Results 16 to 30 of 35
Thread: Δεν ξέρω τι έχω...
-
16-03-2011, 15:12 #16
- Join Date
- Dec 2009
- Location
- Salonica
- Posts
- 772
Πάντως αν νιώθεις πιεσμένος πολύ απτο να "σκάσεις" όπως έκανα εγώ πάρε κανα αγχολυτικό, δεν ειναι τπτ.
Υ.Γ Δεν τα γνωρίζω εγώ, δοκίμασε για αρχή καμια βαλεριάνα που είναι κ φυτική, αλλιώς πάρε κ κανα κανονικό, απο το να ηρεμήσεις
- 16-03-2011, 15:26 #17
- Join Date
- Mar 2011
- Posts
- 27
Το κακό πιστεύω ότι ξεκινάει από τα παιδικά μας χρόνια. Παρ' όλο που πέρασα ήρεμα παιδικά χρόνια δεν είχα ποτέ κάποιον να κάτσει να μου μιλήσει , να μου μάθει τις αξίες της ζωής. Οι γονείς μου δουλεύαν όλη μέρα , η αδερφή μου όταν άρχισα εγώ να μεγαλώνω ( μετά τα 10 ) έλειπε συνέχεια (ήταν ήδη 18). Πέρασε σε πανεπιστήμιο , είχε το αγόρι της , κλπ κλπ. Και ειδικά ο πατέρας μου ήταν παρών απών. Δεν θυμάμαι ποτέ να με πάρει να πάμε κάπου , να κάτσει να μου μιλήσει για το σεξ, για τις γκόμενες , για οτιδήποτε.
Έμαθα να ζω μόνος μου στο σπίτι . Πήγαινα σχολείο , φροντιστήριο , αγγλικά , και γύρναγα σπίτι όπου δεν έβρισκα κανέναν. Έμαθα να μαγειρεύω , να συγυρίζω , ακόμα θυμάμαι που ερχόντουσαν οι γονείς μου το βράδυ και μου άρεσε να παίζω το ρόλο του σερβιτόρου. Είχα μαγειρέψει ΄(απλά πράγματα τότε- τώρα κάνω σχεδόν τα πάντα) και τους περίμενα με την πετσέτα στο χέρι όπως σε υποδέχονται οι σερβιτόροι. Μου άρεσε αυτό και δεν μου το επέβαλε κανένας. Από μικρός δούλευα τα σαββατοκύριακα στο μαγαζί και γενικά η ζωή μου κυλούσε ήρεμα.
Την έντονη πίεση άρχισα να την νιώθω γύρω στα 17-18 που αποφάσισε η μάνα μου να με στείλει σε στρατιωτική σχόλή επειδή δεν πέρασα στις πανελλήνιες. Και οι συνεχείς καυγάδες των γονιών μου σχετικά με τα λεφτά.Χοντροί καυγάδες και εγώ να είμαι στην μέση και να τρελαίνομαι. Γενικότερα η μητέρα μου μου επέβαλε ότι έπρεπε να αποφασίζει εκείνη για την ζωή μου.Εδώ με το που απολύθηκα (και ήμουν ήδη 25 χρονών περίπου) ήθελε να με κάνει δικαστικο επιμελητή.Εγώ όμως δεν ήθελα γιατί δεν γούσταρα να πηγαίνω στα σπίτια , να βλέπω φτωχούς ανθρώπους με προβλήματα που δεν έχουν να περάσουν , και να τους δίνω εξώδικο ότι θα τους πάρουν το σπίτι. Η καρδιά μου ράγιζε και μόνο που το σκεφτόμουν.Τελικά έπιασα δουλειά σαν τεχνικος η/υ (αυτό είχα σπουδάσει και αυτό κάνω εδώ και 7 χρόνια).
Τέλος να αναφέρω το αμέτρητο ξύλο που είχα φάει από την μάνα μου. Ήμουν και εγώ άτακτος
Οπότε ζώντας όλη αυτή την κατάσταση , αποφάσισα ενώ ήμουν μέχρι τα 29 με τους γονείς μου να αρχίσω να χαράζω την δική μου πορεία. Ήδη είχα γνωρίσει την γυναίκα μου κανά εξάμηνο και αποφασίσαμε να μείνουμε μαζί. Δεν τους είπα τίποτα (στην μάνα μου γιατί αν το έλεγα στο πατέρα μου θα έμπαινε από το ένα αυτί και θα έβγαινε από το άλλο).
Νοικιάσαμε σπίτι μακριά από το πατρικό μου και μόνο όταν το κλείσαμε λέω στην μάνα μου ..εγώ φεύγω. Απο κει και πέρα πάρόλο που εδειξε ψυχραιμία άρχισε ο ψυχολογικός πόλεμος με όλα όσα έχω αναφέρει παραπάνω.
Εδώ θυμάμαι πριν ενάμιση μήνα με πηρε η γυναικα μου και μου είπε οτι πονάει (λόγω εγκυμοσύνης). Εφυγα από την δουλειά αρον αρον. Όταν το έμαθε η μάνα μου μου ειπε οτι θα χασω την δουλεια μου και καλύτερα να την επαιρνα τηλέφωνο να παει η ιδια να δει την γυναικα μου. Όλα καλά ευτυχώς
Γενικά με έχουν κάνει να μην μπορώ να χαρώ την οικογένεια μου. Αλλά επειδή ξέρω τι θέλω και τι δεν θέλω θα το παλέψω πάρα πολύ.
16-03-2011, 15:34 #18
- Join Date
- Dec 2009
- Location
- Salonica
- Posts
- 772
Συμφωνώ με κάποια πράγματα, χωρίς να θέλω να σε θίξω η αντιμετώπιση της οικογενείας σου απέναντι σου δεν είναι και η καλύτερη, ειδικά αυτο με το όνομα του παιδιού, οκ παιδιαρίσματα τελείως. Αλλα οκ όλοι έχουμε χιλιαδυό μέσα στην οικογένεια μας, και γώ με τον πατέρα μου πάντα ενα καλημέρα-καλησπέρα είχαμε, τίποτα άλλο. Μή μασας, keep walking!
16-03-2011, 15:49 #19
- Join Date
- Mar 2011
- Posts
- 27
Δεν με θίγεις. Ίσα ίσα που συμφωνώ μαζί σου και εγώ θα έλεγα ότι η ζήλεια και η μη συνειδητοποίηση ότι το πουλάκι που τους βοηθούσε και τους στεκόταν (όχι ότι τώρα δεν το κάνω ) πέταξε και έφτιαξε την δική του φωλίτσα. Και έκανε και πουλάκια...
16-03-2011, 17:02 #20
- Join Date
- Jan 2010
- Posts
- 2,605
Χαίρομαι που το έπιασες το νόημα. Έχεις μαζέψει πολλά μέσα σου τόσα χρόνια και ήρθες κι έσκασες. Κανένας μας δεν τη γλιτώνει. Όταν για πολύ καιρό καταπονούμε τον εαυτό μας ψυχικά ή σωματικά, κάπως θα μας βγει. Συνήθως μας ο οργανισμός μας αρχικά μας προειδοποιεί. Με κάποιες μικρές ενοχλήσεις, ψυχολογικές ή σωματικές. Καλό είναι να μην τον αγνοήσουμε ώστε να τον αναγκάσουμε ν' αρχίσει να ουρλιάζει.
Αν νιώσεις ότι χρειάζεσαι βοήθεια ψυχολογικά, μη διστάσεις να επισκεφτείς κάποιον ειδικό.
17-03-2011, 09:23 #21
- Join Date
- Mar 2011
- Posts
- 27
Το καλό είναι ότι έχω συνηδειτοποιήσει (αν όχι από τις πρώτες μέρες) σίγουρα τον τελευταίο μήνα περίπου ότι όντως μου συμβαίνει κάτι. Πέρασα μέσα σε αυτούς τους μήνες πολλές διακυμάνσεις στον χαρακτήρα μου και περνάω ακόμα. Άρχισαν όλα με στεναχώρια , άγχος μετά (γύρναγα σπίτι το βράδυ και το μόνο που ήθελα να κάνω ήταν να κοιμάμαι για να μην σκέφτομαι). Κάποιες φορές έντονο άγχος με φόβο ότι θα κάνω κακό. Τρέμουλο κάποια βράδια , και κρυάδες από το άγχος.
Τον τελευταίο μήνα οι σκέψεις δεν με επηρεάζουν τόσο πολύ αλλά αυτό που με στενοχωρεί είναι ότι παρόλο που νοιάζομαι και θέλω πρώτα απ'ολα να είναι καλά η οικογένεια μου , μου βγαίνει μια μικρή απάθεια και σαν να έχουν αλλάξει τα συναισθήματα μου. Ξέρω ότι δεν έχουν αλλάξει και το λέω στον εαυτό μου όταν μου συμβαίνει αυτό. Ξέρω ότι δεν είμαι ο εαυτός μου. Κάνω ότι μπορώ να είναι καλά και στεναχωριέμαι που δεν είμαι εγώ για να μπορέσω να βοηθήσω περισσότερο.
ΥΓ : Κωνσταντίνε..τα αγχολυτικά χάπια λέγονται cool & cool . Λέω να τα δοκιμάσω .Δεν έχω να χάσω τίποτα
17-03-2011, 10:26 #22
- Join Date
- Oct 2009
- Posts
- 4,495
Έχεις σκεφτεί πως η απάθεια μπορεί να είναι στην πραγματικότητα μία προσπάθεια του οργανισμού σου να απαλλαγεί από τα βάρη
που του έχεις φορτώσει και όχι δείγμα κάποιας κοσμογονικής αλλαγής στον χαρακτήρα σου?
Γιατί εφόσον ήταν ακραίο το φόρτωμα, ακραίο και το ξεφόρτωμα, σε μία προσπάθεια για ισορροπία.
Από την άλλη, εκτός από τα όρια τα εξωτερικά, θέλει και μία εσωτερική αποστασιοποίηση, που μπορεί αρχικά να είναι άμετρη, αλλά σιγά σιγά θα τη ρεγουλάρεις
κι αυτή, θα μάθεις να το κάνεις με κάποια βοήθεια.
Αυτό που παρατηρώ είναι ότι αισθάνεσαι τεράστιες ευθύνες για όσους έχεις στη ζωή σου. Υπάρχεις κι εσύ. Βρες το χώρο σου.
Για σένα τι κάνεις? Πού διεκδικείς το να έχεις κάποιες ώρες για σένα, κάποια ενδιαφέροντα, μία μορφή ελευθερίας από το πρέπει?
Δεν υπάρχεις άκη μόνο για να είσαι σωστός κι εντάξει στις υποχρεώσεις σου. Βρες τον τρόπο να σου καλύπτεις και τις δικές σου, προσωπικές ανάγκες,
που χρειάζεσαι για να χαλαρώνεις και να απολαμβάνεις.
Η γυναίκα σου μπορεί να έχει ζάχαρο, αλλά κατά τ'άλλα δε χρειάζεται να την αντιμετωπίζεις σαν αδύναμη να σηκώσει μαζί σου κάποια φορτία.
Πόσες ώρες την ημέρα δουλεύεις αν επιτρέπεται?"Δε με νοιάζει να έρθουν όλοι οι ξένοι στην Ελλάδα και οι Έλληνες να πάνε αλλού. Θεωρώ ότι πατρίδα μας είναι η γη. Από μικρό παιδί απέρριπτα τα σύνορα."
Σπύρος Μπιμπίλας
17-03-2011, 11:17 #23
- Join Date
- Mar 2011
- Posts
- 27
Μπορεί να μην το έθεσα σωστά. Δεν θα το έλεγα περισσότερο απάθεια.Σαν να αλλάζουν τα συναισθήματα μου στιγμιαία περισσότερο. Απαθής είναι αυτός που δεν ενδιαφέρεται. Εγώ ενδιαφέρομαι αλλά έχω αυτό το πρόβλημα με τα στιγμιαία συναισθήματα.
Για μένα δεν κάνω προσωπικά τίποτα. Δουλεύω γύρω στις 10-12 ώρες την ημέρα ( 3-4 φορές την εβδομάδα αυτό) . Τις άλλες μέρες γύρω στις 9 αλλά και γενικά στο σπίτι προσπαθώ όσο μπορώ να βοηθάω.
Προσωπική ζωή δεν έχω και μου το λέει και η γυναίκα μου. Μου λέει πήγαινε πιες ένα ποτό , πήγαινε για ένα καφέ , αλλά εγώ τίποτα. Προτιμώ να κάτσω σπίτι γιατί δεν θέλω να τους αφήσω μόνους τους. Είναι λάθος αυτό και το ξέρω. Εδώ ήταν να πάω ένα ταξίδι μονοήμερο μακριά από την Αθήνα για δουλειά και τελικά δεν πήγα γιατί δεν ήθελα να απομακρυνθώ από το σπίτι.
Οι μόνες ώρες που λέω πραγματικά ότι θα χαλαρώσω είναι τα πρωινά του Σαββατοκύριακου που θα κοιμηθώ μέχρι τις 10-11 και οι ώρες που πηγαίνω σπίτι και κάθομαι λίγο και παίζω με τον μικρό. Τώρα που γεννήσαμε και την μπέμπα χαλαρώνω όταν την αλλάζω η την ταίζω. Και τέλος χαλαρώνω όταν βγαίνω στο μπαλκόνι να κάνω το τσιγάρο μου και να πιω το κρασάκι μου. Παλαιότερα για κανά χρόνο έπινα το βράδυ 4-5 ποτήρια κρασί για να μου φύγει όλη η κούραση της ημέρας.
Το θέλω πάρα πολύ να αλλάξω. Ήδη έχουμε μετακομίσει σε νέο σπίτι με μεγααααααλο μπαλκόνι. Θέλω να ασχοληθώ με την κηπουρική (λουλουδάκια και κανά ζαρζαβατικό) και θέλω να ξεκινήσω και μια πολεμική τέχνη ( έχω κατασταλάξει στο aikido) . Απο κει και πέρα θέλω να μάθω μια τέχνη ( ξυλογλυπτική) . Θέλω να βρω την ψυχική μου ηρεμία βασικά για να είμαι καλύτερα.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι έχω χάσει τις ισσοροπίες μου.
17-03-2011, 16:11 #24
- Join Date
- Mar 2011
- Posts
- 27
Και είναι πολλά ακόμα τα πράγματα που θέλω να κάνω. Έχω χάσει τελείως την προσωπική μου ζωή γιατί καταπιάστηκα και πιέστηκα πάρα πολύ .Και εννοώντας προσωπική ζωή δεν εννοώ να γυρίσω στα παλιά. Εννοω ότι δεν αφιερώνω καθόλου χρόνο στον εαυτό μου. Η γυναίκα μου πριν λίγο με χαροποίησε για ακόμη μια φορά. Μου είπε ότι είναι πολύ υπερήφανη για μένα που καταφέρνω και προσπαθώ για εκείνη και τα παιδιά , παρόλα τα προβλήματα που έχουμε περάσει και περνάμε. Περάσαμε ακόμα και φάσεις οικονομικές (για αρκετές μέρες) που δεν είχαμε καθόλου χρήματα και τρώγαμε κάθε μέρα μακαρόνια . Κάτι η κακοδιαχείριση , κάτι οι λογαριασμοί , έξοδα εγκυμοσύνης , γιατρών μας έφερναν σε τέτοιες φάσεις. Και ειλικρινά ήμασταν πιο ήρεμοι χωρίς χρήματα. Το μόνο που κοιτάζαμε ήταν να έχει γάλα ο μικρός και pampers . Τίποτα άλλο.
Θέλω να κάνω πολλά πράγματα τα οποία δεν έχω κάνει στην ζωή μου. Πράγματα τα οποία δεν έκανα όταν ήμουν single. Ξέρω ότι είναι δύσκολο να τα κάνω τώρα που έχω οικογένεια. Αλλά θα τα κάνω για να ηρεμήσω κατά πρώτον εγώ και να έχω την γαλήνη και την ηρεμία να προσφέρω και να χαρώ περισσότερο το ρόλο του μπαμπά και του συζύγου.Θα πατάξω ότι μου χαλάει την ζωή και θα βάλω όρια. Ήδη έχω να μιλήσω με την μάνα μου και την αδερφή μου καμιά εβδομάδα. Δεν είμαι εγωιστής. Όταν καταλάβουν τι τους έχω προσφέρει θα με πάρουν οι ίδιες..
20-03-2011, 00:34 #25
- Join Date
- Mar 2011
- Posts
- 100
Διαβάζοντας το θέμα κατάλαβα οτί έχεις βάλει λάθος τίτλο...
Ξέρεις πολύ καλά τι έχεις,τι δεν έχεις και τι χρειάζεσαι...
Έχεις μια πολύ καλή σχέση με την συζηγό σου,έχεις δύο υγιέστατα μικρά παιδιά και δουλειές με τις οποίες εξασφαλίζεις τουλάχιστον τα βασικά...
Δεν έχεις τις καλύτερες σχέσεις με την μητέρα και την αδερφή σου λόγο της αδυναμίας τους να καταλάβουν πως έχεις δική σου οικογένεια και πως πρέπει να στηριχτούν στις δικές τους δυνάμεις και όχι στις δικές σου όπως είχαν συνηθήσει μέχρι τώρα...
Χρειάζεσαι ελέυθερο χρόνο για να κάνεις πράγματα τα οποία σου αρέσουν,χρειάζεσαι επίσης να θέσεις κάποια όρια και κάποιος κανόνες στην μητέρα σου και στην αδερφή σου ωστέ να μην παρεμβένουν στην ζωή και στην οικογενειά σου...
Το καλύτερο όμως είναι οτί και εσύ ο ίδιος τα έχεις καταλάβει αυτά τα πράγματα και αν κάνεις κάτι για αυτά τα θέματα δεν θα χρειαστείς βοήθεια από οποιονδήποε ψυχολόγο...
Και κάτι άλλο,την πολεμική τέχνη να την αρχίσεις όσο πιο σύντομα μπορείς,θα είναι μεγάλη ανάσα για εσένα λόγο του οτί θα εκφράζεις τον θυμό σου μέσα από αυτό ενώ τώρα τον κρατάς μέσα σου με αποτέλεσμα όλα αυτά...(Για να φανταστείς πόσο σημαντικό είναι αυτό οι Γιαπονέζοι στα μεσημεριανά τους διαλείματα στην δουλειά πάνε σε έναν ειδηκά διαμορφωμένο χώρο και σπάνε βάζα για να αποβάλουν το άγχος και την πίεση που έχουν)
28-03-2011, 16:32 #26
- Join Date
- Mar 2011
- Posts
- 27
Οι σκέψεις συνεχίζονται και το άγχος μου έχει γίνει πιο έντονο. Μου περνάνε σκέψεις ότι τα θέλω όλα αυτά και αγχώνομαι. Το πρώτο βήμα το έκανα πάντως. Κανόνισα ραντεβού με ψυχολόγο την Τετάρτη . Μιλήσαμε λίγο στο τηλέφωνο και μου φάνηκε εντάξει από την φωνή που άκουσα. Της ανέφερα κάποια προβλήματα μου επειδή με ρώτησε. Πιθανόν για να ξέρει τι να περιμένει ..
Λογικά την πέμπτη θα ποστάρω να σας πω νέα.
Σας ευχαριστώ όλους
28-03-2011, 22:02 #27
- Join Date
- Mar 2011
- Location
- between heaven and hell
- Posts
- 7,796
Ευχομαι ολα να πανε καλα!!!!!!!:)
" I stopped fighting my inner demons... we are on the same side now..."
31-03-2011, 10:03 #28
- Join Date
- Mar 2011
- Posts
- 27
Επισκέφτηκα χτες τελικά την ψυχολόγο. Μια σοβαρή κοπέλα με την οποία μίλησα για περίπου 50 λεπτά. Αποκτήσαμε μια Α οικειότητα μιλωντας στον ενικό και της ανοίχτηκα για όλα όσα μου συμβαίνουν. Η αλήθεια είναι ότι ένιωσα πολύ οικεία παρόλο που την έβλεπα για πρώτη φορά.
Δεν πρόλαβε να με ρωτήσει πάρα πολλά πράγματα μιας και είχα ήδη ξεκινήσει τον καταιγισμό από την αρχή. Μου το είπε και η ίδια ότι την κάλυψα πλήρως με αυτά που της είπα.
Το καλό είναι πως όση ώρα μίλαγα δεν σκεφτόμουν αρνητικά. Μετά που έφυγα άρχισαν πάλι οι σκέψεις και οι φόβοι.Λογικό το βρίσκω μιας και δεν περιμενω από το πρώτο ραντεβού να δω διαφορά.
Μέχρι το βράδυ χτες και λίγο πριν κοιμηθώ ήμουν πολύ χάλια.Φοβάμαι πάρα πολύ όχι τόσο με τις σκέψεις που κάνω η τα συναισθήματα μου που αλλάζουν συνέχεια , αλλά με τους φόβους που έχω ότι μπορεί να κάνω κάτι κακό. Θα πάω μάλλον και αύριο και ελπίζω να αρχίσω να νιώθω καλύτερα
31-03-2011, 11:00 #29
- Join Date
- Oct 2009
- Posts
- 4,495
Άκη, θα ήθελα να σου πω μερικά πράγματα. Ίσως σ'αυτά να βρεις κάτι που να σε αφορά. Αυτή η "μάχη" που περιέγραψες στο παραπάνω ποστ σου, είναι που σου φέρνει τις εμμονές. Αν πάψεις να θεωρείς τις σκέψεις που κάνεις ως "επικίνδυνες", θα ουδετεροποιηθούν. Και θα τους έχει αφαιρεθεί κάθε εξουσία που ασκούν πάνω σου.
Ξέρεις, φοβάσαι πως δεν είσαι καλός άνθρωπος. Αλλά εγώ ξέρω πως είσαι.Γιατί αλλιώς δε θα σε ένοιαζε τι ακριβώς είσαι. Θέλω να σου πω πως οι ίδιοι σου οι προβληματισμοί δείχνουν σε ποια πλευρά συντάσσεσαι, πού γέρνει η ζυγαριά. Όμως υπάρχει μία υπερβολή, ενώ το ζήτημα είναι η ισορροπία, εσύ τι λες?
Ας πούμε πως δεν είσαι καλός. Στη δική σου περίπτωση, το κακός θα ήταν να πάρεις πέντε ευρώ που βρήκες στο δρόμο. Αχ Άκη μου!
Λοιπόν, Άκη, μέσα σου υπάρχει και το καλό και το κακό. Όπως σε όλα τα ανθρώπινα πλάσματα. Αγκάλιασε το κακό αυτό, δίχως να σε φοβίζει. Δίχως να προσπαθείς να το ελέγξεις με διαταγές και έλεγχο. Ο εγκέφαλός σου, εφόσον κάτι μάχεσαι τόσο απελπισμένα να μην υπάρχει, ενώ αυτός ξέρει πως υπάρχει και η άλλη πλευρά, έχει βρει μία κερκόπορτα και σου την κάνει από κει. Το έχω σκεφτεί κάπως έτσι. Ό,τι δεν παραδεχτείς, θα επανέρχεται δυνατότερα. Η ανάγκη σου να είσαι ΠΑΝΤΑ καλός, είναι το ζουμί των συγκρούσεων. Πιθανότατα στην παιδική σου ηλικία, ζώντας με έναν ή δύο γονείς στους οποίους δε σου δινόταν η άδεια να εκφράσεις όλα σου τα συναισθήματα, κυρίως το θυμό, έμαθες πως ο θυμός είναι κακός, ανήθικος και επικίνδυνος. Δεν είναι Άκη. Είναι υγιές να θυμώνεις. Όταν τον αρνείσαι, γιατί δεν "ταιριάζει" και δεν χωράει στην επιθυμία σου να κρατήσεις πάση θυσία την ψεύτικη εικόνα της διαρκούς καλοσύνης, τρέφεις τις εμμονές. Και μετά έρχεται η ανάγκη να κάνεις το σταυρό σου, για να ξορκίσεις το κακό. ΜΗΝ ΤΟ ΞΟΡΚΙΖΕΙΣ. Ο τρόπος να ελευθερωθείς είναι να δεχτείς την ύπαρξη θυμού μέσα σου. Της σκοτεινιάς σου. Των σκιών σου. Όλοι έχουμε σκιές. Όλοι μας έχουμε τη δυνατότητα του κακού, του ανήθικου και του άτιμου. Δεν είναι η άρνηση που θα σε σώσει, αλλά η απλή αποδοχή της μη τελειότητάς σου.
Να σου δώσω μία άλλη οπτική? Ένας συγγραφέας που γράφει μυθιστορήματα και κάνει περιγραφές εγκλημάτων, βλέποντας μέσα από τα μάτια και τη θέση ενός σίριαλ κίλερ ας πούμε, τον φοβίζει αυτή του η δυνατότητα? Όχι. Γιατί? Ξέρει πως μπορεί να καταλαβαίνει πως λειτουργεί ως "κακός", αλλά δεν ταυτίζεται μαζί του. Ξέρει τι είναι ο ίδιος και το έχει αποδεχτεί ολόκληρο, δίχως ηθικές κρίσεις. Και μπορεί να "διοχετεύσει" μέσω της φαντασίας του, ένα μέρος του κρυμμένου κάτω από την επιφάνεια θυμού, δίχως να τον τσακίζει.
Μπορείς να χρησιμοποιήσεις την τέχνη επίσης για να εκφράσεις τον σκιερό σου εαυτό και να παίξεις με την ύπαρξη του θυμού σου.
Θα ήθελα να σκεφτείς και το άλλο. Πως οι στόχοι της φαντασίας σου, των εμμονικών σκέψεων, είναι απλά υποκαταστάσεις άλλων στόχων/ Δλδ, βγάζεις σε άσχετα πρόσωπα, κάτι που θα ήθελες να είχες την ευκαιρία να εκφράσεις σε άλλα πρόσωπα που σε θυμώνουν, αλλά σου είχαν στο παρελθόν αρνηθεί την έκφραση του θυμού σου. πχ αν θυμώνεις με τη μητέρα σου και δε μπορείς να το βγάλεις εκεί, σου "δίνει" ο εγκέφαλός σου την άδεια να εκφράσεις οργή στη γυναίκα σου πχ, μέσω της εμμονικής σκέψης, που έρχεται να σου παραχωρήσει το δικαίωμα να ξεφορτώσεις την ένταση πλαγίως.
πφ, δεν ξέρω τι κατάλαβες και τι όχι απ' όλ' αυτά. Αλλά δε χρειάζεται να προσπαθείς να είσαι τέλειος. Δεν είσαι και IT'S OK Άκη.:)"Δε με νοιάζει να έρθουν όλοι οι ξένοι στην Ελλάδα και οι Έλληνες να πάνε αλλού. Θεωρώ ότι πατρίδα μας είναι η γη. Από μικρό παιδί απέρριπτα τα σύνορα."
Σπύρος Μπιμπίλας
31-03-2011, 12:52 #30
- Join Date
- Mar 2011
- Posts
- 27
Καλημέρα . Ακριβώς εκεί μάλλον την έχω πατήσει. Επειδή σε βλέπω διαβασμένο άτομο θα αναφέρω κάποια πράγματα για να ακούσω άλλη μια φορά και όσες χρειαστεί την γνώμη σου. Μόλις διάβασα το post σου για κανά μισάωρο ηρέμησα αρκετά. Τώρα είμαι πάλι στα ίδια περίπου αλλά πιο χαλαρά.
Προσωπικά πάντα με ενδιέφερε η γνώμη των άλλων και προσπαθούσα να τα έχω καλά με όλους. Και στην δουλειά και παντού. Ήμουν καλό παιδί και ενδιαφερόμουν για τους άλλους .
Φιλότιμο στο full , ενδιαφέρον να μην πάθει κακό κάποιος από αμέλεια δική μου , συνείδηση στο maximum αλλά πολύ αφελής.
Πολλές φορές στην ζωή μου έχω κάνει η έχω πει πράγματα τα οποία μετά τα μετανιώνω και κάθομαι και στεναχωριέμαι.
Όταν ξεκίνησα να κάνω οικογένεια δεν υπολόγισα τις δυσκολίες που μπορεί να έχει αυτό. Τον πρώτο καιρό που γεννήθηκε ο γιος μου θυμάμαι τον εαυτό μου να είναι σχετικά καλά, να έχω ηρεμία , αλλά και άγχος πιο πολύ για τα χρήματα. Είχα τότε ξεκινήσει και μια δουλειά στην οποία πήγα για τα χρήματα τα οποία θα έπαιρνα από bonus. Αυτή η δουλειά με έκανε πολύ νευρικό , γιατί ενώ προσπαθουσα να δουλέψω δεν βγαίναν αυτά που είχα υπολογίσει και άρχισα όλη μέρα να σκέφτομαι τα χρήματα και πως θα καταφέρω να κάνω το ένα η το αλλο για να βγάλω λεφτά.
Μετά και την στενοχώρια με τους γονείς μου άρχισα να δείχνω έναν άλλο χαρακτήρα .Πάντα ήμουν νευρικό άτομο αλλά και ήρεμο μετά από λίγο.
Άρχισα που λες να εκνευρίζομαι πάρα πολύ με το παιδί μου , του έριχνα καμια στον πωπό , και έβγαζα όλα μου τα νεύρα και την ένταση της ημερας εκεί. Όλη αυτή η συμπεριφορά μου έβγαινε όταν είχε νεύρα πολλά και το παιδί , όταν γκρίνιαζε και πολλές φορές όταν είχε πάει 12 πχ το βράδυ και δεν είχε κοιμηθεί ακόμα. Υπήρχαν μέρες στις οποίες ήμουν πάρα πολύ ήρεμος γιατί επηρεαζόμουν και στενοχωριόμουν παρα πολύ από την συμπεριφορά μου. Αυτές τις μέρες λοιπόν ήμουν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου. Ίσως γιατί από την αρχή της οικογενειακής ζωής , πάντα είχα στο μυαλό μου ( και έχω) ότι θέλω να φτιάξω την τέλεια οικογένεια. Χωρίς νεύρα , μόνο με αγάπη.
Τώρα με όλα αυτά που περνάω ο μικρός συνεχίζει να είναι γκρινιάρης. Είναι λογικό να επηρεάζεται η ηρεμία μου όταν παώ σπίτι . Φοβάμαι να τον αφήνω απο τα ματια μου όταν είμαι σπίτι , μην ανέβει στο τραπέζι , στο σύνθετο , μην χτυπήσει ,αγχώνομαι πολύ.
Τέλος ειδικά τώρα που γεννήθηκε και η κόρη μου (κλείνει 1 μήνα αύριο) ήρθε να προστεθεί στην όλη μου κατάσταση και κάτι σαν επιλόχιος κατάθλιψη. Φοβάμαι να πιάσω το μωρό , να το κάνω μπάνιο , να την αλλάξω , παρόλο που όλα αυτά τα έκανα στον γιο μου και με το παραπάνω. Δεν κοιμάμαι τα βράδια , παώ και ξαπλώνω στον καναπέ γιατί έχει καποια μορφη δυσκοιλιότητας το μωρό και μουρμουρίζει το βράδυ με αποτέλεσμα σε καθε μουρμουρητό να σηκώνομαι για να δω αν είναι καλά.
Αυτά προς το παρόν. Δεν έχω κατι άλλο μέσα μου.Τα έβγαλα όλα
Similar Threads
-
Ξέρω τί έχω, δεν ξέρω τι να κάνω!
By lamda in forum Ψυχολογική Υποστήριξη & ΑυτοβοήθειαReplies: 19Last Post: 14-06-2016, 23:21 -
Δεν ξέρω τι έχω..
By antonis9001 in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης ΔιαταραχήReplies: 34Last Post: 13-02-2011, 00:36 -
Δεν ξερω ...
By sad/butterfly in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότηταReplies: 13Last Post: 26-07-2010, 04:02 -
Ξέρω το μέρος που θέλω να πάω, αλλά δεν ξέρω τον σωστό δρόμο...
By nektaria78 in forum Σεξουαλικότητα, παρεκκλίσεις, σεξουαλική ταυτότηταReplies: 37Last Post: 23-10-2008, 20:32 -
Δεν ξέρω
By jimjim in forum Stress, Αγχος, Φόβος, Γενικευμένη Αγχώδης ΔιαταραχήReplies: 4Last Post: 08-12-2006, 15:35
Νιώθω πως δεν υπάρχω, μονίμως
23-07-2025, 01:39 in Σχέσεις και Επικοινωνία