Ψυχολόγος ή Ψυχίατρος; Από που ξεκινάμε;

[Sofia]

Ας πάρουμε σα δεδομένο πως η ψυχολόγος σου με την παραμικρή υποψία ότι χρειάζεσαι φαρμακοθεραπεία θα σου το έλεγε. Δημιουργούνται ερωτήματα όπως κατά πόσο θα σου το πρότεινε για κατάθλιψη ? Ποιο είναι το όριό της σ'αυτό?

Μα για καταθλιψη μιλαω, για κατι που εζησα κ με απασχολησε.
Το οριο ειναι η παραμικρη αμφιβολια ή υποψια της οτι μπορει και να τα χρειαζομαι. Αυτο μου ειπε, και δεν ειχα λογο να την αμφισβητησω καθως ημουν πολυ ευχαριστημενη απο την δουλεια της. Οπως ξερω κ περιπτωσεις οπου ο ψυχοθεραπευτης δεν ξεκιναει ή δεν συνεχιζει ψυχοθεραπεια με τον πελατη του αν δεν παρει κ φαρμακευτικη αγωγη,εφοσον κριθει απαραιτητο.

Σίγουρα σε 'χτυπητές' περιπτώσεις θα γίνει η παραπομπή αλλά σε πιο ήπιες ?
Τότε, ας πούμε που πρωτοεπισκέφτηκες την ψυχοθεραπεύτριά σου εαν πήγαινες σε κάποιον ψυχίατρο το πιο πιθανό δε θα ήταν να σου δώσει φαρμακοθεραπεία?

Συνδυασμός και των 2 ναι αλλά πόσοι το κάνουν? Κ σε ποιες περιπτώσεις? με τι κριτήριο?Από κει και πέρα είναι και στην ελεύθερη επιλογή του καθενός τι εργαλεία θα θελήσει να χρησιμοποιήσει για τη θεραπεία του. Αν θελήσει να το αντιμετωπίσει φαρμακευτικά, ψυχοθεραπευτικά, συνδυαστικά αλλά εδώ μιλάμε για την περίπτωση που κάποιος ζητάει βοήθεια για την αντιμετώπιση της κατάθλιψης χωρίς να έχει εντοπίσει πως θέλει να προσεγγίσει το πρόβλημά του. Σε αυτήν την περίπτωση πρότεινα ψυχίατρο - ψυχοθεραπευτή.

Απο τη στιγμη που υπάρχει μια μικρη πιθανοτητα, και αυτη δεν αντιμετωπιζεται ως ηπια, αλλα ως σοβαρη πιθανοτητα, εστω κι αν μιλαμε για το ελαχιστο ποσοστο,εγω προσωπικα καλυπτομαι. Δλδ αισθανομαι καλα κ ασφαλης στην ψυχοθεραπευτικη διαδικασια. Κ αν χρειαστω ενισχυσεις εμπιστευομαι τον θεραπευτη μου οτι θα ειναι εκει να το δει κ εμενα οτι μπορω να αναγνωρισω οτι δεν παω καλα. Θα μου πεις ειναι ρισκο....ολα εχουν ρισκο, καθε κινηση μας κ οτι κ αν κανουμε ποτε δεν μπορουμε να εχουμε τον απολυτο ελεγχο οποιασδηποτε κινησης μας. Μπορουμε ομως καθε φορα να προσπαθουμε να νιωσουμε εμας, χωρις πολλες παρεμβολες κ εκλογικευσεις κ θεωριες κ επιστημονικες αναλυσεις. Μονοι μπλεκομαστε τις περισσοτερες φορες με 300 ειδικοτητες, 500 επιστημονες, 240 διαγνωσεις. Κι αλλες πληροφοριες, κι αλλες γνωμες κ αλλες νεες αποψεις κ δεν συμμαζευεται...φαυλος κυκλος. Ενω οι απαντησεις ειναι απλα μεσα μας. Λιγη εμπιστοσυνη χρειαζεται να δειξουμε σ αυτο που νιωθουμε...κ πιστη οτι μπορουμε να τα καταφερουμε.

Σε οτι αφορα εμενα, πηγα χωρις πολλα πολλα με την λογικη του "βλεποντας κ κανοντας" αλλα ταυτοχρονα δεν ηθελα να ξεκινησω με φαρμακα εχοντας ενα κακο ιστορικο/προηγουμενο με την μητερα μου.Δεν απεκλεισα ομως ποτε το ενδεχομενο οτι μπορει κ να τα χρειαστω σε καποια φαση της θεραπειας μου κ δεν το αποκλειω ουτε για το μελλον μου. Φυσικα ειναι ζητημα επιλογων πολλα πραγματα σ αυτη τη ζωη...οπως κ ο τροπος που θελουμε να θεραπευτουμε ή αν θελουμε να θεραπευτουμε- περα απο το αν μπορουμε.

[crazy_diamond]

Να κάνω και 'γω μια ερώτηση: υπάρχει νομίζετε κάποια ειδοποιός διαφορά για το εάν κάποιος/α θα διαλέξει ειδικό του ιδίου ή αντίθετου φύλου;

marina,

εκτός από τα πολύ ενδιαφέροντα και σημαντικά που έγραψες πιο πάνω, όπως και άλλα μέλη, να 'σαι καλά και για το λινκ που άφησες.
Θα ήθελα αν μπορείς να πεις τη γνώμη σου σχετικά με την ερώτηση που έκανε ο αλέξανδρος η οποία με έχει απασχολήσει και εμένα. Αν έχει δηλαδή κάποια σημασία, μεταξύ άλλων, όταν και το φύλο του θεραπευτή μπορεί να αποτελέσει κριτήριο για την επιλογή του, είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα.

[Σουέλ]

καλησπερα. πρωτη φορα γραφω στο forum εγινα μελος πριν απο δεκα λεπτα. δεν εχω παρακολουθησει το θεμα απο την αρχη αλλα οσον αφορα το φυλο του ψυχοθεραπευτη που θα επιλεξουμε, παιζει ρολο σε πολλες περιπτωσεις αλλα νομιζω οτι μονο ο ιδιος ο ψυχοθεραπευτης το γνωριζει ή μαλλον το καταλαβαινει μετα απο καποιο ευλογο διαστημα και σε παραπεμπει σε συναδελφο αντιθετου φυλου. πιστευω οι πιο ψυχαναλυτικοι το θεωρουν θεμα.

[whoami]

Γνωρίζω ότι ψυχίατρος με ειιδίκευση στην ψυχοθερπαέια δεν είναι αναγκαστικά το πιο φτηνό. Μπορούν να κάνουν λεπτομερέστατη ανάλυση και εάν χρειαστεί φάρμακα. Σίγουρα υπάρχουν και φθηνοί αλλά μπορούν να αναλάβουν πλήρως ψυχοθεραπεία διαρκείας και με τιμές διόλου ευκαταφρόνητες.
Φαντάζομαι ότι υπέρογκα ποσά χρεώσεων είναι μάλλον ύποπτα όπως ενδεχομένως και μικρά ποσά.


Να κάνω και 'γω μια ερώτηση: υπάρχει νομίζετε κάποια ειδοποιός διαφορά για το εάν κάποιος/α θα διαλέξει ειδικό του ιδίου ή αντίθετου φύλου;

Επίσης σαν τους οδοντίατρους νομίζω ισχύει και με τους... ειδικούς: υπάρχει ένα πρόβλημα: ο καθένας θα προσπαθήσει να το λύσει πρωτίστως βασιζόμενος στην ειδίκευση του... ο περιοδοντολόγος αλλιώς, ο προσθετικός αλλιώς κτλ : )

Ξέρεις το μπέρδεμα που υπάρχει ανάμεσα σε ψυχολόγους και ψυχιάτρους(τουλάχιστον σε μένα υπάρχει ακόμα), υπάρχει και σε άλλες ειδικότητες.π.χ. αυτό που λες για την οδοντιατρική, ο οδοντίατρος μου και αρκετά ψαγμένο άτομο μου έχει πει ότι ο περιοδοντολόγος δεν υπάρχει σαν ειδικότητα αναγνωρισμένη στην Ελλάδα. Υπάρχει οδοντίατρος και υπάρχουν και παιδοδοντίατροι αναγνωρισμένοι, περιοδοντολόγος είναι έννοια σε κολλέγια του εξωτερικού όχι όμως αναγνωρισμένη στην Ελλάδα(ελπίζω να μην κάνω λάθος στον όρο και τον μπερδεύω με κάποιον άλλο όρο).

Τώρα όσον αφορά το ίδιο φύλο ή όχι, γνώμη μου είναι ότι μπορείς να απαντήσεις σ'αυτό ρωτώντας τον εαυτό σου κάτι άλλο: μπορείς να έχεις σαν πραγματικό φίλο ένα άτομο του άλλου φύλου ή όχι, παρά μόνο σαν ερωτικό στόχο; Η εμπειρία η δική μου είναι ότι πολύ πιο εύκολα και ουσιαστικά έχω ανοιχτεί σε γυναίκες-φίλες παρά σε άντρες όπου κάποια θέματα είναι 'ταμπού' να συζητιούνται ανάμεσά τους και γενικά κάποιες 'αδυναμίες' προτιμάμε να μην τις δείχνουμε
ανάμεσά μας. Προσωπική μου γνώμη και εμπειρία αυτή,έτσι? Δεν σημαίνει ότι εφαρμόζεται σε όλους αυτό.

[Sofia]

καλησπερα. πρωτη φορα γραφω στο forum εγινα μελος πριν απο δεκα λεπτα. δεν εχω παρακολουθησει το θεμα απο την αρχη αλλα οσον αφορα το φυλο του ψυχοθεραπευτη που θα επιλεξουμε, παιζει ρολο σε πολλες περιπτωσεις αλλα νομιζω οτι μονο ο ιδιος ο ψυχοθεραπευτης το γνωριζει ή μαλλον το καταλαβαινει μετα απο καποιο ευλογο διαστημα και σε παραπεμπει σε συναδελφο αντιθετου φυλου. πιστευω οι πιο ψυχαναλυτικοι το θεωρουν θεμα.

καλως ηρθες

ναι υποθετω κι εγω πώς για τους πιο ψυχαναλυτικους, ειναι θεμα. το ειχα κι εγω καθως ειχα μια προτιμηση στο γυναικειο φυλο. Νομιζω επισης οτι για τον καθενα ενα τετοιο ζητημα, απανταται στα πλαισια της θεραπειας του κ εκει βρισκει την απαντηση εφοσον τον απασχολει.

[Sofia]

Η εμπειρία η δική μου είναι ότι πολύ πιο εύκολα και ουσιαστικά έχω ανοιχτεί σε γυναίκες-φίλες παρά σε άντρες όπου κάποια θέματα είναι 'ταμπού' να συζητιούνται ανάμεσά τους και γενικά κάποιες 'αδυναμίες' προτιμάμε να μην τις δείχνουμε ανάμεσά μας.

Αυτο whoami το εχω ακουσει απο πολλους αντρες γνωστους μου που μπηκαν στη διαδικασια της ψυχοθεραπειας.

[whoami]

Αυτο whoami το εχω ακουσει απο πολλους αντρες γνωστους μου που μπηκαν στη διαδικασια της ψυχοθεραπειας.

Άρα, όπως λένε, σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση και κάτι σημαίνει αυτό...

[Sofia]

τι να σου πω...δεν ξερω...αυτο ομως δεν σημαινει οτι κ για τον καθε αντρα σημαινει απαραιτητα κατι ιδιο...

[whoami]

τι να σου πω...δεν ξερω...αυτο ομως δεν σημαινει οτι κ για τον καθε αντρα σημαινει απαραιτητα κατι ιδιο...

<< Αυτο whoami το εχω ακουσει απο πολλους αντρες γνωστους μου που μπηκαν στη διαδικασια της ψυχοθεραπειας.>>

Υ.Γ. παρακαλώ να γραφτεί στα πρακτικά, ότι εγώ το είπα πριν αρχίσω την διαδικασία της ψυχοθεραπείας )
Είναι μωρέ το πως μεγάλωναν/μεγαλώνουν? οι γονείς τα αγόρια τους, από το εσύ είσαι ο ΑΝΤΡΑΣ, μέχρι το οι ΑΝΤΡΕΣ δεν κλαίνε και λοιπές παπ...ριές.Από εκεί ξεκινάει το όλο θέμα στο πως βλέπουν οι άντρες και το αντίθετο φύλο και το πως συμπεριφέρονται μεταξύ τους στις αντροπαρέες. Εξαιρέσεις φυσικά και θα υπάρχουν, αλλά ο κανόνας πιστεύω είναι αυτός.

[whoami]

[QUOTE=Adzik;233591]Αγαπητε μασ Whoami.. αυτο που περιγραφεισ ειναι μαλλον δυσθημια.. δηλαδη χρονια ηπιασ μορφησ καταθλιψη.. ενα μονιμο δεν ειμαι σκ**α αλλα ουτε καλα.. το μονο που ξερω εινια πωσ δεν ειμια ευτυχισμενοσ..

Αλήθεια, τι διαφορά έχει η δυσθυμία με την ανηδονία? Η' δεν σχετίζονται η μία με την άλλη έννοια?

[Arsi]

Μπορουμε ομως καθε φορα να προσπαθουμε να νιωσουμε εμας, χωρις πολλες παρεμβολες κ εκλογικευσεις κ θεωριες κ επιστημονικες αναλυσεις. Μονοι μπλεκομαστε τις περισσοτερες φορες με 300 ειδικοτητες, 500 επιστημονες, 240 διαγνωσεις. Κι αλλες πληροφοριες, κι αλλες γνωμες κ αλλες νεες αποψεις κ δεν συμμαζευεται...φαυλος κυκλος. Ενω οι απαντησεις ειναι απλα μεσα μας. Λιγη εμπιστοσυνη χρειαζεται να δειξουμε σ αυτο που νιωθουμε...κ πιστη οτι μπορουμε να τα καταφερουμε.

Ναι συμφωνώ κατά κύριο λόγο παίζει ρόλο η θέληση και η πίστη στη θεραπεία μας ( με αυτό ξεκίνησα άλλωστε την κουβέντα..). Όμως θεωρώ σημαντική και την ενημέρωσή μας και για τις ειδικότητες, τις προσεγγίσεις κοκ
Ένας συνδυασμός δεδομένων και εσωτερικού ενστίκτου για τα επόμενα βήματά μας

Προσωπικά μου αρέσει να ενημερώνομαι και χαίρομαι για κάποια συν πράγματα που έμαθα από τη Μαρίνα σήμερα. Το θεωρώ απαραίτητο και αυτό.
Γιατί ξέρεις, καμιά φορά το συναίσθημά μας λειτουργεί με κριτήριο μιας υπάρχουσας κατάστασης, δε σημαίνει πως πάντα είναι αντικειμενικό.
Θέλει νομίζω έναν συνδυασμό λογικής και συναισθήματος.

Για παράδειγμα αν κάποιος έχει στο μυαλό του ότι ψυχοθεραπεία σημαίνει '' συζητάω με κάποιον και με συμβουλεύει '' (εντελώς άτοπο πέρα για πέρα αλλά το έχω ακούσει από πολλούς) φυσικά το συναίσθημά του θα δημιουργεί αποστροφή ίσως στη διαδικασία.
Κ πάει λέγοντας για οτιδήποτε και οποιαδήποτε διαδικασία θεραπείας.

Ακόμα μια φορά θα το πω (αν κ δεν το τηρώ δυστυχώς συστηματικά αλλά επιλεκτικά όπου υπάρχει ανάγκη - είμαι κ τεμπέλα τι να κάνουμε λολ) η γνώση και η ενημέρωση είναι δύναμη. Μέσα απ'αυτήν μπορούμε να εμπλουτίσουμε και να κάνουμε πιο δυνατό
και το ένστικτό μας, πιο κοντινό στην αλήθεια .

[Arsi]

φυσικα! αν αντιμετωπιζουμε τον εαυτο μας, κανοντας πανω του οικονομια χρονου κ χρηματος...ας παμε στο πιο γρηγορο κ πιο φθηνο

Εμένα προσωπικά με ενδιαφέρει η οικονομία χρόνου κατάθλιψης και χρήματος δεν το συζητάμε ! με την προυπόθεση ενός καλού αποτελέσματος πάντα.
Πιστεύω πως τους περισσότερους θα ενδιέφερε ένα καλό αποτέλεσμα σε όσο το δυνατό συντομότερο διάστημα.

[deleted-member141015]

marina,

εκτός από τα πολύ ενδιαφέροντα και σημαντικά που έγραψες πιο πάνω, όπως και άλλα μέλη, να 'σαι καλά και για το λινκ που άφησες.
Θα ήθελα αν μπορείς να πεις τη γνώμη σου σχετικά με την ερώτηση που έκανε ο αλέξανδρος η οποία με έχει απασχολήσει και εμένα. Αν έχει δηλαδή κάποια σημασία, μεταξύ άλλων, όταν και το φύλο του θεραπευτή μπορεί να αποτελέσει κριτήριο για την επιλογή του, είτε συνειδητά είτε υποσυνείδητα.

Ναι, ήθελα να απαντήσω και χθες αλλά δεν πρόφτασα

Από την άποψη της αποτελεσματικότητας μιας ψυχοθεραπείας, γενικά μιλώντας, δεν παίζει ρόλο το φύλο του θεραπευτή. Σε κάποιες ειδικές περιπτώσεις, όπως π.χ. σε θύματα σεξουαλικής κακοποίησης, μπορεί να έχει σημασία. Επίσης, σε κάποιες άλλες περιπτώσεις, π.χ. θεραπεία ζεύγους, είναι μερικές φορές σκόπιμο να υπάρχουν δύο συν-θεραπευτές (τις περισσότερες φορές όχι). Και τέλος, σωστά αναφέρθηκε κάπου ότι σε κάποιες προσεγγίσεις (π.χ. ψυχαναλυτική) μπορεί να έχει σημασία - εγώ θα έλεγα ότι δεν έχει ακριβώς σημασία, αλλά ότι λόγω των θεωρητικών αρχών της προσέγγισης μπορεί να αξιοποιηθεί στη διάρκεια της θεραπείας (συζητώντας π.χ. θέματα 'μεταβίβασης').

Από την πλευρά του θεραπευόμενου, καλό είναι να ξεκινά κανείς θεραπεία με κάποιον που νιώθει άνετα να επικοινωνήσει και να εμπιστευτεί. Έτσι, πιθανώς για κάποιον να παίζει ρόλο και το φύλο στην επιλογή του θεραπευτή. Αυτό δεν είναι κακό, αντιθέτως. Αν λοιπόν κάποιος νιώθει ξεκάθαρα ότι προτιμά άντρα ή γυναίκα θεραπευτή στην πρώτη του απόπειρα για ψυχοθεραπεία, καλό είναι να ακούσει τον εαυτό του, δεν υπάρχει λόγος σε αυτή τη φάση να αντιμετωπίσει μια επιπρόσθετη δυσκολία.

[crazy_diamond]

Από την πλευρά του θεραπευόμενου, καλό είναι να ξεκινά κανείς θεραπεία με κάποιον που νιώθει άνετα να επικοινωνήσει και να εμπιστευτεί

Ναι, κι εγώ αυτό πιστεύω ότι έχει μεγαλύτερη σημασία.

Σ' ευχαριστώ που απάντησες

[deleted-member141015]

Πάντως να πω (γενικά για όσα γράφτηκαν) ότι σαν κουλτούρα, έχουμε μια τάση στη χώρα μας να καταφεύγουμε στο 'γιατρό' και το 'φάρμακο'. Δεν αμφισβητώ την ανάγκη για 'διάγνωση' και 'θεραπεία', αλλά βρε παιδιά, πάρα πολλές φορές, οι θεραπευόμενοι δεν εμπίπτουν σε κάποια επίσημη διαγνωστική κατηγορία! Επίσης, η διάγνωση σίγουρα δεν γίνεται μέσα σε 5-10 λεπτά, ούτε καν μέσα σε μια πρώτη συνεδρία. Και τέλος, κάτι που εντοπίστηκε μεταγενέστερα, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι προϋπήρχε και απλά ο προηγούμενος 'ειδικός' δεν το αναγνώρισε ή έκανε 'λάθος'.

Μερικά συμπτώματα κάνουν μπαμ και είναι φανερή, όχι η ακριβής διάγνωση, αλλά η ανάγκη για περαιτέρω διερεύνηση. Πολλές φορές έχω φτύσει αίμα προσπαθώντας να πείσω ανθρώπους που ξεκάθαρα έχουν ανάγκη, να απευθυνθούν σε νευρολόγο, ψυχίατρο ή και κλινική. Από την άλλη, υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να ονομάσουν 'διαταραχή' καταστάσεις που κινούνται στο (μεγάλο) εύρος της φυσιολογικότητας.

Στην πρόταση που θα γίνει για μια ανησυχία, ένα σύμπτωμα, παίζουν ρόλο πολλά, σε ένα φόρουμ αναγκαστικά βασίζεται κανείς σε όσα γράφονται, με τον τρόπο που γράφονται. Οπότε, αν και κατανοώ την ανάγκη για οικονομία χρόνου και χρήμάτων, ή την ανάγκη να νιώσω ασφάλεια με τον καλύτερο ειδικό, καλό είναι να πηγαίνουμε βήμα-βήμα και ξεκινώντας με την (ανάλογα με την περίπτωση) πιο ήπια παρέμβαση. Συχνά, οι περιττές παρεμβάσεις, έχουν μεγαλύτερο κόστος και οργανικά και ψυχολογικά απ' όσο φανταζόμαστε.