Πίστη σε Θεό

[Lou!]

Με βάση τον τρόπο που σκέφτονται οι περισσότεροι το να πιστεύει, με ειλικρίνια, ένας άνθρωπος σε Θεό (οποιονδήποτε Θεό οποιασδήποτε θρησκείας ή κάτι που έχει φανταστεί ο ίδιος) αμφισβητεί τη λογική του και το πόσο σώα τα φρένας έχει; Εσείς ποιόν θα πιστεύατε περισσότερο; Κάποιον που δείχνει πως πιστεύει σε Θεό ή κάποιον που δείχνει πως δεν πιστεύει; Σε δεύτερη σκέψη ποιόν θα εμπιστευόσασταν περισσότερο;

οχι το να πιστευει ενας ανθρωπος σε Θεο δεν εχει καμια σχεση με τη λογικη, ειναι μια φυσικη ανθρωπινη αναγκη κ ειναι υπερλογη διαικασια. γι αυτο συνηθως αυτοι που τα βλεπουν ολα με τη λογικη δεν πιστευουν σε κανενα Θεο, γιατι ο Θεος δεν ανιχνευεται, δεν βιωνεται με τη λογικη. ο ορθολογισμος ειναι μια μεγαλη τροχοπεδη για να γνωρισει κανεις το Θεο.

υπαρχουν θεοι κ θεοι. ακομα κ αν δεχτουμε οτι υπαρχει αληθινος Θεος, (εγω κατα πασα πιθανοτητα πιστευω οτι υπαρχει πλεον, παλια οχι, ημουν hard core αθεα) αυτο δε σημαινει οτι ολοι οι ανθρωποι εχουν το σωστο Θεο στο κεφαλι τους. κυκλοφορουν κ πολλοι ψευδοθεοι για πολλους κ διαφορους λογους. ειτε επιτηδιοι προσπαθουν να πλασαρουν τετοιους θεους για το κερδος κ την εξουσια, ειτε οι ανθρωποι ασυνειδητα στρεβλωνουν το Θεο γιατι προβαλλουν πανω του δικα τους χαρακτηριστικα η χαρακτηριστικα των γονεων τους κλπ, η εχουν μαθει σε ενα στρεβλωμενο Θεο γιατι ακολουθησαν πιστα καποια στρεβλωμενη θρησκευτικη παραδοση. εγω πχ αν κ διαβασα τι εστι Θεος συμφωνα με την ορθοδοξη παραδοση (Θεος ειναι μονο αγαπη κ τπτ αλλο) κ τι με την καθολικη (ο Θεος ειναι δικαιος, συνεπως μεσα απο τη δικαιοσυνη του προκυπτει η τιμωρια στους αμαρτωλους), ειχα μια ταση να τον νιωθω σαν τον Θεο τιμωρο της καθολικης παραδοσης, κ αυτο μαλλον γιατι δεν εχω καλη σχεση με τον εαυτο μου, δεν αποδεχομαι πληρως τον εαυτο μου, θα ηθελα να ειμαι καλυτερη απο οτι ειμαι κ ετσι προβαλλω στο Θεο τη δικη μου κατασταση μη αποδοχης κ αισθανομαι οτι κ αυτος θα με απορριψει.

παντως το να πιστευει καποιος δεν εχει καμια σχεση με ψυχωσικα συμπτωμτα, αν υπονοεις κατι τετοιο. οι ανθρωποι που εχουν βιωσει αποκαλυψη του Θεου, με διαφορους τροπους μπορει να γινει αυτο, τα ειχαν 400 κ μια υπερβατικη εμπειρια δεν εχει καμια σχεση με το να χανει καποιος την επαφη με την πραγματικοτητα. ουτε η υπερβατικη εμπειρια διαρκει 15 μερες η 6 μηνες η οσο χρειαζεται για να χαρακτηριστουν καποια συμπτωματα ως ψυχωσικο επεισοδιο.

εγω προσωπικα εμπιστευομαι περισσοτερο καποιον, ο οποιος κερδιζει την εμεπιστοσυνη μου σαν ανθρωπος κ αυτο δεν εχει να κανει με το αν πιστευει η οχι. ξερω θαυμασιους αθεους που κερδιζουν την εμπιστοσυνη μου, θαυμασιους σκεπτομενους πιστους που επισης κερδιζουν την εμπιστοσυνη μου, θρησκοληπτους η ανεντιμους η συμφεροντολογους "πιστους" που δεν κερδιζουν την εμπιστοσυνη μου κ παρομοιως ανεντιμους η φανατισμενα αθεους που επισης δεν κερδιζουν την εμπιστοσυνη μου.

[crazy_diamond]

insect,

από τις τρεις λέξεις του τίτλου δε στάθηκα καθόλου στην τελευταία, στο σχήμα, τη μορφή, το χρώμα, τη γεύση ενός θεού,
όσο στην πίστη.

Συμφωνώ ότι την πίστη δεν μπορεί να τη ζυγίσει έτσι εύκολα η λογική, και είναι σπουδαία υπόθεση για όσους μπορούν πράγματι να τη βιώσουν.
Εγώ ''ανακωχή'' με εκείνο το στερητικό α δεν μπορώ να πω ότι έχω κάνει ακόμα..

Θυμήθηκα και κάτι όμορφο που είχε γράψει ο Χαλίλ Γκιμπράν:
Η πίστη είναι μια όαση μέσα στην καρδιά την οποία δε θα φτάσει ποτέ το καραβάνι της σκέψης.

[carrot]

Θα έλεγα αυτά που λες, υπερφυσικές εμπειρίες και αποκάλυψη Θεού, δεν είναι και πολύ λογικά πράγματα.... πιστεύω lucifer πως υπάρχει πολύ εκμετάλευση σε ψυχικά ασθενείς ή για να το θέσω πιο απλά στους αδύναμους ανθρώπους, σε φτωχούς και κοινωνικά καταποντισμένους για να εξυπηρετούνται συμφέροντα και λαγνείες.

Ο άνθρωπος είναι το πιο επικύνδυνο ζώο που γνωρίζουμε, είμαστε το πιο επικύνδυνο ζώο, και ο αφανισμός των δεινοσαύρων έδωσε στα θηλαστικά την δυνατότητα να αναδείξει και να εξελίξει το ζώο έτσι όπως είμαστε εμείς, να κατακτήσουμε τα πάντα σε αυτό τον πλανήτη και να έχει σειρά το υπερπέραν, σαφώς φαντάζομαι και με κάποιες πιθανότητες μεταναστευσης προς άλλο πλανήτη. Πολλοί , μη σου πω οι περισσότεροι, λένε πως ο κίνδυνος του διαστήματος είμαστε εμείς και τίποτα άλλο, ούτε κάποιος Θεός, ούτε κάποιος μετεωρίτης.

Θα μου πεις τώρα ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει ένας σεισμός 8 ρίχτερ για παράδειγμα και να ισοπεδώσει μια ολόκληρη πόλη όπως η Αθήνα (δεν θα το ευχόμουν βέβαια). Αυτό δεν θα γινόταν επειδή έγινε κάτι κακό αλλά επειδή οι τεκτονικές πλάκες κουνήθηκαν και προκάλεσαν τον σεισμό. Έτσι απλά χωρίς λόγο. Έτσι είναι και το σύμπαν (τυχαίο) και εφόσον ο άνθρωπος ώς το μόνο ζώο που έχει νοημοσύνη λειτουργεί οργανωμένα (η οργάνωση/ οργανωτικότητα δείχνει εφυία) δεν μπορώ να φανταστώ πως μπορεί να υπάρχει κάτι με νοημοσύνη που να κινεί το σύμπαν, η και να κρατάει την Γή όρθια στο κενό, πέρα από κάποιες δυσνόητες δυνάμεις για εμάς.

[carrot]

insect,

από τις τρεις λέξεις του τίτλου δε στάθηκα καθόλου στην τελευταία, στο σχήμα, τη μορφή, το χρώμα, τη γεύση ενός θεού,
όσο στην πίστη.

Συμφωνώ ότι την πίστη δεν μπορεί να τη ζυγίσει έτσι εύκολα η λογική, και είναι σπουδαία υπόθεση για όσους μπορούν πράγματι να τη βιώσουν.
Εγώ ''ανακωχή'' με εκείνο το στερητικό α δεν μπορώ να πω ότι έχω κάνει ακόμα..

Θυμήθηκα και κάτι όμορφο που είχε γράψει ο Χαλίλ Γκιμπράν:
Η πίστη είναι μια όαση μέσα στην καρδιά την οποία δε θα φτάσει ποτέ το καραβάνι της σκέψης.

Σαν να λέμε το νερό στην έρημο.. σωστά;

[soft]

Σαν να λέμε το νερό στην έρημο.. σωστά;

:) Ναι καπως ετσι insect

η σκεψη ισως να μη νιωσει ,αλλα η ψυχη θα το το αγκαλιασει

και θα αισθανθει αυτο το μαγικο νερο που θα την ξεδιψασει ,και θα της προσφερει

εστω και μικρες σταγονες

Μαγεια ,πραγματικη ειναι αν πιεις απο αυτη την οαση

[carrot]

Σου έστειλα pm, το έλαβες?

[Lou!]

insect,
Θυμήθηκα και κάτι όμορφο που είχε γράψει ο Χαλίλ Γκιμπράν:
Η πίστη είναι μια όαση μέσα στην καρδιά την οποία δε θα φτάσει ποτέ το καραβάνι της σκέψης.

τελειο crazy! αυτο ακριβως μαλλον ειναι ο Θεος. κατι που βιωνεται στην καρδια κ δεν μπορει με τπτ να το ανιχνευσει η λογικη. άλλα καταλαβαινουμε με τη λογικη, άλλα με το συνασιθημα!
αληθεια, τον ερωτα κ την τεχνη τα "καταλαβαινουμε" με τη λογικη? (επιτηδες τα εισαγωγικα, ακριβως για να υποδηλωσουν οτι το ρημα καταλαβαινω ειναι αστοχο)
νιωθω η βιωνω η αισθανομαι τον ερωτα η την τεχνη.
καπως ετσι κ με το Θεο (για οσους πιστευουν αυτο, εννοειται).

[Lou!]

Θα έλεγα αυτά που λες, υπερφυσικές εμπειρίες και αποκάλυψη Θεού, δεν είναι και πολύ λογικά πράγματα.... πιστεύω lucifer πως υπάρχει πολύ εκμετάλευση σε ψυχικά ασθενείς ή για να το θέσω πιο απλά στους αδύναμους ανθρώπους, σε φτωχούς και κοινωνικά καταποντισμένους για να εξυπηρετούνται συμφέροντα και λαγνείες.

οντως δεν ειναι λογικα πραγματα, ειναι υπερ-λογα πραγματα! κατα τη γνωμη μου το υπερβατικο κ το γεγονος της θρησκειοποιησης του υπερβατικου κ της εκμεταλλευσης του απο ανθρωπους, εις το ονομα καποιου θεου, ειναι 2 ξεχωριστα ζητηματα! άλλο το τι κανουν οι ανθρωποι εις το ονομα καποιου θεου, κ αλλο το ερωτημα αν υπαρχει η οχι Θεος.

Ο άνθρωπος είναι το πιο επικύνδυνο ζώο που γνωρίζουμε, είμαστε το πιο επικύνδυνο ζώο, και ο αφανισμός των δεινοσαύρων έδωσε στα θηλαστικά την δυνατότητα να αναδείξει και να εξελίξει το ζώο έτσι όπως είμαστε εμείς, να κατακτήσουμε τα πάντα σε αυτό τον πλανήτη και να έχει σειρά το υπερπέραν, σαφώς φαντάζομαι και με κάποιες πιθανότητες μεταναστευσης προς άλλο πλανήτη. Πολλοί , μη σου πω οι περισσότεροι, λένε πως ο κίνδυνος του διαστήματος είμαστε εμείς και τίποτα άλλο, ούτε κάποιος Θεός, ούτε κάποιος μετεωρίτης.

συμφωνω απολυτα. πιστευω οτι εχουμε χασει το μετρο κ οδευουμε σαν ανθρωποτητα προς μια εμμεση αυτοκτονια. θα καταστρεψουμε ολοσχερως τη φυση κ μαζι με αυτην θα αφανιστουμε κ εμεις, αφου απο τη φυση εξαρτιομαστε. δεν πιστευω οτι η φυση εκδικειται. εχουμε τοση δυναμη πια, που μονοι μας θα φαμε τα μουτρα μας απο την απληστια μας!

Θα μου πεις τώρα ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει ένας σεισμός 8 ρίχτερ για παράδειγμα και να ισοπεδώσει μια ολόκληρη πόλη όπως η Αθήνα (δεν θα το ευχόμουν βέβαια). Αυτό δεν θα γινόταν επειδή έγινε κάτι κακό αλλά επειδή οι τεκτονικές πλάκες κουνήθηκαν και προκάλεσαν τον σεισμό. Έτσι απλά χωρίς λόγο. Έτσι είναι και το σύμπαν (τυχαίο) και εφόσον ο άνθρωπος ώς το μόνο ζώο που έχει νοημοσύνη λειτουργεί οργανωμένα (η οργάνωση/ οργανωτικότητα δείχνει εφυία) δεν μπορώ να φανταστώ πως μπορεί να υπάρχει κάτι με νοημοσύνη που να κινεί το σύμπαν, η και να κρατάει την Γή όρθια στο κενό, πέρα από κάποιες δυσνόητες δυνάμεις για εμάς.

πώς γινεται ομως αν το συμπαν ειναι ολο τυχαιο να δημιουργηθηκε μονο απο την τυχαιοτητα ενα ον, ο ανθρωπος, που εχει λογικη?

fuck! short message!

[carrot]

πως γινεται ομως αν το συμπαν ειναι ολο τυχαιο να δημιουρηγθηκε μονο απο την τυχαιοτητα ενα ον, ο ανθρωπος, που εχει λογικη?

Δεν έχω ιδέα! Οτι και να σου πω θα δεν θα είναι εξίσωση τρίτου βαθμου (ούτε καν δευτέρου). Οι επιστήμονες λένε πως το σύμπαν οδεύει προς το χάος γιατί διαστέλεται. Είχα δει ένα όμορφο σχέδιο κάπου, αν το βρώ θα ποστάρω. Ωστόσο να και ένα άλλο ενδιαφέρον κείμενο:

If the basic rules of chemistry are any guide, life should not exist. Scientists showed in the 1950s that shooting an electric spark through a soup of chemicals — thus simulating lightning strikes on the primordial planet earth — could produce simple organic compounds. But complex, self-reproducing chemicals like dna? They shouldn’t have arisen in a trillion years. At an even deeper level, the second law of thermodynamics dictates that the universe should inexorably move toward disorganization. Cups of tea always cool off; they never spontaneously get hotter. Iron rusts, but rust never turns into iron.

Άγνωστη προέλευση, άγνωστος προορισμός :)

[Lou!]

ωραιο μου αρεσε αυτο το κειμενο! :)

[carrot]

Να και ένα σχεδιάγραμμα

http://www4.ncsu.edu/unity/lockers/u...o/backward.gif

[PENAKI1986]

καλησπερα insect αναλογα το ποσο πιστευει ο καθενας μας και τι αντιμετοπιζει καθε φορα δημιουργει την αναγκη του να εμπιστευτει καποιον που πιστευει πολυ σε οποιον θεο...ας πουμε εγω ποτε δεν πιστευα πολυ και δεν ασχολιομουν οταν η γιαγια μου μου μιλαγε για το ποσο την εχει βοηθησει η πιστη στην ζωη και πιστεψε με εχει περασει παρα πολλα...μετα τις κρισεις πανικου που τα ειδα ολα και επαθα την πλακα μου...καθομαι και ακουω την γιαγια μου και οποιον αλλον πιστευει βαθια και κανω το ιδιο οσο μπορω...με εχει βοηθησει παρα πολυ...ο ανθρωπος εχει την αναγκη παντα να πιστευει σε κατι σε οτιδηποτε σε μια ανωτερη δυναμη για τον καθενα μας ξεχωριστη...

[ioannis2]

Ο άνθρωπος χρειάζεται να εναποθέσει τις ελπίδες του κάπου όταν νοιώσει ότι οι δικές του δυναμεις έχουν εξαντληθεί και να αφεθεί στην ελπίδα παρέμβασης μιας ανώτερης δύναμης, η οποία θα πραγματώσει καθε τι το οποίο ο ίδιος θα αδυνατεί να πραξει. Αυτό είναι ο Θεός. Είναι εδώ που η επίκληση του Θεού γίνεται έντονη, συνοδεύεται από ελπίδα αλλά και γαλήνη, ηρεμία για αυτό που συμβαίνει, για το αναμενόμενο ή και για το απρόβλεπτο. Αυτό είναι η πίστη στο Θεό.

Βέβαια υπάρχει και το άκρο που είνια η εξάρτηση. Η αδράνεια. Το να περιμένεις απαθής, το να μην καταβάλλεις το απαν των δυνάμεων σου περιμένοντας τη θεική παρέμβαση. Ακόμα, το να καλύπτεις το φόβο σου και τις οποιες αδυναμίες πίσω από το όνομα του Θεού. Υπάρχει και το άλλο, το να σου επιβάλλεται ένας τρόπος ζωής όλο απαγορεύσεις δήθεν για να σαι κοντά στο Θεό. Αυτές είναι οι μορφές της «αρρωστημένης θρησκειας».
Σ΄αυτές τις περιπτώσεις η θρησκεία λειτουργεί ως ένα ψυχοφαρμακο στη δυστυχία. Μια δυστυχία που έχει τις ρίζες της στη θρησκεια, στην επιβολή ή αποδοχή της στη ζωή με τον πιο πάνω αρνητικό τρόπο. Εδώ ο άνθρωπος πονά, θελει να ξεφυγει, να ζησει ελευθερος, η θρησκεια έχει καταντήσει σκλαβιά. Η επικληση του Θεού εδώ γινεται για σκοπούς ηρεμίας σ΄ όλη αυτή τη δυστυχία.

[Παστελι]

Εγω πιστευω στον εαυτο μου.

[ioannis2]

Για κάποιους η σχέση τη θρησκεία τους έχει κοστίσει.
Εννοώ το να σου επιβάλλεται ένας τρόπος ζωής υποτίθεται σύμφωνος με τη θρησκεία, σαν καταπίεση και να σου δημιουργούνται ενοχές κάθε φορά που πας να κάνεις κάτι το οποίο είναι αντίθετο με αυτό τον τρόπο ζωής. Τον τρόπο αυτό ζωής να προσπαθείς να τον παρουσιάσεις στους άλλους σαν ενσυνείδητη επιλογή στη ζωή σου, κάτι όμως που στο βαθος της σκέψης δε συμβαίνει.
Και αυτή η παρουσίαση με τη σειρά της δημιουργεί στους άλλους εντύπωση ότι ακολουθείς ένα δικό σου διαφορετικό από το δικό τους τρόπο ζωής με αποτέλεσμα να απομακρύνονται από κοντά σου, με αποτέλεσμα να σου στερείται η κοινωνικοποίηση.
Και στο τέλος να βιώνεις τη μοναξιά σου σ΄ αυτόν τον τρόπο ζωής που υποτίθεται είναι κοντά στη θρησκεία ή να αναγκαζεσαι να συναναστρέφεσαι με άτομα τα οποία δε σε γεμίζουν, απλά επειδή κι αυτά ακολουθούν τον ίδιο τρόπο ζωής.
Όλο αυτό είναι καταπίεση.
Και να σου στερούνται οι όμορφες και ανέμελες στιγμές τησ ζωής και να εισπράττεις την απειρία στις συναναστροφές.
Και στο τέλος στρέφεσαι στο Θεό με την ελπίδα να σε λυτρώσει από αυτή τη δυστυχία.
Είναι ίσως η χειρότερη μορφή σχέσης με το Θεό.