παλεύοντας στα κύματα

[amelie74]

χμμμ....επειδη με ρωτατε και οι δυο περιπου το ιδιο πραγμα,θα απαντησω και στις δυο σας.

ανεκαθεν (λογω χαμηλης αυτοεκτιμησης) χρειαζομουν εναν ανθρωπο διπλα μου να μου δινει ωθηση προς τα μπρος και να με επιβραβευει.

η μητερα μου,θα μου εδινε ωθηση και επιβραβευση μονο στην περιπτωση που θα της ελεγα οτι θελω να γινω στελεχος σε πολυεθνικη,πυρηνικος φυσικος στον δημοκριτο ή αστροναυτης (λεμε τωρα...χρησιμοποιω μια δοση υπερβολης...)

εντομεταξυ εξακολουθω να ειμαι τρομερα αγχωμενη σχετικα με το αυριανο πρωτο ραντεβου μου στο κεντρο ημερας.
πειτε μου please κατι για να με ξεαγχωσετε...

[Lou!]

νομιζω οτι ειναι φαυλος κυκλος αμελι. εχεις χαμηλη αυτοεκτιμηση, γιατι δεν κανεις πραγματα, εστω κ μικρα, για να χτισεις την αυτοεκτιμηση σου/πεποιθηση σου κ δεν κανεις πραγματα γιατι περιμενεις εξωθεν να σε σπρωχνει καποιος κ να σου ανεβαζει την αυτο εκτιμηση/πεποιθηση. ειπαμε η μανα σου ειναι στην κοσμαρα της. μηπως θα πρεπε να αρχισεις εσυ να κανεις μικρα βηματα κ να δινεις εσυ στον εαυτο σου την επιβραβευση απο εδω κ περα?

οσο για το αυριανο ραντεβου, εγω δεν μπορω να σου πω οτι ολα θα πανε καλα, δεν ειμαι μεντιουμ. ουτε ομως κ οτι δεν θα πανε καλα. ουτε καταστροφολογος ειμαι.

αληθεια τι ειναι αυτο που σε αγχωνει τοσο πολυ? δλδ τι τραγικο φοβασαι οτι θα συμβει?

[amelie74]

οσο για το αυριανο ραντεβου, εγω δεν μπορω να σου πω οτι ολα θα πανε καλα, δεν ειμαι μεντιουμ.

αληθεια τι ειναι αυτο που σε αγχωνει τοσο πολυ? δλδ τι τραγικο βοβασαι οτι θα συμβει?

με αγχωνουν πολλα πραγματα Λου μου

1)επειδη εκανα μια αναζητηση στο google για το συγκεκριμενο κεντρο,ειδα οτι απευθυνεται εκτος απο ψυχικα παθουντες και σε ατομα με νοητικη υστερηση.(θα γινεται αραγε μια κατηγοριοποιηση στις ομαδες με βαση το προβλημα που εχουν?)

2)το πως θα φτασω στον προορισμο μου (εψαξα βεβαια στον χαρτη αλλα γενικα αποπροσανατολιζομαι πολυ ευκολα)

3)αν το προσωπικο θα εχει το επιπεδο της Γιωτας και των αλλων μελων του προσωπικου του προηγουμενου κεντρου.
ιδανικα θα ηθελα μια νεα κλωνοποιημενη Γιωτα

[Lou!]

οι απαντησεις στα ερωτηματα σου ειναι κατα τη γνωμη μου:

για το 1 κ το 3 υπομονη μεχρι αυριο κ θα δεις! γιατι να αγχωνεσαι προκαταβολικα? αν δεν σε ικανοποιουν, θα δεις τι θα κανεις στην πορεια! δεν ειναι του παροντος, να αγχωνεσαι απο τωρα!
(οπως μου ελεγε εμενα η ψυχ μου σε μια παλια συνεδρια, ειχα αγχος να παω να κανω εξετασεις αιματος, :

-κ αν εχω καρκινο?
-αν εχεις καρκινο θα δεις τι θα κανεις τοτε! απο τωρα θα σκας?)

για το 2 τυπωσε καποιο χαρτη της περιοχης, ξεκινα πιο νωρις να εχεις χρονο κ υπολογισε οτι θα χαθεις 2-3 φορες μεχρι να το βρεις! οταν φτασεις εκει κ ψαχνεις τα στενα ρωτας περιπτερα η μαγαζια, "συγγνωμη μηπως ξερετε την οδο ταδε?" ε, by trial and error θα το βρεις.

εγω παντα χανομαι κ μπερδευομαι οταν ψαχνω νεα μερη, αλλα δε μ ενοχλει γιατι το θεωρω φυσιολογικο να χανομαι οταν δεν ξερω. παλια μ ενοχλουσε πιο πολυ. τωρα πια το βλεπω σαν περιπετεια.

[amelie74]

σε ευχαριστω για τις συμβουλες σου Λου

[Θεοφανία]

αμελί ...παρακολουθώ εδώ και πολύ καιρό τα θέματα σου και ξέρεις τι μου έχει κάνει εντύπωση?
Πως δεν κάνεις τίποτε άλλο, παρά να παραπονιέσαι για όλα: για τους γονείς σου, για την αδελφή σου, για το κέντρο ψυχικής υγείας, για το γκόμενο που δεν σου έκατσε, για τις δουλειές που δεν βρίσκεις για, για για.....
Δική σου ευθύνη βλέπεις πουθενά σε όλα αυτά? Δεν μπορώ να μιλήσω για την οικογένεια σου και μπορεί όντως να είναι έτσι. Μπορώ όμως να πω με βεβαιότητα πως απο το κέντρο δεν μπορεί να ορκίστηκαν όλοι εχθροί σου και να συνομώτησαν για να σε διώξουν.
Δεν είναι επιθετικό το ποστ μου, απλά σε καλώ να κοιτάξεις και λίγο τις ευθύνες τις δικές σου, γιατί -τουλάχιστον σε μένα-αφήνεις την εντύπωση πως είσαι υπερβολικά εγωίστρια και περιμένεις μονίμως πράγματα από τους άλλους.

[amelie74]

Θεοφανία,
αυτο που μου κανει εντυπωση ειναι γιατι κρατας μονο οσα εγραψα πανω στην οργη μου.

δεν ειδες οτι αφοτου "καταλαγιασε η μπορα" ,εγραψα πως στο κεντρο ημερας και οι τρεις κοπελες ηταν ψυχουλες?

δεν ειδες οτι εγραψα πως η Γιωτα ηταν η δοτικοτερη ψυχολογος που ειχα ποτε και εγω εκμεταλευτηκα αυτην την δοτικοτητα της πληρωνοντας το ακριβα?(κανοντας την αυτοκριτικη μου...)

δεν ειδες οτι παρολο που ο Μαριος δεν μου εκατσε εγραψα οτι ηταν η πιο αγνη και αδολη ψυχη στο κεντρο?

δυστυχως ζητησα να σβηστουν καποια νηματα που με ποναγαν, αλλιως θα σου παρεθετα τις παραπανω φρασεις μου.

[Θεοφανία]

η ενσταση μου είναι πως έχεις συνέχεια απαιτήσεις από τους άλλους και θα "ηθελα" να έχεις λίγες περισσότερες από τον εαυτό σου.
Σου είπα πως το ποστ μου δεν ειναι επιθετικό, αλλά συμβουλευτικό. Ναι, δεν αντιλέγω πως έχεις γράψει και καλά λόγια, αλλά είναι τόσο μικρό το ποσοστό μπροστά στα παράπονα που κάνεις συνεχεια που χάνουν την ελάχιστη δυναμή τους.
Κάτσε και σκέψου τι λάθη έκανες στο κέντρο ώστε να μη τα ξανακάνεις στο καινούργιο, γιατί τότε είχες πραγματικά βοηθεια.
Ξέρω άτομο με διπολική που αντιμετωπίζει ΤΕΡΑΣΤΙΟ πολεμο από το περιβάλλον του και το παλεύει με τις όποιες δυνάμεις καταφέρνει να αντλήσει. Κάνε το ίδιο και κυνήγα τη ζωή σου η οποία κυλά σα νερό και τη χάνεις μέσα απο τα χέρια σου μουρμουρίζοντας όλη μέρα πως δνε σε καταλαβαίνει κανένας.

[Arsi]

με αγχωνουν πολλα πραγματα Λου μου

1)επειδη εκανα μια αναζητηση στο google για το συγκεκριμενο κεντρο,ειδα οτι απευθυνεται εκτος απο ψυχικα παθουντες και σε ατομα με νοητικη υστερηση.(θα γινεται αραγε μια κατηγοριοποιηση στις ομαδες με βαση το προβλημα που εχουν?)

2)το πως θα φτασω στον προορισμο μου (εψαξα βεβαια στον χαρτη αλλα γενικα αποπροσανατολιζομαι πολυ ευκολα)

3)αν το προσωπικο θα εχει το επιπεδο της Γιωτας και των αλλων μελων του προσωπικου του προηγουμενου κεντρου.
ιδανικα θα ηθελα μια νεα κλωνοποιημενη Γιωτα

Αμελί μου,
σχετικά με το 1) και μέρος του 3) έχω να σου πω, πως σε ανάλογες περιπτώσεις που προσπαθούσα να σκεφτώ τι θα συναντήσω- αντιμετωπίσω ποτέ μα ποτέ δεν προ-ζούσα την πραγματικότητα αλλά πιθανά σενάρια. Τζάμπα άγχος δλδ. Το παρατήρησα οπότε και το έκοψα, δεν κάνω πια σενάρια για το τι θα συμβεί αλλά περιμένω να μου συμβεί και αναλόγως βλέπω, οπότε θα συμφωνήσω με τη λου.
Όντως, για σκέψου ... πόσες φορές έχεις ανησυχήσει άδικα? πόσες φορές μπόρεσες να 'προβλέψεις' μια κατάσταση?
Καταλαβαίνω την αγωνία σου και πως θες να'σαι προετοιμασμένη για το τι θα αντιμετωπίσεις αλλά ουσιαστικά δε γίνεται αφού δεν ξέρεις τις λεπτομέρειες που θες. Αυριο θα μάθεις κ ελπίζω να σε ικανοποιήσουν.
Το μόνο που ίσως βοηθήσει στο άγχος σου πιστεύω πως είναι η λογική ότι τίποτα δεν τελειώνει εκεί. Απλά ερευνάς για κάτι που θες να βρεις κι αν δε σου κάνει ψάχνεις ξανά. Να έχεις στο νου σου πως έχεις επιλογές. Κ πολλές μάλιστα.

Και πάμε στο υπόλοιπο του 3) :P
Πλάκα με την πλάκα κοίτα καταβάθος να μη ζητάς μια κλωνοποιημένη Γιώτα. Και να σου πω την αλήθεια αυτή η 'θεοποίηση' ή ιδανικοποίηση της Γιώτα κάπως μου κάθεται.
Δε μου αρέσει η εξάρτηση που αναπτύχθηκε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και αυτό σχετίζεται και με τη δική της στάση σαν ειδικό ή το αποτέλεσμα να σταματήσεις από το κέντρο και τόσο άτσαλα η αλήθεια.
Όλα αυτά στα λέω γιατί μπορεί εσύ να τη νιώθεις την ιδανική και αναντικατάστατη περίπτωση ειδικού αλλά κοίτα και την περίπτωση μην τυχόν δεν είναι και έτσι και ίσως σε ένα νέο πρόσωπο (που ίσως να μη σου θυμίζει καν τη Γιώτα) να βρεις έναν πραγματικό συνοδοιπόρο
στο δρόμο της θεραπείας σου.
Άρα μείνε ανοιχτή στο νέο που θα συναντήσεις αύριο και βλέπεις...

Όσο για το 2) στη θέση σου θα έπαιρνα ταξί τουλάχιστον από ένα σημείο και μετά και θα ξεμπέρδευα.

Αυτά αμελί μου, περιμένουμε νέα σου και σου εύχομαι τα καλύτερα

[Sofia]

χμμμ....επειδη με ρωτατε και οι δυο περιπου το ιδιο πραγμα,θα απαντησω και στις δυο σας.

ανεκαθεν (λογω χαμηλης αυτοεκτιμησης) χρειαζομουν εναν ανθρωπο διπλα μου να μου δινει ωθηση προς τα μπρος και να με επιβραβευει.

δεν εισαι ομως πια παιδι, ουτε καν εφηβη Αμελι...μηπως αντιμετωπιζεις τον εαυτο σου ετσι?και αν αναγνωριζεις οτι εχεις χαμηλη αυτοεκτιμηση, τι κανεις γι αυτο? φροντιζεις να την διατηρεις? καταλαβαινω πολυ καλα και απο προσωπικη εμπειρια κ προσπαθεια πώς η χαμηλη αυτοεκτιμηση δεν φευγει ή δεν αναπτυσσεται ως δια μαγειας. ομως, αναζητωντας συνεχως την επιβραβευση ή τροπους να την παρεις ειναι σαν να χανεις την ουσια κ κοιττας μονο το αποτελεσμα. Ειναι σαν να προσπαθεις να ποτισεις ενα φυτο χωρις νερο...

Γνωμη μου ειναι να δεις πώς εντεινεται η ελλειψη εμπιστοσυνης στον εαυτο σου, πώς μειωνεις τον εαυτο σου κ οχι τροπους για να παρεις επιβεβαιωση. Αυτη οπως βλεπεις ερχεται, αλλα σαν παρελκομενο, οταν δεν ειναι αυτοσκοπος.

Προσπαθησε να απολαυσεις την επιβραβευση, οταν ερχεται...κ σκεψου οτι ολοι δεν μπορουν να την προσφερουν.

[amelie74]

και αν αναγνωριζεις οτι εχεις χαμηλη αυτοεκτιμηση, τι κανεις γι αυτο?

βηματάκια στο μέτρο του δυνατού Σοφία μου.
ένα από αυτά είναι,το οτι σε λιγες ωρες, μεσα στον χιονιά ,θα πάρω τα ποδαράκια μου και θα παω στο νεο κεντρο ημερας,σε μια περιοχη πολυ μακρυα απο το σπιτι μου, προσπαθωντας να βαλω στην ακρη την αγοραφοβια μου, την φοβία μου για το άγνωστο και γενικοτερα τις οποιες φοβίες και αναστολές έχω.

[amelie74]

Κάτσε και σκέψου τι λάθη έκανες στο κέντρο ώστε να μη τα ξανακάνεις στο καινούργιο, γιατί τότε είχες πραγματικά βοηθεια.

σε αυτο εχεις απολυτο δικιο.

Ξέρω άτομο με διπολική που αντιμετωπίζει ΤΕΡΑΣΤΙΟ πολεμο από το περιβάλλον του και το παλεύει με τις όποιες δυνάμεις καταφέρνει να αντλήσει.

και γω το ξερω αυτο το ατομο και ναι οντως-αν τελικα μιλαμε για το ιδιο ατομο-ειναι κατι παραπανω απο αξιεπαινο

[amelie74]

Πλάκα με την πλάκα κοίτα καταβάθος να μη ζητάς μια κλωνοποιημένη Γιώτα. Και να σου πω την αλήθεια αυτή η 'θεοποίηση' ή ιδανικοποίηση της Γιώτα κάπως μου κάθεται.
Δε μου αρέσει η εξάρτηση που αναπτύχθηκε σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα και αυτό σχετίζεται και με τη δική της στάση σαν ειδικό ή το αποτέλεσμα να σταματήσεις από το κέντρο και τόσο άτσαλα η αλήθεια.

Arsi μου εχεις δικιο.
η Γιωτα,ναι μεν ηταν μια πολυ καλη ψυχολογος,ομως το οτι την εχω θεοποιησει σε τετοιο βαθμο,εχει να κανει και με το γεγονος οτι δεν μπορω να την εχω πια.
αυτο ειχε συμβει αλλωστε και με μια αλλη ικανοτατη ψυχολογο του κεντρου,η οποια ηταν εργοθεραπευτρια μου και εγω την ηθελα απεγνωσμενα ως ψυχολογο μου,ισως επειδη ηξερα οτι αυτο ηταν αδυνατο.
γενικοτερα εχω την ταση να "κλαιω εξω απο την κλειστη πορτα"....

[katerinaki]

βηματάκια στο μέτρο του δυνατού Σοφία μου.
ένα από αυτά είναι,το οτι σε λιγες ωρες, μεσα στον χιονιά ,θα πάρω τα ποδαράκια μου και θα παω στο νεο κεντρο ημερας,σε μια περιοχη πολυ μακρυα απο το σπιτι μου, προσπαθωντας να βαλω στην ακρη την αγοραφοβια μου, την φοβία μου για το άγνωστο και γενικοτερα τις οποιες φοβίες και αναστολές έχω.

Amelie εν τελει διαλεξες κεντρο μακρυα απο το σπιτι σου,ειναι ιδιωτικο η δημοσιο?

[RainAndWind]

Καλή αρχή σήμερα Αμελί με τη νέα ψυχολόγο. Μην επενδύεις συναισθηματικά με υπερβολή, κράτα το μέτρο στη σχέση, να προσπαθήσεις να μείνει σε ένα πλαίσιο θεραπευτικό, να μην αλλάξει ο ρόλος της και ο ρόλος σου μέσα στην τριβή. Όσο μπορείς, κράτα το δικό σου χαλινάρι στη σχέση αυτή, να σε συγκρατείς όταν παρατηρείς να παίρνεις άλλο δρόμο. Έχεις την επιλογή να της μιλήσεις για την προηγούμενη θεραπευτική σου σχέση και πώς επένδυσες εκεί υπέρμετρα με συνέπεια να ακυρωθεί η συνέχισή της, αν ξέρει θα μπορεί κι εκείνη να είναι προετοιμασμένη και σε εγρήγορση για παν ενδεχόμενο.
Όσο για το άγχος σου, κοντός ψαλμός αλληλούια, λολ δεν ξέρω καν αν το γράφω σωστά, δεν τα πάω καλά με αυτά αλλά κόλλαγε.:P