HELP ME OUT

[carrot]

Όχι δεν το έχω σκεφτεί να κάνω ομαδική ψυχοθεραπεία. Βασικά αυτό που σκέφτομαι είναι να μπώ μια μέρα στο χρηματιστίριο με εκρηκτικά και να τους ανατινάξω όλους. Πως σου φαίνεται αυτό;

[katerinaki]

πολυ χα"ι ,να μου πεις ποτε για να μην ειμαι εκει!

[carrot]

Τώρα κιόλας! Να σου πω... συχνάζεις στο χρηματιστήριο;

[katerinaki]

οχι! καπου εκει μενει ο παππους μου!

[carrot]

Αστειεύομαι βρε katerinaki!

Βέβαια με τον καιρό έχει επικρατήσει η αρνητικότητα μέσα μου. Δεν μπορώ να διαχειριστώ την ζωή μου έτσι όπως θα ήθελα με αποτέλεσμα να μπαίνω εδώ και γράφω ότι μπούρδα αναδίεται μέσα από την αλληλεπίδραση των διαλόγων που έχω αφομιώσει.
Ξέρεις όμως κάτι katerinaki. Όλοι επιλέγουμε έναν και μόνο δρόμο όταν μας δίνεται η ευκαιρία. Να γίνουμε πρόβατα ακόμα και για τα ελάχιστα.

[katerinaki]

Συμφωνω σε ολα! καταλαβα βρε ινσεκτ οτι ηταν αστειο. Σε καταλαβαινω!

[streidi]

Όχι δεν θα ήμουν ευτυχισμένος μόνο από αυτά.. απλά θα ήταν το κάτι παραπάνω. Η ευτυχία είναι θέμα στομαχιού, έρωτα και φαγητού, όταν είμαστε σε αυτά καλυμένοι είμαστε ευτυχισμένοι αν και μερικές φορές νιώθω ευτυχισμένος έτσι από μόνος μου! Δεν είναι κι άσχημα λέω, ένα καλό φαί μια μέρα, μία καλή ιδανική σχέση κάποια άλλη μέρα, στο μέλλον.. λέμε τώρα

Πόσο πολύ διαφωνώ με το συγκεκριμένη άποψη... δεν μπορώ να σου περιγράψω! Δεν διάβασα όλο το θέμα σου, αλλά κόλλησα με αυτό!
Η ευτυχία είναι θέμα μυαλού για μένα. Εννοώ το πώς το αντιλαμβάνεται κανείς τα πράγματα, τι ερμηνεία τους δίνει. Δε θέλω να πω πως κάποιος είναι πιο πιθανό να είναι ευτυχισμένος αν δεν έχει να φάει και δεν έχει και σχέση. Αλλά για μένα την ευτυχία τη δημιουργούν άλλα πράγματα. Να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, να κάνεις πράγματα που σε γεμίζουν και δίνουν νόημα στη ζωή σου. Να έχεις κι άλλους ανθρώπους γύρω σου, αλλά κυρίως να βρίσκεις νόημα σε όσα ζεις και να είσαι καλά με σένα.

Όσο για το αν έχουμε κάτι καλό να πούμε για σένα, μου φαίνεται πως είσαι έξυπνος και πολύ ενδιαφέρων άνθρωπος, αλλά δεν το αφήνεις να βγει προς τα έξω..

[carrot]

Πόσο πολύ διαφωνώ με το συγκεκριμένη άποψη... δεν μπορώ να σου περιγράψω! Δεν διάβασα όλο το θέμα σου, αλλά κόλλησα με αυτό!
Η ευτυχία είναι θέμα μυαλού για μένα. Εννοώ το πώς το αντιλαμβάνεται κανείς τα πράγματα, τι ερμηνεία τους δίνει. Δε θέλω να πω πως κάποιος είναι πιο πιθανό να είναι ευτυχισμένος αν δεν έχει να φάει και δεν έχει και σχέση. Αλλά για μένα την ευτυχία τη δημιουργούν άλλα πράγματα. Να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, να κάνεις πράγματα που σε γεμίζουν και δίνουν νόημα στη ζωή σου. Να έχεις κι άλλους ανθρώπους γύρω σου, αλλά κυρίως να βρίσκεις νόημα σε όσα ζεις και να είσαι καλά με σένα.

Όσο για το αν έχουμε κάτι καλό να πούμε για σένα, μου φαίνεται πως είσαι έξυπνος και πολύ ενδιαφέρων άνθρωπος, αλλά δεν το αφήνεις να βγει προς τα έξω..

Thanks!
Δεν νομίζω να υπάρχει μια απόλυτη θεωρία για την ευτυχία, έδωσα μια ερμηνία πιο πάνω δεν σημαίνει ότι είναι και σωστή. Η ευτυχία πάντως δεν είναι κάτι λογικό... love is in the air!

[Lou!]

Όχι δεν το έχω σκεφτεί να κάνω ομαδική ψυχοθεραπεία. Βασικά αυτό που σκέφτομαι είναι να μπώ μια μέρα στο χρηματιστίριο με εκρηκτικά και να τους ανατινάξω όλους. Πως σου φαίνεται αυτό;

μου φαινεται ηλιθια ιδεα!
εγω στη θεση σου θα πηγαινα να κανω ψυχοθεραπεια (ομαδικη η ατομικη).
θα μου πεις, εγω παω ψυχοθεραπεια ετσι κ αλλιως, λολ!
νομιζω οτι εχεις καποιες έμμονες ιδέες να βλεπεις τον κοσμο, οι οποιες δε σε βοηθουν.
κ εγκλωβιζεσαι.

το να θελεις παρεες κ ανθρωπους γυρω σου, ουσιαστικες οχι του κωλου, να σε αγαπαν κ να αγαπας, το θεωρω καιριο ζητημα.

κ οι ανθρωποι δεν ειναι μονο ερωτικη σχεση, κ μαλιστα ιδανικη ερωτικη σχεση, ειναι κ οι φιλοι κ οι γνωστοι, ολα μετρανε. κ επισης ιδανικες σχεσεις δεν υπαρχουν. εμεις φτιαχνουμε τον εαυτο μας, μαθαινουμε να διαχειριζομαστε τη διαφορετικοτητα, να σεβομαστε τη διαφορετικοτητα, να βαζουμε ορια, κ φτιαχνουμε καλες σχεσεις.

οταν εχεις συνεχεια μια ιδεα-καραμελα στο κεφαλι σου οτι ολοι κοιτανε μονο τα λεφτα, κ οι γκομενες τους αντρες με λεφτα, τι συζητηση να κανουμε παραπερα? αυτο ειναι δικια σου εμμονή. ναι, σαν ταση του πολιτισμού μας ισχυει, αλλά αν σου πω οτι το 90% κοιταει την υπερκαταναλωση, αλλα υπαρχει κ ενα 10% που ψαχνεται εναλλακτικα, στον πληθυσμο της ελλαδας, ενα 10% σημαινει 1 εκ. ανθρωποι! εισαι σιγουρος οτι δεν μπορεις να διαλεξεις απο 1 εκ ανθρωπους καποιους να κανεις παρεα?

αλλου ειναι οι δυσκολιες σου κ δε θελεις να τις δεις, νομιζω.

λες οτι η ασθενεια που εχεις κουβαλαει στιγμα, κ αυτο ειναι αληθεια, αλλα το ποσο εχεις χρησιμοποιησεις το στιγμα για να περιθωριοποιησεις μονος σου τον εαυτο σου ειναι κατι που στο εχουν πει κατα καιρους παρα πολλα παιδια εδω στο φορουμ, ε, να σου το πω κ εγω.
δεν ξερω αν το συνειδητοποιεις αυτο. αληθεια το συνειδητοποιεις?

οταν εισαι ετοιμος να αντιμετωπισεις τη δυσκολια σου με τις κοινωνικες επαφες, την οποια πολυ πιθανο να ειχες κ πριν παθεις την ασθενεια, ανοιξε ενα σοβαρο νημα κ νομιζω οτι με πολλη χαρα τα παιδια θα σε στηριξουν.

σορυ αν στα ειπα πολυ χυμα, αλλα επειδη πολλες φορες εχω διαβασει ποστ σου κ βλεπω να εγκλωβιζεσαι στα ιδια κ στα ιδια, κ να μιζεριαζεις, ειπα να σου τραβηξω λιγο το αυτακι, μηπως κ ταρακουνηθεις! παντως γραφω καλοπροαιρετα (το διευκρινιζω γιατι μπορει να σου φανουν καπως αυτα που εγραψα).

[carrot]

Lou!, δεν διαφωνώ, έχω συμβάλει και εγώ στην περιθωριοποίηση μου. Μικρός είχα μια τάση να κλείνομαι στον εαυτό μου, πολλές φορές απλά έκανα παρέα με όσους επέλεγαν να κάνουν παρέα μαζί μου, δεν το επιδίωκα εγώ να βρώ παρέες.
Δεν πιστεύω ότι όλοι νοιάζονται μόνο για το χρήμα, εννούσα περισσότερο ότι είμαστε σκλάβοι του χρήματος, και ότι όποιος βρίσκει μια καλή δουλειά ή καταφέρει να βγάλει αρκετά χρήματα γίνεται υποψήφιος γαμπρός (και αυτό δεν ισχυεί μόνο για τους άντρες). Δουλειά έχω, δυστυχώς δεν βγάζω αρκετά και όσο περνάει ο καιρός τόσο ακριβαίνει η ζωή και τόσο μακραίνει η ψαλίδα στα κοινωνικά στρώματα. Τουλάχιστον μπορώ και εργάζομαι.. τι να πω, στην αρχή ήταν πιο δύσκολα! Θέλει προσοχή κιόλας, με το άγχος, μην πάθει και η καρδιά μας καμιά συμφορά. Κάπου άκουσα ότι όσοι είναι πολύ ανταγωνιστικοί σαν άνθρωποι διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο να πάθουν έμφραγμα η εγκεφαλικό.
Όσον αφορά τις παρέες, σαφως και δεν κοιτάω τις γυναίκες μόνο για σεξ, σαφώς και πιστεύω ότι θα μπορούσα να κάνω και φιλική παρέα, αν φυσικά υπήρχε αμοιβαία συμπαθεια :)

[carrot]

Επίκαιρο

http://www.cartoonstock.com/newscart.../rman5247l.jpg

[carrot]

Ρε παιδιά, κόβω φλέβες από την μοναξιά, δεν ξέρω πως να φερθώ πλεόν.... ήμουν ανέκαθεν σκράπας με φίλους και παρέες ,ήμουν αρκετά μοναχικός δηλαδή και πλέον είμαι σχεδόν εντελώς. Άλλοι δεν είναι έτσι κι ας μην είναι τέρατα κοινωνικής εφυίας.... με μένα δεν ασχολείται κανένας και καμία. η συνηθής παρέα μου ως τώρα ήταν κάποια κοπέλα με την οποία είχα σχέση. Το ίδιο και παλαιότερα. Νιώθω σαν την ταινία Φρανκενστειν που το μόνο που κατάλαβε το τέρας ήταν πως ήθελε να έχει μια γυναικεία παρέα να μπορεί να αισθάνεται ολοκληρωμένος. Στην εποχή μας δεν είναι τόσο απλό...
Και να βγω δηλαδή μετά από αυτή τη συνήθεια της μοναξιάς δεν τρέχει και πολύ ο λόγος...δύσκολα τα πράγματα.
Μερικές φορές σκέφτομαι να κάνω κάτι άσχημο στον εαυτό μου η σε άλλους. Δεν ξέρω να με καταλαβαίνει κανένας. Έχω αρχίσει να νιώθω ένας ερημίτης πλέον χωρίς όμως να είμαι (δεν ζω σε κάποιο βουνό αλλά σε ολόκληρη πόλη με εκατομύρια κόσμο...) και νιώθω απόμακρος από όλους, μερικές φορές και αποτυχημένος στη ζωή αλλά βασικά δεν δικαιούμαι να νιώθω έτσι αφού έχω κάνει πράγματα στη ζωή μου. Απλά με έχει φάει η μοναξιά νιώθω φτυμένος ξεχασμένος από τον κόσμο και τους γνωστούς... δεν με θυμάται και δεν ασχολείται κανένας μαζί μου (μερικές φορές σκέφτομαι πως θέλω να έχουν όλοι τους κακό ψόφο). Τι να κάνω? και άλλοι είναι μοναχικοί αλλά δεν βλέπω να είναι και πολλοί. ίσως μερικούς να τους αρέσει αυτό.
Ακόμα και εσείς εδώ που το παίζεται υποστηρικτές δεν βλέπω να πιάνετε φιλίες μεταξύ σας. Μονίμως σε έναν ανταγωνισμό τους βλέπω όλους η αδιάφορους,
Μια παροιμία λέει καλύτερα να σε μισίσουν γι'αυτό που είσαι παρά να σε αγαπήσουν γι'αυτό που δεν είσαι. Τι να πω δεν ξέρω. Θα φανεί στο τέλος αυτό αφού θα εχουν απομείνει μόνο οι χαμαιλέοντες και οι υποκριτές.
Θυμάμαι παλιά είχα περισσότερες παρέες αλλά δεν ένιωθα και ποτε πολύ μέλος κάποιας παρέας. Όποιος άνθρωπος με προσέγγιζε πιο προσωπικά ανοιγόμουν και έδειχνα το κοινωνικό μου πρόσωπο. Αυτό που οφείλεται?
Και στα σεξουαλικά δεν μου βγαίνει. όλες όσες γνωρίζω τον τελευταίο καιρό μετά από δύο τρεις ερωτήσεις φεύγουν. Αυτό που καταλαβαίνω είναι οτι τις ενδιαφέρει όλες το πόσα λεφτά έχει ο άλλος εκτός αν έχουν λεφτά εκείνες οπότε διαλέγουν κάποιον που γουστάρουν (και για να νιώθει ένας άντρας ότι τον γουστάρουν οι γυναίκες θα πρέπει να έχει λεφτά η να το χει αυτό το κοινωνικό) Σκέφτομαι τουλάχιστον αν είχα εργασία με κόσμο τριγύρω μου ίσως να ήταν καλύτερα αλλά λόγω του χαρακτήρα μου δεν θα μπορούσα να βρώ φίλους από εκεί. Νιώθω δηλαδή κοινωνικά ανίκανος, παρόλο που έχω καταφέρει να σπουδάσω και να βγάλω λεφτά κατά καιρούς, το έκανα σχεδόν μόνος και αυτό. Ακόμα και τις κοπέλες που έβρισκα κατά καιρούς ήμουν μόνος συνήθως όταν τις γνώριζα. Τι μου συμβαίνει ρε παιδιά. Τόση μοναξία θα πάθω τίποτα..............(όχι πως δεν έπαθα παλιότερα....).......................να πω ότι δεν προσπάθησα κιόλας... εσείς τι λέτε? Τη παλεύετε ρε παιδιά εσείς?

(τα έγραψα λίγο ανακατωμένα:)

[νικος32]

Incect σκεφτηκες να γραφτεις σε κανενα συλλογο ή μη κυβερνητικη ομαδα ωστε να εχεις καποια κοινωνικη ζωη με αυτην?

[carrot]

Όχι αλλά έχω σκεφτεί να γραφτώ σε κάποιο ομαδικό άθλημα. Βέβαια το είχα κάνει πιο μικρός σε κάποια αθλήματα αλλά τα είχα παρατήσει... δεν ξέρω φίλε τι να πω.. θέλω να έχω κόσμο να μιλάω πλέον αυτό είναι το μόνο σίγουρο...

[dora-agxos]

Ρε παιδιά, κόβω φλέβες από την μοναξιά, δεν ξέρω πως να φερθώ πλεόν.... ήμουν ανέκαθεν σκράπας με φίλους και παρέες ,ήμουν αρκετά μοναχικός δηλαδή και πλέον είμαι σχεδόν εντελώς. Άλλοι δεν είναι έτσι κι ας μην είναι τέρατα κοινωνικής εφυίας.... με μένα δεν ασχολείται κανένας και καμία. η συνηθής παρέα μου ως τώρα ήταν κάποια κοπέλα με την οποία είχα σχέση. Το ίδιο και παλαιότερα. Νιώθω σαν την ταινία Φρανκενστειν που το μόνο που κατάλαβε το τέρας ήταν πως ήθελε να έχει μια γυναικεία παρέα να μπορεί να αισθάνεται ολοκληρωμένος. Στην εποχή μας δεν είναι τόσο απλό...
Και να βγω δηλαδή μετά από αυτή τη συνήθεια της μοναξιάς δεν τρέχει και πολύ ο λόγος...δύσκολα τα πράγματα.
Μερικές φορές σκέφτομαι να κάνω κάτι άσχημο στον εαυτό μου η σε άλλους. Δεν ξέρω να με καταλαβαίνει κανένας. Έχω αρχίσει να νιώθω ένας ερημίτης πλέον χωρίς όμως να είμαι (δεν ζω σε κάποιο βουνό αλλά σε ολόκληρη πόλη με εκατομύρια κόσμο...) και νιώθω απόμακρος από όλους, μερικές φορές και αποτυχημένος στη ζωή αλλά βασικά δεν δικαιούμαι να νιώθω έτσι αφού έχω κάνει πράγματα στη ζωή μου. Απλά με έχει φάει η μοναξιά νιώθω φτυμένος ξεχασμένος από τον κόσμο και τους γνωστούς... δεν με θυμάται και δεν ασχολείται κανένας μαζί μου (μερικές φορές σκέφτομαι πως θέλω να έχουν όλοι τους κακό ψόφο). Τι να κάνω? και άλλοι είναι μοναχικοί αλλά δεν βλέπω να είναι και πολλοί. ίσως μερικούς να τους αρέσει αυτό.
Ακόμα και εσείς εδώ που το παίζεται υποστηρικτές δεν βλέπω να πιάνετε φιλίες μεταξύ σας. Μονίμως σε έναν ανταγωνισμό τους βλέπω όλους η αδιάφορους,
Μια παροιμία λέει καλύτερα να σε μισίσουν γι'αυτό που είσαι παρά να σε αγαπήσουν γι'αυτό που δεν είσαι. Τι να πω δεν ξέρω. Θα φανεί στο τέλος αυτό αφού θα εχουν απομείνει μόνο οι χαμαιλέοντες και οι υποκριτές.
Θυμάμαι παλιά είχα περισσότερες παρέες αλλά δεν ένιωθα και ποτε πολύ μέλος κάποιας παρέας. Όποιος άνθρωπος με προσέγγιζε πιο προσωπικά ανοιγόμουν και έδειχνα το κοινωνικό μου πρόσωπο. Αυτό που οφείλεται?
Και στα σεξουαλικά δεν μου βγαίνει. όλες όσες γνωρίζω τον τελευταίο καιρό μετά από δύο τρεις ερωτήσεις φεύγουν. Αυτό που καταλαβαίνω είναι οτι τις ενδιαφέρει όλες το πόσα λεφτά έχει ο άλλος εκτός αν έχουν λεφτά εκείνες οπότε διαλέγουν κάποιον που γουστάρουν (και για να νιώθει ένας άντρας ότι τον γουστάρουν οι γυναίκες θα πρέπει να έχει λεφτά η να το χει αυτό το κοινωνικό) Σκέφτομαι τουλάχιστον αν είχα εργασία με κόσμο τριγύρω μου ίσως να ήταν καλύτερα αλλά λόγω του χαρακτήρα μου δεν θα μπορούσα να βρώ φίλους από εκεί. Νιώθω δηλαδή κοινωνικά ανίκανος, παρόλο που έχω καταφέρει να σπουδάσω και να βγάλω λεφτά κατά καιρούς, το έκανα σχεδόν μόνος και αυτό. Ακόμα και τις κοπέλες που έβρισκα κατά καιρούς ήμουν μόνος συνήθως όταν τις γνώριζα. Τι μου συμβαίνει ρε παιδιά. Τόση μοναξία θα πάθω τίποτα..............(όχι πως δεν έπαθα παλιότερα....).......................να πω ότι δεν προσπάθησα κιόλας... εσείς τι λέτε? Τη παλεύετε ρε παιδιά εσείς?

(τα έγραψα λίγο ανακατωμένα:)

γιατι?γιατι?γιατι?εισαι πολυ εξυπνο και ενδιαφερον ατομο!!μηπως μπλεκεις με λαθος ανθρωπους?αλλα να μου πεις που να ξεχωρισεις το σωστο οταν σε κατατρωει η μοναξια..

εισαι ωραιο ανθρωπακι ινσεκτ να το ξερεις.