Εχω παντρευτεί τη μάνα μου

[researcher]

οκ :)


--------------------------------------

[mariamaria]

Μπήκα εδώ μέσα να βρώ μια συζήτηση για τις μανάδες... και να την μπροστά μου... έχω και εγώ τεράστιο πρόβλημα με τη μάνα μου... δεν μένω μαζί της, αλλά μια στιγμή μαζί της, μια συζήτηση στο τηλέφωνο είναι αρκετές για να με ρίξουν.. αναρωτιέμαι γιατί κάνουν παιδιά; για να έχουν κάποιον στα γεράματα; για να έχουν κάποιον να του ρίχνουν όλα τα λάθη απο το παρελθόν τους; για να βρούν ένα αποδιοπομπαίο τράγο; γιατί; γιατί έτσι πρέπει; γιατί η εσωτερική ανασφάλεια της μάνας μου να με οδηγεί στα όρια μου; με έκανε για να μου ρίχνει τις ευθύνες για τα πάντα; οτι για χάρη μου θυσίασε τα πάντα στη ζωή της;; για να με γεμίζει εμένα ευθύνες για τις επιλογές της; και να απαιτεί να περνάω χρόνο μαζί της; πως; πως να θέλω να είμαι μαζί της αφού μου κάνει ανυπόφορο το κάθε δευτερόλεπτο; μόνο που με κοιτάει , αναγνωρίζω το βλέμμα της το οποίο λέει '' δεν με αγαπάς, εσύ με μισείς''.... πράγμα που το έχει πεί άπειρες φορές και με λόγια... γιατί να θέλω να είμαι μαζί της;;;; Γενικά θεωρώ οτι δεν είναι φυσιολογικό τα παιδιά να μένουν με τους γονείς. Αλλοτριώνονται οι σχέσεις, χαλάνε οι ισορροπίες... Ούτως ή άλλως δεν μένω μαζί της εδώ και πολλά χρόνια... αλλά αν έμενα, ίσως να ήμουν στο ψυχιατρείο... αν η μάνα σου δεν έχει αυτογνωσία, δεν μπορεί να καταλάβει οτι το παιδί της ( και μιλάω για ενήλικα παιδιά, ακόμα και πάνω απο τα -άντα....) θέλει ιδιοτηκότητα. Θέλει αυτονομία. Έχω ζητήσει βοήθεια απο ψυχολόγο, για τα προβλήματα που έχει η μάνα μου. Και αυτή εξακολουθεί να γυρεύει απο εμένα την στήριξη που δεν μπορεί να πάρει απο τον ίδιο της τον εαυτό. Εγώ όμως είμαι ενήλικη με πολλά και σοβαρά προβλήματα για να επομιστώ και τα προβλήματα της μάνας μου, τα οποία είναι ψυχολογικής φύσης και τα οποία τα σέρνει χρόνια και δεν θα μπορουσα να τα λύσω ακόμα και αν είχα τη διάθεση.. Η σχέση μου με τη μάνα μου είναι σε αδιέξοδο. Είμαι καλά μόνο όταν δεν τη βλέπω και δεν την ακούω. Αγχώνομαι για αυτή και θέλω να είναι καλά. Αλλά δεν την αντέχω. Μου κάνει κακό., Πάντα μου έκανε. Η κακή σχέση της με τον εαυτό της με επηρέαζει απο παιδί. Μεγάλωσε μέσα στους πανικούς στις υστερίες στις ανασφάλειες. Και όταν κατάφερα να τα υπερνικήσω όλα αυτά, έρχομαι αντιμέτωπη με την ίδια τη μάνα μου. Ως μοναχοπαίδι, και χωρίς πατέρα νοιώθω πανικό στο τι μέλλει γενέσθαι. Προσεύχομαι να βρεί κάποιον σύντροφο, Να παντρευτεί , να κάνει ότι θέλει, μόνο να μην ασχολείται μαζί μου.... Όταν είναι καλά προσωπικά με λατρεύει, όταν δεν είναι εγώ φταίω για όλα. Δεν έχω τι άλλο να πω, αδιέξοδο.... δεν την αντέχω...