παλεύοντας στα κύματα

[amelie74]

Arsi μου σε ευχαριστω πολυ για το ελπιδοφορο μηνυμα σου...

[amelie74]

παιδια δεν σας κρυβω οτι φοβαμαι για το πως θα ειναι τα πραγματα στο νεο κεντρο ημερας (αν θα ειναι αξιολογο το προσωπικο, πως θα τα παω με τους αλλους ασθενεις,κλπ κλπ....)
ποτε θα 'ρθει επιτελους η αλλη Τεταρτη να παω να κοψω κινηση?
με διακατεχει παλι η γνωστη ανυπομονησια/ανασφαλεια/αβεβαιοτητα/μελαγχολια....

[amelie74]

DELETED!!!

[amelie74]

ξαναρχισαν να με βασανιζουν σκεψεις:

1)εχω τρομερη αγωνια σχετικα με την προσαρμογη μου στο νεο κεντρο ημερας.δεν αντεχω να περιμενω μεχρι την Τεταρτη που ειναι το πρωτο μου ραντεβου με την ψυχολογο του κεντρου.
αγχωνομαι για τα παντα...για το πως θα προσανατολιστω ωστε να φτασω στον προορισμο (ειναι αρκετα μακρυα απο δω που μενω και σε μια περιοχη που εχω να παω χρονια) ,για το αν θα ειναι αξιολογοι οι ειδικοι, για το πως θα "δεσω" με τα αλλα παιδια.

2)σημερα η αδερφη μου εχει παει στην κωλοψυχιατρο της και θα γυρισει κλασικα πολυ ταραγμενη.

3)την καθαρη Δευτερα εχουμε καλεσμενους και ολοι θα πινουν μπυρες εκτος απο μενα και θα ζηλευω αφορητα.(ειμαι βεβαιη οτι αν επινα-με μετρο-δεν θα χρειαζομουν μια σακουλα φαρμακα την ημερα).

υ.γ. το ξερω επαναλαμβανομαι συνεχως αλλα αφου αυτα με βασανιζουν,αυτα σας γραφω.

[amelie74]

[RainAndWind]

Αμελί, όλα καλά θα πάνε! Το άγχος σου προέρχεται μάλλον από φόβο για το άγνωστο, οπότε να μην αισθάνεσαι ασφαλής απέναντι σε συνθήκες που (κατά βάθος) πιστεύεις ότι δεν ελέγχεις, όπως το να έχεις επαφή με έναν νέο χώρο και άτομα που δε γνωρίζεις. Σιγά καλέ, δεν είναι ο κακός λύκος η νέα ψυχολόγος. Να δεις πως μετά την πρώτη φορά θα κουλάρεις και θα ηρεμήσεις και θα λες μάλιστα "βρε το χαζό, τι έτρεμα έτσι" :P
Για την αδερφή σου τα έχουμε γράψει πολλά μέλη. Ξέρεις τι να κάνεις, να είσαι σταθερή στην άρνησή σου να σου μεταφέρει το άγχος της. Μην είσαι ενοχική (γιατί μπορεί να σκέφτεσαι και το άλλο, μήπως δεν είμαι καλή αδερφή όταν της αρνούμαι την υποστήριξη, άρα το να κλαίει στον ώμο μου κάθε φορά που πάει να κάνει δουλειά ενήλικα που τη ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ). Επεξεργάσου το έτσι να δεις μήπως σε βοηθήσει. Υποστήριξη μπορεί να είναι ακριβώς ότι την αφήνεις να δέχεται πως οι αντιδράσεις της απέναντι στην ψυχίατρό της είναι δικό της θέμα και πρέπει να το διαπραγματευτεί ή ίδια και όχι εσύ. Όπως εσύ δεν της κάνεις το ανάλογο μην το δέχεσαι απ' αυτήν. Όσο για την καθαροδευτεριάτικη μπυροκατάνυξη, σκέψου μήπως θα σε βοηθούσε να απασχολήσεις τα χέρια και το μυαλό σου με κάτι άλλο, ώστε να μην κολλάς στο "απαγορευμένο αγαθό". Δηλαδή, μπορείς να συμμετέχεις στο μαγείρεμα, στο στρώσιμο του τραπεζιού, στο σερβίρισμα, στην επιλογή μουσικής που θα συνοδεύει την τάβλα, να είσαι πιο ενεργή δλδ για να αποσπάται η σκέψη σου από το μοιρολατρικό "γιατί γιατί γιατί εγώ όχι".
Και να λες στον εαυτό σου "δεν μου το στερεί κανείς, μου το στερώ εγώ, είναι επιλογή μου και είναι μια συνειδητή επιλογή ενήλικα, που φροντίζει να μην γυρνάει σε παρελθοντικά θέματα, αλλά να προχωράει μπροστά". Κάτι τέτοιο, για να μη νιώθεις το παιδί που οι "μεγάλοι" του απαγορεύουν να πίνει.

Άντε, καλά να περάσεις. Ξέχνα τα όλα και διασκέδασε με φιλικούς για σένα όρους!

[amelie74]

βρε Ηρω μου αφου μπορω και το ελεγχω πλεον το αλκοολ.
μπορω να περιοριστω στα 1-2 μπουκαλακια μπυρας.

την εποχη που επινα(με μετρο)
1)ειχα κοινωνικη ζωη
2)ειχα σεξουαλικη ζωη
3)επερνα πολυ λιγοτερα φαρμακα
4)ημουν πολυ πιο αδυνατη(λογω του οτι δεν επερνα τοσα φαρμακα)
5)ημουν πιο ηρεμη.

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ ΖΟΥΣΑ!!!!

οσο για την προετοιμασια του τραπεζιου,του φαγητου κλπ της καθαρης Δευτερας ,οντως θα ηταν πολυ βοηθητικα αν δεν ειχα την μανα μου να με προιζει και να μου υποδεικνυει γεματη αγχος πως να τα κανω λες και ειμαι μωρο ή ανικανη.

και οι συγγενεις που θα ερθουν ναι μεν ειναι ανθρωποι που με αγαπανε και τους αγαπαω,αλλα οι συζητησεις που γινονται στο τραπεζι καθε φορα που ερχονται περιστρεφονται γυρω απο θεματα που μου ειναι απο αδιαφορα εως απεχθη.
ασε που δεν μπορουν να καταλαβουν με τιποτα το προβλημα μου και να με στηριξουν.
πιστευουν οτι απλα ειμαι μια τεμπελα που κωλοβαραει και οχι ενα ατομο με σοβαρα ψυχιατρικα προβληματα.

[Lou!]

αμελι πολλα θα μπορουσα να σου γραψω αλλα... δεν ξερω κ πως θα τα παρεις.

κατ αρχην μπραβο σου για το νεο κεντρο ημερας. δε χρειαζεται να σκεφτεσαι απο τωρα φανταστικα σεναρια κ αν γινει αυτο κ αν γινει εκεινο. χαλαρωσε κ θα δεις την τεταρτη πως θα παει. σε καθε αρχη καποιο αγχος ειναι απολυτα φυσιολογικο (κ εγω το βραδυ θελω να παω καπου που θα παω για πρωτη φορα κ εχω ψυχολογικες αναστολες).

τωρα δεν ξερω ακριβως τι ψυχοθεραπεια κανετε εκει. εγω πολυ ειλικρινα αν ημουνα στη θεση σου θα πηγαινα να κανω σοβαρα ψυχοθεραπεια ατομικη κ συστηματικα (ανεξαρτητα απο το κεντρο ημερας, κ στο κεντρο ημερας θα πηγαινα, γιατι οχι). νομιζω οτι αν εχεις διαθεση να δεις τα κουλα σου, τα δικα σου κουλα ομως, οχι τι κανει η αδελφη σου, η μανα σου, η δ.δ. κ το συμπαν, θα μπορουσες να ωφεληθεις παρα πολυ. προφανως για να αντιμετωπιζεις τα ιδια προβληματα επι μακρον, για να εχεις συστηματικα προβλημα με την αδερφη σου, τη μανα σου, προβλημα κοινωνικοτητας, να μην εχεις κοινωνικη ζωη αν δεν πιεις, αυτα δειχνουν οτι η φαρμακευτικη αγωγη δεν ειναι αρκετη κ επισης δειχνουν οτι μαλλον συνεχιζεις να αντιμετωπιζεις αυτα τα προβληματα με λανθασμενο τροπο.

εγω θα μπορουσα να σου πω τι να κανεις, αλλα κατα πασα πιθανοτητα δεν θα τα κανεις. παρομοια πραγματα θα σου πω οπως κ αλλα παιδια εδω, κ πανω κατω κ εσυ ξερεις τι θα επρεπε να κανεις. δε σε θεωρω βλακα ανθρωπο, σε καμια περιπτωση.

τωρα που ειμαι ενα χρονο κ κατι στο φορουμ κ εχω διαβασει πολυ περισσοτερα μνμ σου, αλλα κ που κ εγω εχω καταλαβει περισσοτερα για τα ψυχολογικα, τοσο απο την προσωπικη μου εμπειρια, οσο κ απο ολες αυτες τις ιστοριες που εχω διαβασει εδω, αλλα κ απο πραγματα που διαβασα, νομιζω οτι πολλες φορες το συναισθημα κ η λογικη δε συμβαδιζουν καθολου. μεχρι περυσι πιστευα οτι με το μυαλο μπορουμε ολα τα ψυχολογικα να τα διευθετουμε, αλλα δεν ειναι ακριβως ετσι. δε λεω οτι ενω επαθα την πρωτη κ τη μεγαλη μου κριση στα 19, οτι τοσα χρονια ελυνα τα προβληματα μου μονο με τη λογικη, απλα δεν το ειχα συνειδητοποιησει πώς λυνουμε ενα ψυχολογικο προβλημα. σε πρωτη φαση ειναι κ η λογικη, να γινει κουβεντα, να προσφερθουν νεες οπτικες θεασης του προβληματος, εναι κ η ανθρωπινη σχεση που χτιζεται που λειτουργει κ αυτη θεραπευτικα κ σιγουρα πρεπει να ακολουθησει κ η βιωματικη εμπειρια της αλλαγης μεχρι να φυγουν τα μπλοκαριστικα συναισθηματα κ να μπορουμε να εφαρμοζουμε με ανεση μια νεα συμπεριφορα. κ ειναι κ ενα μυστηριο το πως ξεπερναμε ενα ψυχολογικο κολλημα, ειναι ολα αυτα που καταλαβαινουμε, αλλα ειναι κ "κατι" που μας διαφευγει, ωστοσο υπαρχει κ μας βοηθαει να λυσουμε ενα προβλημα.

αν δεν εχεις χρηματα, υπαρχουν τα ΚΨΥ κ καποια παιδια απο εδω εχουν παει κ εχουν μεινει κ ευχαριστημενα.
αν εχεις πιστευω οτι θα ηταν απο τα μεγαλυτερα δωρα που θα μπορουσες να κανεις στον εαυτο σου. δλδ τι μεγαλυτερο δωρο θα μπορουσες να κανεις, απο το να ξεμπλοκαρεις απο μπλοκαριστικα συναισθηματα τα οποια σε ακινητοποιουν κ δε σου επιτρεπουν να αξιοποιησεις τα χαρισματα σου?

ο λογος που σου προτεινω ψυχοθεραπεια ειναι ακριβως αυτος. να δουλεψεις τα συναισθηματικα εμποδια που προκυπτουν μεσα σου κ δεν μπορεις να εφαρμοσεις τις λυσεις. εγω μπορω να σου πω τι να κανεις. αλλα μετα εσυ θα μου πεις, "οχι, αυτο δεν μπορω να το κανω εγω, γιατι νιωθω ετσι, κ αυτο το συναισθημα με εμποδιζει να το κανω". κ θα εχεις απολυτο δικιο.

πχ μπορω να σου πω, αμελι, αν ξαναρθει η αδερφη σου να σου γκρινιαξει, να της πεις "σορυ αδέρφι, αλλα δεν μπορω να σε ακουσω τωρα, εχω κανονισει να παω σινεμα με τη φιλη μου". εγω σα λου θα το κανα. εσυ ομως θα μου πεις: "ναι, οκ λου, αλλα εγω δεν μπορω να το κανω γιατι ειναι αδελφη μου κ νιωθω ενοχες να την βλεπω ετσι, κ αν κ δε θελω, θα υποκυψω. κ επισης δε μπορω να παω σινεμα, γιατι εχω κοινωνικη φοβια κ δε μπαινω στην αιθουσα, κ δε μπαινω με ανεση στο μετρο κ δεν εχω ανεση να τηλεφωναω σε κοσμο να τον ρωταω αν θελει να παμε σινεμα." (παραδειγμα, ειναι, δεν ξερω ακριβως τι θα μου απαντουσες, απλα θελω να δειξω το πως τα συναισθηματα μπλοκαρουν επιλογες που σε ενα ρεαλιστικο επιπεδο σού ειναι ανοιχτες, αλλα στο ψυχολογικο επιπεδο δεν ειναι)

αυτα. ελπιζω ειλικρινα να μην με παραξηγησεις, γιατι τα γραφω πολυ καλοπροαιρετα κ με οση πιο πολλη κατανοηση διαθετω κ εγω, γιατι κ εγω η λου ειμαι, δεν μπορω να μπω πληρως στη θεση καποιου αλλου.

[amelie74]

πολυ σωστα οσα γραφεις.χρειαζομαι συστηματικη ψυχοθεραπεια.στο κεντρο ημερας που προκειται να παω παρεχουν και ατομικη θεραπεια αλλα (τωρα μην με βρισεις) δεν ξερω αν θα βρω νεα Γιωτα.πανω που ειχαμε κανει μια πολυ καλη αρχη και ειχαμε αρχισει να ξετυλιγουμε το κουβαρι,εγιναν αυτα που εγιναν και πλεον Γιωτα τερμα.
εχω την ελπιδα να βρω μια νεα Γιωτα εκει που παω παντως!
επισης μου αρεσει πολυ το γεγονος οτι παρεχουν και ομαδικη ψυχοθεραπεια γιατι ειναι κατι που το θελω παρα πολυ!


δεν σε παρεξηγησα καθολου!!!!αντιθετως σε ευχαριστω πολυ για τον χρονο που διεθεσες για μενα!!!ειλικρινα με βοηθησες και το οτι τα γραφεις καλοπροαιρετα ειναι κατι παραπανω απο εμφανες

[amelie74]

[Lou!]

να πας αμελι, να πας. εγω μολις τωρα γυρισα απο συνεδρια. δεν ξερω, νιωθω οτι μου προσφερει πραγματα κ γνωση κ κατανοηση κ ποια ειναι τα χουγια μου κ τι μπορω να κανω. κ εχω κανει κ στο παρελθον, φυσικα. οταν επαθα το μπλακ αουτ πηγαινα 2 χρονια. αλλα απο ο,τι φαινεται δεν εφτασε, κ στην αμερικη μου ξαναβγηκαν τα χουγια μου κ τωρα ακομα τα εχω κ ξαναπαω. αυτη καταλαβαινει πως νιωθω, εχει τοση πειρα απο περιστατικα. κ εγω εχω εναν εντελως ψυχαναγκαστικο πατερα (αντι για μανα). βγηκα αρρωστημενα τελειομανης σαν κ αυτον. τεσπα, πρεπει να φυγω. αν δεν ειχα κανει ψυχοθεραπεια ακομα καταθλιψη θα ειχα απο τα 19 μου, το πιστευω αυτο.

[amelie74]

-πρωι-πρωι ξυπναει η μητερα μου ολο αγχος και αρχιζει να προσταζει "καθαρισε το μπανιο","προσοχη να λαμπει","και να ειναι ολα στην εντελεια".
-αφου κανω ολες τις δουλειες κατα τις μια η ωρα, αρχιζει και με κοβει λορδα και αρχιζω να τσιμπολογαω ξηρους καρπους.
ο πατερας μου αρχιζει "αυτα ειναι για τους καλεσμενους,μην τρως".
-γυρω στις τρεις το μεσημερι καταφθανουν οι συγγενεις και καθομαστε ολοι μαζι στο τραπεζι.
-η θεια μου,μου μιλαει ψυχρα και κοφτα(λογω των κατα την κριση της λαθος επιλογων ζωης που εχω κανει).
-ο αντρας της ξαδερφης μου αρχιζει και κομπαζει για τις επαγγελματικες του επιτυχιες.
-τα ανιψια μου δημιουργουν τρομερη βαβουρα.
-ολοι μπεκροπινουνε και εμενα δεν με αφηνουν να πιω ουτε σταγονα....

η συνεχεια επι της οθονης....

[arktos]

πάρε το χαρταετό σου κ βγες έξω!

[amelie74]

χαρταετο δεν εχω.
φιλους δεν εχω.
δεσμο δεν εχω.
ορεξη για εξω δεν εχω.

απολυτη δυστυχια.
απολυτη απελπισια.
απολυτη μοναξια.
αφατη καταθλιψη
μονο αυτα εχω...

ωρες ωρες νιωθω πως ερχεται το τελος για μενα...
αλλα τι λεω εχει ηδη ερθει...
προ πολλου...

[arktos]

άμα σου στείλω χαρταετό, θα βγεις να τον πετάξεις?