Πρίν απο 4 χρόνια είχα περάσει ένα τραυματικό γεγονός που δεν το είπα ποτέ σε κανέναν αλλα το κράτησα μέσα μου γιατί ντρεπόμουν να το μάθει ο οποιοσδήποτε.
Το τελευταίο διάστημα ενώ ή γλυκήτατη γυναίκα μου είναι έγκυος και περιμένουμε ένα κοριτσάκι βρίσκομαι σε μια σύγχυση επειδή μέσα σε όλο το άγχος των προετιμασιών για την γέννηση του παιδιού , δημιουργείτε το ενδεχόμενο να μαθευτεί αυτό που είχα περάσει τότε δημοσίως και παράλληλα καταλαβάινω ότι η γενικότερη στάση ζωής μου (και οι αποφάσεις που έχω πάρει) είναι λάνθασμένες και συντέλεσαν στο να αποκτήσω αυτή την τραυματική εμπειρία είναι όμως αργά για πισωγυρίσματα.


Παθαίνω κατάθλιψη μην βλέποντας φώς απο πουθενά - μην μπορόντας να με καταλάβει και κανείς - και μην μπορόντας να αλλάξω τίποτα , χάνω τον ύπνο μου ,χάνω 10 κιλα , πόνω στο στήθος , υπνηλία και ανα 2 μερες για κάποιες ώρες με ποιάνει μια αφάνταστη θλίψη και άγχος (Τις υπόλοιπες ώρες στιγμές είμαι φυσιολογικά..!) .Αφού περνάω κανα 4 μηνο παλεύοντας με διατροφές - βιταμίνες - γυμναστικές κτλ και καταλαβαίνω ότι δεν αλλάζει τίποτα και πάω σε νευρολόγο ψυχίατρο και μου δίνει xanax 0,5mg την μέρα και αισθάνομαι άρκετά καλύτερα (το πίεσα να μην μου δώσει αντικαταθλιπτηκα γιατί είχα ακούσει διάφορα ) .. μετά απο 2 μήνες ελλατώνω και σταματάω τα xanax και παίρνω τα βράδια απλά atarax για να κοιμάμαι για 2 μήνες ακόμη.. μου φεύγει τελείως το άγχος παραμένει όμως κάποιες ώρες της μέρας μέσα μου θλίψη .. Για να μην τα πολυλογώ μόλις κλείνω το 12μηνό πάω σε νέο ψυχίατρο και ξεκινάω αντικαταθλιπτικά cipralex 10mg ένα το πρώι , και μετά απο 5 εβδομάδες βγαίνω απο το πηγάδι της έντονος και αφόρητης θλίψης και αρνητικών σκέψεων ...

Εχουν περάσει 6 μήνες απο τότε με τα cipralex έχω σταθερά συναισθήματα - καθόλου άγχος αλλά κάποιες στιγμές με ποιάνει μια στενοχώρια και άισθημα θλίψης μέσα μου ακόμη .. (πολύ λιγότερης έντασης βεβαια σε σχέση με πρίν)

Αυτο σημαίνει εφόσον είναι τόσους μήνες οτι είναι δυσθυμία δηλ ( χρόνια καταθλιψη που θα την έχω για πάντα ?)

Ευχαριστώ.