ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΦΟΒΙΑ

[fear77]

Καλημέρα και καλώς σας βρήκα! Πάσχω από κοινωνική φοβία εδώ και 11 χρόνια, η οποία εκδηλώνεται κυρίως με τη μορφή έντονης εφίδρωσης. Έχω κάνει κατά καιρούς προσπάθειες ( επισκέψεις σε ψυχολόγο, φαρμακευτική αγωγή ), χωρίς όμως αποτέλεσμα. Εδώ και ένα περίπου μήνα άρχισα θεραπεία με cipralex. Βλέπω κάποια μικρή βελτίωση, όμως ταυτόχρονα αισθάνομαι υπνηλία και μια γενικότερη ψυχοσωματική κόπωση. Any advice?

[olga_soul]

Fear μου αποφεύγεις ότι έχει σχέση με κοινωνικά, πέραν της όποιας αγωγής σου και ψυχοθεραπείας, ή έχεις και σταδιακή έκθεση στα όσα σε ενοχλούν? Και εγώ έχω ακόμα κοινωνική φοβία και αγοραφοβία, αλλά πρόσφατα σε βαφτίσια που είχα να πάω δεν ασχολήθηκα καθόλου με την ιδέα ότι είμουν σε κόσμο....Εκτός των άλλων είμουν και πρώτη πίστα μπορώ να σου πω σε κοινή θέα όλων, μιας και είχα πάρει την ψηφιακή μηχανή μου και ήμουν συνέχεια σε κίνηση μπροστά στο μυστήριο τραβώντας σχεδόν όλη τη βάφτιση με όλους τους καλεσμένους διαρκώς να με παρακολουθούν.... Πιστεύω ότι αν συμμετέχεις πιο ενεργά σε κοινωνικές εκδηλώσεις θα είσαι σταδιακά πιο ήρεμος..Εγώ αυτό κάνω πάντως....Βέβαια η συνταγή δεν πετυχαίνει 100% αλλά τουλάχιστων με έχει βοηθήσει σημαντικά στα χρόνια...... Αναφέρω ότι ήδη είμαι σε αγωγή 9 χρόνια με seroxat και για κρίσεις πανικού....

[fear77]

Αγαπητοί, Όλγα και Orion, σε γενικές γραμμές δεν αποφεύγω τις κοινωνικές συναναστροφές. Σπούδασα, εργαζόμουν μέχρι πριν ένα μήνα και σε λίγο καιρό συνεχίζω και πάλι τις σπουδές μου. Το θέμα είναι ότι σχεδόν πάντα, εχω ταχυπαλμία και έντονη εφίδρωση με αποτέλεσμα να κρατάω πάντα μαζί μου χαρτομάντηλα και να τρέχω συνέχεια στην τουαλέτα για να πλύνω το πρόσωπό μου! Έχει καταντήσει βασανιστήριο. Μερικές πολύ αγχωτικές καταστάσεις που γίνεται να αποφύγω, πολλές φορές τις αποφεύγω, βέβαια.

[Joker]

Γειά σου Fear. Και εγώ πάσχω από την ίδια πάθηση εδώ και αρκετά χρόνια. Η υπνηλία και η κούραση είναι συχνές παρενέργειες τέτοιων φαρμάκων και απ\'ότι ξέρω σιγά σιγά υποχωρούν στους περισσότερους με τον καιρό. Και αν αυτό το φάρμακο δεν είναι κατάλληλο για σένα, σίγουρα κάποιο άλλο θα είναι πιο αποτελεσματικό. Αλλά το πιο βασικό και απο προσωπική πείρα είναι να γίνεται παράλληλα με τα φάρμακα και ψυχοθεραπεία, αλλιώς δεν χτυπιέται η ρίζα του προβλήματος...

[kiki]

καλησπέρα. Χαίρομαι πολύ που σας συναντησα.
Για πολλά χρόνια κουβαλάω αυτό το πρόβλημα χωρίς να το παραδέχομαι και να κάνω κάτι γι\' αυτό. Πλησιάζονταις τα όρια της κατάθλιψης αποφάσισα να αντιμετωπίσω με θάρρος (χι χι) την παθολογική δειλία μου. Μόνο που δεν ξέρω απο που ν\' αρχίσω. ϊσως το πρώτο βήμα είναι ν\' αρχίσω να μιλάω.

[kokkinoskoufitsa2]

Γεια σου Κική.
Την αρχή την έκανες ήδη με την παραδοχή του προβλήματός σου.Το πρώτο βήμα έγινε.Θα χρειαστούν όμως κι άλλα βήματα μέχρι να φτάσεις στον στόχο σου!Το ν\' αρχίσεις να μιλάς για το πρόβλημά σου και πιθανόν να δεχτείς βοήθεια είναι ίσως κάποια άλλα απαραίτητα βήματα που πρέπει να κάνεις...

Φιλικά,
Χρύσα

[olga_soul]

Fear μου όλοι λίγο πολύ με κοινωνική φοβία αποφεύγουν κάποιες συναναστροφές.......Στο κάτω κάτω δέσ το και πρακτικά.....Υπάρχει κανένας δεσμώτης που να υποχρεώνει όλους να παρεβρίσκονται σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις.....???????
Εγώ καθαρά πρακτικά σκέφτομαι πολλές φορές το εξής......ακόμα και άτομα που δεν έχουν κοινωνική φοβία και πάλι για πολλούς άλλους λόγους τυνχάνει να μη πηγαίνουν πάντα παντού!
Να σε ρωτήσω κάτι......στα σχολικά σου χρόνια είχες γενικά άσχημες εμπειρίες ή τα πέρασες χαλαρά?? Εκτός των άλλων οι γονείς σου είναι τύποι που όταν ήσουν μικρός περιόριζαν σημαντικά τις συναναστροφές σου με άλλα παιδάκια για παιχνίδι?? Ειλικρινά θά\'θελα να μάθω.....


Κική μου μίλα μας όσο θες .....τα αυτιά των μελλών εδώ είναι πάντα ανοιχτά και έχουν πάρει σχεδόν το μέγεθος πίτσας!!!! Χωράνε πολλά !!!!!!


Σίγουρα είναι πολύ σπαστικό εμείς να παρουσιάζουμε τέτοιες ενοχλήσεις (εφίδρωση, ταχυπαλμία κτλ) σε καταστάσεις που άλλοι όχι μόνο δεν χαλιούνται αλλά πετάνε τη σκούφια τους για πολλαπλές εκδηλώσεις και συναναστροφές.....


Από την άλλη όμως μπορεί να έχουμε ότι έχουμε........αλλά συνάμα έχουμε και ένα ξεχωριστό.....ακαταμάχητο..... σέξι ταπεραμέντο!!!!!

[fear77]

Γειά και χαρά! Κική καλώς ήρθες στην παρέα μας, Όλγα και Joker σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον. Σχετικά με τα παιδικά μου χρόνια εχω να πω, πως ήταν πολύ όμορφα. Το πρόβλημα ξεκίνησε γύρω στα 17 μου. Ήμουν πολύ ερωτευμένος με μια κοπέλα και της το έδειχνα με τον τρόπο μου χωρίς να της το πώ. Σιγά-σιγά άρχισε να δείχνει κάποιο ενδιαφέρον και όπως γίνεται συνήθως, περίμενε την πρώτη κίνηση από μενα για να τα ¨φτιάξουμε¨, όπως λέγαμε στο σχολείο. Αυτήν την κίνηση δεν την έκανα ποτέ, παρα το γενονός ότι την ήθελα σαν τρελός. Δείλιασα παρόλο που τα σημάδια ήταν θετικά. Έτσι μια μέρα, ξαφνικά μέσα στην τάξη κι ενώ η καθηγήτρια μου είχε απευθύνει το λόγο και όλοι γυρίζουν να με κοιταξουν ( μαζί κι εκείνη ), αρχίζω να ιδρώνω λες και έπαιζα ποδόσφαιρο. Αυτό ήταν!!! Δεν το έχω συγχωρέσει ακόμη στον εαυτό μου, όχι για τη σχέση που έχασα, αλλά γι\'αυτά που ακολούθησαν. Σε συδυασμό με την πίεση των Πανελληνίων και τη λάθος αντιμετώπισή της κατάστασης από μέρους μου ( κλείστηκα αρκετά στον εαυτό μου ), το πρόβλημα άρχισε να παίρνει ολοένα και μεγαλύτερες διαστάσεις. Ενώ αρχικά λοιπόν, η εφίδρωση εμφανιζόταν μόνο στη σχολική τάξη, όπου ήταν κι εκείνη, σιγα-σιγα άρχισε να εμφανίζεται σε οποιαδήποτε κοινωνική μου συναναστροφή. Με ακολουθεί μέχρι σήμερα, αλλα συνεχίζω να το παλεύω.

[fear77]

...αυτό βέβαια το περιστατικό ήταν κι ένα σημαντικό μάθημα. Από τότε όταν θέλω κάτι πολύ, το διεκδικώ, το κυνηγώ και συνήθως τα καταφέρνω.

[fear77]

Όλγα, το σχόλιο σου για το sexy ταμπεραμέντο, αποστομοτικό! Μ\'άρεσε. Να σαι καλά. Να\'μαστε όλοι καλά.

[Joker]

Παράξενος πάντως ο τρόπος που άρχισε σε σένα. Πιο πριν δηλαδή δεν είχες κανένα πρόβλημα; Ήσουν απλά ντροπαλός;

[kiki]

καλησπέρα παιδιά. Ευχαριστώ πολύ για την ενθάρρυνση. Δηλαδή fear πριν απο αυτό το γεγονός δεν είχες κάποιο άλλο πρόβλημα; Εγώ από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου ήμουν \"συνεσταλμένη\".
\"Ήσυχο παιδί\" που λέει και η μάνα μου, \"κανείς δε κατάλαβε πότε μεγάλωσε. Του έβαζες να φάει - έτρωγε, αλλιώς δεν παραπονιόταν\".

[olga_soul]

Εμένα πάλι παίδες πιστεύω ότι η κοινωνική μου φοβία καλλιεργήθηκε από τα κόμπλεξ του πατέρα μου και όχι άμεσα από εμένα, από τα χρόνια του δημοτικού κιόλας.... Ο ίδιος μιας και ευτυχώς για πολλούς πια έχει πεθάνει!!!!, ήταν ιδιαίτερα αντικοινωνικός μιας και ήταν πάντα βαρετός έως απόλυτος και μονότονος σε κάθε παρέα και κανένας δεν τον ήθελε και κλείνονταν στο σπίτι, απαιτώντας όμως φασιστικά και όλοι οι άλλοι στην οικογένεια να μην έχουν φιλίες , οπότε από πολύ μικρή δεν με άφηνε να παίζω με τα άλλα παιδάκια παρόλο που ήμουν ιδιαίτερα φιλική και αγαπητή σε όλους. Δεν ξέρω τί θα πει παιδικό πάρτυ γεννεθλίων γιατί ποτέ δεν το έζησα......Μονίμως έλεγε σαν δικαιολογία ότι οι πατεράδες των παιδιών θα με βιάσουν!!! αν πάω...
Αν δε κάπου τύχαινε σε επίπεδο συγγενών να γίνει κάποια συνεύρεση και έβλεπε ότι περνάγαμε καλά.....πάνω στην φούντωση του κεφιού και του γέλιου μας έπαιρνε με το ζόρι να φύγουμε παρατώντας το παιχνίδι!!! Στο σχολείο όπως καταλαβαίνετε μέχρι και το γυμνάσιο δεν ήθελαν να κάνουν παρέα μαζί μου, μιας και ούτε για έναν φιλικό καφέ μπορούσα να κανονίσω να βγω.....Ώσπου στο λύκειο και αφού έβλεπα ότι η κατάσταση του πατέρα μου άρχισε να γίνεται πολύ χοντρή, ενώ εγώ από την άλλη άρχισα δημιουργική κοινωνική δραστηριότητα και extra σπουδές τα πήρα στην κράνα και δεδομένου ότι αρνούνταν πεισματικά σε χρόνια βάση να θεραπευτεί από τον αλκοολισμό του, τον έγραψα κανονικά και πέρα από τα επιπρόσθετα ψυχολογικά προβλήματα που μου δημιούργησε, αποφάσισα να στηρίξω τα υπόλοιπα μέλη του σπιτιού, να αναλάβω υποχρεώσεις πολύ νωρίς και να θεραπεύσω έστω σε ένα καλό βαθμό τον εαυτό μου για να μην καταρρεύσει όλο το σπίτι μιας και όλοι ψυχολογικά είχαν γαντζωθεί επάνω μου......Αυτά τα περιληπτικά ολίγα περί κοινωνικής μου φοβίας που αποτελεί μόνο ένα μικρό κομμάτι των γενικότερων ψυχολογικών προβλημάτων μου για τα οποία παίρνω αγωγή......

[fear77]

Γειά σας παιδιά. Πριν μου συμβεί αυτό, ήμουν απλά κάπως συνεσταλμένος, αλλά χωρίς αυτό να φτάνει στα άκρα και να μου δημιουργεί πρόβλημα. Ήμουν το ήσυχο και το καλό παιδί της οικογένειας, που προσπαθούσε να μη στενοχωρεί κανένα, να κάνει πάντα το σωστό, να είναι καλός μαθητής κτλ. Μια πηγή του προβλήματος, ίσως να είναι το ότι ο πατέρας μου δεν με άφηνε ποτέ να κάνω λάθος. Έτσι, προκειμένου να μην αποτύχω, απεύφευγα και αποφεύγω κατά καιρούς να κάνω πράγματα. Αυτό μου έγινε μπούμερανγκ.

[ΜΙΧΑΛΗΣ]

Όλγα σκέφτηκες ποτέ ότι ο ίδιος ο πατέρας σου να ήταν κοινωνιοφοβικός?
Οι κοινωνιοφοβικοι που έιναι αλκοολικοί είναι πολλοί περισσότεροι σε ποσοστό από το μέσο πληθυσμό.