Πρόβλημα με το Πανεπιστήμιο - Φοιτητής

[inikit]

Σκέφτηκα να γράψω σε ένα θέμα το οποίο είχε ανοίξει ήδη άλλος φοιτητής αλλά θέλησα να παραθέσω το πρόβλημα μου ξεχωριστά. Σίγουρα δεν είναι κάτι καινούργιο οπότε εαν χρειαστεί να μετακινηθεί το θέμα μου και να συγχωνευτεί με κάποιο άλλο μπορείτε να το κάνετε.

Ας ξεκινήσω και εγώ την ιστορία μου όσο πιο συντοπτικά μπορώ ώστε να καταλήξω στο πρόβλημα που με βασανίζει εδώ και περίπου έναν χρόνο. Είμαι στο 4ο έτος της σχολής μου (ΤΕΙ Αθήνας) δεν αναφέρω τη σχολή για ευνόητους λόγους αλλά αναφέρω το ΤΕΙ γιατί έχει μεγάλη σημασία, και χρωστάω αρκετά παραπάνω από τα μισά μαθήματα ενώ σε αυτά πρέπει να συνυπολογίσω και την πρακτική και πτυχιακή μου εργασία. Η πορεία μου έως τώρα ήταν γεμάτη εμπόδια, λάθη και παραλείψεις για τα οποία ευθύνομαι κυρίως εγώ, οι σχέσεις στις οποίες επέλεξα να βρίσκομαι και να δίνω τα πάντα, η δουλειά που είχα για κάποιο διάστημα, ή άσωτη ας το πω ζωή που έκανα με τα λίγα χρήματα που έβγαζα από την δουλειά αυτή.

Βλέπω τους συμφοιτές μου που μπήκαμε στο ίδιο έτος να παρατάνε τη σχολή ο ένας μετά τον άλλον, βλέπω όσους απέμειναν να κοντεύουν να τελειώσουν ενώ βλέπω τα νέα εξάμηνα να προσπαθούν με ζήλο και να βρίσκονται πολύ πιο πάνω από ότι βρίσκομαι εγώ. Από την άλλη έχω τους γονείς μου οι οποίοι νομίζουν ότι στη σχολή πηγαίνω μια χαρά και πιστεύουν ότι σύντομα θα τελειώσουν οι σπουδές μου και θα προχωρήσω σε κάποιο μεταπτυχιακό (το οποίο το θέλω αλλά δεν ξέρω αν είμαι σε θέση να ανταπεξέλθω). Μέσα σε όλα αυτά έχω ομάδες ατόμων να με κατακρίνουν λέγοντας ότι ΤΕΙ είναι κατώτερο από τα Πανεπιστήμια ότι το επίπεδο είναι μηδαμινό ενώ παράλληλα με το σημείο στο οποίο βρίσκομαι τώρα επηρρέαζομαι ψυχικά θεωρώντας ότι το πρόβλημα τελικά είναι το νοητικό μου επίπεδο και όχι το ΤΕΙ ή ο πόλεμος που δέχομαι κατα καιρούς από καθηγητές γιατί τα μαθήματα που παρακολουθώ είναι επίπεδα πάνω με βάση αυτά που χρωστάω.

Εδώ όμως έρχεται κάτι που διαψεύδει τις σκέψεις που κάνω, συχνά καταπιάνομαι με πράγματα εκτός σχολής ακόμη και εκτός του αντικειμένου μου και πραγματικά τα καταφέρνω πολύ καλά, ενδεικτικά χωρίς γνώσεις μηχανικού κατάφερα έναν σωρό βίδες να τον μετατρέψω σε μοτοσυκλέτα ανεκτίμητης ιστορικής άλλά και συναισθηματικής αξίας, τη βλέπω και λέω ότι επιτέλους κατάφερα κάτι. Γενικότερα ειμαι άτομο που δεν μου αρέσει να παρατώ στη μέση πράγματα τα οποία έχω ξεκινήσει.

Το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι δεν έχω κάπου να μιλήσω γιατί πάντα φροντίζω να μην δείχνω στους γύρω μου ότι υπάρχει πρόβλημα θέλοντας να το αντιμετωπίσω μόνος μου όπως κάνω πάντα, μόνο που αυτή τη φορά νιώθω να πνίγομαι από αυτό. Πραγματικά έχω φτάσει σε σημείο που δεν ξέρω τι να κάνω, έχω όνειρα και φιλοδοξίες και θέλω να γίνω κάτι παραπάνω στη ζωή μου. Υπάρχουν φορές που λέω θα τα καταφέρω και άλλες που δεν ξερω αν θα μπορέσω ενώ τον περισσότερο καιρό ακροβατώ ανάμεσα σε αυτά τα δύο.

Στην παρούσα φάση νιώθω απογοητευμένος από όσα έχω κάνει και από όσα βλέπω ότι έχω να κάνω, και μοιάζω αδύναμος να προχωρήσω στο οτιδήποτε. Οι μέρες περναν και εγώ απαθής μένω σπίτι, ή απλά βγαίνω βόλτα να ξεχαστώ από ότι με βασανίζει γιατί δεν έχω κάπου να στραφώ, αφού όλοι νομίζουν ότι όλα είναι μια χαρά...

Τι μπορώ να κάνω για να μπορέσω να βάλω τη σχολή μου σε μια σειρά

[Lef]

τα ΤΕΙ και τα πανεπιστημια ειναι συμπληρωματικα νομιζω. Σε αλλες θεσεις εργασιας απευθυνονται χοντρικα τα μεν και σε αλλα τα δε . εγω ειμαι σε μια σχολη του πολυτεχνειου και εχω ενα φιλο απο ΤΕΙ που τον συμβουλευομαι πολυ σε θεματα σχεδιου γιατι πολυ απλα τα εχει πιασει στα χερια του και ξερει καλυτερα καποια πραγματα. Λες οτι εχεις μια ικανοτητα στη συναρμολογηση, πιανουν τα χερια σου. Θα σου προτεινα πολυ απλα να το κυνηγησεις να κανεις κατι σχετικο αφου εχεις μια ενδειξη του τι σου αρεσει. εγω εχω ενα καθηγητη που ελεγε οτι μικρος η μητερα του φωναζε γιατι το πλυντηριο ηταν μονιμως αποσυναρμολογημενο γιατι του αρεσε να παιζει.. ακολουθησε αυτο που του αρεσε και εγινε καθηγητης σαυτο. Δε θα νοιαστει κανεις για σενα. εσυ πρεπει να το κυνηγησεις.Εσυ θα βρεις τις αναλογιες που θα δινεσαι σε σχεσεις ή στο μελλοντικο επαγγελμα σου. δε καταλαβαινω τι ρωτας στο τελος. αν σε ενδιαφερει η σχολη εσυ ξερεις μονο πως θα την βαλεις σε μια σειρα.. αν δε σε ενδιαφερει ποτε δεν ειναι αργα να αλλαξεις σχολη . Για μενα το πιο καλο κριτηριο ειναι να οτι κανεις να το κανεις για σενα γιατι σε γεμιζει. δε θα σου φτιαξει καποιος αλλος το προγραμμα σου

[inikit]

Τυπογραφικό λάθος, ήθελα να πω πως μπορώ να βάλω τη ζωή μου σε μια σειρά και να μπορέσω να ξαναγυρίσω στη σχολή και να συνεχίσω για να τελειώσω. Η γνώμη των άλλω με επηρρέασε πολύ και έφτασα εδώ που είμαι τώρα, πάντα όταν βάζω ένα πρόγραμμα κάτι βρίσκεται και μου το χαλάει. Μα πάνω απ όλα έχω χάσει τόσα πολλά στα ενδιάμεσα που αμφιβάλλω ορισμένες φορές πως ακόμη και αν τηρήσω το πρόγραμμα θα καταφέρω να γεμίσω όλα μου τα κενά... Καθε φορά που σκέφτομαι τις λάθος επιλογές μου και το που θα μπορούσα να είμαι τώρα αντί να κάνω ένα βήμα μπρος τελικά καταλήγω να κάνω μερικά ακόμα πίσω...

[Fearg]

Σκέφτηκα να γράψω σε ένα θέμα το οποίο είχε ανοίξει ήδη άλλος φοιτητής αλλά θέλησα να παραθέσω το πρόβλημα μου ξεχωριστά. Σίγουρα δεν είναι κάτι καινούργιο οπότε εαν χρειαστεί να μετακινηθεί το θέμα μου και να συγχωνευτεί με κάποιο άλλο μπορείτε να το κάνετε.

Ας ξεκινήσω και εγώ την ιστορία μου όσο πιο συντοπτικά μπορώ ώστε να καταλήξω στο πρόβλημα που με βασανίζει εδώ και περίπου έναν χρόνο. Είμαι στο 4ο έτος της σχολής μου (ΤΕΙ Αθήνας) δεν αναφέρω τη σχολή για ευνόητους λόγους αλλά αναφέρω το ΤΕΙ γιατί έχει μεγάλη σημασία, και χρωστάω αρκετά παραπάνω από τα μισά μαθήματα ενώ σε αυτά πρέπει να συνυπολογίσω και την πρακτική και πτυχιακή μου εργασία. Η πορεία μου έως τώρα ήταν γεμάτη εμπόδια, λάθη και παραλείψεις για τα οποία ευθύνομαι κυρίως εγώ, οι σχέσεις στις οποίες επέλεξα να βρίσκομαι και να δίνω τα πάντα, η δουλειά που είχα για κάποιο διάστημα, ή άσωτη ας το πω ζωή που έκανα με τα λίγα χρήματα που έβγαζα από την δουλειά αυτή.

Βλέπω τους συμφοιτές μου που μπήκαμε στο ίδιο έτος να παρατάνε τη σχολή ο ένας μετά τον άλλον, βλέπω όσους απέμειναν να κοντεύουν να τελειώσουν ενώ βλέπω τα νέα εξάμηνα να προσπαθούν με ζήλο και να βρίσκονται πολύ πιο πάνω από ότι βρίσκομαι εγώ. Από την άλλη έχω τους γονείς μου οι οποίοι νομίζουν ότι στη σχολή πηγαίνω μια χαρά και πιστεύουν ότι σύντομα θα τελειώσουν οι σπουδές μου και θα προχωρήσω σε κάποιο μεταπτυχιακό (το οποίο το θέλω αλλά δεν ξέρω αν είμαι σε θέση να ανταπεξέλθω). Μέσα σε όλα αυτά έχω ομάδες ατόμων να με κατακρίνουν λέγοντας ότι ΤΕΙ είναι κατώτερο από τα Πανεπιστήμια ότι το επίπεδο είναι μηδαμινό ενώ παράλληλα με το σημείο στο οποίο βρίσκομαι τώρα επηρρέαζομαι ψυχικά θεωρώντας ότι το πρόβλημα τελικά είναι το νοητικό μου επίπεδο και όχι το ΤΕΙ ή ο πόλεμος που δέχομαι κατα καιρούς από καθηγητές γιατί τα μαθήματα που παρακολουθώ είναι επίπεδα πάνω με βάση αυτά που χρωστάω.

Εδώ όμως έρχεται κάτι που διαψεύδει τις σκέψεις που κάνω, συχνά καταπιάνομαι με πράγματα εκτός σχολής ακόμη και εκτός του αντικειμένου μου και πραγματικά τα καταφέρνω πολύ καλά, ενδεικτικά χωρίς γνώσεις μηχανικού κατάφερα έναν σωρό βίδες να τον μετατρέψω σε μοτοσυκλέτα ανεκτίμητης ιστορικής άλλά και συναισθηματικής αξίας, τη βλέπω και λέω ότι επιτέλους κατάφερα κάτι. Γενικότερα ειμαι άτομο που δεν μου αρέσει να παρατώ στη μέση πράγματα τα οποία έχω ξεκινήσει.

Το κυριότερο πρόβλημα είναι ότι δεν έχω κάπου να μιλήσω γιατί πάντα φροντίζω να μην δείχνω στους γύρω μου ότι υπάρχει πρόβλημα θέλοντας να το αντιμετωπίσω μόνος μου όπως κάνω πάντα, μόνο που αυτή τη φορά νιώθω να πνίγομαι από αυτό. Πραγματικά έχω φτάσει σε σημείο που δεν ξέρω τι να κάνω, έχω όνειρα και φιλοδοξίες και θέλω να γίνω κάτι παραπάνω στη ζωή μου. Υπάρχουν φορές που λέω θα τα καταφέρω και άλλες που δεν ξερω αν θα μπορέσω ενώ τον περισσότερο καιρό ακροβατώ ανάμεσα σε αυτά τα δύο.

Στην παρούσα φάση νιώθω απογοητευμένος από όσα έχω κάνει και από όσα βλέπω ότι έχω να κάνω, και μοιάζω αδύναμος να προχωρήσω στο οτιδήποτε. Οι μέρες περναν και εγώ απαθής μένω σπίτι, ή απλά βγαίνω βόλτα να ξεχαστώ από ότι με βασανίζει γιατί δεν έχω κάπου να στραφώ, αφού όλοι νομίζουν ότι όλα είναι μια χαρά...

Τι μπορώ να κάνω για να μπορέσω να βάλω τη σχολή μου σε μια σειρά

Γεια σου φιλε. Ειχα περασει κι εγω παρομοια κατασταση με τη σχολη, ισως ακομα χειροτερη, ομως με ενα καλο προγραμματισμο καταφερα και προχωρησα και τωρα ειμαι στα τελειωματα.
Το κυριοτερο ειναι να σε ενδιαφερει το αντικειμενο της σχολης σου, δηλαδη αυτο που θα κανεις οταν τελειωσεις τη σχολη. Αν αποφασισεις οτι σε ενδιαφερει, τοτε σου προτεινω να μιλησεις στους γονεις σου. Πες τους την αληθεια. Ξερω οτι ειναι λιγο δυσκολο αλλα θα σου φυγει ενα βαρος.
Μη συγκρινεις τον εαυτο σου με αλλους φοιτητες. Ναι, υπαρχουν καποιοι που μπαινουν με τα μπουνια και τελειωνουν σε 4 χρονια τη σχολη και υπαρχουν και ατομα που ειναι 15ο και 20ο εξαμηνο. Με λιγα λογια υπαρχουν απ' ολα, οποτε δεν εχει νοημα να συγκρινεις. Επισης μην σκεφτεσαι οτι εισαι απο ΤΕΙ και ο αλλος απο ΑΕΙ, το θεμα ειναι να κυνηγας αυτο που κανεις και να ξερεις βεβαια τα ορια σου (ετσι κι αλλιως, ολοι ανεργοι θα ειμαστε σε λιγο καιρο ).
Τωρα στα πιο πρακτικα θεματα. Μην κοιτας ολα τα μαθηματα που χρωστας, γιατι θα σου φαινονται βουνο και θα κανεις πισω. Τωρα που αρχιζει το νεο εξαμηνο, δηλωσε 10 - 12 μαθηματα και επικεντρωσου σε αυτα. Απο την εμπειρια μου στο δικο μου ΤΕΙ, καταλαβα οτι ισχυει αυτο που ελεγαν σε μια διαφημιση, "δεν θελει κοπο, θελει τροπο". Εισαι ηδη 4 χρονια στη σχολη, οποτε λογικα θα εχεις καποιες γνωριμιες. Κανονιστε το και μοιραστε τα μαθηματα ωστε να παρακολουθειτε παρεα η να τα μοιρασετε και να ανταλλαζετε σημειωσεις, οπως σας βολευει. Βαλε και τα εργαστηρια (αν εχεις) σε τετοιες ωρες, ωστε να μη χρειαζεται να κατεβαινεις καθε μερα στη σχολη.
Αυτα ειχα να σου πω σε γενικες γραμμες. Σου ευχομαι καλη επιτυχια σε οτι αποφασισεις να κανεις.

[lia_1986]

αγαπητε ινικιτ βρίσκομαι σε αναλογη κατασταση και ισως σε χειρότερη! και πραγματικα θα σε συμβουλευα να μιλησεις στους γονεις σου..θα νιωσεις πολυ καλυτερα και πιο δυνατος..εγω τους μιλησα και παρα τα προβληματα που εχουμε δειχνουν να με στηριζουν. Επισης μεγαλη σημασια εχει αν σπουδαζεις στην πολη σου η σε καποια αλλη πολη.. μολις αρχισεις να αντιμετωπιζεις μια κατασταση με στεγνα ματια σταματαει να σε τρομαζει τοσο.. κανε ενα προγραμμα μελετης και ακολουθησε το.. και μην διστασεις να μιλησεις για οσα σε απασχολουν σε φιλους και δικα σου ατομα..8α ανακουφιστεις αφανταστα..

[carrie]

Αυτα με τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ και τη διαφορα επιπεδου ειναι πολυ αληθινα. Τα ΤΕΙ ειναι δεκαδες φορες πιο δυσκολα απο τα περισσοτερα τμηματα των ΑΕΙ, αμα αφαιρεσεις νομικη, ιατρικη και τιποτα εφαρμοσμενα μαθηματικα. Εχετε πολυ περισσοτερα μαθηματα, εχετε υποχρεωτικα εργαστηρια, εχετε επιστημονικα μαθηματα βαρβατα. Ειδα μια φορα τον οδηγο σπουδων και την υλη και τα εργαστηρια του ΤΕΙ Ιχθυοκαλλιεργειας (που καποιοι εδω μεσα κοροιδευουν και ονομαζουν βοιδοσχολες, αλλα το θεμα ειναι να σαρεσει αυτο που κανεις, αμα δε σαρεσει το βαφτιζεις οπως θες) και επαθα την πλακα μου. Ο φιλος μου που τελειωσε αυτο το ΤΕΙ εκανε τωρα μεταπτυχιακο Ωκεαονγραφιας σε βαρβατο πανεπιστημιο του Εξωτερικου!! Δεν ειναι τυχαιο που ειναι πολυ μεγαλυτερος ο Μ.Ο. αποφοιτησης και ο αριθμος των ατομων που τα εγκαταλειπουν. Και στο λεω εγω που περασα σε υψηλο βαθμο ΑΕΙ που πιστευω οτι ανετα το εβγαζε μαθητης της Α Λυκειου, και εχω συναναστραφει με κοσμο και κοσμακη απο ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Γιαυτο φτιαξε προγραμμα και τελειωνε και ασε τα επιπεδα και τα πολυεπιπεδα και τους κομπλεξαρισμους των αλλων.