Πόσο θα αντέξω ακόμη?

[aval]

Καλησπέρα σε μια ομάδα που γνώρισα χτες, που στην αναζητηση για ψυχολογικη υποστήριξη σας βρήκα και είμαι πολύ χαρούμενη για αυτό.
Να συστυθω, είμαι η Aval, 26 ετών και εργάζομαι σε γραφείο.
Αυτό που αντιμετωπίζω δεν ξέρω ουτε καν πως να το χαρακτηρίσω και θέλω γενικα την γνώμη σας και την βοήθειά σας.
Τον τελευταιο χρόνο η ζωή μου έχει δεχτει πιέσεις και αλλαγες. Ας ξεκινήσω από την οικογένεια. Είναι οι γονείς μου, ο πατέρας μου, που λόγο οικονομικών υποχρεωσεων επρεπε να φύγει απροοπτα να εργαστει στο εξωτερικο και θα είναι για μεγάλο χρονικο διαστημα, η μητερα μου σε συνδιασμό με μια ασθενεια που εχει στο αυτι της μαζι με καποιο χρονικο καταθλιψης, έχει την τάση να ξανακυλήσει και ηδη την εχουν πιασει κρισεις πανικου, σπανια μεν αλλα ισχυρα.
Η αδελφη μου εργαζεται στο εξωτερικο μονιμα κασι εχω εναν αδελφο που εχει συνδρομο Down. Είμαι η μικροτερη της οικογενειας...
Ο συντροφος μου που δειχνει οτι με αγαπαει, είναι πολυ κτητικος, με περιοριζει αφανταστα, θελει να ξερει την καθε μου κινηση, τι φοραω, με ποιους μιλαω, τα πάντα, ακόμα και τα οικογενειακα μου... Συν εχω το αγχος της σταδιοδρομίας του, ειναι φοιτητης που χρωσταει πολλα μαθηματα και δεν ενδιαφερεται καθολου για την σχολη του τους τελευταιους 18 μηνεσ (ειμαστε 26 μηνες μαζι) και με γεμιζει ανασφαλεια και αυτο και δεν το καταλαβαινει.
Νιωθω οτι δεχομαι μια αφορητη πίεση από παντου. Να πρεπει να ικανοποισω την μητερα μου που θελει παρεα και στηριξη, αλλα απο την αλλη, οταν με τα φαρμακα νιωθει καλυτερα μου λεει οτι δεν με χρειαζεται και δεν της ειμαι απαραιτητη (ξερω ομως οτι με αγαπαει πολυ), από την αλλη τον συντροφο μου, που δεν με αφηνει στιγμη να χαλαρωσω, και οταν τον παρακαλαω να με αφησει και το κανει μου το παρουσιαζει σαν χαρη... μου κανει θεμα για το παραμικρο.
Ολα αυτα με εχουν κανει νευροτικη, εχω πολύ αγχος, εχω την ταση να κανω κακο στον εαυτο μου για να λυτρωθω (μια φορα που δεν τον αντεχα αλλο τον συντροφο μου σε μια λογομαχια και τον παρακαλουσα να σταματησει να μιλαει και δεν σταματουσε, επιασα ενα καγκελο απο μια μαντρα και αρχισα να χτυπαω το κεφαλι μου με τετοια ορμη και κρατουσα το καγκελο με τετοια αγαπη, σαν να με εσωζε απο την κατασταση, τελικα επεσα λιποθυμη και ο συντροφος μου τρελλαθηκε).
Το θέμα ειναι οτι αρχιζω και νιωθω οτι ειμαι στο "χειλος", οτι ανα πασα στιγμη μπορει να κανω κατι που ουτε εγω μπορω να προβλεψω τι και δεν ξερω τι να κάνω...
Μαζι με ολα αυτα ηρθε και ο πόλεμος στο Λιβανο να με αποτελειωσει, εχω συγγενεις εκει, η μητερα μου καταγεται απο εκει...
Νίωθω κουρασμενη, απο τα πάντα, απο δουλεια, από οικογενεια, απο ερωτα, απο τα παντα, θελω να απομονωθω και δεν μπορω. Δεν με αφήνουν.
Δεν ξερω τι πρεπει να κάνω για να νιωσω καλύτερα.
Δεν ξέρω τι μπορει να μου συμβει.
Ξερω οτι υπάρχουν πολλα πιο σοβαρα προβληματα στον κοσμο, αλλα νίωθω την ψυχη μου βαρια εδω και μήνες και δεν ξερω ποιος ειναι ο σωστος τροπος να το αντιμετωπισω.
Ευχαριστω πολυ για την υπομονη σας.
Φιλικα
Aval

[ngourgou]

Καταρχήν η οικογένεια σου σε χρειάζεται και πρέπει να είσαι κοντά στους. Εσύ είσαι πιο δυνατή! Φρόντισε να γεμίζεις όμως τις μπαταρίες σου με βόλτες και χατήρια στον εαυτό σου! Κάνε κουράγιο και όλα θα πάνε καλά!

Κατα δεύτερον ο φίλος σου δε πρόκειται ΠΟΤΕ να αλλάξει χαρακτήρα. Θα είναι για πάντα ο καταπιεστικός και ζηλιάρης φίλος σου. Από αυτά που μας περιέγραψες εσύ δεν μπορείς να αντέξεις. Όσο είναι καιρός φύγε μακρυά του. Ξέρω είναι σκληρό αλλά Βρες τρόπο και ξεκόλλα. Πιστεψέ με υπάρχουν άνθρωποι που θα σε αγαπήσουν και θα σου φέρονται υπέροχα. Αυτή είναι μια συμβουλή από καμμένη!

Συγνώμη που είμαι τόσο ωμή αλλά αρρώστησα για να το μάθω και να το καταλάβω. Πιστεψέ με....

[SEBRONIA]

xreiazesai diakopes ap toys anthropous poy se fortizoun synaisthimatika,
prepei na frontiseis kai sy ligo ton eavto soy .
to xero pos einai ligo dyskolo na ta parathseis ola kai na fygeis omos kamia fora avth einai monh lysh pistepse me prepei na ginoyn drastikes llagrs sth zoh soy aloios tha einai dyskola ta pramata gia sena.
AGAPA TO EAYTO SOY
KAI XEKAFARISE STOYS GYRO SOY OTI EXEIS KOYRASTEI KAI OTI XREIAZESAI LIGH KATANOISI KAI STORGH EK MEROYS TOYS.
ANDE BOHTHSEI AYTO PANE GIA MRIKES MERES KAPOU NA HREMISEIS