Αγοραφοβια

[mary.a]

γιατι οι ψυχιατροι κατηγορουν τουσ ψυχολογουσ?

[carrie]

Γιατι και οι ψυχολογοι κατηγορουν τους ψυχιατρους :P Ειναι αμοιβαια τα αισθηματα!

[carrie]

λολ... πολύ ενδιαφέρον αυτό που λες, .. άνθρωποι είναι και αυτοί όπως όλοι

Ανθρωποι ειναι και δεν κανουν τυχαια αυτη τη δουλεια ινσεκτ.. Αυτο που κανανε στην οικογενεια τους κανουν κι αργοτερα ως επαγγελματιες. Ειχαν μαθει μες στην οικογενεια να "θεραπευουν", να κρατουν ισορροπιες, να ειναι οι σκληροι και δυνατοι, οι ωριμοι κτλ, (συνηθως δυσκολες οικογενειες λοιπον), και εχοντας μαθει αυτο το ρολο τον συνεχιζουν κι επαγγελματικα.. Για να καταλαβεις κιολας, περα απο αυτο, αμα κανεις γκαλοπ σε μια σχολη ψυχολογιας γιατι σπουδαζετε ψυχολογια? Θα σου πουν για να λυσουμε τα θεματα μας. Τα οποια βεβαιως δε λυνονται με 4 χρονια σπουδων. Οποτε καταλαβαινεις οτι ξεκινανε ηδη επιβαρυμενοι αυτη την εκπαιδευση. Μετα, ειναι αρκετα δυσκολο και ψυχοφθορο να κανεις μια δουλεια οπου καθημερινα ακους βλεπεις και αισθανεσαι πονο αρρωστια θλιψη, και παθαινουνε και το burn out. Aνθρωποι δε λες τπτ..

[carrot]

Ανθρωποι ειναι και δεν κανουν τυχαια αυτη τη δουλεια ινσεκτ.. Αυτο που κανανε στην οικογενεια τους κανουν κι αργοτερα ως επαγγελματιες. Ειχαν μαθει μες στην οικογενεια να "θεραπευουν", να κρατουν ισορροπιες, να ειναι οι σκληροι και δυνατοι, οι ωριμοι κτλ, (συνηθως δυσκολες οικογενειες λοιπον), και εχοντας μαθει αυτο το ρολο τον συνεχιζουν κι επαγγελματικα.. Για να καταλαβεις κιολας, περα απο αυτο, αμα κανεις γκαλοπ σε μια σχολη ψυχολογιας γιατι σπουδαζετε ψυχολογια? Θα σου πουν για να λυσουμε τα θεματα μας. Τα οποια βεβαιως δε λυνονται με 4 χρονια σπουδων. Οποτε καταλαβαινεις οτι ξεκινανε ηδη επιβαρυμενοι αυτη την εκπαιδευση. Μετα, ειναι αρκετα δυσκολο και ψυχοφθορο να κανεις μια δουλεια οπου καθημερινα ακους βλεπεις και αισθανεσαι πονο αρρωστια θλιψη, και παθαινουνε και το burn out. Aνθρωποι δε λες τπτ..

Έτσι,, το πιστευω πως όλοι οι σκεπτόμενοι άνθρωποι έχουμε τις ευαισθησίες μας, πόσο μάλλον όσοι ασχολούνται με την ανθρώπινη νοηση και τα συναισθήματα.
Τεσπά, σου στέλνω μια διαδυκτιακή αγκαλιά carrie . Έτσι μου 'ρθε τώρα δεν ξέρω :)

[carrie]

Να σαι καλα :) Eυχαριστω!

[Θεοφανία]

ειπε πωσ αυτη την αγχωδη διαταραχη την εχω χρονια και καθε φορα που μου συμβαινει κατι κακο μου συμβαινει , οσο περνανε τα χρονια λεει θα γινομαι χειροτερα . Τησ ζητησα να κανουμε
μια ψυχοθεραπεια και αν δεν δουμε βελτιωση τοτε να παρω καποιο φαρμακο . Η απαντηση ηταν πωσ η ψυχοθεραπεια για μενα δεν θα εχει αποτελεσμα. Ναι σκεφτομαι να δω και εναν ψυχολογο το κακο ειναι πωσ μενω επαρχια και κοντα μου ειναι μονο η ψυχιατροσ . Γνωριζεισ κατι για τα αντικαταθληπτικα ? το sertraline μου εγραψε να παρω.

μη την ακούς.
Όσο μακρια και να είσαι βρες την άκρη να κάνεις ψυχοθεραπεία. Μερικοί γιατροί απλά ξεφορτώνονται χωρίς τύψεις ακόμη και ελαφριες περιπτώσεις μπουκώνοντας τον κόσμο με φάρμακα. Στείλε πμ στον νικος ντι μήπως ξέρει κάποιον στην περιοχή σου.

[rock]

mary.a καποιες φορες το αγχος εχει μια βαση, εκδηλωνεται και φαινεται στους γυρω και καποιες δε φαινεται σε κανεναν παρα μονο σ'αυτον που το βιωνει. Για να σου εγραψε αντικαταθλιπτικα υποθετω σημαινει οτι κατι δεν παει καλα στη ζωη σου γενικοτερα και ολη αυτη η ασχημη διαθεση συνοδευεται απο αγχος. Αν ειναι κατι που δεν το ειχες παντα και που ξαφνικα προεκυψε και δε σε επηρεαζει τοσο στη ζωη σου, με την εννοια του να εισαι λειτουργικη κτλ τοτε δεν καταλαβαινω γιατι να μη μπορεις να το περασεις και χωρις χαπια. Αν το ειχες παντα, ισως βοηθουσε να τα δοκιμασεις, τα αντικαταθλιπτικα δεν εθιζουν κιολας.

Αληθεια η ζωη σου ειναι οπως τη φανταζοσουν? Νιωθεις δηλαδη γεματη? Πιστευεις οτι αν ειχες την ευκαιρια να την ξαναζησεις μεχρι τωρα θα εκανες τις ιδιες επιλογες? Στο θεμα της σχεσης ας πουμε.
Ασχετα απο τα σχολια της ψυχιατρου που θα φαινοντουσαν τελειως αντιεπαγγελματικα σε εναν τριτο, το ερωτημα ειναι τι ειναι αυτο που θα ηθελες εσυ πιο πολυ απ'ολα στη ζωη σου.

[RainAndWind]

Mary.a, δε γνωρίζω παρά ελάχιστα για την αγοραφοβία (και μάλλον τα πλέον περιγραφικά οπότε και επουσιώδη), ώστε να μπορέσω να σου είμαι βοηθητική. Και δεν το έχω περάσει ποτέ, ούτε κάποιος δικός μου ώστε να έχω τουλάχιστον βιωματικές γνώσεις. Ωστόσο αν μου επιτρέπεται ένα σχόλιο πάνω στην αντίδρασή σου όταν η ψυχίατρος σου έθιξε το θέμα της ποιότητας της σχέσης με τον άντρα σου. Η αντίδρασή σου η γεμάτη πανικό, το ότι έφυγες "σαν τρελή" όπως το περιέγραψες, το γεγονός πως επικεντρώνεσαι στην εξέταση των όσων σου είπε, σε μένα φαντάζει ως άρνηση να σκεφτείς πάνω στη σχέση αυτή, και σα να φοβάσαι καν να το αγγίξεις το θέμα. Αν θέλεις να στο κάνω λίγο πιο παραστατικό, τρέχοντας μακριά από την ψυχίατρο, έτρεξες μακριά από την πιθανότητα αυτά τα 11 χρόνια να μην έχουν μέσα τους (έστω και σε έναν μικρότερο βαθμό), όσα τους είχες αποδώσει. Τη θεώρησες απειλητική για την εικόνα του γάμου σου αυτή την αλήθεια. Κάποια στιγμή ίσως γυρίσεις στο να την ξαναεξετάσεις με λιγότερο φόβο και τότε να μπορέσεις και να τη δεις καθαρότερα. Όσο για την ψυχοθεραπεία, συμφωνώ με την carrie, ήταν αφοριστική η ψυχίατρος, αυτό δε σημαίνει πως εσένα δε μπορεί να σε βοηθήσει άσχετα από το τι πιστεύει εκείνη, για μένα να τη δοκιμάσεις για να κρίνεις εξ ιδίων κάτι που σε αφορά άμεσα.:)

[mary.a]

Rainandwind εχεισ δικιο σε ολα οσα λεσ , μονο οτι δεν ειναι αρνηση να σκεφτω για την σχεση μου . Γνωριζω πολυ καλα πωσ δεν ειναι και η καλυτερη σχεση απο αποψη
επικοινωνιασ ειμαι απο 20 χρονων μαζι του και εκεινοσ απο τα 18 . Μεγαλωσαμε μαζι αλλα ποτε δε βρηκαμε εναν κωδικα επικοινωνιασ που θα μπορουσαμε να καταλαβουμε ο ενασ
τον αλλον χωρισ να τσακωθουμε . Ομωσ δε θα επρεπε να το παλεψω οπωσ θα παλεψω και για την ψυχη μου? Υπαρχουν σχεσεισ χωρισ προβληματα?

[RainAndWind]

Όχι, δεν υπάρχουν. Αλλά υπάρχουν σχέσεις που τα μέρη τους μοιράζονται το φορτίο των προβλημάτων εξίσου, ώστε να μην λυγάνε τα πόδια κανενός κάτω από την πίεση της καθημερινότητας και όσων αυτή φέρνει μαζί της. Μαίρη, με προβλημάτισε ότι ενώ το μωρό ήταν και των δυο σας, δεν έχεις συμπαράσταση στην απώλειά του παρά μόνο το κουβαλάς μόνη σου. Καταλαβαίνω ότι λόγω της αγοραφοβίας και του άγχους σου, ίσως να μην έχεις μάθει να διεκδικείς ό,τι δικαιούσαι, ίσως μάλιστα (κάνω ένα ακροβατικό στη σκέψη μάλλον και το ξέρω) να αισθάνεσαι ευγνωμοσύνη που έχεις έστω έναν σύντροφο παρόλα τα προβλήματά σου. Ίσως να σε θεωρείς -πώς να στο εξηγήσω- "λίγη" και πρέπει να αρκείσαι στα απολύτως απαραίτητα, να μη ζητάς παραπάνω, έστω κι αν αυτό σε καταπιέζει. Δεν είναι ανάγκη να είσαι λίγη εξαιτίας όσων περνάς όμως στον τομέα αυτό, ούτε να σε ονομάζεις έτσι, ούτε να σου αρνείσαι το δικαίωμα να ζητάς μία υγιέστερη σχέση σε επίπεδο επικοινωνίας, από κάποια αίσθηση ευγνωμοσύνης που είναι εκεί ο σύντροφός σου απλά. Εσύ μου φαίνεται πως δε θέλεις να είναι εκεί απλά, θέλεις να είστε ΜΑΖΙ. Κάνω λάθος στην εκτίμησή μου?

[mary.a]

παντα ειχα προβληματα με τη διαθεση μου αλλα τελευταια ειμαι χειροτερα . Ξερετε τι θα θελα να καταφερω τωρα? Ποιοσ ειναι ο στοχοσ μου? Να καταφερω να μπω στο μετρο και να παω στην Ομονοια μονη μου να σταθω εκει να κοιταξω τουσ γυρω μου και να μην νιωθω φοβο!!!!!!! Να κανω πραγματα απλα καθημερινα που εκανα οταν ημουν μικροτερη χωρισ να εχω καποιον δικο μου διπλα μου. Αφηνω πισω την σχεση μου για λιγο γιατι πρεπει να κοιταξω λιγο τον εαυτο μου , την επικοινωνια με τον αντρα μου ισωσ καποτε να την βρω αλλα τον εαυτο μου βλεπω ενα βουνο μπροστα μου. Συγγνωμη αν τα λεω λιγο μπερδεμενα ειναι η συνθεση του μυαλο μου ετσι . Μπερδεμενη! Αυτη τη περιοδο δεν εχω καποια φιλη να μιλησω γιατι σταδιακα ξεκοψα με ολουσ οσουσ εκανα παρεα. Δεν ψαχνω για φιλουσ αλλα ισωσ εδω μεσα υπαρχουν ανθρωποι που νιωθω οπωσ εγω και ισωσ να μου ελεγαν μια συμβουλη κατι εστω που να βοηθουσε . Πριν γραφτω εδω πιστευα ειδικα στο θεμα τησ αγοραφοβιασ πωσ ημουν μονο εγω αλλα δεν ειμαι μονη μου τελικα.

[mary.a]

οχι δεν κανεισ λαθοσ ! Στο θεμα του παιδιου δεν ειδα κατανοηση και ενδιαφερον απο κανενα . Ενα τηλεφωνο απο αγαπημενα ξαδερφια τιποτα και οταν λυγιζα και εκλεγα ολοι ελεγαν θα
κανεισ αλλο. Ομωσ εγω αγαπησα αυτο που ενιωθα στη κοιλια μου για τοσουσ μηνεσ , βλεπαμε μαζι παιδικα . Εβλεπα συχνα παιδικεσ ταινιεσ μηπωσ και εκεινη μεσα απο τα ματια μου και απο την ψυχη μου " εβλεπε " και ενιωθε οπωσ ενα μικρο παιδακι οταν βλεπει παιδικα. Ηθελα να πενθισω για την ψυχουλα του αλλα επρεπε να κρυβομαι να λεω ναι θα κανω αλλο .

[RainAndWind]

Μαίρη μου, στο εύχομαι ολόκαρδα! Να μη φοβάσαι πια. Αλλά έστω και με το φόβο, γιατί η ύπαρξή του να είναι αντιθετική ως προς τον κοιτάξετε και τη σχέση σας λιγάκι? Μπορεί και να μειωθούν οι φόβοι σου αν το συζητήσετε και βρείτε μία άκρη. Ένα ένα δηλαδή να τα βάζεις στη σειρά τους, δεν είναι λίγα όσα περνάς, έχεις φορτίο, αλλά ακριβώς γι αυτό χρειάζεται κι ο άνθρωπός σου να σε στηρίξει και όσο δεν του το ζητάς καθαρά, μπορεί να μην το αντιλαμβάνεται πως υποφέρεις τόσο και είσαι μπερδεμένη. Μη ζητάς συγγνώμη, σιγά, λες κι είσαι η μόνη που μπερδεύτηκες ποτέ! Θα τα ξεμπλέξεις, θέλεις λίγη βοήθεια και εδώ είμαστε να το συζητήσουμε. Μη φοβάσαι κοπέλα μου, θα το ξεπεράσεις, δεν είναι καταδίκη καθετί ψυχολογικό, μπορείς να πάρεις ό,τι χρειάζεσαι από όποια πηγή σου δίνεται για να νιώσεις πιο δυνατή και να ξεμπερδευτείς λίγο λίγο.:)

[mary.a]

Σ ευχαριστω πολυ Rainandwind και εσυ να εχεισ παντα την υγεια σου!

[carrie]

μαιρη πρεπει να κανεις μικρα μικρα βηματακια, τη μια μερα μπαινεις στο μετρο κανεις μια βολτα και βγαινεις, την αλλη παιρνεις ενα κουλουρι και καθεσαι και το τρως περιμενοντας στην πλατφορμα του μετρο, την τριτη μπαινεις μεσα και ακτεβαινεις στην επομενη σταση κτλ κτλ κτλ.