THE INVISIBLE WALL / ΤΟ ΑΟΡΑΤΟ ΤΕΙΧΟΣ

**gus1973** · 08-03-2011, 13:00

http://www.youtube.com/watch?v=vRVD6...embedded#at=42

**arktos** · 08-03-2011, 15:27

ναι.........?

**crazy_diamond** · 08-03-2011, 16:55

Σαφώς και πολύ ενδιαφέρουσα απάντηση στην ενδεχόμενη μείωση του τουρισμού μπορεί άνετα να αποτελέσει η αποφασιστική εξόντωση των ενοχλητικών ιπτάμενων βαμπίρ..
Μια ευγενική χορηγία του γνωστού σπιράλ. Καημένα κουνουπάκια.. μαύρο φιδάκι που σας έφαγε! πφφ!

Τι να πω; Έπιασε καλή αντίθεση ο σκηνοθέτης. Από τη μια ''ήμουν κι εγώ στο γιοτ'', από την άλλη ''νουνού, φραντζόλα και παπούτσια δίχως σόλα''.
gus, θυμήθηκα μια κουβέντα που είχα με ένα φίλο μου λιμενικό. Μια δική μου πιο αλληλέγγυα τοποθέτηση προς τους μετανάστες και μια δυσαρέσκεια και εναντίωση σε ''ευγενικές'' μεθόδους μεταχείρισής τους έφερε και διαφωνία, όχι ότι δεν κατάλαβα και τη δική του οπτική..
Μου έλεγε ''για 8 κατοστάρικα πάω στη δουλειά με αλεξίσφαιρο, χέρι όμως δεν έχω σηκώσει ποτέ'', τον πίστεψα επειδή είναι πράγματι τέτοιος άνθρωπος.

Ένα καλοκαίρι μετά έχω πετύχει σε νησί σκηνικό στο τμήμα που έχουμε πάει για μια υπόθεση του κάμπινγκ. Ας πούμε ότι βρεθήκαμε σε λάθος γραφείο, κι εκεί καμιά δεκαριά ρακένδυτοι να τρώνε πίτσες και να πίνουν μπύρες με τους ένστολους, με τα χαμόγελα μέχρι το ταβάνι! Οκ, σκέφτηκα ότι, δεν μπορεί, μάλλον βρέθηκα σε ταινία του Ταραντίνο, έτσι ξαφνικά. Ευχήθηκα να είναι το ίδιο ευχάριστη και η όποια συνέχεια..
Λίγο αργότερα στο λιμανάκι πιο κάτω, μια μανάβισσα είχε πάρει με την παντόφλα έναν καημένο απλά και μόνο γιατί βρέθηκε σε ακτίνα μικρότερη των δύο μέτρων από τον πάγκο της. Έφερα τα δύο πλάνα στην ίδια οθόνη. Αντιθέσεις. Και τοποθετήσεις. Και ένα ευαίσθητο θέμα σε μια χώρα που δεν έχει πολιτική για αυτό.

Σκέφτομαι ότι η βουρδουλιά της νοοτροπίας και ο φόβος τσούζει κάποιες φορές περισσότερο και από νόμο γραπτό και από τις στολές του.
Όπου μα όπου υπάρχουν άνθρωποι και ποντίκια, αδικαιολόγητα ή μη. Δε λείπει και το μπέρδεμα αφού μπορεί αρχικά να παραπλανούν οι φορεσιές τους.
Ανθρωπιά θέλει, λείπει συχνά και αυτή, αλλά θέλει συνάμα και καθαρή ματιά για να μην μπουρδουκλωνόμαστε στην υπερβολή μας.

**gus1973** · 08-03-2011, 23:10

Originally Posted by crazy_diamond

Σαφώς και πολύ ενδιαφέρουσα απάντηση στην ενδεχόμενη μείωση του τουρισμού μπορεί άνετα να αποτελέσει η αποφασιστική εξόντωση των ενοχλητικών ιπτάμενων βαμπίρ..
Μια ευγενική χορηγία του γνωστού σπιράλ. Καημένα κουνουπάκια.. μαύρο φιδάκι που σας έφαγε! πφφ!

Τι να πω; Έπιασε καλή αντίθεση ο σκηνοθέτης. Από τη μια ''ήμουν κι εγώ στο γιοτ'', από την άλλη ''νουνού, φραντζόλα και παπούτσια δίχως σόλα''.
gus, θυμήθηκα μια κουβέντα που είχα με ένα φίλο μου λιμενικό. Μια δική μου πιο αλληλέγγυα τοποθέτηση προς τους μετανάστες και μια δυσαρέσκεια και εναντίωση σε ''ευγενικές'' μεθόδους μεταχείρισής τους έφερε και διαφωνία, όχι ότι δεν κατάλαβα και τη δική του οπτική..
Μου έλεγε ''για 8 κατοστάρικα πάω στη δουλειά με αλεξίσφαιρο, χέρι όμως δεν έχω σηκώσει ποτέ'', τον πίστεψα επειδή είναι πράγματι τέτοιος άνθρωπος.

Ένα καλοκαίρι μετά έχω πετύχει σε νησί σκηνικό στο τμήμα που έχουμε πάει για μια υπόθεση του κάμπινγκ. Ας πούμε ότι βρεθήκαμε σε λάθος γραφείο, κι εκεί καμιά δεκαριά ρακένδυτοι να τρώνε πίτσες και να πίνουν μπύρες με τους ένστολους, με τα χαμόγελα μέχρι το ταβάνι! Οκ, σκέφτηκα ότι, δεν μπορεί, μάλλον βρέθηκα σε ταινία του Ταραντίνο, έτσι ξαφνικά. Ευχήθηκα να είναι το ίδιο ευχάριστη και η όποια συνέχεια..
Λίγο αργότερα στο λιμανάκι πιο κάτω, μια μανάβισσα είχε πάρει με την παντόφλα έναν καημένο απλά και μόνο γιατί βρέθηκε σε ακτίνα μικρότερη των δύο μέτρων από τον πάγκο της. Έφερα τα δύο πλάνα στην ίδια οθόνη. Αντιθέσεις. Και τοποθετήσεις. Και ένα ευαίσθητο θέμα σε μια χώρα που δεν έχει πολιτική για αυτό.

Σκέφτομαι ότι η βουρδουλιά της νοοτροπίας και ο φόβος τσούζει κάποιες φορές περισσότερο και από νόμο γραπτό και από τις στολές του.
Όπου μα όπου υπάρχουν άνθρωποι και ποντίκια, αδικαιολόγητα ή μη. Δε λείπει και το μπέρδεμα αφού μπορεί αρχικά να παραπλανούν οι φορεσιές τους.
Ανθρωπιά θέλει, λείπει συχνά και αυτή, αλλά θέλει συνάμα και καθαρή ματιά για να μην μπουρδουκλωνόμαστε στην υπερβολή μας.

Ωραία η ματιά σου crazy... :)
Είμαι απόλυτα σύμφωνος στο ότι η νοοτροπία, ο φόβος πολλές φορές γεννούν συμπεριφορές πολύ πιο σκληρές από οποιονδήποτε νόμο ή στολή... Το βλέπουμε γύρω μας... Συμφωνώ και με το γεγονός ότι οι "φορεσιές" (ορατές και αόρατες) μπερδεύουν στο να ξεχωρίζουμε τον "άνθρωπο" από τον άνθρωπο...

Όμως, ο εκπαιδευτικός, ο λιμενικός, ο εφοριακός, ο αστυνομικός είναι δημόσιοι λειτουργοί, δημόσιοι υπάλληλοι (με την κυριολεκτική σημασία του όρου), οι οποίοι υποτίθεται ότι καλούνται να υπηρετήσουν τον πολίτη, τον άνθρωπο... Είναι αυτοί που καλούνται να "προστατεύσουν" τον μαθητή, τον συνταξιούχο, τον ασθενή, τον αδύναμο, τον μετανάστη... Είναι αυτοί που φυσιολογικά πρέπει να δίνουν το παράδειγμα... Από αυτή την άποψη πρέπει να βρίσκονται κάτω από το ελεγκτικό βλέμμα αρχών και πολιτών και αν παρατηρηθεί οποιαδήποτε συμπεριφορά που κινείται έξω από τα καθήκοντα τους, να καλούνται να λογοδοτήσουν...

**alexandros3** · 08-03-2011, 23:20

Πρέπει να κινούνται και κάτω από το βλέμα των δημοσιογράφων.
Δεν υπάρχει κάτι πιο "δυνατό" από την πλοκή πρώτης και τέταρτης εξουσίας.
Ευτυχώς υπάρχουν αρκετοί που φανατικά επιτελούν αυτό το διαχωρισμό.

Αυτό μου θύμισε ένα περιστατικό που είχα δει στο Κούλογλου. Είχε πάρει συνέντευξη από ένα φωτογράφο που δούλευε στον Ελεύθερο Τύπο τότε. Μπορεί να τη ξέρετε τη φωτογραφία που έβγαλε, ο ματατζής με το όπλο προτεταμένο στα επεισόδια του δεκέμβρη. Το πήγε στον αρχισυντάκτη, αυτός στο διευθυντή, το πόρισμα ήταν όχι. Να μην δημοσιευτεί γιατί "θα πυροδοτήσει" την κατάσταση περαιτέρω.
Με κάποιο τρόπο, αυτή η φωτογραφία βρήκε το δρόμο της για το ιντερνετ. Και δημοσιεύτηκε φυσικά μετά σε πολλές εφημερίδες.

Ο φωτογράφος απολύθηκε πάραυτα.
Συνέχισε όμως να καλύπτει τις πορείες, για τη καύλα του.
Σε κάποια φάση μία ομάδα οργισμένων διαδηλωτών, τον βλέπουν να τραβά φωτογραφίες. Τον κυνηγάνε με το γνωστό έβλημα αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι.
Το παιδί τρέχει, κάπου κρύφτηκε. Γλύτωσε.
H μάζα αυτών των ανθρώπων μετά συνέχισε την πορεία και το επόμενο σύνθημα ήταν: (το όνομα του φωτογράφου, φωναχτά), μη ανησυχείς θα σε προσλάβουμε εμείς!
Θέλω να μην κρίνω πρόσωπα από τις θέσεις που κατέχουν, να μη γενικεύω. Τον άλλο τον ξέρεις όταν τον ξέρεις. Κι ο καθένας νομίζω παλεύει για να δικαιώσει αυτό που αισθάνεται ότι αδικείται.

Για να πω την αμαρτία μου όμως, έχω μία προκατάληψη για τους ένστολους, λόγω ακριβώς αυτού του πράγματος.