγχολυτικά).

[ΜΙΧΑΛΗΣ]

ΒΜW24, ο ψυχίατρός μου ( που μου είπε ότι είναι και ο ίδιος κοινωνιοφοβικός ) μου συνέστησε τα effexor. Επειδή ομως είχα ικανοποιητικά αποτελέσματα από το seroxat στο παρελθόν και δεδομένου ότι θέλουν και καμιά δεκαπενταριά μέρες για να αρχίσουν να ενεργούν, δεν τα δοκίμασα.

ʼλλοι χρησιμοποιούν ladose, dumirox, zoloft. Δεν υπάρχει καλύτερο φάρμακο. Καλό είναι αυτό από το οποίο εσύ ο ίδιος θα έχεις αποτελέσματα.

[NikosD.]

Originally posted by BNW24
dodoni, έχω κάνει ψυχοθεραπεία αλλά σε μερικές συνεδρίες δεν είχα διάθεση να μιλίσω για τα προβλήματά μου και ξενέρωνα. ʼλλες φορές πάλι είχαν προκύψει ενδιαφέρουσες συζητήσεις. Μου είχε δημιουργηθεί όμως ένα άγχος για το άν θα έχω έμπνευση ώστε να ανοιχτώ στην ψυχολόγο μου. Δέν το άντεξα και σταμάτησα.

BNW24,
αναρωτιέμαι αν συζήτησες με τον ψυχοθεραπευτή σου αυτό ακριβώς το άγχος που περιγράφεις: την δυσκολία σου δηλαδή ή την μη διάθεση να επεξεργαστείς κομμάτια του εαυτού σου. Μερικές φορές, μια συνεδρία που περιστρέφεται γύρω από ένα τέτοιο θέμα, βγάζει ουσιαστικά πράγματα. Συχνά, αυτό το άγχος που περιγράφεις, αναφέρεται ως \"αντίσταση στη θεραπεία\". Είναι κάτι σαν μηχανισμός άμυνας του Εγώ, που μας προφυλλάσει απ το να έρθουμε αντιμέτωποι με τα σκοτεινά κομμάτια του εαυτού μας.

Δεν ξέρω αν για σένα ήταν κάπως έτσι, συμβαίνει όμως πάρα πολύ συχνά κατά την διαδικασία της θεραπείας.

Originally posted by Μιχάλης
dodoni, η ψυχοθεραπεία και η ψυχανάληση είναι διαφορετικά πράγματα?

Αν η ψυχοθεραπεία βοηθάει στην κοινωνική φοβία, πόσος είναι περίπου ο μέσος χρόνος προκειμένου κάποιος ασθενής να νιώθει καλύτερα?

Μιχάλη,
η ψυχανάλυση είναι μια μορφή ψυχοθεραπείας, με φανατικούς οπαδούς και φανατικούς επικριτές.
Προσωπικά, τάσσομαι στους επικριτές. ʼλλες δημοφιλείς μορφές ψυχοθεραπείας είναι η γνωσιακή-συμπεριφορική, η προσωποκεντρική και η συστημική.
Όλες οι παραπάνω, έχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα και καμία δεν αποτελεί πανάκεια.
Σχετικά με την ερώτηση σου για το χρόνο διάρκειας μιας ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας, η απάντηση δεν είναι καθόλου εύκολη μιας και εξαρτάται από πολλούς παράγοντες.

Πχ, η γνωσιακή θεραπεία, είναι βραχείας διάρκειας ενώ η ψυχανάλυση, είναι μακρόχρονη διαδικασία.

Στις βραχείας διάρκειας θεραπείες, συνήθως πραγματοποιούνται 12-20 συνεδρίες. Κατά κανόνα, υπάρχει μια γρήγορη ανακούφιση από το πρόβλημα, αν και οι στατιστικές αναφέρουν πως συνήθως το πρόβλημα επανέρχεται μετά την πάροδο κάποιων μηνών ή χρόνων.

Στις μακρόχρονες θεραπείες, το θεραπευτικό αποτέλεσμα αργεί να έρθει αλλά μοιάζει να είναι πιο μόνιμο, μιας και γίνεται δουλειά σε βάθος.

Προσωπικά, είχα εκπαιδευτεί στο γνωσιακό μοντέλο και δούλευα με αυτό για αρκετά χρόνια. Στη συνέχεια, προσωπικές ενστάσεις γύρω από τον τρόπο δουλειάς αυτού του μοντέλου, με οδήγησαν στο να εκπαιδευτώ στην προσωποκεντρική ψυχοθεραπεία, οπότε τα τελευταία χρόνια δουλεύω σύμφωνα με τις αρχές αυτού του μοντέλου.

Πέρα από το θεραπευτικό μοντέλο, υπάρχουν πολλοί ακόμη παράγοντες που επηρεάζουν τη διάρκεια αλλά και την έκβαση της διαδικασίας, όπως:

Ο ίδιος ο θεραπευόμενος, οι αντιστάσεις που έχει για τη θεραπεία, η θέληση που επιδεικνύει. Θεωρούμε ότι για να προσέρχεται κάποιος για θεραπεία, η θέληση του είναι δεδομένη. Ωστόσο, εσώτερες/υπόγειες διαδικασίες συχνά υποθάλπτουν την πορεία της θεραπείας, πχ μια προβληματική συμπεριφορά, όσο κι αν είναι προβληματική, επειδή μας είνα ι οικεία, γνωρίζουμε πως να την διαχειριστούμε, ενώ, μια νέα συμπεριφορά, όσο κι αν είναι επιθυμητή, επειδή είναι νέα ή ίσως άγνωστη, έχει κόστος και έτσι αρνούμαστε να κατευθυνθούμε προς αυτή.

τυχαίοι παράγοντες μπορούν επίσης να παίξουν καθοριστικό ρόλο, πχ ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας ή ένα ατύχημα που θα προκαλέσει έντονα συναισθήματα στον θεραπευομενο.

[raphsssodos]

Η ιδέα του ότι κάνεις ψυχοθεραπεία ίσως να είναι τελικά πιο λυτρωτική και να σε βοηθάει περισσότερο και από την ίδια τη ψυχοθεραπευτική διαδικασία. Η σειρά που προσπαθείς να βάλεις στο μυαλό σου, το ότι προσπαθείς να αναλύσεις και κάπου κάπου να κατατάξεις τις σκέψεις σου, οι φανταστικές συζητήσεις που κάνεις είτε με τον εαυτό σου είτε με τον ψυχοθεραπευτή σου όλα αυτά σε τοποθετούν σε μια θεραπευτική διαδικασία μακριά από το γραφείο του ψυχοθεραπευτή που μπορεί τελικά να είναι και το πιο ουσιαστικό μέρος της θεραπείας.

[olga_soul]

Εγώ πάλι παίδες παράλληλα με την αγωγή μου όταν την ξεκίνησα πριν 8 χρόνια έκανα ψυχοθεραπεία διαλογισμού!!!

Μίλαγα εσωτερικά με τον εαυτό μου απροκατάλυπτα και μέσα από την ιδεολογική εσωτερική αντιπαράθεση που είχα μαζί του κάπου τελικά μπόρεσα και βρήκα μιαν ισορροπία ......

Είναι πολύ σημαντικό να μιλάς με τη ψυχή σου όταν αυτή αποσυντονίζεται από αρνητικά βιώματα και ερεθίσματα, ακόμα και αν επιλέξεις κάποια στιγμή να ακολουθήσεις ψυχοθεραπεία ή ψυχανάλυση με την καθοδήγηση κάποιου ειδικού......

ʼλλωστε για να δώσω έναν πιο ανάλαφρο τόνο στην ενδιαφέρουσα αυτή συζήτηση που έχουμε στο topic αυτό.........αν αποφασίσω κάποια στιγμή προσωπικά εγώ να κάνω ψυχοθεραπεία...πρέπει να έχω σίγουρα stand bye και έναν ψυχίατρο για να αναλάβει μετά τον ψυχοθεραπευτή μου!!!!
Θα τον ξεκάνω τον άνθρωπο.........:P:P

[nikigirl18]

Αν επαιρνες τηλεφωνο σε καποιο κεντρο ψυχικης υγιεινης της περιοχης σου?Ισως εκει η αναμονη να ειναι λιγοτερη.

[gus1973]

Τόσο το συγκεκριμένο thread όσο και κάποια άλλα που αναφέρονται στην κοινωνική φοβία, τα έχω σαν ευαγγέλιο. Τα έχω διαβάσει δύο τρεις φορές προκειμένου να αντλώ δύναμη και να θυμάμαι όταν ξεχνώ.

Δυστυχώς ξεχνώ πολύ γρήγορα και συνειδοτοποιώ ότι για να μετριαστεί αυτή η φοβία πρέπει να αναζητήσω για άλλη μια φορά βοήθεια. Το πρόβλημα, όπως ήδη έχω αναφέρει, είναι ότι την συγκεκριμένη χρονική περίοδο βρίσκομαι σε (πολύ) απομακρυσμένη περιοχή από την οποία η πρόσβαση σε αστικό κέντρο όπου θα υπάρχει κάποιος ειδικός, είναι πάρα πολύ δύσκολη. Ίσως οι γιορτές να είναι μια καλή ευκαιρία για να επισκεφθώ κάποιον.

Το καλοκαίρι, διαβάζοντας ένα βιβλίο αυτοβοήθειας για άτομα με φοβίες, το οποίο επικεντρώνεται στην έκθεση, έκανα κάποια μικρά αλλά σταθερά βήματα. Όμως, μπροστά στις μεγάλες προκλήσεις είμαι πάντα ανήμπορος. Η ζωή μου έχει δυσκολέψει και αν και έχω τα προσόντα (σπουδές, προϋπηρεσία) έχω αποσυρθεί από αξιόλογες επαγγελματικές θέσεις που απαιτούν έκθεση σε ακροατήριο.

Ελπίζω να μπορέσω να σπάσω τον τοίχο και να φγώ από την προσωπική μου φυλακή...

[olga_soul]

Καλή πορεία gus μου και καλά αποτελέσματα!!!!!!!!!

ΦΙΛΙΑ!!!!!!

[alexandros3]

Πολύ κατατοπιστικό thread. Και συγχαρητήρια Gus για το γάμο σου

Περνάω το ίδιο που λέει κι ένας φίλος, αλλά αυτός το πέρασε στο σχολείο εγώ στη δουλειά. Υπάρχει λοιπόν η κοπέλα από τη δουλειά που μ\' αρέσει και της αρέσω. Έχουμε βγει, έχουμε περάσει ωραία. Στη δουλειά μου δεν έχω κάποιο πρόβλημα. Με τους συναδέλφους τα πάω καλά και ξέρω να προστατεύω τον εαυτό μου. Όλα αυτά έχουν αλλάξει άρδην από τότε που έχει εκδηλωθεί το ενδιαφέρον για την κοπέλα.
Από τότε λες και είμαι σε συνεχή κρίση κι αξιολόγηση. Λες και μ\'έχουν βάλει κάτω από ένα μικροσκόπιο και μ\' εξετάζουν.
Στην αρχή είχα και ιδρώτα, τώρα σαν να μου έφυγε. Αλλά το συναίσθημα ότι είμαι σε διαρκή κρίση/κριτική σαν να επιδεινώνεται.
Δεν ξέρω τι είναι. Είναι κοινωνική φοβεία; Ή είναι απλώς ότι έχω δαγκώσει τη λαμαρίνα; (δεν έχει ξαναγίνει αυτό στη δουλειά, εν μέρει λόγω δικής μου απόφασης)
Πάντως παιδιά ευχάριστο δεν είναι καθόλου μα καθόλου.
Από την άλλη λέω υπάρχουν κι ανταμοιβές. Όπως είπα όλο περιστρέφεται γύρω από την κοπέλα. Οπότε αν ας πούμε λείπει κάποια μέρα, το πρόβλημα εξαφανίζεται. Αλλά κι εγώ γίνομαι τότε πιο ευερέθιστος. Θυμώνω πιο πολύ, γίνομαι αδιάλακτος.
Αν από την άλλη είναι εκεί, τότε υπάρχει το αίσθημα της κρίσης αλλά κι ένα της χαμόγελο με στέλνει και με γεμίζει.
Και με κάνει ν\' αντέχω και πιο πολύ.
Νομίζω ότι αυτή είναι η ζωή... αλλά δεν έχω μάθει να τη διαχειρίζομαι σωστά...