Δίκιο ή άδικο;

**gian** · 22-02-2011, 09:47

Καλημερα σε ολους σας. Ειδα το site και ειπα να ακουσω και τις γνωμες όσων θέλουν να συμετασχουν στη συζητηση.
Με λένε Γιάννα,είμαι 24 χρονών.Από μικρή πάντα έκανα αυτο που ήθελαν οι γονεις μου χωρίς ποτε να σκεφτώ πως ίσως δεν χρειάζεται να το κάνω αλλα αυτό μου είχαν δώσει να καταλάβω με αποτέλεσμα να τους "φοβάμαι" κιόλας κάποιες στιγμές και να μην μπορώ να πω ή να κάνω αυτά που θέλω.Είναι και ο χαρακτήρας μου έτσι με την έννοια ότι παντα σε ολους και σε όλα λεω ναι για να μην στεναχωρησω κανέναν αλλά στο τέλος στεναχωριεμαι μόνο εγώ. Και όλα ξεκινούν από το σχολείο. Έχω μια αδελφη 5 χρόνια μεγαλύτερη και όπως καταλαβαίνετε ήταν πάντα μετρο συγκρισης.Η αδελφή σου διαβάζει περισσοτερο , είναι καλύτερη μαθητρια εσυ βαριεσαι και ας επαιρνα καλυτερους βαθμούς οταν πηγα γυμνασιο και εγω αλλα αναγνωριση μηδεν. Η αδελφη μου περασε στην Αθήνα και "έπρεπε" να περασω και εγω. Μου έβαζαν σαν δικαιολογια τα χρήματα αλλα εγω πιστευω πως ηταν πιο πολυ για να πουν πως περασα στην αθηνα και εγω..ξερετε τωρα τα μυαλα των γονιών. Αλλα ας σας πω πρωτα για την αδελφη μου την οποια και αγαπώ πολυ χωρίς να έχω κάποιο προβλημα μαζι της. Σπούδαζε στην αθήνα και ακόμα και τωρα εκει ειναι εχει τελειωσει 2 σχολες και κανει και ενα μεταπτυχιακο. Εγω μπηκα στην αθηνα τελικα τελειωσα τη σχολη στα 4 χρονια ακριβως 2004-2008 και μετα ηθελα να κανω και εγω ενα μεταπτυχιακο αλλα οχι στην αθηνα. Ακουσα τα μυρια οσα δε μπορειτε να φανταστειτε...και κυριως όσον αφορά τα λεφτα και ποιος θα σου δινει εμεις δεν εχουμε και τετοια...από τη στεναχώρια δημιουργήθηκαν ημικρανίες από τις οποίες ακόμη υποφέρω.καλά λεω αν δε μπορειτε δε πειραζει. Τελικά με αφησαν αλλα αναθεμα την ωρα...μου το εχουν βγαλει απο τη μυτη. Δεν αντεχω αλλο. Και ποτε θα τελειωσεις και γιατι αργεις και γιατι το ενα και γιατι το αλλο!!!! Η αδελφη μου σπουδαζει περιπου 10 χρονια και δεν της εχουν πει ποτε τιποτα. με εμένα τι προβλημα εχουν; Μονίμως με συγκρίνουν με υποβιβάζουν σε ολα..δεν τους αντεχω αλλο. Τους αναγνωρίζω πως ειναι γονεις μου αλλα δε μπορω αλλο. Ειναι 2 χρονια το μεταπτυχιακο ειμαι στο πρωτο και απο τοτε που ξεκινησα ειμαι σε ενα μονιμο καθημερινο αγχος! Αλλα η αδικία και η συγκριση δε σταματανε μονο εκεί. Είμαι με ενα παιδί 6 χρόνια τωρα και περναμε πολυ καλα αλλα για αυτους δεν κανει γιατι ειναι μηχανολογος και τι δουλεια ειναι αυτη; ενω η αδελφη μου ηταν με εναν που ειναι νααυπηγος και φυσικα ειναι ολα καλα...αλλα αυτη χωρισε ενω εγω περναω πολυ καλα! δε τους μπορω αλλο αληθεια με εχουν κουρασει αφανταστα. Θα μου πειτε γιατι δε τους μιλας. Τους μιλησα αλλα οπως ηταν αναμενομενο δεν παραδεχτηκαν πως εχουν αδικο. Με εχουν φτασει σε τετοιο σημειο που σκεφτομαι να τα παρατησω ολα, να τους "χεσω" και να βρω την ησυχια μου. Ψάχνω και δουλεια παραλληλα για να μην τους εχω καμια απολυτως αναγκη αλλα επεσα και σε ασημη περιοδο για δουλεια.. Με η χωρίς δουλεια μαλλον θα τα βροντηξω ολα χωρις να με νοιαζει τιποτα και θα κανω απο εδω και περα αυτο που πραγματικά θελω εγώ και μόνο εγώ! Σας κουρασα το ξερω αλλα αν μπορειτε θα ηθελα και τη γνωμη σας.
Σας ευχαριστω πολυ για το χρόνο σας.

**gian** · 22-02-2011, 09:58

και κατι ακομα με αγχωνουν τοσο πολυ που ενω το ηθελα πολυ αυτο το κερατο το μεταπτυχιακο με εχουν κανει να το απεχθανομαι ετσι ωστε να σιχαινομαι καθε φορα που πηγαινω η που κανω οτιδηποτε εχει σχεση με αυτο. Δε το θελω ρε παιδι μου αλλο ουτε αυτο ουτε τιποτα! Ελεος πια φτανει! Θελω να κανω κατι επειδη το γουσταρω και οχι επειδη με αγχωνουν απο πισω!

**marie** · 22-02-2011, 10:34

gian σε καταλαβαινω απολυτα.Οι γονεις θελουν να πραγματοποιησουν καποια ονειρα τους μεσω των παιδιων τους και αυτο ειναι εγωστικο εκ μερους τους.Εμενα μια ζωη με συγκρινανε με αλλα ατομα και λεγανε "κοιτα αυτη παντρευτηκε" η αλλη εργαζεται και ολα τα σχετικα με αποτελεσμα η αυτοπεποιθεση μου να ειναι στον πατο.Πρεπει να τους το λεμε οτι μας ενοχλει αυτο.Εσυ φιλη μου να αγαπας τον εαυτο σου για οτι καταφερνεις και μη κοιτας τι λενε οι γονεις σου οσο σκληρο και να ακουγεται αυτο που λεω αλλα κανε αυτο που ΕΣΥ θελεις.Δε σου λεω να μη κανεις μεταπτυχιακο αλλα πρωτα να ηρεμησεις λιγο να παρεις τα "πανω σου" και θα τα δεις εσυ μετα ολα με αλλο ματι :-).Δυστηχως δεχομαστε τοσες πιεσεις να ειμαστε "επιτυχημενοι" που αυτο μας συνθλιβει.κατι που διαβασα θα θελα να το αναφερω γιατι με εκφραζει
ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ Η ΟΧΙ

**gian** · 22-02-2011, 10:39

Σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση σου και δυστυχως λυπαμαι που υπαρχουν και αλλα ατομα σαν εμενα που δεχονται μονιμως κριτικη και μαλιστα αρνητικη. Η αληθεια ειναι πως θελω διαλειμα απο ολα αυτα. Παντα φοβομουν πως θα στεναχωρηθουν αυτοι και δεν ηθελα αλλα δεν αντεχω αλλο να στεναχωριεμαι και εγω.ανθρωπος ειμαι οχι ρομποτ να κανω παντα αυτο πο θελουν αυτοι.

**RainAndWind** · 22-02-2011, 10:55

Συμφωνώ με τη Μarie. Η σύγκριση ανάμεσα στ' αδέρφια δημιουργεί θέματα και συγκρούσεις και είναι άτοπο εκ μέρους των γονέων να διαχωρίζουν τα παιδιά τους με συγκρίσεις και ζύγια που τα κάνουν αντί για συναγωνιστές ανταγωνιστές. Να αρχίζει το παιδί που δεν λαμβάνει την αντίστοιχη επιβεβαίωση να έχει ενοχικά, να κάνει υπεραναπληρώσεις για επανάκτηση της γονεικής αποδοχής και ενδιαφέροντος. Το τραυματίζουν τέτοιες διαδρομές.
Δεν φταις εσύ, ούτε φυσικά η αδερφή σου. Είναι λανθασμένος κώδικας των γονιών σας. Μπορείς να κάνεις αυτό που πρότεινε ήδη η Marie, να σου αναγνωρίζεις την προσωπική σου αξία αποσυνδέοντάς την από τα επιτεύγματα, ώστε να καλλιεργήσεις αυτή την ξέχωρη ταυτότητα με αξία που δε θα έχει να κάνει με την αποδοχή των γονέων. Είναι δύσκολο και έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέγονται. Θέλει δουλίτσα αλλά δεν είναι κάτι που δεν μπορείς να το καταφέρεις αυτό. Πιστεύω επίσης πως η ανεξαρτητοποίησή σου από το γονεικό περιβάλλον θα σου δώσει το χώρο να δουλέψεις με τον εαυτό σου απερίσπαστη, δίχως να συνεχίζεται η διαιώνιση της σύγκρισης, άρα η εύρεση εργασίας όποτε κι αν έρθει αυτή, θα σου είναι βοηθητική προς αυτή την κατεύθυνση.

**gian** · 22-02-2011, 11:02

Το ξερω και για αυτο ψαχνω ανελιπως δουλεια ετσι ωστε να μην τους εχω καθολου αναγκη και να τους πω αμαν πια ελεος αλλα νομιζω πως θα το πω πριν βρω δουλεια!εχω φτασει σε ενα οριακο για εμενα σημειο. Απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου δεν τους εχω φερει αντιρρηση ουτε μια φορα εκτος απο τωρα που τους πιεσα οσο να πεις για να κανω κατι που ηθελα και με εχουν κανει να νιωθω χαλια ακομα και ενοχες για αυτο! δεν αντεχω αλλο αληθεια ουτε να τους μιλαω δε θελω καλα καλα. δεν ειναι σωστο γιατι γονεις μου ειναι αλλα με πιεζουν τοσο πολυ που δε μπορω αλλο.

**Sofia** · 22-02-2011, 12:28

Originally Posted by gian

δεν ειναι σωστο γιατι γονεις μου ειναι αλλα με πιεζουν τοσο πολυ που δε μπορω αλλο.

ναι ειναι γονεις. αυτο τι σημαινει? οτι εχουν το ελευθερο να λενε οτι θελουν ή να κανουν οτι θελουν? νομιζω πώς πανω σ αυτο πατανε πολλοι για να διεκδικησουν ή να βγαλουν τα απωθημενα τους. συνειδητα ή οχι.

νομιζω οτι οι ανθρωποι και ειδικα οι γονεις που αγαπουν, προσπαθουν ή θα πρεπε να προσπαθουν να αφουγκραστουν τις αληθινες αναγκες των παιδιων κ τα βοηθουν να τις καλυψουν με καποιο τροπο.χωρις να παρεμβαλουν το μεγαλο εγω τους κ τις παλιες ανεκπληρωτες δικες τους αναγκες.

**gus1973** · 22-02-2011, 12:30

Γιάννα σε χαιρετώ

Όσο και να σου φανεί παράξενο, θεωρώ ότι τα μηνύματα σου είναι ελπιδοφόρα J
Διαβάζοντας τα, έχω την αίσθηση ότι σύντομα θα οδηγηθείς εκεί που θες.

Το λέω αυτό, γιατί (για εμένα) είναι πάρα πολύ σημαντικό το ότι είσαι σε θέση να διατυπώσεις (έστω και σε ένα «ανώνυμο» forum) θέματα (και ειδικότερα παράπονα) που σχετίζονται με δύσκολες ενδοοικογενειακές αλληλεπιδράσεις. Είναι αισιόδοξο γιατί φαίνεται ότι έχεις απενεχοποιήσει σε κάποιο βαθμό, τις δυσκολίες στις σχέσεις σας και είσαι σε θέση να «φωνάζεις» τι σε πειράζει. Ίσως να σου φαίνεται φυσιολογική μια τέτοια αντίδραση, αλλά κάποιοι άλλοι (ανάμεσα σε αυτούς και εγώ) χρειάστηκε διανύσουν αρκετό δρόμο έως ότου καταφέρουν να εξωτερικεύσουν τέτοιου είδους σκέψεις και προβληματισμούς.

Είσαι σε πολύ καλή αφετηρία… Έχεις οριοθετήσει την περιοχή σου…

Από εκεί και πέρα, όπως έχει ήδη αναφερθεί από άλλα μέλη, οι προσδοκίες των γονιών σου είναι δικά τους θέματα και αν θέλουν θα πρέπει να κάνουν κάτι με αυτά. Το σίγουρο είναι ότι εσύ δεν μπορείς να κάνεις και πολλά, για το κομμάτι που τους αφορά.

Στο δικό σου κομμάτι, συμφωνώντας με τη Rain θα έλεγα ότι το επόμενο βήμα είναι η ανεξαρτοποίηση σου, η οποία θα σε σπρώξει ακόμη πιο μπροστά…

**crazy_diamond** · 22-02-2011, 13:08

Γιάννα γεια σου και καλημέρα

Νομίζω ότι οι γονείς συχνά, άλλοτε επειδή θέλουν να διαιωνίσουν τον ομφάλιο λώρο που τους συνδέει με τα παιδιά τους, άλλοτε επειδή βασίζονται πολύ στην αυθεντία τους, την πείρα, τη σοφία, την εξουσία, τα χρήματα, θεωρούν ότι πάντα εκείνοι ξέρουν καλύτερα από τα ίδια τα παιδιά τους και ότι είναι μόνο εκείνοι που θα ορίσουν το καλύτερο για αυτά.

Ναι, είναι άδικο να τρέχεις λαχανιασμένη πίσω από την αδερφή σου σε μια κούρσα την οποία οργανώνουν, παρακολουθούν και χειροκροτούν οι γονείς σας. Και είναι μέσα σε αυτό το στίβο που εσύ δεν εξέφραζες ανοιχτά αυτό που επιθυμείς, που έπρεπε να υποχωρείς και να μη φέρνεις καμιά αντίρρηση για να πάρεις δάφνες αποδοχής και αγάπης.

Συμφωνώ, λοιπόν, ότι θα είναι ένα γενναίο άλμα να ανεξαρτητοποιηθείς οικονομικά καθώς έτσι θα μπορείς ελεύθερη να χαράξεις τη δική σου ρότα, όμως είναι τόσο μα τόσο σημαντικό, αν και καθόλου piece of cake, και να σε αγαπήσεις, να πιστέψεις στον εαυτό σου, ν’ αναγνωρίσεις την αξία σου, ξεφλουδίζοντας από μέσα σου την ανάγκη να είσαι αρεστή και αποδεκτή από τους γονείς με όποιο τίμημα.

Θα επιμείνω κι εγώ σε αυτό που σου τονίζει ο gus, ότι ναι, έχεις κάνει το πρώτο βήμα κι αυτό είναι όχι μόνο σημαντικό αλλά και αισιόδοξο

**gian** · 22-02-2011, 13:37

Παιδια σας ευχαριστω τοσο πολυ! Οσο για αυτο που λετε (gus)ξερετε καποιες φορες ενας τριτος εξωοικογενειακος βλεπει τα πραγματα πολυ καλυτερα.Σοφια εχεις απολυτο δικιο αλλα δωσε το να το καταλαβουν αυτοι!δεν υπαρχει περιπτωση. τους το εχω πει και τους εχω μιλησει για αυτα τα θεματα αλλα δεν καταλαβαινουν και λενε πως εχω αδικο και γιατι τα λεω αυτα. Μα τα βλεπω δεν ειναι πως τα βγαζω απο το μυαλο μου η καημενη! αλλα αυτοι οχι μην το ξαναπεις κτλ και φυσικα μετα απο λιγο κατι γινεται και παλι βγαινω αληθινη! οτι κανω εγω ειναι στραβο και αναποδο ενω η αδελφη μου κανει παντα το σωστο!!! ε βαρεθηκα και εγω ανθρωπος ειμαι!

**ανεμος** · 22-02-2011, 18:31

Originally Posted by gus1973

Όσο και να σου φανεί παράξενο, θεωρώ ότι τα μηνύματα σου είναι ελπιδοφόρα J
Διαβάζοντας τα, έχω την αίσθηση ότι σύντομα θα οδηγηθείς εκεί που θες.

Το λέω αυτό, γιατί (για εμένα) είναι πάρα πολύ σημαντικό το ότι είσαι σε θέση να διατυπώσεις (έστω και σε ένα «ανώνυμο» forum) θέματα (και ειδικότερα παράπονα) που σχετίζονται με δύσκολες ενδοοικογενειακές αλληλεπιδράσεις. Είναι αισιόδοξο γιατί φαίνεται ότι έχεις απενεχοποιήσει σε κάποιο βαθμό, τις δυσκολίες στις σχέσεις σας και είσαι σε θέση να «φωνάζεις» τι σε πειράζει. Ίσως να σου φαίνεται φυσιολογική μια τέτοια αντίδραση, αλλά κάποιοι άλλοι (ανάμεσα σε αυτούς και εγώ) χρειάστηκε διανύσουν αρκετό δρόμο έως ότου καταφέρουν να εξωτερικεύσουν τέτοιου είδους σκέψεις και προβληματισμούς.

Είσαι σε πολύ καλή αφετηρία… Έχεις οριοθετήσει την περιοχή σου…

Από εκεί και πέρα, όπως έχει ήδη αναφερθεί από άλλα μέλη, οι προσδοκίες των γονιών σου είναι δικά τους θέματα και αν θέλουν θα πρέπει να κάνουν κάτι με αυτά. Το σίγουρο είναι ότι εσύ δεν μπορείς να κάνεις και πολλά, για το κομμάτι που τους αφορά.

Στο δικό σου κομμάτι, συμφωνώντας με τη Rain θα έλεγα ότι το επόμενο βήμα είναι η ανεξαρτοποίηση σου, η οποία θα σε σπρώξει ακόμη πιο μπροστά…

Συμφωνω απολυτως Κωστα, ειναι πολυ υγιης η αντιδραση σου κοπελια ωρα για απογειωση.....σου ευχομαι τα καλλιτερα

**gian** · 23-02-2011, 08:52

καλημερα ανεμος. σε ευχαριστω πολυ και μακαρι να πιασουν οι ευχες σου. η αληθεια ειναι πως η ανεξαρτητοποιηση θα ειναι για εμενα οτι το καλυτερο αλλα επεσα και σε δυσκολη περιοδο βρε παιδι μου.ελπιζω να βρω κατι πριν "σκασω".σας ευχαριστω ολους πολυ.