Πότε επιτέλους τελειώνει η εφηβεία;

[αλεξια κυκλος]

Καλησπέρα σε όλους!Είμαι 18 χρονών,στο 1ο έτος μιας καλής(αν και χωρίς εργασιακούς ορίζοντες)σχολής.Έχω έναν αδερφό 3 χρόνια μεγαλύτερο,που έχουμε πολύ καλές σχέσεις...Οι σχέσεις μου με τους γονείς μου είναι και αυτές πολύ καλές,δίχως ιδιαίτερες εντάσεις.Αυτή τη περίοδο έχω 3 πολύ καλές φιλες,που μοιράζομαι πολλά μαζί τους.Η μία απ'αυτές ειναι 12 χρόνια φίλη μου,σαν αδερφή μου....γενικά δεν πέρασα εως τώρα κανένα διάστημα χωρίς [B]πραγματικούς[B] φίλους.Παρόλ'αυτά πιστεύω πως έχω κυκλοθυμικές τάσεις...μέχρι και πέρσι(στα 17 μου)πίστευα πως αυτά τα ''ανεβοκατεβασματα'' ειναι της εφηβείας...για ένα διαστημα 2-3 μηνών ειμαι πολύ καλά,αλλά καποια στιγμή,απότομα ''πέφτω''.Οι γνωστές ''ψυχολογικές μεταπτώσεις της εφηβείας''.....Ομως τώρα;δεν σταματούν αυτα τα ανεβοκατεβασματα....τον οκτώβρη και τον νοεμβρη ήμουν πραγματικά στα καλύτερα μου..αλλα τώρα.............!Είχα ψάξει και παλαιότερα το θέμα της καταθλιψης,αλλα και των απλών ψυχολογικών μεταπτώσεων της εφηβείασ..επιπρόσθετα όταν ''πέφτω'' σκέφτομαι πολύ την αυτοκτονία,παρόλο που με θεωρώ πολύ δειλή για να το επιχειρήσω...Αναμένω συμβουλές ή γνώμες.....συγνώμη αν έγινα κουραστική!

[Remedy]

καλησπερα Αλεξια
εκτος απο την οικογενεια και τους φιλους σου, πως πανε οι σχεσεις σου?
ειχες κανεναν δεσμο μεχρι τωρα? εχεις τωρα?
αυτες οι τοσο μαυρες σκεψεις που σε κανουν να σκεφτεσαι την αυτοκτονια, ειναι απλα μια πολυ ασχημη διαθεση απο το πουθενα, η σκεφτεσαι κατι που σε προβληματιζει η σε στεναχωρησε στο παρελθον?

[αλεξια κυκλος]

σχεσεις μεχρι τώρα δεν είχα..παρολο που δεν θεωρουμαι ασχημη...ίσως μέχρι πέρσι απρόσιτη.τον οκτώβρη παίχτηκε κατι με ενα παιδί(πολύ επιπόλαιο)...αλλά το σταματησα νωρίς γιατί ένιωθα πως μου ''χάλαγε'' την αξιοπρέπεια...σαφώσ και οτι δεν είχα σχέση μέχρι τώρα με έριχνε.Επιπλέον θα ήθελα να πώ οτι δεν πιστεύω οτι αυτό το παιδί ήταν η κύρια αιτία που ''ανέβηκα'' τον οκτώβρη.κ αυτό γιατί ήξερα πως ηταν κατι παροδικό και επιπόλαιο..πέρσι όμωσ,τέτοια εποχή ήμουν [B][I][U]ερωτευμένη[B][I][U],για 1η και μοναδική φορά εως σημερα με ενα παιδι.και αυτόσ το ίδιο.το παραμέρησα όμως λόγω πανελληνίων.και οταν τον ιουνη που τελειωσαν οι εξετασεισ θελησα να του πω όλα αυτά που στην ουσία τα έβλεπε μεσα απ τη συμπεριφορα μου,είδα παγωμάρα και κόμπλαρα...τον οκτώμβρη που βρισκόμουν στη ''νιρβανα'' δεν τον σκεφτόμουν...αλλα τον γεναρη αρχισα να τον σκεφτομαι πολύ....αυτο είναι το ένα θέμα που με απασχολεί...το αλλο,είναι οτι ποτε δεν ειμαστε ευχαριστημένοι με τη ζωη μασ....οι γονεισ μου,ειδικα ο πατέρασ μου είναι πολύ κοινωνικοσ,καθηγητήσ στο λύκειο που πήγα.το ίδιο και ο αδερφός μου...δε μπορώ να πώ οτι τους ζηλεύω,απλά οτι τους θαυμαζω γι αυτό που είναι και θα ηθελα πολύ να τους μοίσω...αυτο που επιζητούσα χρόνια τώρα είναι ''κοινωνική αποδοχή''....ενώ έχω φίλουσ και παρεεσ θέλω το κατι παραπάνω..να μαι πιο κοινωνικη και αποδεχτή απο περισσοτερουσ

[Remedy]

και τι ειναι αυτο που σε "ριχνει" τοσο πολυ τελικα, ωστε να σκεφτεσαι μεχρι και την αυτοκτονια???
η δυσαρεσκεια σου απο την πορεια των ερωτικων σου σχεσεων ή η συγκριση σου με τα προτυπα (πατερα και αδερφου) που εχεις θεσει στον εαυτο σου ?

[αλεξια κυκλος]

κυρίως το δεύτερο...η σύγκριση γίνεται μέσα στο μυαλό μου...Το οτι δεν άκουσα τα κομπλιμέντα που ήθελα να ακούσω όπως όλα τα κορίτσια της ηλικίας μου είναι μεν σημαντικό αλλά όχι τόσο όσο ώστε να ''επισκιάσει'' την σύγκριση..

[Kandy]

Και γω το ιδιο με την Remedy θα σε ρωτουσα. Μηπως εχεις πλασει ενα συγκεκριμενο προτυπο "αποδοχης" στο μυαλο σου, για το οποιο αγωνιζεσαι κ αγωνιας? .... και οταν εσυ κρινεις οτι δεν τα καταφερνεις, πεφτεις ψυχολογικα?

[Kandy]

κυρίως το δεύτερο...η σύγκριση γίνεται μέσα στο μυαλό μου...Το οτι δεν άκουσα τα κομπλιμέντα που ήθελα να ακούσω όπως όλα τα κορίτσια της ηλικίας μου είναι μεν σημαντικό αλλά όχι τόσο όσο ώστε να ''επισκιάσει'' την σύγκριση..

Τελικα μπορει κ να μην ειναι για μενα θεμα εφηβιας, αλλα προσωπικης ισορροπιας κ αυτοεκτιμησης....

[αλεξια κυκλος]

kandy ίσως και να έχεις δίκιο...οι φίλες μου μου λένε πως αν δεν εκτιμήσω εγώ τον εαυτό μου δε θα μπορέσει να τον εκτιμήσει αλλος...δηλαδή πιστεύεις πως η εφηβεία πέρασε με τα όποια προβλήματα της αλλά εγώ σαν αλεξία δεν έμαθα να σέβομαι τον εαυτό μου;και πώς κατα τη γνώμη σου θα μπορέσω να βρώ ισορροπία και να τα έχω καλά με τον εαυτό μου;φαντάζομαι βέβαια πως σαν μέλος αυτού του forum θα έχετε συναντήσει και άλλες τέτοιες περιπτώσεις...μήπως θα μπορούσατε να με βοηθήσετε κάπως;

[Kandy]

Η αυτοεκτιμηση ειναι κατι που χτιζεται καθημερινα κ δεν εχει "ταβανι"... Τι σημαινει ν αγαπας τον εαυτο σου? Σημαινει να τον συγχωρεις οταν κανεις καποιο λαθος, να μην τον καταδικαζεις, να μην φοβασαι να μεινεις μονη σου, να μην σε επηρεαζει κ σου χαλαει τη διαθεση η κακεντρεχης κριτικη καποιων "φιλων"...................................... .να μπορεις το χειμωνα να κυκλοφορησεις με σαγιοναρες κ να μην σε νοιαζει "τι θα πει ο κοσμος".... (ισως να πηρες μια ιδεα απο τη δικη μου οπτικη γωνια).
Οσο πιο γρηγορα καταλαβεις οτι ποτε δεν προκειται να σαι αποδεκτη απο ολους (γιατι ο καθανας ειναι απλα διαφορετικη προσωπικοτητα)τοσο πιο γρηγορα θα ισορροπησεις........

[αλεξια κυκλος]

Αυτό είναι μια μεγαααααααααααααλη κουβέντα...Και το έχω συζητήσει με πολλούς..με νοιάζει τί θα πεί ο κόσμος.Ζώ μέσα σε κοινωνία..δε ζώ μόνη μου...αισθάνομαι μεγάλη ντροπή όταν κάνω κάτι κόντρα στα ''δεδομένα'' της κοινωνίας.Και ξέρω πως αυτοί που παίρνουν το φτιάρι δεν είναι φίλοι μου...Επιπρόσθετα επειδή ακριβώς με νοιάζει να είμαι εντάξει με τους άγραφους κανόνες της κοινωνίας,παροτρύνω τους φίλους μου να μου υποδεικνύουν τα λάθη μου και να με διορθώνουν όταν βγαίνω εκτός εαυτού...

[Remedy]

Αυτό είναι μια μεγαααααααααααααλη κουβέντα...Και το έχω συζητήσει με πολλούς..με νοιάζει τί θα πεί ο κόσμος.Ζώ μέσα σε κοινωνία..δε ζώ μόνη μου...αισθάνομαι μεγάλη ντροπή όταν κάνω κάτι κόντρα στα ''δεδομένα'' της κοινωνίας.Και ξέρω πως αυτοί που παίρνουν το φτιάρι δεν είναι φίλοι μου...Επιπρόσθετα επειδή ακριβώς με νοιάζει να είμαι εντάξει με τους άγραφους κανόνες της κοινωνίας,παροτρύνω τους φίλους μου να μου υποδεικνύουν τα λάθη μου και να με διορθώνουν όταν βγαίνω εκτός εαυτού...

δεν χρειαζεται να αγνοεις τον κοσμο, αρκει να ξερεις να βαζεις ορια....
να καθορισεις σε ποια θεματα θα κανεις αυτο που θες και σε εκφραζει ΟΤΙ κι αν πει ο κοσμος και σε ποια θα ευθυγραμμιστεις με τις κοινωνικες συνηθειες...
δεν μπορει να αφορα τον κοσμο πχ το ποιον αγαπας η το ποια καριερα θα ακολουθιησεις, εσενα αφορα κι εσυ θα το λουστεις.
το θεμα ειναι περα απο τα λαθη που διορθωνεις η ζητας να σου επισημαινουν, να εισαι παραλληλα σε θεση να εποβραβευεις τον εαυτο σου για τα σωστα, να τον συγχωρεις για τα στραβα, εστω κι αν σκοπευεις να τα διορθωσεις,να βρισκεις τα θετικα σου, να μην αυτομαστιγωνεσαι για οτι στραβο κανεις και να αγαπας τον εαυτο σου για ολα τα παραπανω και τα καλα και τα ασχημα....
κανεις δεν ειναι αλανθαστος, ουτε οι προσωπικοι σου ηρωες ειναι ..

[αλεξια κυκλος]

ασφαλώς και δεν εννοώ το ποιόν θα αγαπήσω ή την καριέρα που θα ακολουθήσω...Βάζω όρια.Επειδή είμαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό μου και όταν βλέπω κάτι στραβό το λέω.Δεν διστάζω.Είτε το έχω κάνει εγώ,είτε κάποιος δικός μου ανθρωπος,είτε κάποιος άλλος...Το τελευταίο είναι που με κάνει να σκέφτομαι πως και εγω ''δικάζομαι'' για τα σφάλματα μου απο την κοινωνία-αγνώστους-μη δικούς μου ανθρώπους...