Πού πάω;

[Betty-]

Μέχρι πριν μερικά χρόνια ήξερα που πήγαινα. Ενα ενα οργανωνοταν.

'Μπετυ', έλεγα, σήμερα θα κάνεις αυτο. Αύριο αυτό.''

Κι έτσι όλα γίνονταν.

Πάντα νόμιζα πως ήξερα τι ήθελα.

Σήμερα δεν ξέρω τι μου γίνεται.

Γενικά!

Μόλις που τελειώνω τις σπουδές μου.

Μία νέα μερα ξεκινά.

Υποτίθεται.

Δεν ξέρω τι θα κάνω απο δω και πέρα.

Πολλές σκέψεις. Πολλές επιλογές.

Δεν ξέρω τι απ όλα.

Δεν μπορώ αυτά τα διλήμματα.

Τι απόφαση θα πάρω για τη ζωή μου;

Πρέπει να την πάρω άμεσα.

Ο εγκέφαλος μου έχει πιεστεί.

Ε έχει κι αντίκτυπο παντού.

Πνίγομαι καμμιά φορά.

Τι θα κάνω στη ζωή μου;

Κι αν έιναι λάθος η απόφαση που θα πάρω σήμερα;

Κι αν αποδειχτεί πως δεν το ήθελα;

Και μετά το πτυχίο, τι; Καθυστερούσα να το πάρω.

Και ξέρω γιατί.

Για να μην έρθει αυτή η μέρα.

Ευθυνόφοβη, δεν ντρέπομαι καθόλου;;

Σίγουρα θέλω άλλες προοπτικές. Να πετάξω! Προς τα που όμως;

Είμαι και φιλόδοξη τρομάρα μου. Αλλά δε νομίζω να ζητάω πολλά.

Να ξέρω τι θέλω κάθε φορά, θέλω.

Σήμερα δεν ξέρω.

Τα έχω παίξει που δεν ξέρω.

Πού πάω;;;

[path]

ΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙς ΠΟΥ ΠΑς,,,,,ΞΑΝΑΓΥΡΝΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ .

[Betty-]

Στο σχολείο;
Μακαρι να μπορούσα. Το λησμονώ.
Oso gia τη σχολή μου δεν τρελάθηκα ακόμα. Σιγα μην ξαναγυρνούσα σε αυτό το μουρλοκομείο:D

[path]

Μέχρι πριν μερικά χρόνια ήξερα που πήγαινα<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<μεχρι εκει λες οκ. απο κει και μετα κατι στραβωσε . αυτο εννοω αρχη. Για καποιους μπορει να ειναι καποιος ανθρωπος , για αλλους ενα σταυροδρομι, ενας χωρος ,ενα κοινωνικο περιβαλλον,μια πολη , ενα χωριο, μια δραστηριοτητα,, κ ο κ

[researcher]

παμε μια βολυα Θεσσαλονικη!!!!


καταπληκτικο Πανοραμιο!!!!


με το συμπαθιο Betty ε????

http://www.littleplanet.gr/360/eptapyrgio.html

[Arsi]

παμε μια βολυα Θεσσαλονικη!!!!


καταπληκτικο Πανοραμιο!!!!


με το συμπαθιο Betty ε????

http://www.littleplanet.gr/360/eptapyrgio.html

Είσαι φοβερή !!!!!!!!!

Πωωω για μένα που είμαι και ταξιδιάρα ψυχή, θα έλεγε ένα θρεντ με διάφορες πόλεις του κόσμου ! (θα ψάξω το πρόγραμμα ! ευχαριστώ για το ερέθισμα ! )
Έτυχε ρε γμτ να ποστάρεις την πόλη μου αλλά κ πάλι έχει άλλη θέα από ψηλά !!!!

*Betty sorry για το οφ τοπικ.

[crazy_diamond]

Μέχρι πριν μερικά χρόνια ήξερα που πήγαινα. Ενα ενα οργανωνοταν.

'Μπετυ', έλεγα, σήμερα θα κάνεις αυτο. Αύριο αυτό.''

Κι έτσι όλα γίνονταν.

Πάντα νόμιζα πως ήξερα τι ήθελα.

Σήμερα δεν ξέρω τι μου γίνεται.

Γενικά!

Μόλις που τελειώνω τις σπουδές μου.

Μία νέα μερα ξεκινά.

Υποτίθεται.
...
Τι θα κάνω στη ζωή μου;
...
Τα έχω παίξει που δεν ξέρω.

Πού πάω;;;

Όχι, δεν υποτίθεται. Μια νέα μέρα ξεκινά πράγματι, μια νέα φάση/κύκλος για εσένα. Καταλαβαίνω όλο το άγχος και την πίεση που νιώθεις. Φαίνεται να έχεις συνηθίσει να έχεις ένα πλάνο, να έχεις σχεδιάσει κάθε τι που θα κάνεις, να έχεις προβλέψει κατά κάποιο τρόπο το αυριανό και με τέτοιες πυξίδες να κάνεις κάθε επόμενο βήμα σου. Έτσι, άλλωστε, είναι όλα τόσο πιο βολικά ελεγχόμενα.

Νομίζω πως είναι αναμενόμενο να σε φοβίζει, λοιπόν, ό,τι ακολουθήσει την αποφοίτησή σου, όχι μόνο γιατί θα χρειαστεί να πάρεις υπεύθυνες αποφάσεις εσύ η ίδια για τον εαυτό σου, αλλά και επειδή δεν υπάρχει ο γνωστός μπούσουλας-πλάνο που θα δώσει τέμπο στις κινήσεις σου.

Είναι όμως και μια υπέροχη ευκαιρία όλο αυτό, Betty, και ίσως θα μπορούσες να σταθείς για λίγο σε μια άλλη γωνία και να κοιτάξεις διαφορετικά. Δε χρειάζεται να έχεις σχεδιάσει τα πάντα και να έχεις ήδη πάρει όλες τις ''σωστές'' αποφάσεις, εξαρχής. Ξεκίνα με μικρά βήματα προς μια κατεύθυνση και άρχισε χαλαρά να περπατάς προς τα εκεί.

Θυμάμαι το νήμα που είχες ξεκινήσει για τη συγκατοίκηση με τη μητέρα σου. Θέλεις να συνεχίσεις έτσι ή σκέφτεσαι να μείνεις κάπου μόνη σου; Θα μπορούσε αυτό να είναι ένα πρώτο βήμα; Είσαι πια τόσο κοντά στο πτυχίο σου. Έχεις σκεφτεί σε ποιο τομέα θα ήθελες να εργαστείς; Μπορείς να ξεκινήσεις μια μικρή έρευνα, να αναζητήσεις πληροφορίες και να ενημερωθείς, ακόμα και να ψάξεις για σχετικά προγράμματα απασχόλησης που να αφορούν στο αντικείμενό σου.

Δεν γνωρίζεις από τώρα πού πας, αλλά αυτό δεν πρέπει να σε ακινητοποιήσει.
Σιγά σιγά, άρχισε να περπατάς θέτοντας μικρούς στόχους κάθε φορά και το ένα βήμα θα το ακολουθεί το επόμενο.
Αφέσου στη διαδρομή, με όλα τα απρόβλεπτά της. Με όλο το ρίσκο το οποίο έχει σίγουρα και αυτό τη νοστιμάδα του :)

[Betty-]

Όχι, δεν υποτίθεται. Μια νέα μέρα ξεκινά πράγματι, μια νέα φάση/κύκλος για εσένα. Καταλαβαίνω όλο το άγχος και την πίεση που νιώθεις. Φαίνεται να έχεις συνηθίσει να έχεις ένα πλάνο, να έχεις σχεδιάσει κάθε τι που θα κάνεις, να έχεις προβλέψει κατά κάποιο τρόπο το αυριανό και με τέτοιες πυξίδες να κάνεις κάθε επόμενο βήμα σου. Έτσι, άλλωστε, είναι όλα τόσο πιο βολικά ελεγχόμενα.

Νομίζω πως είναι αναμενόμενο να σε φοβίζει, λοιπόν, ό,τι ακολουθήσει την αποφοίτησή σου, όχι μόνο γιατί θα χρειαστεί να πάρεις υπεύθυνες αποφάσεις εσύ η ίδια για τον εαυτό σου, αλλά και επειδή δεν υπάρχει ο γνωστός μπούσουλας-πλάνο που θα δώσει τέμπο στις κινήσεις σου.

Είναι όμως και μια υπέροχη ευκαιρία όλο αυτό, Betty, και ίσως θα μπορούσες να σταθείς για λίγο σε μια άλλη γωνία και να κοιτάξεις διαφορετικά. Δε χρειάζεται να έχεις σχεδιάσει τα πάντα και να έχεις ήδη πάρει όλες τις ''σωστές'' αποφάσεις, εξαρχής. Ξεκίνα με μικρά βήματα προς μια κατεύθυνση και άρχισε χαλαρά να περπατάς προς τα εκεί.

Θυμάμαι το νήμα που είχες ξεκινήσει για τη συγκατοίκηση με τη μητέρα σου. Θέλεις να συνεχίσεις έτσι ή σκέφτεσαι να μείνεις κάπου μόνη σου; Θα μπορούσε αυτό να είναι ένα πρώτο βήμα; Είσαι πια τόσο κοντά στο πτυχίο σου. Έχεις σκεφτεί σε ποιο τομέα θα ήθελες να εργαστείς; Μπορείς να ξεκινήσεις μια μικρή έρευνα, να αναζητήσεις πληροφορίες και να ενημερωθείς, ακόμα και να ψάξεις για σχετικά προγράμματα απασχόλησης που να αφορούν στο αντικείμενό σου.

Δεν γνωρίζεις από τώρα πού πας, αλλά αυτό δεν πρέπει να σε ακινητοποιήσει.
Σιγά σιγά, άρχισε να περπατάς θέτοντας μικρούς στόχους κάθε φορά και το ένα βήμα θα το ακολουθεί το επόμενο.
Αφέσου στη διαδρομή, με όλα τα απρόβλεπτά της. Με όλο το ρίσκο το οποίο έχει σίγουρα και αυτό τη νοστιμάδα του :)

Πολυ ωραιο:):)Θα σου απαντησω συντομα, θελω να επεξεργαστω οσα σκεφτομαι κι οσα ακουω.