προβλημα με γονεις

[antonis1]

καλημερα! ειμαι καινουρειος στο φορουμ. εγινα μελος γιατι ενιωσα την αναγκη να ακουσω γνωμες και συμβουλες ωστε να μπορεσω να αντιμετοπισω το προβλημα μου... ποιο ειναι το προβλημα μου? οι γονες μου!, και πιο συγκεκριμενα η μανα μου... ειμαι εφηβος 17 χρονων, β' λυκειου. γενικα δεν εχω παραπονο οσο αφορα τα υλικα αγαθα που μου προσφερουν, καθως ειμαι πολυ καλος μαθητος (19 -20) στα μαθηματα της κατευθυνσης μου και μου εχουν πει πως οσο βλεπουν να διαβαζω θα με ανταμιβουν αναλογα. εκει ξεκινα το προβλημα... οταν το καλοκαιρι που θα ξεκιναγα την β΄λυκειου τους εκανα την ερωτηση '' αν δεν ημουν καλος μαθητης δεν θα μου συμπεριφεροσασταν ετσι?'' η παντηση ηταν '' φυσικα και οχι...'' αν και ενωχληθηκα παρα πολυ δεν συνεχισα τη σηζητηση γιατι δεν ηθελα να τσακωθω μαζι τους... απο μικρος ημουν πολυ αντικοινωνικο και ντροπαλο παιδι... δεν ειχα παρεες ουτε μιλαγα σε αλλα παιδια γιατι ημουν τρομερα προβληματικο παιδι, αν και καλος μαθητης, και πιστευω οτι για αυτο φταει η μανα μουπου απο τα 5 μου χρονια μου ελεγε πως θελει να χωρησει τον πατερα μου και πως θα ξυπνησω μια μερα και αυτη θα εχει φυγει ή ακομα θα πεθανει... επισης, σαν μικρο παιδι, οταν εκανα καποια ζημια, ετρωγα απο την μανα μου, μονο, ξυλο ( χαστουκια και τσιμπιες..) .βεβαια τωρα που την ρωτω γιατι με βαραγε τοσο συχνα μικρο τα αρνειτε ολα και λεει πως δεν θυμαμαι καλα... ο πατερας μου να με εχει βαρεσει σε ολη μου τη ζωη 2-3 φορες μονο σε πολυ χοντρες καταστασεις... δεν τον δικαιολογω γιατι ειναι απλα αδιαφορος... δεν νοιαζεται για το πως τα παω στο σχολειο, ποτε εχω μαθημα στο φροντηστιριο, τιποτα δεν ξερει για εμενα σοβαρα.. ξερει μονο πως ειμαι καλος αλλα τιποτα παραπερα... η μανα μου υποστηριζει πως ο πατερας μου ηταν αυτος που με βαρεγε περισσοτερο...! Φετος αλλαξα! καταλαβα πως δεν γινεται να ειμαι τοσο αντικοινωνικος και αρχισα να κανω παρεες με επιτυχια! βγαινω καθε σαββατο, μερικες φορες και παρασκευες, πηγαινω σε παρτι, κανω πλακες και περναω πολυ καλα! μου φευγει και το αγχος που ειχα τα προηγουμενα χρονια για το σχολειο, τους βαθμους καθως πλεον ανακαλυψα πως δεν ειναι η ζωη μου μονο οι βαθμοι αλλα υπαρχουν και αλλα πραγματα εκτως απο το διαβασμα. αυτο βεβαια δεν σημαινει πως τα παρατησα ουτε πως επεσε η αποδοση μου... στο φροντιστηριο ειμαι στο τμημα με τους καλυτερους μαθητες και στο σχολειο απουσιολογος... το θεμα ειναι η μανα μου... δε ξερω γιατι την ενωχλει η αλλαγη μου αυτη αλλα αρχησε να βγαζει ιστοριες απο το μυαλο της πως πλεον δεν νοιαζομαι για τιποτα και πως επεσε η αποδοση μου! αφορμη να σας γραψω εγινε ενα τηλεφωνημα που κρυφακουσα την μανα μου να λεει στην κολλητη της πως δεν με αναγωνριζει πια και πως το πολυτεχνειο που ηταν ο στοχος μου της φαινεται απιαστο πλεον ονειρο... επισης φετος εφτιαξα και φασεβοοκ (πριν 2 μηνες) και λεει πως αυτο με εχει καταστρεψει! μαλιστα υποστηριζει πως το φασεβοοκ το εχω τουλαχιστον απο το καλοκαιρι! ακομα πηγα της προαλλες και επαιξα 4 φορες στοιχημα(μικροποσα) , 4 μονο!! και εχει και το λεει στην κολλητη της πως ξεκινησα καινουρεια ιστορια και πως απο τα χριστουγεννα (!!), δηλαδη εδω και 3 μηνες (!!) παιζω στοιχημα και μαλιστα πως χανω πολλα λεφτα!! (ενω η αληθεια ειναι πως εχω και ενα κερδος!)
δεν ξερω πλεον πως να την αντιμετωπισω... εχω αρχισει και την μισω παρα πολυ... μου φωναζει πια και με βριζει χωρις να εχω κανει κατι... βρισκει αφορμες και με βριζει (κωλοπαιδο, γαιδουρι..) την αλλη φορα εφτιαξε ενα φαγητο, της ειπα ευγενικα πως δεν μου αρεσε, και αυτη βρηκε την αφορμη και με εβρισε και μου κρατουσε μουτρα 1 εβδομαδα! δεν μου μαγειρευε το μεσημερι ουτε το βραδυ και εφτιαχνα σαντουιτς να τρωω... εκατσα να της μιλησω αλλα δεν γινεται λογικη σηζητση... εχει βγαλει ιστοριες απο το μυαλο της που ποτε μα ποτε δεν εχουν συμβει... θελω να γεινω 18 και να ρηξω μαυρη πετρα πισω μου... πειτε μου υπαρχει αλλη λυση εκτως απο αυτο?

[carrie]

Ενας χρονος ειναι λιγος, υπομονη. Βαθμους δεν πηρατε? Δεν ειε οτι δεν εχει πεσει η αποδοση σου? Σε ακουω αρκετα ψυχραιμο και συγκροτημενο, ευχομαι να παραμεινεις ετσι και ετος αλλα και του χρονου που ερχονται τα δυσκολα..

[antonis1]

φυσκα και πειρα και βαθμους και τα πηγα πολυ καλα! βεβαια εμενα με ανεβαζουν τα θετικα μαθηματα επειδη αυτη ειναι η κατευθυνση μου και φετος μας ετυχε ενας καθηγητης ο οποιος δεν βαζει πανω απο 18... εγω πηρα 18, που ηταν ο υψηλοτερος βαθμος που εβαλε, αλλα σε αλλα τμηματα που ειχαν αλλους καθηγητες στα θετικα μαθηματα μπηκανε ακομα και 20αρια σε μαθητες οι οποιοι δεν ηταν καλυτερα απο εμενα που πηρα 18... εμενα δεν με προβληματισε γιατι ξερω πως ειναι το σχολειο σημερα και πως οι βαθμοι δεν ειναι καθολου αντικειμενικοι και γι αυτο δεν πτωουμαι, απο τη στιγμη μαλιστα που στο φροντιστηριο λενε τα καλυτερα για εμενα... η μανα μου ενω στην αρχη εδειξε να ειχε κατανοηση την κατασταση στο σχολειο τωρα οποτε θελει απο καπου να πιαστει και να μου κανει παρατηρηση το θυμαται και μου την λεει! δεν ξερω... πραγματικα το θεωρω εντελως τρελο ολο αυτο... στο κατω κατω ειναι κακο το 18??? και οχι δεν ειμαι ευχαριστημενος με το 18 αλλα δεν πηρα και 10! και απο τη στιγμη που ο καθηγητης δεν βαζει μεγαλους βαθμους γιατι να προβληματιστω??? νομιζω πως η μανα μου εχει ξεφυγει πλεον... και διστυχως ο αδιαφορος πατερας μου, χωρις να εχει πληροφορηθει πληρως επι του θεματος, συμφωνει μαζι της και ετσι δεν εχω κανενα στηριγμα....

[carrie]

Εχουν περασει απο το φροντιστηριο και απο το σχολειο να ενημερωθουν κατ ιδιαν απο τους καθηγητες σου?

[antonis1]

η μητερα μου μονο. ο πατερας μου ποτε δεν εχει ενδιαφερθει να παει να ρωτησει... ουτε καν στο δημοτικο...

[carrie]

καλα οι περισσοτεροι πατεραδες καπως ετσι ειναι.. Και αφου οι καθηγητες της ειπαν καλα λογια φανταζομαι γιατι εκεινη επιμενει να γκρινιαζει?

[antonis1]

εμ εκει ειναι το προβλημα.... δεν ξερω γιατι.... αυτο που πιστευω ειναι πως θελει καπου να ξεσπα τα νευρα της... ο πατερας μου ως αδιαφορος της λεει αρκετες φορες διαφορες χαζομαρες που αρκετες φορες την προσβαλουν και εχει δικιο να προσβαλλεται γιατι εγω της αναγνωριζω οτι τρεχει απο το πρωι και κουραζεται να φερει βολτα ολο το σπιτι μονη της αλλα αυτο ομως δεν σημαινει πως θα ξεσπα πανω μου... εχω ενα μικροτερο αδερφο ο οποιος ειναι 14 και επειδη ακριβως ειναι μικρος δεν βγαζει σε αυτον αυτη την παρανοια που βγαζει σε εμενα... εγω καθομαι και την ακουω και την συμβουλευω για το πως να αντιδρα στις προσβολες του πατερα μου (ο οποιος ξυνεται και δεν βοηθα καθολου στο σπιτι) αλλα δεν ειμαι και μαλακας... εγω καθομαι και ειμαι ο ψυχαναλυτης της αλλα μετα να ξεσπα ΜΟΝΟ πανω μου... ουτε καν στον πατερα μου δεν φωναζει ουτε του λεει να βαλει κανα χερακι... και ερχεται σε εμενα και φωναζει για ακυρα πραγματα... ε και η υπομονη ομως εχει τα ορια της δεν νομιζεις?

[Molostroi]

Φιλε επειδη τωρα ανακαλυψες αυτιν τιν ομορφη πλευρα της ζωης ειναι λογικο να φοβατε η μητερα σου οτι αμα δεν εχεις καλη αυτοσιγκρατιση μπορει να παραμελισεις τους βασικους σου στοχους... η σημβουλη μου εμενα επδ ειναι πολη ευκολο να παρασιρθεις ... ιδικα σε αφτα τα δυο πιεστικα κ κρισιμα σχολικα χρονια.... ειναι να μινεις οπως ησουν επιδη ετσι εμαθες .. οταν με σιγουρια γινεις φοιτιτης εκει διασκεδασε κ κανε οτι γουσταρεις κ οτι δεν εκανες τοσα χρονια μεχρι να ισοροπισεις... δεν λεω φυσικα να μην ζεις σαν ανθρωπος αλλα με μετρο... εγω αφτο 8α εκανα..

[ανεμος]

Καλημερα Αντωνη
Εγω διαβαζω παντως εναν πολυ ωριμο και συγκροτημενο ανθρωπο παρα το νεαρο της ηλικιας σου.Θα ηθελα να σου γραψω δυο κουβεντες επειδη εχω βρεθει στην θεση και εχουμε κατι κοινο.Για μενα προσωπικα θα πρεπει να σταματησεις να ακους την μανα σου ως ψυχαναλυτης και να την συμβουλευεις γιατι ο ρολος σου στην οικογενεια δεν ειναι αυτος.Για μενα θα επρεπε να συμβαινει το αντιθετο.Αυτη την στιγμη δεν ξερω αν το καταλαβαινεις μπαινεις στον ρολο του διαιτητη μονομερως βεβαια και του κυανοκρανου που επιθυμει μαλλον την οικογενειακη γαληνη.Οι απειλες της μανας σου ειναι βαριες και δεν βρισκω τον λογο να τις τσιμπας δλδ να τις ενστερνιζεσαι καθ οτι ουσιαστικα δεν αφορουν εσενα αλλα τον πατερα σου.
Θα εβρισκα καλη λυση να μιλησεις στον πατερα σου σαν αντρας για το πως αισθανεσαι για ολο αυτο που συμβαινει στην οικογενεια σου.Αν του μιλησεις στα ισα ισως να καταλαβει οτι μεγαλωσες και να αλλαξει σταση απεναντι σου.Θα σου προτεινα να μην στοχοποιησεις την μανα σου σε αυτον για να σε αφησει ησυχο(η μανα σου) αλλα αντιθετα να του πεις οτι τον χρειαζεσαι σαν πατερα.......Αντιλαμβανομαι οτι η μητερα σου μαλλον εχει κουραστει να προσπαθει για ολους και ουσιαστικα να ακυρωνεται απο τον πατερα σου ο οποιος ειναι απαθης απο οτι περιγραφεις.Δλδ σωστα το ειδες ξεσπαει πανω σου...Εχεις αναρωτηθει γιατι συμβαινει αυτο με σενα και οχι με τον μικρο σου αδερφο?Για μενα σου φορτωνει τις προσδοκιες που εχει απο τον πατερα σου και σε βαζει στην δικη του θεση χωρις να το ξερει.....Αυτα ομως σου επαναλαμβανω ειναι θεματα του ζευγαριου και οχι δικα σου.....
Ετσι λοιπον προσπαθησε να μιλησεις στον πατερα σου οπως εγραψα παραπανω αλλα και στην μητερα σου ως επισης,εξηγησε της οτι δεν ειναι καλη ιδεα να σου φορτωνει τα προβληματα που εχει με τον πατερα σου και οτι βλεπεις ποσο προσπαθει για να τα φερει ολα βολτα.Δλδ αναγνωρισε της την προσπαθεια που κανει χωρις να την ακυρωνεις και εσυ.....Μην το βαζεις κατω και συνεχισε να προσπαθεις στο σχολειο και στην προσωπικη σου ζωη με οτι περιλαμβανει αυτη και μπραβο σου που τα καταφερνεις τοσο καλα.

[carrie]

εχω ενα μικροτερο αδερφο ο οποιος ειναι 14 και επειδη ακριβως ειναι μικρος δεν βγαζει σε αυτον αυτη την παρανοια που βγαζει σε εμενα... εγω καθομαι και την ακουω και την συμβουλευω για το πως να αντιδρα στις προσβολες του πατερα μου (ο οποιος ξυνεται και δεν βοηθα καθολου στο σπιτι) αλλα δεν ειμαι και μαλακας... εγω καθομαι και ειμαι ο ψυχαναλυτης της αλλα μετα να ξεσπα ΜΟΝΟ πανω μου... ουτε καν στον πατερα μου δεν φωναζει ουτε του λεει να βαλει κανα χερακι... και ερχεται σε εμενα και φωναζει για ακυρα πραγματα... ε και η υπομονη ομως εχει τα ορια της δεν νομιζεις?

ΦΙλε μου, αυτο να το σταματησεις να το κανεις ΑΜΕΣΩΣ ΤΩΡΑ, δεν εισαι ουτε ο ψυχοθεραπευτης, ουτε ο πατερας, ουτε ο προστατης της μανας σου, ΕΙΣΑΙ Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ! Μην παιζεις αυτο το ρολο τωρα, γιατι αργοτερα θα πληρωσεις μεγαλα τιμηματα ως ενηλικας στις διαπροσωπικες σου σχεσεις και γενικοτερα. Τωρα μπορει να το βλεπεις χαλαρα οτι εισια δυνατος, αργοτερα ολα αυτα βγαινουν, γιατι αυτο το πραγμα δεν ειναι φυσιολογικο να συμβαινει! Να παει να τα πει στην αδερφη της, στης μανα της στις φιλες της, σε εναν ψυχολογο. Κανε κατι να αλλαξεις αυτο το μοτιβο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Δε μπορω να τονισω αρκετα ποσο σημαντικο ειναι αυτο!!!!!!!!

Εντιτ: Τωρα διαβασα αυτα που λεει ο ανεμος, συμφωνω κι επαυξανω, δεν ξερω ποσο καλη ειναι η ιδεα να μιλησεις στον πατερα σου που δεν χαμπαριαζει, αλλα σκεψου κατι γι ανα βγεις απο αυτον τον ρολο, ή καλυτερα κανε! Πες της μαμα στενοχωριεμαι και πναω και δε νιωθω καλα να σα ακουω να παρπαονιεσαι και να στηριζω, εχουμε αλλαξει ρολους, μηπως να πας σε ενα ψυχολγο γιατι εγω δεν αντεχω κοντευω να σκασω απο το αγχος πες της οτι θες!

[antonis1]

σας ευχαριστω molostroi carrie και ανεμος για το χρονο σας! ανεμος, νομιζω εχεις μπει στο κλιμα που επικρατει στην οικογενεια μου και πραγματι κι εγω εχω αρχισει πλεον να πιστευω πως η μητερα μου φορτωνει ολες τις προσδοκιες της επανω σε εμενα... και η επισημανση σου οτι ποτε δεν ξεσπα πανω στον αδερφο μου με προβληματισε αρκετα γιατι παντα σε αυτον ειναι πολυ πιο ελαστικη οσο αφορα την αυστηροτητα της... βεβαια και εχω σηζητησει με τον πατερα μου το θεμα με τις υστεριες και τους παραλογισμους της μητερας μου.... διστυχως η απαντηση του ειναι ειναι δυο ειδων... "εμεις οι ηλιθιοι καναμε εσενα τον εξυπνο..." ενω η δευτερη που πιστευω οτι πατα στην πραγματικοτητα ειναι "η μητερα σου εχει χασει και τους δυο της γονεις και τον αδερφο της και για αυτο ειναι τοσο σκληρη με εσας.." και αυτη νομιζω ειναι η πηγη του κακου... διστυχως μεσα σε διαστημα 7 χρονων εχασα και τον παππου μου και την γιαγια μου και τον θειο μου (ολοι απο το σοι της μητερας μου..). Γενικα οι γονεις μου δεν εχουν παρεες και ολα σχεδον τα σαββατοκυριακα τα περνανε μονοι στην τηλεοραση... οποτε δεν εχουν ουσιαστικα φιλους να πουν τα προβληματα τους και ολο αυτο εχει επιφερει μιζερια στην οικογενεια... εγω ομως στα 17 μου χρονια δεν το μπορω ολο αυτο... γι αυτο αντι πια να καθομαι μαζι τους να λιωνω στην τηλεοραση τα σαββατα βγαινω βολτες με φιλους... αλλα ξεκινανε οι γκρινιες του στυλ μεχρι της 12 να εισαι σπιτι... σπιτι αν καμια φορα αργησω και φτασω 12.30 τοτε αρχιζει η γκρινια και η μουρμουρα... ειναι τοσο κακο δηλαδη που θελω να αλλαξω και να ξεφυγω απο την μιζερια τους?! μηπως εχω καβαλησει κανενα καλαμι? καμια φορα προβληματιζομαι κι ο ιδιος για εμενα...

[Θεοφανία]

αντώνη.....τα βλέπεις μόνο απ τη δική σου πλευρά τα πράγματα και είναι λογικό γιατί βρίσκεσαι στην ηλικία της αμφισβήτησης απέναντι σε όλα. Αυτό λέγεται εφηβεία.
Λοιπόν, η μητέρα σου απλά μπορεί να φοβάται και να αγχώνεται γιατί βλέπει πως σε χάνει. Και λέγοντας χάνει, εννοώ πως πλέον ενηλικιώνεσαι, σιγά-σιγά φεύγεις και ίσως ακόμη και ο χαμός των τριών πολύ σημαντικών αυτών ανθρώπων στη ζωή της να το επιβαρύνει ακόμη παραπάνω.
Δεν σου ζητώ να καταπιείς τη συμπεριφορά της, απλά να την καταλάβεις. Ακόμη και το οτι εσύ της κάνεις τον ψυχολόγο δεν σου λέει κάτι? Πως έχει την ανάγκη να μιλάει μαζί σου, να μουτρώνει που δεν σου αρέσει το φαγητό, να αγχώνεται που βγαίνεις ή που παίζεις στοίχημα?
Είναι η ανασφάλεια της και ο φόβος πως το παιδί της μεγαλώνει και φεύγει και με αυτή τη συμπεριφορά, προσπαθεί να σου τραβήξει την προσοχή...:)

[carrie]

σας ευχαριστω molostroi carrie και ανεμος για το χρονο σας! ανεμος, νομιζω εχεις μπει στο κλιμα που επικρατει στην οικογενεια μου και πραγματι κι εγω εχω αρχισει πλεον να πιστευω πως η μητερα μου φορτωνει ολες τις προσδοκιες της επανω σε εμενα... και η επισημανση σου οτι ποτε δεν ξεσπα πανω στον αδερφο μου με προβληματισε αρκετα γιατι παντα σε αυτον ειναι πολυ πιο ελαστικη οσο αφορα την αυστηροτητα της... βεβαια και εχω σηζητησει με τον πατερα μου το θεμα με τις υστεριες και τους παραλογισμους της μητερας μου.... διστυχως η απαντηση του ειναι ειναι δυο ειδων... "εμεις οι ηλιθιοι καναμε εσενα τον εξυπνο..." ενω η δευτερη που πιστευω οτι πατα στην πραγματικοτητα ειναι "η μητερα σου εχει χασει και τους δυο της γονεις και τον αδερφο της και για αυτο ειναι τοσο σκληρη με εσας.." και αυτη νομιζω ειναι η πηγη του κακου... διστυχως μεσα σε διαστημα 7 χρονων εχασα και τον παππου μου και την γιαγια μου και τον θειο μου (ολοι απο το σοι της μητερας μου..). Γενικα οι γονεις μου δεν εχουν παρεες και ολα σχεδον τα σαββατοκυριακα τα περνανε μονοι στην τηλεοραση... οποτε δεν εχουν ουσιαστικα φιλους να πουν τα προβληματα τους και ολο αυτο εχει επιφερει μιζερια στην οικογενεια... εγω ομως στα 17 μου χρονια δεν το μπορω ολο αυτο... γι αυτο αντι πια να καθομαι μαζι τους να λιωνω στην τηλεοραση τα σαββατα βγαινω βολτες με φιλους... αλλα ξεκινανε οι γκρινιες του στυλ μεχρι της 12 να εισαι σπιτι... σπιτι αν καμια φορα αργησω και φτασω 12.30 τοτε αρχιζει η γκρινια και η μουρμουρα... ειναι τοσο κακο δηλαδη που θελω να αλλαξω και να ξεφυγω απο την μιζερια τους?! μηπως εχω καβαλησει κανενα καλαμι? καμια φορα προβληματιζομαι κι ο ιδιος για εμενα...

οχι δεν εχεις καβαλησει κανενα καλαμι μια χαρα εισαι! ΕΠισης πρεπει να ξερεις οτι συνηθως τα περισσοτερα τα τραβανε τα πρωτοτοκα παιδια, γιαυτο τα λουζεσαι εσυ αυτα.

[antonis1]

θεοφανια σε ευχαριστω για την απαντηση σου! ναι εχεις δικιο σε αυτο που λες... το ξερω και το βλεπω πως νιωθει την αναγκη αυτη αλλα νομιζω πως ειναι υποχρεωση των γονιων να κανουν τα παιδια τους να νιωθουν καλα και οχι το αντιστροφο, δηλαδη τα παιδια να καταπινουν πραγματα για να νιωθουν καλυτερα οι γονεις... ισως τελικα αυτο να ειναι και το λαθος μου, οτι δηλαδη εγινα κατα καποιο τροπο ο ψυχαναλυτης της... εχω πολυ στρες και τρεξιμο στο σχολειο γιατι ως καλος μαθητης οι απαιτησεις ειναι πολλες και για αυτο χρειαζομαι πανω απο ολα ψυχικη ηρεμια οταν μπαινω στο σπιτι... ποσο μαλλον του χρονου που θα δεινω και πανελληνιες! τι θα γινει τοτε αν συνεχιστει αυτη η κατασταση? θα αντεξω ??

[Θεοφανία]

Νομίζω πως με μια ειλικρινή κουβέντα κάτι θα κάνεις. Δεν θα αλλάξει η κατάσταση αλλά τουλάχιστον θα μάθει πως νιώθεις. Επίσης, δωστης και κανένα φιλάκι, κάνε καμιά γλύκα, να νιώθει πως δεν είσαι φευγάτος, πως δεν μεγάλωσες τόσο που δεν έχεις ανάγκη την αγάπη της...:)