Η ιστορία της ζωής μου...και το μπέρδεμά μου...

[lazy]

Καλησπέρα σε όλους... Αποφάσισα να γράψω εδώ γιατί πραγματικά νιώθω να πνίγομαι.. Και δυστυχώς δεν μπορώ να τα πω σε δικούς μου ανθρώπους.. Γενικά πέρα από την οικογένεια μου δεν έχω άλλους ανθρώπους που να μπορώ να ανοιχτώ και να πω τα προβληματά μου.. Ζητώ προκαταβολικά συγνώμη αν σας ζαλίσω αλλά πρέπει να τα πω κάπου.. Και ειλικρινά χρειάζομαι τις όποιες απαντήσεις μπορείτε να μου δώσετε...

Τα προβλήματά μου ξεκίνησαν όταν ήμουν στο τρίτο έτος των σπουδών μου.. Τότε είχα μία υπέροχη σχέση 2 χρόνων η οποία όμως βρισκόταν στα τελευταία της.. Τότε μπορώ να πω δεν είχα κ την τόση ωριμότητα να σκεφτώ τις συνέπειες κ αποφάσισα να την λήξω.. Ήταν βέβαια κοινή απόφαση και από τους δυο μας κ ήμασταν καλά με αυτήν.. Μετά από αρκετό καιρό γνώρισα κάποιον με τον οποίο αρχικά δεν ήθελα να κάνω σχέση ή οτιδήποτε λόγω της κατάστασής του. (Χωρισμένος με 2 παιδιά κ κατά 10 χρόνια μεγαλύτερος) Αρχίσαμε να βγαίνουμε σε φιλικό επίπεδο.. Με τον καιρό δεθήκαμε κ πιο πολύ από τα προβλήματα που αντιμετώπιζε (οικονομικά, από την πρώην γυναίκα του, από την δουλειά κ.α.) Και τελικά μέχρι να το καταλάβω βρέθηκα μπλεγμένη σε μία κατάσταση η οποία κράτησε 3 ολόκληρα χρόνια!! Στην αρχή με γέμιζε.. Είμαι άνθρωπος που συγκινείται εύκολα κ που του αρέσει να βοηθάει τους άλλους.. Και όπως καταλαβαίνετε μου άρεσε να είμαι αυτή που θα του βρίσκει λύσεις στα προβλήματά του κ που πολλές φορές τον βοηθούσε ακόμα κ οικονομικά.. Ήμουν κ μικρή σχετικά κ μπήκα σε μια διαδικασία ''νοικοκυράς'' κ ο ρόλος αυτός μπορώ να πω μου άρεσε.. Με τον καιρό άρχισε να με παραμελεί κ άρχισα να νιώθω ότι με εκμεταλλεύεται.. Ένιωθα ότι δεν εκτιμούσε τίποτα από όλα όσα έκανα κ απλά είχε βολευτεί... Όσα κ αν ένιωθα για αυτόν η ιδέα κ μόνο ότι δεν με εκτιμούσε ήταν αρκετή για να με διώξει μακρυά του.. Από τον πρώτο χρόνο γνώρισα κάποιον.. Ήταν για μενα σαν φύλακας άγγελος!! Σαν να ήρθε από το πουθενά για να με σώσει.. Ήταν ένα παλικάρι σαν τα κρύα τα νερά που λένε κ είχε όλα τα χαρακτηριστικά του ιδανικού άντρα... Χώρισα κ αποφάσισα να είμαι μαζί του.. Ήμουν ειλικρινείς κ με τους 2.. Ήξεραν κ οι 2 την όλη κατάσταση..

Η σχέση μου όμως με τον δεύτερο δεν κράτησε πάνω από μήνα.. Ένιωθα ότι ήταν πολύ καλός για να είναι αληθινός.. Ένιωθα ότι ήταν πολύ κανονικός για μένα.. Μου φαινόταν άδεια η σχέση μου χωρίς προβλήματα κ χωρίς υποχρεώσεις.. κ ξαναγύρισα σε αυτόν.. Αλλά συνέχισα την επικοινωνία με τον δεύτερο γιατί ένιωθα ότι κάτι με γέμιζε κ κάτι με κρατούσε σε αυτόν... Κάτι μέσα μου μου έλεγε ότι αυτός είναι ο άνθρωπός μου.. Δεν είχα όμως την δύναμη να δοκιμάσω πάλι μαζί του.. Και πιο πολύ για αυτόν.. Στον ένα μήνα δέχτηκε κ ανέχτηκε πολλά κατάλοιπα της προηγούμενης σχέσης μου.. Και όταν του είπα ότι ξαναγύρισα σε αυτόν στενοχωρήθηκε αλλά για άλλη μια φορά το δέχτηκε χωρίς να πει τίποτα.. Συνέχισα να είμαι με τον άλλον για 2 ακόμα χρόνια με πολλά σκαμπανευάσματα.. Μια καλά, μία μέτρια κ μια χάλια.. Αλλά δεν είχα δύναμη να το τελειώσω... Και ήξερα βαθειά μέσα μου ότι θα τελείωνε όταν θα έπαιρνα πτυχίο.. Είχα κάτι σαν ελπίδα κ κάτι σαν πλάκωμα ταυτόχρονα... Δεν μπορώ να το εξηγήσω με λόγια... Ήταν αρκετά περίεργη περίοδος για μένα... Ήμουν συνηθισμένη με πιο μόνιμες σχέσεις κ η όλη κατάσταση με αποδιοργάνωσε κ με κουρέλιασε..

Έφτασε η στιγμή που πήρα πτυχίο κ έφυγα... Τον πρώτο καιρό κρατούσαμε επικοινωνία... Αλλά με τον καιρό με έπνιγε κ καταλάβαινα ότι δεν μπορούσε να συνεχίσει.. Του μίλησα κ αρχίσαμε να αραιώνουμε.. Και από τότε ξεκίνησαν όλα μου τα προβλήματα.. Ήμουν κάθε μέρα χάλια, δεν είχα όρεξη να κάνω τίποτα, δεν μπορούσα να φάω.. Με το παιδί (τον δεύτερο της υπόθεσης) συνεχίζαμε να μιλάμε αλλά απεύφευγα να τον δω γιατί δεν είχα καμία όρεξη να συναναστραφώ με κανέναν.. Όλη την ιστορία την ήξερε καλά μόνο η αδερφή μου.. Η οποία προσπαθούσε να με κάνει να νιώσω καλύτερα.. Χωρίς αποτέλεσμα.. Τελικά πήγαμε για καφέ.. Είχε στήσει ολόκληρο σκηνικό για να μου γνωρίσουν έναν φίλο τους ο οποίος όπως λένε έκανε για μενα κ θα έβγαινα από όλη αυτή την ιστορία. Εμένα δεν μου έκανε τίποτα το ιδιαίτερο.. Με τον καιρό αρχίσαμε να βγαίνουμε πιο συχνά.. Άρχισα να ανεβαίνω..
Δημιούργησα σχέση μαζί του η οποία είναι μέχρι κ σήμερα... (είμαστε μαζί 6 μήνες) Μέσα σε αυτούς όμως τους μήνες υπήρχαν κ κενά σημεία στα οποία ήθελα να μένω μόνη μου.. Και εκεί που άρχισα να νιώθω καλά κ να μπαίνουν τα πράγματα σε μια φυσιολογική σειρά άρχισε να με πιέζει το παιδί που όλα αυτά τα χρόνια ήταν δίπλα μου.. Μου είπε ότι έκανε υπομονή όλα αυτά τα χρόνια για να είμαι εγώ καλά κ ότι πλέον πρέπει να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα...
Και από εδώ κ πέρα για άλλη μια φορά νιώθω ότι πιέζομαι... Ότι πνίγομαι... Εύχομαι να μην είχα λήξει ποτέ την πρώτη πρώτη σχέση μου.. Τα είχα όλα κ όσα προβλήματα κ αν είχαμε τώρα μου φαίνονται μικρά κ ασήμαντα.. Να μην είχα μπλέξει με τον μεγαλύτερο κ να ήμουν μια νορμαλ κοπελίτσα.. Όλο αυτό με στιγμάτισε κ με κάνει να μπερδεύω τις καταστάσεις.. Δεν ξέρω τι να υποθέσω πλέον για μένα.. Τα έχω κάνει μαντάρα.. Τα έχω μπερδέψει κ το ίδιο έχει γίνει κ η ζωή μου.. Και βρίσκομαι για άλλη μια φορά σε δίλλημα... Με το παιδι που είμαι τώρα είμαστε καλά, όλα φυσιολογικά αλλά ταυτόχρονα κάπως επιφανειακά.. Δεν ξέρω αν νιώθω κάτι για αυτόν αλλά περνάμε καλά.. Με τον άλλον νιώθω ότι μας δένουν περισσότερα.. Νιώθω ότι νιώθει περισσότερα για μένα.. Νιώθω για αυτόν μεγάλη εκτίμηση κ σεβασμό για όλα όσα έχει κάνει για μένα... Από την πρώτη στιγμή που τον γνώρισα ήξερα ότι θα με έκανε ευτυχισμένη αλλά ποτέ δεν του έδωσα την ευκαιρία.. Οι κόσμοι μας κ οι εμπηρίες μας είναι διαφορετικές.. Θα το πω απλά για να μην σας ζαλίσω άλλο.. Για παράδειγμα είναι του πολύ κυριλέ ενώ εγώ από την άλλη του πολύ απλού κ φτηνού.. Και ξέρω μέσα μου ότι μία σχέση με αυτόν δεν θα μπορούσε να κρατήσει λόγω των διαφορετικών μας συνηθειών κ τρόπο ζωής.. Αλλά μέσα μου το θέλω πολύ.. Ταυτόχρονα δεν ξέρω αν τον βλέπω ερωτικά ή απλά τον εκτιμώ.. Ούτε αυτό δεν μπορώ να ξεχωρίσω πλέον..

Ξέρω ότι σας έχω κουράσει αρκετά κ μακάρι να έχετε την υπομονή να διαβάσετε όλα όσα γράφω.. Νιώθω ότι πνίγομαι.. Θέλω να ξημερώσει κ να ξεδιαλύνουν όλα.. Να νιώσω ότι έχω μία σχέση με προοπτικές.. Να ξέρω ότι κάτι κάνω.. Τώρα όλα είναι κουβάρι στο κεφάλι μου.. Μπήκα σε μια διαδικασία να επιλέγω άτομα με το πως μου φέρονται.. Κ δεν ήμουν έτσι εγώ.. Αλλά δεν ξέρω τι να κάνω.. Πως να το χειριστώ....

Ευχαριστώ πολύ για την υπομονή σας κ όποια συμβουλή ότι κ αν είναι πείτε μου... Χρειάζομαι κάποια γνώμη να ταρακουνηθώ λίγο.. Νιώθω ένα πλάκωμα κ δεν ξέρω τι να κάνω..

[Θεοφανία]

Εγώ νομίζω πως πάσχεις απ την αρρώστια που πάσχουμε το 90% των γυναικών: λέγεται μαζοχισμος. Μας τραβάει το δύσκολο και το ανεκπλήρωτο και χάνουμε ανθρωπους που πραγματικά αξίζουν....:)

[lazy]

κ τι κάνουμε τελικά με αυτό???? Απλά ζούμε με αυτό??? Δεν το μπορώ άλλο....

[PENAKI1986]

το προβλημα σου ειναι οτι φοβασαι να ζησεις...ηρεμησε λιγο εδω εγω που τα διαβασα και επαθα πανικο σε εισαγωγικα παντα...μην τα σκαλιζεις πολυ τα πραγματα κανεις και καμια σχεση δεν ειναι τελεια ζησε την καθε μερα σου με χαρα και γαληνη...

[lazy]

Η αλήθεια είναι ότι αυτό μου το έχουν πει πάλι.... Το ξέρω κ συμφωνώ.. Αλλά πραγματικά ξέρω ότι η όποια επιλογή μου θα είναι λάθος.. και απλά θα φάω τα μούτρα μου...

[Θεοφανία]

κ τι κάνουμε τελικά με αυτό???? Απλά ζούμε με αυτό??? Δεν το μπορώ άλλο....

πρέπει να βρεις τι είναι αυτό που σε κάνει να είσαι αυτοκαταστροφική με τις σχέσεις σου. Λες πως ο τύπος δεν σου ταιριάζει, δεν σε θέλει και νιωθεις πως σε εκμεταλεύεται. τι περιμένεις? Πως θα του ξαναγυρίσει ο έρωτας?

[PENAKI1986]

αυτο παλι που περιγραφεις διχνει ελλειψη αυτοεκτιμησης...πρεπει να μαθεις να σε εμπιστευεσαι ειτε κανεις λαθος ειτε σωστες επιλογες...και οταν τρως την σφαλιαρα να μαθεις να σηκωνεσαι..το οτι κατα την κριση σου εκανες ενα λαθος μια φορα δεν σημαινει πως παντα θα κανεις λαθη...

[lazy]

Φοβάμαι να κάνω οποιαδήποτε σχέση... Και μετά από όσα έχω περάσει μπερδεύομαι κ ίσως γιαυτό ψάχνω περισσότερο τα πράγματα.. Βαρέθηκα τις λάθος επιλογές... Θέλω να νιώσω ευτυχισμένη!!!!

[lazy]

Θέλω να ζήσω... Να σταματήσω να φοβάμαι κ να νιώσω ότι μπορώ να εμπιστευτώ κ μενα κ τις επιλογές μου... Θέλω να δώσω ευκαιρία στους γύρω μου αλλά πάντα είμαι αυτή που φεύγει, που δεν είναι καλά, που δεν ξέρει τι θέλει... Κ δυστυχώς όλα αυτά ισχύουν....

[Blue1]

αυτο παλι που περιγραφεις διχνει ελλειψη αυτοεκτιμησης...πρεπει να μαθεις να σε εμπιστευεσαι ειτε κανεις λαθος ειτε σωστες επιλογες...και οταν τρως την σφαλιαρα να μαθεις να σηκωνεσαι..το οτι κατα την κριση σου εκανες ενα λαθος μια φορα δεν σημαινει πως παντα θα κανεις λαθη...

Συμφωνώ απόλυτα!

[γιώτα2]

καλα αφησες τον δευτερο επειδη ηταν πολυ καλος για σενα;αυτο δειχνει χαμηλη αυτοεκτιμηση και μαζοχισμο οπως λεει και η Θεοφανια.

[PENAKI1986]

εχεις σκεφτει να κανεις ψυχοθεραπεια γιατι πιστευω οτι υπαρχει κατι αλλο το οποιο σου δημιουργει αυτην την ανασφαλεια κατι αλυτο που αν το εντοπισεις θα καταφερεις να συνελθεις...εγω με την ψυχοθεραπεια μαθαινω απιστευτα πραγκματα για εμενα

[lazy]

έχω σκεφτεί πάρα πολλές φορές να κάνω ψυχοθεραπεία... Αλλά δεν έχω καμία οικονομική δυνατότητα να το κάνω αυτό.. Κάνω μεταπτυχιακό κ τα έσοδα είναι στην κυριολεξία μείον.... Μακάρι να μπορούσα να το κάνω κ νιώθω ότι θα με βοηθούσε... Έχω πάρει μέχρι στιγμής αρκετά βιβλία σχετικά αλλά δεν ξέρω κατά πόσο με βοήθησαν...

[PENAKI1986]

λοιπον κοιταξε απο αυριο που ξεκιναει μια νεα βδομαδα να κανεις και μια νεα αρχη,κοιταξε αν υπρχει στο δημο σου δωρεαν ψυχολογικη υποστηριξη η καποιο κοντινο κεντρο ψυχικης υγειας οκ καλη μου;;κοιταξε να ηρεμησεις και να κοιμηθεις αυριο θα ξαναμπω περιμενω νεα σου ολα θα πανε καλα...

[lazy]

Ευχαριστώ πάρα πολύ για την καθοδήγησή σου... ίσως χρειάζονται πιο δραστικά μέτρα.... μακάρι να βρω το θάρρος να κάνω τα σωστά βήματα επιτέλους... Δεν ξέρω αν είμαι έτοιμη ακόμα... Φοβάμαι λίγο κ μόνο στην ιδέα... Θα κάνω την αρχή να δω αν υπάρχει... Ευχαριστώ πάρα πολύ κ πάλι...